Buluşma ve bir istek

O gün boş boş, can sıkıntısıyla dolanırken, aklına bir şey geldi...
-''Samara, saat tam üçte beni fısıldayan ağaç koro'sunda bekle'' yazılı pusulayı, hızla koridorun öbür ucuna geçip yolda rastladığı Gilda'nın eline tıkıştırmıştı.Gilda, önce bir kağıda, sonra Avril'a yöneltti bakışlarını:
-''Imh, şey, Samara'ya değil mi? Şey, ben onu tanımıyorum ama -senin için tamam-''
-''Sağol Gilda. Teşekkürler.''
Gilda, goblenin yanından dönüp köşeyi dönene kadar bakşlarıyla kovaladı onu. Kız uçarcasına diğer tarafa geçmiş, mutfağa giden yolda yürüyordü.Gobleni döndü ve kaybolu.
Saati Avril'a üçe yarım saat kaldığını söylüyordu.Bu süre zarfı içinde, boş gezenin boş kalfası olmaktan başka pek bir şık tanınmıyordu ona.Can sıkıntısıyla üfleyerek gözlerini devirdi, sıkılıyordu hemde çok. Ellerini şöyle bir saçlarının içinden geçirdi, adımları onu ikinci kattaki tuvalete sürüklüyordu.Kimse gelmezdi oraya nasıl olsa.

Mızmız'ın hıçkırıkları koridorun öbür ucundan duyulacak denli gürültü yapıyordu. Onun hıçkırıkları ve sürekli ağlaması Avril'ın inanılmaz derecede sinirine dokunuyor, her görüşünde bağırıp çağırıyordu. Nitekim mızmız, Avril'ın geldiğini duyduğu anda şlap şlap sesleri çıkartarak alafranga tuvaletlerin içinde kaybolmuştu. Eli kapıda, üzerine su sıçramasın diye bir adım geri çeklirken gittikçe azalan hıçkırık seslerinin dinmesini bekliyordu.

Oh, nihayet! Kağıt gıcırtısı gibi insanın sinirine giden bu ses kesilmişti artık. Ne yapacksa rahat rahat halledebilirdi.

''İnsan öğrenci olunca, tuvaletlerden başka sigara içilecek yer kalmıyor'' diye geçirdi içinden. Klozetin kağaını kapattı ve üzerine oturdu. O arada, cebindeki içinde tek bir tane sigara ve çakmağı duran sigara paketini çıkartmıştı.Yaktı. Bir nefes, bir nefes daha...Ağabeyi ne iyiydi, her seferinde sigarayı ondan istiyor ve bir yolunu bulup içeriye getiriyordu.

Sigarayı bitirip saate baktığında, sadece on dakikası kaldığını öğrenmişti.Güldü.
-''Yirmi dakikada bir sigara ha! Komikmiş.''
Etrafta epeyce duman oluşmuş, kabin duman altı olmuştu. Elini bir-iki sallayarak sigarayı klozetin içine fırlatıp üzerine sifonu çekmişti. Dumandan gözleri kısılmış, içinde bir bulantı ve kusma duygusu baş göstermişti. Yangından kaçarcasına koşarak kendini bahçeye attı.Samara onu kapıdan çıkar çıkmaz görmüş, el sallıyordu.

Ders çıkışı insanın midesini bulandıran o rahatsız edici pis hava... Çekilmeyecek türdendi bu sefer ki, tuvaletten gelen acayip sesler, kahkahalar... İnsanı Hogwarts'dan kaçıracak işkenlere bir kaç örnekti sadece. Asasını kavradı Samara, hızlı adımlarla yaklaşıyordu kızlar tuvaletine. Bu aptal gülüşmelerin kaynağını öğrenip iki dakikada işini bitirmek kime zevk vermezdi ki...

" Merlinin sakalı! Biraz sessiz olamaz mısınız? Sonucunda burası... tuvalet yani lavabo ve de okul... "

Sadece bunları söylemekle yetinmişi kızlara Samara. Kızlarsa hiç aldırmadan mal mal bakıyorlardı sadece. Samara tam sessizliği yakalamışken asasını cübbesine geri koymanın tam zamanı olduğunu düşündü. Kızların tekrar o rahatsız edici dedikodusunu duyuncada tuvalette yankılanan sesinin onları korkuttuğunu düşünmüştü zaten.

"Kızlar! Lanet olsun, kesin sesinizi! "

Kesilmişti sesler, artık mutluydu Samara. Kızlara küçük bir gülümseme fırlatıp kızlar tuvaletinden attı kendisini. O sırada eline yapışan pusulanın kimden yollandığına bakmadan açıverdi içini. Şaşkınlıkla baktı önce, mırıldandı...

''Samara, saat tam üçte beni fısıldayan ağaç koro'sunda bekle''

Saatine baktı, henüz yirmi dakika vardı buluşmalarına. Ne yapabilirdi ki... Erkenden gitmenin saçma olacağını bilse de gitmeye karar vermişti, ilerlerdi. Tuvalete girdi, Mızmız Mryte ortalıklarda görünmüyordu, ama nedense tuvaletin içi dumanlardan boğulup kalmıştı. Anlaşılan kaçığın biri sigara içiyordu, mırıldanmalar duydu ayrıca Samara. Hemen attı kendisini tuvaletten. Koşa koşa fısıldayan ağaç korosuna gitti, Avril'ın kapıdan çıktığını görünce el sallamaya başladı.

Avril, onu görür görmez yanına doğru yürümeye başladı. Kız her zamanki gibi güzel ve çok emo görünüyordu. Bir ağacın altında oturmuş, meraklı gözlerle onu süzüyordu
-''Selam''
Davet beklemeden yanına çöküvermişti. Kız, ''Ne oldu, beni niye çağırdın'' der gibi meraklı meraklı bakıyordu. Bekletmenin doğru olmayacağını düşünerek lafa girdi:
-'' Samara, eminim ki seni niye bu saatte buraya çağırdığımı merak ediyorsundur.''
Uzandı ve güven vermek ister gibi kızın ellerini avucunun içinde sıkı sıkı tuttu:
-''Eminim biliyorsun ki, bu okulda bana en yakın olan kişi sensin. Sana çok güveniyorum ve bana ihanet etmeyeceğini umarak senden bir istekte bulunacağım''
Durakladı. Kızın, ''nedir o istek'' diye sormasını bekliyordu. Öbür türlü, hayırı basıp ofsayta sürükleyebilirdi. Böyle yaparsa, Avril hem ne isteyeceğini önceden söylemiş olmaz, hemde ofsayta sürüklenmezdi...

''Selam''

Avril'ın tiz sesiyle kendine gelebilmişti sonunda, rahatladı. Başını hafiften kıpırdatıp karşılık verdi Avrıl'a. Bir yandan saçlarıyla oynarken bir yandan da Avrıl'ın yanına çömelmeye çalışıyordu. Oturdu, Avrıl'ın onu neden çağırdığı düşüncesiyle içini bir merak kapladı aniden. Soramadı da, öylece beklerken ilk sessizliğini bozan tabii yine Avrıl olmuştu.

"Samara, eminim ki seni niye bu saatte buraya çağırdığımı merak ediyorsundur.''

Ediyordu, hem de çok... Avrıl'ın o büyük gizemi açıklamasının zamanı geömişti galiba. Samara'nın ellerini avucunun içine alıp okşadı. Samara'da merakla gülümsüyor ve Avrıl'ın sözüne devam etmesi için dudağından çıkan bir kaç mırıldanmayı susturmayı bile becerebiliyordu.

''Eminim biliyorsun ki, bu okulda bana en yakın olan kişi sensin. Sana çok güveniyorum ve bana ihanet etmeyeceğini umarak senden bir istekte bulunacağım'' dedi Avril. Samara heyecanla baktı ilk önce Avrıl'ın gözlerine. İlk defa kendisinden bir şey istiyordu Avrıl, yapamacak olmaktan da korkuyordu aslında. Avrıl onunda dediği gibi en yakın arkadaşıydı Samara'nın. Aradan geçen bir iki dakikanın sonunda Samara sessizliğini bozdu hızla.

"Söyle... Sakın çekinme Avrıl. Err... Elimden geldiği kadar sana yardımcı olmaya çalışacağım, isteğin nedir?"

"Söyle... Sakın çekinme Avrıl. Err... Elimden geldiği kadar sana yardımcı olmaya çalışacağım, isteğin nedir?"

Avril ağzını açtı, ama tek bir kelime etmeden tekrar kapattı. Şimdi saçma gelmeye başlamıştı, hemde çok ama çok saçma. Sıkıntılı sıkıntılı ellerinin tersiyle saçlarını geriye doğru itekleyip biraz daha aşağıya kaydı oturduğu yerden. Samara meraktan ölecek gibi bakışlarla Avril'i süzüyordu. Avril, kararsız kararsız baktı bir süre kıza. Ama söylemek, en iyisiydi galiba

-''Şey, ben senden-
Cüppesinin cebine elini sokup, bir parşomen, küçük bir şişe mürekkep ve ufacık bir tüy kalem çıkarttı. Samara, kafası karışmış bakışlarıyla Avril'in elindekilere bakıyordu.
-''benim için bir mektup yazmanı isteyeceğim. Sanki, şeymişsin; benim erkek arkadaşımmışsın gibi''
Son cümleyi, yalvarır gibi kısık bir ses tonuna bürüterek çıkartmıştı ağzından. Hafifçe, öne doğru uzattı elindekileri. Lütfen kabul etsindi!!

''Şey, ben senden... Benim için bir mektup yazmanı isteyeceğim. Sanki, şeymişsin; benim erkek arkadaşımmışsın gibi'' diyerek uzatmıştı mürekkep, tüylü kalem ve de bir parşomen kağıdı Avril. Samara şaşkınlıkla Avril'ın kaçan gözlerini kovalarken mırıldanmalar kesilmişti hiç değilse şimdi. Samara uzun süre şaşkın tavrını ve de suskunluğunu bozmadan öylece bakındı Avril'ın gözlerine. Düşündü, Avril'ın da ona bir sürü iyiliği dokunmuştu. Tereddütsüz Avril'ın uzattığı parşomen kağıdı alıp etraftaki bir taşın üzerine bıraktı, sonra da tüy kalemi eline alıp mürekkebin kapağını serttçe açtı.

"Sevgili Avril..."

İlk cümle hazırdı işte, gerisi de kaleminin gücüne bağlıydı yağ gibi kayardı bazen ama. Kısık gözlerle etrafına bakındı, düşünmeye o kadar ihtiyacı vardı ki. Ama bu gün doğru gün değildi. Kuşları düşündü, ağaçları düşündü, gölün şırıltısını düşündü... ve belki de yeni bir aşk düşündü. Aklına gelebilecek tüm şeyler kafasının bir yerinde sabitlenmiş dururken Avril'ın sevinçle gülümseyen gözlerine dikkatle bakındı.

"Ne için... Kim adına? Avril, sen Billius'la...? Yazarım tabii ama, neden? Kafam karıştı..."

"Ne için... Kim adına? Avril, sen Billius'la...? Yazarım tabii ama, neden? Kafam karıştı..."
Avril, kısacık bir gülüşle beraber elini kaldırarak yanıt verdi. Bir şeyi anlatmayı unutmuştu:
-''Ah, Samara, bu mektubu benim eski erkek arkadaşıma yazacaksın. Sanki seninle sevgiliymişiz ve senin adın Billius'muş gibi, benim peşimi bırakması yönünde sert bir mektup. Adı Lucas''
Aklında tek bir soru vardı, acaba doğru şeyi mi yapıyordu? Ya, yazın İspanya'ya gidince onu görüp, yalan söylemek zorunda kalırsa veya daha kötüsü, ona aşık olursa? Bir an kararsız bakışlarla parşomeni süzdü, ama Lucas'ı tekrar istemiyordu, mantıklı olmalıydı. Bu düşüncenin ışığında, gözleri kararlı bir bakışa büründü.

-''Samara'cığım, nedenini sorma lütfen''
Ağzını açan kıza karşı hisleri, onun bu mektubun nedenini soracağını söylüyordu Avril'a. Oysa, bu anda ne anlatacak gücü ne de isteği vardı. Ama kızın kırılmaması için, acele acele ekledi:
-''Ben sana sonra anlatırım. Şimdi bunu yapacak ne isteğim ne, takatım var''

''Ah, Samara, bu mektubu benim eski erkek arkadaşıma yazacaksın. Sanki seninle sevgiliymişiz ve senin adın Billius'muş gibi, benim peşimi bırakması yönünde sert bir mektup. Adı Lucas''

Şimdi anlamıştı... Samara eline tüylü kalemi tekrar aldı ve bir iki kez mürekkebe batırdıktan sonra Avril'ın yanında duran bir top parşomen kağıttan bir tane daha aldı eline. Yanında duran taşa koydu kağıdı ve sabitledi. Şimdi aklındaki tek soru işareti neden bunu yazacaktı... Tam azğını merakını gidermek için açmıştı ki...

''Samara'cığım, nedenini sorma lütfen. Ben sana sonra anlatırım. Şimdi bunu yapacak ne isteğim ne, takatım var''

Samara küçük bir gülücükle mektuba göz kırptı sanki. Elinde tuttuğu tüy kalemi hemen mektubun üzerinde yağ gibi kaymasını sağlamalıydı. Biraz düşündü, ne yazması gerektiği hakkında hiç bir fikri yoktu. Kendisini bir kızın erkek arkadaşının yerine koyup karşısındaki erkeğin de kız arkadaşına sarkıntılık yaptığını düşünmeye başladı.

" Lucas,

Aslında bu mektubu sana kendi ellerimle ulaştırmak isterdim, hem asamada bakardın yeni... Bir kaç büyü denerdik üstünde, belki bu hastalıklı ruhun iyileşirdi. Sözü uzatmayalım, senin için mürekkebimi bitirmek istemiyorum doğrusu. Avril'dan uzak dur zübbe, ona yaklaştığını görmeyeyim. Rahat bırak bizi, evet... Bizi.

Tahmin de etmişindir artık, Avril ve Billius... Ne mutlu bir çift oluruz değil mi? Şimdi yer cücesi, tek yapman gereken AVRİL'A YAKLAŞMA, yakarım yoksa...

Billius"

Mektubu yazdıktan sonra parşomen kağıda önce uzun uzun baktı ve sonra da Avril'ın eline uzattı."Oku Avril" dedi.

."Oku Avril"
Kağıt hışırtıları arasında gözlerini satırların üzerinde gezdirmeye başladı:

" Lucas,

Aslında bu mektubu sana kendi ellerimle ulaştırmak isterdim, hem asamada bakardın yeni... Bir kaç büyü denerdik üstünde, belki bu hastalıklı ruhun iyileşirdi. Sözü uzatmayalım, senin için mürekkebimi bitirmek istemiyorum doğrusu. Avril'dan uzak dur zübbe, ona yaklaştığını görmeyeyim. Rahat bırak bizi, evet... Bizi.

Tahmin de etmişindir artık, Avril ve Billius... Ne mutlu bir çift oluruz değil mi? Şimdi yer cücesi, tek yapman gereken AVRİL'A YAKLAŞMA, yakarım yoksa...

Billius"

Bitirdiğinde gülmekten çimenlerin üzerinde yuvarlanarak bütün solucanları üzerine çekiyordu. Çok güzel ve komik bir mektuptu. Gülmekten adeta gözünden yaşlar geliyor, küt küt yere vurarak gülüyordu. Sarı saçları ağzının, yüzünün etrafına dağılıyor, gözyaşlarıyla karışıyordu. Hiç de bir hanımefendiye yakışan bir durum değildi
-''Harikasın Samara. Ben olsam bu kadar yazamazdım. Sen varya sen, eşi bulunmaz birşeysin''
Yavaşça gövdeisini doğrultarak daha hanımefendi bir duruş şekline geçmişti. Gülen sevecen gözlerle bakarak Samara'nın kolunu okşadı. Aslında adı kadar emin olduğu bir soruyu yöneltmeden edemedi:
-''Yakında gidiyorum, beni özleyecek misin?''

''Harikasın Samara. Ben olsam bu kadar yazamazdım. Sen varya sen, eşi bulunmaz birşeysin''

diyerek yerlerde gülmekten kıvrılan Avril'ın esrarengiz davranışlarını izledi bir ara Samara. Mektubu beğenmesine kendiside bir hayli sevinmişti ki Avril'a bakıp mahçup gülümsemelerle övgüsünü kabullenmemeye çalışıyordu. Kısık ve utangaç bir sesle "Önemli değil Avril, sen de eşsiz birisin emin ol" dedi. Avril yavaş yavaş da olsa gövdesini doğrultabilmişti sonunda. Pırıl pırıl bakışlar atarak Samara'nın kolunu okşadı.

''Yakında gidiyorum, beni özleyecek misin?'' dedi Avril. Samara hiç düşünmeden cevabını verebilirdi istese, ama Avril'ı bırakmayacağına da emindi. Her ne meslekte olursa olsun... Arkadaşlıklarının sürmelerine her zaman katkı sağlayacağına kendi kendine yemin ediyordu içinden. Avril'ın parıldıyan gözlerinin içindeki heyecanı biraz olsun dindirmek ve içine bir kaç öpücük meleği yerleştirmek gerekti. Gözlerinden damla damla akan yaşlarla beraber başladı sözüne.

"Seni bırakmayacağım Avril, hangi meslekte olursan ol... Kapının çaldığı her an beni düşün, emin ol ki ben de seni düşüneceğim o zaman. Senden ayrılmak diye bir şey olmayacak, kısa veda sadece. Gelirsin değil mi yanıma, Samara'm dersin değil mi? Ben derim Avril, abladan çok dostdun bana herzaman, neredeysem ve neye muhtaçsam hep yardımıma koştum. Bu dünyanın en iyi meleğini ben nasıl özlemem?"

"Seni bırakmayacağım Avril, hangi meslekte olursan ol... Kapının çaldığı her an beni düşün, emin ol ki ben de seni düşüneceğim o zaman. Senden ayrılmak diye bir şey olmayacak, kısa veda sadece. Gelirsin değil mi yanıma, Samara'm dersin değil mi? Ben derim Avril, abladan çok dostdun bana herzaman, neredeysem ve neye muhtaçsam hep yardımıma koştum. Bu dünyanın en iyi meleğini ben nasıl özlemem?"

Gerçektende hisleri buydu demekki. Artk gücünün son raddesindeydi, ağladı ağlayacaktı. Ama ağlamamalıydı, tam tersi mutlu olmalıydı. Ancak belli olan geleceğini, en azından Samara'ya söylemeliydi:

-''Ben şifacı olacağım Samara. Üstelik Hogwarts'da değil, St. Mungo'da. Ama kimseye söyleme, herkes profesör oldu, belki güçsüz görürler beni. Neyse canım, haydi gidelim, öğlen yemeği vakti yaklaştı. Ama bende seni hiç bırakmayacağım, söz''
Ayağa kalkmış, haydi gel decesine elini Samara'ya uzatmışı. Samara eli elinin içine aldı ve ayağa kalktı. Beraber şatoya doğru yürüdüler.

Rp ortamı boşaldığından dolayı; kilit + arşiv...