Rüya ve Korku

Üç tane adam karşılıklı olarak, birbirlerine baka baka yürümeye devam ediyordu. Gecenin karanlığında yumuşak yumuşak esen tatlı bir rüzgar adamların yanağına şefkatli bir dokunuş yaptığında adamlar irkiliyor ve etraflarını kolaçan ediyordu. Üçü de tedirgindi. Porsuk ağacından yapılmış ve evleri çeviren çitle beraber yürüyorlardı sanki. Her döndüklerinde çit onlarla berabe dönüş yapıyordu. Bir ses duydular. Neydi bu? Üçü de pelerinlerinin içinden asalarını aynı anda, bir hışırtı esi ile birlikte çıkardı. Esen her rüzgarın eşliğinde bir dansçının partneri ile dans etmesine benzer olarak pelerinleri ayak bileklerinin ve el bileklerinin etrafında yuvarlanıyor ve rüzgar ile dans ediyordu. Büyük, tahta bir ev belirdi karşılarında. Sesler de bu evden geliyordu. Evin içinde loş bir ışık yanıyordu. Asalrını aldıkları yere koydular. Her adımlarında ayakkabılarından ve yerden tok bir ses işitiliyordu. Ortam sessizdi. Tahta kapıya üçü de aynı anda tok bir ses eşliğinde vurdu. O anda tombul bir hayalet kapıyı açtı ve onlara yerlere kadar eğilerek elam verdi. Uzun ve altın rengi bir masa tüm salon boyunca uzanıyordu. Masanın etrafında yanyana oturmuş bir sürü insan vardı. Masanın başında oturan Gabrielle onlara oturmasını söyleyen bir işaret verdi. "Viviance sen yanıma otur, Eriq sende Viviance'in yanına otur. Hmmm Amoux, Violette'in yanına otur."
Gabrielle'in emri ile birlikte etraflarına havalı bir bakış fırlattıktan sonra üçü de yerini aldı. Gabrielle'nin yanına oturan Viviance biraz heyecanlı bakışlar fırltıyordu etrafına. "Burada toplanmamızın sebebini umarım hepiniz biliyorsunuzdur. Bilmeyenlere söylüyorum; toplanmamızın sebebi bu gördüğünüz kişiyle konuşmak." Soğuk ve sert bir ses ile söylemişti bunları. O anda masanın altından bir yatak çıktı. Masanın ortadan ikiye ayrılması ile birlikte yatağın üstünde bir kadın belirdi. Çırılçıplak bir halde öylece yatıyordu. Ortama bir merak hakimdi. Kadının üstünde yeşil renkli bir çarşaf vardı. Gabrielle konuşmaya başladı. "Onun yerini biliyor musun?" Kadın korkulu bakışlarla etrafına bakmayı sürdürüyordu. Gabrielle aynı soruyu tekrarladı. Uzun bir zaman diliminin ardından hiçbir cevap gelmeyince Gabrielle uzun ve esnek asasının dalgalanan cüppesinin iç cebinden ani bir hareketle çıkardı. Kadından ses çıkmayınca Gabrielle sinirlendi ve kadını dışarıya attırttı. Kadın korkmuş bir halde çaresizce etrafına bakınıyordu. Ne olup ne bittiğini anlayamamıştı. Gabrielle herkesin çıkmasını işaret eder bir hareket yapınca herkes koşa koşa, korku içinde dışarı çıktı.

"Hayırrr!" Ağzından dökülen iki kelime Keiran ve Allan'ın uyanmasına sebep olmuştu. Soğuk bakışlarını Johnny'e yöneltmişlerdi. Johnny ani bir hareketle yerinden doğrularak mavi-bronz renkli cüppesini giydi ve tahta kapıyı açtı. Bu rüyadan çok korkmuştu. Bu korkusunu gidermek için büyük salona inmeye karar verdi. Belki de geçerdi korkusu. Ellerini sert duvara sürterek adımlarını hızlandırmaya başladı. Tablolar kendi aralarında sohbet etmeye başlamıştı bile. Büyük salonda kahvaltısını yapınca sabahki guruldamalar geçiverdi. Biraz daha hızlı adımlarla boş sınıfa doğru yürümeye başladı.

Boş sınıfın küçük kapısını açtığında kapı rüzgarın sayesinde sert bir ses ile kapandı. Duvarlar üstüne üstüne geliyor gibiydi. Korkuyordu... Yalnızlıktan korkuyordu. Şüpheden korkuyordu. Rüyadan korkuyordu... Her şeyden korkmaya başlamıştı. Gözlerinin önüne düşen bir perçim saçı düzeltme zahmetine girmeyerek ani bir hareketle oturduğu mermer zeminden kalktı ve odanın içerisinde volta atmaya başladı. Bir ileri, bir geri gidiyordu. Tek yaptığı şey düşünmekti. Rüyanın anlamını düşünmek.

Misafir

Kehanet dersinden sonra içerdeki havadan ve duyduklarından ruhu yorulmuştu. Ne yaparsa yapsın söz geçiremiyordu sinirine ve duyguları onu sürekli ele veriyordu. Haksızlığa uğradığını düşündüğü şeyler arasında pek çok saçma sapan olay olsa da yüreğini sıkıştıran asıl şey belliydi. Adına lanet okuduğu birkaç kişi sessiz bir intikam alıyor gibi ona karşı bütün silahlarını doğrultmuş, en zayıf yerinde korkularını bulmuş ve bunun üzerine oynamışlardı. Henüz kazanan ya da kaybeden belli olmasa da, bilinmezlik ve kararsızlık Paula' yı uykularından ediyordu geceleri. Arkadaşlarına asık suratı ile yeterince yük olduğunu farkettiğinde, gözlerinde biriken sinir ve hırsla dolu gözyaşlarını başka bir yerde akıtmaya karar verdi. Yaptığı hataların ya da kızgınlıkların açık hedefi olan en iyi dostunun yanından ayrılıp, bu koca okulda yalnız kalabileceği en uygun yerlerden birine doğru gitmeye karar verdi. Yatağından kalktıktan sonra uyuyan yakın dostlarına bakarak aklından geçirdiği düşünceler sonunda '' Off! '' diye iç çekti. Fakat biraz daha oflamaya devam ederse birilerini uyandıracaktı. Sessiz sessiz adımladı yatakhaneyi ve kapıyı olanca yavaş hareketlerle aralayıp bir hırsız gibi tedirgin şekilde dışarı çıktı.

Taş duvarlar anında soğukluğunu hissettirmişlerdi. Elleriyle kollarını sıvazlayarak yavaş yavaş yürümeye başladı. Duvarlarda birer idam mahkumu gibi asılı tablolarda sıkışıp kalmış karakterlerin bazıları uyuyor, uyanık olanlar ise selam veriyorlardı. Ayak seslerinden rahatsız olanlar olsa da sinirli sinirli bakmak dışında bir şey yapamadıklarından keyfini çok da bozmadı. Boş sınıfa giden merdivenleri çıkarken dizlerinin mecali kalmadığını hissetti. Olduğu yerde değişme ihtimaline karşılık merdivene oturdu. Düşüncelerini bir sonuca vardıramadan rahatlayamayacağını biliyordu. Fakat hiçbirşey ona bağlı olmadığından çaresiz bekleyecekti. Oturduğu yerden kalktı. Tutunduğu trabzanlarda hafif bir titreşim hissetti. Kalan üç basamağı birden atlayarak boş sınıfa giden koridore girmek üzere olduğunda, merdiven çoktan yerini değiştirmeye başlamıştı. Kendisini yine de şanslı sayarak yoluna devam etti. Aradığı sığınak kapısı önünde duruyordu boylu boyunca. İçeri girmek üzereyken, yalnız kalacağını bildiğinden kendini koyuvermişti. Ela gözleri kızarmış, beyaz teninin üzerinde birer alaca düğme gibiydiler. Kapıyı yavaş yavaş aralarken kafasında kuyrukları birbirine değmeyen tilkiler geziniyordu. İçeri girdiğinde buraya ilk gelenin kendisi olmadığını anlamıştı. Cübbesine baktığında Ravenclaw olduğunu anladığı çocuk onu meraklı bakışlarla süzerken sadece

'' Özür dilerim. İçerde biri olduğunu bilmiyordum. '' deyiverdi.

Rp kurgusu aksadığı için başlık kilit+arşiv

» Korku