~ Hayal Meyal Şeyler ~

Sıkkındı.. Öylesine sıkkındı ki, danstan sonra LS'in yarısının oturduğu masaya doğru yol almaktansa, son anda dışarı atmıştı kendini. Her zamankinden çok daha muhteşem bir güzelliğe sahip, Ev Cini yapımı dekorlarla bezenmiş o güzel baloda bulunmak yerine, şu an oturduğu merdivenlerde çok daha huzurluydu. Ellerini zarifçe topuz yaptığı saçlarına götürürken, memnunsuz bir ifadeyle konuştu, kendi kendine;

'Bu kadar sıkı olmak zorunda mı?!'

Büyü ile topladığı saçları, canını öylesine acıtıyordu ki ayaklarını sıkan topuklu ayakkabılarını umursamıyordu bile.. Yinede, biraz daha rahatlamak adına çıkardığı rugan ayakkabılarını merdivenin en üst basamağına koymuş, yanından geçen öğrencilerin her defasında ona doğrulttukları şaşkın bakışlara aldırmamıştı.

Çok derdi olduğundan değil ama nedendir bilinmez, son zamanlarda oldukça şey ile uğraşmıştı zihni. Onu boğan olaylar değil, düşüncelerdi aslında.. Neredeyse dağılma noktasına gelen LS, esrarengiz bir biçimde çıkagelen ve ortada hiçbir şey yokmuşçasına davranan babası ve içinde bir iblisin yaşadığını en son tahmin edeceği kişilerden biri olan Itami.. En son onunla yalnız kaldığında - Elwina'nın odasından çıkarak yatakhaneye gittikleri gün - her zamanki Itami değildi artık Japon, minyon kız. Herkesin sevdiği ve şirinlik abidesi olarak gördüğü, Ell'in neredeyse yanaklarını sıkmamak için kendini zor tuttuğu o kız değildi.. Kırmızı gözleri öylesine şeytani bir görüntü oluşturmuştu ki o gün. Şimdilerde eski Itami ile konuşurmuş gibi yapmakta oldukça zorlanıyordu bu yüzden. Biliyordu, kızın hiçbir şeyden haberi yoktu ama Ell hatırlıyordu işte.. En kötü yanıda buydu ya...

" Bu ne gürültü böyle ? "
Görkemli masasında oturan Sophia, aşırı gürültü ve sesten bunalmış hissediyordu. Kafasının içi, müzikle o kadar dolmuştu ki, artık hiçbir şey düşünemiyor gibiydi..
En sonunda dayanamayıp, kendini salondan dışarı attı. Salonun yanındaki portre bile sesten rahatsız olmuş gibi bakıyordu - ya da Sophia'ya öyle geliyordu. -.
Gözleri, karşıdaki geniş merdivenlerde oturan Elizabeth' e takılmıştı birden. " Orada ne yapıyor bu ? Yoksa o da mı sesten bunaldı ? " diye geçirdi aklından...
Hızlı adımlarla kızın yanına gitti. Fakat kız onu görmemiş gibi, hala eli çenesinde düşünüyordu. Kızın onu görmesi için; " Elizabeth ? " diye seslendi Sophia. Derin düşüncelere dalmış görünen kız Sophia'nın sesiyle yerinden sıçramıştı birden.
" Elizabeth ? İyi misin ? Böyle bir gecede neden içeride değilsin ? " diyerek, gözlerini kıza dikmişti şimdi...

Gözlerini yumarak kendini bulunduğu ortamdan soyutlamaya çabalarken, arkasından gelen sesle irkildi. Zihnini tümüyle düşüncelerle meşgul ettiği ve daldığı için yerinden sıçramıştı bedeni. Omzunun üstünden arkasına doğru bakarken, elleriyle de koyu yeşil elbisesini düzeltiyordu. Şimdiden kırış kırış olmuştu, topuzu dağılmaya başlayan saçlarıyla beraber.

Az önce ki irkilmeyle ritmini artıran kalp atışları, yavaş yavaş eski monotonluğuna dönüyordu. Bir an kendine gelerek, merdivenden aldığı ayakkabılarını giyerken, diğer yandansa Profesör'e cevap vermeye çalışıyordu - nasıl nitelendireceğini bilmediği için Profesör diyordu ona Ell - ;

'Bayan Sophia? Şeey.. Ben.. Bunaldım biraz.'

Yavaşça doğrulttuğu bedeniyle alımlı cadının yanına vararak, küçük bir saygı gösterisiyle eğmişti başını. Profesör'ün kendi adını bildiğine bile şaşırmıştı Ell çünkü her ne kadar Yüksek Müfettiş olsa da öğrencilere sıcak davrandığı duymuş fakat bunların arasında Slytherin'lilerin yer aldığını düşünmemişti hiç. Zihninde böyle bir fikrin neden oluştuğunu bilmiyordu ama her zaman için sıcakkanlı insanların Slytherin'lilerden hoşlanmadığı belirirdi düşünceleri arasında. *Her neyse* dedi kendi kendine, çehresine solgun bir tebessüm yerleştirirken. *Biraz daha susarsan aptal sanacak seni kadın.*

'Siz? Burada.. yani.. '

Böylesine yüksek rütbeli biri ile konuşmanın verdiği heyecan; daha doğrusu salaklık; manasız şeyler söylemesine sebep olduğu için, çaresizce susarak bakışlarını Profesör'e doğrultmuştu..

Sophia'nın sesiyle aniden irkilen kız, şimdi hızlı hızlı ayakkabılarını giyiyor, bir yandan da elbisesini düzeltmeye çalışıyordu..
'Bayan Sophia? Şeey.. Ben.. Bunaldım biraz.'
Kızın bu kadar telaşlanmasına şaşırmamştı Sophia. Çünkü, Slytherinlilerin kendisine önyargıyla baktığını biliyordu. Neredeyse ne yapacağını şaşırmış görünen kız, kafasını Sophia'ya doğru çevirmiş, düşünceli bir tavırla bakıyordu yine..
'Siz? Burada.. yani.. '
Bu söz üzerine, içinden " Ne kadar da telaşlanıyor?! Niye bu kadar büyüttü ki ?' " diye geçiriyordu.
" Bu kadar telaşlanmana gerek yok Elizabeth. Anlıyorum, siz Slytherinler bana her zaman önyargıyla bakıyorsunuz ama ben tüm binalara eşit davranmaya çalıştım her zaman. Neden bu kadar panik olduğunu anlamıyorum. Böyle bir gecede niçin burda oturduğunu merak ediyorum sadece. Bana karşı dürüst olabilirsin her zaman, bunu biliyorsun. " diyerek kıza güven vermeye çalışmıştı Sophia. Baklım Elizabeth, bu tavır karşısında nasıl davranacaktı. Artık kızın dudakları arasından dökülecek kelimeleri bekliyordu...