Son Defa!

Kendine hep sormuştu sevgi nedir diye... Ama aldığı bir yanıt yoktu.Kimseden aldığı bir yanıt yoktu.Asla bir ilişkiyi bir seneden uzun tutamamıştı.Ama bunların hiç birine takmıyordu artık.Belki de artık sevgili aramıyordu.Çünkü bir kariyer yapmıştı.Kariyer sayılırsa.Lanet Kırıcı olarak işe başlayacaktı.Bu işi severek yapacaktı.Ama hayatında aşka yer vereceğini sanmıyordu.

Hatta ağzına bile almayacaktı.Çünkü istemiyordu.Yatakhaneye son kez bakmıştı.Çünkü gidiyordu artık oradan..Okulu özleyecekti.Belki bazıları seviniyordu.Haklılardı belki.Herkese kötü davranmıştı.Ama aşkı takmadığı gibi bunu da takmıyordu artık.Çünkü öğrencilik yılları bitmişti.Bir sürü şey yaşamıştı ve öğrenmişti.Artık bir yetişkindi.İnanamıyordu buna ama artık yetişkindi işte.

Kuzeninin profesör olacağını duymuştu.Herkes profesör oluyordu bir tek omu başka bir mesleğe girmişti yo hayır.Böyle düşünmeyecekti.Hem onun mesleğinde ne vardı ki.Çok güzel bir meslekti belki başarı gösterirse daha başka mesleklere de geçebilirdi.Ama bunun için onların Eragon’u denemeleri gerekiyordu.Bunun için onlara fırsat verecekti.

Başka bir seçeneği de yoktu.Bankada çalışmak istemiyorsa.Ama oda fena fikir değildi.O gayet mutluydu mesleğinden.İleride profesör gibi önemli bir mevkiye geleceğini de biliyordu.Bundan emin olmasa da ömrünün sonuna o kadar o işte çalışmayacağı kesindi.Ama belki de çalışırdı bundan hiç pişman olmazdı.Çünkü mesleğini sevmişti.

Aslında yine bankada çalışacaktı.Aslında her gün cücelerin içinde olmak sinir bozucu olacaktı ama buda onun işi olacaktı sonunda işini sevmeliydi şimdide.Belki geçen yıldan Staj yapmaya başlasaydı bu kadar sıkıntı çekmeyecekti.Önemli değildi artık.Sonuç olarak başlayacaktı görevine.

Okuldan ne zaman ayrılacağı hakkında bir fikri yoktu.Ama dönemin bitmesini beklerdi.Zaten birkaç gün kalmıştı.Belki her tarafa son kez göz gezdirse hiç fena olmayacaktı.Üzerine bir şeyler alarak asasını da cüppesinin içine soktu.Aslında saatin gecenin 2si olduğunun farkındaydı ama okula son kez bakacaktı zaten önemi yoktu okuldan saymıyordu artık kendini..

Belki bir profesör veya sınıf başkanı görse kızabilirdi.Ama artık sınıf başkanlarını bile takmıyordu.Görevinden alındıktan sonra bir daha o göreve geri dönmeyi beklemiyordu ve zaten istemezdi o kadar yüzsüz biri değildi.Sınıf başkanlığı güzeldi ama ondan önce insan olmak daha önemliydi.

Ve Eragon bunu yeni anlıyordu.Bazen insanlar sevdikleri şeyleri kaybettikten sonra anlarlardı.Eragon da o görevi ne kadar seviyormuş ki kaybettikten sonra değerini anlamıştı ama her şey için çok geçti.O mezun olmuştu ve bir meslek sahibiydi.Ama bu gerçekten çok garipti daha 18 yaşındaydı.Reşit olmuştu bu da çok güzeldi.Kendini artık çocuk gibi görmüyordu.

Artık olgunlaşmıştı.Biraz daha büyümüştü öyle hissediyordu.Belki yanılıyordu beklide doğru şeyleri hissediyordu.Kendini olgun bir erkek olarak görüyordu artık.Diğerlerinin de öyle gördüklerinden emindi beklide hala çocuk olarak görüyorlardı onu ama o değişmişti.Her şey değişmişti bir tek o değil.Okulun koridorlarından geçip göle gelmişti birkaç kişi vardı tanıdığı onlara selam verip yavaş adımlarla karanlık ormana doğru ilerledi.Aslında ayakları onu götürmüştü.Kendi gitmek istemiyordu.Zaten hep böyle olmuştu..Kendi kendine gülümseyerek ormanın derinliklerinden geçti.

İçinde birkaç tane sigara olan paketi cebinden çıkarttı ve diğer cebindeki çakmağı çıkararak ucunu yaktı.Muggle’ları ne kadar sevmese de yaptıklarını bir parçada olsa seviyordu.Şimdi etrafında kimse yoktu nede bir ışık.Sadece sigaranın ucunda yanan küçük ateş parçası.Sigarayı içine çektiğinde daha canlanıyordu.

Bir tıkırtı duymuştu sanki ama aldırmadan sigarayı içmeye devam etti.Asasını çekti ve arkasına döndü.Asası havadaydı ve aklına gelen büyü sözler ağzından dökülerek asasının ucunda ışık demeti oluşmasını sağlamıştı…

‘’-Lumos..!!’’

Out:Dalmayın..

'' Hayıııır..! ''

Terler içinde uyanmıştı bitmek bilmeyen kabusundan. O kadar gerçekti ki belki de gerçekti. Daha önce babasını öldürmüştü rüyasında, yıllar önce Azkaban'da çürümeye bırakılmış ölümyiyen ellerinde bir kez daha can vermişti. Boğazını kesip, bağırsaklarını çıkaran o değildi, içindeki Sy'dı. Yine de uyandığında ellerinde kan lekeleri vardı ve bu kan ona ait değildi. Bu garip ve korkunç rüyaları senelerdir görmüyordu, en son öğrenciliğinin ilk yılında en son görmüştü ancak son bir aydır kabuslar yeniden başlamıştı. Sy artık delirdiğini düşünüyordu. Yataktan aniden fırladı, kendine gelemye çalıştı. Az önce ne görmüştü? Aklını yitirecek kadar korkmasına sebep olan kabusu saniyeler sonra hatırlamıyordu. Bu normal olmamalıydı, kendinden korkuyordu artık. Sadece annesi kalmıştı aklında, evet galiba annesini görmüştü. Geceleğinin üzerine sabahlığını geçirdi ve odadan fırladı. Annesini en son görüp konuştuğu yere gidecekti, seneler önce ölen annesini..

Ormana girdiğinde hafif esinti omuzlarından bedenine doldu ve birden üşüme geldi. Ayağının altında ezilen dalların çıtırtısandan başka bir ses yoktu. Sy bu anı seneler önce yaşamıştı, yine garip bir kabus, yine birden kendini ormanda buluş.. Belki de bu yine ölmüş annesini görüp onunla konuşacaktı. Çok korkuyordu, asası elinde, üzerinde gecelikle deli gibi dolanıyordu. Karanlık ormanı esir almıştı, herşey siyahtı. Gözlerini kapattı, açık olması ile kapalı olması arasında bir fark yoktu. Birden başka çıtırtılar geldi kulağına, asasına davrandı. Bir kurt falan olmalıydı ilerideki, yani öyle umuyordu. Küçük bir ışık yandı, neydi bu böyle? Ateş uzun bir sülüyeti aydınlattı. Asasını uzatarak kim olduğunu bilmediği adama yaklaştı, adam diyordu çünkü bir kadın için iriydi. Bu saatte hiçbir öğrenci burda olmazdı, buraya gelecek kadar sıyırmış değillerdi. Adam onun geldiğini duymuş olmalıydı, aydınlanma büyüsü yapmıştı. Işık gözüne vuruyordu, Sy kim olduğunu göremiyordu. Hemen saldırmak istemedi, yüksek bir sesle asasını indirmeden konuştu.

'' Sakın kıpırdama..! Kimsin ve burda ne işin var? Hemen söyle yoksa duyduğun son ses bu olur.. ''

Asasının ucundaki ışık demeti sayesinde karşısında duran genç kadını görememişti.Saçlarının uzunluğunu fark etmişti.Asasını tam indirecekti kim olduğunu anlamak için ama o ses.Olamaz bu Sy…Tam her şeyi ayarlamışken her şeyi unutmaya hazırken okuldan güzel bir şekilde gidecekken neden o çıkmıştı ki karşısına.Her seferinde o çıkıyordu.Hem de karanlık ormanda.Belki karanlık ormanda birkaç kez karşılaşsalar da o çıkmıştı karşısına.Asayı aşağıya indirdi ve Eragon’un yüzünü görmesini sağladı.Elindeki yarım sigarayı da söndürerek yere attı.Daha sonra bakışlarını ona çevirdi ama hiçbir şey söylemiyordu.Aslında artık ona profesör diyordu ama şimdi ne diyeceğini bilmiyordu.Ama ah evet buldu.Bayan Malfoy iyiydi.

‘’-Bayan Malfoy nasılsınız..??’’

dedi hafiften suratına isteksizce bir tebessüm yerleştirdi.Daha sonra da yanında duran büyükçe taşa oturdu.Asası hala elindeydi ışık saçıyordu etrafa.Onu söndürse zaten ışık olmayacaktı bunun için en iyisi söndürmemekti.Ne diyecekti acaba ona.Hala çocukmuş gibi mi bakıyordu.Yo hayır bunları aklına getirip tekrar aynı şeyleri hissetmeyecekti biraz daha olgun davranacaktı çünkü olgun bir erkekti.Artık arkadaşı olmasa da kendi kendine yaşamasını öğrenecekti.Öyle umuyordu.Belki biraz daha yaşı ilerlediğinde evlenebilirdi.Tabii bir sevgilisi olursa oda zordu zaten.

Bankada çalışan biriyle kim çıkmak isterdi ki.Kafasına takmıyordu bunları çünkü bembeyaz temiz bir sayfa açmıştı kendine işine verecekti kendini.Belki böylesi daha iyi olurdu.Belki de olmazdı bilmiyordu kafası çok karışıktı.Bir şey düşünecek yada yapacak durumda değildi.Ormanın karanlığı onu içine alıyordu sanki.Öyle bir görünüm vardı.En son Sy ile ihtiyaç odasında konuşmuşlardı.Bir daha ne onu görmüştü nede Sy onu.Bu daha iyi olmuştu belki birbirlerini unutmaları için çok güzel bir şanstı.Bu şansı sonuna kadar kullanmıştı Eragon.

Işıl ışıl parlaklık artık gözünü rahatsız etmiyordu. Karşıdaki asasını indiriyordu, Sy kısık gözlerini zorlayarak karşısındakinin kim olduğunu görmeye çalıştı. Ve hala rüyada olabileceğini dünşündü. Netleşen görüntü bulanık bir perdede yansıyarak insanın gözüne girer gibiydi, karanlık ormanda bu aşina yüz sırıtıyordu. Bedenini saran o hafif ürperti yerini isteksizliğe bıraktı. Ayakları geri geri gidiyordu, burda olmak canını sıkmaya başlamıştı. Başka bir yer mi yoktu, gecenin bu saatinde dolşacak burayı mı bulmuştu? Ayaklarına dolanmaya bayılıyordu yani. İyi de nereden bilecekti Sy'ın buraya geleceğini? Biraz fazla yüklenmişti, onu takip etmiyordu ya.. Yine de ona olan sinirinin geçmediğini fark ettirmişti bu şansızca karşılaşma. Onu gerçekten uzun zamandır düşünmüyordu, hayatından çıkarmıştı. Okuldan gideceği bile daha geçen hafta aklına gelmiş, bir daha onu göremeyecek olmak iyi bir fikir gibi gelmişti. Eğer biraz daha bekleselerdi karşılaşamk için, o gitmiş olacaktı ve Sy'la hiç görüşmeyeceklerdi. Belki de Hogwarts'da bir iş bulmuştu, profesör olabilirdi. Ki bu berbat olurdu, o zaman Sy işten erken ayrılırdı, bir sene daha profesör kalmayı planlamıştı. Sonra acımasızca kendi kendine gülümsedi, kim onu işe alırdı ki? Hemde profesör olarak? Elindeki sınıf başkanlığını bile kaptırmıştı, hiç birşeyi düzgün yapamazdı. Hayatındaki en büyük hata başkalarının hatası da olmazdı, çünkü herkes Sy gibi kör değildi.

Eragon onu görünce elindeki yarım sigarayı yere attı, küçük ateş demek bunun içindi. Gecenin bu saatinde burda olup sigara içtiği için Ravenclaw'dan yüz puan bile düşebilridi ama diğer çocukların emeklerine yazık olurdu. Eragon için değmezdi, gider ayak arkadaşlarına yine bir kazık atmasa iyi olurdu. Onu cezaya bırakmazdı, onunla beraber aynı odada geçecek iki saat düşünemiyordu. Belki başka bir profesörden rica edebilirdi, bu sefer de hakkında atıp tutacaklardı. Asasını yavaşça indirerek uzun süredir görmediği bu yüze boş boş baktı. Yalancı.. Ne kadar sahte bir gülümsemeyle Sy'a bakıyordu böyle? Konuşmak için ağızını açtı açacaktı, o ne derse desin Sy bu sefer ona inanmayacaktı. Hem belki biraz akıllandıysa ona bulaşmazdı, böyle olmasını umuyordu. Onunla yeniden tartışmak, yüz göz olmak istemiyordu.

‘‘-Bayan Malfoy nasılsınız..??’’

Hala kaldıkları yerdeydiler, bir adım öne gidememişlerdi. Buna üzülüyor muydu? Hayır, en iyisi böyle kalmaktı, son günlerinde profesör - öğrenci ilişkisi daha iyi olurdu. Zaten onu bu geceden sonra bir daha görmeyecekti, okul bitene kadar karşısına çıkmamak için bütün özverisini kullanacaktı. Ama şimdi bunları düşünecek zamanı yoktu, bir cevap vermelyidi. Nasıl konuşacaktı? Sert olması iyiydi ama çok da değil, ondan nefret ettiğini düşünmemeliydi. nefret de bir duygu belirtisiydi, Sy artık onu bile hissetmiyordu. Eragon'un iyice sohbet havasına girip bir taşın üzerine oturmasını dehşetle seyretti. Hala burada durabileceğini nasıl düşünebilirdi? Okulun kesin kuralları vardı ve özel durumu olmayan hiçbir öğrenci buraya gelemezdi. İstemese de onu burdan götürmek zorundaydı, başına birşey gelirse onu son gören olduğu için bundan Sy sorumlu olurdu.

'' İyiyim de burda olmaman gerekiyor. Sohbet etmek için yanlış yer, yanlış zaman ve yanlış kişi.. Öyle değil mi? Yoksa Ravenclaw'dan yüklüce bir puan mı düşmemi istiyorsun? ''

'' İyiyim de burda olmaman gerekiyor. Sohbet etmek için yanlış yer, yanlış zaman ve yanlış kişi.. Öyle değil mi? Yoksa Ravenclaw'dan yüklüce bir puan mı düşmemi istiyorsun? ''

Ne Ravenlaw’dan puan kırmakla mı tehdit ediyordu onu.Zaten gidiyordu.Belki hala okulda olduğu için bunu yapmaya hakkı vardı ama okulda son saatlerini geçiriyordu herhalde biraz şans tanıyabilirdi.Binasını puan kaybettirerek ayrılmak istemezdi.Bunun için biraz daha dikkatli olacaktı şu birkaç saat.Hiç olmazsa biraz daha saygılı.Yılların kızgınlığı vardı üzerinde Sy’ye karşı.Belki hala içinde beslediği bir şeyler vardı.Ama bunu da kızgınlık bastırıyordu zaten.Sy onu öldürmek istiyordu belki buna aldırmıyordu.Çünkü Sy’yi takmıyordu.Yada takıyordu ama takmıyorum diye geçiştiriyordu.Asasının ucundaki ışık onun yüzünü açıyordu.Birazda Sy’ye gidiyordu.Koskoca ormanda sadece o ışık vardı ve insan olarak da sadece ikisi vardı.Ama bundan şuan emin değildi.Ama ürkütücü seslerde duyuyordu.Ama eskisi kadar korkmuyordu çünkü büyümüştü.Kendini koruyabilecek bir yaşa gelmişti.Öyle görünüyordu.Zaten boyunun da uzunluğundan kaynaklanan sertliği onu biraz daha ürkütücü gösteriyordu.

En yakın zaman da okuldan gidecekti.Son geldiği yer burasıydı.Eşyaları ve bazı şeyleri hazırdı.Okuldan tam anlamıyla gitmeye hazırdı.Ama kalbi buradaydı.Okuldan ayrılsa bile kalbi ve gözü burada olacaktı.Şimdi oturup ağlamak isterdi.Çünkü ağlamak için duyguya ihtiyacı vardı.Ama o duygusuzun tekiydi.Ona öyle diyorlardı ama takmıyordu.Şimdi buna aldırış ediyordu.Belki insanlar büyüdükçe hatalarını anlıyorlardı.Belki de ders aldıkları konularda hatalarını tekrarlamamak için uğraşıyorlardı.Şimdi içinden okulu bırakıp işine gitmek gelmiyordu.Çünkü her şeyi orada öğrenmişti ve orada uygulamıştı.Şimdi bam başka bir hayata başlayacaktı.Bunu kim isterdi ki.Eragon da istemiyordu.Hem de hiç..Belki dışarıdan bu çok kolay olabilirdi.Ama değildi.Belki profesör olsa iyi olabilirdi.Hiç olmazsa okula kalacaktı.Ama şimdi Diagon Yoluyla Knockturn yolunun birleştiği yerde bulunan Gringotts büyücü bankasına gidecekti.Oranın çalışanları cin cüceler olsa da artık büyücü ve cadılarda orada çalışıyordu.Ve Bunun bir örneği olarak Eragon olacaktı..

Koskoca 7 sene bitmişti.Dile kolay.Her gün bunun heyecanıyla yatıp kalkıyordu.Şimdi mezun olmuştu.Ama o heyecanlı mezun olmaya istekli yıllarına dönmeyi o kadar isterdi ki…Şimdi keşke büyümesem diyordu.Evet aslında hiç büyümek istemiyordu.Onca yük onca sorumluluk.İnsanlar küçükken o kadar masum olurlar ki hiç kimse bir şey diyemem bir şey yükleyemez onlara.Buda çocuk olmanın güzel yanlarından biri.Ama belki de dönmese daha iyiydi.O yıllarda Sy ile çıkıyordu ve onu seviyordu.Tekrar onu sevmekten çok korkuyordu.Onunla tekrar beraber olmaktan.Ama zaten böyle bir şeyin olması imkansızdı.Bir kere Sy istese Eragon kabul etmeyecekti.Eragon kabul etse Sy kabul etmeyecekti.Yani her seçenekte biri kabul etmeyecekti ve birlikte olamayacaklardı.Ama çok büyükte konuşmak istemiyordu.Her şeyi zaman gösterirdi.

‘’-Gidiyorum…!!Bir kaç saate okuldan ayrılmış olurum..’’

Yıldızların binlercesi o anda kaymış olmalıydı gökyüzünden, yüzüne inen karanlığı başka nasıl açıklayabilirdi ki? Hissettiği umutsuzluk olmalıydı, canını acıtan.. Her sabah uyanmak için elinde ne kalmıştı? Eragon'un gidişi, bir daha onu göremeyecek olmak ağır geliyordu, bunu kabul etmese de gerçek buydu. Ama bu kadar çabuk pes edemezdi, yine değmeyecek biri için gururunu yerlere atıyordu. Söylediklerine pişman olmuş gibiydi, hafifçe dudağını ısırdı. Hayır, bu kadar kolay değildi, kim olduğunu hatırlamalıydı. Kim olduğunu..

Eragon'un yüzündeki ani değişikliği zevkle seyretmeye çalıştı, böyle bir konuşma bekliyor olmalıydı ama yine de Eragon bozulmuş gözüktü. Birşey beklediğinden değil, onu tehdit ettiği için bozulmuştu. Onu sinirlendirmek öyle hoşuna gidiyordu ki.. Gidiyor muydu? Yoksa kendini buna inandırmaya mı çalışıyordu? Bozulmuştu sonuçta belki hala Sy'ı seviyordu. Neden peki birşey söylemiyor muydu? Gözleri çok boş bakıyordu, eski ışıltı yoktu. Onu son gördüğü günden beri içini kemiren düşünce bedenini tam o anda sardı. Göz göze gelince içinde hissetti gerçeği. Onu sevmiyordu. Sy artık yavaş yavaş anlıyorduki, genç adam artık onu takmıyordu. Uzun bir zamandır ayrıydılar ve onu hiç aramamıştı. O kadar alışmıştı ki onun peşinden koşmasına, şimdi garip bir boşluktaydı.

Neden fırsat varken başkalarıyla olmamıştı? Hala bir umudu mu vardı? Evet öyleydi, ama az önce o umudu bırakmıştı, nereye koyacağını bilemediği ellerinden kayıp gitmişti. Unuttuğu güzel anıları gibi yok olmuştu hayatının siyah sayfalarında. Kendine hala güvenemiyordu, herşeye rağmen şüpheliydi. İçinde hala birşeyler olmasından korkuyordu, ona geri dönemezdi. Daha da acısı anlıyordu ki, istese de bu sefer Eragon istemeyecekti. Son bir kere ona baktı, evet bu bir sondu. Bu bir elvedaydı ama hiç renk vermeyecekti, ona bu zevki tattırmayacaktı. Buruk bir şekilde elini uzattı, biraz da çekinerek. Tüm bu karışıklık arasında ne diyeceğini bilemeden içinden gelmeyen bir sesle konuştu.

'' Güle güle.. Bir daha görüşemeyiz sanırım. ''

' Güle güle.. Bir daha görüşemeyiz sanırım. ''

Bunca yıl boşuna mı konuşmuştu onunla yada boşuna mı vakit geçirmişti.Hiç olmazsa üzüldüğünü belirtebilirdi.Onu bu kadar Eragon’dan soğutan neydi..?Hiç değeri yok muydu gözünde yani.Hepsi bu muydu yoksa göstermek istediği ilgiyi mi göstermiyordu? Neden kafasında bu kadar soru işareti vardı.Nasıl yaşamasını bekliyorlardı bu aptal sorular varken.Tek istediği biraz ilgi ve biraz daha eğlenmek.Herkesin istediği şeylerdi bunlar.Eragon da istese fena mı olurdu yani.Hayır Eragon da diğer insanlar gibi eğlenmek isteyebilirdi kendisine ilgi duyulmasını isteyebilirdi.Bunlar gerçekleşmese de.Şimdi ne diyecekti.Kestirip atmıştı yine.Bunu her zaman yapıyordu.Artık Eragon alışmıştı onun huylarına.Belki de alıştığını sanıyordu.Belki de gerçekten alışmıştı.Ona inat olsun diye bir şeyler söyleyecekti.Şimdi anlayacaktı onu sevip sevmediğini..

Belki gerçekten onu unutmuştu belki de unutmamıştı içinde bir sevgi hala vardı. Ama büyük ihtimalle unutmuştu Eragon’u zaten Eragon’da onu unutmuştu en azından öyle olmasını umuyordu.Ya onunda içinde Sy’ye karşı bir şeyler varsa.O zaman ne olacaktı onu sevdiğini mi söyleyecekti..?? Hayır söylemeyecekti.Ama söyleyebilirdi.Lanet olsun her seferinde kafasını karıştıran bu kızı görmek istemiyordu artık.Belki de kaderlerinde vardı bu aşk.Belki de saçmalıyordu.Aralarında hiçbir şey olamazdı.Ayrı dünyaların insanlarıydılar…

‘’-Erm.. Sanırım görüşmeyeceğiz.Biliyor musun sevgilim var..Sanırım seninde var değil mi..??’’

Boğuk bir kahkaha yankılandı ormanın derinliklerinde, bir de kanar çırpışları duyuldu. Karanlıkta sadece devasa sülüyetler gibi gözüken ağaçaların tepesinde ki kuşlar korkup uçmuştu. Neydi şimdi bu böyle? İlgileneceğini mi sanıyordu? Sy umursamıyordu, istediğiyle çıkabilirdi. Hem bu Eragon'du, o bir kızla çıkmadan yapamazdı. Yine de kısaknçlık duygusu bedenini esir almıştı, hatta bir ara gözleri kararır gibi bile olmuştu. Bu gerçek olamazdı, başkasıyla olamazdı. Demek onu bunca zaman aramaması, çoktan yerine başkasını koymasındanmış. Andre'nin ilgisine bir umutla yanıt vermezken, o başkasıyla.. Neden kıskanıyordu, neden sinirlenmişti? Anlamıyordu. Peki neden onun da kıskanmasını istiyordu? Yalan söylecekti, sevgilim var diyecekti. Ya kıskanmazsa.. Ya yalan olduğunu anlarsa.. İyi de nerden bilecekti? Ağzını açtı sinirle, çok uzun zamandır biriyle birlikte olduğunu söyleyecekti. Çok mutluydu, çok seviyordu, Andre'yi seviyordu.

Yapamadı, ağzı açık öylece kaldı. Kısa bir sessizlik izledi bundan sonrasını, sonra başını hafifçe öne eğdi. Ne kendini küçük düşürebilirdi, ne de gereksiz yere yalan söyleyebilirdi. Kimsenin duygularıyla oynayıp, adını kullanamazdı. En iyisi kestrip atmaktı, cevap vermeden arkasına dönüp gitmek istiyordu. Ya da sağlam bir tokat atmalıydı, sebepsizce onu deli eden bu yüze. Belki o zaman siniri geçerdi, ya da o kızı bir eline geçirse de.. Vurmak ne kazandıracaktı ona? Sakinleşmeye çalıştı, kontrol ondaydı. Belki de Eragon yalan söylüyordu, ama neden söylesin ki? Boş yere umut ediyordu, başkası vardı işte.

'' Yok, geçmişi silmek zor oluyor bazen..''

'' Yok, geçmişi silmek zor oluyor bazen..''

Doğru mu söylüyordu yoksa yalan mıydı..?Neden yalan söylesin ki tabii ki de doğruydu.Ama bu kadar kısa bir şekilde kestirip atması garibine gitmişti. Gerçi Sy hep böyleydi.Eski den Eragon’u çeken bir şey vardı.Ama şimdi o çekme hissi biraz zayıflamış gibi görünüyordu.Belki hiç karşılaşmasalar artık Eragon onu unutup yeni bir hayata başlayacaktı ama lanet olsun ki karşılaşmışlardı işte.İkisi de istemiyordu karşılaşmak ama bunu engelleyemiyordu da.Kaç aydır engellemek istiyordu ve engellemişti.Ama şimdi bütün çabaları bir çırpıda gitmişti.Hayat onunla büyük bir oyun oynuyordu sanki.Göğsündeki acı biraz sızlamıştı.Biraz önce ki gülümseyen suratının yerini gayet ciddi ve iş adamı bir tavrı vardı.

Geçmiş ile ilgili bir şey söylemişti ‘geçmişi silmek zor oluyor bazen’ bunu Eragon’a mı söylemişti.Geçmişi silmenin ne kadar zor olduğunu belki Eragon’dan başka bilen yoktu.Lanet olsun ki bunu Sy ile yaşamıştı.Gerçi Sy ile yaşadığı tek şey bu değildi.Geçen dönemlerde ki yağan karla beraber dışarıya çıkmışlardı ve o soğukta yerde yuvarlanmışlardı.Ne kadar güzel anılardı.Hafiften yüzünde bir gülümseme yayıldı.Yüzüne dikkatlice bakılınca anlaşılıyordu zaten.Onu ilk öptüğü gün.Elw’nın sonuna sevinmişti.Ama o zaman Eragon’a yaptıklarından sonra cezasını kendisi vermek isterdi.Ama Tanrı herkesi cezalandırmasını bilirdi.Zaten Eragon’u da Sy’siz bırakmıştı bu ona en büyük cezaydı..

‘’-Bunu bana söylüyor olamazsın değil mi..??’’

Çünkü ikisi de biliyordu birbirlerini unutmak için neler yaptıklarını.Hele Eragon ne yaptıysa fayda etmemişti.Ta ki bu dönemin sonuna yaklaşana kadar.En iyisi unutmak deyip bitirmişti olayı.Çünkü Sy’ de öyle yapmıştı.Her şeyi öyle yapmıştı.Onun tenini özlemişti.Saçlarını kokusunu.Ellerinin ellerine deymesini.Dudaklarının birbirine deymesini.Koskoca ormanda bir tek ikisi vardı.Bir kaç metreden az vardı aralarında ama ona dokunamıyordu bile..

Eskiden, yüreğine şüphe düşmeden önce herşey netti. Onun sevgisinden eminken herşey daha açık ve kolaydı. Her gün daha güzel başlıyor, her zorluk daha kolay aşılıyordu. O zamanlarda Eragon buğulu bir aynaydı onun için, kendini görüyordu onda. Tüm hatalarını, belki istediği yerden bakıyordu ama onunla öğreniyordu. İkisinin de hataları vardı, ama bedeli ağır olmuştu. Şimdi iki yabancıydılar, ikisi de yaralıydı. Onun da istemese de içinde bir yerlerin sızladığını sesindeki hafif titremeden anlamıştı. Unutmak zor olmuştu, başarmıştı ama neredeyse. Neden burdaydılar şimdi? Eğer odasında kalsaydı asla acaba sorusu aklında canlanmazdı. Rahat olurdu, kafasını yokrmazdı. Her zaman sorun getirmişti bu ilişki ona, hiç mutlu olamamıştı onunlayken. Haksızlık ediyordu hem Eragon'a hem ilişkilerine.. Güzel günleri de olmuştu, birlikte çok şey paylaşmışlardı. Ama son zamanlarda sadece sorun vardı, bu onun suçuydu. Belki değişmişti, kimbilir.. Peki ya aradığı huzur Eragon'daysa? Mümkün değil.. Çoktan silmişti Eragon onu, o da yeni sevgilisiyle mutluydu. Dikkatle inceledi yüzünü, sanki bir cevap bulabilecekmiş gibi..Yüzündeki ciddiyet, gözlerindeki derinlik sadece Sy'ın canını acıtmak için vardı.

'' Kolayca başkasını bulabildiğine göre senin için kolay olmuş. Neyse beni ilgilendirmez. ''

Öyle bir ilgilendirirdi ki.. Sormak istiyordu, kız kimdi? Adı neydi, ne zamandır birliktlerdi? Kıskanması normaldi, sonuçta geçmişte.. Ama onu unutmuştu, yoksa unutmamış mıydı? Artık gözleri kapanıcak gibiydi, dizleri titriyordu. Esen rüzgardan değildi, gecelikle öylece dururken hava soğuktu ama bu daha farklı birşeydi. Kanının çekildiğini biliyordu yüzünden, kimbilir ne haldeydi. Gitmeliydi, kötü hissediyordu. Gitmeliydi ama ayakları kıpırdamıyordu. Gelirken geri geri giden ayakları yine onu yarı yolda bırakmış bu sefer de kıpırdamıyordu.

'' Kolayca başkasını bulabildiğine göre senin için kolay olmuş. Neyse beni ilgilendirmez. ''

Nereden biliyordu ki onu unuttuğunu..??Onu hala..Yo böyle bir şey olmayacaktı.Çünkü onu çoktan silmişti hayatında Sy yoktu artık.Yoksa silmemiş miydi..??Kalbi hala onunla mı atıyordu? Eskiden kalbi onunla atar onunla nefes alırdı.Ama şimdi birer düşmanlardı sanki.Neden böyle bir şey yaşamışlardı bilmiyordu.Belki de bütün suç Eragon’daydı.Her şeyi o berbat etmişti.Herkesin söylediği gibi yine en çocuksu davrananı oydu.Ayrılırken söylediği sözler kulağında hala yankılanıyordu.Onu küçümsemişti ve bir sözcükle atmıştı hayatından.Silmişti artık onu bir daha geri dönmemek üzere.Belki Eragon’da böyle yapmalıydı.Sy’nin yaptığı gibi onu silmeliydi.Küçükken kurdukları bütün hayalet boşuna gitmeliydi.Yo neden böyle bir şey olsun ki hayal etmek kadar güzel bir şey yoktu.Ama onu uygulamakta çok güzel olurdu.

Gerçi bunun için fazla geç kalmış hissediyordu kendini.Belki de gerçekten fazla geç kalmıştı.Sy’nin hayatında birinin olmadığını söylemesi normaldi neden böyle bir konuyu Eragon’la konuşsun ki.Belki de biri vardı ama ona söylememişti.İşte sinirlendiği an buydu.Nasıl onu bırakıp başka birisiyle beraber olabilirdi ki.Hem de onca yaşadıkları şeyden sonra.Sırf öğrenci diye sırf Elw istedi diye bırakmıştı belki de Eragon’u.Ama değişti artık Eragon.Eskisi kadar küçük zayıf değildi.Biraz daha olgundu şimdi.Sy ile beraber olabilecek kadar.Aslında eski den öyleydi ama bunu Sy fark etmiyordu.

O soğukta onu terler basmıştı ve ateş gibi yanıyordu.Onu gördükçe kendine hakim olamıyordu.Büyük bir hışımla ayağa kalkmıştı.Şimdi Sy ile aralarında sadece birkaç santim vardı ki konuşmak için ağzını açtı ama bir tek bir şey söylemedi.Çünkü böyle göz göze durmak istiyordu.Biraz beklemek istiyordu.Şimdi neden gitmiyordu…??Neden okul da daha fazla duruyordu ki.Artık mesleği vardı ve orada çalışmaya başlayacaktı.İstese oraya gidebilirdi şimdi ama onu orada tutan bir şey vardı..Ama hayır biraz daha beklerse gidemeyecekti..

‘’-Öyle mi bu dünyada bir tek kişiyi sevdim oda.. Neyse zaten seni ilgilendirmezmiş…’’

Üzerinde emanetmiş gibi duran sabahlığına sarıldı, örtünmeye çalıştı. Biraz rahatsız olmuştu, ormanda Eragon'la yarı çıplak gibi gecelikle.. Biri görse ne düşünürdü, kimbilir neler söylerdi? Bu saatte onlardan başka hiçkimse deli olmadıkça gelmezdi buraya ama belli de olmazdı. Belki tıpkı onun gibi birileri de böyle birşeyler aramaya gelebilirdi ve tıpkı onun gibi ummadığı bir sahneyle karşılaşabilirdi. Üşüyordu, biraz da ürkmüştü ormanın derinliklerinden gelen uğultudan. Küçük kız çocuğu gibi kendini yalnız ve terkedilmiş hissediyor, çaresizce içine ağlıyordu. Tüm bunlar olurken Eragon'un yüzünü inceliyordu, düşünceli hali yerini alnında deli gibi atan damara bırakıyordu. Sanki kendi kendine kızıyor gibiydi, belki de sevgilisini özlemişti, Sy'la burda dikildiği için kendine çatıyordu. Kesik kesik nefes alıyordu zaten, Eragon aniden ayağa fırlayınca iyice kesildi. Bir an için onu öpüceğini sandı, panikledi. Eğer öyle birşey yapsaydı tokadı basardı kesinlikle, Sy bir daha asla ona dokunmasına izin vermeyecekti.

‘‘-Öyle mi bu dünyada bir tek kişiyi sevdim oda.. Neyse zaten seni ilgilendirmezmiş…’’

Kimdi? Hangi kızdı? Neden merak ediyordu, ona neydi? Öfke ve kıskançlık adeta üzerine çıkmış onu boğuyordu. Başı döndü, düşecekmiş gibi oldu. Eliyle alnını kapadı, bu sırada bir an için Eragon elini omzuna koyup çekmişti. Onu tutmak istemişti ama Sy diğer elini kaldırıp onu durdurmuştu. İyiyim gibilerinden başını salladı, elini alnından çekince göz göze geldiler. Belki de ondan bahsediyordu, bunu asla bilemeyecekti. Tabi eğer sormazsa.. İçi içini yemesindense tercih ederdi gurursuz olmayı.. Eder miydi? Artık çok geçti, sormuştu bile. Söylenen söz ne yazık ki geri gelmiyordu, belki de onunla ilgili en büyük hatasını yapmıştı.

'' Merak ettim, kimdi? Yarı yolda bırakıp gittin mi onu da? ''

'' Merak ettim, kimdi? Yarı yolda bırakıp gittin mi onu da? ''

Sonunda anlamıştı ama bunu söylemek istememişti aslında.Çünkü aralarında bir şey yoktu ve sonsuza kadar olmayacaktı.Bir an için onun bayılacağını düşünmüştü ama iyi olduğunu belirttiğinde birkaç adım gerilemişti.Sadece onun gözlerinin içine bakıyordu.Ama gözlerini kaçırmak istiyordu.Gerçekleri söylemek istemiyordu.Zaten Sy’de duymak istemiyordu.Acaba hala ona mı aşıktı..??Bunun bir yolu vardı ama o yolu deneyemezdi.Asla bu sefer dayağı yerdi yada Bir affedilmez laneti.Ama kesin bir şeyler yapardı.Karşılıksız kalmazdı yaptığı.Ama yapmayı da düşünmüyordu.Oradan gitmesi için hiçbir türlü bağının kalmaması gerekiyordu okulda.Bu bağ ne türlü olursa olsun..

Ne diyecekti ona.?Seni seviyorum mu..?? Yo bunu söyleyemezdi.Lanet olsun ki gerçek oydu ama söyleyemezdi.Çünkü Sy onu sevmiyordu.Ve bir daha başka şeylerle meşgul olmak istemiyordu.Sadece işiyle ilgilenecekti.Ama Sy bunu her an engelleyebilirdi.Aslında herhangi bir şey yapacağını sanmıyordu ama yaparsa da okuldan ayrılma planlarını bir süreliğine erteleyeceğe benziyordu.Etraftaki ürkütücü ses sayesinde dikkati dağılmıştı ve arkasına dönmüştü.Kim vardı orada.Şimdi gidip onu yakalamak isterdi ama..

‘’-Lanet olası..’’

Dikkatini geri toplayıp ona döndü ve tekrar göz göze geldiler belki bu sayede öfkesini yenebilirdi.Ama öyle bir şey yapması için çok büyük bir şeyin olması gerekiyordu.Şimdi konuşmak için ağzını açmıştı ki.Tekrar dikkati dağıldı.Ama ne zaman konuşursa konuşsun ses tonu ve düşünceleri hep aynı olacaktı.Cebinden paketin içinden bir sigara daha aldı ve yaktıktan sonra içmeye başladı.Şimdi tek ihtiyacı olan şey oydu belki.Ve biraz daha yalnızlıktı...

‘’-Ah hayır o beni öğrenciyim diye bıraktı tanıyorsundur belki..’’

Beni geçiştiriyor, cevap veremiyor işte.. Umtsuzca bekledi ne söyleyecek diye, ama bir türlü konuşmuyordu. Kalbini kırmaktan falan mı korkuyordu? Ne yaparsa yapsın zaten daha fazla zarar veremezdi ona. Sy'ı hiç sevmediğini sadece birini sevdiğini söylemişti az önce ona, yani o öyle anlamıştı. Söyle o kızın adını da aramızdaki herşey bitsin! Düşünceleri aklından yüksek gerlimle geçerken ayağını sertçe yere vurdu. Nereye koyacağını bilemediği elleri, dudaklarının yanındaki acı kıvrımlarla çok farklı bir Eragon vardı karşısında. Birşeyden kaçtığı açıktı, Sy'dan kaçıyordu. Boşuna çabalamasına gerek yoktu, bitmişti herşey. Ayağını sertçe yere vurdu, o lanet okurken. Ve gözleri sulandı o sigarasını yakarken, o göremeden hemen gözlerini kırpıştırdı. Derin bir nefes alıp sağlam durmaya çalıştı. Acınacak halde değildi, olmayacaktı.

‘‘-Ah hayır o beni öğrenciyim diye bıraktı tanıyorsundur belki..’’

Beyninde birden şimşek çaktı, bulanık görüntü netleşti. Resime o umutsuz, küçük cam kırıklarıyla dolu kareden bakamayı bırakıp resmi bütün olarak gördü bir an. Kendisini kastediyordu, olamazdı bu. Yalan söylüyordu, yalan.. Yetti artık, bıkmıştı. Onu silip atmıştı bir kenara yeniden aklını karıştırmasına izin vermemeliydi ama dudaklarının ucuna kadar gelen kelimelere dur diyemedi.

'' O zaman nasıl bir başkasıyla olabiliyorsun? Sevmeden beraber olmak senin için çok kolay değil mi? Beni bir zamanlar sevdiğine inanmıyorum, ben yapmam gerekeni yaptım. ''

'' O zaman nasıl bir başkasıyla olabiliyorsun? Sevmeden beraber olmak senin için çok kolay değil mi? Beni bir zamanlar sevdiğine inanmıyorum, ben yapmam gerekeni yaptım. ''

Hala anlamamıştı yalan söylediğini.Evet yalan söylemişti.Şimdide belki ona yalancı diyecekti ama bir şeyleri anlamak için söylemişti bunu ve alacağı mesajı almıştı zaten.Tabii bazı şeylerin soru işaretleri vardı hala.Çözemedikleri.Emindi ki Sy’nin kafası da böyleydi.Şimdi ona bir cevap verecekti.Ama bakışlarından her şeyi anlamasını bekliyordu.Zaman içinde artık bakışlarının da bir önemi kalmamıştı anlaşılan.Konuşması gerekecekti.Ama eskiden bir bakışta anlaşıyorlardı..Şimdi ise o günlerden kalan koskoca bir üzüntü..Bunu yenmeleri mümkün müydü onu da bilmiyordu.Sadece düşünüyordu ve anı yaşıyordu.

‘’-Evet yapman gerekeni yaptın bir şüphem yok..Hala anlamadın dimi yalan söylediğimi..Kimseyle beraber değilim.Ve sevmediğim biriyle birlikte olacak kadar AŞAĞLIK BİRİ DEĞİLİM..’’

elindeki sigaranın birikmiş grimsi külleri bağırıştan sonra yere dökülmüştü ve hiç dikkat etmeden olduğu yere taşa oturmuştu.Sigara elindeydi hala şimdi içine çekmişti bir kez daha.Daha sonra bakışlarını Sy’ye çevirdi ve delirmiş gibi bir hali vardı sinsice gülüyordu.Neden bunu yapıyordu ki anlamı neydi bunun korkmaya başlamıştı kendinden o iri yarı adam şimdi şeytani bir sırıtma dergiliyordu..Aklını oynatmış olmalıydı.Şimdide ellerini yüzüne kapatmıştı ve hüzünlenmişti.Ah lanet olası..

'' Çocuğu götür.. ''

Ahşap bir ofis masasının altında dizlerini bükmüş oturuyordu, daha doğrusu saklanıyordu denmeliydi. Bahçede koşoturup düşmekten dizleri yara olmuştu, annesi o kadar çok bağırmıştı ki ona.. Buna rağmen yine camdan kaçıp çıktığı için cezalıydı. Dizleri yara diye neden ona bu kadar kızıyordu? Ayrıca neden köşkte değil de burdalardı? Son üç gündür bu handa tıkılıp kalmışlardı. Babası hala hastaydı, geceleri onu duyabiliyordu. Onu bırakıp uzun bir süre tatile gitmişlerdi annesi ve babası, ne onu aramışlardı ne de sormuşlardı. Gelirken hediye de getirmemişlerdi, onlara sinirliydi. Ancak bu tatil ikisinide yormuştu, özellikle babası hasta olmuştu birden. Kulaklarını elleriyle kapadı, gitmek istemiyordu ama adamın söylediğini de duymak istemiyordu. Birazdan babasının öldüğünü söyeleyeceğini bilseydi, mutlaka ordan giderdi. Azkaban'a düşüpte, binbir işkenceyle ölen bir baba..

Gözlerinin önüne belirdi birden bu sahne, o kadar gerçekti ki herşey sanki o anı yeniden yaşadı. Küçük kız korkuyordu az önce ama Sy umursamıyordu. Eragon'un sözlerini zar zor duymuştu, bu anlık.. Neydi bu? Adını bile koyamıyordu. Tekrar karşısında oturmuş, ona bakan adama döndü. Yalan söylemişti, belki onu kıskandırmak için belki de umutlanmaması için. İçine garip bir rahatlama geldi, bir yandan da öfke.. Nasıl yalan söyleyebilirdi? Ayrıca onunla çıkarken onu sevdiğini de söylemişti yeniden. Belki de inanmalıydı ona, içinden bir ses inan diyordu. Aklı ise asla.. Tekrasr üzülmek istemiyordu. Ama artık önlerinde negel kalmamıştı ki, ikisi de özgürdü. Kim ne diyebilirdi? Acaba onu ister miydi? Ne olurdu gelip elini ytutsa.. Her zamanki gibi çok sert davranıyordu ona, kaybetmeye mahkumdu. Ellerini yüzüne kapayışını sabırla izlemesi mümkün olmadı, bir kaç adım ilerleyip diz çöktü. Elini omzuna koydu, hiçbirşey demeden.

'' İyi misin? ''

'' İyi misin? ''

Lanet olsun ki iyiydi.Keşke iyi olmasaydı keşke ölseydi.Ve bu acıyı çekmeseydi.Kafayı en sonunda yemişti.Diğer bir deyişle aklını kaybetmişti.Deliriyor muydu neydi..?? Bir şeyler oluyordu ama ne olduğunu o bile bilmiyordu ki şifacılar yada güçlü büyücüler bilsin.İnsan kendisinin neyi olduğunu bilmeliydi.Eğer o bilemiyordu kimse bilemezdi zaten şuanda da öyleydi.Saçmalamış mıydı..??Evet hem de çok.Elinde ki sigaranın bitmesini istemiyordu.O alıyordu bütün sinirini bütün stresini.Belki de her şeyi onda bulmamalıydı.Biraz kendini sıkıp başka bir şeylerde aramalıydı huzuru..Yada hiçbir zaman aramamalıydı huzuru..

Sy Eragon’un omzuna elini atmıştı.Daha fazla dayanamayacak mıydı..?? Yo hayır onu öpüp kendini bir kere daha küçük düşürmeyecekti.Peki o zaman ne yapacaktı.Öylece duracak mıydı.? Sev- Hayır sevmiyordu onu.Yada seviyor muydu..? Seviyordu evet bunu biliyordu.Onu tekrar gördüğünde duyguları kabarmıştı.Şimdi sol eliyle alnını tutuyor.Sağ eliyle de sigara içiyordu.Yere bakıyordu.Bir an için ağzını açtı ve konuşmak için en uygun zamanı bekleyerek konuşmaya başladı..

‘’-İyiyim..Sağol..’’

dedi.Ama söyleyecekleri bu kadar mıydı..? Bitmiş miydi yani..?Hayır ona bir çok şey söylemek istiyordu.Ama şimdi aklına gelen sadece bir şey vardı.Oda anıları.Ama hangisi en çok hangisini seviyordu.Tabii ki de karın yaptığı gün.O gün soğukta sırtları yere gelmişti kısaca çok eğlenmişlerdi.Sy’yi bilemezdi ama Eragon çok eğlenmişti.Ona bu konu hakkında bir şeyler söylese bir şey olur muydu..??Ne olacaktı ama tekrar onunla çıkmak istiyordu.Belki de evlenmek..Ama onsuz yapamazdı artık..

‘’-Karın yağdığı günü hatırladın mı..??’’

Evet işte ne zamandır düşündüğü şeyi söylemişti ona.Belki de Sy hatırlamayacaktı bile.Nasıl olsa onu unutmuştu.Hayatında başka biri vardı onun.Belki onunla mutlu olacaklardı.Eragon aralarında siyah bir kedi gibi kalıyordu.Ama bunu bir cümleyle söyleyebilirdi.Veya şuanda çekip gidebilirdi.Neden gitmiyordu.??Açık değil miydi.Yada gerçekten onu öğrencisi olarak gördüğü için mi..??Eğer gerçekten öyleyse bu Eragon’a çok koyardı.

Düşündü, hatırlıyor muydu? Pek zorlanmadı o günü bulmak için, anılarını kolay kolay unutan biri değildi. Evet, eğlenceli bir gündü. Ama daha da önemlisi ilk defa o gün Eragon ile evlilikten söz etmişlerdi. Ne kadar çocukluktu böyle? O yaş için masal gibi geliyorken şimdi Sy için saçmaydı, ne kadar eminmişler hiç ayrılamayacaklarından? İkisi de farklı yerlere savrulmuş, küçük bir anıya tutunarak ayağa kalkmaya çalışıyorlardı. Yeniden başarısızlığa uğramak tam bir kabus olurdu, Sy kaybetmekten korkuyordu. Kaybetmekten korktuğu için sevmekten de korkuyordu.

Elini çekti ve tekrar ayağa kalktı, saat 3 civarı olmalıydı. Artık dönmeliydiler, etraf iyice sesizleşmişti. Bu iyiye işaret değildi, sonuçta burasu Yasak Orman'dı. Kafasını geriye çevirmişti ki, çalıların içinde birbirine yakın iki küçük parlak ışık gördü. Eragon'un asasından yükselen ışık haricindeki tek parlaklık buydu. Gözlerini kısıp iyice baktı, bunlar iki çift gözdü. Elini asasına doğru götürürken konuşmaya devam etti. Oradaki herneyse pek arkadaşcanlısı olmamalıydı. Eragon gitmeliydi, onunla tek başına tabiki baş edebilirdi.

'' Evet, hatırlıyorum. Ama gitsen daha iyi olacak.. ''

Sesinden ürkmüş olacak ki çalı kıpırdandı, en azından Sy öyle sandı. Gözünü açıp kapattığında devasa büyüklükte, uzunlu kısalı kalın bir posta sahip bir hayvan fırladı. Tam olarak ne olduğunu seçemedi, herşeyden biraz vardı. Dişleri keskin ve oldukça uzundu, açık çenesinden fırlıyordu. Işığın yansımasından az önce gözleri beyaz gibi gözükse de, Sy şimdi görüyordu ki kırmızı iki delikti yüzüne bakan. Pençeleriyele toprağı delip, üzerlerine doğru fırladı canavar. Asasını çekti ama gözleri kararıyordu. Korkudan değil, nerden geldiğini anlamdığı bir perde önünü kapıyordu.

'' Evet, hatırlıyorum. Ama gitsen daha iyi olacak.. ''

İleride ki çalıdan ses geliyordu.Yada Eragon öyle duymuştu.Ama Sy’nin de bunu fark ettiğine göre kesin bir şey vardı ama ne..??Bir kaç saniyeye kalmaz bu merakını gidermişti.İşte devasa bir hayvan onlara doğru geliyordu.Paniklemiş görünüyordu.Şimdi Sy’ye bakmıyordu sadece onlara doğru atlayan hayvana bakıyordu ki boğazı kurumuştu.Ne yapacağını bilmiyordu.Elinde asası vardı ama kaldıramıyordu.Nedenini bilmiyordu.O an için tam 7 yıl boşuna okumuş gibi hissetmişti.Neredeydi onca öğrendiği büyüler..??Hepsi uçup gitmişti.Ama hayır ölemezlerdi.Sadece basit bir saldırıydı saçmalıyordu.Sy’yi kenara itmişti.Yere düşüp düşmediğini bilmiyordu.Asasını kaldırmıştı ki ne diyeceğini bilmiyordu…En iyi büyüsü evet..

‘’-Sersemlet..!!’’

Ah olamaz.Iskalamıştı.Ne yapacaktı.Şimdi karşı karşıyaydı o devasa yaratıkla.Hiç olmazsa Sy’nin hayatı tehlikede değildi.Ona bir şey olursa Sy nasıl gidecekti.Ona eliyle git anlamında bir işaret yaptı.Daha sonra asasını tekrar kaldırdı ama daha büyüyü yapamadan hayvan onu yere yatırmıştı Kolunu çizmişti.Kanıyordu.Acısını kalbinde hissediyordu.Çok garip bir duyguydu.Ama ona karşı çok büyük bir kin beslemişti.Hemen asasını ona doğru tuttu ve öfkeyle bağırdı..

‘’ Impedimenta..!!’’

İşte sonunda hayvan onlara bir daha saldırmak için Eragon’un üzerine doğru atılırken büyü işlemişti.Ama dikkatli olmalıydı büyü süresini çabuk bitiriyordu.Tekrar Sy’Ye işaret etmişti gitmesi için anlamıyor muydu..?? Gitmesi gerekiyordu.Okula gitmesi.Orada ona yardıma ihtiyaç duyan bir sürü öğrenci varken hayatını tehlikeye atmasına gerek yoktu..Şimdi ne olacağını izliyordu..

Hiçbirşey yapamadan öylece kaldı, kıpırdayamıyordu. Adeta ölmüş gibiydi, öylece dikiliyordu. Asası elinden düştü, ince parmakları daha fazla tutamamıştı. Devasa canavar üzerlerine doğru atlarken görüntü gitti. Sadece Eragon'un sesini duymuştu. Hayvanı durdurmaya çalışıyordu, bunu yapmalıydı, ikisi de tehlikedeydi. Başının döndüğünü biliyordu, herşey dönüyordu sanki.. Rüyadaymış gibiydi, az önceki şeye ne olmuştu? Eragon onu öldürmüş müydü? Peki o nerdeydi? Sy Eragon'u göremiyordu, hiç birşey göremiyordu. Ayaklarının bağı sonunda çözüldü ve çimlere düştü. Canı yan mıştı, sert bir düşüş olmuştu bu. Eragon'un ona birşeyler söylediğini duyuyordu ama kalkamıyordu. Anladığı kadarıyla ona gitmesini sölemişti az önce, demek ki o şey hala ölmemişti. Ölemezdi, o bu kadar aciz olduğuna inanamıyordu. Galiba bayılmıştı, sadece nefes alabiliyordu. Bu sırada Eragon her ne yaptıysa etkisi geçiyordu, Sy hırıldama seslerini duyabiliyordu. İkisi de tehlikedeydi ve buna izin veremezdi.

Bir anda yeşil bir ışık parladı ve ses yeniden kesildi. Az önce Sycorax kontrolsüz bir büyü yaparak yaratığı öldürmüştü ama henüz o da farkında değildi. Sadece yarı baygın yatarken artık güvende olduğunu biliyordu. Peki Eragon nerdeydi? Ona ihtiyacı vardı, yardıma ihtiyacı vardı. Ayrıca onun iyi olup olmadığını bilmeye de ihtiyacı vardı. Ona birşey olursa çok üzülürdü. On un hatasıydı belki de herşey. Burda olmamalıydılar, daha önemlisi bayılmak için harika bir an seçmişti. Neden böyle olmuştu birden? Bilmiyordu ama Eragon onun korktuğunu düşünecekti. Ne düşünürse düşünsündü, artık Sy'ı umursamıyordu. O zaman Sy da onu umursamayacaktı. Görüntü buğulu bir şekilde geri geliyordu ama Sy herşeyden iki tane görüyordu. Gözlerini zorlayarak açtı ve tüm dikkatini verdi. İri birini görür gibi oldu, karanlıkta pek belli olmuyordu. Kıpırdamaya çalışarak üzerine eğilen kişiye mırıldandı.

'' E-ragon? ''

Yeşil bir ışık tam burnunun yanından geçip o şeye çarpmıştı.Ne olduğunu bilmiyordu.Ama ormanın karanlığına doğru düştüğünü fark etti.Bir an Sy’yi unutmuştu.Tam bağıracaktı ki yan tarafında yatan kadının üzerine doğru eğildi.Acaba iyi miydi.Biraz önce ki öldüren laneti yapabilecek kadar iyi miydi..??Peki o zaman şimdi neden yerdeydi.Sy’nin ismini söylediğini fark etti.Gülümseyerek elini tuttu.İşte bu hayatında en içtenlikle yaptığı tek şeydi.Onun yanındaydı ne olursa olsun onun yanındaydı ve onu asla bırakmazdı.Hiç bir şey onu bırakmasını sağlayamazdı.Ne olursa olsun hiçbir şey..

Ne olmuştu şimdi o lanet yaratık ölmüş müydü..??Görünüşe göre evet.Peki o zaman Eragon ve Sy iyi miydi..?Sy nin iyi olduğundan emin değildi.Onu şifacıya götürmeliydi.Yada götürmemeliydi.Bilmiyordu bir şeyler yapması gerekiyordu ama ne..?En azından onun yanındaydı ve ona bir şey olmasını engelleyecek kadar gücü vardı.Argg…Kolu olamaz.Kanıyordu.Ya o şey kurt adamsa.Olamaz oda mı kurt adam olacaktı.Kanamasını durdurmak istiyordu ama şimdi Sy’nin yanında durması gerekiyordu.Şimdi bir yaratığa karşı bu kadar güçsüzlerse kim bilir yoldaşlıkla savaşırken ne yaparlardı.Biraz güçlü olmaları gerekiyordu..

‘’-Yanındayım Aşs.Ermm Sy..’’

Lanet olsun ona aşkım diyecekti.Bir şey olduğunda hemen belli etmek zorunda mıydı..??Bu gece nasıl gidecekti okuldan Sy’ye bağlanmış gibi duruyordu.Ama Sy’nin ters bir hareketi onu yine dağıtacaktı.Belki şimdi bunları düşünmenin sırası değildi çünkü o yaralıydı.Sy ise yarı baygın görünüyordu.Bir şey yapması gerekiyordu.Onu kucaklayıp götürmeli miydi..?? Yo bu sefer binasından başka biri puan kırabilirdi.O iyi miydi peki..?Büyük ihtimalle öyleydi.Öyle olmasını umuyordu..

Yoksa Eragon’da kötüleşecekti.Şuan ayakta durmasının tek nedeni Sy idi o olmasaydı belki de çoktan ölmüş olacaktı ki zaten bu yerde de durmayacaktı fazla.Ama belki böylesi daha güzel olmuştu.Hiç olmazsa kalmak için bir bahane bulmuştu.Sözde yeni bir hayata başlayacaktı.Ama çoktan kalmaya niyetliymiş aslında..

‘’-İyi misin..?’’

Gözlerini Eragon'unkilere dikti, bu ela gözleri özlemişti. Elini tuttuğunu yeni yeni farkediyordu, kendine açıklayamadığı bir sıcaklık vardı. Nefes alışını duybabiliyordu, o kadar yakınlardı. İnanamıyordu, o tekrar elini tutuyordu! Şimdi bunların düşünmenin sırası değildi ama yapamıyordu. Ona neredeyse aşkım diyecekti, yani Sy öyle anladı. Belki de yarı baygın olduğu için uyduruyordu, bu bir hayal bile olabilirdi. Keşke hep bu çimlerde uzansaydı, zaten kalkacak hali yoktu. Ve Eragon onunla kalsaydı, gitmeseydi. Evet, o gidiyordu okuldan. Ayrı da olsalar onunla aynı çatı altında nefes almak her zaman güzeldi, bazen yetiyordu bile.. Artık tek başına kalacaktı, onsuz yapamazdı. Şu anda anlamıştı, Eragon'suz yapamıyordu ve yapamayacaktı.

‘’-İyi misin..?’’

Bu gece bu soruyu ikince kez duyuyordu. Uğursuz bir geceydi, yerde yatıyordu ve az daha bir canavara yem olacaktı. Bir yandan da ona kaderin bir hediyesiydi. Eragon gitmeden onu yakalamıştı, belki bu gece karşılaşmasalardı sonsuza dek.. Dünya küçüktü ve eğer Eragon kaderinde varsa o hep olacaktı. Eragon'un elini sıktı, canını acıtmak istememişti ama biraz sert olmuştu. Elele olduklarından emin olmalıydı, sonra da gözlerini kapatıp fısıldadı.

'' Pek değil ama artık önemli de değil. Sen varsın.. ''

Onu korurdu, ona birşey olmasına asla izin vermezdi. Birazdan Sy'ı kollarına alacak ve onu burdan götürecekti. Bakışlarını çevirdi, bir anda gözüne kolu çarptı. Eragon'un kolu kanıyordu. Cüppesinden akan kan Sy'ın geceliğine damlıyordu. Bu kadar kan döküldüğüne göre derin olmalıydı. Kendini dikleştirmeye çalıştı aceleyle ama pek başarılı olamadı. Elini onun elinden kurtarıp koluna götürdü, daha dokunmadan Eragon'un yüzünde değişiklik olmuştu. Acıyor olmalıydı.

'' Kolun..! Canın çok yanıyor mu? ''

'' Pek değil ama artık önemli de değil. Sen varsın.. ''

Ne demişti o Eragon olduğu için önemli değildi her şey onun için işte kaç aydır beklediği cevap kaç aydır beklediği konuşma ve kaç aydır beklediği an.İşte ona duygularını söylediği an.Eragon’unda aynı şeyi yapması gerekiyordu ama bundan önce biraz beklemeliydi ve uygun zamanı bulup öyle söylemeliydi.Ama bunun uygun bir zamanı mı vardı hemen söylemeliydi işte.Çok kabaydı.Biraz romantizm yaratması gerekiyordu tabii ki de bunları düşünüyordu.O yüzden de ona karşılık verecekti elini öperek konuşmaya başladı…

‘’-Biliyor musun seni hiç aklımdan çıkaramadım..’’

dedi gözleri hala onun gözlerinin içine bakıyordu.Bu duyguyu biliyordu.Ona tekrar aşık oluyordu.Herhalde Sy’de ona belki de olmuyordu bilmiyordu hiçbir şey den emin değildi.Ama onu seviyordu.Bunu anlamıştı sonunda.Uzun bir sessizlikten sonra aşık olmuştu tekrar ona.Aslında ona aşık olmaya her zaman hazırdı.Ama bunu belli etmiyordu ve Sy onu üzdüğü için bunu dışa vurmayarak ona kendi yöntemleriyle ceza veriyordu.Ama bu ona göre tam bir ceza değildi sonuç olarak ceza dediğin acılı olacaktı.Ama bu sadece görüşmeme cezasıydı.Ama seven için görüşmemek işkenceden daha berbattı.Bunu çok iyi bilirdi.Sonuç olarak bir birlerinden uzak kalmışlardı.Yani bu durumda da Eragon Sy'yi görememişti.Ama şimdi elleri avucunun içindeydi.Ve yılların hasretini giderebilirdi şimdi..

'' Kolun..! Canın çok yanıyor mu? ''

Kolunu tamamen unutmuştu.Hala kanıyordu.Sy’nin kıyafetine damlıyordu.Aslında kıyafetine üzülmüştü.Onun yüzünden kıyafeti.Batmıştı.Ne düşünüyordu şimdi.Saçmalamıştı.Sy bile ondan değerli olmadığını imza ediyordu hareketleriyle işte.Ama bir ağrı daha saplanmıştı.Bir çığlık atmıştı kalın sesiyle..Ormanın derinliklerinde yankılanmıştı bu sesi.Ama fazla acı çekmiyordu.Sadece biraz canı yanmıştı o kadar çok büyütmenin anlamı yoktu.Ama ya kurt adamsa o zaman Eragon'da kurt adam olurdu.Ama bu korkutucu olurdu.Hem zaten her dolunayda kıllı bir kurta dönüşmek istemezdi...

‘’-Ben iyiyim..Sen kalkma..’’

Az önce söylediği sözlerden pişman mıydı? Hayır, Eragon'un gözlerinde gördüklerinden sonra hayır. Sözlerinden sonra, hayır. Beni unutamamış.. Elini öptüğünde bir an için kendini iyi hissetti. O da istiyordu işte ama bunu eskisi gibi belli etmiyordu. Sy haketmişti bunu, o peşinden koşarken hep terslemişti. Şimdi de Eragon kendini geri çekiyordu, bilerek yapıyordu. İstemese böyle bakar mıydı? Eskisi gibi.. Onu tekrar kazanmak zorundaydı, inadı bir kenara atmanın zamanı gelmişti. Yersiz yere üzülmüştü, anlıyordu. Hala ona karşı derin şeyler taşıyordu, belki de seviyordu. Hayattındaki tek erkek o olmuştu her zaman, geleceği bilemezdi tabi ki ama onu koparıp atmak imkansız gibi geliyordu. Eragon tekrardan hayatına giriyordu, eski yerine belki de eski yerinden daha derinlere..

‘‘-Ben iyiyim..Sen kalkma..’’

Gerçekten iyi olduğunu düşünmek için salak olmak gerekiyordu. Üzülmemesi için öyle diyordu, belki de gururundan ama kim olsa şu anda onun yerinde acı çekerdi. Kalkmasını engellemesi de ayrı bir boyuttu. Beni düşünüyor.. Ne yazık ki Sy buna sevinemedi, sadece aklından geçirdi. Genç adamın acılı inleyişi canını yakıyordu. O ne derse desin, kendini iyi hissetmese de birşeyler yapmalıydı. Zorladı kendini, ağırlığını Eragon'a verdi ve oturur pozisyona geldi. Gözleriyle yere düşürdüğü asasını arıyordu bir yandan da. Devasa ceset birkaç adım ilersinde duruyordu, Sy hayvanın yavaş yavaş kokmaya başladığını biliyordu. Kokuyu alan diğer etoburlar da birazdan buraya üşüşeceklerdi. Hemen gitmeliydiler, ama nasıl? Tek başına yürüyemeyecekti. Yardım çağırmalıydılar. Hafifçe öne eğildi ve Eragon'u yanağından öptü.

'' Acıyor biliyorum, çok üzgünüm. Hadi burdan gitmeliyiz.. ''

'' Acıyor biliyorum, çok üzgünüm. Hadi buradan gitmeliyiz.. ''

Eragon’un yanağına bir öpücük kondurmuştu.Kızın öptüğü yeri sonsuza kadar saklamak istiyordu.Bir kavanoza koymak istiyordu.Şimdi onun öptüğü yeri tuttu ve içtenlikle aşkını yüzüne vurdu.Onu seviyordu işte daha ötesi var mıydı..? Hayır daha ilerisi ne olabilir di ki zaten.Aslında doğru söylüyordu.Gitmeleri gerekiyordu.Biraz dan diğer vahşi hayvanlar kokuyu duyup gelebilirlerdi.Bunun için acele etmeleri gerekiyordu.Yavaşça kızın dudaklarına yaklaştı ve masumca bir öpücük kondurdu daha sonra gülümseyerek kalkmasına yardımcı oldu.Oradan bir an önce gideceklerdi ama nereye..??

‘’-Tamam gidelim...Nereye gideceğiz..’’

dedi aslında aklında birkaç yer vardı ama oraya gitmek doğru olur muydu..??Yoksa eve mi gideceklerdi bilmiyordu.Ama Sy’nin aklında bir yer var gibi görünüyordu.Ona güveniyordu.Onunla her yere giderdi.neresi olursa olsun onunla oraya giderdi.Etraf biraz daha ürkütücü ve soğuk bir ortamı bulmaya başlamıştı..