Yasak Koridor Keşfi

Tipik bir seçim olmuştu yine. Angel annesinin anlattıkları sayesinde hiç heyecanlanmamıştı. Daha şapka başına girer girmez binasını belirlemişti. Angel'ın alınyazısı buydu zaten. O karanlık güçleri keşfetmek için yaratılmış şımarık bir kızdı sanki. Okulun her bir köşesini keşfetmek istiyordu. Seçimden sonra serin zindanlarda derin bir uyku uyumuştu. Derslerin henüz başlamaması çok büyük rahatlıktı. Bu yüzden geçen gün binlerce kez uyarıldıkları üçüncü kata gitmeye karar verdi. En tehlikeli yerler keşfedilmeden okulun tadı kalmazdı. Yatağından hoplayarak kalktı ve üstünü giyindi. Asasını cüppesinin cebine tıkmak için bayağı uğraşmıştı. Sonunda hazır olduğunda sessizce Ortak Salon'a indi.

Burada kimse yoktu. Angel rahat bir nefes alarak koridora çıktı. Serin zindanların arasında ilerleyerek hızla birinci kata fırladı. Burası aşağıya nazaran daha sıcaktı. Sonra adımlarını yavaşlatarak sanki bir profesörün yanına gidiyormuş gibi normal bir tavır takınarak üçüncü kata çıktı. Gerçekten çok karanlık bir yerdi. Saat sabahın körü olmasına rağmen burası gece gibiydi. Göz gözü görmüyordu. Angel etrafını kolaçan etti. Hademe ortalıkta görünmüyordu. Hemen karşısında duran büyük ve tahta kapıyı zorla açarak içeri girdi. Kapı meşalelerle aydınlatılmış bir tünele çıkıyordu. Angel ayağına birşey dolaştığını hissetti. Ayaklarına baktığında bacağına dolanmış yemyeşil bir yılan gördü. Hiç tereddüt etmeden onu eline aldı. Burada kimse onu yılan ile konuşurken göremezdi. Yavaşça yılanın kafasını yüzünün hizasına getirdi ve "Merhaba yılancık!" dedi yılan dilinde küstahça konuşarak.

Melania nasıl hissediyordu? kötü olmalıydı, annesi ve babası böyle isterdi heralde... Ama ablası duyduğunda nasıl sevinecekti, evet, şimdiye kadar Livera ailesinden çıkan ikinci Slytherin olma şerefini yaşıyordu şimdi. Ailesinin ne düşündüğü umrunda değildi, ablasına yaptıkları gibi yapmaları da umrunda değildi.

Hiçbir zaman kural denen şeyi kabullenmemişti, kabullenmezdi de. Bugün de daha ilk günden ilk yasağı çiğnemenin heyecanı sabahın erken saatlerinde uyanmasına neden olmuştu. Kalkar kalkmaz, direk asasına uzandı ve cüppesini giyerek yola koyuldu.

Zindanlardan çıktığı andan itibaren yüzünde gerçekten masum bir ifadeyle yukarı çıktı. 3. kata vardığında gözlerinin karanlığa alışması için biraz beklemek zorunda kaldı. Sonra kendinden emin adımlarla ilerledi. şimdi ağzına kadar açık olan tahta kapının önündeydi. İçeriye baktığında daha önce seçmelerde gördüğü ve birinci sınıf olduğunu bildiği bir kızın olduğunu gördü. Kıza sessizce yaklaştı.

"Merhaba yılancık" diye fısıldıyordu kız. Melania aniden

"Demek çatal dili?" dedi gülümseyerek, o da bunları çataldilinde söylemişti. "Birinci sınıftın değil mi? Seni seçmelerde görmüştüm." dedi. Sonra da gözlerinde muzip ışıltılarla kıza bakarak

"Bu saatte burda olmamız yasak,biliyorsun değil mi?" dedi. Ama aslında Melania işin en çok bu yanının güzel olduğunu düşünüyordu...

Angel yılana bakıyordu. Yılanların en sevdiği yerleri çatal gibi dilleriydi. Ayrıca o kıpkırmızı tek çizgi olan gözleri insanı hem ürpertiyor hemde bambaşka bir duygu veriyordu. Angel yılandan cevap beklemenin faydasız olacağını biliyordu. Bir yılanla laklak etmek zaten ona göre değildi.

Tam bunları düşünürken arkasından bir ses duydu. Bir kız sesiydi. Elinde yılanı öne uzatarak arkasına döndü. Bu seçimler sırasında gördüğü kızdı. Aynı binaya seçilmişlerdi. İşin garibi kız da çataldili konuşuyordu. Nerden biliyor olabilirdi ki? Angel onun sorusuna hemen cevap verdi. "Evet birinci sınıfım. Bende seni dün seçmelerde gördüm. Hem burasının YASAK olması hiç birşey değiştirmez. Okula böyle bir kat koymuşlarsa bizlere de katlanmalılar!" dedi gülümseyerek. Kızı kendine yakın görmüştü.

Melania kıza sinsi sinsi bakarak gülümsedi.

"Kesinlikle katılıyorum sana." dedi. Melania "Burası ne kadar da karanlık böyle, bu arada ben Melania Lizzie Livera. Peki ya sen?" diye devam ederken bir yandan da etrafı inceliyordu. Duvara dayalı meşalelerden birini eline almıştı bile.

"Bu tünelin sonunda ne vardır dersin?" diye sordu kızın yüzüne bakarak. Yılan hala elindeydi, aynı Melania'nınkilere benzeyen mavi gözleri ve elindeki yılanla loş ışıkta hoş bir görüntü oluşturuyordu. Bakışları hoşuna gitmişti. Melania bu kızla arkadaş olabileceği kanısına ulaşarak kızın cevabını bekledi. ...

Angel kızın ona katılmasıyla onu daha da sevmişti. Kötüleri her zaman severdi. Kız kendini tanıttıktan sonra Angel'da hemen yılanı boynuna koyarak "Bende Angel Laila Cartier!" dedi sinsi bir gülümsemeyle. Hemen Angel'da kızın yaptığı gibi eline bir meşale almıştı.

Şimdi boynundaki yılan ve elindeki meşaleyle birlikte iki adım attı. Sonra arkaasına dönerek Lizzie'ye "Ancak gidersek görebiliriz değil mi?" dedi ilginç bir sesle. Gerçekten orada ne olduğunu hayli merak etmişti. Meşaleyi ileri tutarak upuzun tünele baktı. Sonra yeniden arkasına dönerek yeni tanıştığı esmer kıza baktı.

Melania, Angel'ın yılanı boynuna dolayıp bir meşale alışını izliyordu. Angel

"Ancak gidersek görebiliriz değil mi?" demişti. Sesindeki tuhaflık ve bilinmezlik Melania'nın gülümsemesine neden oldu.

"Pekala!" diyerek uzun tünelin içine doğru ilerlemeye başladı. Angel da onunla birlikte yürüyordu. Melania, tünelin gittikçe daraldığı ve ışığın git gide parlaklığını kaybettiği hissine kapılmıştı. Daha hiç büyü bilmediğini hatırlayarak gülümsedi, işin bu kadar gizemli oluşu hoşuna gitmişti. Ama diğer yandan da Hogwarts'taydılar, karşılarına en çok ne çıkabilirdi ki? En fazla bir öğretmenle karşılaşır ve ceza alırlardı.

Melania, yine de buraya gelmenin yasak olmasının mutlaka bir sebebi olacağını hatırlatarak merakla ilerlemeye devam etti. ...

Angel kendisi gibi maceracı birni bulduğuna seviniyordu. Bu zamana kadarki tüm arkadaşları o birşeyler yapmak istediğinde ya burun kıvırır yada kaçarlardı. Bu Angel'ın hoşuna gitmezdi. Ama şimdi kendi kafasından olan bir sürü insanla aynı binadaydı. Şuan onlardan biriyle yasak bir koridorda gizemli bir yürüyüş yapıyordu. Koridorun neden yasak olduğunu bildiği pek söylenemezdi. Ama ne olabilirdiki?

Tam yürürken ayağının birşeye çarptığını anladı. Ayağı gerçekten acımıştı. Hiç vakit kaybetmeden meşaleyi ayağına götürdü. Tam ayağının dibinde bir kapak vardı. Ayağının çarptığı yer ise kapıyı açmak için yapılmış olan demir tutacaktı. Angel Lizzie'nin yürüdüğünü görerek "Hey Lizzie bir kapak buldum. Yardım edersen onu kaldırabiliriz!" dedi heyecanlı bir sesle. Galiba koridorun sırrına ulaşmışlardı.

Bugün yine sıkıcı insanların yanından geçmiş onların aptal suratlarını görmenin verdiği mutsuzlukla koridorlara doğru yürümeye başlamıştı. Üçüncü kataki koridora doğru çıkıyordu. Nereye gittiğini bilmeden yürüyordu. Kendi kendine en sevdiği şarkıyı mırıldanarak yürüyodu

'La delas Şum corinte lila- Kepin Couksben ilesthor yhe- Lanet olası gündüz neden hep gece değil ki- Desepenyas lordan kouman ya - şoutpkın yousmegasde şna- Geleceğiz o günü bekle bizler lanetlerle - Kespenyas dourenus Kepin Couksben...."

Biraz rahatlamıştı. Ne zaman bu müziği mırıldansa kendini iyi hissediyordu. Şu lanet olasıcalar da olmasa rahat olacaktı. Bunları düşünürken kendini üçüncü katın sol yanında buldu karanlığa dalmaya başlamış ama haberi yoktu. İlerliyordu büyük ahşap bir kapı ihtişamla sağında duruyordu. İlerlerken birden bir sesle irkildi ve kendini karanlığın içinde buldu.
O olamaz nereye geldim ki şimdi ben dur bi saniye en son koridorlardaydım. Evet şimdide koridordayım ama nereye gidiyorum
Tam bu sırada ilerlemeye devam etti. Merak ediyordu bu saatte burada kim olabilirdi. Evet çok yaklaşmıştı ellerinde meşale olan 1 kız yoo hatta 2 kız biri yere doğru eğilmiş bir şeyler yapıyordu. Tam o sırada kızlardan biri Daphne'ı fark etti ve arkasını döndü.

"Hey Lizzie bir kapak buldum. Yardım edersen onu kaldırabiliriz!"

Melania, hemen Angel'ın yanına gitti. birlikte kapağı kaldırmak için uğraştılar, ancak kapak bir türlü kalkmıyordu.

"Bence kilitli burası." dedi Melania. Evet, bu kapak kesinlikle korunuyordu. Eliyle kapağın üzerinde bitikmiş tozları hafifçe çırptı. Şimdi bir takım yazılar görünüyordu kapağın üstünde. Ama okumak mümkün değil gibiydi. Melania, bu kapağın arkasında neler sakladığını çok merak etmişti, artık vazgeçemezdi. Ama nasıl açacakları hakkında bir fikri yoktu.

"Şimdi ne yapacağız?" diyerek Angel'a baktı. Ama onun da pek fikri var gibi görünmüyordu.

Melania, bir yandan bunları düşünüp bir yandan sabırsız bir ifadeyle Angel'a bakarken, yan taraftan bir tıkırtı duymuştu.

"Olamaz!" dedi içinden, şimdi yakalanamazlardı, bu kadar yakınken... Melania hemen kafasını çevirdi ve kimin geldiğine baktı. Bakar bakmaz derin bir nefes almıştı.

" Hey! Daphne, ödümü patlattın!" dedi gülümseyerek. " Bu saatte burda ne işin var?" diye sordu gülümseyerek, Daphne'yi gördüğüne sevinmişti. Hem o ikinci sınıftı, kapağı açmalarına yardımcı olabilirdi belki. ...

Angel Lizzie'ninde gelmesiyle kapıyı açmak için yapılmış demir tutacağı tüm gücüyle çekti. Lizzie de gelerek ona yardım ediyordu. Ama ne kadar uğraşsalarda kapak kalkmıyordu. Lizzie doğru demişti. Burası kilitliydi. Ama Angel vazgeçemezdi. Tam o sırada bir hışırtı geldi.

Angel bu kadar yaklaştıklarını bile bile yakalanmalarını haksızlık olarak görüyordu. Arkasına hiç bakmadan olacakları bekliyordu. Bir yandan da küçükken okuduğu kitaplardaki ilginç yazılarla kapaktaki yazıyı karşılaştırıyordu. Tam o sırada Lizzie'nin biri ile konuştuğunu duyarak kafasını çevirdi. Karşılarında duran onlardan büyük bir Slytherin öğrencisiydi. Angel rahatlayarak ayağa kalktı ve üstündeki tozları silkeledi. "Merhaba! Ben Angel Laila. Siz zaten tanışıyor olmalısınız!" dedi Lizzie'ye bakarak.

Karşısındaki kız arkasına dönüp Daphne'a bakmıştı. Karanlıkta yüzünü seçemediği bu kız kimdi acaba diye düşünürken

" Hey! Daphne, ödümü patlattın!" dedi gülümseyerek " Bu saatte burda ne işin var?"

"Lord aşkına senmisin Liz? Bir anda şaşırdım iki kız bu satte burda ne yapıyorlar diye. Ama anlamalıydım sen hep böylesin hep macera" dedi Daphne gülümseyerek.

O sırada diğer kıza doğru döndü oda Slytherin'dendi. Yaklaştı ve Daphne'a doğru gülümseyerek "Merhaba! Ben Angel Laila. Siz zaten tanışıyor olmalısınız!"
Daphne kıza gülümseyerk baktıkatan sonra cevap verdi. "Evet bu yaramaz kızla tanışıyoruz. Bende Daphne 2. sınıftanım Memnun oldum tanştığımıza Angel!

"Lord aşkına senmisin Liz? Bir anda şaşırdım iki kız bu satte burda ne yapıyorlar diye. Ama anlamalıydım sen hep böylesin hep macera"

Melania sadece gülümsedi. Angel ve Daphne'nin tanışması iyi olmuştu. Onlar tanışırken Melania birden haylaz bir şekilde lafı böldü ve

"Hmmm, Daphne burada ilginç şeyler bulduk biz. Mesela şu garip kapak. Ama Angel ve ben onu kaldırmayı başaramadık. Sen bir şeyler yapabilir misin?" dedi.

Her zamanki gibi sabırsızca davranıyordu ve o anda onun gözünde o kapağı açmaktan önemli bir şey yoktu sanki. Biran önce öğrenmek için can atıyordu. Sabırsız bir şekilde kıpırdanarak Daphne'nin cevabını bekledi. Bu sırada Angel'ın ayağa kalkmadan önce kapağın üzerindeki şekillere baktığını ve bir şeyler denediğini görmüştü. Ama anlayamamıştı. Merakını gidermek için

"Angel, o yazıyla ilgili herhangi bir fikrin var mı?" diye sordu. ...

Angel onun Lord aşkına demesinden etkilenmişti. Bu sözü tek onun kullandığını sanıyordu. Bu demek oluyorduki çok iyi anlaşacağı ikinci bir arkadaş edinmişti. Kız kendini tanıttıktan sonra sıra ona buldukları şeyden bahsetmeye gelmişti. Kız kilit açma büyüsünü biliyor olmalıydı. Angel'da okumuştu ama asa hareketini bilmiyordu.

"Bende tanıştığımıza memnun oldum Daphne. Aama bizim bir sorunumuz var!" diyerek kapağın önünden çekildi. Lizzie kapak hakkında kıza bilgi vermişti bile. "Evet sen açabilirsin çünkü ben o büyünün asa hareketini bilmiyorum. İçindekini de çok merak ediyoruz. Umarım üzerindeki yazıyı eski yazılar dersinde işlemişsinizdir!" dedi hızlı konuşmasından sonra nefesini vererek. Bu koridorun sırrını çözmeyi umuyordu.Sonra Lizzie'nin ona yazı hakkında birşeyler sorduğunu duydu ve ona dönerek "Okuduğum hiçbir kitapta böyle birşeye rastlamamıştım!" dedi biraz şaşkın bir ifadeyle.

"Bende tanıştığımıza memnun oldum Daphne. Aama bizim bir sorunumuz var!" dedi Angel ve Lizin anlattığı kapakla ilgili bazı şeyler anlattı.
"Hmmm, Daphne burada ilginç şeyler bulduk biz. Mesela şu garip kapak. Ama Angel ve ben onu kaldırmayı başaramadık. Sen bir şeyler yapabilir misin?"

Daphne kapağa doğru yaklaştı ve biraz baktıktan sonra:
"Bunun burada ne işi var? Karanlık koridorda bir kapak ve bu kapak gizli bir yerede açılabilir. Ama dikkatli olmamız lazım. Çünkü Hogwarts'da garip şeyler yaşanıyor. Her gün biraz daha bizler büyüyüp gelişiyoruz. Aleyhimize şeyler yapmamlıyız. Ama size yardım edebilirim. Sonuçta Hogwarts içinde büyü yapma yetkimiz var hem olmasa ne yazar... dedi kızlara bakarak. Kızların biraz rahatlamış oldukları her hallerinden belliyidi. Angel hakında iyi şeyler düşünüyordu Daphne. İleride tam bir safkan büyücü olabilirdi aynı şey Liz içinde geçerliydi.
Üzerinde yazan yazıyı okumaya çalıştı. Ancak okuyamadı. " Kızlar burada yazılan çok bilgili birisi tarafından yazılmış. Eski yazılar dersinde gördüşümüz bir yazı değil daha başka bir şey olmalı bu. Biraz kenara çekilmelisiniz" diyerek asasını eline aldı ve kapağa doğru tutarak
"Alohamora" diye bağırdı. Ancak kapakta herhangi bir değişim olmadı. Zaten Daphne bu kadar kolay bir büyüyle açılmayacak kadar önemli bir şey olmalı olduğunu düşünüyordu. Bu büyünün biraz daha etkili olanı denemek için asasını tekrar eline aldı ve "Confringo" diye bağırdı. Aynı anda eliyle kızları ileriye itmişti. Bu büyü çok güçlü bir büyü olması bakımından aynı zamanda sesde çıkaran bir büyüdür. Cisimleri patlatmak için kullanılır.

Angel kızın onlara yardım edeceğini zaten anlamıştı. Ama yinede yardım edeceğini duyunca sevindi. Kızın başarabileceğini umuyordu. Zaten onunda söylediği gibi kapak çok önemli ve tehlikeli bir şeye açılıyor olmalıydı. Angel Daphne'nin önerisi üzerine geri çekildi. Onun yazıları bilmemesine birazcık içerlemişti. Ama o bir sene büyük diye herşeyi bilemezdi.

Angel Daphne'nin bilindik bir büyüyü fısıldadığını duydu. Ama işe yaramamıştı. Böyle olacağı belliydi. Sonra Daphne yeni bir büyü söyledi. Bir yandan da Liz ve Angel'ı eliyle geriye itti. Angel gürültüden kulaklarını kapatmak zorunda kalmıştı. Bu büyü bir patlatma büyüsü olmalıydı. Kulaklarını açınca bir mırıltı duydu. Bunun gürültüden dolayı olduğunu sanmıştı.

Etrafına bakınınca mırıltının hademenin çirkin kedisinden geldiğini anladı. Hemen kızlara bakarak "Hemen kaçmalıyız! Hademenin kedisi burada!" dedi telaşlı bir ses tonuyla. Kedisi buradaysa kendisi çok yakında olmalıydı.

Melania, çıkardıkları gürültüye inanamıyordu. Yakalanmaları an meselesiydi. O tam gitmeleri gerektiğini ve oraya tekrar gelebileceklerini söyleyecekti ki Angel'ın bağırmaya başladı

"Hemen kaçmalıyız! Hademenin kedisi burada!"

Melania kaömaya başlamış olan Angel'ın peşinden koşmaya başladı. Bir yandan da Daphne'nin kolundan tutmuş, onu da götürüyordu. Böylece hepsi birlikte 3. kat koridorundan çıkmak için hızla koşmaya başlamışlardı. Melania bunun bu şekilde sona ermeyeceğini düşündü. Buraya tekrar geleceklerdi. Bu sefer daha hazırlıklı olacaklardı ve ne pahasına olursa olsun o kapağı açacaklardı. ...

» Koridor
» Sessiz Koridor
» Yasak Kitap