Pastalar, Pudingler ve Yakalanma Korkusu

Neden ben yapmak zorundayım? Gecenin bir yarısı, Slytherin içinde olacak olan açılış partisi için Dayrnt'le birlikte mutfaktan yiyecek aşırıp gelecekti. O, Slytherin Sınıf Başkanı, böyle bir şeyi yaparken görülürse yaz boyunca yakasından düşürmediği, onu havalara uçuran küçük, yeşilli grili parlak rozet elinden kolaylıkla alınabilirdi. Öfleyip püflerken bir yandan da simsiyah olan pelerininin eteklerinin yerden 30 cm. kadar yukarıda tutuyordu. Anlaşılan hademe bugün yerleri temizlememişti. Yüzünde bir iğrenme ifadesiyle, çamurlu ve tozlu yerlere baktı. Koridorlarda hafifçe yankılanan çizmelerinin sesi eşliğinde merdivenlerden inmeye başladı.

Onu kimsenin bu halde tanıyabileceğini sanmıyordu doğrusu. Yüzünün yarısını örten siyah kâhkülleri ve başına geçirdiği siyah başlık yüzünü tamamen gizlerken, yine simsiyah olan pelerin ona gece karanlığında görünmez olmuşçasına dolaşabilme özgürlüğünü tanıyordu. Bir meyve tabağı tablosunu arıyordu sonu gelmezmiş gibi gözüken koridorlarda. Meyve, meyve, meyve... Ah, işte burdasın!

Yüzünde bir zafer edâsıyla gülümsedi ve tam ortada duran büyük, parlak meyveyi gıdıkladı. Hafif bir gülme sesiyle aralanan tablonun ardında, gözlerinin görebileceğinden çok daha büyük bir mutfak vardı. Ev cinleri belli ki ara vermişlerdi; gecenin bir saatinde kim çalışırdı ki? Yine de bu yaratıkların birkaç saat sonra akıl alamaz bir titizlikle işlerine devam edeceklerini kestirebiliyordu. Açık tablonun yanında, derin bir nefes alıp sırtını duvara yasladı. Şimdi Dayrnt'ı bekliyordu. Aklına geldiği anda kompartımandaki gibi bir utanç kaplamıştı zihnini. Dayrnt, ha? Arkadaşının sevgilisi, onun da en yakın arkadaşlarından biri olan Dayrnt. Ondan mı hoşlanıyordu şimdi? Kendisini bir hain gibi hissediyordu. Gergin olduğu her anda yaptığı gibi saçlarına götürdü uzun, ince parmaklı elini. Düzeltilecek birşey olmadığı halde düzeltir gibi yapıp gözlerini kapattı. Bekliyordu, sadece bekliyordu. Bir yanda hademeye ya da bir Profesöre yakalanma korkusu vardı içinde. [/i]

Dayrnt gecenin bi'yarısı koşar adımlarla Mutfağa gitmek için acele ediyordu.Sorun geç gitmek değildi,Ales'i bekletmekti ki bunu başarmıştı.Ne yapabilirdi ki?Ortak salonda uyuyakalmıştı ve kimsede ona seslenmeyince...Belli olmamak için Balo'daki takım elbisesinin renginde -parlament mavisi- bir cüpp giymişti ve kapşonunu kafasına geçirmişti.Çok sıcak oluyordu ama biri gördüğü anda sınıf geçme umutları yalan olurdu.O yüzden hızlı hızlı yürümeye devam ediyordu.Telaşlanmıştı!Kendisi sınıfta kalsa bir şey olmazdı fakat ya yakalandığı zaman Ales'in başıda derde girerse diye strese giriyordu.

Nerdeyse mutfağa yaklaşmıştı.Merdivenlerden hızla inerken birden ayağı kaydı ve neredeyse düşüyordu.Son anda merdivenin trabzasını yakaladı ve birkaç saniye o pozisyonda bekledi ve etrafını dinledi.Birşey yoktu.Tekrar toparlandı ve yavaş ve temkinli bir şekilde merdivenlerden inmeye başladı.Aşağıda bir karaltı hareket ediyordu fakat bunun kim olduğunu bilmiyordu.Kafasını ders çevirdi ve bakmaya başladı.Bu Ales veya başka bir öğrenciydi.Bir profesör olamayacak kadar kısa,bir cüce olamayacak kadar uzundu.Dayrnt sırıtarak cüppesinin içinden asasını çıkarttı.Önce etrafı kolaçan etti.Evet,kimse yoktu.Karşısındakini güzelce korkutabilirdi şimdi.Ona doğru uzattı asasını ve:

"Lumos!"

dedi.Birden beyaz bir ışık karşısındakinin yüzüne vurdu.Evet,bu tahmin ettiği gibi bir öğrenciydi ve en öenmlisi Ales'ti.Bir an için Ales'in yüzüne baktı.Gözlerini kısmıştı ve -belli ki- ışığın nerden geldiğini görmeye çalışıyor fakat;göremiyordu.Beyaz ten rengi beyaz ışıkla buluşunca biraz parlak olmuştu.Dayrnt şimdi anlıyordu ki birbirlerine o kadar benziyorlardı ki açıklanamazdı.Asasına komut verircesine

"Nox!"

dedi ve mutlu ve muzip bir gülümsemeyle yavaş yavaş aşağı inmeye başladı.Ales ışığın etkisinden kurtulabilmiş gibi gözükmüyordu.Hala gözleri kısıktı ve bakıyordu.Yüzünde bir korku vardı ama bu neydi bilmiyordu Dayrnt.Bir anda mavi gözlerinde başka bir şeyin belirdiğini fark etti Dayrnt;Utanç.Hemen gözlerini kaçırdı ve tablodan içeriye baktı;boştu.

"Biraz ihtişamlı bir çıkış değil mi?Kusura bakma bu arada uyuya kalmışım.Hemde ortak salonda.Bari sen uyandırsaydın!"

dedi ve utandığının belli olmasını engellemek için Ales'e baktı.Bakmadığı zaman daha çok belli oluyordu.Çünkü Ales'in onu izlediğini düşünüyordu ve hareketlerini kontrol edemiyordu.Ama ona baktığı zaman üstünden bir yük kalkıyordu.Bu olamazdı.Aşık oluyordu,hemde en yakın arkadaşına.Bu kadar kötü bir durum olamazdı.Kendinden utandu fakat yapabileceği hiçbir şey yoktu.

Ona asırlarmış gibi gelen bir 20 saniye içinde kafasından yüzlerce düşünce geçti. Ama en çok takıldığı, duygularını Dayrnt'e söyleyip söylememesi gerektiğiydi. En yakın arkadaşının bazı şeyleri bilmesine gerek vardı; her ne kadar asla anlayamayacak ve kızdan soğuyacak olsa da. Derin bir nefes alıp ellerini pelerininin cebine soktu. Öylece beklerken merdivenlerden birinin indiğini hissetti. 6. hissi oldukça kuvvetliydi, kendisine verilmiş en iyi hediyelerden biri. Ansızın yüzüne vuran bir ışık huzmesiyle yerinden fırlayıp asasını çıkarttı. Karşısındakini göremiyordu parlak ışıktan; asasını ona doğrultup tehtid edercesine konuşmakla yetindi. Bir öğrenci olduğunu düşünüyordu sonuçta, hademe ya da Profesör olsaydı direkt yakasından tuttuğu gibi müdüre götürmekle işini bitirirdi.

" Hemen-o-ışığı-gözümden-çek!

Karşısındaki daha sözünü bitirir bitirmez 'Nox' diye fısıldamıştı. Zar zor duyabilmiş olsa da bu sesi tanıyordu; Dayrnt. Yine utançtan kıpkırmızı olan yüzünü gizlemeye çalışarak tabloya döndü. Nitekim aşağıya inince kim olduğu tam olarak kesinleşmişti.

"Biraz ihtişamlı bir çıkış değil mi?Kusura bakma bu arada uyuya kalmışım.Hemde ortak salonda.Bari sen uyandırsaydın!"

" İhtişamlı ne demek, kör olacaktım sanırım. Neyse, çok beklemedim zaten. Seni görseydim uyandırırdım zaten; hatta Aqua Eructus'u kullanabilirdim. "

Yüzünde muzipçe bir gülümsemeyle büyüyü yaptığı anı zihninde canlandırmaya çalıştı. Ortak salonda, şöminenin karşısında uyuyan Dayrnt ve onun tam karşısıda duran Ales. Asasını çıkartır ve fısıldayarak büyüyü yapar. Asanın ucundan çıkan kütlelerce su Dayrnt'in kafasından aşağı boşalır. Bunu söylerken sadece yalan söylüyordu; böyle bir şeyi asla yapamazdı. Hâlâ kıpkırmızı olan yüzünü gizlemek için tabloya baktı tekrar. Dayrnt'e bakmadan konuşması biraz garip olsa da her şeyi anlamasından iyiydi.

" Eh, neyse. En iyisi hemen başlayalım şu işe, partinin bizsiz başlamasını istemeyiz, değil mi? "

Dayrnt Ales'in yüzüne dikkatlı bakınca kızardığını fark etti.Olamaz,aynı duyguları mı taşıyorlardı birbirlerine!Bu durum hem çok iyi hem çok kötüydü.Ama Dayrnt her zaman çoğunluğa önem veren biriydi.Yani 3 kişi içinden 3'ü de mutlu olmazdı.En azından 2'si mutlu olabilirdi.Bu ikiside şimdi yan yanaydı.Ama birbirlerinen çekiniyorlardı.

" İhtişamlı ne demek, kör olacaktım sanırım. Neyse, çok beklemedim zaten. Seni görseydim uyandırırdım zaten; hatta Aqua Eructus'u kullanabilirdim. "

dedi.Dayrnt bu düşünceyi aklına getirince bile bir an ürperdi.Ama yapsada Aels'e karşılık veremezdi.Nelr düşünüyordu böyle o!Kendini kaybediyordu Ales'in yanında.Diğer zamanlar genelde çok rahat oluyordu fakat şimdi kaskatı kesilmişti.Ales ise ondan yüzünü çevirip durunca moralleri biraz bozuluyordu!

" Eh, neyse. En iyisi hemen başlayalım şu işe, partinin bizsiz başlamasını istemeyiz, değil mi? "

dedi Ales.Bunu bile Dayrnt'a bakmadan söylemişti.Dayrnt bir an düşündü,iyi bir bahaneydi fakat olanaksızdı.Yiyeceksiz kimse bir partiyi başlatmazdı.Aç,aç parti verilmezdi çünkü [xD].Yinede başıyla onayladı ve hertürlü duruma karşılık asasını eline aldı ve sessiz adımlarla içeri girdi.Mutfak çok temiz gibi gözüküyordu fakat bir cine yakalanma korkusuyla Dayrnt bunu fark edememişti.Küçüklüğünden beri cinlerden her zaman korkmuştu.O yüzden asasını elinde tutuyordu.ARkasını döndüğü zaman Ales hala kapıda bekliyordu.Ona döndü ve kısık sesle:

"Ales..!"

diye seslendi.Tek umudu Ales'in duyup gelmesiydi ve Dayrnt'ın kendine hakim olamayıp bağırarak onu çağrmamasıydı.Tabii Ales geldiği zaman ondan özür dilerdi fakat bu yakalanmalarına sebep olurdu.KArşıda bir buzdolabı görmüştü fakat ona gitmeden önce Ales'in ynına gelmesini beklemek zorundaydı.

Dayrnt'ın kendisine baktığını farketti bir anda. Simsiyah saçlarını hafifçe savurarak arkasına döndüğünde göz göze gelmişlerdi. İkisinin de kıpkırmızı olmuş olmaları dikkatini çekmişti; neden? Belki de Dayrnt Ales'in ona karşı hissettiklerini anlamıştı. Bunu düşünmek bile istemezdi doğrusu ki istemiyordu zaten. Buruk bir gülümsemeyle mutfağa doğru ilerledi. Dayrnt önden gidiyordu, Ales ise zifiri karanlık bırakın Dayrnt'ı, önünü bile zor görüyordu. Nitekim yerde duran bir kazana takılıp neredeyse düşecek olması bunu kanıtlıyordu. Çıkan yüksek *dong* sesi yüzünden Ales dudağını ısırıp elleriyle kulaklarını kapattı. Her şeyi mahvetmişti.

" Lanet olsun! Biri duymuş mudur? "

Dayrnt'e alçak sesle seslenip yanıtı bekledi. Ama sadece anlayamadığı kadar alçak bir sesle söylenen sözler gelmişti kulağına. El yordamıyla karanlıkta ilerlemeye çalışıp Dayrnt'ın yanına kadar ilerledi. Bir kazan daha. İkinci defa tökezlediğinde yanında Dayrnt dışında hiçbir şey -daha doğrusu kimse- yoktu. Ne yaptığını düşünmeden, elini Dayrnt'ın omzuna atmıştı. Sadece düşmemek içindi. Dudağını tekrar ısırıp, gözlerini kapattı. Karanlıkta görülememesi onun için oldukça büyük bir şanstı o anda.

" Evet? "

Ses üstüne ses geliyordu.Ales herhalde önünü göremiyro diye düşündü Dayrnt!Biraz doğaldı ama bu kazan sesleri kötüydü.Ses yüzünden yakalanmaktansa ışık yüzünden yakalnırardı.Dayrnt nedense karanlıkta etrafına rahatça görebiliyordu fakat o kadarda rahat değildi.Ayrıntıları göremiyordu.Sadece tahmin ediyordu fakat yüzeysel olarak görüyordu.Birden omzunda bir el hissetti.Kafasını hızla çevirdiği anda Ales'in o yumuşak saçlarını yüznde hissetti ve o şekilde kala kaldı.Kafasını biaz geri çekti ve Ales'in:

" Evet? "

demesinden sonra kendine geldi.Bir an için neden Ales'e seslendiğini hatırlayamadı.Elbette arkasından gelmesi içindi.Ales'in omuzunda duran elini utanarak kendi eliyle tuttu ve:

"Elimi bırakma sakın!Ben seni yönlendirmeye calıçasağım.İstersen ışık yakabilirim!"

dedi ama bir an için iyiydi bu karar.Karanlık dağa güzeldi.Hem Ales onun yüzünü göremiyordu,hem Dayrnt Ales'in elini tutmuştu hemde yakalnma olasığığı azdı.O yüzden vaz geçt bu karardan ve yavaş ve temkinli bir şekilde ilerlemeye başladı.Bir yandan Ales'in elini sıkı sıkı tutuyordu.Karşıdaki buz dolabına yaklaştıklarını fark etti ama ağırdan almak istiyordu.Madem Ales görmüyordu!Hayır,bunu yapamazdı.Onun haberi yoktu ve partiye geç kalmışlard.O yüzden önündeki buzdolabına uzandı ve dikkatli bir şekilde açtı.Sonra Ales'e döndü ve:

"Ne gerekliyse alalım.Benim hiçbir şeyden haberim.Ben seni kollaman için geldim!Neler alınacak!?"

dedi ve gülümsedi.Gerçektende ne alınacağını bilmiyordu.O yüzden Ales'in tuttuğu elini yavaş yavaş serbest bırakatak alıacak şeylerin alınmasını beklemeye başladı.Tekrar elini tutmak için aklına bir bahane gelmişti.Malzemeleri elinde götürmeyecekti.Yine bir eliyle Ales'in elini tutacaktı diğer eliyle -asa yardımıyla- büyü yapı alacaklarını uçuracaktı.Umuyordu ki landa bir aksaklık çıkmazdı.Ve nedense plan hoşuna gitti ve kısa bir "Hıh" çektikten sonra gülmeye başladı.

Bir eli Dayrnt'ın omzunda, diğer eli ise asasını sıkıca kavramış olarak öylece durdu birkaç saniye. Dayrnt hızla arkasını dönünce Ales'in saçları bir an için Dayrnt'ın yüzünü kaplamıştı. İyiden iyiye kızarmıştı şimdi. Ne halt etmeye en yakın arkadaşlarından birinin sevgilisine aşık olmuştu ki?! Kendisinden nefret ediyordu ilk defa. Normalde, asla böyle bir şey yaşayacağı aklına gelmezdi. Ama olmuştu işte, ve sürmesini de istiyordu içten içe. O anın bitmemesini istemişti bir an, ama yeniden yürümeye başlamışlardı bile. Bir yandan da Dayrnt Ales'in elini tutuyordu sıkıca.

"Elimi bırakma sakın!Ben seni yönlendirmeye çalışacağım.İstersen ışık yakabilirim!"

Bırakmak istediğini sanmıyordu zaten, yüzünde hafif bir gülümsemeyle -bu sefer daha dikkatli bir şekilde- yürüyordu. Bir an için yolun uzamasını, bitmemesini istemişti bile. Aklına Dayrnt'e cevap vermediği gelince yumuşak, biraz ürkek bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

" Tamam. Işığa gerek yok bence, yani... " Biraz duraksamıştı tam da sebebini söyleyeceği sırada. Ne söyleyebilirdi? Bu sefer daha kısık bir sesle konuşmaya devam etti. " ...sadece gerek yok. "

Omzunu silkip yürümeye devam etti. Sessizlik ona çok boğucu gelmişti şimdi. Konuşmak istiyordu ama sesi çıkmıyor gibiydi. Neyse ki, Dayrnt birkaç saniye sonra konuşmuştu. Buzdolabının önüne gelmiş olmalıydılar.

"Ne gerekliyse alalım.Benim hiçbir şeyden haberim yok.Ben seni kollaman için geldim!Neler alınacak!?"

" Aslına bakarsan benim de hiçbir fikrim yok. Neyse, dolapta ne varsa hepsinden biraz alırız işte. "

Dayrnt'e gülümseyip göz kırptı ve sonra hızlıca dolabın kapağını açtı. Çikolatalı ve meyveli pastalar, çikolatalı pudingler, her çeşit kurabiyeler ve 5-6 tane de bütün tavuk. Bütün bunları 1-2 saat içinde yapmış olmalıydı cinler, çünkü akşam yemeğinden sonra herşey bitmiş oluyordu ve bunlar da yarın öğle yemeği için stok olmalıydı. Asasını havaya kaldırıp zarif bir bilek hareketiyle oynattı. Sözcükleri söylemesine gerek yoktu; bazı basit büyüleri sözsüz yapabiliyordu. Nitekim yiyeceklerden çoğu havaya kalkmıştı. Bu sefer o Dayrnt'ın elini gevşekçe tutup, dikkatlice yürümeye başladı.

" Aslına bakarsan benim de hiçbir fikrim yok. Neyse, dolapta ne varsa hepsinden biraz alırız işte. "

dedi Ales.Onların ikiside sadece oraya gönderilmişlerdi.Hiçbir şeyden haberleri yoktu.Aynı durumdaydılar.Dolap açılınca karşılarına birçok şey çıktı.Dayrnt bir an için acıktığını hissetti.Bir an önce partiye gitmek istiyordu ve partnerinin Ales olması için şimdiden dua ediyordu.belkide önceden biriyle anlaşmıştı.Olsun yinede böyle birşey olmasını diliyordu işte.Bir an için baktığında tabakların havalndığını görd.Dönüp ales'e baktığı zaman ise Dayrnt'ın planını uyguladığını gördü.Ama nasıl olduğunu bilmiyordu.Bir anda tabaklar havalandı ve Ales onları bir yandan uçururken diğer yandan'da Dayrnt'ın elini tuttu.Nedense bir anda çok mutlu oldu ve nassı anlatacağını bilemedi.Muzipçe sırıttı ve:

"Umarım bu an asla bitmez!"

dedi.Bir an için sustu ve yürüyüşünü yavaşlattı.İçinden:"Umarım Ales duymamıştır!!!Bu benim bittiğim bir an olur.Yada en kolayı hemen bir yalan bulayım.Onuda yapamam ki.Bir çıkış yolu lazım bana!"diye geçiriyordu.Dayrnt'ın içinde neredeyse fırtınalar kopuyordu.Karşısında bir canavar falan olsas karşı koyardı ve korkmazdı.Ama hem en iyi arkadaşını hemde gerçekten sevdiği kızı kaybetmek ona zor gelirdi ve buna dayanamazdı.Gözlerini kapattı ve kendini Ales'in eline bıraktı.Duymaması tek dileğiydi fakat duyduysa yapacak başka birşey yoktu.

Sessiz bir şekilde yürürlerken aklına partide neler olacağı geldi. JD ortaya çıkarsa, partneri Dayrnt olacaktı. Bu durumda ne kıskanabilirdi, ne de öfkelenebilirdi. Arkadaşının sevgilisiydi sonuçta, en doğal olan şey yüzünden öfkelenecek bir yapısı da yoktu. Derin bir nefes alıp birkaç saniyeliğine gözlerini kapattı. Sonuçta açık ya da kapalı olması onun için farketmiyordu o sırada. Ne kadar karışık bir durumdu bu böyle? O sırada, Dayrnt'ın birşeyler söylediğini duydu. Fakat düşüncelerine öylesine dalmıştı ki ne söylediğini anlamadı.

" Efendim? Duyamadım da? "

'Lütfen' diye geçiriyordu içinden. Lütfen elini tutmamla ilgili kötü birşey söylememiş olsun! Hiç sonu gelmeyecekmiş gibi gözüken yolu tamamladıktan sonra, iş en zor kısma gelmişti. Havada uçan bir sürü yemekle birlikte görünmeden ortak salona gitmeleri lazımdı. Ama yorulmuştu, biraz dinlenmesi iyi olacaktı. Yemekleri yavaşça yere bıraktıktan sonra Dayrnt'ın elini bırakmadan kapıyı ardından kapattı ve duvara yaslandı.

"Efendim? Duyamadım da? "

Rahatlamıştı Dayrnt.Duyduğu zaman belkide görüşmelerinin sonu olacaktı.O yüzden gerilmişti."Ya JD partiye gelirse?Hayır,gelemez.Onun partiden haberi yok.Keşke gelseydi.Ondan ayrılır ve rahat rahat Ales'e onu sevdiğimi söyleyebilirdim fakat gelmiyor işte!JD nerdesin!?".Neredeyse içinde kendisiyle savaşıyordu.Ama artık onun için JD diye biri yoktu.Onun için olan kişi Ales'ti.Ona söyleyecekti ama utanıyordu.

Ales dışar çıknca dinlenmek için duvara yaslandı ve kapıyı kapattı.Aydınlığa çıkmalarına rağmen hala el eleydiler.Dayrnt'ın bu durum hoşuna gitmişti.Ellerine baktı ve gülümsedi.Yakalanmamalarını sağlayacak çok iyi bir fikir geldi aklına.Ales'in elini yavaşça bıraktı ve asasını çıkartıp tüm tabaklara yavaş yavaş dokundurdu.Hayalbozan Büyüsü'nü asla unutmazdı.Hepsi bulunduğu yerin rengini aldı.Sonra tekrar Ales'in yanına gitti ve elini tuttu.

"İyi fikir değil mi?hmm,bu arada umarım elini tutmamda bir sakıca yoktu!"

dedi.Sonra asasını yiyeceklere doğrulttu ve onları yerden kaldırarak yavaş yavaş yürümeye başladı ve bir yandanda elini Tuttuğu Ales'i kendine çekiyordu.

Ortalığın biraz daha aydınlık olmasına rağmen ne Dayrnt onun elini bırakmıştı, ne de Ales onunkini. Dayrnt için bu sıradan birşey olabilirdi, sonuçta sadece arkadaşlardı, ve elini tutması da bunu değiştiremezdi. Yine de hafifçe gülümseyip Dayrnt'e döndü. O ise yavaşça tabaklara doğru ilerleyip, akıllıca bir harekette bulunarak Hayalbozan büyüsü yaptı. Tabakların hepsi, birer birer arkalarında bulunan eski, gri taştan duvarların rengini almaya başladılar.

" Evet, kesinlikle. Ayrıca tabii ki sakıncası yok. Peki, senin için var mı? "

Yüzünde hafif bir gülümsemeyle, Dayrnt'ın yüzüne bakıyordu. Bir yandan yürürlerken bir yandan da Ales onun elini biraz daha sıkmıştı. Farketmesi ya da farketmemesi umrunda değildi, sadece yürümeye devam ediyordu.

" Evet, kesinlikle. Ayrıca tabii ki sakıncası yok. Peki, senin için var mı? "

Dayrnt içinde bir sorun yoktu ve Dayrnt bunu rahatça söyleyebilirdi.

"Elbette yok,insan aşık olduğu kişinin elini tutamaz mı?"

biraz hızlı ve sert olmuştu fakat yinede güçlü bir şekilde ilerliyordu.Ou seviyordu.Bu bir yalan değildi.Bir oyunda Değildi.O yüzden sadece pis pis sırıtıyordu ve bir yandan onun elini tutuyordu.Dayrnt şu anda mutluydu.Umuyordu ki Ales'te mutlu olsun.O zaman daha güzel olacaktı elbette.Bunu anlamak o kadar zor değildi.Çünkü Dayrnt çok aşıktı!

Ales'ten hala bir tepki gelmemişti.Dayrnt biraz krkmaya başladı fakat çaktırmıyordu.Umduğu tek şey Ales'in elini ondan çekip,ona tokat atmamasıydı.Hem o kocaman aşk suya düşecekti hemde arkadaşını kaybetmiş olacaktı.O yüzden bunu sitemiyordu.Bir yandanda sürekli renk değiştirmekte olan tabakları heyecandan düşürmemeye çalışıyordu.

Dayrnt Ales'in arkasından ilerliyordu.Ales'in onu göremsinden korkuyordu.Ama bir cesaret ona bakınca sadece gece reengi saçlarını görebildi.Bu bile Dayrnt'ı heyecanlandırmaya yetmişti.Derin bir nefes aldı ve Ales için zor olduğunu düşündüğü cevabı beklemeye başladı!!!

"Elbette yok,insan aşık olduğu kişinin elini tutamaz mı?"

Aynı duyguları taşıdıklarını anlamıştı şimdi. Bütün bir yaz boyunca olmadığı kadar mutluydu. Ama aynı zamanda çok kötü hissediyordu. Nasıl bir duruma düştüklerini yeni anlıyordu; kendisini sanki en yakın iki arkadaşını ayırmış gibi hissediyordu. Tabii Dayrnt'ın onu sevip sevmemesini o belirleyemezdi, belirlememişti, ama yine de onu havalara uçuran mutluluğun yanında bir parça üzüntü ve kaygı da hissediyordu. JD bunu eninde sonunda öğrenecekti ve öğrenince de onun yüzüne nasıl bakacağını bilmiyordu. Ama şu anda bu, kafaya takması gereken en ufak şeydi. Onun için önemli olan tek şey, Dayrnt'ti. Başını yavaşça arkaya doğru çevirip Dayrnt'e baktı. Yüzünde mutlu bir gülümsemeyle beraber konuştu.

" O zaman sen de bana 'sakıncası var mı' diye sormamalıydın, sonuçta insan aşık olduğu kişinin elini tutabilir. "

Biraz saçmalamıştı, evet, ama umrunda değildi. Sonuçta Dayrnt yine de anlayacaktı söylemek istediğini, Ales'in de ona aşık olduğunu. Dayrnt'ın cevabını beklerken bir yandan da Slytherin ortak salonuna doğru yürüyorlardı. Kafası karışıktı ama, şimdi Dayrnt onu seviyordu ama JD ile çıkıyordu. JDyi de göremediklerine göre, ona nasıl ayrıldıklarını söyleyebilirdi ki? Bütün bunları düşünürken sessizce yürümeye devam etti.

" O zaman sen de bana 'sakıncası var mı' diye sormamalıydın, sonuçta insan aşık olduğu kişinin elini tutabilir. "

dedi Ales.Dayrnt'ın hoşuna gitmişti bu durum.Hiçbirşey söylemeden elinde asası yürümeye devam etti.Derin derin nefes alıyordu çünkğ hala üzerinde biraz heyecan vardı.Adımları kısa ve hızlıydıŞu anda düşünmek istemediği tek şey;JD'ydi.Nedenini çok iyi biliyordu fakat kendine itiraf edemiyordu.Bu'da kendinden nefret etmesine yol açıyordu.JD onu sevmişt,oda JD'yi sevmişti!Ales en yakın arkadaşıydı,JD'nin de en yakın arkadaşıydı.Ama JD onları terk edip gitii.Dayrnt ve Ales'te ne olduğunu anlamadan birbirlerine vuruldular.Bu beklenen birşey değildi.Onların arkadaşlığı okulda destan olmuştu.Ama sonları yine bir roman gibi bitti.

"Aşk iyi birşey mi kötü birşey mi karar veremyorum.Buna karar vermem JD'nin elindeydi.O beni terk edince aşkın kötü olduğuna karar verdim.Şimdi Ales ile birbirimizi bulduk.Bu da bana iyi olduğunu gösteriyor.Aslında bu benim çizdiğim yol.İyi veya kötü yapmak enim elimde.JD beni terkedince yaşamm bana sıkıcı geldi fakat Ales'in beni sevdiğini öğrenince çok mutlu oldum.JD'yi veya Ales'i takmasaydı ve onlara değer vermeseydim hiç mutsuz olmazdım.Ama hayata olduğum kadar umursamaz olsaydım gerçekende bu hayatın tadı çıkmazdı!"

düşüncelerinin bittiğini düşünüyordu fakat hala aklında acaip acaip planlar vardı.O yüzden hiçbir zaman kafası boş değildi.Düşünceli ve umursamaz yüz ifadesini bir kenara bıraktı ve o sevecen yüz ifadesiyle Ales'e bakarak:

"Artık ortak salona gidelim.Yiyecekler bizde olsada başlatacaklar şu partiyi!"

dedi ve elinin terlediğini hissetti.Ama şu anda çok mutluydu.O yüzden hiç tepki vermedi!!!

Rp ortamı boşaldığı için Kilit + Arşiv

» Apollon Pringle ve Yakalanma