Yalnızlık..

Her bir adımın, çın ettiği bölgedeydi. Kütüphanenin kutsal bölgesine girmişti. Belkide Hogwarts'ın en görkemli bölgesiydi. Vay canına! diyebilecek en önemli yerdi. Bir kitap alıp, kendisini büyücü bir rüyanın içine sürüklemek için. Hikaye kitaplarında kurtlara yem olmamak için kitap okuyordu. Kitapta okuduğu gerçek hayata yansıtıyordu. Sevgi ve övgüyle büyüyordu. Anne ve babasının iştisamlı tembihleri aklından bir saniye bile çıkmıyordu.. Derin derin nefes aldı.. Kafasını bir o yana, bir bu yana sallıyordu. Aklından geçenleri merak ediyordu, her kimse. Hayatta en korktuğu şeydi zaten, düşüncelerinin okunması. Gözlerini kapatarak kütüphaneye girdi. Çevik adımlarla yürüdü. Gezdi, tozlu ve bir canavar kitabı buldu. Elinden gelen bu muydu? Malesef buydu. Kitap ağırdı. Eline aldığı an, ahh! diye çığlıklar çıktı. Ne ağırdı, kolu kopuyordu. Yere düşmeden kaldırabilmişti. Hemen masanın üstüne attı. Kalp atışlarının sert ciyaklarını duyabiliyordu. Derin derin nefes aldı. Bir koltuk çekti. Yerde ki gıcırtısından da rahatsız olmuştu. Hayava kaldırıp öne çekti. Hemen kitabı açtı. Biraz durdu ve sonra okumaya devam etti.

Angel hala kafa yoruyordu. Yasak koridordaki o kapağı açacak bir tılsım veya büyü olmalıydı. Arkadaşları daha uyanmadan Angel cüppesini giyerek kütüphane yolunu tutmuştu. Normalde Slytherinlilerin hiç kütüphaneye gittiği görülmemiştir. Ancak Yasak Bölgede okumak isteyenler...Angel birden durakladı. Bu işin büyüsü elbet Yasak Bölgeden çıkardı. İşte şimdi içi içine sığmıyordu. Sessizce ve dikkat çekmeyecek şekilde kütüphaneye girdi.

Tam yavaş adımlarla gidiyorduki bir çığlık sesiyle hopladı. Bu saatte burada kim olabilirdi? Hemde kütüphanenin içinde bağırabilecek kadar vurdumduymaz kişi! Angel hemen asasını kavrayarak sesin geldiği yönün yakınındaki kitap raflarının arkasına geçti. Kitapların arasından şöyle bir başını uzattığında bu kadar gürültü çıkaranın canavar kitap okuyan bir Ravenclawlı olduğunuu gördü. Ama çocuk çok yakışıklıydı. Ani gürültüden dolayı biraz şaşırmış görünüyordu.

Angel rafların arkasından çıkarak çocuğa yaklaştı. "Sabahın köründe burada bir ben olurum sanıyordum. Ama doğru sen bir Ravenclawlısın!" dedi sanki çok şaşırmış gibi yaparak. Şimdi canavar kitaba ve çocuğa bakarak gülümsüyordu.

Elinde 3-5 kitapla, merdivenlerden zorlukla iniyordu. Zor taşıdığı bu ağırlığa bir de dün geceki partide Ateş Viskisini fazla kaçırmasının sonucu olarak korkunç bir baş dönmesi eklenmişti. Normalde, bugün asla yataktan çıkmazdı. Ama girmesi gereken dersler vardı ve Ales de sorumluluklarını ölse bile yerine getirmesi gereken bir rütbeye sahipti; Sınıf Başkanlığı. Küçük sınıflara örnek olması gerekirdi kardeşiyle. Oysa ki o bile kendisinden iğreniyordu. Dayrnt'ın elini bile tutmaması gerekirken Ales gidip onunla öpüşmüştü. Yine de aşıktı ona, sonuçta engelleyebileceği birşey değildi bu. Ama aşkını belli etmemesi, Dayrnt'ın de onu sevmemesi gerekiyordu. Siyah, ipeksi saçları arkasında salınırken tökezlememeye ya da yere devrilmemeye çalışıyordu. Kütüphanenin o büyük, ahşap kapısının önüne geldiğinde derin bir nefes aldı. Kafasını dinleyebileceği tek yere ulaşmıştı sonunda. Sessizlik, kitaplar... Küçüklüğünde evlerinin kütüphanesinde az dirsek çürütmemişti sonuçta. Ravenclaw'lu bir oğlan ve dün gece partide gördüğü Slytherin'li kız takıldı gözüne. Ona oldukça saygısızlık ettiğinin farkındaydı, resmen bütün sinirini kızdan çıkartmıştı. Yanına doğru yavaşça yaklaştı ve kütüphaneci cadının duymaması için oldukça kısık bir sesle konuştu.

" Şey, oturmamda bir sakınca var mı? "

Angel çocukla alay eder gibi konuştuğu için kızarmıştı. Diego hariç hangi erkekle konuşsa böyle oluyordu. Sonuçta Diego kankasıydı. Ama karşısındaki çocuk çok farklıydı. Ama Angel keskin bakışlarını bir türlü çocuktan çekemiyordu. Tam o sırada bir sesle dünyaya döndü.

Bir hışımla arkasına döndüğünde gelenin sınıf başkanları Ales olduğunu görmüştü. Ellerindeki kitaplarla tökezleyip duruyordu. Dün duyduğu kadarıyla Dayrnt denen çocuk ile yolunda gitmeyen bir şeyler olmalıydı. Angel hemen öne atılarak kızın elinden kitapların yarısını aldı. "Tabiki oturabilirsin. Kısık sesle konuşmana gerek yok kapıda yazdığına göre kütüphane görevlisi bugün izinli!" dedi muzip bir şekilde. Lizzie olsa ne demek istediğini hemen anlardı.

Başlık, aktifsizliğinden kilitlenmiştir.