Açılış Partisi - BAŞLAMIŞTIR !

Kapkaranlık ve bomboş olan yatakhanede, yatağının üstüne uzanmış, son 2 günde yaşadıklarını düşünüyordu. Yeşil-gri yılan motifleriyle süslü yatak örtüsünün üstünde zarif, ince eli gezinirken gözleri kapanmıştı bir anda. Önce, trende Dayrnt ile karşılaşmıştı. Sonra, içeri Marv girmişti -gerçek Marv'a benzemeyen bir Marv. Kardeşinin bir Metamorfmagus olduğunu öğrenmişti böylece, peki kendisinden daha neler saklıyordu? Çevresinde olup bitenleri bilmemek onu deli ediyordu. Daha sonra ise Dayrnt'e onu sevdiğini söylemişti; karşılığında aldığı cevap günün en şoke edici sözü olmalıydı. Dayrnt de onu seviyordu. Sonra öpüşmüşlerdi. Bu, bir tür hainlik değil miydi? JD'nin sevgilisiyle öpüşmüştü. Dayrnt'in adı geçmeyince kulağa çok daha kötü gelmişti bu. Gözleri dolmuştu. Hep dolardı zaten, ama asla ağlamazdı. Bunu hiçbir zaman göremezdi, kimse göremezdi. Dayrnt'e gerçekten aşık olsa da ona bunu hiç söylememeliydi belki de. Zifiri karanlığın içinde yatağına uzanmış bir şekilde düşünürken aşağıdan müzik sesi geliyordu. Az önce Dayrnt ile birlikte yemekleri alıp, Ortak Salona getirmişlerdi. Aşağıda başlamış olan partiye katılıp katılmayacağını bilmiyordu doğrusu. Eğer JD orda olursa, Dayrnt'le eş olacaktı. Ales bunu görmeye dayanamazdı; bunu kendisi de çok iyi biliyordu. Kristal berraklığında gözyaşı damlalarını daha akmadan silip, yatağında doğruldu. Başı dönüyordu. Sessizce, el yordamıyla sandığına doğru ilerledi. Ne giymeyi düşünüyordu? Bir tuvalet, parti için çok ağır olurdu. Bir bluz ve etek? Fazla sıradan. En iyisi mini elbiselerinden birini giymekti. Hem şık, hem de hafif. Sandığından çıkarttığı, özenle paketlenmiş beyaz parlak bir kağıtla kaplı olan elbiseyi yatağa koyup paketi bir çırpıda açıverdi. Geçen yaz almasına rağmen hiç giymemişti bunu. Bu kadar büyüleyici birşey, nasıl olur da gözünden kaçardı? Aslında kaçmamıştı, doğrusu buydu. Sevdiği kıyafetleri giymeyi hiçbir zaman sevmemişti. Güzelliklerinin bozulacağını, 2. bir defa giyilemeyeceklerini düşünürdü çocukça bir hisle. Ama bu akşam özeldi. Bu sefer, en hoş elbisesini giyecekti.

Özenle giydiği elbisenin pakedini umursamazca sandığa fırlatıp aynasının karşısına geçti. Bugün o turuncu saçlara gerek yoktu. Annesinin 2-3 yıl kadar önce onun için hazırladığı, özel bir renk iksiri ile yeniden gece siyahına bürünmüştü tüm saçı. Daha pembe, kırmızı ve parlament mavisi için iksirler de vardı. Bunların bir damlası, üstüne döküldüğü saç tutamını o renge çevirmeye yetiyordu. Özenle taradı dümdüz, ipeksi saçlarını. Toplamamıştı yine. Ona özgürlüğü, bağımsızlığı hatırlatırdı açık saçları. Bu da diğer hepsi gibi saçma bir düşünceydi, ama öyleydi işte. Göz kapaklarına bu yaz bir Muggle kozmetik dükkanından aldığı siyah renkli farı sürüp, bolca da siyah göz kalemi çekti. En beğendiği kısım, gözleri, ne kadar etkileyici ve belirginse o kadar iyiydi. Şimdi de en uç noktalardaydı. Kırmızı renkli bir parlatıcıdan abartı olmayacak bir miktar sürüp, aynadaki yansımasına göz kırptı. Güzeldi, ve bunun da oldukça farkındaydı. Havanın oldukça sıcak olmasına aldırmadan dizinin 5 cm. kadar üstünde biten, siyah, askılı elbisesine uygun olarak tam dizinde biten siyah çizmelerini giydi. Şimdi, tam olarak hazırdı. Kendisine duyduğu inanılmaz özgüvenle beraber, çizmelerinin koridorda çıkarttığı tok sesin eşliğinde aşağıya indi.

"Eee, herkes eğleniyor mu?"

Yüzüne içten gibi gözüken, ama o burukluğu ve sahteliği son noktasına kadar taşıyan gülümsemesini yerleştirip etrafla ilgilenmeye başladı. Herşey, herkes partiye hazırdı; demek ki asıl eğlence için onu beklemişlerdi. Yüzünde gururlu bir ifadeyle üçlü koltuğun üstüne çıktı. Partiyi başlatmayı istiyordu; ama daha Dayrnt gelmemişti. Onun bir yerlere geç kaldığı fazla olmamıştı, demek ki JD gelmediği için o da gelmemişti. Basit bir öpücük, diye geçirdi içinden. Ne halt etmeye basit bir öpücük yüzünden JD yerine beni sevdiğini düşündüm ki!? Onunla çıkıyor sonuçta! Ama mutfakta söyledikleri aklına gelince az önce düşündükleri konusunda haksız olduğunu anladı. Dayrnt yalan söyleyecek birisi değildi, en azından Ales'e bugüne kadar hiç yalan söylememişti ve söyleyeceğini de sanmıyordu. Bu 15-20 saniyelik duraksamanın ardından bütün gözlerin ona çevrilmiş olduğunu farkedip kollarını iki yana açtı.

"Eh, parti başlasın o zaman!"

Şölenden sonra Slytherin masadan diğerlerine oranla daha erken ayrılan Ales, Dayrnt, Marv ve Tera parti için ortak salonu hazırlamaya çalışıyorlardı. Aslına bakılırsa hazırlık işine Marv ve Tera dahildi. Zira kız kardeşi ile onunla birlikte giden Dayrnt mutfaktan yiyecek aşıracaklardı. Marv görev dağılımı yaparken özellikle salondan uzaklaştırmıştı Ales'i. Çünkü çok iyi biliyordu ki öğrenene kadar iğneleyici bakışlarını üzerinden eksiltmeyecekti. E, o an için de zaten buna gerek yoktu. Trende yeterince haşlamıştı. Kaçmaya devam Marv.. Nereye kadar saklayacaktı bilmiyordu. Aslında içinden geçen bir an önce söyleyip kurtulmaktı. Belki de Ales bunu Marv kadar sorun haline getirmeyecekti. Ama geleceği görmenin bir yolu yoktu ki. Keşke bunu yapabilseydi.. Tera'yı çocuksu süsler yüzünden belki de biraz abartarak azarladıktan sonra tatilde kardeşinden kaçabilmek için kütüphaneye kapandığı zamanlarda öğrendiği büyüyü uyguladı. Sadece sözleri bildiğinden ilk denemesi olacaktı ve görünen o ki başarmıştı ta. Ortak salon cicili bicili halinden arınıp olması gerektiği gibi dekore edilmişti. Yiyecek, içecekler de yerlerini alınca her şeyin hazır olduğunu düşünüp üzerindeki resmi cübbeden kurtulmak için yatakhaneye doğru yol aldı. Ne giyeceği konusunda hiçbir fikri yoktu. Belki de orada olmamalıydı. Sonuçta mutlaka Ales tarafından sıkıştırılacaktı ve annesi hakkındaki gerçeği söylemek istemiyordu. Hayatta söylemek istediği son şeydi bu. Kendi öğrendiğinde belki de içinde çoğu Slytherin'in barındırmadığı merhamet duygusundan bolca bulunduğundan, belki de aslında bu binaya ait olmadığından annesi olacak cadının yaptıklarından tiksinmişti. Artık ona anne demek bile gelmiyordu içinden. Gerçi bu bir şeyi değiştirmiyordu. Annesi ortalarda görünmemişti uzun bir süreç içerisinde. Marv'ın bütün bunları öğrendiğinden haberi olmuş muydu? Yoksa her zamanki gibi yine bir haltlar mı karıştırıyordu? Her ne yapıyor ise Marv merak etmediğine emindi..

Kenarlarına dolanmış yılan motifleri barındıran aynanın karşısına dikilip yansımasına baktı bir süre. Tam bir felaket.. Geçen sezon giydiklerine, nasıl göründüğüne, zarafete çok daha önem verirdi. Şimdi bakıyordu da tüm bunlar önemsizdi. Gereksiz, fazldan zaman harcatan şeylerdi işte.. Dolabını açıp üzerindeki sade ve bir o kadar da paspal giysileri çıkardı. Elbise giymekten nefret ediyordu. Kot pantolonu ile rahat bir şeyler giymek için nelerini vermezdi o an. Ama yine de partiye daha uygun şeyler giymeyi tercih etti. İnce askılı, vücudunu saran siyah tişörtün altına mini etek geçirirken uzun süet çizmelerini unutmadı. Bir kaç bileklik ve kolye ile giyinme işi tamamdı. Kahverengi saçları sarı-kumral bir tona bürünürken gözlerini kahverengi rengine dönüştürdü. Zaten düz olan saçlarını taraması bile bakım yapılmış gibi görünmesine yetmişti. İnce parmaklarıyla perçemlerini düzeltirken her zamanki alışkanlığı olarak yansımasına göz kırptı. Bu sahiden de bir alışkanlık haline gelmişti onda. Ama şimdi dönüp bir kez daha bakıyordu da kendine; özen göstermese bile çekici görünümünü kaybetmemişti. Şikayetçi olan kim?

Merdivenlerden zarif bir şekilde inerken Ales'in partiyi başlattığını gördü ve hemen ardından da sessiz başlayan ardından hareketlenen bir müzik başladı ortak salonda. Yüzüne yerleştirdiği tebessümün eşliğinde diğerlerinin arasına karışırken konuşmadığı ve gözlerine bakmadığı sürece kardeşinin onu tanıyamayacağını, doğal olarak da söylenmeye başlamayacağını biliyordu. Aslında şimdi yatakhanede kitap okumayı bu gürültüye tercih ederdi ama yine de burada bulunması gerekiyordu ve Marv sorumluluklardan hoşlanmasa da üzerine düşen bazı zorunlulukları yapmak mecburiyetinde olduğunun bilincindeydi. Yanına doğru gelmeye başlayan ve çoğunlukla Marv ona ne derse desin aldırmayan Tera'ya bakıp gülümserken yanında bulunduğu masadaki kaymak birasını kavradı. Bardağı dudaklarına götürürken kendisine bakmakta olan büyük ihtimalle üçüncü sınıf öğrencisine kaydı bakışları. Hoş bir oğlandı ama yanında kolunu sımsıkı kavramış kız varken kesmesi zordu ve bu gece birilerini ayartamayacak kadar yorgun hissediyordu kendini. Belki de bir şeyler sakmalanın verdiği yorgunluktu bu. Yine de omuzlarını silkip kendisine tuhaf bir şekilde bakan Tera'ya selam vermekle yetindi. Tera iyi bir kızdı ama konuşmaya başlayınca o lanet olası çenesi bir an olsun susmuyordu...

Melania Ortak Salonun kapısından içeri girdiğinde herkesin çoktan gelmiş olduğunu gördü. Bütün Slytherinler burdaydı. Melania kalabalığın içine doğru ilerlerken Alessia A. Dixyqué'nin üçlü koltuğun üstene çıkarak

" Eh, parti başlasın o zaman!" diye bağırdığını duydu. Daphne'yi görme umuduyla etrafına bakındı, yine nereye kaybolmuştu bu kız?

Melania, kendine bir tane kaymak birası aldı ve Ales'in yanına gitti. Aslında onu tanıyordu, ama o Melania'yı tanımıyordu. Daha önce hiç tanışmaya fırsatları olmamıştı. Ama işte bu bir fırsattı.

"Selam, ben Melania, 1. sınıfım." dedi hafifçe gülümseyerek. Kız sanki biraz gergin gibi gözüküyordu.ne olduğunu merak etmişti, ama sormamaya karar vermişti.

Angel Şöleni kaçırdığını uzun süre sonra farketmişti. Eşyalarını yerleştirirken hangi vurdumdaymaz uyuyakalabilirdi? Tabiki bunu yapan Angel'dan başkası değildi. Angel uyandığında Şölen bitmek üzere olmalıydı. Ama bu asıl partiyi kaçırmadığı anlamına geliyordu. Angel bunu düşününce yüzünde mutlu bir tebessüm belirdi. Resmen yataktan patırtılar gelecek şekilde hızla yataktan kalkarak eşyalarının olduğu bölüme gitti. Buraya sihirle büyüyebilen bir gardolap getirmişti. Tek bildiği büyü de onu büyütmeye yarayan büyüydü. Bu yüzden eşyalarını yerleştirmek onu yormuş olmalıydı. Gardolabını açarak elbiseler bölümünü karıştırdı. Sonunda zümrüt yeşili etekleri katlı bir elbisede karar kıldı. Makyaj yapmayı sevmezdi. Bu yüzden elbisesini giydikten sonra sadece saçlarını tarayıp ayakkabılarını giydi.

Angel gerçekten adına yakışır bir melek olmuştu. Biraz karanlık bir melekti. Bu onu mutlu ediyordu. Partide gizemli, karanlık ve eğlenceli bir tip olarak görünmek istiyordu. Aşağıdaki müzik sesi yatakhaneye gelmeye başlamıştı. Angel yine dayanamayıp dudağına parlatıcı sürdü. Heyecanlı bir şekilde yatakhaneden çıkarak merdivenlerden inmeye başladı. Bilindik zindan gerçekten çok güzel süslenmişti. Angel koltuğun üstünde partinin başladığını duyuran tanışmayı istediği Ales'i görünce gülümsedi. Etrafa birazcık daha dikkatli bakınca Liz'i görmüştü.

Hemen Ales ve onun yanına giderek kolunu Liz'in omzuna attı. "Selam Liz. Nasıl gidiyor?" dedi gülümseyerek. Sonra onu tanımayan Ales'e bakarak "Selam bende Angel Laila. Müzik çok canlı!" dedi enerjik bir şekilde. Maksat neşelendirmekti. Çünkü kız huzursuz görünüyordu.

Diego içeriye girdiğinde birbiriyle muhabbet eden kalabalık bir insan topluluğu gördü.Tahmin ettiğinden daha çok öğrenci gelmişti.
Yavaş ama emin adımlarla aralarında ilerlemeye başladı.Artık bu öğrenciler onun en yakınları olacaktı.Çevresinden öğrenciği en önemli şey;Slytherin'in Slytherin'den başka dostu olmayacağıydı.
Yürümeye devam ederken biraz ileride Angel'ı gördü.İsmini bina seçiminde öğrenmişti.Sevimli ve tatlı bir görünüşü vardı.Tanışmaya ondan başlamaya karar verdi.Zaten Angel da bir kızla konuşuyordu.
Yanlarına gidip "Merhaba." dedi ikisine de.Refleks olarak elbisesinin yakasını kaldırmıştı yine.. "Size katılabilir miyim Angel?"

Ales, heyecanlı bir şekilde koltuktan aşağıya zıpladıktan sonra etrafa gülücükler saçarak masaların bulunduğu yere doğru ilerledi. Marv ve Tera gerçekten mükemmel bir iş çıkartmışlardı denilebilir. Bir sınıf başkanı olarak, getirdikleri Ateş Viskilerini sadece II. ve III. sınıflara veriyordu, tabii isteyenler Kaymak Birası da içebilirdi. En kalabalık olan masaların arasında, boş olan tek bir masanın etrafındaki sandalyelerden birine yorulmuş bedenini zarifçe bıraktı. Oldukça güzel bir müzik çalıyordu, büyüyle sesi yükseltilmiş olan, bir Bulanığın getirdiği bir Muggle eşyasından çıkan melodiler eşliğinde birkaç çift dansediyordu. O sırada aklına Dayrnt geldi, hâliyle bugün olanlar da. Kafasından atamıyordu hâlâ, ne onu ne de JD'yi. Pişman olması mı gerekirdi, ya da doğru olanı mı yapmıştı? Üstüne zifiri karanlık gibi çöken bir kaygı beraberinde melankoliyi de getirmişti. Suratı asılmıştı bir anda. Dayrnt'e gerçekten aşıktı, ama olmaması lâzımdı. Aynı şekilde Dayrnt'ın da ona... Ama bu, aşk, nasıl engellenirdi ki? Marv'a sinirli olsa bile, şu anda burada olmasını isterdi. Nitekim ortalıkta 'Marv' sözcüğünü işitince kimse seslenildiğini anlamak için başını o tarafa çevirdi; yine görünümünü değiştirmiş olan Marv birkaç masa ötesinde oturuyordu. Sessizce ayağa kalkıp kardeşinin yanına doğru ilerledi. Ondan kaçma konusunu hiç açmasa iyi olurdu bu sefer, onu daha fazla zorlamayacaktı. Sonuçta; kendiliğinden söyleyecekti bir gün. Kalabalığın uğultusundan kendi sesini bile zor işitiyordu konuşurken.

" Marv, sana birşey söylemem gerek. Dayrnt ile ilgili. "

O sırada yanına gelen bir kızın varlığıyla irkildi. Daha sesini duymadan anlamıştı, 6. hissinin verdiği tatlı hediye.

" Ben de Ales, muhtemelen biliyorsundur adımı. Neyse, II. sınıfa gidiyorum. Memnun oldum Angel. "

Gözlerini hafifçe kısıp kızı süzdü. Oldukça düzgün bir fiziği, tatlı bir yüzü vardı. Uzun, gür ve kahverengi saçları, hafif esmer teni ile gözleri hoş bir uyum içerisindeydiler. Hafifçe gülümseyip, Mel'in yanına gelen diğer kıza döndü.

" Ales. Memnun oldum ben de. Ayrıca, eğer gürültüden doğru düzgün duyabilseydim sana katılacağımdan eminim "

Kurtar beni, diye yalvarırcasına baktı Marv'a. Onunla acilen konuşması lazımdı ve tek başlarına olurlarsa bu çok daha iyi olacaktı. O sırada yanlarına I. sınıftan bir çocuk daha yanaşmıştı. Adı Diego olmalıydı, seçmelerden hatırlıyordu. Ona sadece başıyla hafifçe selam verip, Marv'ın yanına çöktü.

Angel Ales'in normalde olsa konuşabileceğini ama şuan duyduğu kadarıyla Dayrnt ile ilgili özel bir mesele olduğunu anlamıştı. Seçmelerde masaya oturunca onu ilk kutlayanlarsan biri olduğu için Dayrnt'ı tanıyordu. Tam o sırada arkasında bir ses duydu. Hızla arkasına dönünce karşısındakinin Diego olduğunu görerek gülümsedi. Onunla heyecanla seçimi beklerken karşılaşmışlardı. Adını ise seçim sırasında öğrenmişti.

Hemen konuşmaya başladı "Selam Diego!" dedi gülümseyerek. Diego ve Karolina'nın sevgili olduğunu duymuştu. Diego'nun sorusu üzerine Liz'e baktı. "Tabiki katılabilirsin. Okul nasıl gidiyor? İlişkilerin?" dedi muzip bir ifadeyle. Onların henüz birbirlerine açılmadıklarını biliyordu.

Bir günde pek çok değişikliği aynı anda yaşamanın ve bambaşka bir yerde uyumanın -ki Karol her yerde kolay kolay uyuyamazdı- etkisiyle sersemlemiş öylece uzanıyordu yatağında. Abisine baykuş postası gönderip göndermemesi gerektiğinden emin olamıyordu. Anne babasının ölümü onları yakınlaştırmalı mıydı? Buna izin vermeli miydi acaba? "Herneyse.." dedi aksi aksi. Düşünülecek daha iyi şeyler olmalı!

O an gözüne kızlar yatakhanesine asılmış küçük bir ilan ilişti. Zorlukla -çünkü sersemliği hafif bir baş dönmesini beraberinde getirmişti- yataktan kalktı. Ağrıyan belinin ve baş dönmesinin izin verdiği hızda ilana doğru yürüdü. Slytherin ortak salonunda açılış partisi olduğuna dair küçük bir nottu bu, belli ki aceleyle yazılmıştı. Aslında küçük bir değişikliğin fena olmayacağı düşüncesiyle duş almaya indi -ılık bir duşun kendini az da olsa iyi hissettireceğine inanıyordu çünkü.

Gerçekten de duşun ardından çok daha dinç hissederek yatakhaneye çıktı. Bavulundan çıkardığı parliament mavisi mini elbiseyi bir çırpıda üzerine geçirdi. Bembeyaz tenini ve mavi-gri gözleri iyice açığa çıkmıştı şimdi. Hafif fakat kontrast bir makyaj yaptıktan sonra uzun, beyaza yakın sarı saçlarını arkadan minik bir toka ile tutturup aynadaki yansımasına gülümsedi.

Her ne kadar tüy siklet olsa da bir İtalyan'ın keskin vücut hatlarına ve bir İskandinav'ın yüz hatlarına ve de tenine sahipti. Aynadaki yansımasında hem annesinden hem de babasından aldığı pek çok ayrıntıyı inceledi bir kaç dakika boyunca.

Daha sonra valizden siyah yüksek ökçeli ayakkabılarını çıkarıp giydi. Kendini ilk kez büyümüş hissediyor, ailesinin de bunu görmesine dair o korkunç hissi kalbinde ve midesinde duyuyordu. Ölümlerinin ardından geçen bir kaç hafta Karol'ı gerçekten değiştirmişti. En basitinden yüz hatları artık daha olgun, ifadesi çok daha donuktu.

Hafifçe silkinerek düşüncelerden sıyrıldı ve ortak salona indi. Pek çok Slytherin'li salona çoktan inmişti bile. Aralarına girip girmeme konusunda küçük bir tereddüte düşmesinin ardından boş gördüğü tek sandalyeye oturma kararı aldı. Bilmediği insanlar ile konuşmasına -en azından ilk aşamada- gerek yoktu.

Git gide kalabalıklaşan salonda ateşin keyifli çıtırtılarını dinleyip etraftaki Slytherin'lileri gözlemek şu an için yapmaktan en keyif aldığına inandığı şeydi. Git gide kalabalıktan ziyade gözlerine salonun her köşesinde göze çarpan muhteşem oymalar ve resimler çarptı. Sanatçı yönünün harekete geçmesi içinde bir şeyler üretme hissini doğurduysa da şu anki halinden memnundu. Hem biraz daha incelemeliydi salonu. Gözleri şöminenin üstündeki yılan heykelciklerine takıldı.

Dayrnt mutfakta yaptıkları görevden sonra biraz bahçeye hava almaya çıkmıştı.Yorgunluğunu gezerek atmıştı.Şimdi ise yavaş adımlarla Ortak salondaki partiye gidiyordu.Ales ile hem karşılaşmak istiyordu,hemde istemiyordu.Onun vereceği tepkiden emin değildi.O yüzden korkuyordu fakat yinede kendini rahatlantma yöntemi bulmuştu.Onu gerçekten sevdiğini kendine söyleyecekti ve ikiside kurtulacaktı.Ama aklındaki bir diğer düşüncede JD'ydi.Onun haberi olması lazımdı.Ama nerdeydi?Okulda olmadığı kesindi.Okulda da olsa Dayrnt O'na baykuş yollayacaktı.Anca bu şekilde ona ulaşabilirdi.İkiside mutsuz olmazdı.Hatta 3'ü de mutlu olurdu diyebilirdik.

Dayrnt bu düşüncelerle Ortak Salon'a girmişti.Evet,Ales ordaydı.Fakat Dayrnt Ales'in yanına gidebilecek miydi.Bunu bilmiyordu.Ya terslerse korkusu vardı.Üstelikte yalnız değildi.Peki ya o öpücükten sonra yanlış düşünmeye başlamışsa ne olacaktı?Yinede her zamanki cesaretini toparlayıp yanına gitmeye karar verdi fakat şimdi değildi.

"Selam millet,iyi eğlenceler hepinize!"

dedi yüksek sesle ve şöminenin karşısındaki kanepeye oturdu.Kendini rahatlatmaya çalışıyordu.Rahatladığı anda hemen Ales'in yanına gidecekti.Ama bu zaman kaybıydı.Kanepeden kuvvet alarak ayağa kalktı ve hızlı adımlarla onun bulunduğu yere doğru gitmeye başladı.Adımları gittikçe yavaşlıyordu.Ondan birkaç metre uzakta durdu.Aralarında insanlar olduğu için onu göremiyordu."Olamaz,Ales'in 6. hissi..."diye geçirdi içinden Dayrnt.Yani istediği kadar orda beklesin kısa süre sonra Ales onun orda olduğunu anlayacaktı.O yüzden ona yaklaştı ve yanına gelerek ona gülümsedi:

"Sela kızlar!"dedi ve tanımadıklarına döndü:"Ben Dayrnt Bill BLACK,3. sınfım!"dedi ve Marv'a döndü:"Sanada selam Marv,ben trendeki...neyse hatırlamışsındır!"dedi cümleyi yarıda kesip başka bir son uydurarak.Şimdi en zor kısmı kalmıştı.bir yandan gülümsiyerek,bir yandan utancını saklamaya çalışarak:"Sanada selam,ALES!"dedi ve elinde olmadan onun elini kavradı!

Tera durmadan konuşurken Marv dinlemiyor, arada sırada söylediklerini onaylıyormuş gibi başını sallıyor, bazen de sustuğu zamanlarda 'tabi tabi' diyerek geçiştiriyordu. Geçen sezon anlamıştı Tera ile nasıl iletişim kurması gerektiğini. Çenesi düşük olan Tera her konuda söyleyecek öyle çok şey bulurdu ki.. Viskilerin olduğu bölüme doğru ilerlerken eteğin aslında olması gerektiğinden de yukarıda olduğunu fark etti. Ne demeye kot pantolon giymemişti ki.. Kes sesini! Birinci sınıflardan olduğu açıkça belli olan birinin ateş viskisine uzandığını görünce yüzünde oluşturduğu sert ifadeyle ellerini kavuşturdu. Sınıf başkanıydı ve Ales ile kararlaştırdıkları gibi birinci sınıfların ateş viskisi içmesi yasaktı. Aslında orada bulunan üçüncü sınıftan aşağıda olanların da içmesi yasaktı. Aslında çok daha doğrusu böyle bir partide ateş viskisi bulunmamalıydı. Neler saçmalıyorsun sen yine? Tera Marv'ın oradan ayrıldığını biraz geç fark etmiş oalcaktı ki kaşlarını çatmış bir şekilde onun yanına geliyordu. Birden zihninde bazı görüntüler belirdi. Tera Marv'ın gittiğinden habersiz bir şekilde konuşmaya devam ederken olmadığını fark ettiği an. Keşke yüz ifadesini görebilseydi.. Ancak şimdi konunun bunun çok dışında olduğunun farkına varıp viskiye uzanan oğlana seslendi.

''Ufaklıklar içemez!''

Tera'nın yadırgayan bakışlarını ve 'Marv!' diye ikaz edişini umursamayarak ellerini serbest bıraktığı saçlarına götürdü. Parti pek eğlenceli geçmiyordu ve bulabildiği- daha doğrusu Tera'dan kurtulabildiği- ilk dakikada yatakhanenin soğuğuna ve karanlığına karışacaktı. Ancak ne yazık ki yine çenesini tutamayan Tera'nın Marv diye seslenişi kardeşinin dikkatini çekmişti. Ne yani ismimi de mi değiştirmem lazım.. Tuhaf bir şekilde bu sefer bağırmak için gelmiyordu. En azından yüz ifadesinden bunu anlayabiliyordu. Anlaşılan trendekiler yeterli gelmişti Ales için. Haksız da sayılmazdı hani...

" Marv, sana birşey söylemem gerek. Dayrnt ile ilgili. "

Dayrnt? JD'nin sevgilisi.. Trendeki siyah saçlı oğlan.. Eee, ne alakası vardı bunun kardeşiyle? Salak gibi davranma Marv.. Marv kardeşinin oğlana nası baktığını fark etmişti elbette. Tabii bu bakışlara kompartmandan ayrılıp uzunca bir süre dönmemek de eklenince anlamamak için sahiden de salak olması gerekiyordu. Olur anlamında başını salladığında tıpkı kardeşi gibi o da birdenbire irkildi zira yanlarına birden fazla kişi gelmişti. Ales'in bakışlarındaki anlamı biliyordu. Konuşmak istiyordu ama ortam uygun değildi anlaşılan. Tam lafa atılıp başkanlıkla ilgili bir şeyler uyduracakken Dayrnt belirdi ortamda. Selamına karşılık sadece 'Selam Dayrnt' demekle yetinirken kardeşinin elini kavradığını fark etti. Merlin! Bakışları farkında olmadan ikisinin elinin birleştirdiği yerde sabitlenmişken ses tonundaki şaşkınlığı gizleme zahmetine bile katlanmadan Ales'e döndü.

''Ales, şu tarafta bir şeyler oluyor gibi. Eee bir bakalım istersen.''

Şu taraf derken gösterdiği yerde sahiden de karışıklık vardı. Ama asıl amacı o karışıklığı gidermek değil olanları anlayabilmekti. Aslında anlamıştı ama nasıl olduğunu kavrayamamıştı. Ales nasıl olurda en yakın arkadaşlarından birinin erkek arkadaşının elini tutmasına izin verebilirdi? Neler olmuştu ikisi arasında da Marv bilmiyordu?

Gergin bir şekilde derin bir nefes alıp, saçlarını eline götürmüştü yeni gelen çocuk ve diğerleri konuşurlarken. Tek istediği Marv ile konuşmaktı ama arkadaşlarına çok fazla değer veren bu cadının onu anlayabileceğini sanmıyordu. Yine de umurunda değildi; o küçüklüğünden beri kardeşinden birşey saklamamıştı ve bundan sonra da saklayacağını düşünmüyordu. Uygun bir an kollamaya çalışıyordu, meselâ ufak bir kavga ya da I. sınıfların Ateş Viskisine dadanmaları. Ama çoğu Kaymak Biralarının lezzetine gömülmüşken Ateş Viskinin o boğaz yakan hissini tatmak istemezlerdi. Öte yandan kavga çıkma olasılığı yüksekti. Nitekim Ateş Viskisini fazla kaçıran III. sınıflar süsleri bozmaktan başlamışlardı işte. Biraz sonra olacakları tahmin edebiliyordu; I. sınıflara ve II. sınıflara dadanacak, sinirlerini bozacak davranışlar yapacak ve böylece de kavga çıkartacaklardı.

Yeniden derin bir nefes alıp iç dünyasını hiç yansıtmayan - hatta tam olarak zıttı - mâsum gözlerle baktı Marv'a. Belli ki az sonra anlatacağı şey yüzünden şimdiden duygu sömürüsü yapmaya başlaması gerekecekti. O sırada, yanına beklemediği bir şekilde Daynrt gelmişti. Marv ve Ales pür dikkat ona bakıyorlardı ki Dayrnt Ales'in elini tutmuştu. O, daha hiçbir şeyi anlatmadan Marv anlamıştı anlayacağını. Pür dikkat ikisinin ellerinin kenetlendiği yere doğru bakıyordu. Kardeşinin ondan nefret etmesi için bir sebep çıkmıştı işte, kendisini o Muggle filmlerindeki, adamı sevdiği için sevgilisinden ayıran o kötü kadınlar gibi hissetmeye başlamıştı, yani o kendisinden nefret ederken kardeşi neden etmesindi ki?

"Sana da selam, Ales. "

" Selam. Partiyi sensiz başlattığım için üzgünüm bu arada, şey, birileri gelmedi diye gelmeyeceğini sanmıştım.

''Ales, şu tarafta bir şeyler oluyor gibi. Eee bir bakalım istersen.''

'Birileri' derken kastettiği apaçk JD'ydi. Gelmeyeceğini düşünmüştü tabii, JD'den öyle kolayca vazgeçebileceğini ve Ales'in düşündüklerini düşünmediği değil. III. sınıflar, Ales'in daha önceden farkettiği süsleri mahvetme işiyle ilgilenmiyordu artık. Daha eğlenceli şeyler çıkmıştı. Ama kardeşinin bu yüzden onu oraya sürüklemediğini biliyordu. Dayrnt o ortamdayken onun hakkında konuşamazlardı; en iyi bahaneyi kullanıp ordan ayrılmıştı kardeşi. Tabii Dayrnt Marv'ın sesinin tonundan şaşkınlığını, onu oraya sadece konuşmak için çektiğini anlamış olmalıydı. Kaderine razı olmuş bir ifadeyle Dayrnt'ın elini yavaşça bırakıp kardeşiyle o köşeye doğru gitti.

" Marv... JD'nin sevgilisine aşık oldum ve o da beni seviyormuş. Beni anlamayacağını biliyorum; ama ne yapabileceğimi söyle lütfen. "

Bir III. sınıflara ve çıkardıkları kargaşaya, bir de Marv'a bakıyordu. Ne söyleyecekti acaba? Kardeşinin yüzünden herhangi bir duygu anlamak imkansızdı; ne öfke, ne şaşkınlık, ne de başka birşey. Gözlerini kapatıp, bu anın çabucak geçmesini dilemekten başka birşey gelmedi elinden.

Oldukça heyecanlı bir yolculuk geçmişti Hogwarts ekspresinde. Daha sonra Hogwarts'ın cazibesi ve hemen sonra da Seçmen Şapka... Bugünün en önemli vakasıydı bu. Chas'ın en büyük isteği gerçek olmuş, Şapka Vil'in tenine değdiği an "Slytherin" diye bağırmıştı. O an Vil'in damarlarında Hogwarts'a davet aldığı günki gibi bir hareketlenme olmuştu. Damarlarındaki Muggle kanı çekilmiş, yok olmuş, yerini tertemiz büyücü kanı almıştı. O an Chas'ın gözlerinin önüne ilk gelen Fransa'daki akrabaları olmuştu. Biliyordu, onlar hemen Vil'i Fransa'ya alacaklardı. Önceleri bunu yapmamışlardı çünkü Vilerus melezdi. Ama Slytherin'e girmekle gerçek, asil bir büyücü olduğunu kanıtlamıştı. Yorucu ama güzel bir büyük şölenden sonra, öğrenciler sınıf başkanıları ile beraber ortak salonlarına dağıldılar. Muhtemelen geün bitmişti. Şimdi uyuma zamanıydı. En azından Vil'in düşüncesi buydu. Ancak bu düşüncenin yanlışlığını anlaması için Chas'ın beş dakikaya ihtiyacı oldu. Sınıf Başkanları onları zindanlara, Slytherin Ortak Salonu'na getirmişlerdi. Salon iki büyük deri koltuk ve bir şömineden oluşuyordu. Salonun kıyı köşelerinde küçük koltuklarda vardı tabii. Takım kaptanı, adı Ales olan Chas onu büyük şölende tanımıştı, koltuklardan birine çıkıp partiyi bir hayli coşkulu biçimde başlatmıştı.
Chas hemen partiye geçmek yerine, yatakhaneye çıkmayı tercih etti. Burası küçük ama şık hücrelerden oluşuyordu. Chas hemen en geniş ve konforlu hücrelerden birisini seçti. Eşyalarını yerleştirdi ve doğru aşağı ortak salona indi. Herkes gruplaşmaya başlamıştı. Vilerus da hızla gözleriyle taradı salonu.Çok geçmeden birinci sınıfların da olduğu bir grup gördü. Sınıf başkanı Ales de ordaydı. "Bu iyi" dedi kendi kendine Vil ve hemen salonun ortasındaki sehpadan bir bardak kapıp o gruba yaklaştı. "Selam, ben Vilerus Chas Le'Borge." dedi yüksek sesle. Sesini duyurabilmek biraz zor oluyordu. "Birinci sınıfım."

Angel Diego'nun dalıp gittiğini görmüştü. İlişkinin etkileri olmalıydı. Angel da aşık olabilecek miydi acaba? Bunu gerçekten merak ediyordu. Karolina'nın bir köşede oturarak etrafı izlediğini gördü. Normalde Diego'yu o tarafa çekerdi ama şimdi canı çöpçatanlık istemiyordu. Tam o sırada yanlarına yakışıklı bir Slytherin gelmişti. Onu uyarmalıydı. Eğer sinirleri üstündeyken Ales'in yanına giderse bir uğursuzluk büyüsü yiyebilirdi. Çocuk hemen ortaya kendini tanıtmıştı. "Selam Vilerus bende Angel ve şuan dalmış arkadaşım Diego ve Lizzie!" dedi gülümseyerek. Ortamda hayli gürültü vardı. "Aleslerin yanında durmamaya dikkat et. Biraz sinirli!" dedi endişeli bir sesle. Zaten Ales'i ne zaman görse öyleydi.

Vil bir yandan da etrafı gözetleyerek selam vermişti gruba. Yalnız partiyi başlatan kız, Ales, biraz sinirli gibiydi. Genelde Slytherin'ler biraz öyle asabî oluyorlardı zaten. Vilerus için de durum böyleydi. Eğer sessiz sakin olacaksan amenna ama bağırıp çağıracaksan, ağalık taslayacaksan, durum kötüleşir. Slytherin'in felsefesiydi bu.
Vilerus'a ilk cevap veren Angel adında bir kız olmuştu. "Selam Vilerus bende Angel ve şuan dalmış arkadaşım Diego ve Lizzie!". Vil sesi duyar duymaz kıza döndü. Kızın gösterdiği diğer Slytherin'lere de uzattı elini. "Tanıştığımıza memnun oldum arkadaşlar." dedi. Sonra Angel birden Vil'i kendine doğru çekti ve "Aleslerin yanında durmamaya dikkat et. Biraz sinirli!" diye uyardı. "Demek yanılmamışım." dedi Vil de sırıtarak "Ben de öyle düşünmüştüm zaten. Sağ ol." diye eklemeyi de ihmal etmedi. Kutlama güzel gidiyordu ama üçüncü sınıfların çıkardığı huzursuzluk partinin havasını belirgin derecede bozuyordu. "Ee, eğleniyor musunuz bari?" diye sordu Chas yanındaki iki kıza. Sesinde herhangi bir belirti yoktu ama çok da eğlendiği söylenemezdi.

Out: Editle amanın Diego erkek XD

Angel çocuğun arkasına dönerek selam vermesine karşın gülümsedi. Konu çevresi olunca içten gülümserdi. Angel Vilerus'u kenara çektikten sonra çocuk sırıtarak kendisininde anladığını belirtmişti. İyi anlaşabileceğim biri daha diye düşündü Angel. Ama fazla samimi olmamalıydı. Diego ondan daha samimi kankaları olunca nedense bozuluyordu. Gerçi Angel'da Karolina hariç diğer kızlarla Diego'yu fısır fısır konuşur görünce kızıyordu.

Birden kulaklarında bir gümbürtü yankılandı. Kafasını çevirince bunun sebebinin üst sınıfların çıkardığı şamata olduğunu anladı. İçip içip sapıtma modundalardı. Vilerus birden eğlence hakkında birşeyler söyledi. "Annemlerden gizli Ateş Viskisi içipte biraz kafayı bulduğum için mutluyum! " dedi.Yoksa böyle sırıtması eğlendiğini göstermiyordu.

RP DIŞI: Ben onu başka bi isim olarak okumuşum, başka birini kasdediyosun sanmışım, pardonn

RP:
Vilerus'un Angel'ı duyabilmesi giderek güçleşiyordu. Sarhoş olan Slytherin'ler iyice zıvanadan çıkmışlardı. Binanın yeni dönemi kutlamak ve yeni öğrencilere Hoşgeldin demek için başlattığı bu parti giderek kuru gürültüye dönüşüyordu. Ama bu durumun tek yararı, artık büyüklerin küçükleri denetleyememesiydi. Bunu fırsat bilen Vilerus, hızla sehpaya hamle etti ve biraz önce büyük bir kızın elinden aldığı bardağı tekrar aldı. Büyük bir zevkle ateş viskisini yudumlamaya başladı. Angel'in konuşmaya başladığını fark etti ve onu duyabilmek için eğildi. "... biraz kafay bulduğum için mutluyum." 'dan ibaret olan kısmı duyabilmişti Vil sadece. Aslında Vilerus da aynı nedenden dolayı memnundu. Evde üvey annesi ve kardeşleri su içmesine bile kızıyorlardı. Ama burada Vilerus istediği kadar alkol alabileceği için mutluydu. Özgürdü artık. " Haklısın ben bunu hiç düşünmemiştim!" dedi gülerek. Artık resmen çığlık atarak konuşuyorlardı ama bu da ayrı bir eğlenceydi. Vilerus kendini Yunanistan'da gördüğü Muggle Discosu'nda gibi hissediyordu. Kadehte kalan viskiyi de bir dikişte bitirdi ve yenisini aldı. Biraz önceki büyük yudum yakmıştı resmen boğazını. Ne ilginç bir içkiydi bu böyle. "Aslına bakarsan böyle kendinden geçmeleri de iyi bir yerde. Hiç değilse özgür kalıyoruz!" dedi tekrar Angel'e bağırarak, ikinci kadehini de bitirmek üzereydi.

Angel büyük sınıfların yaptığı kuru gürültüden çok sıkılmıştı. Her ne kadar kızsada içkinin etkisiyle gülümsüyordu. Vilerus'u artık hiç duymuyordu. Tek duyduğu çığlığımsı seslerdi. Angel bu durumdan çok sıkılmıştı. Aslında fazla sarhoş olmasada ortam onu sarhoş ediyordu. Biran Diego,Vilerus ve Lizzie'e dışarıya çıkmak için teklif götürmeyi düşündü. Aslında bu çok iyi bir fikirdi. Birazcık kafa dinler ve bol bol konuşurlardı. Ama bu karanlıkta biri onları dışarda görürse cezalandırabilirdi. O zaman zindanlar en iyi mekan olurdu.

Vilerus'un en son büyük sınıflarının yaygara yapmasının onlara yaradığını ima eden sözlerini duydu. Daha fazla gürültüye dayanamayacaktı. Lizzie ve Diego'nun yanına giderek "Arkadaşlar ben zindanların oraya gidiyorum gelmek isteyen gelir!" dedi azıcık kulaklarına bağırarak. Sonra Vilerus'un yanına geri döndü. O da çok rahatsız görünüyordu. Angel hemen ilerideki içki şişesine uzandı ve onu çekip aldı. "Zindanlara gelmek ister misin? Beni içki değil burası sersem ediyor!" dedi Vilerus'un kulağına eğilerek.

RP OUT ~ Arkadaşlar Marv da ben de RPlerimizde I. sınıfların Ateş Viskisi içmediklerini belirtmiştik! Siz Kaymak Birası ya da Balkabağı Suyu içebilirsiniz sadece, unutmayın ki daha 11 yaşındasınız ne kafa bulması!

Artık temelli artan bağrış çağrış salonda yankılanıyor, eğlence giderek artıyordu. Ama bu eğlenceden nasibini alamayanlar da vardı. Vilerus, Angel, Lizzie ve Diego bunun en büyük örneğiydi. Hoş, diye geçirdi Vil içinden, Diego ve Lizzie neredeyse hiç konuşmuyorlar ama onlar da muhakkak rahatsız olmuştur. Artık insanların birbirlerinin kulağına çığlık atması gerekse de Salon'daki gürültülü eğlenceye katılmak için biraz daha içmek yeterliydi. Ama anlaşılan Angel böyle bir eğlence anlayışını desteklemiyordu. Vilerus da sevmezdi tabii böyle kutlamaları. Elinde kadehiyle gülerek çılgınca eğlenenleri izliyordu.
Birden birisi onun kulağını eğilip, sesini duyurmak için çığlığı basmıştı. Angel Vilerus'a sesini duyurmaya çalışıyordu "Zindanlara gelmek ister misin? Beni içki değil burası sersem ediyor!" Vilerus anladığı şeyleri kafasında toparlamak için biraz bekledi ve Angel'a döndü "Benim için burası iyi ama yine de sen bilirsiiinn!" diye bağırdı. Sonuçta tek başına eğlence olmazdı. "Bence o yetmez" diye bağırdı tekrar ve uzanıp ikinci bir şişe daha aldı. "Onlara da söyledin değil mi?!" diye sormayı da ihmal etmedi, Salon'un çıkışına doğru yönelirken.

RP_DIŞI: İyi de bira daha beter sarhoş eder, viskiye göre.

Angel Vilerus'un kabul ettiğine dair tek göstergenin eline bir şişe daha kaymak birası alarak dışarı doğru yürümesine bağladı. Ondan sonra cevap bekler bir şekilde Diego ve Lizzie'ye döndü. Diego hipnotize olmuş bir şekilde bir yere odaklanmıştı. Angel ona yaklaştı. Diego'nun derdi Karol olmalıydı. Bu yüzden dışarı gelmek istemiyordu. Angel onun göz kırptığını gördükten sonra sırtına vurdu. "Başaracağına eminim. Git ve şu işi hallet! " dedi kulağına. Sonra Lizzie'ye dışarıya doğru el işareti yaptı.

Angel bir anda kalabalıkta sürüklenmeye başlamıştı. Kapıya varmak göründüğünden zordu. Angel birkaç kişinin ayağına bastıktan sonra kapının önüne geldi. Dışarı çıktığında Vilerus elinde şişeyle orada dikiliyordu. Zindanın soğukluğu Angel'ı kendine getirmişti. Saçını düzelterek "Yaşasın sessizlik! Sence de daha iyi değil mi? " dedi gülerek.

Devamı İçin Tıkla!

Donuk gözlerini yavaşça aralayıp, çevresine göz gezdirmeye başladığı an, kulağını tırmalayan sesler doldurmuştu etrafı. İşe yaramayan sesler, her bir zerresine kadar işlemişti soğuk bedeninin. Ortak salondan gelen bu zırıltılar, her ne kadar rahatsız edici olsa da, anlaşılacağı üzere; eğlenceli anların yaşandığını da hissettiriyordu Eve'ye bir bakıma. Yatağında ani bir hareketle doğrulup üzerindeki siyah ve olabildiğince dar geceliğini düzelterek, ranzasının kenarına oturdu. Kendisine gelmek, sinirlerine hakim olmak şuanda en çok isteği şeydi belki de. Neyse ki bunu birkaç dakika içinde ise başarabilmişti. Bazı sesler yankılandı beyninde. Aniden gözbebeklerinin büyüdüğünü hissetti. Unutmuştu. Bugün şu Açılış Partisi denilen zırvalığın olduğu tamamen aklından çıkıvermişti. Bir kaç çocuğun birleşip, amaçsız yere eğlenip, hoplayıp zıplamasından ibaretti bu parti zırvalığı. Anlaşılan o ki bu birkaç çocuk teorisinde hata yapmıştı. Yatakhanede bir tek kişi bile yoktu. Gelen gürültüden bütün öğrencilerin ortak salon da olduğunu anlamamak saçma olurdu. Gitmek yahut gitmemek. İki şıkkı vardı. Hangisi seçmeliydi şimdi. Eğer giderse yüzüne yine yapma bir gülümseme takıp, hiç bilmediği bir sürü insanın arasına karışıp, kendisini doğru düzgün anlatmak, onlara karşı kendisini sevdirmek ve hatta onlarla arkadaş olabilmek için bazı gerçekleri saklaması bile gerekecekti. Diğer yandan burada kalıp yine yalnızlığıyla başbaşa bir gece geçirecekti. Gitmek. Evet bir kerecik olsun zincirlerini kırıp, o kalın duvarlarını yıkarak birşeyleri başarabilmek uğruna gitmeliydi o partiye. Çekingen davranışlarını bir kenara atıp gelmiş olan güveniyle ayağa kalktı ve üzerine belki de en sevdiği kıyafeti giydi. Annesinin en sevdiği renk olan yeşilden yapılmış, yaldızlı bir elbiseydi bu. Kolları omuz hizasında geniş ve dantelli, boyu ise diz kapaklarını bir karış aşmış biçimde, dökümlü ve dar bir elbiseydi. Sarı saçlarını ise yeşil elbisesinin üzerine salıp kıvrak bir iki hareketle şekil verdikten sonra, ayağına yeşil ve bir o kadar göz alıcı babetlerini geçirip, kendisinden emin bir tavırla odadan ayrıldı.
Ortak salona indiğinde, öyle bir manzarayla karşılaştı ki gözleri fal taşı gibi açılmış, olduğu yere sabitlenmişti sanki. Öğrenciler ne olduğu belirsiz birşeyler içip kafayı bulmuş, ellerinden geldiğince saçma tavırlarla eğlenmeye çalışıyordu. Eğlence anlayışları ne kadar da farklıydı böyle. Eğlenmek illa içip, sorumsuzca hareketlerde bulunmak değildi. Ama buradaki çoğu kişi de bunun farkında değildi. Başını iki yana sallayıp hallerine gülerek ''Gelmeseydim keşke.'' diyerek iç geçirdi. Çoğu kişiye aşinalığı vardı lakin bazı öğrencileri hiç görmemişti veyahut dikkatini çekmemişlerdi. Yüzüne taktığı saçma gülümsemesiyle kızlı erkekli bir grubun yanından geçerken kendisini tanıtmayı da ihmal etmemişti. ''Hey selam. Ben Genevieve. Daha burada yeniyim.'' diyerek göz kırpıp, oldukça rahat görünen koltuğun birisine oturup birilerinin gelmesini ve kendisini bu yalnızlıktan çekip kurtarmasını beklemeye koyuldu.

Güneşin alabildiğine güzel olduğu bu günde Daphne yine tek başına bahçede sessizce yürüyordu. Aslında Liz'le konuşmak istiyordu. Ama O'nu hiç biyerde bulamamıştı. Bahçe o kadar güzel görünüyordu ki Daphne kendini bu güzelliğe kaptırmış bir şekilde düşünüyordu. Daha önce Hogwarts'ın güzelliğinin hiç düşünmediğini hatırladı. Hep kötü tarafına bakmıştı, eksikliklerine, olumsuzluklarına vede bulanıklara... Ancak Hogwarts'ın güzelliğini bugün fark etmişti her ne kadar 2 yıldır burada olsada. "Umut bazen hayata tamamen sıkıca bağlanmaktır" demişti büyükannesi. O'nu ne kadar özlediğini düşündü. Şimdi yanında olmayı yine eskilerden bahsetmesini isterdi. Aslında ailesinden tek sevdiği lişi büyükannesiydi. Anne ve babasından çok uzakdaydı. Ailesi kendi görüşünden olsa bile bu durum O'nun için değişmiyordu. Bu sırada arkasından hızlıca koşuşturan 2 Slytherin'liye takıldı gözleri. "Sezarın çizmesi! Çok geç kaldık çabuk ol parti başlayalı çok oldu" İki Slytherin'li konuşarak hızlıca uzaklaştı. "Kahretsin nasılda unuttum Slytherin açılış partisi vardı. Oh neyseki fazla geç değil. Aslında partileri sevmem ama bu benim kendi takımım" diye konuşarak Ortak salona doğru ilerlemeye başladı.

Nihayet ortak salona varabilmişti. İçeriden gelen seslerin ne kadar gürültü yaptığını fark etti. Kapıdan içeri girdiğinde herkesin eğlendiğini gördü. Gözleriyle Liz'i aramaya başladı. İçeriye doğru yürürken partiyi unutmuş olsa bile giydiği uzun yeşilimsi elbisenin iyi seçim olduğunu düşündü. Sonuçta içerideki hemen hemen herkesin şık kıyafet seçimi yaptıklarını gördü. Ancak bir türlü Liz'i görememişti. Oturacak bir yer bulmadan bir tane Ateş viskisi aldı ve boş bir yer bularak oturdu.

Melania, parti devam ederken gözleri hala etrafta Daphne'yi arıyordu. Meraklanmaya başlamıştı, çünkü Daphne uzun süredir ortalarda yoktu. Melania bütün gün onu aramış, ama bir türlü bulamamıştı.

Melania bir yandan kaymak birasını yudumluyor bir yandan da saçlarıyla oynuyordu. Sıkılmaya başlamıştı. O sırada orda oturmakta olan Daphne'yi farketti ve hemen yanına gitti.

"Hey, Daphne! Nerelerdesin sen, bütün gün seni aradım." diyerek yanına oturdu.

İçerideki hava bir an onu bunaltmıştı. Aslında herşey çok güzl gidiyordu. Ancak tek başına sıkılıyordu. Kimsenin yanınada gitmek istemyordu. Sonuçta bu Slytherin'in gecesiydi.

"Tüm Slytherin'lilerin orda olması gerekti yani gelmeleri lazımdı. Eğer bugünlerde birlik olunamıyorsa ileride hiç birleşilemez" diye düşündü. Bütün bunları düşünürken birden arkadan gelen birisini fark etti. Tahmin ettiği gibi bu Liz idi. O'nu görünce çok sevindi.

"Hey, Daphne! Nerelerdesin sen, bütün gün seni aradım." diyerek yanına oturdu.

"Aynı şekilde bende seni aradım ama koskoca okulda bir türlü bulamadım. Seni merak ettim. Anlatsana nerelerdeydin. Ayrıca partiye geleli çok oldu mu? gülümseyerek sordu.

İtiraz etmeden, Dayrnt'ın elini bırakıp onunla gelen kardeşine baktı bir süre. Arkadaşının sevgilisine aşık olmak tuhaf bir durumdu. Kardeşine bağırmak, hesap sormak, yaptığının yanlış olduğunu söylemek istiyordu ama yine de doğru kelimeleri bulana kadar susmayı tercih etmişti. Kaçamak bakışlarla III. sınıflara bakarken sınıf başkanı olarak burada oturup durmaktansa olayı sona erdirmeliydi, biliyordu. Sonra.. Bu daha önemli. İşin ilginç yanı Marv ile JD arasında çok fazla dialog geçmemesine rağmen bir LS üyesi olarak hem değerli biriydi hemde Marv'a oranla Ales'in çok yakın arkadaşlarından biriydi.

" Marv... JD'nin sevgilisine aşık oldum ve o da beni seviyormuş. Beni anlamayacağını biliyorum; ama ne yapabileceğimi söyle lütfen. "

Ne güzel bir aşkmış bu böyle.. Sinirli olduğu zaman kardeşinin ne denli çekilmez olduğunu bilen Ales sesini çıkarmadan duruyordu. Ağzını açmış bir şeyler söyleyecekken yanlarına gelen densize pis bir bakış fırlatıp selam verme nezaketi dahi göstermeden Ales'i biraz daha öteye sürükledi. I. sınıflarla uğraşmak için o gün fazla sinirliydi. Arkalardan ir kızın uyarısına da alay dolu bir şekilde gülerek tepki gösterdi. Asasını kavrayıp içkilerin bulunduğu masaya yöneltip ateş viskilerini yok ederken III. sınıf öğrencilerin kendisine şaşkın bir şekilde baktığını fark etti. Amacı aslında onları durdurmak değil tüm uyarılara rağmen ateş viskisi içen I. sınıflaraydı. Hafif, sahte olduğu apaçık belli olan tebessümle kardeşine geri döndü.

''Ales sana yaptığının doğru olduuğunu söyleyemem. O JD'nin erkek arkadaşı. Ne yani okulda erkek kıtlığımı başladı?''

Kardeşinin omzundan kendisine doğru bakmakta olan ve az önce kolundaki kızı görünce ilgilenmekten vazgeçtiği oğlanı fark etti. Umarsız bir şekilde başını sallayıp dondurucu bakışlarını çok sevgili kız kardeşine çevirdi. Ona kızgındı, hemde olması gerekenden çok fazla. Yaptığının doğru olmadığını biliyor olmalıydı ki bunu söylemişti zaten. Ama şimdi bakıyordu da aşk her şeyden önemli değil miydi? Her ne kadar Marv için aşk kavramı gerçek olmasa da. Ona göre sadece bir kaç günlük ilişkiler vardı. Sıkılınca terk ederdi. O kadar basitti onun için. İyi ki de öyleydi. Aşık olmamıştı Marv. Belki de bu yüzden kardeşini anlayamıyordu. Yine de onun kardeşiydi ve bu kadar tepkili davranmak istemiyordu.

''Her neyse her zaman olduğu gibi sana destek olmaya çalışmayacağım. Ben değil de JD duyunca tepkisi ne olacak bilmiyor musun sanki..''

Sözlerin aksine ses tonu anlaşılamayacak derecede yumuşak ve sadece Ales'in anlayabileceği gibi sahte bir sıcaklık barındırıyordu. JD ile Dayrnt'ı geçen yıl hala kuzeni ortalıktayken onun yanında staja başladığı zamanlarda dergiye haber yapmak istemişti. Yapmıştı da. Yorumu biraz sertte olsa ikisinin aşkının ne denli büyük olduğunu barındırıyor, Hogwarts'taki aşkların arasında yer alıyordu. Ancak ne yazık ki kuzeni aniden ortadan kaybolmuştu ve bu da derginin çıkamamasına neden olmuştu. Sahiden neredeydi bu kadın? Kuzeninin görüntüsü zihninde belirince aniden başını salladıve bir kez daha oğlanın bakılarıyla birleşti kahverengi gözleri. Ne istiyordu bu şimdi? Yanındaki kız neyine yetmiyordu. Ne var dercesine bir bakış fırlattıktan sonra bir nevi ablası sayılabilecek kız kardeşine döndü. Onu kimsenin üzmesine izin vermezken şimdi böyle bir partide ona söylediklerini düşününce kendine kızdı ama yine de hak etmemiş miydi? Kapa çeneni Marv! Saate baktığında elindeki viskiyi içkilerin bulunduğu masaya bıraktı. Aslında daha reşit bile olmamıştı ve içmesi yasaktı. Ama bu yasağı kendisi koymuştu ve etrafı inceleyende sadece kardeşi ve kendisiydi. Hem kim ona, özellikle de bu kadar sinirli görünürken bir şey söylemeye kalkabilirdi ki?

''Partiyi bitirmeye ne dersin? Neredeyse sabah olacak..''

Her zamanki gibi yine abartmıştı. Kimin umurunda.. Elini kızın omzuna koydu ve bu sefer uzun süredir olmadığı kadar içten, sıcak bir gülümsemeyle karşıladı onu. Kızamıyordu ona, ne kadar uğraşsa da hayatta en değer verdiği insanı incitmekten korkuyordu. Ona destek vermeyeceğini, yanında olmayacağını söylediğindeyse tamamen yalan söylüyordu. Bu konuda uzmanlaşmıştı nasıl olsa..