Parti Devam Ederken Zindanlarda

Angel bir anda
kalabalıkta sürüklenmeye başlamıştı. Kapıya varmak göründüğünden zordu.
Angel birkaç kişinin ayağına bastıktan sonra kapının önüne geldi.
Dışarı çıktığında Vilerus elinde şişeyle orada dikiliyordu. Zindanın
soğukluğu Angel'ı kendine getirmişti. Saçını düzelterek "Yaşasın sessizlik! Sence de daha iyi değil mi? " dedi gülerek.

Sonra etrafına baktı. Burası çok yol ortası gibi görünüyordu. Halbuki ileride boş bir zindan ve içerisinde de sıralar vardı. Belki oraya giderlerse daha iyi olurdu. Angel elindekinin içki olmadığını üstünü okuyarak öğrendi. Sadece mutluluk iksiri katılmıştı. Birazda dengesizlik veriyordu.

Vilerus, Angel'ın zindanlara gitme fikrini aşırı derecede uygun bulmuştu. Çünkü giderek dozajı artan gürültü insanı sıkmaya başlıyordu. Bir de büyük sınıflardaki bir iki kişinin Sınıf Başkanlarının getirdiği kuralları uygulama yolundaki baskıları iyice sinir bozuyordu. Kural tanımazlıkla nam salmış Slytherin öğrencilerine böyle bir gecede bu kadar baskı nedendi? Bu gecede aşırı gürültü ve kalablıktan daha eğlenceli olan tek şey şüphesiz hoş bir sohbet ve arkadaş ortamı olacaktı. Zaten bu amaçla Angel, Lizzie ve Vilerus dışarı çıkmışlardı.
Vilerus bir şişe kaymak birası kapıp(içmelerine izin verilen en lüks içecek buydu) insanları oraya buraya iterek dışarı çıkmayı başarmıştı. Dışarı çıktığı anda zindanların soğuğu bedenini kaplamış onu saran bunalma hissini çekip almıştı. Tabii bir de sessizlik... Ama sessizlik ilk başlarda o kadar da huzur verici gelmemişti. İçerideki gürültüden çıkınca, haliyle kulaklarını yoğun bir çınlama kaplamıştı. Biraz sonra da Angel çıktı dışarı. Anlaşılan o Vilerus kadar rahat çıkamamıştı. Angel'ın hemen ardından da Lizzie seyirtti. Angel çıkar çıkmaz Yaşasın sessizlik! Sence de daha iyi değil mi? " dedi. Bu güldürmüştü Vilerus'u. "Haklısın, kesinlikle öyle" dedi sadece ve içeriden aldğı üç kadehe kaymak birası doldurdu. İlk kadehi Angel'a, ikinciyi Lizzie'ye verdi, sonuncuyu ise kendisi aldı. Birasından bir yudum aldı. Kaymak Birası şüphesiz Ateş viskisinden daha lezzetliydi. Ve daha ağır gibi duruyordu. Bunun sebebi üzerindeki köpükten mi, alkol seviyesinden mi bilinmez ama ateş viskisinin neden yasak olduğunu bir türlü anlayamamıştı Vilerus.
"Diego neden gelmedi?" diye sordu Vilerus. Aslında nedenini tahmin edbiliyordu ama gene de sorma gereği duydu.Diego'nun parti boyunca gözünü hiç ayırmadığı bir nokta keşfetmişti aslında Vilerus ama yanılmış da olabilirdi.

Angel Lizzie'nin de peşinden geldiğini farketti. Ama nedense onda bir uyuşukluk vardı. Angel Vilerus'un verdiği kadehi aldı. İçerisi insanlardan dolayı kalabalık yaptığı için Vilerus'u tam görememişti. Şimdi koskoca zindanlarda üçü varken onun ne kadar yakışıklı olduğunu farketmişti. Sonra onun verdiği kadehten bir yudum aldı. İlk işinin bu içkinin içine koyulan iksiri öğrenmek olacağını kafasının bir köşesine yazdı. Yavaşça büyük ve içinde sıralar olan zindanın kapısına yürüdü. Sonra Vil'in sorusunu duyarak arkasına döndü.

İlk başta biraz afallamıştı. Ama sonra söylemeye karar verdi. "Hoşlandığı bir kıza açılmak için en iyi fırsatın ayağına geldiğini düşünüyor. Umarım başarır!" dedi. Gerçekten kankasının başarmasını umuyordu. Hem her görenin onların samimiyetinden dolayı başka şeyler anlamasından sıkılmıştı. Sonra önünde durduğu sınıfı göstererek "İçeriye girelim mi? Oturacak yerler var!" dedi enerjik bir şekilde.

Angel Vilerus'un uzattığı kadehi aldı ve bir yudum da almayı ihmal etmedi. Bir yandan da tuhaf gözlerle Vil'e bakıyordu. Ya da Chas'a öyle geliyordu. Angel'ın bakışlarında değişme var mı bilemiyordu ama Vilerus'un bakışlarında gerçek bir değişiklik vardı. Vilerus nedense Angel'ı çok ısınmıştı zamanla. Bunun yalnızca samimi bir arkadaşlık olmasına bağlıyordu ama artık kanısı değişmişti. Angel onun için bir arkadaştan da öteydi. Ama Angel'ın kendisine olan hislerini bilene kadar, bunu belli etmeyecekti tabii şimdiye kadar anlamamışsa!
Angel, kadehinden bir yudum alıp yavaş yavaş karşı taraftaki zindana yöneldi. İçinde sıralar olan, geniş bir yerdi. Duvarları nemden küf bağlamıştı. Yerlerde yosun tabakaları görülebiliyordu. Muhtemelen içerisinde kemik falan da vardır, diye düşünmeden edemedi Vilerus. Ama şu an zindanlardaki en aydınlık mahzen orasıydı. Ayrıca masaları ve sıraları zemin ve duvarlara göre oldukça temiz gibiydi. Vilerus da hızlı hızlı ilerledi. Ayak sesleri fantastik biçimde yankılanıyordu. Zindanlar öylesine sessizdi ki Chas Ortak salonun dışarıya ses vermesini engelleyen şeyin kalın duvarlar mı yoksa Salazar Slytherin tarafından yapılmış üstün bir sihir mi olduğunu merak etti. Birasından bir yudum alaral girdi içeri. Gözleriyle zindanı taradı. Yerdeki bir iki kemik parçası haricinde temizdi. Zindan Sahanlığı'na göre de sıcaktı çünkü zindanın tavanına asılı bir avize büyük bir ateş taşıyordu. Vilerus biraz da sıraları inceledikten sonra, güvenli olduğuna karar vermiş olacak ki, bir sıraya oturdu. "Hadi siz de oturun!" dedi Lizzie ve Angel'a sırıtarak. Yere eğildi ve bir kemik aldı. "Ne ince aksesuar ama!" diye ekledi gülerek, kurumuş kemiği kaldırıp kızlara göstererek. Geçekten ürpertici bir detaydı bu. "Kim bilir bu kemiği taşıyan bedenin tamamına ne oldu?" dedi usulca. Gerçekten bu tuhaf ama doğru bir soruydu.

Angel Vil'in ona çok garip baktığını görünce kızardı. "Aman tanrım ne oluyor bana!" diye içinden haykırıyordu. Acaba düşündüklerini bilmeden dışına mı yansıtmıştı. Ama Vil'in bir sevgilisi olduğunu düşünüyordu. Böyle yakışıklı bir çocuk yalnız kalmış olamazdı. Angel yavaşça onun arkasından sınıfa girdi. Birasından bir yudum alınca içi yine kıpır kıpır olmuştu. Zindan hiç kullanılmamış gibiydi. Angel duvarlara ilgiyle bakıyordu. Bir takım semboller duvarları süslüyordu. Ama değmek istemedi. Çünkü çok pis görünüyordu. O yüzden duvarlardan geriye çekildi. Vil çoktan bir yere oturmuştu.

Angel onun sesiyle irkilerek hemen onun karşısındaki sıraya oturdu. Sonra ayağıyla sert birşeye bastı. Ayaklarına bakmasına fırsat kalmamıştıki Vil eğilerek yerdeki şeyi aldı. Vil elindeki kemiği onlara göstererek birşeyler söyledi. Angel ona bakarak "Gerçekten ilginç bir konuya değindin!" dedi gülerek. Vil güldüğünde daha da yakışıklı oluyordu. Hayır hayır onun kesinlikle bir sevgilisi vardı. Sonra Angel bitirdiği şişeyi ortaya koyarak "Şişe çevirmece oynayalım mı? Muggleların bulduğu ilk güzel oyun!" dedi gülerek. Belki bu sayede Vil hakkında gerçekleri öğrenebilirdi.

Vilerus yerden aldığı kemiği incelemeye başlamıştı. Kemiğin üzerinde bir ısırık gibi izler arıyordu. Tabii kemiği tam Angel'ın yüzü hizasında tutuyordu. Bu dayede çaktırmadan Angel'a bakabiliyordu. Bunu neden yaptığını kendisi de bilmiyordu ama bu taktik çok hoşuna gitmişti. Slytherin olmanın verdiği kurnazlık!, diye geçirdi içinden.
Angel bir durmuş Vilerus'u izliyordu. Kesin onunla ilgili bir şeyler düşünüyordu. Bakışlarında hayranlık ağırlıklı, şüphe vardı. İç dünyasında bir mücadele sürdürdüğü çok belliydi. Bu, aşırı derecede hoşuna gitmişti Vil'in. Demek Angel onu umursuyor hatta böyle baktığına göre onla ilgileniyordu. Üstelik kızarmıştı da. "Muhteşem, her şey muhteşem" dedi Vilerus. Kendi kendine mırıldanıyormuş gibi kısık sesli söylemişti ama Angel ve Lizzie'nin bunu duyduğuna yüksek ihtimal veriyordu. Zaten duysunlar diye böyle yapmıştı. Chas elindeki kemiği hızla karşı duvara attı. Masanın üstüne bıraktığı kadehini aldı ve birasından bir yudum daha aldı. O sırada elindeki kadehi de, aldığı şişeyi de bitirmiş olan Angel'a bir bakış daha fırlattı ve bir kadeh daha Kaymak Birası verdi ona. Lizzie'nin bardağı hala boşalmamıştı. Zaten Angel ve ben arasındaki elektriğin muhakkak farkına varmış olmalı, diye düşündü Vil. Ve kadehinden bir yudum daha aldı. Kalbi büyük bir güçle atıyor, damarlarında kanı hızlanıyordu. Artık zindanın küflü havasını bile hızlı hızlı soluyordu. Bu pis hava bile ona gül bahçesindeymiş gibi bir his veriyordu. Vil resmen tanıyamıyordu kendini. Yoksa Angel'a aşık mı oluyordu?
Angel elindeki boş şişeyi masaya koyarak "Şişe çevirmece oynayalım mı? Muggleların bulduğu ilk güzel oyun!" dedi. Vilerus elinde olmadan kısa bir gülüş koyverdi. Herkes onu safkan sanıyordu ama o bir melezdi. Yani Muggle oyunlarından fazlasıyla haberdardı, her ne kadar annesini hiç görmemiş olsa da. "Yaa demek öyle" dedi şaşırma rolünü çok güzel yaparak. Angel Vilerus'la ilgili bir şeyler öğrenmeyi kafasına koymuştu anlaşılan. Vilerus da bunu istiyordu. "Peki," dedi hiç üstelemeden "oynayalım öyleyse."

Angel Vil'in bakışlarının değiştiğinin farkındaydı. Vil kemiği ona doğru tutmuş bir kendisine bir kemiğe bakıyordu. Angel utansada için için seviniyordu. "Benimle ilgileniyor! Buna inanamıyorum!" Kalbi küt küt atıyordu. O sırada Vil'in herşey muhteşem diyerek mırıldandığını duydu. Evet gerçekten herşey muhteşemdi. Angel kendinden geçmiş gibiydi. Lizzie'e şöyle bir baktı. Liz yüzünde büyük bir sırıtmayla ona bakıyordu. Angel yeniden kızararak önüne döndü. Acaba Angel Vil'e vurulmuş muydu?

Vil Angel'ın fikrine çok sıcak bakmıştı. Bakışlarında bir bilinmezlik vardı. O sırada Liz ayağa kalkarak "Şey ben en iyisi geri döneyim Daphne gelmiştir!" dedi ağzı kulaklarında. Angel ona göz kırptı. "Güle güle canım. Yatakhanede buluşuruz!" dedi. Normalde sevinmemesi gereksede Vil ile yalnız kaldığı için seviniyordu. Angel hemen şişeyi oratada çevirdi. Şişe uzun süre döndü. Angel'ın nefesi kesilmişti. Şişe durduğunda soru kısmı Angel'a gelmişti. Derin bir nefes aldı. İçinden doğruluk demesi için dua ediyordu. "Doğruluk mu Cesaretlilik mi?" dedi bir solukta. Heyecandan kıpkırmızı kesilmişti.

Out: Lizcim afedersin hiç girmediğin için pasif kalma dedim XD

Angel, Vilerus'un kendisiyle ilgilendiğine tamamen karar kılmıştı artık. Ama hala kafasında şüpheler mi vardı, yoksa bu adının konulması gereken ilişkiyi renkelndirmek istediğinden mi bilinmez şişe çevirmeceden vaz geçemişti. Aslında Vil de istiyordu bunu oynamayı. Aşırı çocukça davranıyordu aslında. Doğrusu direk Angel'ın elini tutmak ona aşkını ilan etmek istiyordu ama, o zaman da aşırı klasik bir başlangıç olurdu. Anlaşılan Angel da böyle düşünüyordu. Tabii Vil'in sevgilisi olup olmadığını da merak ediyor olabilirdi. Ne olursa olsun o gece Vilerus'un yaşadığı en güzel geceydi. Sadece o gece mi? Hayır tüm gün!
Tam Angel şişeyi eline almıştı ki Liz birden ayağa fırladı. Daphne diye bir kızın gelmiş olabileceğini söylüyordu. Bu yüzden de ortak salona geri dönüyordu. Angel da arkadaşını sıcak bir şekilde uğurladı. İki kız çok güzel bir vedalaşma rolü yaptılar, diye düşündü Vil çünkü Angel'ın Lizzie'ye göz kırptığını görür gibi olmuştu bir an. "Tabii Lizzie, eğer biz de partiye geri dönemezsek yarın sabah görüşürüz. İyi geceler." dedi ve kızın koşa koşa karşı karanlık koridora dalmasını ve karanlığın içinde kayboluşunu izledi. Lizzie gider gitmez Angel şişeyi masanın tam ortasına bıraktı ve hızla çevirdi. Şişe döndü döndü ve ağzı Angel'a bakacak şekilde durdu. Bu da gösteriyordu ki soru sorma hakkı Angel'a geçmişti. Vil büyük bir gülme hissini bastırmıştı. Çünkü çok iyi biliyordu ve Angel'ın da bildiğine emindi ki bu oyun genelde en az üç kişiyle oynanırdı. Ama bu hali daha iyiydi."Peki Doğruluk." dedi heyecanla.. Vilerus başını kaldırmış Angel'ın gözlerinin içine bakıyor ve onun soraağı soruyu bekliyordu.

Angel onun gözlerinin içine bakarak cevabı bekliyordu. Neden onu sevdiğini söylemek yerine böyle bir yol seçtiğini kendisi de anlamıyordu. Ama onunla ilişkilerinin diğerleri gibi olmasını istemiyordu. Onun için özel olmak istiyordu. Çünkü o kendisi için şimdiden özel bir yer edinmişti. Ona büyük bir hayranlık duyuyordu. Tek korkusu onun sevgilisi olmasıydı. Zaten bu oyunu oynamak istemişti.

Onun doğruluk dediğini duyunca kalbi deli gibi çarpmaya başladı. Şimdi ona sevgilisi hakkında soracaktı. Ama alacağı cevaptan korkuyordu. O yüzden bu soruyu ertelemeyi düşündü. Hayır bunu sormalıydı. "Öhöm şey bir sevgilin var mı?" dedi gözlerini yere dikerek. Lanet olası duygularını fazlasıyla belli ediyordu. Elleri öyle bir titremiştiki oyun oynadıkları şişe yuvarlanarak yere düştü. Ama Angel'ın gözleri Vil'de kenetlenmişti.

Angel Vil'in "Doğruluk" dediğini duyunca gözlerini direk yere sabitledi. Üstelik şuursuzca titriyordu da. Öyle ki, masanın üzerindeki şişeye çarpmıştı elleri ve yere düşen şişe büyük bir gürültüyle paramparça olmuştu. Daha sonra Angel bakışlarını kaldırıp Vil üzerinde sabitlemişti. Tabii dudaklarından zar zor bir soru döküldükten sonra "Bir sevgilin var mı?". Vilerus Angel'ın gözlerine bakıyordu derin derin. Artık bu oyunu devam ettirmenin bir mansı yoktu. Şişenin de kırk parçaya ayrılması bunun için bir simgeydi Chas'a göre. Artık duramayacaktı. Biliyordu işte, Angel da ona aşıktı. Evet, tüm cesaretini toplayacak ve Angel'a aşkını itiraf edecekti. Elindeki bardağı kaldırdı, son yudum kaymak birasını da içti ve bardağı masaya bıraktı yavaşça. Sonra Angel'ın sağ elini avuçları içine aldı. Buz gibi soğuk eliyle kızın elini sıktı, dudaklarına değdirdi ve derin bir nefes alıp, sakin sain söze başladı "Hayır yok, ve bu sevgili sen olana kadar da olmayacak..."

Angel resmen kendinden geçmiş bekliyordu. Cevabından her zamankindan çok korkuyordu. Eğer sevgilisi varsa hayatı yıkılacaktı. Evet gerçekten ilk aşkı olduğu için onu asla unutmayacaktı. Zaten ondan başkasıyla çıkamazdı. Gerçekten bunu düşünmek bile Angel'ın daha feci titremesine neden olmuştu. Birasından bir yudum daha aldı. Ama bu sefer aldığı yudum çok daha büyüktü. Birbirlerinin gözlerine bakarak öyle kalakalmışlardı. Vil birşey düşünüyor olmalıydı. Angel'a şimdide ateş basmıştı. Ya vereceği cevabı düşünüyorsa deiye telaşlandı. Kendini buna alıştırmaya başlamıştı.

Angel onun her hareketini dikkatle izliyordu. Vil eline bardağını alarak içindeki son yudumu içti. Bardağı masaya bırakırken birşeye karar vermiş görünüyordu. Angel hem korku hem heyecanla karışık bir duygu yaşıyordu. Angel'ın gözleri önünde Vil Angel'ın sağ elini buz gibi avuç içlerine aldı. Angel gerçekten rahatlamıştı. Gerisinin önemi bile yoktu. Ama Angel bunun bir teselli için olduğunu sanarak rahatlamıştı. Sonra Vil'in söyledikleri karşısında nutku tutulmuştu. Ne yaptığını bilemeden oda onun elini sıktı. "Demekki seni elimden kimse alamayacak!" dedi zoraki gülümseyerek. Çünkü kalbi sesini bile bastıracak gümbürtüde atıyordu.

Angel heyecanını bir türlü yenemiyordu. Aslında Vilerus anlıyordu onu çünkü onunkine benzer bir heyecanı kendisi de yaşıyordu. Ama Vilerus her zaman olduğu gibi soğukkanlı olmayı başarabiliyordu. Heyecanının telaşa dönüşmesine izin vermiyordu.
Vilerus Angel'ın vereceği cevabı daha doğrusu tepkiyi bekliyordu. Angel duraksamıştı o sıra. Normaldi de. Vilerus da kendini Muggle dizilerinde gibi hisssediyordu! Vilerus'un ilk aşkıydı Angel. Muhtemelen Angel için de Vilerus öyleydi. Vilerus hızlı kalp atışlarına rağmen yavaş yavaş nefes alıyordu. Angel'ın gözlerinin içine bakıyordu. Şimdi Vilerus ve Angel çıkmaya başlasa, Slytherin'deki pek çok kişinin dedikodu kaynağı olacaklardı. Olsun!,diye geçirdi Vil içinden hem ünlü oluruz fena mı!Angel'ın sıcak elleri Vilerus'un soğuk ellerini sıktı. Vilerus o anda, ellerinden kalbine dağılan bir sıcaklık hissetmişti. Angel Vilerus'u kimsenin elinden alamayacağını söylüyordu. Bu cevap sevindiriciydi. Vilerus gülerek "Bence de aşkım." dedi ve Angel'ın eline bir öpücük daha kondurdu. Ona ilk kez "aşkım" diyordu. Bu da çıkmaya başladıklarının en büyük göstergesiydi. Vilerus'un aklına içeride devam etmekte olan parti geldi. Vilerus'un içinden, ortak salona gider gitmez o sarhoş olup kargaşa çıkaranları tebrik etmek geliyordu. O kargaşa olmasaydı şu an Angel'la bunları yaşamıyor olacaktı.

Rp Dışı: Konu kilitlenebilir.