Tüm Sınıflar İçin Ortak KSKS 1. Dersi

Güneş henüz güne merhaba dememişken alışamadığı yatağında sakince uyanan Sawyer, üzerindeki ince pikeyi kaldırmayarak bir süre bekledi. Sırt üstü yatıyordu ve henüz alışamadığı, hiç de alışacağını düşünmediği yatağında düşüncelere dalmıştı. Erken saatlerde yapacağı ortak dersini düşünüyordu. Öğrencileri, işleyeceği konuyu... Nedense kalbinde bir yerlerde bir kuş, heyecanla çırpınmaya başlamıştı. Daha fazla yatmanın bir faydası olmadığını düşünerek üzerindeki pikeyi üstünden atarak yatğında oturur vaziyere geçti. Ayaklarını yataktan sarkıtıp yerdeki terliklerini arıyordu, ayağıyla yoklayarak. Bulduğu gibi terliklerini ayağına geçirdi ve yatağından kalkarak erken saatteki dersi için hazırlanamaya başladı. Üzerine giydiği siyah çizgili, beyaz gömleğin altına uygun renkte siyah bir pantolon giydi. Gömleğinin üzerine de siyah bir kravat takaran odasındaki boy aynasının karşısına geçti. Bir yandan kravatını düzeltirken, diğer yandan da kendini baştan aşağı süzüyordu. Gençleşmiş gibi mi görünüyordu, yoksa ona mı böyle geliyordu? Suratına hafif bir gülümseme yerleştirerek asasını alıp odasından çıktı. Yavaş adımlarla Büyük Salon'a gidiyordu.

Koridorları bir bir geçerken eski günlerini anımsıyor, yaşlandığını düşünerek içinde bir burukluk oluşuyordu. Aldırmadan yürümeye devam ederek Büyük Salon'a vardı. Profesörler masasına Gryffindor ve Ravenclaw yemek masasının arasında bulunan koridordundan yavaşça yürüyerek vardı. Tüm profesörlere 'Günaydın' diyerek kahvaltısını yaptı. Sağlığına düşkün olduğu için hafif şeyler yemeğe çalışıyor, karnını tam doyurmadan yemeği bırakıyordu, bugün de yaptığı gibi. Kahvaltısını bitirdikten sonra tüm profesörlere iyi ders geçirmelerini dilerek kendi dersliğinin yolunu tuttu.

Dersliğe vardığında içerisinin koca bir yaz tatilinden sonra biraz tozlu olacağını düşünüyordu ki düşüncelerinde yanılmamıştı. İçeriye attığı ilk adımla birlikte burnunun ucuna konan bir toz yüzünden hapşırmıştı. "Alerji işte" diye düşündü. Birkaç sözsüz asa hareketiyle sınıfı tertemiz yaptı. Tahtanın karşısına geçti ve yine bir asa hakretiyle tahtadaki yazının oluşmasını sağladı. Tahtaya ortalanmış yazı, güzel görünüyordu.

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanımşa ve Derse İlk Adım"

Gayet güzeldi, geriye kalan tek şey masasında oturarak öğrencileri beklemekti.

!Pazartesi ilk iki ders!

Gözlerini yavaşça aralayıp pencereden dışarıya,yeni söken şafağa baktı bir süre. Daha sonra gözlerini Slytherin kızlar yatakhanesinde gezdirdi. Ondan başka herkes uyuyordu -en azından uyuyor gibi görünüyorlardı.
Yavaşça doğruldu, bir kez uyandı mı uyumasının mümkün olmayacağını bildiğinden yatakta öylece debelenmesinin anlamsız olacağını düşünüyordu. Yatağın köşesinden ayaklarını sarkıtıp öylece bugün neler yapması gerektiğini düşündü. İlk başta, uyku sersemliğiyle aklına bir şey gelmese de beyninde şimşek gibi çakan düşünce karnına garip bir ağrı saplanmasına neden olmuştu. "KSKS dersi!" 1. Sınıfın ilk döneminin en önem verdiği ders ile açılması Karol'ı hem sevindiriyor, hem de kontrolsüz bir heyecana kapılmasına neden oluyordu. "Dinç olmalıyım" diye geçirdi aklından. Fakat bu kadar erken kalkmasının bir sonucu olarak derste turşusu çıkmış bir şekilde oturuyor olmaktan korkuyordu. Kendini en azından bir nebze daha dinç tutabilmek için duş alması gerektiğine kanaat getirip banyoya yöneldi.

Aldığı ılık duş heyecanını biraz olsun kontrol altına almasına yardım etmişti. Siyah-yeşil cüppesini özenle üzerine geçirip kıravatını taktıktan sonra aynada görünüşüne şöyle bir göz gezdirdi. Yatakhaneye döndüğünde bir kaç kişinin daha uyanmış olduğunu farketti. Ve hepsi, bu sabah yapılacak ortak KSKS dersi için hazırlanıyorlardı.Derin bir iç geçirişten sonra Karol, ders için gerekli olan malzemelerini toplayıp ortak salona inen merdivenlere yöneldi. Tahmin ettiği gibi orada da bir kaç kişi vardı fakat kimsede kendi hissettiği heyecana eşdeğer bir ifade göremiyordu. Gerçi Karol da heyecanlı gibi görünmüyordu ya...Bir süre gözleriyle Diego'yu aradı. Belki de daha uyanmamıştır diyer düşünerek, ve az da olsa merak ederek, Büyük Salon'a giden bir grup öğrencinin arkasına takıldı.

Salonda az sayıda öğrenci ve bir kaç profesör vardı henüz. İçinde bulunduğu grup ağır adımlarla Slytherin masasına doğru ilerlerken Karol, profesörlerin oturduğu masayı inceliyordu. "Hangisi KSKS profesörü acaba?" diye düşünmekten kendini alamadı. Ne zordu 1. sınıf olmak!

Masaya oturduktan sonra geçen yüzlerce dakikadan sonra- en azından Karol'a çok uzun gelmişti bu süre- Diego'nun masaya oturmuş olduğunu farketti. İçi biraz rahatlamıştı şimdi. Salonu inceler gibi yaparken arada ona kaçamak bakışlar atıyor, yakalanmamayı ümit ediyordu. Zaten Diego'yu izlemekten kahvaltının nasıl geçtiğinin ya da ne yediğinin ayrıdına varamamıştı Karol.

Kahvaltıdan sonra bir grup Slytherinli'nin arasına karışarak KSKS dersliğinin yolunu tuttu. Biraz aralı dersliğin kapısından profesörün çoktan gelmiş olduğunu görebiliyordu. Kapıyı tıklatarak grupça içeri girip boş sandalyelere yöneldiler. Daha önceden arkadaş olanlar şimdiden gruplaşmışlar, oturdukları yerden sohbet ediyor, dersin başlamasını bekliyorlardı. Karol,pencereye yakın bir sıraya oturup çevresindekileri izlemeye koyuldu. Gözlerini profesöre ve daha sonra tahtaya çevirdi.

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanımşa ve Derse İlk Adım"

Ian ilk dersi geride bıraktığına çok seviniyordu.Biraz yorucu bir dersti.Fakat bu ders favorisiydi.Aritmansi'den sonra K.S.K.S. dersi vardı.Genelde herkes bu derse böyle derdi.Açılımını herks bilirdi fakat bilmeyenler için söyleyeyim;Karanlık Sanatlara Karşı Savunma.İşte bu derse Ian yorgun olarak gidiyordu.İlk ders kafasını çok yormuştu.Kendine gelmesi biraz zaman alabilirdi."Umarım bu derste diğeri gibi yorucu olmaz!" diye geçirdi içinden.Bunu tüm kalbiyde diliyordu çünkü bu daha 2. dersti ve bunda da yorulursa bu günün hiç geçmeyeceğini düşünmeye başlayacaktı.Üstelik bu ilk gündü.

Koridorları ve merdivenleri aşmıştı.Sınıfa girmeden önceki hole geçtiğinde her zaman orada kart satan çocuğu gördü.O cocuk bir Gryffindor'luydu ve Ian'ın en çok ilgisini çeken yönü zenci olmasıydı.Her zaman örülmüş uzun saçları vardı.Ian çocuğa ufak bir gülümseme yolladı ve sınıfın açık olan kapısından içeri daldı.Profesör masasına oturmuş öğrencileri bekliyordu.Ian birkaç birşey söylemek istedi fakat bir an için utandı.Ne olacaktı ki?Ona selam verdi diye sanki öldürecekti.

"Selam profesör."

dedi.Burada bile asiliğini belli ediyordu.En önlerde bulunan sıralardan birine geçti ve arkasına iyice yayıldı.Tahtaya bakınca Aritmansi sınıfındaki gibi yazılar yazıldığını gördü ve bir an için şaşırdı.Her yıl bunu mu yaşayacaktı?Yazılar Ian'a mantıksız gelmeye başlamıştı.

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanımşa ve Derse İlk Adım"

Hepsi bu muydu?Bu kadar yaratıcılık profesörler için az gibiydi."Biraz daha iyi olabilirdi aslında.Yazmanızada gerek yoktu ki!Derste anlatarak yazması biraz daha etkileyici olurdu.Yinede bu kadar yaratıcı olmak onlara yetiyorsa benim için önemli değil!" diye geçirdi içinden.Derin bir nefes aldı ve sınıfta yalnız olduğu kıza dönüp baktı.Slytherin öğrencisiydi.İçinde bir an bir nefret kıvılcımı doğdu fakat o da bir insandı.O yüzden sahte bir gülümseme yaydı yüzüne ve tekrar önüne döndü.Kimse gelmeyecek miydi?

Sabahın ilk ışıkları ortak salonun açık penceresinden gözlerine vururken yatakta dönerek gözlerini kırpıştırarak uyandı. Açılmış pencereye çarpıp doğrudan gözüne yansıyan bir güneşle uyanmak büyük bir şansızlık olmalıydı. Gözünü kamaştıran güneş hafif bir baş ağrısına neden oluyordu ki gözlerini açamamanın yararıyla kalkması zor oluyordu. Asasıyla bir şeyler fısıldadı ve cam kapanırken ışık başının üstünden yatakhane içinde sıcak güçlü bir huzme halinde yayılmaya devam ederken doğruldu. Elini saçlarının arasında dolaştırarak doğruldu. Parmaklarını ve boynunu kütletip esnerken okula yeniden kavuştuğuna seviniyordu. Kıyafetlerini giymeye koyulurken ders programını gözden geçirdi. KSKS… Evet onunla güne başlamak güzel olacaktı.

Hafif bir ıslık çalarak merdivenleri üçer beşer atladı büyük salonda Gryffindor masasına geçti. Birkaç öğrenci ile birlikte kahvaltısını etmeye koyuldu. Ev cinleri yine boş durmamış mükemmel bir büyük şölen ziyafetinin arkasından mükemmel de bir kahvaltı hazırlamıştı. Kahvaltısını da büyük bir hızla etmeye koyuldu. Eli bir reçellere bir peynire son olarak da ekmeğe gidiyordu. Peynirler çabucak ağzında dağılıyor reçelin tadı ve sıcak ekmeğin nefis kokusu John’un iştahını daha da artırıyordu. Birinci sınıfların çoğu hala şaşkın sayılırdı. Onların bazısıyla sohbet ediyor rahatlatmaya çalışıyordu. Konuştukça aralarında küçük yaramazlar görmek John’u sevindiriyordu. Gerçekten de güzel bir kahvaltı olmuştu. Kahvaltıyla gözleri iyice açılan John artık ilk ders için hazırdı.

İlk dersin KSKS olması ayrı bir sevindirmişti John’u. Babası da annesi de bir seherbazdı ki tam da bu yüzden bu dersi her zaman dört gözle beklemişti. Öğrendiği her yeni büyü her yeni bilgi onun için hep bir altın kadar değerli olmuştu. Aslında yeni büyüler öğrenmek adına babasının kitaplarını da karıştırıyordu ki etrafa zarar verdiğinden bu yasaklanmıştı. Ama meraklı yapısı yine boş durmamış ve karıştırmaya devam etmişti. Onlardan hatırladığı büyüler ve bilgiler derslerde de işe yaramıştı. Bakalım yeni profesörle nasıl olacaktı dersleri…Yeni KSKS profesörü biraz yaşlı ama görünüşe bakılırsa oldukça iyi bir kişiydi.

Soğuk koridorlar içinde ilerlemeye devam ederken karanlıklar içinde birkaç kişiyi daha görüyordu. Bir çok kişi dersliklere gidiyordu. Açık kapılardan dizilmiş öğrenciler ya da sessizce öğrencileri bekleyen çoğu yeni öğretmenler gözüküyordu. Koridorları dolduran solgun sabah ışıkları eşliğinde adımlarını hızlandırdı. Bir an evvel dersliğe gitmek geç kalmak istemiyordu. Önünden birkaç hayaletin kayıp gittiğini görmüştü. Ona aldırmadan ilerlemeye devam ederken gözünün önünden bu sefer sabah uykusuna yatan portreler geçiyordu. Adımlarını sert sert basarak oradan da geçti ve onların söylenmelerine karşın hafifçe kıkırdadı. Zira onların bazılarını sinir etmek ona özel bir zevk veriyordu.

-Günaydın Profesör dedi sonunda derslikten içeri girdiğinde hafifçe gülümseyerek saygılı bir ses tonuyla. Boş bulduğu önlerden bir yere geçti. Bakışlarını tahtaya çevirdikten yüzünü biraz astı. Ortak bir ders olduğundan da tahmin edilebileceği gibi sadece temel şeyler ve tanışma olacaktı. Eh kendi tanıtmaktan pek hoşlandığı söylenemese de söz konusu KSKS olmasa sevinebilirdi çünkü yoğun bir ilk hafta istemiyordu tüm çalışkanlığına rağmen. Ama KSKS’nin de böyle geçecek olması üzmüştü John’u. Her şeye rağmen iyi bir ders olabilirdi. KSKS kitabını karıştırırken diğerlerini beklemeye koyuldu.

Lilian çok ratlanılmayan bir uyanıklıkla yatağında yatarken bir yandan da kolunu hissetmemesini sağlayabilecek nasıl pozisyonda yatmış olabileceğini düşünüyordu. Sonunda itiraf etmese de oldukça korkutucu olan hissetmeme safhası karıncalanmaya dönüştüğünde, yeni günü ve getirdiği yenilikle heyecanla düşünme ve yataktan aceleyle kalkma fırsatı oldu. Kalktığında önce soğuk suyla yüzünü yıkadı. İrkilmesine rağmen bunu alışkanlık haline getirmişti. Annesi daima kendini disiline etmesi gerektiğini söylerdi, bu babasıyla anlaşabildiği ve sayıları oldukça az olan konulardan biriydi. Anne ve babasını düşünürken bir an aynada kendisine baktı ve annesinden aldığı yeşil gözlerini kırpıştırdı. Onlarsız hayat biraz garip olacaktı, zor değil ama oldukça garip..

Düşünceleri savmak için kafasını iki yana salladı ve daha heyecan verici konulara odaklandı. Cüppesini giydikten sonra saçlarını arkasında dağınık bir at kuyruğu halinde topladı ve uğuru olan yeşim taşından kolyesini taktı. Aynada kendine baktı ve ardından kahvaltıya indi. Kahvaltıda ilk defa Slytherin masasına oturdu ve halinden hoşnut bir biçimde kahvaltısına başladı. Kahvaltısını yaparken bir yandan da profesörler masasını inceliyor ve her birinin karakterleri hakkında düşünüyordu. Kahvaltısı bittikten sonra ilk dersi olan ve hevesle beklediği Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersine gitmek için kalabalık koridorlara daldı.

Koridorlar okulun ilk gününü yansıtıyordu. Kimi öğrenciler şölende görmedikleri arkadaşlarıyla sohbet ediyor, kimisi ise ders programını tartışıyordu. Lilian duvardaki portrelere ve zırhlara bakarak sınıfı buldu. İçeriye girdiğinde sınıfın yarı yarıya dolduğunu gördü ve kendine ortalarda bir yer buldu. Eşyalarını çıkardıktan sonra bakışlarını Profesöre yöneltti. Ardından da tahtaki yazıyı okudu:

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanıma ve Derse İlk Adım"

Lily'nin dikkatini en çok derse ilk adım kısmı çekmişti. Zira o adımı sabırsızlıkla bekliyordu. Sınıfın bir an önce dolmasını dilerken bir yandan da saçının önüne düşmüş bir tutamını kulağının arkasına attı.

Sabahın , Kızlar Yatakhanesine vuran ilk ışıklar ile sağ gözünü hafifce aralayan Molly etrafı dikkatlice süzdükten sonra esneyerek yatağından bir hışımla kalktı. Hemen ayanın karşısına geçip kendine havalı bakışlar ile baktıktan sonra ütüne Gryffindor cübbesini giyindi. Siyah , uzun saçlaını tel tel aynanın karşısında yavaşca taradıktan sonra kitapların bulunduğu gizli geçiti açıp ortak salona girdi. Girdikten sonra derin bir nefes aldı ve yüzünde muzip bir gülümseme belirdi. İnce kaşlarını hep kalkık tutmaya özen gösteriyordu. Hızlıca ortak salondan çıkıp, Hogwarts Koridorlarına giriş yaptı. Elinde Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersi için gerekli kitapları ve not defteri bulunuyordu. Sempatik adımlar ile koridorlarda ilerlerken, bir yandan da etrafını süzüyordu.

Sonunda Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinin işlendiği dersliğin önüne gelmişti. Kapıyı yavaşca tıklattı- belki Profesör içeridedir- diyerekten.. Ardından yavaşca kapıyı araladı ve içeride Profesörü göremeyince hemen içeri girip boş bir masaya yerleşti. Kitaplarını, kalemini ve not defterini sırayla masasının üstüne çıkarttıktan sonra arkasına yaslanıp Profesörü bekledi. Aradan bir kaç dakika geçtikten sonra Profesör içeri girdi ve tahtaya şunu yazdı,

" Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanımşa ve Derse İlk Adım "

Molly bu kelimeleri tek tek okuduktan sonra , sıcak bir gülümseme belirtti yüzünde.. Şimdi ise Profesör' ün tanışma faslını başlatmasını bekliyorlardı.

Melania gözlerini açılması için zorlayan güneş ışığına daha ne kadar karşı koyabileceğini bilmiyordu. Sonunda Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersine gitmesi gerektiğini anımsadı. Büyük bir eziyetti yataktan kalkmak. Kalkmayı başardığında direk aynanın karşısına geçti. Berbat görünüyordu. Sebepsiz yere gece uyumamıştı ve yorgundu. Eliyle saçlarını düzeltti. Ama şimdi daha çok dağılmış gibi gözüküyordu. Kendini toparlamak için gidip yüzünü yıkadı.

Uzun süren bir çaba sonucu eski haline dönmüştü. Aynadaki görüntüsüne gülümsedi ve Slytherin cüppesini geçirdi üzerine. Zorunlu kalmadıkça kullanmayı düşünmediği küçük parşömen yığınını çantasına yerleştirdi. Şimdi hazırdı işte. Geç mi kalıyordu yoksa?

Sınıfa ulaştığında dersin başlamadığını görerek gülümsedi. Hemen boş bir yer bularak oturdu. Çantasını özensizce yerleştirdi ve etrafına bakınmaya başladı. Anlaşılan daha dersin başlamasına zaman vardı. ...

Sabahın köründe bahçeye çıkmış oturuyordu.Ne halt etmeye çıkmıştı bahçeye bilmiyordu.O yüzden yalnızdı ve göle bakıyordu.Erken saatlerde genelde serin oluyordu bahçe.Dayrnt'da bu yönünü seviyordu bunun zaten.Ufak ufak esintiler sabah kendine getiriyordu onu.Hatta şu anda hiç olmadığı kadar dinçti.Aslında bu sözle her sabah kendini motive ediyordu.Normalde dinamik ve motivasyonu yerinde olan biri mutlu görünürdü.Fakat Dayrnt yine umursamazdı.Nedense bu kendisinin hoşuna gidiyordu,kimisinin gitmese bile.

Kolundaki kırmızı kordonlu ve ufak rakamları olan saate baktı.Derse biraz zaman vardı.Aslında beş dakikası vardı belkide.Bilmiyordu ki!Sadece tahmşn yürütüyordu.Belkide başlamıştı bile.O yüzden yerden kalktı ve çantasını silkeledi.Tek koluna ince ipini astı ve hızlı adımlarla sınıfıa ilerlemeye başladı.Okulun içine girdi ve gözden kayboldu.

Merdivenleri yavaş yavaş çıkıyordu.Adımları sakindi.Derse geç kalırsa sadece ufak bir özür dielrdi ve herşey biterdi.Birden aklına Alessia geldi.Kaç gündür aklının kenarından bile geçmiyordu.JD'ye yolladığı baykuşun ayağından kağıt alınmıştı fakat başka bir yazı yazılmamıştı.Ne yani Alessia ile çıkıyorlarmıydı şimdi?En kısa sürede veya onu gördüğü yerde bunu ona soracaktı.

Holden geçti ve telaşsız adımlarını yavaşlatıp derse girişini yavaşlatmaya başladı.Dersten ne kadar yırtarsa o kadar iyiydi.Ortasında girsede bir özür,başlarında girsede bir özürdü sonuçta.Yinede ayıp olmasın diye açık olan kapının önüne geçiti ve kafasını uzattı.Ders başlamamıştı.Bun üzülmüştü.Yinede yavaşça içeri girdi ve sıralardan birinin sandalyesine kuruldu ve kısa bir öff çekti.

Misafir

Paula aritmansi dersinden sonra Hogwarts koridorlarında yine kısa bir yolculuğa başlamıştı. Bu sefer Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersine girebilmek için dersin sınıfına doğru ilerlemeye koyuldu. Gelecekte profesörü olmak istediği derse gireceği için çok hevesli ve heyecanlıydı. İçinden sakin olmaya çalışsa da hızlanan adımları sanki vücudundan ayrı ilerliyorlardı ve Paula'yı haksız çıkarıyorlardı. Paula dersliğe ilerlerken bir eksiklik hissetti. '' KSKS kitabım! '' diye geçirdi içinden.Aritmansı kitabı ile KSKS dersine girmesi komik olacağından koşar adımlarla yatakhaneye doğru yol aldı. Geç kalacağını düşünerek iyice telaşlanmış ve yanakları pembeleşmişti. Heyecandan ve çaresizlikten elleri uyuşur gibi olmuş bir halde sonunda yatakhanenin kapısına vardı. Hiçbir şeye dikkat etmeden aritmansi kitabını yatağına attı ve hemen KSKS kitabını aldı ve aynı hızda tekrar koşarak dersliğin yolunu tuttu. Dersliğe giderken ''Tamam Paula sakin ol yetişeceksin. '' diye telkin ediyordu kendisini. Dersliğin kapısına yaklaştığında durdu ve nefesini düzenlemek için birkaç saniye bekledi.Beklerken içeriyi görebiliyordu ve planladığı gibi nefesi normal haline döndüğünde yavaş yavaş içeriye doğru adımını attı.

İçerde birkaç kişi vardı ve henüz hiçbir hareket yoktu.Paula ''Günaydın profesör.'' diye profesöre selam verdikten sonra iki eliyle kavradığı kitabıyla birlikte binası için ayrılmış olan sıralardan en öndekine oturdu. Derste kullanacağı eşyaları sıraya yerleştirdikten sonra profesöre baktı. Yüzünden anlaşıldığı kadarıyla sevecen birisiydi. Paula bir an onun yerinde kendini düşündü. Bakışları tahtaya takıldı,tıpkı aritmansi dersindeki gibi tahtada profesörün adı ve dersin konusu yazıyordu.

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanışma ve Derse İlk Adım"

Paula derse başlamak için sabırsızlanıyordu. '' Neden dolmuyor bu sınıf?! '' diye içinden söylenirken diğer binalardan olan öğrencilere şöyle bir baktı. İçerdeki tek Hufflepufflıydı. '' Acaba bu profesörün de dikkatini çekmiş miydi?Derslere göre bazı binaların katılımı artıyor muydu? '' Paula bu kanıya içerde 3 Slytherinli olmasından varmıştı. Daha sonra hiçbir şey bilmeden kendine sormaya başladığı bu saçma sorulardan kurtuldu ve kitabına göz gezdirmek için kapağını araladı.

Bir onceki gece yatma saatinden olsa gerek zil calana kadar uyanmayarak gecen seneki gelenegini surdurmustu Lily. Aslinda yine de kalkmayip bir bes dakika daha uyumak isterdi ama bu sene profesor kadrosundaki degisiklikleri dusununce derse gec kalmak fazlasiyla riskli gelmisti gozune. Hem ders programini alamazsa ileriki gunlerde isi zor olurdu. Bu yuzden hala uyuyanlara ters ters bakarak yataginin pencere tarafindaki perdesini acip hizli bir sekilde sandigina yoneldi. Hangi derslerin yapildigini bilmemek cok sıkıcıydı ozellikle tasimasi gereken kitap ve malzeme miktarini dusununce. Hepsi tugla gibi kitaplara eksi bir surat ifadesiyle bakarak hepsini cantasina doldurdu ve artik bir tuy kalem bile koysan patlayacak durumda olan cantasina catik kaslarla bakti. Iyi olmadi.. Ama uzun uzun ugrasacak vakti yoktu ve kitaplarin birini bile cikarsa kesin o derse denk gelirdi. O yuzden agir cantasini yatagina birakip sandigini uyuyanlari unutup gurultulu bir sekilde kapatti. Bu bile etki etmemisti bir iki kisiye ki bu doneme kadar o da onlardan biriydi. Gulumseyerek bir onceki gece giydigi ve sandiginin uzerine koydugu Ravenclaw cuppesini aldi. Sandigini amcadan once ilk gunden mahvetmemek icin yataginin uzerine koymustu. Gok mavisi pijamalarini cikarip cuppesini gitmesi oldukca kisa surmustu. Pijamalarini sandigina koyup cantasini omzuna asmasindan – omzunun ciktigini sanmisti – daha kisa. Cantasini direk yataga acip kitaplarin arasindaki murakkep sisesinden ve yataktan pek tekin gozukmeyen bir ses cikmasina neden olmustu. ` Merlin`in Sakalı ` Gercekten.. Fazla agir olmustu.. Tekrar cantasini alip cikmaya niyetlenmisken gozu komadininde duran sinif baskani rozetine takildi. Unutmuştu.. Rozeti alip Ravenclaw ambleminin altina takti ve cantasini alip en sonunda yatakhaneden sabahlari sevmedigi dusuncesiyle beraber cikti…

Siradan bir sonbahar sabahiydi. Buyuk Salona giderken indigi kulenin penceresinden gordugu kadariyla yani. Disarida ders yapmaya elverisli gibiydi hava. Yine de mumkunse ilk dersin Sihirli Yaratiklarin Bakimi degil Sihir Tarihi filan olmasini umuyordu. Arka siralarda sozde dikkatle okuyarak uykusunu almaktan memnun kalirdi. Yeni ve sert gorunuslu profesorlerden birinin dersi olmamasini umuyordu ayrica. Kesinlikle uyumak soz konusu olamazdi hele sinif baskaniyken. Neden yapildigini da anlayamiyordu ya. Ondan daha iyi olabilecekler varken. Yine de SB yazan rozeti tasimak hos bir seydi. Simdiye kadarki izlenimlerinden donemin ilk gunu oldugu dusunulurse.

Buyuk Salon her zamanki istah acici kokular ve tanidik gurultuyle doluydu. Lily Ravenclaw masasina dogru agir adimlarla yururken masada tanidik bir yuz ariyordu. Masaya vardigindaysa oyle birinin olmadigini fark etti. Harika.. Tanimadigi son siniflardan bir cocugun yanina oturup masayi kaplayan kitabina ters ters bakti. Okumak iyidir de kahvaltida sart mi ya ? O boyle dusunurken ders programlari dagitilmaya baslamisti. Kendisininkini dikkatle inceleyen Lily homurdandi. Ilk ders Karanlik Sanatlara Karsi Savunmaydi. Ozellikle o yazdan sonra Lily bu derse ilgi duyuyordu ama gune baslamak icin tercihi olan bir ders sayilmazdi. Ozellikle uykusunu alamamis ve henuz tam uyanamamis hissederken. Ders programini katlayip cebine koydu. Cantasini acmak bile istemiyordu. Tekrar misir gevregine ve balkabagi suyuna donebildiginde ise dersin baslamasina az kaldigini fark etti. Ucu ucuna yetisirim. Diye dusunup masadan kalkarken yanlislikla yanindaki son sinif ogrencisine carpti. Carpan cantasinin etkisiyle tam balkabagi suyunu icen cocugun elindeki bardak sarsilmis balkabagi suyu kitabina dokulmustu. Yani az bir sey. Cocugun sinirle donmesine firsat vermeden tuymeyi tercih eden Lily`se Buyuk Salonu kosar gibi gecti ve kendini giris salonuna atti. Bildigi kestirmeleri dusunup K.S.K.S. sinifina en yakinini hatirlamaya calisti. Aklina gelmiyordu. Iki ay gecmisti sonucta. O yuzden Karanlik Sanatlara Karsi Savunma sinifina kadar yarislara katilacak biriymis gibi kotsu ve sonuc olarak cok gecikmedigini fark etti. Iceri girmeden once acik kapidan sinifta goz gezdirdi. En arkalara gecmek istemiyordu ama onden ikinci sirada pencere kenarindaki sira bostu. Guzel.. Sinifa dalip hizla siraya ilerlerken profesorun onunden gecti. `` Gunaydin Profesor.. - tahtaya goz atti - Johnson. `` Profesorlere selam verenlerden degildi genelde son dakikada arka siraya gecer yada gec kaldigi icin ozur dilerdi ama.. En sonunda omzundaki bir tonluk hissi veren cantadan kurtulmustu. Yanindaki bos yere bakip cantasini koymayi dusunse de siraya yazik olacagini dusunmustu yerde kalmasi daha iyi gibiydi. Dersin baslamasini beklerken kitap cikarma geregi duymamisti. Nede olsa Tanisma ve Derse ilk adim diyordu tahtadaki yazi..

Güneş ışınlarının pencereden sızıp yatakhaneye girmesiyle gözlerini açan Stefania, o gün hiç olmadığı kadar mutluydu. İlk defa o kâbuslar musallat olmamıştı kendisine. Mutluluğundan, yatakta tekrar uyuyakalmasını engellemek için yatakta doğruldu. Yatakhaneye göz gezdirirken birkaç boş yatak gözüne çarptı. Sabah sabah nereye gitmişti ki bu yataklarda yatan kızlar? Yoksa… Yoksa sabaha koyulmuş bir ders mi vardı? Bu olamazdı işte.

Aniden yataktan fırlarken ayağı yorgana dolanmıştı. Yere düştükten sonra belini yere çarpmış olduğu için hissettiği acı, içindeki mutluluğa galip gelemiyordu. Mutsuzluktan köşe bucak kaçarken yerden kalktı. Ders programını bulabilmek için epey zaman harcadı ve Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinin olduğunu fark etti. Uyuyan kızlara aldırmadan, pat-küt sesleri eşliği ile üzerindeki geceliği çıkartıp cüppesini giydi. Seslerden şikâyet eden birkaç bulanık ses Stefania’nin aklını başına getirmiş olsa da gürültü çıkartmasını engelleyemedi. Dudağına kondurmuş olduğu güzel gülümsemesiyle aynanın karşısına geçti ve saçlarını taradı. Bir yandan mırıldandığı şarkıya, ayaklarıyla ritim tutuyordu. Böyle neşeli başlayan bir günün sona erecek olmasını hiç düşünmeden parşömenlerini topladı. Birkaç tüy kalem ve mürekkep ile yatakhaneden çıkarken karnının aç olduğunu fark etti. En iyisi kahvaltısını yapmaktı. Buraya geldikten sonra bunu hiç yapmamıştı. Sabahları aç olması onda hiçbir soruna yol açmıyordu. Koşar adımlarıyla büyük salona geldi. Çok fazla dolu olmasa da doluydu.

Tüm şirinliği ile Ravenclaw masasına ilerlerken birisinin, omzuna çarpmasıyla sarsıldı. Ne olduğu anlayabilecek duruma geldiğinde arkasını döndü ve Slytherinli bir kız öğrencinin öfke dolu bakışlarıyla karşılaştı. Aklında tek bir soru kalmıştı. Bu Slytherinli kızları sinirlendirecek ne yapmıştı? Soruya cevap verecek kimseyi tanımıyordu. Şaşkın dolu bakışlarını Slytherinli kızdan aldığında etrafındaki birçok öğrencinin kendisine baktığını fark etti. En iyisi sorun çıkartmamalı, masasına ilerlemeliydi. Sessiz bir kedi gibi ilerlerken arkasından gelen kahkaha seslerine hiç kulak asmadı. Bir an önce karnını doyurup, buradan çekip gitmek istiyordu. Öyle de yaptı. Boş bir yer bulur bulmaz oturdu ve hemen kahvaltısına başladı. Bitirdikten sonra hemen ayaklandı ve Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Dersliğine doğru yola koyuldu.

Dersliğe giden yolu zor olsa da bulmuştu. Koşar adımlarla dersliğin kapısına geldi. Her zaman yaptığı gibi kapıdan girmeden önce cüppesini düzeltti. Saçlarını geriye doğru savurduktan sonra elindeki parşömenlerle birlikte içeriye girdi. Sınıftaki fazla sayılabilecek kadar öğrenci sıralara yerleşmişti. Profesör ise masasında oturmuş, öğrencileri bekliyor gibi bir hava veriyordu. Stefania gülümseyerek profesöre başıyla selam verdi.

“Günaydın Profesör Johnson.”

Sınıfta gözüne çarpan sadece birkaç kişi vardı. İlk olarak şu andaki tek Gryffindorlu erkek olan John, daha sonra Stefania’nin binasının başkanı olan Lily sıralarına oturmuş dersin başlamasını bekliyorlardı. İçtenlikle gülümsedi ve kendisine boş bir sıra buldu. Geçip oturduğunda gözü tahtaya kaymıştı. Demek ki ilk ders tanışacaklar ve derse ilk adımı atacaklardı. Stefania tanışmalardan oldu olası nefret etmişti. Kim bilir burada nasıl kekeleyecekti? Sıkıntıyla yanına almış olduğu bir kitabın kapağını araladı. Ders başlayana kadar kitap okumasında bir sakınca yoktu herhalde...

Mavi gözlerini bir hüzün kaplamıştı şimdi. Acı ve özlemle yanıp tutuşan kalbi, ağırlığını koyvermişti. Değil yürümek, yaşamak bile acı veriyordu şuan. Küçük bir kız çocuğunun bedeni nasıl dayanabilirdi ki onca yüke. İçerisinde barındırdığı sırlar, yoğun duygular hepsi bir anda ruhunu hapsetmiş gibiydi. Dayanmak zor, hemde çok zordu. Bunlar yetmezmiş gibi derslerinde ağırlığı binmişti omuzlarına. Belki de en hafifi bunlar olacaktı lakin üzerinde hissettiği baskı artık dayanılmaz bir acı veriyordu. Dayanmak. Evet bu durumda söylenebilecek en akıllıca söz dayanmaktı. Daha nereye kadar dayanacaktı ki. Zaten yıllarca bu yükün altında ezilmemiş miydi? Ailesinin yaptıkları yüzünden bir takım zorlukları yüklenmemiş miydi? Yine aynı konuya dönmüştü; ailesi. Bir aile bu kadar güzel, bir yandan da bu kadar ruhsuz olabilir miydi? Yine bir takım sorular zihnini bulanıklaştırmıştı. Cevapları bulamıyordu bir türlü. Ulaşmak istese de birşeyler izin vermiyordu buna. Unutmalıydı bunu. Şuanda elinden gelen tek şey de bir an için unutmak ve kendisini başka bir yöne götürmekti. Bu da dersleriydi elbet. Derslerine odaklanmak belki de onu, bir nebze uzaklaştırırdı bu problemlerden.

Koridorları yavaş yavaş arşınlamaktaydı. Yüzüne takındığı hafif bir gülümsemeyle göz boyamalıydı kendince. Bir takım kişilerin gözüne girmek fena olmazdı hani. Planlarını daha önceden hazırlamıştı ki, bunları sergilemekte rol yeteneğine ihtiyacı vardı. Bir takım roller yapması ve sonucunda kendisini mutlu etmesi gerekiyordu. Profesörlerle iyi anlaşmakta bunların en başında geliyordu elbet. Onlardan kazanacağı her bir artı puan, ileri de çok işine yarayacaktı. Daha şimdiden ileride olacakları hesaplamak saçma gelse de, Eve'nin bunu yapması gerekiyordu. Ne kendisini, ne ailesini, ne binasını ne de kuzenlerini yüz üstü bırakmayacaktı. Buna dair bir söz vermişti kendisine ve bunu da onlara karşı bir borç bilmekteydi şimdi. Dersliğin kapısı yavaşça belirmişti ufuklarda. İlerleyen vücudu şimdi heyecandan terlemişti. Her derse girişinde ki bu 2. girişi olmasına rağmen, ruhunu kaplayan bir heyecan seline kapılıyordu. Derin bir nefes alarak kapıyı itip, kısa bir göz gezdirmenin ardından, içeriye ilk adımını attı. Sarı saçlarını bir tarafa savurup; profesöre, takındığı gülümsemeyi göstererek , kendi binasının olduğu bölüme geçti. Bir takım gözleri üzerinde hissetse de aldırmayarak, bir köşe bulup oraya sindikten sonra, bakışlarını bu sefer de tahtaya dikti. Bir takım yazılar belirmişti tahta da.

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanışma ve Derse İlk Adım"

Demek Prof.Johnson buydu. Kırklı yaşlarında ve güler yüzlü birisine benziyordu. Aslında haddinden fazla iyi görünüyordu. Fakat bunları fazla önemsememesi gerektiğinin de farkındaydı. Zira iyi bir öğrenci olabilmek ve en önemlisi başarıya ulaşabilmek için bunu yerine getirmesi gerekliydi. Hedeflerine ulaşabilmek uğruna herşeyi yapmalıydı hem de herşeyi. Etrafına baktığında ise Ravenclaw denilen binaya ait olan öğrencilerin çoktan yarışa hazırlandıklarını farketti. Artık bu yarışa dahil olma vakti gelmiş gibiydi. Kitabının ağır kapağını aralayıp, en çok seveceği derslerden birisi olan Ksks nin bir takım sorularına yanıt vermesini umarak okumaya başladı. 1. raunt başlamıştı şimdi.

‘’-Felix çabuk parmağımı bırak!’’

Uykulu gözlerle parmağını kemiren hayvana bakmıştı bir an onu yere fırlatmak geldi içinden.Ama ona kıyamazdı.En iyi arkadaşıydı onun.Bir Hamster almak kadar güzel bir fikir yoktu.Bu yüzden almıştı zaten onu.Kafasını toparlayacağını sanmıyordu.Ama bu küçük yaramaz oyun oynamak istiyordu.Yatakta doğruldu ve onu avucunun içine aldı.Daha sonra gıdıklamaya başladı.Belki gıdık almıyor olabilirdi ama oyun oynamayı biliyordu.Onu havaya atıp tutuyordu.Gerçekten zevkli bir uyanış olmuştu.Belki bu gün Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersin de de güzel bir performans gösterebilirdi.

Fareye fazla sert çıkmış gibi hissetti kendini.Ama hisleri yanılmıyordu sert çıkmıştı biraz.Ama parmağının acısından başka bir şey hissetmemişti.Fareyi hemen kafesine koydu ve üzerindekileri değiştirmek için dolabına yöneldi.Ahşap dolabın içinde Ravenclaw cüppesini çıkarttı ve hemen değiştirdi.Ders için gerekli araç ve gereçleri hazırlıyordu.Asasını cebine soktu yine.Kütüphaneden aldığı ve zaten onun olan kitapları kucağına aldı.Parşömen ve birde tüy kalem alarak ortak salondan ayrıldı.İlk ders olduğundan çok heyecanlıydı.Dersin Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersi olmasından da kaynaklanan bir şeydi bu.

Nede olsa Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersi en önemli dersti onun için.Her şeyi orada öğrenmese de çoğu büyüyü orada öğrenecekti.Düello büyülerini de öğrenecekti.En çok da bu işine yarayacaktı.Ama ilk dersten bir sürü şey göstermesini beklemiyordu ama hiç olmazsa basit bir büyü gösterebilirdi.Sanmasa da umuyordu.Dersliğin önüne geldi.Üzerini toplayarak içeriye girdi.Nede olsa Sınıf Başkanıydı her şeyiyle örnek olmalıydı.Bir anlık bir gurur gelmişti kendine.Gülümseyerek yere baktı.Daha sonra boş bir yer aramaya başladı.Ve bulduğunda profesörün yanından geçerek gülümsedi ve ağzını oynattı.

‘’-Günaydın Profesör Johnson!!’’

Hemen boş yere geçerek biraz önce gözüne kestirdiği boş yere oturdu.Profesörün derse ne zaman geçeceğini merak ediyordu.Odanın temiz olması iyiydi.Gerçi bütün profesörler dersliklerini temiz tutuyordu ki daha üç derse girmişti.Üçü de çok güzeldi.Aritmansinin biraz iç karartıcı olmasını saymazsa.Etrafına baktığında üçüncü sınıflardan gelen olmadığını fark etti.Stefan ile birlikte tam 4 kişiydi Ravenclaw’dan daha geleceklerini tahmin etti.Öyle olmalıydı çünkü toplam dokuz kişi derse kayıt yaptırmıştı.Herhalde beş kişi daha gelirdi.Gelmezse zaten onlarda dersi gtürebilirdi.

Diğer binalardan çok gelen olursa herhalde gelmeyenleri döverdi.Sırıttı düşüncesine.Tabii ki de dövmezdi.Lafın gelişi söylemişti.Arkasına yaslanarak faresinin ısırdığı yeri inceledi.Fazla bir şey yoktu.Kanamıyordu zaten önemli bir şey değildi.Ama bir daha onu kafesinden çıkartmayacaktı geceleri.Belki onun yanındayken olabilirdi.Ama uyurken asla! Hep kötü yanından baktı.Belki Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersini hatırlatacaktı.Neden olmasın o olmasaydı şimdi kalkmamış olacaktı belki.Ağır uykusu olan biri değildi ama uykusu çok kıymetliydi bu yüzden uyanmaktan nefret ediyordu.

Ancak kendisi kalktığı zaman sinirlenmezdi.Çünkü uykusunu tam almış oluyordu.Hala uykusunu atamamıştı.Gözlerini ovuşturarak profesöre baktı.Acaba ne zaman derse geçecekti.Sınıfın sayısı onu geçmişti belki de şimdi saymak istemiyordu.Daha doğrusu uğraşmaya üşeniyordu.Acaba ödevleri olacak mıydı..??Ödevleri istiyordu çünkü en iyisini yapıp binasına puan kazandıracaktı.Asasını çıkarttı ve sıranın üzerine koydu.Büyü yapacak olurlarsa hemen asasını ulaşabilsin diye.Belki bu yüzden değildi ama çıkartmak istemişti canı buna engel olamamıştı.Profesörün yaşlı bakışları arasında kitabını açtı ve ön bilgi olarak okumaya başladı ama ondan önce gözü tahtada yazan bir şeye takıldı..

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanımşa ve Derse İlk Adım"

Demek tanışacaklardı.Ve derse ilk adım atacaklardı yani büyü yapmayacaklardı.Asasını mutsuz bir şekilde cebine soktu tekrar.Bundan hoşnut değildi.Tatta biraz sinirlenmişti.O büyü öğrenmek istiyordu tanışmak istemiyordu.Kitabı ikinci bir kez kitabına kaymıştı ki bu sefer profesör derse başlayana kadar kaldırmayacaktı.

Güneş tüm şatoya sıcacık gülümsemesini gösteriyordu, tabîî bu sıcak karşılamadan en az yararlanabilen yer de zindanlardı. Tavanarda ve duvarlarda oluşan çatlaklar ve oyuklar Güneş'in altın rengini içeri alıyorlar, tertemiz ışık kılıç gibi karanlığı yarıyordu. Slytherin zindanları ise ne karanlık ne aydınlık, her zamanki gibi loştu. Vilerus yine erkenden uyanmış ancak bu sefer yatakhanede kalmak yerine arazide dolşamayı tercih etmişti. Mis gibi çam kokuları, serin esen rüzgar, yosun kokusunu etrafına armağan eden ve Güneş'in parıltısıyla kucaklaşan göl... Vilerus bu serin sabahta durmaksızın koşmayı tercih etmişti. Görenler onu çok sportif sansa da Vil, sadece ruhunda birikmiş enerjiyi boşlatmak için koşuyordu.
Serin bir duş ve ziyafetimsi bir kahvaltıyla taçlandırdı sabahını. Muhteşem bir sabahtı bu. Ama o sabahın ilk dersi pek de muhteşem değildi. "Karanlık Sanatlara Karşı Savunma". Sanki Chas'ın kendisini Karanlık'a karşı savunması gerekiyormuş gibi! Vilerus bu dersi sırf savunma ve saldırı büyülerini öğrenebilmek için alıyordu. Bir de Karanlık Sanatlar'la ilgili yüzeysel de olsa bir şeyler öğrenebilmek için. Zaten Bakanlık da dahil olmak üzere pek çok meslek için KSKS bilmek şart olduğundan, bu dersi almak da şart olmuştu.
Kahvaltısını hiç acele etmeden yavaş yavaş yaptıktan sonra, doğru zindanlara yöneldi. Eşyalarını kaptığı gibi koridorları yavaş yavaş adımlayarak dersliğe ilerlemeye başladı. Acaba ilk olarak ne işlenecekti. Bir de ortak mı olacaktı ders yokse birinci sınıflara özel mi? Hem Chas öğretmeni de ilk kez görecekti. Duyduğuna göre profesör aynı zamanda Gryffindor Bina Başkanıydı. Vilerus her ne kadar zor olsa da profesörle iyi anlaşmaya çalışacaktı. Acaba nasıl biriydi? Slytherin'lere karşı ayrım yapar mıydı? Yok yapmazdı, Hogwarts'ta hiçbir binaya ayrcalık yoktu. Yok yapmazdı.
Bu düşüncelerle dersliğe girdi. Sınıf Vilerus'un gördüğü diğer derslere göre bir hayli kalabalıktı. Slytherin'ler bir sıra sütununa doluşmuştu. Vilerus da hemen orada kendine bir her buldu, binadaşlarını selamlayarak. Sonra direk tahtaya baktı:
"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanışma ve Derse İlk Adım"Demek Prof.Johnson diye söylendi kendi kendine masasnıda oturmakta olan öğretmene bakarak. Bu ders zevkli geçecek! kararına varması için iki-üç dakika boyunca öğretmeni süzmesi yetmişti.

Elizabeth çakan şimşekle uyanmıştı. Böyle kasvetli havalar ona mükemmel bir mutluluk verirdi. Yavaşça yatağında doğruldu ve kemiklerini yerine oturttu. İyice kendine geldikten sonra yorganı üzerinden çekti ve çıplak ayakları soğuk tahta zemine değdi. İrkildi bir an için sonra kendi kendine toparlandı. Yorganı yatağın üzerine çekti ve banyoya yöneldi. Sabah banyolarını çok severdi. İnsanın uyanması için mükemmel bir yöntem olduğunu düşünürdü. BAnyosunu yaptıktan sonr yatakhaneye geri döndü. Sınıf başkanlarının kurutucu tılsımlarla büyülediği havlularla saçlarını kuruttu. Dolabını açtı ve şöyle bir göz attı. Slytherin cüppesi tam ihtişamıyla orada duruyordu. Dolaptan çıkartı ve üzerine geçirdi. önündeki ipi bağladıktan sonra ayakkabılarına yöneldi. Dolabından aldığı dizine kadar uzun gri çorabı ayağına geçirdikten sonra ayakkabılarını giydi ve bağlamaya koyuldu. Meğer ne zordu ayakkabı bağlamak... Düz saçları her zamanki gibi darmadağındı. Yavaşça tarayarak başanın üzerinde sımsıkı topladı. Kitaplarını durduğu yerden aldı ve yatakhanenin kapısını açtı.

Kapıyı açmasıyla beraber kuzeninin yüzüyle karşılaşması bir oldu. Korktuğunu belli etmemeye çalışıyordu fakat nereye kadar... Korku dolu bakışları kızgın bakışların alması saniye sürmüştü. Bir anda zindanlarda bir ses yükseldi. "Sen ne yaptığını sanıyorsun Edward. İnsanları korkutmak yeni hobin mi?" sesinin tonunu ayarlamakta güçlük çekiyordu. Kuzeni sanki ona bağırılmamışçasına "Bu kadar korkacağını bilsem emin ol yapmazdım." dedi. " Elizabeth cin ifrit olmuş aşağıya inerken Ortak Oda'nın gri ve yeşil renkleri sanki insanın içini okuyormuşçasına parlıyordu. Bir ışık kümesi zindanın o karanlık havasının bir kısmını yok ediyor, zindana loş bir hava katıyordu. Elizabeth sinirle çıkış kapısını açtı ve zindan koridorlarında ilerlemeye başladı. Kuzeni sayesinde gününe müthiş bir korkuyla başlamıştı. Düşündükte çileden çıkıyordu. "Koca çocuk oldu hala beş yaşındakiler gibi davranıyor.."

Büyük Salon'a çıktığında birçok öğrencinin afiyetle kahvaltılarını ettiğini gördü. Hızlı adımlarla Slytherin masasına ilerledi. Oturduğunda yanında bir cin belirdi ve yemek istediği sordu. Elizabeth bir şey yemek istemediğini bugün aç olmadığını söyledi. Zamanın geçmesini dersin başlamasını bütün kalbiyle diliyordu. Bu dersi dikkatlice dinlemeliydi. Böylece annesinin işkencelerine karşı koymayı öğrenebilirdi. Zilin çalmasını beklemeden yerinden kalktı ve K.S.K.S. dersliğine doğru yürümeye başladı. Koridorları geçiyor merdivenlerden çıkıyordu. Yolu bir türlü bulamamıştı. Hatta bir keresinde yasak bölüme gittiğine dair bir hisse kapılmıştı. Dersin başladığını belirten zil çalıyordu. Çıkan her ses dalgası Elizabeth'in beynine kazınırcasına çalıyordu. Oradan geçen bir Slytherin sınıf başkanına durumu seri bir şekilde anlattı ve kızın vereceği cevabı merak etmeye başladı. Kız Elizabeth'e hafifçe gülümsedi ve "Bu koridoru izle. Sola dön karşına çıkan ilk kapı.." dedi. Elizabeth ona teşekkür edercesine başanı salladı ve koşturmaya başladı. Kapıyı çalıp içeri girdiğinde telaşla;

"Geç kaldığım için özür dilerim Profesör..Yolu kaybettimde.." dedi azıcık utanarak. Geç kaldığı için kendine çok kızıyordu. Bu hiçte güzel ilk izlenim olmazdı. Sırasına doğru yürüdü ve kendini tahta tabureye bıraktı. Bir yandan kitaplarını çıkartıyor bir yandan da Profesörün bir şeyler söyleyip söylemediğine dikkat ediyordu. Bir süre sonra tahtanın ortasında yazılmış güzelce bir yazı dikkatini çekti.

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanışma ve Derse İlk Adım" "Hmm demek Prof. Johnson.." diye geçirdi içinden. Her zaman yaptığı gibi kitabının bir köşesine not etti profesörün ismini. Profesör susup öğrencileri beklemeye başlayınca Elizabeth şöyle bir göz attı sınıfa. Güneşin haşin ışıklarının içeriye girmesine göz yuman tahta pencereler, tahta bir kapı, beyaz ile kreme yakın bir tonda boyanmış sınıf, dünyaca ünlü büyücü ve seherbazların portreleri, profesörün ofisine çıkıldığı izlenimini veren merdivenler...

Hafifçe yerinde kıpırdandı Elizabeth. Bu onun canının sıkıldığının göstergesiydi. Kolları bağlı, başı dik, suratı ifade okunmaz biçimdeydi. Bu onun dersi dinlemeye hazır olduğunu gösteriyordu. Bir yandan Pofesöre bakıyor, bir yandan da sınıfa girenlere göz atıyordu. Nitekim biraz sonra sınıf dolmuştu. Herkes derse hazır bir biçimde bekliyordu. Sınıfta büyük bir sessizlik vardı. Konuşması gereken kişi hala konuşmuyordu...

Yorucu bir günün ardından hemen uykuya dalmış ve sabah hızla olmuştu.Fazla dinlenemediğini kendi de biliyor,elini yüzünü yıkamak için gittiği ayna da göz altı torbalarını göstererek bunu söylüyordu.Üstünü değişti.Güzel bir kahvaltı yapıp,gücünü toplamalıydı.

Büyük Salon'a giden yoldaydı şimdi.Sabah sabah gürültüsü pek çekilmiyordu açıkçası.Zaten bir çıt sesini bile kaldıramayacak kadar sinirliydi.Genelde uykusu olunca böyle davranırdı.Bunlar sabah sabah bu kadar sesli konuşmayı nasıl becerebiliyorlar diye kendi kendine söylendi.Somurtkan bir surat ifadesiyle salona girdi ve kendi binasına ait masaya oturdu.Neyse ki neşesi yerine gelmişti.Birkaç samimi arkadaşı,onun somurtarak yemek yediğini görmüş,yaptıkları komik şakalarla,başkalrıyla dalga geçmeleriyle Maglor'un huzursuzluğunun üstünden atılmasını sağlamışlardı.Saatine baktı ve diğerlerine Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinin başlıyacağını hatırlattı.Dipte kalan balkabağı suyunu da dikti ve dersliğe doğru hep birlikte koşuştular.

Dersliğin yolunu adı gibi biliyordu.Geçen yıl çok katetmişti.Yine aynı yerdeydi elbette.Hiç zorluk çekmeden dersliğin olduğu yere geldiler.Birkaç Slytherinlinin bazı Gryffindorlular ile tartıştığını gördüler.Hep birlikte aynı anda bakıp sırıttılar ve birbirlerine bakıp dersliğe girdiler.Herkes bir yer bulmuştu.Maglor da kendine uzak,sakin bir köşe beğenmişti.Ne varki sınıf hala tam olarak dolu değildi."Oldum olası bu geç kalanlardan nefret etmişimdir."diye söylendi.Fakat geçen gün neredeyse aritmansi dersine geç kalıyordu.Bu olay aklına geldi ve bu lafı ettiğine dair hafif bir pişmanlık duydu.Ardından kendi kendine unutmuş gibi yaparak birşeylerin karalanmış olduğu tahtaya baktı.

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanışma ve Derse İlk Adım"

"Klasik şeyler".Bu ders sıkıcı geçecekti anlaşılan.Sınıfın dolması bekleniyordu.Kitabını açtı ve birkaç şeye bakmaya başladı.Zaman öldürmek bu olsa gerekti.

Mavi gözlerini yavaşça açtığında içeride garip bir hava sezinlenmişti.Her zamankinden farklı olan bu havanın nedenini anlamak için bir hışımla kalktı ve etrafına bakınmaya başladı.Kimsecikler görünmüyordu.İçeride her zamankinden farklı bir sessizlik vardı.Olamaz!Geç kalmış olmalıydı.Buna inanmak istemese de hemen hazırlandı.Hızlı adımlarla güneş ışınlarının aydınlattığı odadan çıkarak beton duvarların arasında ilerlemeye başladı.
Kahvaltı yapmaya vaktinin kalmadığını düşündü.Zaten kendini hiç de aç hissetmiyordu.Buna ayıracak vakti olmadığından hızlıca büyük adımlarla koridorlarda ilerlemeye devam etti.Dersliğe doğru ilerlerken aklı karışık olan Rachel sanki bir anlığına nereye gittiğini unutmuş onu ayakları götürüyormuş gibi hissetmişti.Bu histen kısa sürede kurtulduktan sonra etrafa bakınıp kendine geldi.Alışmış olduğu beton duvarlar arasında buldu küçük bedenini.İlerlemeye daha büyük adımlarla hatta hafif koşuşturmacı adımlarla devam etmişti.
İlk ders ksks idi.Bu diğer öğrencilerin tersine Rachel’i pek heyecanlandırmıyordu.Diğer derslerden pek farklı bir anlam ifade etmiyordu…
Hızlı adımlarla dersliğin büyük kahverengi kapısından içeriye adım attı.İlk gözüne çarpan orada oturan profesördü.Derse geç kaldığını düşünerek etrafına baktığında daha dersin başlamamış olduğunu anlayarak sevinmişti.Profesöre hızlıca:
“Merhaba profesör” dedi.
Grup halinde içeriye giren öğrencilerin arasından sıyrılarak boş masalardan birine oturdu.Sınıftaki hafif uğultu kimseyi rahatsız etmiyor gibi görünüyordu.Fakat Rachel bu durumdan pek hoşnut değildi.İçerideki birkaç öğrenci dersin başlamasını sabırsızlıkla bekliyor gibi görünüyordu.Bazıları ise daha ilk yılında olduğu için farklı düşünceler içindeydi belki de…
İçeriyi gözlemlemesi kısa sürerek dersin en zaman başlayacağını sormaya başladı kendine.Profesör daha büyücülerin gelmesini bekliyor gibi görünüyordu.Ders başladığında ne öğreneceklerini bilmiyordu bu sefer Rachel.Genellikle derslere hazırlıklı gelirdi.Elindeki kitaplardan bilgi edinip konuya çalışıp derse girmek onun huyudur.Ama ilk defa çalışmamış olması Rachel’in içinde biraz huzursuzluk doğurmuş olmalı ki dersin kitabını çıkararak ilk konulara göz atmaya başladı.Aslında daha ilk dersten pek bir şey yapmayacaklarını biliyordu.Ders tanışmayla geçecekti.Geçen yıl böyle olmuştu bütün derslerde.Böyle düşünerek kitaptaki konulara hafif göz attıktan sonra kahve renkli kalın kapağı kapatarak etrafına yeniden bakındı.Sınıf neredeyse dolmuştu.Ders birazdan başlayacak gibi görünüyordu.
Tahtadaki yazıları sonradan fark ederek yazan yazıları okumaya başladı:

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanışma ve Derse İlk Adım"

Profesörün adını ve soyadını okuduktan sonra bunları yazma gereksinimi duymadı.Unutkan birisi olsa da genellikle not almazdı.Bu onun için eksi mi artı mı olur bilinmez ama o yine de not almamakta ısrarlı davranır.
Dersin konusuna baktı.Tanışma ve derse ilk adım?İlk adımın ne anlama geldiğini yani hangi konuyu işleyeceklerini tam olarak kestirebilmiş değildi.Bazı profesörler kitaba göre ilerlemiyordu çünkü.Bu konuda daha da düşünmenin yararı olmayacağını bilerekten konu üzerinde düşünmeyi kesti ve boş gözlerle etrafına bakınmaya başladı.

Pencereden içeri sızan güneş ışınlarıyla göz kapaklarını hafifçe araladı. Bakışlarını yatakhanenin içerisinde gezdirirken, gözleri saatte takıldı. Bu kadar uyumuş olamazdı, ilk KSKS dersine geç kalacaktı. Düşündükçe sinirleri daha da artıyordu, gece bu kadar geç yatmamalıydı. Yatakhanede kendisinden başka kimsenin kalmamış olması da ayrı sinir bozucu bir durumdu. Niye kimse uyandırmamıştı kendisini? Kendi kendine söyleyerek yataktan doğruldu. El çabukluğuyla kıyafetlerini giyip, kitaplarını eline aldıktan sonra yatakhaneden dışarıya attı kendini.

Kahvaltı için zamanının olup olmadığını merak etmesine rağmen bunu pek de düşünmeyerek büyük salonda doğru yola koyuldu. Derse aç gitmek istemiyordu, hem de uygulama yapılabilecek bir derse. Büyük salonun ihtişamlı kapısından girip, Hufflepuff masasına yöneldiğinde yatakhanedeki kızların hepsinin hala kahvaltı faslında olduğunu gördü. Bu sevindirici bir haberdi. Asık bir suratla kahvaltısını yaptıktan sonra, sınıfa doğru ilerlemeye başladı diğerleriyle.

Karanlık Sanatlar, okula başlamadan da ilgisini çekiyordu, ya da onların savunma büyüleri. Danimarka’daki kütüphane de bu büyülerle ilgili bir kitap görüp, içine bakmaya kalkıştığında abisi tarafından yakalanmasaydı az da olsa merakını giderebilirdi. “Daha küçüksün..” demişti Niels. Belki de zamanı gelmişti, bir şeyleri öğrenmek için. Gerçi karanlık sanatların ve savunmasının ilerde ne işe yarayacağını da merak ediyordu. Bildikleri sadece kulaktan dolma bilgilerdi, herkesin ağzında gezen şeyler. Ama ne anlama geldiklerini anlayamıyordu küçük kız.

Önündeki Gryffindor’lu, kendisinden yaşça büyük olan bir kızı takip ederek derslikten içeriye adımını attı. Tek başına bulmayı düşünmüyordu zaten, burayı. İçerisi daha önce gördüğü dersliklerden pek bir farkı yoktu ve fazlasıyla kalabalıktı. Dersin ortak olması bu kadar gürültüye dayanması anlamına geliyordu, buna da dayanabileceğini pek sanmıyordu. Geç uyanmaktan ağrıyan başının ağrısı daha da katlanacağa benziyordu.

“Günaydın Bay Johnson” Profesörün soyadını son anda tahtaya bakarak görmüştü. Orta sıralardan bir yere geçerken, ilk ders olmasına rağmen tanışma işinin sıkıcı geleceğini düşünüyordu. Neden ilk dersten bir şeyleri öğrenmeye geçmiyorlardı ki? Zaten zamanla birbirlerini tanırlardı. Bakışları KSKS kitabının içinde gezinirken, dersin bir an önce başlamasını umuyordu.

I Numaralı Erkekler Yatakhanesi'nin kapının girişindeki ilk ranzanın alt katında mışıl mışıl uyuyan David, sabahın erken saatlerine doğru gördüğü kâbusla sıçrayarak uyanmıştı. Kâbusun etkisiyle nasıl bir uyanışsa hemen yanındaki komidinin üstündeki gece lambasını, sol kolunu vurarak devirmiş, büyük bir ses çıkararak devrilen gece lambası yatakhanedeki herkesi uyandırmıştı. Kâbusundan uyukulu gözlerle kalmıştı ancak gece lambasının devrilmesiyle gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Homurtularla David'e laf eden arkadaşlarına aldırmayarak üzerindeki ince pikeyi kaldırdı. Artık uyuyamazdı, bir kere uykusu kaçtı mı bir daha asla uyuyamazdı. Bıkkınlık ve sıkıntıyla yatağında oturur hâlde bir süre bekledi. Yeni uyandığı için bazen bulanık görüyordu. Yatağından kalktı, gözlerini ovuşturarak banyonun yolunu tuttu. Elini yüzünü yıkadıktan sonra eskisi gibi görmeye başlamıştı. Sabahın altısında ne yapacaktı peki? "Ahhh lanet olsun!" diye geçirdi içinden ve yatakhanesine geri dönüp üstünü değiştirdi. Kırılan gece lambasına asasını doğrulttu ve “Reparo!” diye fısıldadı. Eski hâline dönen gece lambasıyla suratında bir gülümseme belirdi, anlamsızca. Aklında dersler yoktu, ta ki Gryffindor armalı cüppesini giyene kadar. Nedense cüppesindeki Gryffindor armasını görünce aklına sorumluları -amcası- ve dersi gelmişti. İçinde oluşan heyecanla saatine baktı, hâlbuki derse çok olduğunu biliyordu. Ders en sevdiği ders olunca demekki neticesi de böyle oluyordu. "Ne zırvalıyorum ben?!" diye söylenerek kafasındaki tüm düşünceleri sildi ve asası ile bir parşömen kağıdı alarak Gryffindor Ortak Salon'una indi. Sabahın bu saatlerinde -her zaman olduğu gibi- Ortak Salon'ları boştu.

Bir masaya geçerek bu kadar zamanı nerede harcayacağını düşünmeye başladı. Hızla akıp giden saniyeler, dakikalara dönüşmüş, hâliyle David'in sıkıntısı da kat kat artmıştı. Derse fazla olmasına rağmen Büyük Salon'a gidip kahvaltı yapacak, ardından da dersliğe gidecekti. Eşyalarını topladı ve Büyük Salon'a gitmek üzere Ortak Salon'dan ayrıldı. "Merlin'in sakalı! Yedi kat aşağıya kim inecek şimdi?!" diye düşünmeden duramıyordu. Sıkkınlıkla bekledi dakikalar, uykusunun gelmesine yol açmıştı ancak ne yaparsa yapsın uyuyamacağını geçen yılların tecrübesiyle biliyordu. Kendiliğinden hareketli merdivenlerden önce altıncı kata, sonra beşinci kata, sonra... Dördüncü kata inen hareketli merdivenlerden birine tam ayağını atacakken merdiven hareket etmiş, David'in o uykulu gözlerinden eser kalmamıştı, korkunun etkisiyle. Dengesini son anda toparlamış, bir an trafik kazasıyla ölen ve ablasının "Boş yere ölmüş!" diye nitelendirdiği bir muggle aklına gelmişti. Kendisini toparlayamasa gerçekten de boş yere... Kendisini toparlayarak Büyük Salon'a vardı. Her yer gibi burası da sessiz, burası da David gibi yalnızdı. Yavaş adımlarla Gryffindor Masasını yöneldi, her zamanki yerine oturdu ve elinde tuttuğu parşömen kâğıdını masaya serdi. Cebinden çıkardığı tüy kalem ve mürekkeple parşömene bir şeyler karalamaya başladı. Neye benzediği belirsiz saçma sapan çizimler yapıyor, biraz olsun sıkıntısını geçirmeyi diliyordu. Yaklaşık bir saat boş boş çizimler yaparak zamanını öldürdü. Bir saatin sonunda Büyük Salon dolmaya başlamıştı. Yanına gelen Gryffindor'lu arkadaşlarıyla kahvaltıya oturan David, sabahki sakarlığına doğru gelen konuşmaları çevirmeye çalışıyordu, bunu neden yaptığını bilmediği halde.

Her zamanki gibi lezzetli bir kahvaltının ardından Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersliğinin yolunu tutan yalnız kovboy David, sınıfa ilk gelenlerden olmadığı için seviniyordu. Eğer ilklerden olsaydı amcasıyla konuşmak zorunda kalacak ve sınıfın önünce onunla belki de tartışacak, hatta bununla da kalmayıp binasından puan kırdırtacaktı belki de. İkinci sıraya oturdu ve dersin başlamasını bekledi. Gözüne işilen tahtadaki yazıyı okudu.

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanımşa ve Derse İlk Adım"

Tanışma ve derse ilk adım demek. Amcasının ilk adımlarını bilirdi, gözlerini kısarak amcasına bir bakış attı, görmesini dileyerek ve beklemeye koyuldu.

Güzel bir yaz yağmurunun ardından buhar buhar kaynaşan toprağın diriliği uyandırmaya yetiyordu Samara'yı. Sabahın çığlıkları arasında doğan güneşin taze ışıkları kızlar yatakhanesinin penceresini tıklatırken yüzünü okşayan esintilerin ardı arkası kesilmiyordu. "Günaydın..." Gözlerini açtığı an da suratındaki gülümsemenin yeniliği ve berraklığı içindeki saflığın göstergesi olmakla yetinmiyor ilk defa lanetler yağdırmıyordu. " Beni mutluluk mu çarptı ne? " Aklındaki tuhaf sorular beynini kurcalarken bile gülümseyişi gizlemeden açığa vuruyordu. "Tık... tık... " Kapıdan gelen seslere aldırmayıp yorganı çekip uyumak bu sefer çok zordu, kapının arkasındaki homurdanmalara ve kıkırdamalara aldırış etmemek mümkün değildi. Suratındaki gülümsemenin kayboluşuyla içini kaplayan yalnızlık ve korku birleştiği an da dayanılmaz bir hale geliyordu ve bedenine acı çektiren bir işkenceyle yüzleşiyordu Samara. Yorganını kolları ardına atıp kapıya doğru senkronize adımlar atmaya başladı. Her bir adımda içini saran korku azarken bir yandan da kapının ardındakini merak ediyordu.

"Fazla merak iyi değil." İçinden tüm bunları geçirmesine rağmen hala kapıyı açıp homurdanmaların kaynağının arayışında olmak istiyordu. Adımlarını kesmeden kapıya yaklaştı, kulağını kapıya dayadı ve kapının diğer tarafındaki şeyin sesini daha iyi duymaya çalıştı. Aradan çok geçmeden duyduğu kıkırdamadan sonra kapıyı açıp Samara'nın oda kapısının önünde şakalaşan iki kızı görür görmez içten bir oh çekti. Samara kapının açılmasıyla irkilen kızların yaşadıkları şoku atlatmalarına izin vermeden " Ne bu böyle, sabah sabah... Bırakın da uyuyalım ya kızlar, lanet olsun ya..." dedi bağırarak. Kızlar korkudan tir tir titrerken aralarından biri tiz sesiyle " A.. ama tüm derslikler başladı, bu gün bizim dersliğimiz yok da bu... burada konuşuyorduk sadece. Merlin adına yemin ediyorum ki seni uyandırmak değildi amacımız... Affedersin" Samara kızlara mahcup bir şekilde bakmayı ve de özür dilemeyi çok isterdi ama altta kalmamak ve de kötü kız rolünü canlandırmak için oradan hızla çekip gitmeye mahkumdu. Koridorları hızla inerken aklını bıraktığı köşede, o iki masum kızın yanında bıraktığı için kendisine kızıyor ve de " Kötüyüm, lanet olsun... Neden özür dilemedim ki? " diyordu.

Kendisini yiyip bitirmesine neden olan bu konu hakkında artık tek bir kelime bile duymak istemezken şu başına gelenler içindeki canavarı uykudan uyandırmaya yetiyordu sanki. Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Dersliğinin önüne gelir gelmez kendisine duyduğu güveni arttırırken çektiği acıları unutup güçlü biri olarak dersliğe girmeyi amaçladı. "Tık... tık..." Kapıyı tıklattığı an da içeriden gelen soğuk sesin "Gir..." demiş olmasını umarak kapıyı yavaşça açıp içeriye daldı aniden. Sınıfı süzmeye fırsat kalmadan önce geç kaldığı ve de bedelini ödemesi gereken bu dersin profesörü Bay Johnson'dan özür dilemeliydi. Ama profesörün hala masasında oturup sınıfa girenlere aldırmaz bakışlarıyla karşı karşıya gelince ağzından sadece "Günaydın profesör Johnson..." çıkıverdi. Kızlar yatakhanesinin önündeki kızlar aklında canlanınca söyledikleri yalana nasıl kandığına bile anlam veremiyordu. " Ahhh... Lanet olası ufaklıklar. Sizi bir elime geçirirsem..." Gerçekten çok sinirlenmişti, içinde bir cam açık kalmışcasına hüznün damlaları içeriye girerken bir camdan da nefretin halkaları Samara'yı esir alıyordu. Sınıfın ortasında öylece kalakaldığı an da boş bakışlar arasında kaybolmamak için hemen Molly'nin yanında gelip "Günaydın..." dedi ve gülümseyerek yanına oturdu.

Tedirgin bakışlarını sınıfta inleyen fısıldaşmalardan çeker çekmez Molly'nin sevecen gülümsemesiyle karşılaşınca içini dolduran mutluluğun ani etkisiyle ağzı kulaklarına vardı. İçinde kasırgaların estiği mutluluğun simgesi olan sadece gülümsemesiydi... "Birini beklemiyordun umarım, istersen kalkabilirim Molly..." Molly'nin gözlerinden de anladığı gibi kalmasını istiyordu, kalkmasını değil. Samara, gözlerini yere devirdiği an da tahta zeminin ardında parıldayan kolyenin içeriye sızdırdığı ışığın göz kamaştırıcılığına dayanamadan adeta büyüsü altına alınmışcasına elini kolyeye uzattı. Yerden zerafetini bozmadan alırken kolyeyi bir yandan da aklına gelen soruları geri çevirmekle yoruyordu beynini. "Vayy... Merlin aşkına, bu harika! Molly, şuna bir bak! Çok güzel değil mi? " dedi Molly'yi çekiştirerek. Molly kolyeye daldığını anlayınca gözlerini ovuşturup tekrar büyüleyen kolyenin parlaklığına kaptırdı kendisini. Samara, profesörün ayağa kalkıp asasıyla tahtaya bir şeyler yazdığını görünce elindeki kolyeyi nedensiz bir şekilde yere attı. Profesörün tahtaya yazdıklarını görmeye çalışarak hızlıca mırıldandı.

"Sawyer Raul Johnson ~
Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanışma ve Derse İlk Adım"

"Çıkabilirsiniz!"
Bunu söyleyen profesör için her ne kadar dersin bitişini belirtse de, diğerleri için -ki en azından Jacquelyn için- yeni bir dersin başlangıcıydı. Jacq zorla sıkıştırdığı çantasını yerinden çıkardı ve sağ koluna taktı. Sıranın üzerindeki süslü kalemleri ve tüm ders boyunca karaladığı parşomenlerini aldı ve cüppesinin cebine koydu. Bir sonraki dersi karanlık Sanatlara Karşı Savunma'ydı ve şuan bulunduğu derslikten uzak değildi. Jacq de, diğerlerinin yaptığı gibi büyük küçük herkesin oluşturduğu sele kapıldı mecbur olarak. Her adımında, önü açık olan cüppesi dalgalanıyordu. İçinin ejderha derisi ile yapıldığı ve amacı belliydi. Her ne kadar Jacq, babasının hediyesi olduğu için giymemekte ısrar etse de, soğuk günlerde içine hiçbirşey giymeden de dolaşabilirdi. Babası bazen onu düşünüyordu ve Jacq bunda hayli şaşırıyordu.Jacquelyn'i bu düşüncelerinden, eski ve hayli hantal gözüken kapının gıcırtısı onlardan, Hogwarts'a getirdi. Ufak bir sarsılma ve kendine gelme senfonisinden sonra kapıyı, diğer öğrencilerden farklı, utanarak araladı.Derslik ortalama bir sınıf kadardı. Jacq yer seçmeksizin yerine oturdu. Kısacık eteği ve dar gömleğini çevreleyen cüppesini sıranın altına koydu ve çantasını yere fırlattı. Profesöre gülümseyen yüzüyle selam verirken, yüzünün kızardığını, tüm benliğiyle hissetti. Tekrar kafasını eğdi. Sıralar tertemizdi ve yeni cilalanmış gibiydi. Jacq, yansımasını gördüğünde saçıcın dağıldığını gördü ve tahtada birşeyler yazdığını farketti.Kafasını kaldırdığında Profesörün özenle yazdığı
"Sawyer Raul Johnson ~
Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanışma ve Derse İlk Adım"
yazısını gördü ve 'Galiba burada bu bir gelenek' diye mırıldandı. Bir süre sonra bunun üzerine düşündü. Derse öğrencilerin başlaması hayli ilginç ve eğlenceli olacaktı...

Bir önceki gecenin akşamından beri hiçbir şey yemiyordu ev bu Maria için uzun bir açlık süresiydi. Yaklaşık beş dakika önce karnında garip bir buruklukla uyanmıştı ve bunun açlık olduğunu ancak şimdi fark edebiliyordu.”Acilen bir şeyler yemeliyim!”diye mırıldanarak sandığında çikolata aramaya koyuldu. Aslında sandığına çikolata koyduğunu hatırlamıyordu bile ama kendini iyi tanıyordu. Kriz ya da depresyon anları için tek çaresi olan çikolatayı her halükarda yanında bulundurmak onun asla vaz geçemeyeceğini düşündüğü bir alışkanlığıydı. Sandığın içi Maria nın çikolatasını görebilmesi için fazla karanlık ve dağınıktı. Maria el yordamıyla aramasına devam ederken aklına bugünkü ilk dersi geldi. Karanlık Sanatlara Karşı Savunma. Birden çikolatayı falan unuttu ve gidip elini yüzünü yıkadı. Üstüne dün akşam yıkayıp sandığının üzerine koyduğu cüppesini geçirdi ve koşar adımlarla karnını doyurmak üzere Büyük Salona gitti. Gerçekten çok açtı ve derse erken gitmek uğruna karnını doyurmamazlık yapmayacaktı. Elinden geldiğince hızlı yemeye çalışıyordu ve dışardan nasıl göründüğünü umursamıyordu bile. Birkaç poğaçayı da eline alıp K.S.K.S dersliğine gitmek üzere yerinden kalktı. “Bunları da yolda yerim artık” diye düşündü. Genelde koridorları inceleyerek yürürdü; çünkü epey ilgisini çeken bie mimarisi vardı bu binanın; ama şu an sadece hızlı hızlı yürüyordu. Hem elindekileri yiyip hem koşarken dengesini kaybedip düşmeyeceğini bilse gerçekten koşardı. En sonunda sınıfa gelmişti. İçeri girmeden önce sınıfa şöyle bir göz attı. Sınıf kısmen dolmuş sayılırdı. Kendi kendine hayıflanarak profesöre selam verip boş kalan yerlerden birini oturdu.

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanışma ve Derse İlk Adım"

Tahtada yazan bu tanıtım Maria nın ilk anda dikkatini çekmemişti; ama görür görmez defterini çıkarıp not aldı. Sonra sırayla öğrencileri incelemeye başladı. Hepsiyle aynı yaştaydı. Bu güzel bir duyguydu. Kendiyle aynı yaşta olan ve aşağı yukarı hayatı aynı derecede tanıyan insanlarla bir arada ders işlemek gerçekten güzeldi. Arkasına yaslandı ve dersliğin dolmasını beklemeye başladı.

Kahverengi gözlerini araladığında içinde sabah erkenden gireceği derse dair hiç bir olumlu duygu yoktu. Zira biricik kuzeni Marque gitmiş, yerini Gryffindor'ların başkanlığını yapan bir adam gelmişti ve Marv bu durumdan pek hoşnut değildi. Kuzenine ne olduğu konusunda en ufak bir fikri dahi yokken tatil boyunca gereksizlikleri yüzünden odasından çıkmadığı için ne kardeşinden ne de herhangi birinden bir gelişme öğrenebilmişti. Bir Gryffindor sorumlusu ne kadar iyi bir eğitmen olabilir ki? Müdüre iyice kafayı yedi... Bencil düşünceleri bu dönem olabilecek tüm iyi olayları emiyor, olacaklara karamsar bir gözle bakmasına neden oluyordu. İlk başlarda her ne kadar derse kaydını yaptırmak istememiş olsa da son derece önemli bir ders olan Karanlık Sanatlara Karşı Savunmaya girmeliydi. Profesör kim olursa olsun...

İnce parmaklarını saçlarına götürüp geriye doğru salladığında açık kumraldan iyice sarıya dönmeye başladı. Özelliklerini değiştirmek hoşuna gidiyordu. Özellikle de ne yaparsa yapsın çoğunluğun bunu kendisinin yani Marv'ın yaptığının bilmemesiydi. Ancak ne zaman bu özelliğini düşünecek olsa aklına yabancı, onunla aralarında geçen dialog, bu özelliğinin kendisinden neden saklandığı ve en kötüsü de annesi, yani bir katil geliyordu aklına. Neden herkesin olduğu gibi normal bir hayatı yoktu sanki. Resmi okul cübbesini üzerine geçirirken rozete takıldı gözleri. Parıldayan başkanlık rozeti. Lanet olası bir cadıyı düşünmekle öylesine meşguldü ki ona bile gerektiği gibi sevinememişti. Süet, bacaklarını saran ve dizlerinin biraz daha altında biten çizmelerini bağcıklarını bağladıktan sonra aynaya döndü. Elini yüzüne gezdirirken kendisine benzemediğini fark etti. Sürekli görünümü değiştirmek zevkli olabilirdi belki ama Marv hala buna alışamamıştı. Saçlarını tarayıp serbest bırakırken hafif bir parlatıcıyla solgun dudaklarını belirginleştirdi.

Zindanlığın karanlığından ayrılırken aslında hiç de aç olmadığını fark etti. Günlerdir doğru düzgün bir şey yememesine rağmen en ufak bir açlık hissetmiyordu. Eh, şikayetçi sayılmam... Onu endişelendiren ne açlığıydı ne de başka bir şey. Günlerdir aklına takılan onca şey vardı ki.. Belki dışarıdan bakıldığında oldukça kolay çözülebilecek sorunlardı bunlar ama Marv öyle düşünmüyordu. O yabancıyı yeniden görene ve neler olduğunu en ince ayrıntılarına kadar öğrenene kadar rahat edemeyecekti, biliyordu. Yine de o kadını görmek istemediğine emindi. Lanet olsun Marv sen ne yaptığını biliyor musun sanki?

Dersliğin kapısına geldiğinde içeride her zamanki tanıdık, soğuk ve mesafeli ancak her zaman Marv'a örnek olabilmeyi başarmış olan cadıyı göremeyeceğinin verdiği hüzünle ellerini birbirine kenetledi. Yine de ne varki tırnakları ne kadar bakımlı olursa olsun uzunluğu nedeniyle etine batınca aniden bırakıverdi. İçeri girsene sen artık! Adımlarını attığında ortak ders olduğunu hatırladı. Çoğunu tanımıyordu bile. Profesöre en ufak bir selam verme nezaketi bile göstermeden sadece baktı ve odadaki tek tanıdık yüz olan Dayrnt'ın yanına ilerlemeye başladı. Tabii ilk iki adımdan sonra durdu-onun ve kardeşinin çıkmaya başlamasından hoşlanmıyordu- ve sadece adını bildiği bir Ravenclaw'ın yanına attı bedenini. Kızın adının Rachel olduğunu ve tutucu pozisyonunda oynadığını biliyordu. Hafifçe gülümseyerek kuru kafa motifleri olan keten çantasından yeni ders kitaplarını çıkarttı. Tahtadaki yazıya takıldı gözleri. İlk adım ha? İlk adım için biraz fazla yaşlanmadım mı acaba... Alay dolu sözlerini belki de ilk defa kendine saklarken arkasına yaslandı ve tüy kalemini parşömende dolaştırıp kendi adını defalarca yazmaya başladı. Belki de sınıf dolana kadar yapılabilecek en iyi şeydi...

Hayley bir anda doğrultdu yataktan ve hemen yanında duran saatte baktı.Saat çok geç olmştu ve ders başlamak üzere idi.Neden bu kadar geç kalkardı ki derse girince Daff'fı öldürecekti neden onu kaldırmamıştı ki?Yataktan kalktı ve bir an önce giyindi normalde on dakika süren bu aşamayı iki dakikada geçmişti.Yatakhaneden saçı başı dağınık gravatı eline dolanık bir şekilde çıkmıştı.İlk kez bir derse böyle girecekti.Çantasını omzuna attı.Ama bir şey unutmuştu asasını.Hemen yatağına gitti ve yastığının altından asasını alıp cüppenin içine attı. Ne kadar geç kaldığını bilmiyordu kesin ders başlamıştı.Acaba derse alır mıydı Hay'ı?Bundan şüpheliydi çünkü David'in anlattığına göre biraz sinirli biriydi profesör.Ortak salona indiğinde tamda düşündüğü gibi bir manzara ile karşılaştı salon boştu tek bir kişi bile yoktu herkes ilk Karanlık Sanatlar dersine gitmişti ders ortak olduğu için boştu salon.Hay koşarak çıktı ortak salondan ve kendini henüz güneşin yeni vurmaya başladı loş koridorlara attı.

Koridorlar sessizdi hemde çok sessiz.Herkes derse gitmişti çünkü.Hay bu ders için çok heyecanıydı.Tabi derse girebilirse.Omzunda ki çantayı sırtına sabitledikten sonra elindeki tokayla saçını bağladı böyle dağınık girmek derse saygısızlık olurdu çünkü.Acaba David amcası ile konuşmuşmuydu?Herhalde konuşmuştur diye düşündü.Ama kavgalı olduklarını bildiği için David kouşmamış olabilirde.Koşarak gittiği için çevresine bakmıyordu.Sadece önüne bakıyordu düşmemek için.Ders çoktan başlamış olmalıydı.Köşeyi dönerken karnının aç olduğunu fark etti.Çünkü Büyük Salonda ki kahvaltıya yetişememişti ne yazık ki.Öğle yemeğin de çok yiyecekti.Sonunda Karanlık Sanatlar koridoruna gelmişti.Hızlı hızlı yürüdü o yoluda dersliğin önünde durdu bir süre kapıya yaslandı ve içeriyi dinledi içerden sesler geliyordu daha ders başlamamış olmalıydı.İçini kaplayan bir mutlulukla kapıya iki defa vurdu ve içeriye girdi.

İçerisi tıklım tıklımdı herkes burdaydı.Hemen profesöre döndü "Günaydın profesör Johnson" dedi ve David'in yanına gitti geldiğinde ona da "Günaydın" dedi.David biraz sinirliydi ve bunu nedeni açıktı amcası.Profesör Johnson ile olna akrabalığı ve ablasına olan şeylerle ilgili duyduğu kızgınlığını arttırmıştı.Çantasınıdan bir kaç parşömen kitap ve kalem çıkartıp masasını üzerine koydu.En sonda cüppesinden asasını.Sonra tahtaya baktı tahtada;

"Sawyer Raul Johnson ~ Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Profesörü
Tanışma ve Derse İlk Adım"

yazıyordu.Hayley Bu derse adım atalı 2 yıl olmuştu acaba şimdi nasıl bir adım atacaktı?Birde tanışma var kendisi ile ilgili problem yoktu ama David nasıl bir tanıtım yapacak merak ediyordu.Tahtadan gözlerini alıp profesör Johnson'a verdi ve dik gözlerle onu izlemeye başladı...

Heyecanlı bekleyiş içindeydi, gelmek bilmeyen öğrenciler her dakika için kalbine bier hançer saplattırıyordu. Bu bekleyiş nereye kadardı? Bir an önce tüm öğrencilerin gelip dersini başlatmak istiyordu. Aslında kafasını kurcalayan ve şuan için tanıdığı –tam sayılmasa da- yeğeni David vardı. Onu tanıyacağından şüpheli de olsa, bunca yıl sonra onu bir kez daha görmek ve tekrar tanışmak, konuşmak istiyordu. Masasında bacak bacak üstüne atarak beklemeye devam etti. İçeriye tek tük öğrenci gelemeye başlamıştı, belli etmemeye çalışsa da yaşlı kalbi ilk dersin verdiği heyecanla kıpır kıpırdı. Sınıfa girerken kendisine selam veren öğrencileri başını bir kez öne doğru hafifçe sallayarak onayladı ve tahtadaki yazıyı içinden bir kez daha okudu. İlk Adımlar… İlk adımlarını kim bilebilirdi ki? Şuan için birkaç öğrencinin, ona lanet okurcasına büyü yapmamanın hesabını sormak istediğine emindi. Bu düşünceyle suratına yerleşen alaylı gülümsemeye ve beraberinde yaşlı yüzünde oluşan çizgilere engel olamadı.

Artık sınıf doluyordu, ortak ders olduğu için bir hayli kalabalıktı içerisi. Yaptığı genişletme büyüsüyle sınıf anca bu kadar büyümüştü; ama bu derse ilgi çok fazlaydı. Kendi öğrenciliğinde de böyleydi, şimdi böyle, sonra da... Büyücü ve cadılardan bu dersi almayan birinin olup olmadığını düşünürken, içeriye dağınık, gömleği dışarıda ve kravatı boğazı yerine göğsünde olan Gryffindor’lu bir öğrenci girmişti. Kumral saçlar, yeşile kaçık gözler, uzun boy... Yoksa bu David miydi? Yeğenini tanıyamıyordu, nasıl bir amcaydı? Bozuntuya vermedi, kendisine selam vermeden geçen ve sırasına oturduğunda göz ucuyla takip ettiği bu öğrenci, ona kötü bakışları atıyordu. Tersler gibi bir hâli vardı. “Bunu sonra düşünürüz. Şimdi ders zamanı.” diye geçirdi içinden ve hemen hemen dolu olan sınıfa dönüp konuşmaya başladı:

“Öncelikle hepiniz Hogwarts’a ve dersime hoş geldiniz. İkinci ve üçüncü sınıflar benim yeni olduğumu anlamışlardır. Geçtiğimiz yaz, müdüreliğe atanan Aritmansi Profesörü Amortentia tarafından bu görev için baykuş postası aldım. Düşünmeden de kabul ettim. Adım tahtada yazdığı gibi Sawyer Raul Johnson. Soyadımdan da belli olduğu gibi Johnson ailesine mensubum. Gryffindor’dan mezunum ve Gryffindor Bina Sorumlusuyum. Genel olarak esprili ve neşeli biriyimdir; ama sinirli tarafım da vardır. Öğrencilik hayatımda Gryffindor Sınıf Başkanlığı ve Quidditch Takım Kaptanlığı yaptım, iki sene. Kısaca ben buyum, şimdi sizlerde sağ sıra kümesinden başlayarak kendinizi tanıtmaya başlayın.”

Sınıftan gelen haşırtı ve tuhaf fısıltılar onu rahatsız etse de ilk günden ‘huysuz yaşlıyı’ oynamak istemiyordu. Suratının buruşmasını engellemeye çalışarak suratına sahte bir gülümseme koyuverdi. Sağ baştan başlayan sıranın kısa süre içinden sol sıra kümesinin en sonuna gelmesini umut ediyordu. Daha yapacak çok iş vardı ne de olsa.