Göz yaşları

Elina sabah erkenden kalkmıştı.Aksilik bu ya bütün hafta derslere geç kalmıştı tatil günü sabahın köründe uyanmıştı.Gözlerini ovuşturdu ve camdan gök yüzüne baktı.Kara kara bulutlar yoktu gökyüzünde demek ki yağmur yağmayacaktı.O anda bir baykuş cama doğru uçtu.Elina irkildi camı açtı dışarısının soğuğu içeriye girmişti.Elina üşüdü.Baykuş'un ağzındaki mektubu açtı ve okuma başladı.

Sevgili kızım..
Aslında bunu sana söylememem gerekiyordu.Ama bilmen gerektiğini düşündüm.Babanla ayrılıyoruz.Bildiğin nedenlerden.Ben artık büyük babanların evinde kalmıyorum beni merk etme.Seni çok seviyorum.Derslerine çok çalış.Seni seven... ANNEN

Elina'nın gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı.Büyük babası inatçı keçinin tekiydi.Barışsada annesine sataşmayı bırakmıyordu.Elina sık sık dedisini susturuyordu.Ama evden ayrılınca büyük babası iyice annesini kızdırmıştı.Elina büyük babasına suç buluyordu çünkü annesi ve babası birbirlerin çok seviyorladı.Elina üzerini giyindi.Tüm kızların önünde ağlamak istemiyordu.Hızlı hızlı bahçeye yürümeye başladı.Yürürken bir çocuğa çarpmıştı ama yüzünü yerden kaldırmadan yürümeye devam etti.

Göl kenarına gelince bir ağacın altına oturdu.Dizlerini önüne doğru katladı.Ve yüzünü dizlerini arasına koyup kollarınıda yüzünün çevresine sardı.Elinin içinde annesinden gelen mektup buruşmuş bir halde duruyordu.Elina hüngür hüngür ağlıyordu.Ne gök yüzünde parıl parıl parlayan güneşten nede havanın güzelliğinden haberdardı.

Gözlerini açtığında sabahın erken saatlerini olduğundan habersizdi. Tatil gününde bu kadar erken uyandığını farketseydi eğer yataktan hiç kalmazdı Bev. Fakat bunu farketmemiş, yataktan kalkmıştı. Diğer kızların çoğu uyuyordu. Yatakhanede sadece yatakların baş uçlarında bulunan komidinlerin üzerindeki saatlerin tik takları duyuluyordu. Pencerenin önüne gelip, havaya baktı. Güneş pırıl pırıl parlıyor, sanki ona göz kırpıyordu. Hava oldukça güzeldi bir sonbahar gününe göre.

Bu havada göl kenarına gitmek iyi gelecekti ona. Bütün hafta o dersten o derse girmiş, koşturup durmuştu. Derslerinden sıkılmamıştı ama temiz havayı da özlemişti. Dore malikanesindeyken sık sık güneşli bahçeye çıkardı. Çimlerde oturup, kitap okurdu. En çok hoşuna giden şeylerden bir tanesiydi bu. Ortak salondan çıkarak, boş koridorlarda yürümeye başladı. Tek tük öğrenciler vardı koridorlarda onların çoğuda kütüphaneye doğru yürüyorlardı. Bev, okuldan bahçeye çıktığında derin bir nefes alarak çimenlerin kokusunu içine çekti. O zaman bütün bir hafta boyunca okulun içerisinde kalarak ne kadar büyük bir hata yaptığını anladı.

Göl kenarına doğru yürüyordu. Göle doğru yaklaştıkça rüzgarın esintisi biraz daha artmıştı. Özgür bıraktığı saçları o yürüdükçe uçuşuyordu. Ağaçların olduğu yere geldiğinde ilerideki bir kızı farketti. Elleri ile yüzünü kapamıştı. Bev, neden böyle yaptığını anlayamamıştı. Çünkü gölün manzarası oldukça güzeldi. Güneş ışınları gölün üzerine yansıyordu ve bu da çok güzel bir manzara oluşturuyordu. Yanına gidip, gitmeme kararı vermesi gerekiyordu. Bu oldukça zor bir karardı. Belkide yalnız kalmak istiyordu. Tanıdığı, kendi binasından birisi olsa şimdiye kadar gitmişti. Fakat bu kızı daha önce gördüğünü hatırlamıyordu. Beyninin içerisinde bir karar verme aşaması geçirdikten sonra yavaş adımlarla kızın oturduğu yere doğru yürümeye başladı.

Kısa bir süre sonra yanına varmıştı. Şimdide konuşup, konuşmama arasında bir çelişki yaşıyordu. Buraya kadar gelmişken, konuşmama olmazdı. Hafif bir öksürük sesi çıkarttıktan sonra ''Merhaba. Ben Beverly Joanne Dore. Yanına oturabilir miyim? '' dedi en tatlı sesiyle. Kız bir an başını kaldırır gibi olmuştu. Beverly ise terslenmekten korkar bir şekilde bekliyordu.

Elina gözlerini kapattı ve '' şimdi ne yapıcam ben artık büyüğüm ve boşanma muggle mahkemesinde olucak izlediğim filmlerde çocuğu kimin yanında kalmak istediğini soruyorlar babamın yanında kendim gibi olanlarla yaşamayı yeğlerim ama annem o ne olacak .. '' diye düşüncelere daldı.

Bir süre sonra rüzgar arttı ve Elina üşümeye başlamıştı pelerinide almamıştı yanına.Rüzgar kulaklarına doluyor ve Elinayı rahatsız ediyordu.Birden ayak sesleri duydu.Kafasını kaldırmadı anlayıp gitmesini bekliyordu ama ayak sesleri yaklaşmaya devam etti.Elina hala kafasını kaldırmamakta inat ediyordu.Adımlar yaklaştı yaklaştı durdu.Ve ''Merhaba. Ben Beverly Joanne Dore. Yanına oturabilir miyim? '' dedi.Bu bir kızdı ve sesi çok taalı geliyordu Elina biriyle dertleşmenin iyi geleceğini düşündü ve kafasını kaldırmadan elini açtı nedendir bilmiyordu kıza karşı içinde bir güven oluşmuştu.Onun için çok özel olan mektubu okumasını istiyordu.

Kız kendi kendine bir şeyler söylüyordu. Ses tonundan ağladığını anladı Bev. Birden oradan kaçıp gitmek geldi. Sonuçta kötü bir durum yaşamış olmalıydı ve büyük ihtimalle yalnız kalmak istiyordu. Neden her işe burnunu sokuyordu ki? Bir haftadan beri ilk defa göl kenarına gelme cesareti gösterebilmiş ondada böyle bir durumla karşılaşmıştı.

''Kendi başıma dursaydım keşke?. O zaman başkalarının özel hayatlarına girmiş gibi olmazdım. Oturur, sakin sakin kitabımı okurdum.'' dedi. O kendi kendine içinden söylenirken kız yavaşca başını kaldırdı. Gözleri ağlamaktan kızarmıştı. Bev,o zaman kızın durumuna dahada üzüldü. Ama her sorunun mantıklı bir açıklaması ve çözümü olurdu mutlaka. En azından Bev için bu böyleydi. O sırada kızın yumruk yapmış olarak sıktığı ellerini açtığını farketti. İçinde buruşmuş ve gözyaşlarıyla ıslanmış bir kağıt vardı. Sanki bunu Bev'e uzatıyor gibiydi.

Bev alıp almamak konusunda tereddütlüydü. Belkide uzatmıyordu ona öyle geliyordu. Fakat kızın gözlerinde ki bakışı görünce almaya karar verdi. Uzanıp aldı kağıdı. Okuması için biraz düzeltmesi gerekiyordu. En sonunda mektup okunabilecek bir hale gelmişti. Mektubu okurken yüzünün şekli değişiyordu. Bunun farkındaydı. Çünkü okuduğu mektup özel bir mektuptu. Kızın hiç tanımadığı birisine böyle bir mektubu okutması Bev'i endişelendirmişti. Öte yandan ona güvenmesi de gururunu okşamıştı. İçinden birden bir mutluluk dalgasının yükseldiğini hissetti. Fakat kızda ondan bir yorum, açıklama hiç olmazsa birkaç teselli cümlesi bekliyor gibiydi. Bev onunda durumunu anlıyordu çünkü kendisinin başından da buna benzer bir şeyler geçmişti. Kızın yanına oturarak ''Sana üzülme diyemem. Çünkü ne kadar desemde deyim üzüleceksin. Fakat bu dünyanın sonu olan bir şey değil. Bunu biliyorsun. '' dedi. Adını bile bilmediği bir kızın özel hayatından mektubunu okumuştu. Bu çok ilginçti.

Elina kıza mektubu uzattı ve tekrar gözlerini yumdu.Artık ağlamaktan helak olmuştu ve gözleri felaket derecede ağrıyordu.Elina kağıt seslerinden kızın mektubu açtığını duydu acaba vermesemiydi.Ya onunla dalga geçerse.Dalga geçerse bir tane surtına indirirsin hem sinirinde geçmiş olur diye içinden Geçirdi Ell.Elina burnun çekiyor gözlerini koluna siliyor ama bir kaç saniye sonru yanakları tekrar ıslanıyordu.

Rüzgarda sürekli esiyor acayip seseler çıkaryırdu Ell buna sinir oldu ve ellerini kulaklarına kapattı kız uzanıp elini indirdi ve konuşmaya başladı ''Sana üzülme diyemem. Çünkü ne kadar desemde deyim üzüleceksin. Fakat bu dünyanın sonu olan bir şey değil. Bunu biliyorsun. '' dedi.

Elina kıza bakıp '' ravenclawdansın demi . öyle bilgiç bilgiç konuşmandan anladım.Üzülmemeye çalışıyorum ama olmuyu.Hep büyük babamın yüzünden annem mugge benim büyük babam hep ona siz mugglelar şöylesiniz siz mugglelar böylesiniz der .Babamda ne akla hezmet büyükbabamlara taşınmaya kalkıştıysa off off '' dedi Ell kendi içinde ikilemler yaşıyordu bunu dile getirince saçma olduğunun farkındaydı ama yine de konuşmaktan alı koyamıyordu kendini.Ellerin tekara kulaklarına kapadı.Yanakları yine sırılsıklam olmuştu ve iki yanağındaki çillerinde belirginleştiğine emindi.

Bev; daha önce hiç kimseyle böyle bir konuı hakkında teselli verecek cümleler kurmamış,konuşmamıştı bile. Onun için bu durum hakkında ne söyleyeceğini bilemiyordu hatta belkide saçmalıyordu. Kızı yalnız mı bıraksaydı ki? Ama buraya kadar gelmişti şimdi gitmek olmazdı. Bev'in söylediklerinden sonra kız kızarmış gözleriyle yüzüne baktı. Sanki ''Sen olanları bilmiyorsun, gelip burada konuşuyosun'' der gibiydi.

Ama Bev'de onun yaşadıklarını nereden bilebilirdi ki. Bilmediği bir konu hakkında da doğru yorumlar yapması beklenemezdi kimseden. Üstelik hala adını bile bilmiyordu. ''Ravenclawdansın diymi?. Böyle bilgiç bilgiç konuşmandan anladım.Üzülmemeye çalışıyorum ama olmuyor.'' dedi. Bev gülümsedi. Sanki alnında yazıyordu Ravenclaw olduğu. Ama bu binada olmaktan da gurur duyuyordu. O bunları düşünürken kızın son söylediğini sözleri anlayabilmişti. Sanırım büyükbabasından şikayet ediyordu.

Hiç birşey söyleyemiyordu çünkü ne kızı ne ailesini tanıyordu. Yaşadıklarını bilemiyordu. Sadece susuyordu. Meltem hafif bir şekilde esiyor bu esinti onun hoşuna gidiyordu. Kız belkide ondan bir şey söylemesini bekliyordu ama zaten kızın dediklerinden doğru düzgün bişey anlayamamıştı. Onun için en iyisi hiç bir şey söylememekti. Belkide kız anlatmak istiyorsa kendisi anlatırdı.

Elina kafasını kaldırdı.Kız artık konuşmuyordu.Elina gözlerini sildi '' tamam ağlamıyorum.'' dedi.Göl harika gözüküyordu.Elina yeni fark etmişti.Kafaasını kaldırdı ve hala kızda bulunan mektubunu eline aldı. '' Sanırım bir cevap yazmam lazım. ''dedi.'' Acaba ne yazsam '' iyi halt etmişsiniz '' yada '' afferim '' dedi kendi kendine konuşurcasına kıza döndü.

Gözleri şişmişti kız da çok üzgün gözüküyordu.Acaba adı neydi hatırlamıyordu acaba söylemişmiydi. '' Adın ne ? '' dedi.Daha sonra kızın söylediğini hatırladı ama ismi bir türlü hatırlayamıyordu. '' Söylediysen bile üzgünüm insan ağlarken pek çevresindekilerle ilgilenemiyor.'' dedi hatasını biraz düzeltmeye çalışarak. İnsan ağlarken gerçektende böyle oluyordu sanki kulakları tıkanıyor Dünya ile bağlantısı kesiliyordu.Bacakları da ağrımıştı ileri doğru uzattı ve kafasını kızın omzuna koydu.'' Elina .. Yani adım hufflepufftanım.'' dedi. Başı felekat ağrıyordu sanki çatlıcak gibiydi gözlerini kapattı.Şimdi rüzgarın yüzüne vurmasından hoşlanıyordu çünkü insana tokat atar gibiydi ve bu halde gerçektende bir tokata ihtiyacı vardı yani kedine gelmek için.

Bev; kızın ağlamasına hem üzülmüş hemde sıkılmıştı. Tam konuşacak birini buldum derken, sorunlu bir kişinin yanına gitmişti. Kızın söylediği sözlerden bir şey anlayamıyordu bunun için kendiside ne konuşacağını bilemiyordu. Kızın ne zaman ağlamasını keseceğini de bilmiyordu açıkcası. Kendi kendine '' O zaman bende sessizce giderim'' dedi. Bunu oldukça kısık bir sesle söylemişti yani kızın duyması biraz zordu.

Kıza bakmayı bırakmış, gölün muhteşem güzelliğini izliyordu. Güneş ışınlarının göle yansıyıp, binbir renge dönüşmesi çok hoşuna gitmişti. O sırada kız nasılolduysa ''Tamam ağlamıyorum '' dedi. Sanki Bev'in söylediklerini duymuş gibiydi. Ne olursa olsun Bev onun verdiği bu karardan oldukça memnundu. Belki şimdi biraz olsun konuşup, tanışabilirlerdi. O böyle güzel hayaller kurarken ''Sanırım bir cevap yazmam lazım'' diye söylendi kendi kendine. Bev bu konuyu kapattığını artık başka şeylerden konuşacaklarını düşünmüştü fakat kız hala aynı noktadaydı anladığı kadarıyla. Ve kendi kendine konuşmaya devam ediyordu.

Birden ona doğru dönerek ''Adın ne?'' diye sordu. Bev şaşırmıştı çünkü böyle bir soruyu beklemiyordu. Yani daha başta söylemişti adını. Fakat kız duymamıştı herhalde ağlamaktan. Yinede başka bir konunun açılmış olmasının mutluluğu ile '' Beverly Joanne Dore'' dedi. Zaten Ravenclaw olduğunu kendisi anlamıştı. Fakat o hala kızın ne adını ne de binasını biliyordu. Hangi binada olabileceğini düşünüyordu. ''Onların binada değildi. Slyhterin de olamazdı. Çünkü onlar kendilerini belli ediyorlardı zaten. Üstelik Slyhterinli birinin başkasının yanında ağlayacağını da hiç sanmıyordu. O zaman geriye iki şık kalıyordu. Onlarda Gryffindor yada Hufflepuf ''

O bunları düşünürken kız yavaşca ''Elina.. Yani adım Hufflepuftanım'' dedi. Bev kızın adını öğrenebildiğine sevindi. Çünkü bir kişiye ismiyle hitap etmek isterdi hep. Rüzgar hızını biraz daha arttırmıştı. Şimdi saçlarını savuruyor, yüzünü kapatmasına neden oluyordu. Bunun için bileğindeki tokayla saçlarını ensesinde toplayıverdi. Kızla konuşmak istiyordu ama ne soracağını da bilemiyordu. İlk tanıştığı kişilere karşı hep bir çekingenlik oluşurdu. Sonradan ise o kişilere karşı sıcakkanlı olurdu. Değişik bir karakteri vardı Bev'in. ''Ne olmak istiyorsun?'' Birden bire ağzından bu cümle fırlamıştı. Belki bu konuşma için saçma bir soru olmuştu ama kızın düşüncelerini o mektuptan uzaklaştırmak istemişti. Yoksa sürekli onu düşünecek ve bu da daha fazla üzülmesine neden olacaktı. Belki bu şekilde biraz olsun unutabilirdi.

Bir hafta sonra

Elina güneşli bir güne gözlerini açmıştı.Annesine bir mektup atmştı ayrıntıları öğrenmek için ama hiç bir cevap alamamıştı.Hafta da çok yorucu geçmişti Ell için dersler ödevler ne kendini nede ailesini düşünecek zamanı vardı dersten çık kütüphaneye kütüphaneden çık derese.Elina aynanın karşısına geçti soluk görünüyordu bir kaç günden beri adam akıllı yemek yiyemiyordu.Aynaya bakarken arka taraftan görünen bahçe dikkatini çekti ve arkasını dönerek cama doğru yürüdü saatine baktı daha vakti de vardı biraz yürüyüş iyi olabilirdi.

Hemen üzerini değiştirdi ve bahçeye çıktı.O sırada bir baykuş geldi ve Elina'nın omzuna kondu . Elina ufak bir çığlık attı ama baykuşun ayağındaki mektubu görünce sevindi.Hemen mektubu baykuşun ayağından çözdü ve açtı.Bu el yazısı abisine ayitti ;

Naber ufaklık...
Sağol bende iyiyim.Sana iyi bir haberim var annem ile babam barışmış.Bana mektup göndermişler benden duy istedim.Hemde bil bakalım kim barıştırmış... Bilemedin bizim ihtiyar... Neyse özledim seni ... Tatilde görüşürüz...

Elina'nın yüzüne kocaman ber gülücük yayıldı.Hemen okula geri döndü kötü haberi aldığında yanında Bev vardı şimdi mutlu haberide duymaya hakkı vardı.Büyük salona öyle bir hışımla daldı ki çoğu dönüp ona baktı burda yoktu . Hemen ravenclaw masasına yalaştı ve Emily ' e Bev'i yatakhanede olup olmadığını sordu.Emil onu görmemişti '' ahh aptal kafam kesin göl kenarındadır '' bir hışım kapıya doğru yöneldi ve kapıda birine çarptı.Ama hiç bir şey söylemeden koşmaya devam etti.Ogün oturdukları ağacın altında oturuyordu Bev Elina elindeki mektubu sallayarak : '' Bev bak ne aldım '' dedi kızı ayağa kalktı ve sarıldı '' barışmışlar '' dedi.Bev'in bu anlayacağından emindi.Ona aynı sıkılıkta Elina'ya sarılıyordu.