Lanetler

Sabahın Gryffindor Kızlar Yatakhanesindeki açık pencereden süzen ilk ışıklar ile gözlerini araladı. Etraf sessiz ve sakin görünüyordu. Ayrıca yepyeni birgün başlamış bulunmaktaydı. Güneş yine her zaman ki gibi tüm neşesi ve gizemleriyle doğmuş bulunmaktaydı. Kendini yorgun hisseden Molly yatağından -istemeyerekte olsa- esneyerek kalktı. Halsizdi.Bugün gireceği bir dersi yoktu. Sadece Karanlık Sanatlara Karşı Savunma ödevini yapıp Profesör'e teslim etmesi gerekiyordu. Bunu yapmakta Molly için bebek işiydi. İlk önce pencereden kafasını dışarı çıkartıp hava durumunun naısl olduğuna baktı. Soğuk olduğunu görünce kalın giyinmeyi tercih etti. Üstüne siyah kazağını giydi altına ise siyah pantalonunu geçirdi. Tabi birde siyah montunu geçirmişti. Saçlarını arkadan topladı ve ortak salona geçti. Bugün günü boş olduğundan dolayı Ravenclaw Binasın'da olan arkadaşı Emily ile Ejderha Çiftliklerine gideceklerdi. Hızla Ortak Salondan çıktı ve bileğinde takılı duran babasından yadigar saatine baktı. Vakit azalmıştı. Hemen hemen 5 dakika sonra orada olması gerekiyordu. Çünkü dün akşam Emily ile öyle kararlaştırmışlardı.

Hogwarts' ın gizemli ve korkutucu sakin koridorlarında önüne bile bakmadan, hızlı adımlar ile ilerliyordu. Yürürken gördüğü biri arkadaşı bile olsa pas vermemişti. Çünkü acelesi vardı. Normalde böyle biri değildi ama iş aceleye düştüğünde böyle davranabiliyordu. En kısa zamanda onlar ile konuşur hatasını telafi edecekti. Sonunda Hogwarts' tan çıkıp Ejderha Çiftliklerine varmıştı. Durup, derin bir nefes aldı. Buranın kokusuna hayan kalıyordu. Tabi bide en sevdiği hayvan ejerha olunca bambaşkaydı. Onlarıda kendi gibi gizemli ve cana yakın buluyordu her zaman. Bu yüzden de onlara olan ilgisi hiç eksilmezdi. Yürümeye devam etti. Ve bir kaç adım sonra uzakta bir kız gördü. Tatlı bir gülümseme belirtip hızlı adımlar ile koştu ve yanına yaklaştığında o kızın Emily olduğunu fark etti. Ona sarıldı ve şu sözleri söyleyip bekledi,

" Nasılsın tatlım ya? "

out:beklenen var..

Emily sabah erken kalkıp hazırlanması gerekirken yine geç kalkmıştı.Emily için en büyük tutkuydu uyku.Uykusunu alamazsa o gün sinirli,aksi biri olur çıkardı.
O günde Molly ile buluşacaklardı Ejderha Çiftiklerine gitmek için ama emily kalktığında buluşmalarına bir saat kalmıştı.
Emily hemen duşa girip ılık bir duş aldı.Bu onu kendine getirecekti.Duştan çıktıktan sonra direk dolabının başına gidip elbise bakmaya başladı.Havada bulutlu gözüküyordu.Emily soğuk olacağını tahmin ederek gri bir kazak ve siyah bir pantolon giyerek aynada kendine bakmaya başladı.Bu ona uygun olmuştu.
Giyindikten sonra tekrar saatine baktı.Artık onbeş dakika kadar bir süre kalmıştı.Emily hemen paltosunu alıp üstüne geçirdi ve hızlı bir şekilde kendini Hogwarts'ın koridorlarına attı.
Ortalık sessizdi ve bu sessizlik Emily'i biraz tedirgin etmişti.Emily hızlı hızlı hogwarys'ın koridorlarında ilerledi ve sonunda kendini Hogwarts'ın bahçesine attı.Artık biraz daha iyi hissediyordu.Koşar adımlarla çiftliklere doğru ilerliyordu.Bir yandanda kalın giyindiğine seviniyordu.Tam tahmin ettiği gibi hava biraz serindi.
Çiftliklere geldiğinde Molly'nin gelmediğini görünce derin bir nefes aldı ve onu beklemey başladı.

Fazla beklemeden Molly'de gelmişti.Geldiği gibi de ortama neşe saçmıştı.Bu neşesi Emily'ide etkilemiş olmalı Emily'nin yüzündede gülümseme oluşmuştu.Molly'ye sarıldı ve Molly'nin sorusuna cevap verdi.
"İyiyim canım.Sen?" dedi ve gülümsedi.

" İyiyim canım sen? "

" Bende iyiyim canım. "

Yepyeni bir gün daha başlamıştı işte . Emily' de mutlu göründüğüne göre bir sorun yok diye düşündü ilk önce. Acaba o ejderhalardan korkar mıydı ki? Ya da Molly gibi ejderha tutkunu biri miydi? Hava soğuktu ... Bu da akşama kar yağacağına bir kanıt olabilirdi. İlk önce başını hafifce gökyüzüne doğru kaldırdı ve yeşil gözlerini kısarak gökyüzüne baktı. Daha sonra da kafasını Emily' e doğru çevirdi ve sıcak bir gülümseme belirtti. Tam o anda birden bire gök gürledi. Molly yerinden sıçradı ve bir çığlık bastı. Ama bu çığlık pekte sesli değildi.. Aniden oluşan küçük ve kısa bir çığlıktı. Molly, ne oldu gibilerinden etrafı süzdü. Her yer sessiz ve sakin görünüyordu. Bu gerçektende korkutucuydu.

Molly biraz ürkmüş olsa da cesur kişiliğinden dolayı kendini çabuk toparlayabilmişti. Emily' e son bir kez baktı ve tam bir şey söyleyecek iken çimliklerin arasındaki uğultulu sesi fark etti. ' Bu da ne ' gibilerinden Emily' e bir bakış fırlattı. İkiside birbirlerine tedirgin bakışlar ile bakıyorlardı. Molly ona ' bekle ' anlamında bir işaret belirtti. Hemen sonra ise çimliklere doğru yavaş adımlar ile yürümeye başladı. Çimlikler, kıpırdıyorlardı. Kıpırdadıkça da küçük ama çabuk yayılan sesler çıkartıyordu. Ellerini küçük bir hareketle çimlere doğru daldırdı ve çimleri ortadan ikiye ayırdı. Bir de ne görsün.. Küçük bir ejderha yavrusu. Gözleri o anda fal taşı gibi kocaman açılmıştı. Ejderha yavrusunu eline aldı ve Emily'e doğru başını çevirerek şu kelimeleri söyledi,

" Ayy şuna bak ne şeker şey böyle. "

Gerçektende çok şeker gözüküyordu. Hatta inanılmaz bir şeydi bu! Molly özellikle ejderhaların yavrularına bayılırdı. Ama bu çok garip bir ejderha yavrusuydu. Altın sarısı rengindeydi ve sarı sarı pulları vardı. Yanlardan çıkan küçük kanatlarına ne demeli? O kadar küçüktü ki, Molly' nin avcuna sığabilmişti. Sol elinin avucuna almış, sağl eliyle okşuyordu.. Bir yandan da ' oy, oyy ' gibi sesler çıkararak ona masumca bakıyordu.

Emily Molly'ninde iyi olmasına sevinmişti.Hava gittikçe kararıyor ve soğuyordu.Birden bir gök gürültüsü ile Molly küçük bir çığlık atmıştı.Emily'de sesi duyunca içini garip bir korku sarmıştı ama Molly'nin çığlığı bir anda o korkuyu geçirmişti.Ortalık fazla sessiz ve sakin olması içinde biraz ürperti yaratsada Molly'ye göstermek istemiyordu.Emily gülümseyerek Molly'ye bakıyordu.
Molly Emily'ye doğru dönmüş bir şey diyecekkken garip bir ses ortalığı sarmıştı.Molly ve Emily şaşırmış bir ifade ile birbirilerine bakıyordu.Molly "Bekle" dercesine Emily'ye bakıp sesin geldiği yöne doğru ilerlemeye başalmıştı.Molly çimlere yaklaştıkça sanki ses artıyordu.Emily "Dur.Gitme." diyene kadar Molly çoktan gitmişti.Molly çimleri eliyle açtırdığında Emily başını arkaya çevirip bir şey olmasını beklerken Molly'nin " Ayy şuna bak ne şeker şey böyle. " demesiyle Molly'ye döndü.Molly elinde yavru bir ejderha ile Emily'ye bakıyordu.Emily şaşırarak Molly'ye bakmaya başlamıştı.Böyle bir şeyi hiç beklemiyordu.
Emily yüzündeki şaşkınlığı silerek molly'nin yanına gidip; "Evet çok tatlı." deyip elini ejderhaya doğru uzatıp saı pullarını arasında gezdirdi.Gerçekten çok tatlı bir ejderhaydı ama burada ne işi vardı.Burası Ejderha Çiftlikeriydi ama bir ejderhanın dışarıda olmasıyda şaşırtıcıydı.Sanırım kaçmıştı.
Emily meraklı bir şekilde Molly'ye;"Çok tatlı ama neden dışarıda?" diye sordu.Bu sorunun cevabını gerçekten merak ediyordu.

" Evet çok tatlı. "

Emily bu sözleri söyleyip Molly' nin yanına yaklaşmıştı ve sonra ellerini ejderhanın sarı pullarının arasında gezdirmeye başlamıştı. Sanki bu ejderha büyülüydü.. Molly' i etkisi altına almıştı. İkiside sadece ona odaklanmış öylece bakınıyorlardı. Ejderha garip garip gurultular çıkartmaya devam etmekteydi. Emily o sırada şu kelimeleri söyledi,

" Çok tatlı ama neden dışarıda? "

Bu garipti. Gerçektende Molly' nin kafası karışmıştı. Neden dışarıdaydı ki? Yine neler dönüyordu burada böyle? Bir an ejderha yavrusunu elinden fırlatıp atmak geldi ama yapamadı. Çünkü ejderha yavrus Molly' i etkisi altına almayı becermişti. Tedirgin olduğu halde bunu ses tonuyla belli etmemek istercesine güvenilir bir şekilde konuştu,

" Bilmiyorum, ama sorun olmaz herhalde.. "

Hala gözlerini ejderha yavrusunun o sarı pullarından alamamıştı. O kadar güzellerdi ki. Bir anda başı dönmeye başladı.. Her yer dönüyordu.. Sanki şuan dünyanın nasıl döndüğünü hissedebiliyor gibiydi. Ama bu imkansızdı. Bu sadece bir baş dönmesinden ibaretti. Ejderha yavrusu , Molly' nin narin ve pürüzsüz ellerinden hızlıca kayıp yere düştü. Son kez etrafa bir sarhoş gibi bakan Molly ' pat ' sesiyle birlikte yere düştü. Gözleri kapanmış bir biçimde yerde yatıyordu. Acaba ne olmuştu Molly' e? Şuan kendini beyaz bir boşlukta görüyordu. Kimsecikler yoktu ..Sadece Molly vardı. Molly kafasını bir sağa bir sola doğru hızla çeviriyor , korkmuş bir surat ifadesiyle etarafa bakınıyordu. Yine hangi deliğe düşmüştü? Korkuyordu.. Hogwarts' a dönmek istiyordu.. Buradan nasıl kurtulacaktı ki? Tam o sırda siyah giyinmiş biri beliriverdi Molly' nin gözlerinin önüne..Fakat Emily onu göremiyordu. Molly' nin bedeni ejderha çiftliklerinde sahipsiz bir şekilde yatsada ruhu orada değildi artık..

Emily'yi Molly'nin sözleride rahat ettirmemişti.Hala tedirgindi.Bu sorunun gerçek cevabını arıyordu.Tedirgin olsada ejderhaya nedense çok alışmıştı.Sanki onu çok öncedende tanıyor gibiydi.Moly'de aynı Emily gibiydi.İkiside ejderhaya kenetlenmiş sadece ona bakıyorlardı.Bunda bir gariplik vardı.Emily ondan kendini çekmek istesede çekemiyordu.Sürekli eli onun sarı pullarında dolaşıyordu.Ejderha sanki onları esir almıştı.
Emily ve Molly öyle ejderhayı severken Moly'ye bir şeyler olmaya başlamıştı.Etrafa manasızca bakıyordu.Emily; "Neyin var Molly?" diyene kadar Molly yere yığılmştı.
Emily hemen Molly'nin yanına eğilmişti.Molly2ye uyanması için bir şeyler söylüyordu ama Molly öylece yerde yatıyordu.Emily korkmaya başlamıştı.Garip bir şeyler olduğu ortadaydı.Ayağa kalkıp asasını Molly'nin yüzüne doğrultarak "Aguamenti" dedi.Asasından çıkan su demeti Molly'nin yüzüne gelmişti ama Molly hala uyanmıyordu.Tekra Molly'nin yanına eğilip Molly'yi ibraz sarstı ama hala Molly gözlerini açmamıştı.Emily ejderhayı alıp tekrar çimleirn arasına bırakıp tekrar Molly'nin yanına geldi ve onu kucağına alıp; "Revire gidiyoruz." Revire doğru hızlı adımlarla yürümeye başladı.

Molly bulunduğu beyaz boşluktayken sallandığıı hissetti. Sanki deprem oluyor gibiydi. İşte şimdi nerede olduğunu bulmuştu. Kendi içinde bir yerlerde kaybolmuştu o. Emily onu kucağını alıp götürürken attığı adımlar ile sallandığını hissedebiliyordu. Bu da beyz boşluğa sanki deprem oluyomuş gibi yansıyordu. Siyah giyinmiş yüzü kapalı cisim Molly' e doğru yaklaştı.. O yaklaştıkca Molly bir adım daha geri gidiyordu. Neler oluyordu? Şu kahrolasıca ejderha sevgisi yüzünden ne hallere düşmüştü! Bir daha bilip bilmediği bir ejderhayı ellemeyeceğine dair kendi kendine söz vermişti. Siyah ve yüzü kapalı cisim ona doğru yaklaşmaya devam ediyordu.. Molly' nin alnından terler boşalmaya başlamıştı.. Nefes alıp vermesi gittikçe hızlanıyordu. Artık dipdibelerdi. Siyah , yüzü kapalı cismin bir hamlede Molly' nin altını üstüne çevireceği an meselesiydi. Karşısında duran siyah cisim elini arkasına doğru götürdü ve up uzun bir kırbaç çıkardı. Kırbacı uzun bir süre salladı. Tam Molly' nin yüzüne şaplatacaktı ki Molly hızla gözlerini açtı. Nefes nefeseydi. Emily onun başında bekliyordu. Revire götürmüştü onu . Terler su gibi akıyordu narin yüzünden. Bir kaç dakika şoktaymış gibi hızlıca nefes alıp verdi. Sakinleştikten sonra ise Emily' e baktı ve tedirgin bir yüz ifadesiyle konuştu,

" Neler oldu bana böyle? "

Şokta gibiydi. O beyaz boşluk.. Sonra siyah ve yüzü kapalı bir cisim.. Ne anlama geliyordu? Ne anlama gelirse gelsin bu Molly' i gerçektende çok korkutmuştu. Bir daha oraya gitmek istemiyordu. Eğer gidersede kırbaçlanacğaından yüzde yüz emindi zaten. Belkide yüzünden kırbaçlanmıştı bile.. Bunun tedirginliğine kapılıp hemen ellerini yüzüne doğru götürüp, elledi. En azından korktuğu gibi bir sonuç almamıştı. Derin bir nefes aldı ve Emily' e baktı. Aklı hala ejderha yavrusundaydı.

Emily tedirgin ve korku içinde Molly’nin yanında oturuyordu.Molly’ye birden ne olmuştu onu da bilmiyordu.Molly'nin Emily'nin bilmediği bir hastalığı mı vardı?Yoksa ejderha mı ona bir şey yapmıştı?...

Emily bu düşüncelerin içinde boğuluyordu.Ne olduğunu da merak ediyordu.Şifacılarda neden bayıldığını bulamamıştı.Bu durum Emily'yi daha da tedirgin yapıyordu.

Emily'nin tek yapabildiği Molly'nin yanında oturmak ve arada elini tutup uyanması için ona yalvarmak...

Emily bir süre yanında oturduktan sonra Molly garip bir şekilde terlemeye ve hızlı hızlı nefes almaya başlamıştı.Emily korku içinde Molly'ye baka kalmıştı.

Tam kalkıp şifacının yanına gidecekken Molly gözlerini açıp; "Neler oldu bana böyle? " demişti.Emily yüzündeki korku ifadesini silmeyi başarmıştı ama tedirginlik ifadesini silemiyordu.Emily onu da korkutmamk için; "Bayıldın canım." dedi ve tekrar Molly'nin yanına oturdu.Gittikçe daha da korkamaya başlamıştı.Molly cesur biri olabilirdi ama emily değildi.Ve daha kötü bir şeyin olmasından korkuyordu.

Bayılmış mıydı? Olamaz.. Demek ki görüdğü her şey sadece bir hayaldi. Ya da tam düşündüğü gibi kendi içinde bir yerlerde kaybolmuştu. Ama sonuçta kurtuldu ya bu Molly' e yeterdi. Molly yattığı yataktan ellerini yatağa doğru bastırarak güç aldı ve yerinden sızlayarak kalktı. O anda kalbinde bir ağrı hissetti. Ellerini hemen kalbine doğru götürdü ve kuvvetlice kalbine doğru bastırdı. Bir süre öyle kaldı. Emily neler olduğunu anlamak istercesine ona bakıyordu. Birden bire kaşlaını çattı ve soluk bir yüz ifadesi belirdi o masum yüzünde. Gözlerini karşıda asılı olan resim tablosuna doğru dikti ve sinirlice baktı. Sanki bir şeyler biliyormuş gibisinden doğuk bir ses tonuyla konuştu,

" Bir şeyler oluyor Emily, kötü şeyler hissediyorum. "

Tam o sırada Hogwarts Şifacısı ona bir bardak balkabağı suyu getirdi. Her zaman öğrenciler düşüp bayılığında ya da hasta olduğunda bu balkabağı suyuna bir ot karıştırıp içirirdi. Herkes bunun iyi geldiğini söylerdi. Molly' de buna güvenerek bardağı eline aldı ve balkabağı suyunu içti. Serin serin gerçektende Molly' i çok rahatlatmıştı. Herhalde bunun sırrı serin olmasından geliyordu. Başının ağrısını dindirmek istercesine sağ elini alnına doğru götürdü ve yavaşca ovcaladı. Şimdi kendini daha da rahatlamış hissediyordu. Üstünde derin bir yük kalkmıştı sanki.. Tam o sırada şifacı kadın onun saçını okşadı ve yanına oturdu. Kısık ve tedirgin bir ses tonu ile konuşmaya başladı,

" Tatlım sana bir şey söyleyeceğim ama sakin bir şey yapma..Annen..öl..annen ölmüş. "

Bunu duyar duymaz yerinden bir hamlede fırlayan Molly hıçkırarak ağlamaya başladı. Etrafta ne varsa yere saçıyordu. Hiç bir şey umrunda değildi şuan. Sinirden takılıp yere düştü. Hala masum bebekler gibi hıçkırarak ağlıyordu. Çok çaresizdi artık. Tek başınaydı. Ne gidecek bir yeri vardı ne de sığınacak bir dalı. Emily' e baktı ve o anda dudaklarındaki mimikleri ; korkmuş bebeklerin dudakları gibi büzülmüştü...

Emily çaresiz içinde Molly'ye bakıyordu.Sanki Molly acı çekiyordu.Ona yardım etmek istesede bir şey yapamayacaktı bunu biliyordu.Molly yataktan güç alarak doğrulmuştu.Emily ne olduğunu anlamak istercesine Molly'ye bakıyordu ama Molly bir şey demiyordu.Bu Emily'i biraz daha tedirgin ediyordu.
Molly en sonunda konuşmaya başlamıştı; " Bir şeyler oluyor Emily, kötü şeyler hissediyorum. " demişti.Emily tam cevap vericekken içeri Şifacı girmişti.Elinde balkabağı suyu vardı.Geleneksel ilaç.Emily'de ne zaman revire gelse balkabağı suyu veriyorlardı.Garip ama iyileştiriyordu da.
Kadın içeri girerken yüzünde garip bir ifade vardı.Emily kadının duruşunu hiç beğenmemişti ve kadının söyledikleride yüz ifadesini anlatıyordu.Şifacı; " Tatlım sana bir şey söyleyeceğim ama sakin bir şey yapma..Annen..öl..annen ölmüş. " dedi.Emily birden şoka girmişti.Kötü bir şeyler bekliyordu ama bu kadar kötüsünü de değildi.
Molly kontrolünü kaybetmiş bir şekilde ağlıyor ve etraftaki eşyaları ortalığa saçıyordu.
Emily ilk baş durdurmayı düşündü ama daha sonra üstündeki enerjiyi atması için iyi olacağını düşünüp dokunmadı.
Molly'de bir süre sonra durup masum bebekler gibi dudağını bükmüş Emily'ye bakıyordu.
Emily dayanamayıp Molly'nin yanına gitti ve Molly'i yatağa oturup kollarının arasına alarak; "Üzülme canım.Ben hep yanındayım." dedi.
"Üzülme!" diyordu ama kendiside çok üzülüyordu.Fakat Molly'ye destek vermeliydi.O an Molly'nin buna ihtiyacı vardı.

Emily' nin onu teselli etmeye çalışması Molly' de küçük bir gülümseme tebessümü yaratmıştı. Ama bu neye fayda ederdi ki? Artık bu hayatta tek başınaydı.. Gidipte Emily' lerde kalıcak değildi herhalde.. Sonuçta onunda bir aileis vardı ve karşı çıkabilirlerdi.. Çıkmasalar bile ömrünün sonuna kadar kalacak değildi .. Şuan içinde ne kara bulutlar kopuyor, ne şimşekler çakıyordu! Çaresiz ve bitkin bir halde ağlamaya devam etmekteydi. Ama ağlayarak bir yere varamazdı. Kötülüklere karşı güçlü durmalıydı. Her ne kadar annesi ölmüş olsa da onu gökyüzünden izlediğine emindi. Başını yukarı doğru kaldırdı ve ağlamaklı bir ses tonu ile konuştu,

" Beni izlediğini biliyorum annecim.. "

Sonra Emily' e döndü. Ona da acıyordu. Tüm bu başına gelenler yüzünden onuda çok üzmüş ve hırpalamıştı. Bunların olmasını istemezdi ama yapabileceği br şey yoktu. Ağlamaktan terlemişti artık.. Serinlemek için elleriyle saçlarını geriye doğru attı ve köşede duran küçük lavoboda yüzünü yıkadı. Biraz daha sakinleştğinde ise Emily' nin yanına oturdu ve şu kelimeleri söyledi,

" Sen benim en iyi dostumsun. "

Gerçektende en güvendiği dostu oydu. Belki şimdiye kadar bir çok arkadaşı olmuştu fakat hiç biri Emily gibi yakın değildi ona. Bu yüzden Emily' nin ayrı bir yeri vardı Molly' nin kalbinde. Bu sevgiside hiç bitmeyecekti. Ama aklı hala ejderha yavrusundaydı. Belkide bütün bunlar o aptal ejderha yavrusu yüzünden başına gelmişti. Ama bundan emin değildi. Gözünü karşıda asılan resim tablosuna dikmişti. Bir anda tablodaki resim silinmiş yerine annesinin gülümseyen suratı kaplamıştı. Molly' nin suratında masum bir gülümseme belirdi. Tabikide dalmıştı. Gözünü kapatıp açtığında resim tablosunun aynen durduğunu gçrdü ve umudunu yitirmiş bir şekilde sustu. Emily'e doğru eğildi ve kimsenin duyamayacağı bir ses tonuyla konuştu,

" Ejderha nasıl? "

Emily Molly'yi teselli ediyordu ama bunun ne ona ne de Emily'ye faydası vardı.Molly'nin annesi artık bir melek olmuştu.Bunu ikiside biliyordu.
Bir sorun vardı.Molly artık nerede kalıcaktı.Emily'nin bildiğine göre babasıda ölmüştü.Emily Molly'yi evine davet etmeliydi.Zaten çok iyi arkadaştılar ama artık daha da iyi olmalıydılar.Molly'nin buna ihtiyacı vardı.
Emily bu düşüncelerin arasında kendini kaybetmiş bir şekilde dolaşırken Molly'nin o acı sözleriyle kendine gelmişti.
" Beni izlediğini biliyorum annecim.. "
İşte bu sözler Emily'ye sanki bir hançer gibi oturmuştu.Şuan onun ne hissettiğin tahmin bile edemezdi.Emily son bir gayretiyle; "Evet.Annen şuan bizi izliyordur.Ama ağlamanı hiç istemezdi." dedi.Bunu nasıl diyebildi kendiside bilmiyordu.Bu sözler Molly'ye iyi gelebilirdi.Emily son bir gayretle kendisine bakan Molly'ye zor da olsa gülümsedi.Gülümseme denemezdi.Tebessüm gibi birşeydi.
Molly'de Emily'nin üzüldüğünü anlamış olmalı gidip yüzünü yıkadıktan sonra yanına oturup ; " Sen benim en iyi dostumsun. " demişti.Emily bu sözlere karşın dayanamayıp Molly'ye sarılmıştı.Gözlerinde yaşlar akıyordu ama bunu Molly'ye göstermemeliydi.Eliyle gözyaşlarını silerek ; "Sende benim." dedi ve kollarını biraz daha sardı ve kısa süre sonra çok sıktığını anladı ve bıraktı.
Molly birşeyler düşünüyordu.Ve bakışları hiçte iyi değildi.
Yavaşça Emily'ye eğilerek; " Ejderha nasıl? " diye sordu.
Emily kendini çekerek şaşırmış bir ifadeyle ve kısık bir sesle; "Ejderha mı?O hala orda çimlerin arasına koydum." dedi ve duraksayıp; "Yine onun yanına gitmeyeceğiz dimi?" dedi.Molly hiçte tahmin etmediği gibi bakıyordu.Yine gidiceklerdi.

Molly onun iyi olup olmadığını görmek istiyordu. Bu yüzden gitmeyi tercih etti. Belkide tüm bu olanlar küçük bir kötü mucizeydi. Ejderhanın bir suçunun olup olmadığını bilmiyorlardı bile. Bu yüzden eliyle gözlerinden tane tane akan göz yaşlarını bir çırpıda sildi ve kendini toparlamaya çalıştı. Kısa sürede kendine olan güveninin daha da artacağını biliyordu. Nasıl olsa artık tek başına ayakta duracaktı. Bu yüzden kendi başının çaresine bakması gerekiyordu. Ama o yavru ejderhayı orada öylece bırakmayada hiç niyeti yoktu. Ağlamaktan hafiften maviye dönüşen yeşil gözlerini Emily' e doğru çevirdi ve kendinden emin bir ses tonu ile konuştu,

" Evet gideceğiz, onu orada nasıl bırakırız ki.. "

Ve oturduğu hasta yatağından kalkıp Emily' nin kalkmasını bekledi. İkiside kalktıktan sonra beraber Ejderha Çiftliklerine geri dönmek üzere Hogwarts' tan çıktılar. Hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı şimdiden. Ellerini çabuk tutmaları gerekiyordu. Ama ne yapacaklardı ki? O ejderha yavrusunu Hogwarts' a mı sokacaklardı? Ya yakalanırlarsa? Hiç bunu düşünmemişti. Molly bir ejderhasının olmasını çok isterdi fakat onu büyütemezdi. Nasıl olsa Hogwarts' ta kalmalıydı. Onu bir muggle şehrine nasıl götürebilirdi ki! Tanrı aşkına bu bir saçmalıktı resmen! Kendini toparladı ve etrafa bakındı. Herhalde onlar Hogwarts' a girdiken sonra yağmur yağmıştı. Çünkü yerlerdeki topraklar ıslak ve nemli gözüküyordu. Derin bir nefes alarak nemli toprak kokusunu içine çekti. Mis gibi kokuyordu.

Ardından Emily' e dönüp zorla da olsa gülümsemeye çalıştı. Acısı tazeydi bu yüzden gülümsemek onun için pekte kolay bir şey değildi. Kararlı adımlar ile yürümeye devam etti. Bir yandan da gözleri bir sağa bir de sola bakıyordu. Amacı ejderhayı bulmaktı. Neredeyse tüm alan çimlik gözüküyordu. Tabi çoğu ejderhaların püskürttükleri alevlerden yanmıştı. Bir an dalmış, önüne bile bakmadan yürüyordu. Herhalde aklı yine annesinin bu sebebi bilinmeyen ani ölümüne takılmıştı. Ayağına bir şeyn çarptığını hissetti ve başını yere doğru eğip çarptığı nesnenin ne olduğuna baktı. Bakar bakmaz yüzünde bir gülümseme belirmişti. Çünkü yavru ejderhayı bulmuştu. Hemen Emily' e doğru kafasını çevirdi ve onun duyabileceği bir ses tonu ile konuştu,

" Koş Emily, onu buldum. "

Bunu söylerken içinde her ne kadar küçük bir tereddüt olsa da onu geri çevirdi. Bir yanı ejderhanın lanetli olduğunu düşünüyodu, bir yanı ise bunun koca bir saçmlıktan ibaret olduğunu düşünüyordu. Kafasına takılan annesinin bu sebebi bilinmeyen ölümünü en kısa zamanda araştıracaktı. Bunun altında başka bir işin olduğundan kesinlikle emindi.

Emily istemediği sözleri duymuştu.
" Evet gideceğiz, onu orada nasıl bırakırız ki.. "
Emily isteksizce yataktan kalktı ve Molly ile beraber Ejderha Çiftliklerine doğru ilerlemeye başladılar.Emily o ejderhayı sevmemişti ve bütün bu olanların onun yüzünden olduğunu düşünüyordu.Ama Molly nedense ejderhayı çok sevmişti.
Hogwarts'ın bahçesine çıktıklarında yerin ıslak olduğunu gördü.Belli ki yağmur yağmıştı.Toprak kokusu Emily'nin en sevdiği kokular arasındaydı.Emily rahatlatırdı bu koku ama o an işe yaramıyordu.Emily aklını ejderhadan alamıyordu.Ve gittikçe ejderhadan daha da soğuyordu.
Molly derin bir nefes alıp Emily'e gülümsemişti.Emily'de gülümseme olmasada küçük bir tebessümle Molly'ye bakmıştı.
Ejderha Çiftliklerini oraya geldikleirnde Molly etrafı iyice koloçan etmeye başlamıştı ama her yer çimdi.Gerçi çimlerin bazı yerleri ejderhalar yüzünden yanmıştı ama yeşil çim alanıda fazlaydı.Bulmak baya zor olucaktı.
Emily'de yeşil gördüğü her çimlere bakıp araştırıyordu.
Bir süre aradıktan sonra Emily Molly'nin sesiyle irkildi.Molly; "Koş Emily, onu buldum. " diyordu.Emily koşar adımlarla yanına gitmişti.Evet ejderhayı bulmuştu.Molly yine ejderhayı okşamaya başlamıştı ama Emily ona dokunmayacağına emindi.Bu ejderhada bir şey olduğunu biliyordu ve bunu Molly'ye söylemeden yapamayacaktı ve en sonun birden; "Molly bence bu ejderhada bir şeyler var.Onu gördüğümüzden beri başımıza gelmeyen kalmadı." dedi ve tedirgin bir ifadeyle Molly'nin gözlerine bakmaya başladı.Ejderhanın Molly'yi yine etkisi altına almasından korkuyordu.

Molly bu söz karşısında pekte şaşırmış değildi. Çünkü o da bu olaydan şüphelenmişti. Ama belli etmek istememişti ya da öyle sanmak.. Ejderhanın o masum gözüken suratına son bir kez baktı ve gülümsedi. Aslında ona şuan eskisi kadar acımıyordu. Belkide ikiside şüpheleri konusunda haklılardı. Molly bu onca düşünce ile kafasında boğuşurken aniden elinden o aptal ejderha yavrusunu yere doğru fırlattı. Ejderha yavrusu yere düşer düşmez 'pat ' diye bir ses çıkmıştı. Molly , ejderhanın o ağlamaklı suratını görünce üzüldü.. Yere doğru eğildi ve onu okşayıp tekrar eline aldı. Ne yaptığını bile bilemiyordu artık! En iyisi o ejderha yavrusunu kendi haline bırakmak olacaktı.

Emily' e bakıp muzipce gülümsedikten sonra ejderha yavrusunun başına son bir kez sevgi dolu bir öpücük kondurdu ve onu yavaşca yere bıraktı. Belkide onun doğa ile iç içe olması daha iyi olacaktı. Ejderhayı bırakır bırakmaz , ejderhanın ormanın derinliklerine doğru yürümesini gözlemledi. Yasak Orman' a doğru gidiyordu. Bir an onun peşinden gidip oraya gitmesini engellemek geldi içinden ama yapamadı. Başına daha fazla bela almaktan çok korkuyordu. Onu her ne kadar korumak istesede kendi caı daha önemliydi. Arkasından zorla da olsa sağ elini hafifce kaldırdı ve yavaş yavaş salladı. Bunun anlamı bi daha görüşemeyebiliriz olabilirdi... Hemen ardından ise Emily' e doğru yürüdü. Onun yanına geldiğinde sağ elini onun omzuna doğru uzatıp dayadı. Yüzünde tatlı bir gülümseme oluşmuştu. Ağlamaklı bir ses tonu ile konuştu,

" Artık çok yanlızım arkadaşım. "

Hava gittikce kararmaya devam etmekteydi. Güneş yavaş yavaş batıyordu. Molly güneşin batışını izlemeye bayılırdı. Daha doğrusu annesinden bulaşmıştı ona da.. Annesinin anısına son bir kez güneşin batışını Emily ile izlediler. Artık güneş batmıştı. Hava karanlık ve ürkütücü görünüyordu. Etraf sessizdi. Bütün Hogwarts Öğrencileri yatakhanelerine gitmiştiler. Fakat Emily ile Molly hala ejderha çiftliklerinde duruyorlardı. İkiside küçük bir kayalığa oturmuşlar sessizce etraflarına bakınıyormuş gibi yapıp hayaller kuruyorlardı. Hele Molly , Hogwarts bittikten sonra eve gidip annesine doyasıy sarılmanın hayalini kurmuştu. O anda gözlerinden bir damla yaş aktı. Kendine hakim olamıyordu.

Yasak Ormandan gelen ürkütücü sesler Molly' i daha da korkutuyordu. Bir an karşıdan gelen çıtırtılı sesler ile yerinden kalkan Molly korkmuş bir surat ifadesiyle Emily' e bakıp bekledi. Artık gitmek istiyordu. Hem yoklukları Profesörler tarafından anlaşılırsa bu olay daha da büyüyebilirdi. İçindeki sesi dinleyip Emily'e baktı ve şunları söyledi,

" Hadi gidelim .. "

Molly Emily'ye hak vermiş olmalı ki ejderhayı sevdikten sonra birden yere fırlatmıştı.Ejderhayı fırlatışını görünce Emily bile neredeyse ejderhayı tutacak gibi olmuştu.Ama ejderha düşmüştü.Düştüğünde öyle değişik bakıyordu ki neredeyse Emily'yi kandıracaktı ama Emily sadece seyretmeyi seçmişti.
Molly ejderhanın bakışlarına kanmış olmalı ki tekrar eline alıp ejderhanın başına bir öpücük kondurup tekrar bırakmıştı.
Emily Molly'ye bakarak gülümsüyordu.Ona doğru yaptığını anlatmak için belki böyle bir şey yapıyordu.
Ejderhada Yasak Ormanın derinliklerine doğru ilerliyordu.Emily içinden; "Tam gitmesi gereken yer." diye geçirdi.Çünkü ejderhanında kötü olduğunu düşünüyordu.
Molly yavaşça ejderhaya el sallayıp elini Emily'nin omzuna dayayrak ; " Artık çok yanlızım arkadaşım. " demişti.Emily bunu duyduğu an sinirlenmiş bir ifade ile ; "Ne demek yanlızım.Yanında ben varım.Artık hiç ayrılmayacağız." dedi ve Molly'ye gülümsedi.Gerçektende Molly'yi bnırakmayacaktı.Hatta yarın sabah annesine bir mektup yazmayı düşünüyordu.Molly'nin durumunu anlatıp artık onunda aileye katılmasını isteyecekti.
Emily bunları düşünürken hava gittikçe karramaya başlamıştı.Güneş batmak üzereydi.Emily ile Molly güneşin batışını izlediler.
Artık güneş batmıştı.Molly ile Emily hala çiftliktelerdi.
Emily dalmış bir şekilde ilerideki yaşamının hayalini kuruyordu.İçinden; "Acaba Molly bizle yaşasa nasıl bir hayatımız olurdu?" diye geçirdi ve bunun hayaline dalıp gitti.
İkiside hayallarin içinde dolaşırken Yasak Orman'dan garip sesler gelmeey başlamıştı.Emily bu seslerle kendine gelmişti.
Molly'de sesleri duymuş olmalı ki Emily'ye bakıyordu.
Emily tam "Gidelim" diyecekken Molly Emilyden önce davranıp;
" Hadi gidelim .. "
demişti.Emily hemen kayalıklardan kalkıp Molly'nin kalkmasını bekledi ve beraber Hogwarts'a doğru ilerlemeye başladılar.Hogwarts'ın bahçesi geceleyin gerçekten korkunç oluyordu.
Hogwarts'tan içeri girdiklerinde Profesörlere yakalanmamak için yavaş yavaş yürüyerek yatakhanelerin oraya doğru ilerlemeye başlamışlardı.