Madeliene Lilian Roviuné

İsim: Madeliene Lilian Roviuné
Cinsiyet: Bayan
Sihirsel Soy: Safkan
Asa: 11 inç, ejderha yüreği
Fiziksel betimleme:

Kumral ve ipeksi saçlarının güzelliğine bir katkısı olduğunu pek düşünmez . Ama saçları yüzündeki asiliğe uyum sağlar . Dalgalı saçların kişileri asi gösterebileceğini düşünür. Saçlarıyla bir çok kişiyi yenik düşürebilir. Yuvarlak yüzünün kenarlarını kaplayan saçları suratını daha da küçük gösterir . Saçından ne kadar memnun olmasada saçlarıyla oynadığında çekici olduğunu düşünür.

Berrak yeşil gözleri onun etkileyici kılan en önemli özelliğidir . Gözünün maviliğini babasından almaktadır.Gözlerinde sinsi ve çekici bakışlar vardır.Sadece onu mutlu eden kişileri gördüğü zaman gözleri büyür ve sevinçle bakar.Gözlerini etkileyici kılan bir özellikte kirpikleridir.Uzun kirpikleri herkesin çok hoşuna gider.

Annesi gibi uzun ve incedir . Zarif vücuduna ipeksi dokunuşlar hoşuna gider. Bu nedenle ipeksi kumaştan yapılmış kıyafetleri vardır . Renkli giyinmeyi pek sevmez. Kadınsı kıyafetler hoşuna gider . Siyah,mavi ve mor renkleri favorileridir.

Kişiliği:
Çok zekidir. Zekasını nerede kullanacağını bilir. Oldukça yaramazdır. Ama nerede duracağını bilir.
Öğüt almayı da vermeyi de sevmez. Kendisini tanımayanlar ona sessiz deseler de yerinde konuşması onun en büyük özelliği olmuştur. Genelde düşüncelerini yazıya döker. Her gece yatmadan yaptığı ilk şey günlüğüne bir şeyler karalamaktır. Yazıya olan yeteneği ailesinden kaynaklanmaktadır. Babasıyla geçirdiği zamanların çoğunda beraber bir şeyler okur ya da yazarlar. Sevecen tavırlarıyla her ortama ayak uydurabilir. Kıvrak zekasıyla zor bir durumdan hemen sıyrılır.

Dikkat çekici bir zekâsı vardır. Genellikle bu zekâsıyla ortama ayak uydurur. Bir ortamda tek başına kalmaktan çekinmez. Özgür ruhlu oluşundan ailesiyle sürekli çatışma içindedir. Ailesinin aşırı idealistliği bu özelliğini kısıtlamakta yetmiştir.

Kesinlikle yapmayacağı şey toplum içinde ağlamaktır bunun zayıflık belirtisi olduğunu düşünür. Sevmediklerine karşı adeta bir şeytanmış gibi görünür. Dışarıdan bakıldığında ne düşündüğünü asla fark ettirmez bu yüzden onun yanındakiler sürprizlere açık olmalılardır. Başarısızlık onun katlamayacağı en kötü şeylerden biridir.

Eğer bir şeyi başaramazsa deliye döner. Hırçındır bazen sevimsiz bir kız gibi görünmekten çok hoşlanır.
.
Ailesi ve yaşamı:

Amerikanın bilinen ailelerinden olan Roviuné ailesinin en zengin kökünden gelen Lilian tek çocuktur.Ailesi ile arası pek iyidir ayrıca tek çocuk oluşu istediği herşeyi elde etmesine neden olmaktadır.Zenginliklerinin nedeni köklerinden gelmektedir.6 Yaşına kadar büyükannesi ve babasının yanında büyümüştür daha sonra annesi ve babasının yanına geldiğinde bir boşluğa düşmüştür.Çünkü orada gördüğü ilgiyi annesi ve babasından görememiştir.
Aşırı güç düşkünü bir aileden gelmesine rağmen kendi zekâsını kullanmayı tercih eder. Çünkü ona göre güç zekâyla buluşmadıkça bir işe yaramayan büyü yığınıdır. Ailesinin en büyük özelliği savaş sırasında kara büyülerle çok uğraşmalarıdır. Kendisi de dahil kimse bu karanlık büyüleri kullanmalarındaki amacı anlayamamıştır ...
Basit RP örneği:
"Biliyor musun? Sen insanları tanımaktan aciz bir varlıksın. Ki öyle olmasan şu an da böyle saçma bir konuşmayı yapmazdın. Ben ve zeka arasında madem o kadar fark var... Sen ve güç arasında da "En Az" dikkatini çekiyorum en az o kadar fark var. Madem o kadar güçlü olduğunu iddia ediyorsun ve ayrıca zeki... Neden beni susturamıyorsun. Ayrıca sanırım sen Ravenclawlıların sadece ders çalıştıklarını düşünüyorsun. Eğer bunu da bu şekilde düşünüyorsan emin ol ki... Büyük bir yanılgı içerisindesin...Çünkü bizim çalışmaya ihtiyacımız yok. Doğuştan gelen bir yetenek bize verilmiş. O kadar çok büyüyü övüyordun. Rawenclawlıların zeki olduğunu kime sorsan bilir ve zeki olduğumuz için seçmen şapka bizi buraya koymuş. Seçmen Şapkada büyüden yapılmış bir şey değil mi? Madem iki saat kadar uyuyarak ders çalışıp Sihir Bakanı olabiliyorsun... O zaman neden bunu denemiyorsun? Hem istediğin gücü de elde etmiş olursun. Bence artık demagoji yapmayı bırak ve biraz mantıklı konuş."

Lydia zaten tiz kahkahalarına hakim olamıyordu. Bir de karşısında aptal Ravenclaw saçma laflar söyleyerek Lydia’yı iyice keyiflendiriyordu. Bu kız gerçekten kendini bulutların üstünde filan zannediyordu. Halbuki bu sözleriyle Lydia’ya göre yerin dibine geçiriyordu. Zaten yeterince acınacak durumdaydı, bu sözleriyle kendini ne kadar küçük düşürdüğünün farkında olmamalıydı. Belki de farkındaydı bu aşağılanma duygusuyla tahmin oluyordu. ‘’Zavallı inekçik’’ diye düşündü Lydia. Mavi-gri gözlerinin her miliminden de bu aşağılama bariz bir şekilde görülüyordu. Sadece gözlerinden değil, Lydia’nın her hareketinden aşağılama edaları fışkırıyordu. Gerek Larcy konuşurken çıkardığı ‘’hıh!’’ sesleri, gerek sürekli siyah bez ayakkabılı ayağını sinir bozucu bir şekilde belli bir tempoda yere vurması, gerekse kollarını göğüs hizasında kavuşturmasıyla ‘’Boşuna laf ediyorsun.’’ Der gibiydi. Hatta onun bu halini görenler pek ala ‘’Bu kız kesin dinlemiyordur’’ bile diyebilirdi. O kadar ilgisiz görünüyordu ki… Hiçbir sinirlenme belirtisi yoktu. Aksine uzayan bir eğlenceden sıkılmış gibiydi. Karşısındaki Larcy’nin seslerini değil de, sinek vızıltılarını dinliyor gibiydi. Kimse tam olarak ne yaptığını anlamamıştı. Aşırı ilgisiz gözüküyordu. Fakat kimse Lydia’nın mükemmel rol yeteneği hakkında hiçbir şey bilmiyordu…

Myra Larcy ile konuşmasa bile gördüğü anda sinirlenirdi. Zaten Myra en ufak şeye sinirlenir, hemen bazen içinden bazen dışından küfrederdi. Faka istemediği sürece bunu belli etmezdi. Mimiklerini harika kontrol eder, isterse bu şeytan hanım bir meleğe dönüşür herkesin sempatisini kazanırdı. Zaten Lydia’yı ilk görenler he zaman için çok güzel, çok sevimli, çok tatlı diye düşünürlerdi. Fakat güzellik kısmı dışında hiç birisi doğru değildi. Lydia da bunların farkındaydı ve bu özelliklerini ustaca kullanmayı bilirdi. Menfaatçi tarafı lehine olan her şeyi ne pahasına olursa olsun kullanırdı.

Larcy’nin sözlerine ne alınmış ne sinirlenmişti. Dışardan ilgisiz görenler bu sefer Lydia’nın gerçek tepkisini görüyorlardı. Gerçekten uzun süren bir eğlenceden sıkılmış gibiydi. Ayrıca tamamen gereksiz bulmaya başlamıştı konuşmaları. Çünkü karşısındaki yüksek bir saçmalama potansiyeline sahipti. Her lafı sadece söylemek için söylüyordu ve kendini savunmaktan acizdi. Boş konuşma dedikleri buydu işte. Ne dediğini farketmeden, saçmaladığını anlamadan laflar sarfetmek… Gerçi Lydia Larcy’nin bunu anlayacak kapasitesi olmadığını pek ala biliyordu. Klasik zeki değil çalışkan olan Ravenclaw işte….

Lydia bu saçma ve gereksiz tartışmadan oldukça sıkılmıştı. İlk başta oldukça eğlenceliydi fakat tartışmanın gidişatı Larcy’nin saçmalıkları yüzünden zevksizleşmişti. Myra aslında kavga etmeyi severdi ve sürekli kavga ederdi. Genellikle kavgalarında galip gelen taraf Lydia olurdu. Fakat artık bunu kavga gibi bile görmüyordu. Ama bu sıkıcı eğlencede elbette ki son sözü Lydia söyleyecekti.
Myra kadife gibi sesiyle tatlı tatlı:

‘’Şekerim senin gibi birini tanımama gerek yok zaten. Vaktimi senin gibi bir ‘inekçik’I tanımakla harcayamam… Aslında şu an burda durup sana hesap vermek bile yeterince gereksiz. Çünkü senin kapasiten sadece saçmalamaya yetiyor. Ayrıca sana zekanın ne olduğunu bilmediğin için benim zeki olup olmadığım hükmünü veremeyeceğimi söylemiştim. Aynı şey ‘güç’ için de geçerli… Güç ve zekanın birleşimi karşında duruyor ama sen bunların ne olduğunu tam olarak bilmediğin için anlamanı beklemiyorum. Ayrıca Ravenclaw’lar tamamen zekilik yönünden abartmadan öte değil. Tüm Ravenclaw’lardan daha zeki olduğuma inanıyorum. Birçok Slytherin öyledir! Zeka, derslerde birinci olmak ya da kitapları yalayıp yutmak değildir. Önemli olan pratik ve pratiğinin de ne kadar iyi olduğunu bir az önce görmüş oldum. Büyü okunup tozlu raflara kaldırılan bir kitap değildir!Büyü güçtür ve güç zekayı gerektirir. Slytherin’liler de çok güçlüdür! Ayrıca güç kelimesinin insan haline geçmiş en iyi örneklerinden bir dayım varken bana güçten uzak demen çok mantıksız!… Herneyse büyü bile sayılmayacak bir ‘Aklapakla’ yı tam yapamayan sayın Ravenclaw’lı arkadaş. Umarım ‘güç’ ve ‘zeka’ nın ne olduğunu bir gün öğrenirsin. Pek ihimal vermiyorum ama…Herneyse size iyi ‘fikir’ paylaşımları canlarım! Tabi paylaşacak bir fikriniz varsa…’’

dedi. Konuşmasında ara ara sesini yükseltmiş, ‘güç’ kelimesini her söylediğinde mavi gözleri alevlenmişti. Başlangıçtaki kıpkırmızı sulu bir elma şekeri kıvamındaki tatlılığı sözlerinin sonuna doğru müthiş bir alaya dönüşmüştü.

Myra konuşurken asla ‘şekerim, canım, cicim, böcüğüm…’ gibi kelimeler kullanmazdı ama nerden esip de böyle konuştuğuna akıl sır erdiremiyordu. Kendi kendine bunu düşünerek güldü hırs ateşi sönen gözleriyle. Kendini ilk once oyuncuğı verilmemiş, ardından biraz ısrarla almış, beş dakika sonra da oynamaktan sıkılıp oyuncağı bir kenara atmış küçük bir çocuk gibi hissediyordu. Yanakları pembe, ayağında kırmızı rugan ayakkabı olan sarı saçlı bir çocuk…

Sırf sıkıldığı için ‘cici sevgililer’ in elinden aldığı masasına doğru yürüdü. Amacı oturmak değildi. Canı çok sıkılmıştı ve bu çocukça şeylerle uğraşmak iyice bıkkınlık getirmişti.Son cümlelerini sarfedip masasına yöneldikten sonra müşterilerin çoğunluğu kendi hallerine dönmüşş, bazıları ise pür dikkat izlemeye devam etmişlerdi.

Lydia sandalyesinin üstündeki mor çantasını alıp taktı. Masaya bir kaç sickle bıraktı ve kapıya yöneldi.

Not: Başka sitedeki rpimdir. Slytherinliydim orada o yüzden bazı özellikler rp de farklı...

Ravenclaw 4. sınıf.