Marcus Lucas Black'in Odası

"Marcus!"

Dennise hışımla kapıyı açtı. İçeri girip kapattı. Yakışıklı sarışın kuzenini arayan gözleri birden, masada oturmuş kahverengi saçlı - kuzenine hiç benzemeyen - bir adama takıldı. Marcus'un odasında Marcus'un masasında yabancı bir adam oturuyordu. Az önce Cincüce geldiğini söylememiş miydi? Dennise mi yanlış anlamıştı? Yanlış anlamış olsa bile neden bu adam Marcus'un masasında oturuyordu ki!.. Tekinsiz bir kaç adım attarak hiçbir şey demeden, çatık kaşlarla masaya yaklaştı. Ela gözleri Marcus'a olan sinirinden parlıyordu. Ama bu adamı görünce tuhaf bir açıyla daha farklı bakmaya başlamışlardı. Tam masanın önünde gelip durdu. Marcus'un masasına oturmaya kim cüret edebilirdi ki! Müfettiş olsa buraya değil Dennise'in odasına gelirdi. Gözlerini adamdan ayırmadan sol eliyle sağ kolunu tuttu ve sordu:

"Yardımcı olabilir miyim?" Adam Dennise'e bakışlarını sürdürüp sesini çıkarmayınca Dennise odaya bir göz gezidirip masayı işaret etti: "Mr Black'in masasında oturuyorsunuz da!" Bu adam kimdi ve nasıl bu kadar soğuk ve rahat durabiliyordu? İyi bir açıklaması olduğunu tahmin ediyordu.

Odasını özlemişti, kuzenini, İngiltere’yi... Hogwarts’ı… Mezun olmasından uzun yıllar geçse de hala oraya gitmek istiyor. Bankada çalışmak da güzel aslında 3 yıldır alışmıştı ama bilemiyordu işte Hogwarts’a yakın olmak ayrı bir duyguydu. İçeriye kapıyı tıklamadan biri dalmıştı; kuzeni.. Uzun, kabarık saçları her zaman dikkati üzerine çekmeyi başarmıştır. Hiçbir tepki vermeden soğuk bir şekilde sadece kuzenine bakmayı sürdürdü. Kuzeni, şaşırmış gibi görünüyordu. Aslında orada gülmek isterdi ama kendini tutması gerektiğine inandı. Cüppesinin cebinde ki asasını çıkarttı ve parmaklarının arasında gezindirmeye başladı.

Bir yandan asaya bakıyor bir yandan da kuzeninin, orasının ona ait olmadığını anlatışını dinliyordu. Aslında pek umurunda değildi şuanda onun söyledikleri. Çünkü aklında bir şeyler vardı. Bakışlarını tamamen asadan alarak yavaşça ayağa kalktı ve asayı kadının kafasının üzerine çevirerek kapıyı kilitledi. Yüzünde sinsi bir sırıtış belirdi. Uzun zamandır görüşmemelerinin acısını şimdi çıkartıyordu besbelli. Derin bir nefes aldı ve asasını şimdi kadına çevirerek ‘’-Seherbaz’ım, Mrs Black. Karanlık Tarafa Destek Vermekten Tutuklusunuz.’’ Kuzeninin yüzünü merak ediyordu. Bir an için kadının asasına davrandığını fark edince gülme krizine girmişti resmen. Kuzenini kandırmak bu kadar kolay mıydı?

Aslında bu haliyle onu kimse tanımamıştı. Kendisini bile tanıyamazken başkasının onu tanımasını beklemek fazla aptallık olurdu. Derin bir nefes aldı ve eliyle kadının asasını indirmesini işaret etti. Kadın hala tedirgin duruyordu. Onları söyledikten sonra hala bir lanet yememiş olması şaşırtıcıydı, gülmesinden duraksamıştı herhalde kuzeni. Marcus olsa çoktan laneti çakmıştı. Kadının asası hala onun üzerindeydi. Şimdi gülmeyi kesip kuzenini gözünün içine baktı ciddi bir şekilde konuşmaya hazırlanıyordu;

‘’-Benim, Denn. Marcus.. Mısıra iş için gitmemiştim, kendimi değiştirmek gittim.’’ İşte açıklamasını yapmıştı çoktan. Bu kadar şeyi söyledikten sonra ona inanacak mıydı bilmiyordu ama en azından kuzeninin onu tanımasını bekliyordu. Korktuğu bir şey de vardı tabii; Bütün bunları yaptığı için herkesin ona kızması. Aslında karışmaları doğru değildi ama en azından düşüncelerini paylaşacaklardı. Bundan emindi bu yüzden kendini her şeye şimdiden hazırlamıştı. Böyle daha iyi mi yoksa daha kötü mü olduğunu bilmiyordu. Tek bildiği dış görünüşüyle birlikte iç görünüşünün değişmemesi.

Dennise öfkeli gözlerini adama dikmiş onu izliyordu. Genç adam gayet sakin asasını çıkartmış,Dennise'in başının üstünden hedef alarak kapıyı kitlemişti. Dennise hızlıca ve hiddetle kapıya göz attıktan sonra yeniden adama döndü. Sinsice Dennise'e sırıtarak nihayet konuştu. ’-Seherbaz’ım, Miss Black. Karanlık Tarafa Destek Vermekten Tutuklusunuz.’’ Dennise adam daha cümlesini tamamlamadan asasına davranmış, tek bir hamlede onu çıkarmıştı.Bu nasıl olabilirdi ki! Son dönemin seherbazlarını biliyordu.Bu adam yeni olmalıydı.Yeni olduğu o kadar belliydi ki,Dennise'in gizli kimliğini açıklaması imkansız gibi bir şeydi. Adam şimdi karşısında gülmekten kırılıyordu. Dennise gözleri öfke ve nefret dolu ona baktı.

Bu ne cüret! Bana nasıl böyle bir yakıştırmayla gelirsiniz. Kim olduğunuzu zannediyorsunuz... Niye güldüğünüzü de anlamış değilim." Bu cümleler sıkılmış dişlerinin arasından daha çok bir hırıltıya benzer bir şekilde çıkmıştı. Eğer söyledikleri doğruysa burdan sağ çıkamayacak kişi Dennise değildi.Buraya gelmekle ne kdar aptallık ettiğini ona kanıtlayacaktı.Hala neyi bekliyordu lanet yapmak için! bu kadar oyalanma bu adama çok bileydi.Ama bakışları ve gülümseyişi Dennise'i anlamadığı bir şekilde caydırıyor."Dur " diyordu. Çok geçmeden adam önce kafasını öne eğerek bir süre düşündükten sonra ciddi bir yüz ifadesi takınarak ve Dennise'in asasına aldırış etmeden konuştu.

’-Benim, Denn. Marcus... Mısıra iş için gitmemiştim, kendimi değiştirmek için gittim.’’

Dennise'in gözleri daha da büyüdü. Asası hafifçe titredi. Bir an ne söyleyeceğini şaşırdı. Bu karşısındaki adam kuzeni miydi yani şimdi! Onu şöyle bir süzdü. Vücut yapısı,bakışları ve gülüşü rahatlıkla Marcus'tu ama.. ama nasıl olabilirdi ki? Saçları, gözleri, yüzü, dudakları... Hepsi ama hepsi değişmişti. Yıllardır tanıdığı adam bu olamazdı. Bir an durdu. Gözlerini kapıya çevirdi. Ama ya gerçekten seherbaz ise kılık değiştirmiş olabilirdi. Bir tuzak olabilirdi. Ama o zaman cincüceleri atlatamazdı. Dennise'e Marcus'un geldiğini söylemişlerdi. Dennise cincüceleri iyi tanırdı. Onları faka bastırmak zordu. Yeniden keyifle koltuğuna yaslanmış genç adama baktı. İçinden ona bir öfke dalgası kabardı. Geri dönmüştü. O da yetmemiş bir de Dennise ile dalga geçiyordu. Dennise zaten onu buraya parçalara ayırmak için gelmişti. Asasını hızlıca salladı. "wenphermo! Seni lanet olası gerizekalı!!!" Anında Marcus'un sağ yanağında bir tokat patladı. Dennise kendini tutamamıştı. Tokat onu kesmemiş hırsını alamamıştı. Öne doğru atılıp bir hamlede masayı geçip Marcus'un yanına geldi ve bu sefer kendisi vurmaya başladı.Bu arada da kesik kesik konuşuyordu.

"Seni..öldüreceğim..Marcus... Black...Gelip ..beni kandırmaya_.... ha!...Ve bunca.... zaman ortada... yokken bir de...Al bakalım.." Vurmaya devam ediyordu. Marcus bir an ne yapacağını şaşırmış, sadece kollarıyla başını koruyordu. Dennise ,sözleri bitince birden durdu. Geri çekildi.Göğsü inip inip kalkıyordu. Anlaşılan hıncını almıştı. Marcus'tan uzaklaşıp pencereye doğru gitti. Oradan ona ters ters bakmaya başladı. Biraz toparlanmaya çalışan kuzenini izledi.