3.,4. ve 5. Sınıflar İçin 1. KSKS Dersi

Rp Out: Rp'lerinizi profesör sınıfta yokmuş gibi yapın, belirtilen zamanda rp yapamayanlar, derse geç kalmış sayılacaktır.

Gerekli Uyarılar: Sonbaharın cılız güneşi, bulutlar arasından ışınlarını Hogwarts'a yollamaktadır.

Ders Günü/Saati: Pazartesi/2. Saat

Derse Girecek Öğrenciler:
III. Sınıflar
Xenia Olivia Steel
Adéle Emilié Varens

IV. Sınıflar
Christopher Alex Peterson
Cabriana Leilwin Carand
Alexandre Troy Dacquel
Indis Oak J. Engelbert
Marisha S. Chaplin
Disbel Molaco

V. Sınıflar
Miracle Liliane Sullivan
Lumina April White

Güneşin doruğa yaklaşıyor olmasına rağmen Disbel sanki onun batmasının gerektiğini hissediyordu. Kafasını o yuvarlak, cılız, parıltıdan indirerek adımlarını hızlandırdı. İlk günden bu kadar yorulmuş olması bu sene hakkında umutsuzluğa kapılmasına neden oluyordu. Ancak bunun ilerleyen zamanla birlikte yok olacağını ummaktaydı güçlü bir şekilde. Hogwarts koridorlarından kendini merdivenlere atarken karnının da artık acıkmakta olduğunu hissediyordu bir yandan da. Geçen derste karnının guruldaması o guruldayışı üzerine pek de şaşırtıcı değildi bu aslında. Adımlarını artık yavaşlatmasını sağlayacak kadar çok insanın olduğu sınıfın koridoruna girdi kısa bir sürenin ardından. Tanıdığı tanımadığı kendinden büyük küçük birçok insanla selamlaştı. Koşar adımlarla geldiği o uzun yoldan sonra kısacık bir yolun bu kadar uzun zamanda alınmasını umursamamak istese de engel olamıyordu hala buna. Yürüyüş hızını kimse yüzünden bozmayarak doğruca sınıfa girdi.

Kapının dışına oranla bomboş sayılabilirdi sınıf. Gidip kendine uygun bir yere oturdu ve derin bir nefes aldı. Profesörün gelmesinin ne kadar süreceğini bilmiyordu. Ancak çabuk gelmesini umuyordu. Ders bitiminden sonra doğruca yemek yemeye giderdi belki. Yüzüne yayılan gülümsemeyle beraber bir derin nefes daha aldı. Karanlık sanatlara karşı savunma dersini pek sevmemekteydi; ancak bu kesinlikle alması gereken bir dersti onun için. Elini cebine atıp oradaki küçük canavarla oynarken gözlerini karşıdaki duvara dikti. Duvarın derinlerine ağır ağır inerken zamanın da hızlanmakta olduğunu hissedebiliyordu.

Yüzüne düşen hafif ipeksi kumaşın etkisi ile uyandı. Aslında onu uyandıran kumaşın etkisi değildi. Yatak örtüsünün içinde havasız kalması ve artık uykunun son zamanlarını yaşamasındandı. Yavaşça üzerinde örtüyü çekti. Günün ilk ışıkları karanlık zindanda etkisini net göstermesede ağardığı belliydi. Yatağından doğrulup küçük ışık hüzmelerinin içeriye girmesini sağlayan cama doğru ilerledi. Sonbaharın en güzel yanı yere dökülün solgun yapraklardı belki de. Olduğu yerden onları görebiliyordu. Birkaç Ravenclaw öğrencisinin bahçede dolaştığını gördü. Onların adımları ile yapraklardan çıkan sesi sanki duyabiliyordu.
" Pat!"
Kapının hızlı vurması ile arkasına döndü. Arkadaşı Jacques* hızlı adımlarla ilerlemiş ve sandığının yarısını oldukça hızlı biçimde boşaltıyordu. Suskun bir biçimde onu izledi. Ne yaptığını bir türlü anlamamıştı. Sinirli bir hali vardı ve siyah kısa saçlarına durmadan sert darbeler ile geriye atmaya çalışıyordu. Aslında onun gözüne gelen hiç saçı yoktu. Bu gerginliğin kaynağını öğrenmek isteyerek yanına sokuldu.
" Hey Jac! Sen ne halt işliyorsun."
Birbirlerinden oldukça farklıydılar. Hem görünüş hem de düşünce olarak. Nedense iyi anlaşıyorlardı. Birbirlerinin kurallarını öğrenmişlerdi. İkiside başkalarının yanında birbirlerine destek olurdu ama yalnızken kendi düşüncelerini sorgulamaktan çekinmezlerdi.
" Sanırım Ivy'nin* parşömenini kaybettim. Bana söylemediği kalmadı. Az daha oracıkta boğacaktım. Artık bu kıza dayanamıyorum."
Söylediklerini o kadar hızlı ve yuvarlayarak söylemişti ki onu tanımayan biri ne dediğini anlamazdı. Hali çok komik geldi ve gülmeye başladı. Bir kızın yaygarası ile duman olması çok garipti. Jacques'e yakıştıramadığı bir durumdu. Jacques onun gülüşüne önce bozuldu sonra dayanamayarak oda katıldı.
" Ahh boşver aramaktan vazgeçtim. Gel kahvaltıya inelim."
Sandığını bir hışımla kapamıştı. Parşömen o anda yere savruldu. İkisi birlikte yere eğilerek parşömene baktılar; aradığı parşömendi. Gecenin etkisi ile yatağında unutmuştu. Sergei kolunu Jac omzuna attı ve fısıltı ile konuştu.
" Sanırım Ivy'den ödün patlıyor. Söylesene kimseye söylemem."
" Kes sesini Sergei. Seni de göreceğim."
İkiside kahkahalar eşliğinde büyük salona indiler. Yollarına Ivy çıkmıştı ama Jacques eline parşömeni tutuşturup yanından tek kelime etmeden ayrılmıştı. Büyük salon tüm ihtişamı ile dursa da artık bu görüntü eskisi kadar cazip gelmiyordu. İlk yılından sonra hatta baymıştı bu durum. Günün durumu olmayıp sühürsüz bir tavan ile karşılaştıklarında daha çok şaşırır olmuşlardı. Slytherin masasında ortada bir yere oturdular. Ivy Jacques'e yakın olmak ister gibi karşısına geçmişti. Sergei bakışlarını Ivy'e doğru çevirdi. Ivy de aynı şekilde ona baktı somurtarak. Sanki onunla olan arkadaşlığını kıskanır gibiydi. Somurtmasının nedeni Jacques'i Sergei yüzünden görememesiydi. Ivy'e göz kırptı ve kahvaltıya döndü. Yapacakları şeyler kızlarla gezmekten daha önemliydi. Kahvaltının bitiminde arkalarından tiz bir ses yankılandı.
" Hey çocuklar!"
İkisi birlikte döndüklerinde Ivy'nin seksi gülüşü ile karşılaştılar. Jacques'i baştan çıkarmak ister gibiydi. Durdukları yerde kalmışlardı. Ivy yavaşça Jacques'e yaklaştı ellerini cüppesinin yakasına kenetledi ve sakin bir tonla gözlerinin içine bakarak konuştu.
" Bende sizle gelebilir miyim?"
" Pek sanmıyorum Ivy Sen ne dersin Sergei?"
Bu sefer Ivy bakışlarını Sergei'ye doğru çevirmişti. Gözlerini kısmış ve tehdit eder gibi bakıyordu. Aynı bakışlar ile karşılık vererek ona yaklaşarak konuştu.
" Bence de olmaz."
Jacques Ivy'nin ellerini üzerinden indirdi ve salondan ikisi birlikte ayrıldılar; Ivy arkada kalmışlı. İlk derse girdiklerinde Ivy onlardan oldukça uzağa oturmuştu. Sergei bazen ona bazen Jacques'e sert bakışlar atarken gördü ama ilgilenmesi gereken başka şeyler vardı. İlk ders bitip rahat nefes aldıkları sandıkları bir anda ikinci dersin Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersi olduğunu öğrendiler. Yavaşça dersliğe ilerlediler. Dersliğe geldiğinde birkaç öğrencinin olduğunu gördüler. Sergei kendi için uygun köşe bir yere geçti; yanına da Jacques oturdu. Artık tek yapmak gereken profesörü sohbet ederek beklemekti.

*NPC Karakterler

Hogwarts’ın dünkü muhteşem şölenin yorgunluğunu ancak uzun süre uyuyarak atabilirdi ki, dün gece odasının etrafına ses geçirmez büyüsü uygulayıp yatmıştı. Sabah kalktığında ise taşıdığı yorgunluk, tuzun suda erimesi gibi kaybolmuştu. Dün, her Hogwarts açılış şöleni gibiydi. Şölen her zamanki gibi Seçmen Şapka’nın yeni gelen birinci sınıf öğrencilerini binalara dağıttığı Seçim Töreni ile başlamış, müdirenin konuşmasıyla son bulmuştu. Özellikle Muggle-Doğumlu olanların Büyük Salon’un görkeminden oldukça fazla etkilendiği, yeni gelen öğrencilerin gözlerinden okunurken; eski öğrenciler ise buna oldukça alıştıkları için hiçbir tepki göstermeksizin töreni sakince izliyordu. Göle düşen ve tabure oturduğu zamana kadar titreyen küçük birinci sınıf öğrencisinin Gryffindor’a seçilmesi, Sawyer için beklendik bir şeydi; üstelik o çocuğun Gryffindor’da olmasını kalpten dilemişti. Hangi haylazlıkla göle düştüğünün aklının bir köşesine yazıp, Ortak Salon’a gittiğinde çocuğa sormuştu. Cevabı “Kurbağamı kurtarmak için efendim.” Olmuştu. Kahramanlık, cesaret… Kocaman gülümsemesiyle çocuğu baştan aşağıya süzmüş ve işte tam o anda çocuğa kanı ısınıvermişti.

Yatağında sırt üstü yatarken kafasında dünkü olaylar cereyan ediyor; şölende olanları bir kez daha yaşıyordu. Sonbaharın cılız güneşinin penceresinden sızdığının farkında bile değildi; ancak yatağından doğrulduğunda gözüne çarpan birkaç yakıcı huzmeyle, havanın güneşli olduğunu anlayabilmişti. Yatağından kalkıp çıplak ayakla banyonun yolunu tuttu, üzerinde her zamankinin aksine koyu gri pijama takımı vardı. Bunu geçen yaz Büyücü Giyim Mağzası’ndaki arkadaşı Edward hediye etmişti ona. Açık gri olmasını yeğlerdi; fakat zamanla bu pijamanın rengini de sevmeye başlamıştı. Suratına soğuk su çarpıp tamamen ayıldıktan sonra odasına geri dönüp, bugünkü ilk dersi için hazırlanmaya koyuldu. Siyah pantolonu üzerine siyah cüppesini giydi, asasını cüppesinin sağındaki cebine koyup odasının kapısını arkasından kilitleyerek Büyük Salon’a doğru yavaş adımlarla yürümeye başladı.

Sabahki ilk dersi boştu, bu süreç içersinde ofisine kapanıp günün ikinci dersi için –üçüncü, dördüncü ve beşinci sınıflara ortak- hazırladığı ders programını gözden geçirecekti. Büyük Salon’un bulunduğu Giriş katına indiğinde sol taraftaki Hufflepuff Ortak Salonu’nun bulunduğu yerden fırlayan küçük bir birinci sınıf öğrencisinin kendisine çarpmasıyla tökezledi. Ancak bacağı kadar boyu olan küçük çocuk çarpmanın etkisiyle yere sırt üstü düşerken, Sawyer sadece sinek sokması gibi ufak bir acı hissetti bacağında. Yere düşen küçük çocuğa elini uzatıp onu kaldırırken, küçük birinci sınıf öğrencisi inlerce kez özür dilemişti. Hiçbir şey yokmuş gibi davranıp çocuğun özürlerini reddetmek isterdi; ama bunun otoritesi için kayıp olacağını düşüp çocuğun dilediği binlerce özrü kabul etti ve çocuğa bir daha önüne bakmadan koşmamasını, zaten de Hogwarts koridorlarında koşmanın yasak olduğunu söyleyip karşısındaki Büyük Salon’un görkemli ve ardına kadar açılmış kapılarından içeriye girdi. Etrafına bakmadan profesörlerin yemek masasına yürüdü ve Vekil Müdüre Profesör Derwent’in sağında yerini aldı.

Hogwarts’ta yılın ilk kahvaltısında ev cinleri her zamanki gibi iyi iş çıkarmışlardı. Böyle bir kahvaltıyı ne kadar çok özlediğini ancak doyduktan sonra farkına varan Sawyer ise, kahvaltının ardından meslektaşlarına iyi ders dileyip ofisinin yolunu tuttu. İkinci kattaki ofisinin kapısını açtığında içerdeki toz anafor gibi üzerine hücum ederken, alerjisi yüzünden hapşırmaya başlamasını tetikledi. Yakındaki Gryffindor Sınıf Başkanı Brooke duruma müdahale etmese, akşama kadar hapşırabilirdi. Kıza teşekkür edip Gryffindor’a beş puan vererek asasının bir hareketiyle odasını tertemiz yaptı; içeriye gül kokusu hâkimken ofisine girdi. İki ay önce bıraktığı gibi olan ofisinin en dibindeki çalışma masasının arkasındaki sandalyeye oturup ders için hazırladığı programı incelemeye başladı.

Birinci dersi noktalayan zil çalınca eşyalarını toplayıp üst kattaki dersliğine gitmek için ofisinden ayrıldı. Dersliğe geldiğinde içeride öğrenciler yerlerini almıştı. Ders zilinin çalmasını beklemek üzere sandalyesine oturdu. Kısa süre sonra çalan ders ziliyle, oturduğu sandalyeden kalktı, asasını kapıya doğrultup tek bir hareketiyle kapıyı kaptı ve sınıfa döndü. “Hepiniz Hogwarts’a ve yılın ilk Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersimize hoşgeldiniz. Hiç uzatmadan derse geçelim, ne de olsa birbirimiz tanıyoruz.” Laflarını bitirdiğinde sınıfa hâkim olan uğultu, tanışma faslının olmaması için mutluluk yayıyor gibiydi. Elini kaldırıp uğultunun havaya karışmasını sağlayıp, bir kez daha konuştu. “Eveet! Şimdi! Kim bana böcürtlerin ne olduğunu kısaca söyleyebilir?”

Out: Geç kalanlar tahtada profesörün cevabını beklesinler, bu sırada profesörün sorduğu soruyu duymuş gibi cevap verebilirler.