6. Sınıflar için İlk Ders (offline)

Bir sonraki ders, Slytherin ağırlıklı bir sınıfa verilecekti. Bu küçük ayrıntıyı sadece bir anlık düşündükten sonra Mathilda beklemeye başladı öğrencilerini. Sabahki boşlukta düşünmüştü uzun uzun dersi. Bu yüzden rahattı, sadece zamanın gelmesini bekliyordu. Öğrenciler alana gelince selamladılar Mathilda’yı o da cevapladı gülümseyerek. Kendini enerjik hissediyordu o gün en çok dersinin olduğu gün olmasına rağmen. Bunda gün boyunca hiçbir şey yaşanmamış ve yaşanmayacak olmasının etkisi büyüktü tabi. Bu nedenle enerjisi fazla bile geliyordu derslere ve dengesiz tepkiler verebiliyordu. Önceki dersin bitişiyle fark etmişti ki çok gülmüştü ders boyunca. Gereksiz bir mutlulukla... Bu ders mimiklerini kontrol etmesi gerektiğini düşünerek oturmalarını işaret etti öğrencilere. Gülümsemesinin yeterli olduğuna ikna ediyordu kendini içinden.

“Hoş geldiniz.” Diye başladı yeniden Tanıdık yüzleri görmek hoştu. “Yaz tatilinde umarım önerimi dinleyip bol bol gezmişsinizdir. Eline geçen fırsatları kaçıranlaraysa bir sonraki yazı beklemelerini söylemekten başka yapacak bir şey yok. Derse başlıyoruz!” dedi ellerini birbirine vurarak:

“Geçen seneki hipokampusu hatırlıyorsunuz değil mi?” dedi heyecanla. Elini sihirli çantasına soktu. İki büklüm halde bir şeyler arandıktan sonra bir dergi çıkardı içinden. Parlak kağıdın sütüne basılmış renkli yazılar ve hareketli yaratık resimleri bulunuyordu dergide. “Bu büyüzoolojinin önemli haber kaynaklarından biridir, Yaratık Dergisi.” Dedi sayfalarını karıştırırken. Sonunda aradığı sayfayı bulunca dergiyi katladı ve yakındaki bir öğrenciye uzattı. Sayfada gururlu bir Selky kolonisinin, bir hipokampusun çevresine toplanmış halde bir resmi vardı. Hareketli resimdeki selky’ler ve hipokampus arada bir kafasını gölün içine sokuyor, sonra geri çıkıyorlardı.

“Lütfen dergiyi elden ele hızlıca dolaştırın. Gördüğünüz üzere bu bizim geçen sene gördüğümüz hipokampus. Onu evcilleştirmeyi başaran Selky’ler büyü dünyasının önemli dergilerinden birine haber oldular işte.” Kendi kendine mırıldanmaya başladı: “Gerçekten ilginç bir başarı. Gerçekten...”

Gözler bir dergiye bir de göle dönerken Mathilda da bu başarıyı ilk belgeleyen olmamanın üzüntüsünü yaşadı bir süre. Sonunda dergi yine Mathilda’ya döndü. Mathilda dergiyi sihirli çantasına koyarken konuştu:

“Canlıların dünyasında ilginç haberler ve yenilikler hiç bitmiyor. En eğlenceli kısmı da bu, değil mi?” Heyecanlı konuşmalar bir süre devam etti, Mathilda da izin verdi. Sonunda öğrenciler hipokampus hakkında konuşmaktan sıkılınca Mathilda dersin asıl kısmını anlatmaya başladı:

“Geçen sene bu seneye küçük bir giriş yapmıştık. İşte hipokampuslar gibi, en az iki yaratığın özelliğini gösteren yaratıkları işleyeceğiz bu sene. Bir yerine iki, kalabalık bir sene olacak yani” dedi gülerek. İşte şapşal sırıtmalarına başlamıştı yine. “Her neyse... Sonuçta iyi kötü bir şeyler biliyorsunuz bu konuda. Onun dışındaysa bakanlık sınıflandırmasında dört çağrıya sahip yaratıklarla içli dışlı olacağız. Yani tehlikeli günler bizi bekliyor, ama siz zaten geçen seneden alışkınsınız.” Dedi muzırca. Önceki sene bir hayli eğlenceli dersler yaşamışlardı bu grupla. “Bugünkü ödeviniz de bu konularla ilgili olacak. Önce dört çarpılı sınıflandırmaya sahip yaratıkların ortak özelliklerini araştırıp yazmanızı istiyorum. Ve bir de birleşik yapı gösteren yaratıkların ortaya çıkışı, gelişim süreçleri ve ortak özelliklerini araştırıp yazacaksınız. Biraz zor ama ilginç şeylerle karşılaşacaksınız araştırmanız sırasında. Bu yüzden fazla sıkıcı olmaz.”

Saatini çıkardı. Dersin sonu yaklaşıyordu. Öğrenciler de ayaklanmışlardı. “Evet...” dedi Hogwarts’a bakarken. “Soracak bir sorunuz yoksa, hoşçakalın. Haftaya görüşürüz.”

Spoiler:

Elina gözlerini açtı. Üşümüştü ayakucunda bulunan yorganı üzerine çekti. Saat altıyı gösteriyordu; ''Havanın bu kadar soğuk olmasına şaşmamak lazım.'' dedi ve ayağa kalktı. Uykusu bir şekilde bölündükten sonra bir daha uyuyamıyacağından emindi. Dolabına katlanmış olan havlusunu aldı ve banyoya doğru yürümeye koyuldu. Acaba hangi derslere kabul edilmişti, sınıf listeleri ortak salondaki panoya asılmış olmalıydı. Sıcak mı sıcak bir banyodan sonra üzerini giyindi ve ortak salona indi. Listeler daha asılmamıştı. Dün gece çalışma masasına bırakılmış iksir kitabını gördü ve kütüphaneye teslim etmesi gerektiğini hatırladı. Hemen eline aldı ve kütüphaneye doğru yürümeye başladı. Yolda Gryffindor dan olduğunu cüppesinden anladığı bir birinci sınıf gördü, çocuk ona garip garip bakmıştı. ''Birinci sınıflar hala okula alışamamışlar anlaşılan.'' diye düşündü. Kitabı kütüphaneye bıraktıktan sonra ortak salona geri döndü.

Listeler asılmıştı, Kalabalığın arasından geçerek listelere göz attı. Elina sihirli yaratıkların bakımı dersi listesine baktı; '' Ne bu sene kimse bu dersi almıyormu? Çok saçma.'' dedi ve ortak salondaki koltuğa Paula'nın hemen yanına oturdu ve sesini alçartarak '' Gelecek postasındaki haberi gördünmü Mythill ile ilgili olan çok güldüm. Kadın direk deli damgasını yapıştırmış çok komik.'' dedi Paula gördüm anlamında kafasını sallıyor bir yandanda sırıtıyordu. Elina ona göz kırparken saatine baktı. '' Ben gidiyorum canım.'' dedi ve yanağından öpüp dışarıya çıktı. Giriş katına geldiğinde saatine tekrar baktı adımlarını hızlandırmazsa geç kalıcaktı Profesör öğrencileri bekler vaziyette oturuyordu anlaşılan onlarında oturması gerekiyordu. Profesöre ''Günaydın.'' dedi ve yere oturdu.

Profesör her sene olduğu gibi ''Hoş geldiniz.'' diyerek başlamıştı derse. Bir müddet konuştuktan sonra geçen seneki hipokampus'u hatırlayıp hatırlamadıklarını sordu Elina kafasını salladı o garip yaratığı unutmak mümkünmüydü?''. Profesörün bakmaları için verdiği dergiyi inceledi. Artık evcileşmiş bir hipokampus'a bakıyordu. Yaratıkta görünür bir değişiklik yoktu. Dergi profesöre dönünce tekrar konuşmaya başladı; “Canlıların dünyasında ilginç haberler ve yenilikler hiç bitmiyor. En eğlenceli kısmı da bu, değil mi?” dedi. Elina atıldı ''Evet çok garipler yaratıklar. Mesela geçen sene araştırma yaptığım Kampusinict çok farklı bir yaratıktı. Bu arada dilinde zehir yokmuş.'' dedi ve bir süre karşılıklı konuşmalara katıldı. Bir süre sonra profesörün araya girmesi ile sınıf yine sessizliğe büründü. Profesör bu sene içinde neler işleyeceklerini anlatırken ''... Yani tehlikeli günler bizi bekliyor, ama siz zaten geçen seneden alışkınsınız.” diye bir cümle kurmuş daha sonrada gülümsemişti Elina da gülerek ''Vala Elizabeth ve ben fazlaca alışkınız. Aman lütfen bu sene bize bir süpriz yapmayın hem bu sefer gazeteye nasdıl çıkarsın orası meçhul.'' dedi konuşmanın başında gülümsüyordu ama sonuna doğru gülümsemesi kesildi. Gazetedeki haber komik olsada biraz sinir bozucuydu. Profesör yine ödev vermeden bırakmamıştı onları. Ders saati bitince çantasını aldı ve kütüphanenin yolunu tuttu.

Yıllar yılı süren bir zamanın ardından üstünde tonlarca yük olduğunu düşünen Elizabeth elindeki altı kitabı Ortak Oda'daki masanın üzerine fırlattıktan sonra bir koşu yukarı çıktı. Odaya girdiğinde yerdeki paralanmış kitaba bir göz attı. İlk başta kimin kitabı olduğunu çözemese de Nicole'nin ismini gördüğünde ağzını hafifçe araladı. Güvelerin yemiş olduğu kitabın ortasında kocaman bir delik ve sayfalarının kenarlarında diş izleri vardı. Nicole'nin bir an önce görmesi gerektiğini düşündüğünden Canavar Kitabı'nı, eldivenlerini ve kızın Aritmansi kitabını alarak aşağıya indi.

Nicole kitabını o halde görünce tiz bir çığlık attı ve yapan güvelere lanet okumaya başladı. Slytherin'in bir kısmı olanlara gülüyor bir kısmı da kitaplarını saklayacak yerler aramaya koyulmuştu bile. Elizabeth daha fazla gecikmemelerini söyleyip dışarı fırladı. Bir yandan yürüyor bir yandan da Ejderha derisi eldivenleri eline geçiriyordu. Daha giymediği eldiveni kapan ufaklık korudorlarda koşuşturmaşa başladı. Elizabeth arkasından kovalıyordu. Bahçeye çıktıklarında ayağına takılan taş ile tökezlenmekten son anda kaytaran Elizabeth pelerinini savurtarak koşmaya devam etti. Yakalayamayacağını anlayınca bildik yöntemleri başvurdu. "Bak ufaklık eğer eldivenimi bana vermezsen Canavar Kitabı'mı omurgasını okşamadan üzerine salarım." Küçük Slytherin'lide korku belirtisi yoktu. Başkası olsaydı şimdiye dek bir sersemletme yemişti ama Slytherin'liler o yönden ayrıcalıklıydı. Gerçi onlardan başka buna cesaret eden de yoktu. Bu sırada pelerininden tuttuğu çocuğu yanına sürükleyen Elizabeth eldivenini aldı ve eline geçirdi. Derse geç kalmış olabilirlerdi. Arkasını dönerek hızlıca indiği patikaya baktı. Ağaçların yaprakları sararmış, Şamarcı Söğüt ise kış uykusuna hazırlanmaya başlamıştı.

Bütün bunları bir kenara atıp dersin yapıldığı alana vardığında başlamış olan dersi bozmanın huzursuzluğuyla "Afedersiniz Profesör, geçebilir miyiz?" dedi. Buna yanıt olarak Profesörün başını hafifçe sallaması tuttuğu nefesini bırakmasına sebep olmuştu. Herkes gibi yere oturarak bağdaş kurdu ve anlatılacak olanları dinlemeye başladı. Bir süre gökyüzü ile ilgilendikten sonra elden ele dolaşıp kendi eline gelen dergiye baktı. Gördüğü resim ile dudak kıvrımlarının artması bir oldu: Geçen yıl derse konuk ettikleri selky ve Hipokampus...

Resme hayranlıkla ve bir o kadar sevecenlikle bakıp arkasındaki kıza uzattı. Bu sırada arkadakiler Elizabeth'in eldivenlerini yeni farketmiş olacak "Ne o prenses? Yoksa o narin ellerin incinmesin diye mi geçirdin eldivenleri eline?" demişlerdi kahkahalara boğularak. Elizabeth çok sakin bir şekilde "Geçen yıl yaşadıklarımı sen de yaşasaydın eminim bu derse girmezdin?" dedi. Arkadan kopan "Ooo..." sesleri iyice sinirine dokunmuştu. "Sen hiç mehtucap dikeni elledin mi? Veya asan mehtucap'ın ayakları altına düştü mü? Gülmeden önce veya dalga geçmeden önce bunları bir düşün derim sana."

Bir an için kesilen kahkahalar yerini yutkunma seslerine bırakmıştı. Neyse ki Profesör Mythill tam zamanında olaya müdahale etti ve konuşmaya başladı. Geçen yılki Hipokampustan, bu yıl işleyeceğimiz konulardan bahsetti. "Yani tehlikeli günler bizi bekliyor, ama siz zaten geçen seneden alışkınsınız." Gülerek söylenen bu cümleye karşılık Elina'dan gelmişti. ''Valla Elizabeth ve ben fazlaca alışkınız. Aman lütfen bu sene bize bir süpriz yapmayın hem bu sefer gazeteye nasıl çıkarsınız orası meçhul.'' Elizabeth küçük bir tebessümden sonra "Evet evet. Bu yıl Hastane Kanadı'na uğramak ve o iğrenç iyot kokusunu içime çekmek istemiyorum. Halüsinasyonları engellesin diye garip garip ilaçlar içmek te istemiyorum. Genelleme yaparsak bu yıl tehlikeye atılma konusunda tereddütlüyüm." dedi ve saatine bir göz attı. Aynı hareketi tekrarlayan Profesör Mythill ödevleri verdikten sonra gülümsemeyi eksik etmedi.

Saat kulesinden gelen çan sesleri duyulunca öğrenciler hışımla yerlerinden kalkıp Hogwarts'a doğru yürümeye başladılar. Elizabeth onların zıttına orada kalmayı ve o güzel havayı solumayı tercih etti. Eldivenlerin içindeki elleri Muggle deyimiyle 'sucuk' gibi olmuştu. İlerideki kayalığın üzerine oturdu ve Kara Göl'ü seyre daldı.

Misafir

Sabahın erken saatlerinde uyanan ve gürültüler eşliğinde odada dolanan Elina’ dan sonra zaten çok fazla uykusunu alamamıştı. Koca bir yaz görüşememenin etkisiyle artık Elina’nın kafasına yastık atmak yerine gidip sarılmak geliyordu içinden en iyi arkadaşına. Konuşacak kimsenin olmayışı, iki ayın iki yıl gibi gelmesini sağlamıştı. Babasına duyduğu hasret, o eve her gidişinde biraz daha büyüyordu. Elinden geldiğince onun odasına girmemeye çabalasa da; annesi tarafından kilitlenmiş bu odada geçirmişti tüm vaktini, dikkatsiz bir zamanında annesinden çaldığı anahtarla. Odadaki kitaplarla büyü tarihine dair pek çok bilgi edinmiş, astronomi ile ilgili bir sürü bilgiyi eski kitaplardan okuyabilmişti.

Oturduğu yapay deri büyük koltuğun arkasında duran aile tablosuna bakmak için dönerken, koltuğun eski olması sebebiyle, bu hızlı dönüşlere fazla dayanamaması ile yerini belli etmişti. Odaya çıkan kahya ile annesi onu apar topar ordan alırlarken, odanın kilidini de değiştirip, anıları sonsuza kadar oraya hapsetmişlerdi. Hogwarts dışında büyü yapamama yasağına sonuna kadar saygı duymak zorunda olan Paula da; kilidi sökmek için elinden geleni yapacaktı fakat okula dönme vakti gelmişti. Anıların arkada kalması, sevgisizlikle birleşince; nefret ve üzüntünün verdiği çöküntü bütün uykularına çökmüştü. Bu yüzden de uyumaya çalışmanın faydasız olduğunu düşünüp, kalkıp giyindi. Elina çıkmış olduğundan onunla konuşamadı. Bir süre sonra bütün hazırlıklarını tamamlamıştı. Çantasına koyduğu eşyalarının yaptığı ağırlığı hissetmiyordu bile. İlk dersten önce sağlam bir kahvaltı etmek üzere yavaş yavaş Büyük Salon’a doğru yola çıktı.

Büyük salonun kapıları anaç bir annenin çocuklarını çağıran kucağı gibi sonuna kadar açılmıştı. Kokulardaki davetkarlık yavaş yavaş kişiyi kendine çekiyor ve yönlendiriyordu. Paula da kendi binasına ayrılmış olan yerlerden birine oturdu ve yavaş yavaş tabağını doldurmaya başladı. Aslında canı çok fazla bir şey yemek istemiyordu uyandığında fakat; Hogwarts’ın mükemmel sofralarında acıkmamak mümkün değildi. Balkabağı suyundan içtiği son yudumun midesine inişini hissederken, bir yandan da yanındaki çantayı omzuna takmak üzere sapından tuttu. Tam kalkmak üzereyken içerisinde birkaç damla balkabağı suyu kalmış olan bardak, çarpmasıyla dengesini kaybetti ve üzerine döküldü. Paula kirlenen cübbesine bakarken ‘’ Ben bunun içinde bu kadar çok balkabağı suyu bırakmış mıydım?! ‘’ diye söyleniyordu. Masadan aldığı peçetede, hemen yanında oturan binadaşının peçetesiydi. Paula, peçeteyi cübbesine sürer sürmez bir çığlık attı. Masaya dökülen pudingi o peçete ile temizlediğini nerden bilebilirdi ki?

Üstü başı kir olmuş halde büyük salondan söylenerek çıktı. Yatakhaneye gidip Standart Büyüler Kitabı’na bakacak ve gerekli büyü ile temizliğini yaptıktan sonra, oldukça geç kaldığı ilk derse yetişecekti. Yatakhanenin kapısına yaklaştığında kapıyı birden bire sertçe açtı ve kapı ardına kadar açılması gerektiği halde tam olarak açılmadı. Paula duyduğu acı nidası ile büyük bir sakarlık daha yaptığını anlamıştı. Kapının arkasında dikilen bir beşinci sınıf ona doğru dik dik bakıyordu. Paula kız için üzülse de ‘’ Ne var?! Senin burada olmaman gerekiyordu. ‘’ dedi en suçlu ve güçlü tavrını takınarak. Kız Paula’nın ukalalığı ile uğraşmak istememiş olmalıydı ki, yüzünü tutarak çekip gitti. Paula bunca sakarlığından sonra daha başına ne gelebileceğini düşünürken ne arayacağını unutmuştu. Olduğu yerde bulunan bir yatağa çöküp ellerini başının iki yanına dayadı. Lekeyi hatırladığında daha fazla umursayamayacağına karar verip, biraz dinlenmek üzere ortak salona gitmeye karar verdi.

Kapıyı açıp içeri girdikten sonra, üçlü kanepeye doğru kurulmuş bir bebek gibi hareket ederek gidip oturdu. Oturduğunda daha fazla sakarlık yapma ihtimali olmadığından derin bir ‘’ Oh! ‘’ çekti. Bu sırada içeri giren Elina oldu. Ortak salondaki birkaç kişi panoda asılı olanlara bakıyorlardı. Dersler hakkında hiçbir şey duymaya tahammülü olmayan Paula olduğu yerde oturmaya devam etti. Zaten ilk dersi kaçırmıştı artık. Elina yanına oturduğunda, birkaç ufak sohbet cümlesinden sonra yeniden kalmak için davranmıştı. Paula da onu uğurlayıp daha sonraki derslere girmek üzere hazırlık yapmak için dolabının yanına döndü. Yatakhanede kimse olmayışından cesaret alıp yüksek sesle şarkı söylemeye başlamıştı. Canı her sıkıldığında bunu yapıyordu. Moralini melodilerle biraz düzelttikten sonra günün geri kalanı için hazırlandı ve sihirli yaratıkların bakımı dersine kadar olan kısmı tamamladı.

Sıra sihirli yaratıkların bakımı dersine geldiğinde, üçüncü dersten sonra döndüğü ortak salonda, kalabalık olmamasından faydalanarak, panodaki listelere baktı. Paula derse daha sonra başvuru yapmış olduğundan adının listelerde yer almamasına şaşırmıştı. ‘’ Acaba profesör başvurumu kabul etmedi mi? ‘’ diye kendi kendine düşünürken, panodaki kağıt birden bire kendi kendine silinip, kendi ismi de üzerinde yazar şekilde yenilendi. Büyünün zamanlamasına hayran kalan Paula, mutlu mesut eşyalarını alarak açık havaya çıkmak üzere adımlarını hızlandırdı.

Hogwarts’ın kapısından geçip bekçi kulübesine yaklaşmaya başladığında, yasak ormanın başında, sihirli yaratıkların bakımı dersinin yapılacağı alanı görebiliyordu. Profesör ve birkaç öğrenci çoktan gelmişlerdi. Hemen diğerlerinin arasına karışıp yerini aldı. ‘’ Hoş geldiniz…’’ diyerek söze giren profesör Mythill’in samimiyetini özlediğini anlamıştı.Elina’nın şaşkın bakışlarından derse adı yazmadığı halde neden girdiğini sorguladığını anlamıştı. ‘’ Sonra anlatırım. ‘’ diye fısıldadı. Eldivenlerini çıkarıp yanına koydu ve o arada da konuşmaya devam eden profesörü dinliyordu. Geçen seneki yaratıklardan en sevimlisi olan hipokampusu hatırlayıp hatırlamadıklarını soran profesörü başıyla onaylayanlardan biri oldu. Çantasından çıkardığı dergide, geçen seneki sevimli hipokampus ve Paula’ya göre kibirli görünen Selky’lerin fotoğrafları vardı. Hipokampusun evcilleştirilmesi hakkında olan bu haber, haberin malzemesini yakından tanıdıkları için, öğrencilere oldukça ilgi çekici gelmişti. Profesör bu haberle ilgili yorumları kısa süre görmezden geldi ve ardından dersi işlemeye devam etti.

Bu senenin daha tehlikeli geçeceği müjdelenirken, Elina ve Elizabeth’İn konu hakkındaki yorumlarına bakılırsa, tehlikeye atılma sırası Paula’ya gelmişti. Elina’ya dönüp sessizce ‘’ Belki de bu sene benim yüzümden hastane kanadına taşınırız. ‘’ dedi gülerek. Profesör iki yaratığın birleşimi yaratıkları inceleyeceklerini söylediğinde aklına geçen sene hakkında okuduğu Hipogrif gelmişti. Kendi kendine bu yaratığı düşünürken de, profesör her zamanki gibi ödevi vermişti. Geçen seneki ödevlere nazaran performansı düşük bir ödev olduğundan çok zorlanmayacağını düşünerek, kütüphaneye doğru yola çıkan Elina’nın peşine takıldı. Giderken profesöre ‘’ İyi günler. ‘’ demeyi de unutmadı.

Günler hızlı hızlı geçiyordu, ama ne kadar mutlu günler yaşamaya çalışsada karşısına kötü ve talihsiz işler geliyordu. Bir sabah yeni derslerine hazır olmak adına korktuğu Profesör Amortentia'nın kitabını şimdiden okuyup ders başladığında hazır ve nazır bir biçimde sorularına yanıt vermek istiyordu. Ama sabah ortak salonda ki çok sevdiği rahat koltukta uyuya kaldığını anladığında hiç hoşuna gitmeyecek başka bir şey daha olmuştu. Karşısında uyku sersemi bir şekilde Elizabeth'i görünce gözlerini avuştururak bunun gerçek olup olmadığına emin olmaya çalıştığında, onun olduğunu anladığında etrafı ve akşam çalıştığı kitabı süzüp aramaya başladı. Kitabın yerde olduğunu görünce derin bir nefes alarak bir şey olmadığını anlamak için merline yakarışlar içerisindeydi. Ama kitabı eline aldığında her için çok geçti, güveler ondan önce davranarak bütün kitabı param parça etmişlerdi bile. Nicole iç hiç bir şey demeden etrafını süzdü. Ama ardından dayanamayıp herkesi sinir edip sabah sabah bazılarını güldüren ya da bazılarını korkutan büyük bir çığlık atmıştı. Elizabeth ilk onun orda olduğunu farketmemişti, Nicole iyice doğrularak kendini ona göstermeye çalıştı. Ama Elizabeth bu bakışlardan ürkmüş olacak ki bir kaç şey mırıldandıktan sonra koşarak çıktı. Nicole ne yapacağını bilemiyordu. Hala üzerinde ki uyku sersemliğini de atamamıştı oysa, niçin odasında güzel bir uyku çekmek yerine burda çalışmıştı ki bir kaç lanet okudu yaptığı hataya ama bu hatanın bir çözümü olmalıydı.

En sonunda sihir yapmanın ve kitabı eski haline getirmeye yaracağını aklına getirince arka cebinde sakladığı asasını çıkarıp sihirlli sözlerle kitabını eski haline çevirdi. Kendiyle övünen bir tavırla etrafındakilere bakınırken, kahvaltıya çok geç kaldığının farkına vardı. Dersinin de ne olduğunu bilmediğinden kahvaltıyı alel acele yapması gerekcekti. Hazırlanmaya bu yüzden fazla vakit ayırmayarak aklına gelen ilk kıyafeti asasıyla sihir yaparak giydindi. Ardından yüzüne ve saçına ilk aklına sihiri yaptı, ardında da sihirle eski püskü çantasını toplayıp gerekli gereksiz tüm eşyaları içine koydu. Sihir güçleri olmasa ne yapardı. Bunun için Merlin'e şükrettikten sonra, hızla koridora doğru yürümeye başladı. Herkes Büyük Salonda yemek yediğinden kolayca oraya ulaşabilmişti. Her zaman ki yerine geçti ve kahvaltısını seri bir şekilde yapıp bitirdi.

Kahvaltısını yaptıktan sonra hızlı adımlarla ders programının olduğu yere gitti. Sonunda dersinin Sihirli Yaratıkların Bakımı olduğunu bakıp anlamıştı. Bu dersi bitkilerle iletişim içine insanlardan daha çok sevdiğinden tercih etmişti. Ne kadar işlerini bitirmeye çalışsada Hogwarts dışında serada olan bu derse biraz geç kalacağı bariz açıktı. Profesör'ü ilk defa göreceğinden bunu mazur göreceğini düşünerek koşarak orayı bulup derse yetişmeye çalışıyordu. Oysa ne kadar ümitliydi. Bunlar onu yıkmamalıydı. Kader ne kadar engel çıkartırsa çıkarsın, o buna her türlü engel olmaya hazırdı.

Kapalı seranın oraya vardığında havanın çok soğuk olduğunun yeni farkına verebilmişti. O kada çok koşmuştu ki bunu hissetmemiş olması gayet doğal idi. Serada ki bahçe kapısını çalarak içeri girdi. Sınıfta ki herkes var gibi gözüküyordu, ama bu sınıfın az mevcutta olduğunu görünce derin bir nefes aldı.

Profesör derin bakışlarla kızın niçin geç kaldığını anlamak istercesine bakıyordu. Nicole ilk soğuktan tir tir titrediğinden bir şey diyememişti. Ama ısındıktan sonra "Çok özür dilerim Profesör, beni tanımadığınıza da eminim. Ben Nicole Marissa Magdalene" dedi. Sonra asilce etrafını süzdükten sonra "Dersliği bulmam biraz zaman aldı, o yüzden geç kaldım" diyerek açıklamasını yaptı. Profesör asillikle verilen yanıt karşısında kendi çapında bir kaç bakış ve kafa oynatışla cevap verip, Nicole oturacağı bir yer göstermişti.

Nicole derse girebilmenin mutluluğuyla dinlemeye başladı. Yanında oturan kişiye bakarak gülümsedi. Fakat yanında duran kız ona değişik bir şekilde gülümsediğini anlayınca garipsedi bu durumu. Kız, şaşıtılacak kadar güzeldi, fakat üzerinde bir hüznün ve hayal kırıklığının olduğu belliydi. Nicole bir kaç dakika bu düşüncelerle karşısında ki ne bakarken sonra bu durumu sonraya bırakarak derse odaklanması gerektiğine karar verdi.

Profesör'ün adı Mathilda'ydı. Bilinmez bir yakınlık hisseden Nicole, Profesör'ün hipokampus denilen bir şeyden bahsettiğini görünce Elizabeth'i aramaya başladı. Onun bu dersi seçeceğini biliyordu. Hatta kendisinin burda olma sebeplerinden biri de buydu. Ona bakara bunun ne olduğunu sordu. Elizabeth, uyarı almak istemediğinden kafasıyla anlatacağım dercesine onayladı Nicole. Nicole bu bakışlardan sonra biraz rahatlamıştı.

Profesör Mathilda çantasından bir dergiyi çıkarmaya çalıştığı anda herkes pür dikkat ona yönelmişti. Nicole'de aynı heyecanla çantadan ne çıkcağına bakıyordu. Profesör bir Yaratık Dergisi çıkarmıştı. Ve şimdi de her şeyin ne olduğunu açıklayarak elden ele götürmelerini istiyordu. Nicole sıra geldiğinde sanki resmi anlamak ve gerçeğinin ne olduğunu bilmek istercesine bakmıştı. Yanında ki gittikçe sevimsiz bir hal alıcak gibi olan kız homurdanmaya başlayınca ona vererek Profesör'e vermesi için uzattı.

Profesör dersi akıcı ve ilginç bir hale getirerek anlatıyordu. Her şeyi açık ve net anlamasa da bir kaç geçmişe yönelik açıklamalar yaparak Nicole aydınlatıyordu. Bu konuda bilgisi olmadığından biraz kendini boş hissetse de dersin sonunda Profesör'ün “Bugünkü ödeviniz de bu konularla ilgili olacak. Önce dört çarpılı sınıflandırmaya sahip yaratıkların ortak özelliklerini araştırıp yazmanızı istiyorum. Ve bir de birleşik yapı gösteren yaratıkların ortaya çıkışı, gelişim süreçleri ve ortak özelliklerini araştırıp yazacaksınız. Biraz zor ama ilginç şeylerle karşılaşacaksınız
araştırmanız sırasında. Bu yüzden fazla sıkıcı olmaz.” sözleriyle kaybolmuştu. Fazla bir şey yapamayacağını ama arkadaşına sorarsa yardım edeceğini umarak Profesör'ün dersi bitirmesini beklerken, tam o sıra da herkese iyi günler dileyerek dersi bitirip dışarı çıktı. Nicole arkasından duyacağını bildiğinden "İyi günler" demişti. Yanında ki kız bir hışımla arkadaşı olan kızın yanına gitmişti. Bunu gören Nicole eski anılarıyla bir alakası mı olduğunu düşündü, ama yeni bir dersten sonra bunun aklına gelmesi imkansızdı. Eliza'nın çıktığını görünce orada pis pis bakan kızların arasında kalmak istemediğinden hızlı adımlarla seradan ayrıldı. Bir sonraki dersi acaba ne olacaktı.