Demetra Nyx Tranquilli

İsim: Demetra Nyx Tranquilli
Cinsiyet: Cadı
Sihirsel Soy: Safkan
Asa: Servi Ağacı, ejderha yüreği teli, otuz iki buçuk santim, esnemez

Fiziksel betimleme: Koyu kahverengi, siyah arası saçları omuzlarından aşağıya doğru dökülür. Uçlarındaki bukleler katlı kesim olduğu için olur olmadık yerlerden çıkarlar. Genellikle saçlarını salsa da topladığı zamanlarda sadece yandan salaş bir örgü yapar. Hep aynı şekilde sağa doğru ayırdığı saçları perçem şeklinde kaşlarından yana iner. Yaşıtlarına göre boyu oldukça normaldir. Karanlıkta Laciverde dönen göz rengi güneş ışığında açılarak maviye döner. Hoş bir gülüşü ve dolgun dudaklarının yanı sıra bembeyaz ve düzgün dişlere sahiptir. Burnundan pek hoşlanmasa da buna aşırı derecede takacak birisi değildir. Geniş omuzları ve sportif vücudunu spora ve dansa olan düşkünlüğüne borçludur. Çıt kırıldım bir görüntü vermemeye çalışsa da zayıflığı onun birazda olsa çelimsiz görünmesine yol açar.

Kot pantolonlar ve özellikle siyah, beyaz bluzeler vazgeçilmezidir. Çeşitli şapkaları takmaktan hoşlanır ve takılarını sürekli olarak okul dışında kullanır. Gerektiği zaman şık gerektiği zaman spor giyinir. Rahatlığına önem verir. Spor ayakkabılar ve uzun baklava desenli çorapları vazgeçilmezidir. Tüller, büyük çantalar, garip takılar, hoş şapkalar veya kapüşonlu ceketlerle giysisini tamamlamaya özen gösterir. İlk görünüşte iyi izlenim bırakmak hoşuna gider.

Kişiliği: İnsanları çok çabuk ikna edebilmesi sayesinde çoğu istediğini elde edebilir. Hırslı ve gözü pek olsa da aslında elindekileri kaybetmekten çok korkar. Korkaklığını açığa vurmanın güçsüzlük olduğunu savunduğu için bu korkularını hep içinde yaşar. Güçsüzlükten hoşlanmaz. Gerek fiziksel gerekse ruhsal olarak her zaman güçlü ve sert görünmeye çalışır. Oldukça şirin bir yüzü vardır. Gerektiğinde ciddiyetini takınarak önemli bir iş kadını edasına bürünse de çoğu zaman eğlenceli birisidir. Tanımadığı insanlara karşı soğuk davranmasının nedeni güvenme konusunda biraz katı kurallarının olmasıdır. Bir kişiyi tam olarak tanımadan ona arkadaşım demeyi tercih etmez. Çoğu kişiyle çıkar arkadaşlığı olsa da bir o kadar kişi ile de sadece sevdiği için arkadaştır. İnsanlara güvendiği zaman tam güvenmek ister. Ona verilen sırrın sonsuza kadar onunla kalacağı gibi verdiği sırlarında dostunda kalmasını bekler. Kolay kolay acı çekmez. İnsanların düşüncelerini kafasına takan birisi değildir. Kendisini iyi hissetmesi insanların düşüncelerinden daha da önemlidir onun için. Zekâya önem verir. Ama asla oturup saatlerce kütüphane de ders çalışabilecek birisi değildir. Zekâsını daha çok ince işlerde kullanmayı sever. Yaramazlık yapacak kadar çocuk değildir. Ama biraz eğlenme hakkının kendisinde olduğunu düşünür. Zekâsını daha çok çıkarları doğrultusunda kullanır. Kararlı ve azimlidir. İstediği şeyi tam olarak elde etmeden bırakmaz. Tuttuğunu koparak birisi olması ailesinden gelen bir özelliktir. Babasına oldukça düşkündür. Erkekleri neredeyse hiç kafasına takmaz. Aşk denen duygudan mahrumdur. Bu yüzden onların yanında hep bir cool tavrı vardır. Dikkat dağılması problemi olduğu için sürekli olarak tek bir şeye odaklanamaz. Ders dinlerken birden pencereden dışarıya bakmaya başlayabilir. Ama çok istediği bir konuda da bu dikkat dağınıklığı birden yok oluverir. Lider ruhludur. Genellikle insanları etki altına alabildiği için bu konuda iyidir. İkna ettiği insanları peşinden sürükleyebilir. Mitoloji ve eski olan her şeyi sever. Tarih en sevdiği şeylerin başındadır. Örümceklere karşı büyük bir sevgisi vardır. Nedenini kendisinin de bilmediği bir çekim gücü tarafından onlara karşı büyük bir sevgi besler. Evinde kuzeni ile baktığı küçük bir tarantulası bile vardır.

Gece gibi sessiz ve gizemli bir sis kadarda sinsidir. Espri yeteneği çoğu kişiye göre oldukça gariptir. Gülüşündeki kanı dondurucu tını onun görünümündeki havayı daha da kasvetli yapar. Özgüven fazlalığı vardır. Sevgi pıtırcığı halinde dolaşanlardan nefret eder. Aslında aşırı agresiftir. Hemen sinirlenir ve sinirlendiğinde de durmaz.

Ailesi ve yaşamı: Tranquilli ailesi İtalya'nın en köklü ailelerinden birisiydi. Sürekli olarak yüksek mevkilerde çalışan üyeleri her zaman gururlu birer safkan aşığı olmuşlardı. Bundan beş kuşan önceki büyük baba Secondino Tranquilli bakanlık için İngiltere'ye yerleşinceye kadar sürekli olarak İtalya'da kaldılar. Ardından Sihir Bakanı seçilen Secondino İngiltere'ye yerleşince ailenin çoğu İtalya'da kaldı. Bir kısmı da İngiltere'ye geldi. Annesi Victoria Tranquilli burada dünyaya geldi. Babası Adhémar ile burada tanıştı ve Demetra dünyaya geldi. Demetra beş yaşındayken doğan kardeşi Naenia üç gün sonra öldüğü için hala daha acı çekmektedir. Aile safkanlığa ve beceriye önem verir. Aralarından iki defa sihir bakanı çıkmıştır. [Biri İtalya'da diğeri de İngilere'de Secondino Tranquilli ama bir iki gün görev yapabilmiştir.]

Basit RP örneği:

Demetra boş bir sokakta ağır adımlarla yürüyordu. Yapacak bir şey olmadığından canı sıkılmıştı. Hava çoktan kararmış olmasına rağmen o bunu önemsemiyordu. Bu saatte tabi ki de eve gidecek değildi. Eve giderse yine üvey annesinin dırdırını çekecek, kız kardeşiyle uğraşmak zorunda kalacaktı. 14 yaşında olmasa evden rahatlıkla ayrılabilirdi. Fakat yaşı küçük olduğundan buna kalkışamıyordu. Babası öleli uzun yıllar olmuştu. Ondan geriye kalan tek şey üvey annesiydi ve birde üvey kardeşi. Tabi birde yığınla borcu unutmamalıydı. Babasının kendisine daha iyi hatıralar bırakmasını isterdi. Biraz daha yürüdükten sonra durdu. Adım atacak hali kalmamıştı. Derin derin nefes alıyordu. Düşünürken evden oldukça uzaklaşmıştı. Duvara yaslandı ve kafasını yaslandığı duvara koydu. Temiz yada kirli olması umurunda bile değildi. Dinlenmek istiyordu sadece. Birden burnuna damlayan bir şey ile irkildi ve başını gökyüzüne çevirdi. Gri bulutlar her tarafı kaplamıştı. Yağmaya başlayan yağmur gittikçe şiddetleniyordu. Esen rüzgar da şiddetini g,t gide arttırmaya başlamıştı. Sığınabileceği bir ev bulmak için etrafa bakındı. Evlerin çoğu terk edilmiş olduğundan içeri girmesi kolaydı. Ama evler o kadar eskiydi ki sanki rüzgar biraz daha sert eserse birden yerle bir olacakmış gibi duruyorlardı. Kendi evinden çok uzakta olduğunu fark edince aceleyle yan taraftaki evlerden birisine yöneldi. Islanmak ve birazdan kopacak olan fırtınaya yakalanmak istemiyordu. Evin önüne geldiğinde kapı kolunu biraz zorladı. Büyü kullanmadan açamayacağını anlayınca asasının yanında olmasını diledi. Evde bırakmış olabilirdi. Ceplerini karıştırırken gözleri çakan şimşeğe takıldı. Bir an önce eve girmesi gerekiyordu. Asasını siyah cüppesinin iç cebinden çıkartarak kilite dğrultu ve kısık bir sesle büyülü sesleri söyledi.

" Alohomora "

Kapı açıldıktan sonra asasını tekrar cebine yerleştirdi ve içeri girdi. Ev tahmin ettiği gibi çok pis kokuyordu. Ama kimsenin bakmadığı, temizlenmeyen bir yerden başka bir şey de beklenemezdi. Kapıyı kapatıp bir süre girişte bekledi. Çok karanlıktı. Işık kaynağı sadece dışarıda çakan şimşeklerdi o kadar. Gözleri karanlığa alıştıktan sonra dikkatli olmaya çalışarak evin içinde gezinmeye başladı. Parkeler eski olduklarından dolayı yer yer aşınmıştı ve her bastığında gıcırdıyordu. Ayağını eski tahtaların arasında sıkıştırmak istemiyordu. Üst kata çıktığını sandığı bir merdivene gelince durdu. Yukarı çıkıp çıkmamakta kararsızdı. Sonra merakına yenilerek merdivenin basamaklarını yavaşça çıktı. Evin üst katı, alt katından daha dikkat çekiciydi. Eşyalar yeni gibi duruyordu. Demetra bir an kendisini başka evde sanmıştı. Dikkatini en çok bir aile üyesinin tablosu çekmişti. Yaşlı bir kadının tablosuydu bu. İyi bir ressamın elinden çıktığını eski olmasına rağmen bariz bir şekilde belli ediyordu. Yalnız kadın gülümsemiyordu. Suratında ciddi bir ifade de yoktu. Demetra sanki bir ölünün tablosuna bakıyor gibiydi. Ama kadının tablosu yapılırken canlı olduğu muhakkaktı. Tabloyla daha fazla ilgilenmeyerek bir kapı aradı. Evin üst katında hiç oda yok gibi görünüyordu. Ama Demetra yılmamaya kararlıydı. Bekli de kapılar duvarla aynı görünüme sahip olduklarından bakınca belli olmuyorlardı. Elleriyle duvarı yoklayarak koridorun sonuna doğru yürümeye başladı. Eli bir kapı koluna gelince durdu ve gülümsedi.

" Demek içeri girenleri yanıltmak istediniz ha? Ama ben fark ettim işte sırrınızı. "

Kolu iterek kapıyı açtı. Küçük kalbindeki heyecan çarpıntıları sessiz odada rahatlıkla duyulabilecek gibiydi. Oda çok sade döşenmişti. Sadece bir yatak, bir dolap ve çalışmak için bir masa vardı. Gözleri dolabın arkasına saklanmış olan pencereye takıldı. Yağmurun cama vurma sesleri olmasa pencerenin yerini fark edemeyeceğini biliyordu. Beklediği fırtına çıkmış gibiydi. Cam yağmurun şiddetinin etkisiyle sarsılıyordu. Hava daha fazla kararmıştı. Demetra odaya son bir kez göz gezdirerek kapıyı kapadı. Yüzünü koridora çevirdiğinde önceden görmediği bir oda gördü. Koridorun sonunda bulunan oda kapısı az önce girdiği odanın kapısından daha geniş duruyordu. Ayrıca duvarla aynı tasarıma sahip değildi. Siyah ve süslemeli bir kapıydı bu. Kapıya doğru ilerlerken yanından ikinci kez geçtiği tabloya dikkat etmedi bile. Tablo eskisi gibi değildi. Kadının teni daha beyazlamıştı ve daha korkunç görünüyordu. Artık ölü gibi durmuyordu. Yapmacık bir görüntüsü vardı. Demetra odanın içine girdiğinde nefesi kesilmişti. Odadaki her şey antika gibi görünüyordu. Zümrüt biblolar, yatağın üstündeki saten çarşaflar... Hepside çok pahalı şeylerdi ve eskilerdi. Zümrüt biblolara doğru ilerledi. Onları eline alıp incelerken evin alt katındaki saat sesini duymamıştı. Fırtına uzun sürdüğü için içeride fazla oyalanmıştı. Saat ona yaklaşmıştı. Bibloları yerine koyduktan sonra ilk girdiği odadaki gibi bir pencere aradı etrafta. Fazla bakınmasına gerek kalmamıştı. Hayatı boyunca gördüğü en büyük pencere karşısında duruyordu. Cam açıktı ve perdeler rüzgarın etkisiyle uçuşuyordu. Odanın soğuk olmamasına şaşıran Demetra fazla oyalanmayarak pencerenin yanına gitti. Pencere evin arka sokağına bakıyordu. Yağmur uzun süre ve çok yağdığı için yerler göle dönmüştü. Eve gitmek için sabahı beklemek zorundaydı. Zaten şimdi gitmeye de niyeti yoktu Demetra’nin. Kollarını pencereye dayayarak dışarıyı seyretmeye devam etti. O, odada oyalanırken tablonun görüntüsü yine değişmişti. Artık yaşlı kadının gözlerinden kanlar akıyordu. Ev kızı daha fazla içeride tutmamaya kararlı gibiydi. Gözlerini kapayıp yağmuru dinleyen Demetra birden tablonun o halini gördü. Bu isteğiyle yaptığı bir şey değildi. Görüntü birden bire belirmişti. Bir çığlık atarak geriledi ama dengesini sağlayamamıştı. Öne doğru savrulurken pencerenin kenarından tutunmaya çalışıyordu. Elleri pencereyi kavrayamadan aşağı düşmüştü. Ev sadece iki katlı olduğundan bir yeri zarar görmemişti ama kafasını yere hızlı çarptığı için bayılmıştı. Uzun süre kendine gelemeyen Demetra gözleri açtığında sabah olmuştu ve hala düştüğü yerdeydi. Kendini toparlar toparlamaz ayağa kalkarak koşmaya başladı. Bir an önce eve gitmek istiyordu. Üvey annesinin elbisesini yırttığı ve üstünü çamur yaptığı için kızması umurunda bile değildi. Bu sokaktan uzaklaşması gerekiyordu. Yaşadığı olaydan sonra korkmuştu ve bir daha asla buraya gelmeyecekti...

Ravenclaw 4. sınıf

- Büyücü Konseyi -