Marguriette Alverie Mitt

İsim: Marguriette Alverie Mitt
Cinsiyet: Bayan
Sihirsel Soy: Safkan
Asa: 13 inç, Veela Saçı ve Söğüt Ağacı

Fiziksel betimleme:
Marguriette'nin sırtını kapatan sarı ve düz saçları vardır. Buz mavisi gözlere vu buğday rengi tene sahiptir. Kahkülleri çoğu zaman aynı açıyı örter. Boyu yaşına göre normaldir. Boyuyla orantılı bir kiloya sahiptir. Oldukça keskin bakışlara sahiptir. Sinirlendiği veya üzüldüğü zaman gözleri griye dönüşür.

Marguriette Alverie Mitt Peter-pan-rachel-hurd-wood-1180198_100_100

Kişiliği:
Çok zekidir. Genellikle bu zekâsıyla ortama ayak uydurur. İyi niyetlidir. Gevezedir, dikkat çekicidir. Popüler olmaktan çok hoşlanır. Dış görünüşe önem verir. Fazla ciddiyeti sevmez ama laubali değildir. Gerektiği yerde ciddi de olabilir. Müzik onun hayatıdır. Şiir yazar ve şarkı söyler. Çok hayalperesttir ve gerçekleri kabullenmekte zorlanır. Ona göre "Kurallar çiğnenmek içindir." Bu nedenle başı hep belaya girer. Söylediği sözün altında kalmaz. İkna yeteneği çok yüksektir. Sıcakkanlı ve arkadaş canlısıdır.
Bir ortamda tek başına kalmaktan çekinmez. Çok hırslıdır.Kafasına bir şey koyduğu zaman onu mutlaka yapar.Arkadaşlarına bağlıdır.Belkide bu bağlılığı yüzünden en zayıf noktasıda arkadaşlarıdır.Onları üzemez.Güçlüklerle başa çıkmaktan ve güçlüklerle başa çıkabildiğini görmekten büyük bir zevk alır.

Ailesi ve yaşamı:
Fransa'nın asil ve köklü ailelerinden biri olan Mitt Ailesinden gelmektedir.
Annesi Linda Mitt, babası ise Andy Mitt'tir. Abisi Marguriette okula başlamadan mezun olmuştur. Başarılı ve hırslıdır. Marguriette çoğu açıdan hep onu örnek alır.
Safkan bir aileden gelmektedir. Mitt ailesinin çoğu üyesi Ravenclaw veya Gryffindor'a öğrenci vermiştir. Annesi ve babasıyla sakin bir hayatı vardır. İkisi de Sihir Bakanlığı çalışanıdır. Ailesi çok kalabalık değildir. Genellikle bütün aile bireyleri birbiriyle iyi anlaşır...

Basit RP örneği:Paula'nın katlayıp uzattığı Gryffindor atkısına yönelmişti. Atkıyı boynuna sararken, üşümüş boynunun ısındığını hissediyordu. Yosun tutmuş ağacın gövdesine yaslanmıştı. Marveill'in kaldıramayacağı yükler bindirilmişti omuzuna; pes etmesini bekleyen maskeli insanlar vardı sanki etrafında, gece gördüğü kabuslar son günlerde azalsa da, uykusuzluktan güçsüz düşmüş gözleri uyku özlemiyle yanıp tutuşuyordu. Kabuslar'ın yok olmalarını diliyordu her akşam yatmadan önce, sabah ise 'bu gece yok olacaklar...' diye umut veriyordu kendisine. Bir gün eskisi kadar huzurlu olacağını düşünüyordu. Son günlerde umutsuzluğa kapılmıştı. Pes etmemek için kendisini zorluyordu. Somut olmayan maskeli insanlarla savaşmaktan bıkmıştı. Ama, son günlerde bütün kötü haberler üst üstte bindiğinden; başka bir kötü haberin gelemeyeceğini umuyordu. İçinde kalan tke şey buydu. Bir parçacık umut... Rüzgar hafifçe eserken, gözlerini gök yüzüne dikmişti. Kızın neler düşündüğünden habersiz, sessizce yıldızlara bakınıyordu. Umudunu yitirdiği zaman hep böyle yapardı. Kendini olduğu ortamdan soyutlamaya çalışırdı. Ama bu sefer yıldızlara bakmasının sebebi bu değildi. Hiç değilse yanında içini dökebileceği bir arkadaşı vardı.

“Marveill... Bana ikinci adımla hitap edilmesinden hoşlanırım; ama karar sana kalmış.”

Gözlerini kapatıp açarken kendini yine göl kenarında bulmuştu. Sanki, kuzeninin sesi, üzülmemesini söylecekti. Gözlerini kapatırken bunu umut etmişti. Ama çoğu şey gini; bu da gerçekleşmemişti. Vücudu rahatsız bir şekilde kıpırdanmıştı. Çimenlerden geçen küçük bir hayvan dikkatini dağıtmış ve onu rahatsız etmişti. Bir kediydi büyük ihtimalle ya da bir fare, kahverengi saçlarını kendisine doğru çekip, bedenini ağacın sert gövdesinden ayırdı. İğrenmiş bir ifadeyle elini, düz ve her zaman ki gibi yumuşak olan saçlarında gezdirmişti. Tamamen durgun olan gölün rahatlığını bozmak istercesine bir taş fırlattı. Sanki onun da huzursuz olmasını istiyormuşçasına yapmıştı bunu.

" Her şey üst üstte geldi tatlım. Ama bitecek az kaldı, sabret bebeğim. Her şey eskisi gibi olacak çok yakında..."

Annesinin sesiydi bu, okşayıcı ve hoş gelmişti kulaklarına, birkaç saniyeliğine kapanan gözlerini açtı. Tekrar kapadığındaysa, annesinin sesinden eser yoktu. Karanlıktı her taraf... Paula'ya baktı. Acaba o duymuş muydu? Tereddütle arkasını döndü. Annesinin orada olmasını umuyordu. Ama tek görebildiği büyük bir ağaçtı. Bir anlık bir yanıltıydı belki de bu sadece bir yanıltı. Gece bu okşayıcı sesle uyumak şu an en çok istediği şeydi. Çok yakında içinden mırıldandı. Evet çok yakında bitecekti bunlar... Belki de babasını da görebilirdi! Harika bir düşünceydi bu. Son günlerde düşündüğü her şeyden daha iyiydi. Zihninde ki kanlı babası veya kuzeni, içini fena halde bulandırırdı çoğu zaman. Tek düşünce bu olurdu aklındaki; ama şimdi annesinin okşayıcı sesi vardı bir tek zihninde..

Elini göle daldırdı. Yine eski duruluğyu kaybolmuş göl de, elini sürtüp geçen bir şey elinin hızla kendine dönmesine neden olmuştu. Büyük ihtimalle bir yaprak ya da bir balıktı. Islanmış elini cübbesinin koluna silerken, içinde mırıldandığı şarkı onu daha da mutlu kılıyordu. Tiz bir kahkaha atmak istese de, bu isteğine karşı gelip; ışıl ışıl bir gülümsemeyle baktı Paula'ya şu an en çok istediği şeylerden birisi; haşarılık yapmaktı. Eskisi gibi yaramazlıklarla başını derde sokmak istiyordu. Muzip gülümsemesine yanıt vermesini bekliyordu Paula'nın, ön yargılarından kurtulmuştu artık; sınıf başkanlarının kendi hitabıyla 'Salak Başı' olmadığına emindi.

Bir yaprak daha, belki de çok uzaktan yollanmış bir yapraktı bu, sürüklenecekti. Sürünecek ve acı çekecekti. Tıpkı son günlerde Marv'ın yaşadığı gibi, acımış bir ifadeyle ona gelen yaprağa bakıyordu. Acı çekmek, ona o kadar yakındı ki, sanki onu anlıyor gibiydi. Empati değildi bu, onun acı çekip sürüklenmesini istemiyordu. Başka bir canlının acı çekmesi... Acı çekmenin ne demek olduüunu anlamıştı artık; hiç değilse kötü bir şey olduğunu, yaprak ona iyice yaklaştırdığın da tereddütsüz bir biçimde yaprağı yakalayıp çimlere bıraktı. Emin di ki Paula bunu anlardı. Kısa sürede bu kızı sevmişti. Hiç değilse adil ve sevecendi. O pis sadist ölüm yiyenlerden olmadığına karar vermişti. Bir ölüm yiyen bu kadar iyi ve sevecen olamazdı. Zaten kızın yeşil gözlerine baktıkça buna daha da çok emin oluyordu. Uzun süredir ikisi de sessiz kalmıştı. Son sözü söylemiş olan Marv, yeni bir başlangıç yapmaya karar verip, sessizce fısıldadı.

“Şişşşt, Paula? Burada saf saf oturmak istemiyorum!"

Dedi.

Gryffindor 4. sınıf

- Büyücü Konseyi -