Yeni Kıpırtılar

Oldukça soğuk bir rüzgar esti, tıpkı yanlızlığı gibi bomboş ve titreten. Donuk bakışlarıyla çevresine baktı. Tam da yanlızlığa göre bir yerdi boş ve sessizdi. Yine o donuk bakışlı gözleriyle ağaçları süzdü. Gözlerini örtercesine kapadı. Uzun bir süre yanlızlığın sesini dinledi. Ağaçların huzurlu ve yanlız sesini. Gözlerini açtı, umursamazc yere uzandı. Hiç bir şey düşünmüyordu tek bir şey dışında geçen yıl geçirdiği o tatil. Nefret ediyordu, kuzeninden ve teyzesinden, düşman olduğu tüm akrabalarından. Israrcı, şımarık ve arsızdı, hepside. Çıkarcı bir şekilde gülümsedi. Nede olsa onları sinir etmişti ve zaferini kazanmıştı geçen yaz. Hırsını seviyordu, basit şeyler için veya zor fark etmezdi. Hırsı, büyükannesinden gelen tek özelliğiydi. Onun kadar sinsi ve güzel değildi ama en az onun kadar hırslıydı. Büyükanneside bunu biliyordu, zaten ona destek olan tek kişide oydu. Her zaman sinsi ve hırslı bir Slytherinliydi. Her zaman için söylediği tek söz vardı '' Bu ailenin tek varisi sensin, belki bir Slytherinli ve bir Slytherinli kadar sinsi değilsin ama bu aildeki tek varis sensin, hiç merak etme'' derdi. Bu kararlı sözcüklerine karşı ''Neden ? ''sorusunu sorduğu zaman '' Neden olduğunu biliyorsun ve hep bileceksin'' dediğini hatırlıyordu şimdi. Tüm bu sözcükleri uzun uzun ağaçlara bakarak düşündü. Belki, haklıydı ama tüm bu soruların cevabını hala bulamamıştı.

Cevap için düşünmekten bıktığı zaman, uzandığı yerden kalktı. Gökyüzüne baktı, hava bulutluydu. Yağmur yağmasını diledi. Şu boş yaşamı boyunca kendisi için en iyi gelebilecek şey Fısıldayan Ağaç Korosun'da yağmur damlalarını görmekti. Yağmur damlalarını seyredebilmek için beklemeye düşündü. Sonra birden hafif bir melodi buldu kendine, kuru dudaklarından çıkan bu zayıf melodi ağaçların arasında yankılanarak uzaklaşıyordu. Bir sürü sonra bir hışırtı duyuldu, şimdi ise yankılanan melodi yerine artık bir sesizlik vardı. Meraklı gözlerle Al sesin geldiği yere bakıyordu.

Out: Beklenen var...

Kıpırtılar ve sesler artmıştı, arkasına dönüp baktığı zaman gördüğü tek şey Vasili'ydi. Rahatladı, yavaşça oturduğu kayanın üzerinden indi. Vasili'ye doğru yumuşak bir adım attı. Biraz daha yaklaştığında onun iyice yorgun olduğunu gördü. Düşünceliydi her zamanki gibi ama bu sefer farklı bir düşünceliydi. Sanki sarhoş gibiydi düzgün yürüyemiyordu, hafif yalpalıyordu. Önemsemeden bir anda '' Merhaba '' diye bağırdı. Sesi yankılandı uzaklara, çok uzaklara. Sesinin yankılanma sesleri sona erdiğinde Vasili kendisine doğru iyice yaklaşmıştı. Sesini duymadığını düşünerek tekrar ''Merhaba '' dedi. Tahmin ettiği gibi oldukça yorgundu. Tıpkı kendisi gibi donuk bakışlarla ona doğru bakıyordu. Kendisine vermesi gereken cevabı bekledi, sanırım bu baya uzun sürecekti. Bu cevap için beklerken donuk gözlerine daha da dikkatli baktı ve uzun bir düşünceye daldı.