||Maryélla Shelia B'lorié||

İsim: Maryélla Shelia B'lorié
Cinsiyet: Cadı
Sihirsel Soy: Safkan
Asa: *

Fiziksel betimleme:
Maryélla'nın yaşına göre oldukça uzun boyu vardır ve kilosuyla orantılıdır vücudu. Fazla kısa olmamakla birlikte, çok fazla uzun sayılmayacak, kahverengi düz, dalgalı saçlara sahiptir. Gözleri hafiften çekiktir ve kirpikleri kısa, kıvrıktır. Göz rengi eladır ve kahverengi saç tonuyla güzel bir ahenk oluşturur. Dudakları dolgun olmakla birlikte, dişleri de gayet düzgündür. Göz altında, yanaklarında ve burnunun üstünde çok az çiller bulunur ve beyaz teni dolayısıyla fark edilir kolayca.

Kişiliği:
Maryélla, cesaretli bir kızdır. Korkularıyla, üzüntüleriyle başa çıkabilir ve bunları kendi başına çözmek ister. Bir başkasının karşısında ağlamak, onlara dertlerini açıklamak Maryélla'ya göre zayıflıktır. Çünkü zaten dünyadaki herkesin bir derdi vardır ve bir başkasını kendi derdiyle yormak çok büyük haksızlıktır. Hak yemeyi, yenilmesini sevmez. Ukaladır da... Kendisiyle tartışmaya giren birisi ile düşüncelerinden vazeçmeyerek tartışabilir. Kan ayrımı yapılmasından nefret eder. Ona göre kan ayrımı yapılması dar görüşlülükten başka bir şey değildir. Bu kişilerin dünyanın sadece kendi etrafında döndüğünü sandıklarını düşünür. Spor yapmayı, kitap okumayı, müzik dinlemeyi ve temek yemeyi sever. Çok kolay arkadaş edinemese de çevresinde sevimli bir kişi olarak tanınır. Maryélla'nın yapısında kahramanlık da vardır. Lider ruhlu olmak, yardım etmek onu çok mutlu eder. Düşünerek konuşan, sadece söz söylemek için konuşanları sevmez.

Ailesi ve yaşamı:
Maryélla'nın annesi, Mary daha 3 yaşındayken nedeni hala bilinmeyen bir olay yüzünden ölmüştür. O zamandan beri babası ve babaannesi tarafından büyütülen Mary annesinin yokluğuna kolay alışmıştır aslında. Babasının Sihir Bakanlığındaki bazı görevleri nedeniyle sık sık başka ülkelere gitmek zorunda kalması nedeniyle, babannesi Mary'ye her yönden sahip çıkmıştır. Ona baba, anne, kardeş ya da bir dost olmuştur yeri geldiğinde. Bu yüzden Mary babasının bile yokluğunu hissetmediği halde, babaannesini ayrı kaldığı zamanlarda oldukça özlemektedir. Anne tarafndan akrabalarıyla pek bir yakın ilişkisi olmasa da, büyük teyzesi arada sırada onu ziyeret etmiş ve onunla yakın ilişki kurmaya çalışmıştır.
Maryélla; babası, babaannesi ve bahçelerinde bulunan bir çoban köpeği ile bahçeli, küçük sayılabilecek bir evde yaşamaktadır. Evleri Almanya'nın Berlin kentindedir.

Basit RP örneği:


Bir iksir dersi sonrası, ayakları onu taşıyamayacak hale gelmişti. İçinden günün diğer derslerine girmek geçmiyordu. Bu duygu daha önce hiç bu kadar fazla hissettirmemişti kendini. Zaten iki ders üst üste iksir zindanlarında çektiği, sanki iki yıl gibi gelen süre sonunda bir de tekrar iki ders boyunca, oldukça sıkıcı olan Sihir Tarihi’ni çekmek hiç de mantıklıca gelmiyordu. Kendisini bir an önce kızlar yatakhanesindeki, yumuşak tüylü battaniyeleri arasında uyurkenki rahatlığı hayal etmeye çalışıyordu. Hayali bile o kadar güzeldi ki… Ayakları neredeyse geri geri gidiyor gibi gelmişti Maryélla’ya. Ama girmek zorundaydı. Yani, o böyle düşünüyordu. Yanından geçen, iksir dersindeyken gördüğü üç tane Hufflepufflu kızın, hala dur durak bilmeden konuşup, kıkırdaştığını görünce, kendisine kızmaya başladı. Nereden bulabiliyorlardı ki bu kadar enerjiyi? Yoksa bir iksir ya da büyü mü kullanıyorlardı? Bu konuyu araştıracaktı. Eğer böyle bir büyü varsa, kesinlikle kendisi de kullanmalıydı. Zaten niye bu kadar üşengeç ve yavaş hareket eden biri olmak zorundaydı ki? Neden bu kadar çabuk yoruluyor ve sıkılıyordu? Bu huylarından nefret ediyordu.

Yavaş adımlarla yürümeye devam ederken, zindanlardan çok fazla uzaklaştığını fark etti. Bunu kocaman bir meyve tabağının olduğu portrenin yanında olmasıyla anlamıştı. ‘Aman Tanrı’m!.. Ne kadar güzel görünüyor o elma… Daha önce hiç bu kadar güzel görünmemişti gözüme.’ Diye mırıldandı. Şöyle sulu sulu, kırmızı bir elma tüm sıkıntılarını, yorgunluğunu alırdı gerçekten de… Ama o an sadece bakmakla yetinmek zorundaydı. Şimdi önemli olan derslerdi. Bu dersin ardından bir şeyler yiyebileceğini umarak, 1. kata çıkan merdivenlerin olduğu koridora, biraz daha hızlandırılmış adımlarla ilerlemeye başladı. Merdivenleri geçerken, koridorların alışılmışın dışında bir şekilde, boş ve karanlık olduğunu gördü. Genellikle 1. kat her zaman uğrak ve öğrenci sesleri ile dolu bir mekan olurdu. Acaba açlıktan ve yorgunluktan sesleri duymamaya mı başlamıştı? Ama duymuyor olsa bile görebiliyordu ve koridorda kimseler de yoktu. Sihir Tarihi sınıfı koridorun bir diğer ucundaki, fazla büyük olmayan, az pencereli sınıftı. Koridor ise uzundu ve zaten koridorun başında olan Maryélla, sınıfa gidene kadar dersin başlayabileceğini bile düşünerek, yavaşça gülmüştü.

Sihir Tarihi… Maryélla’ya göre gereksiz sayılabilecek, sıkıcı ve karışık bir dersti. 4 sene boyunca Sihir Tarihi’ni ezberleyerek, okumaktan yorularak geçirmişti. Cadalozların tarihi, Hogwarts’ın kuruluşu vb. birçok konu işlenirdi bu derste ve öğrenciler pek ilgili sayılmazdı bu konularla. Açıkçası Maryélla tarihe meraklıydı ama, kendisinin bir özelliğiydi sonuçta bu; çabuk sıkılmak ve ilgisizleşmek… Tekrar kötü yönleriyle yüz yüze kalmıştı işte. Bu huylarından kurtulması gerekiyordu, ama nasıl? Öncelikle işe ders için istekli olmaya çalışmakla başlayabilirdi. Evet… Bunu yapacaktı, yapmalıydı. Yorgunluğunu kafasından atarak, başını geriye attı ve olduğu yerde dikleşti. Emin adımlarla sınıfa doğru, seri adımlarla ilerlemeye başlamıştı artık.Sınıfın kapısına doğru yaklaştıkça, içeriden gelen ışık huzmesi büyüyor ve bazı sesler geliyordu. Anlaşılan içeride öğrenci vardı.

Kapıdan içeri girince bir an gözlerin kendisine çevrildiğini hissetti, ama bunu önemsemeyerek orta sıralardan boş bir yer seçip oturdu. Profesör içeeride yoktu. Maryélla birazdan geleceğini umarak, kitabını çantasından çıkarmaya başladı. Sihir Tarihi kitabı oldukça eski görünümlüydü. Sararmış ve karalanmış sayfalarıyla pek de ders yapma eğilimi uyandırmıyordu Maryélla'da. O da profesör gelene kadar ve açmas gerekmeyinceye kadar kitaba dokunmamaya karar verdi. Çıkardığı sivri uçlu tüy kalemiyle oyalanmaya başlamıştı şimdi de. Madem kitabı açmayacaktı, o zaman üzerine bir şeyler çiziktirebilirdi. Kafasını sırasının üzerine koydu ve göz kapaklarının kapanmak istemesine meydan okuyarak tüy kalemini eline aldı. Elindeki tüy kalemini mürekkebe batırarak, kitabın ilk sayfasına ismini güzel bir şekilde yazmaya koyuldu. Yavaş yavaş, özenerek yazıyordu.

"...Karanlığın kopkoyu olduğu bir gecede, rüzgarın uğultulu sesini bozan bir başka ses daha vardı. Giderek, camı kırılmış, eski mi eski bir eve yaklaşıyordu bu ses. Muhtemelen bir ayak sesiydi... Yerdeki, biçimsizce büyümüş olan otların üstünde damlalar halinde kalmış olan, geçen günden yağan yağmur damlalarının izleri vardı. Ve bu ayaklar, her adım atışında baastığı çimenlerden hışırtılı sesler çıkartıyordu... Elinin ucunda görünen ince, uzun biçimli asa hareketsiz bir şekilde yere bakıyordu. Artık eve iyice yakaşmıştı işte. 2 metre gibi bir uzaklıktan sonra adımlarının daha da serileştiği anlaşılabiliyordu. Eskimiş, harabe biçimindeki evin, kapısı demirdendi ve oldukça sağlam bir görüntüsü vardı. Elindeki asayı ufak bir hareket ettrimesi ile birlikte, kapının kilidinin açıldığını belirten tok bir ses yayıldı etrafa. Ve anında da kapkara bir cüppeye bürünmüş büyücünün hırıltı dolu sesi... Kapıyı ardına kadar açan büyücü, içeri girdiğinde demir kapıyı tekrar kapadı ve kilidin açıldığını belirten o tok ses yeniden duyuldu. Bir süre sessiz kalan havayı, gökyüzünden gelen bit yıldırım sesi bozmuştu. Ardından da harabe evin içinden gelen, düşen bir vücut sesi ve kırık pencerelerden yansıyan yeşil bir ışık ! Kapının tekrar açılmasıyla birlikte, rahat bir ifadeye bürünmüş olan büyücü geldiği yönden yürümeye devam etmeye başlamıştı ve yüzünün görünen tek kısmı olan ince dudakları tatmin olmuş, hafif bir tebessüm ile görülüyordu..."

Gözlerini araladığında, sırasının üzerine dökülmüş olan mürekkebin ilerini gördü. Gördüğü o ufak rüya da nereden çıkmıştı? Başını sıradan kaldırdı ve dökülmüş olan mürekkebi temizlemek için asasını cüppesinin cebinden çıkardı. Aynı zamanda da rüyaya bir anlam vermeye çalışıyordu... Son zamanlarda görmeye alışmış olduğu rüyalardan oldukça farklıydı. Ürperticiydi bu seferki. Ve sanki... sanki... -

Sınıfın kapısında görüne, uzun boylu ve ciddi tavırlı profesörü gördüğünde hemen topalanmış ve kafasındaki düşüncelereden sıyrılmayı başarmıştı. Dökmüş olduğu mürekkebin izlerinin kalmadığını görünce tatmin olmuştu ve rahatlamış bir vaziyetle, sıkıcı olmasına karşın Sihir Tarihi kitabını karıştırmaya başlamıştı...