Yeni bir aşk

Kiera sabahın ilk ışıklarının gözüne girmesi sonucu uyanıverdi. ‘Uyanmaktan nefret ediyorum..!’ diye söylenerek örtüyü üstüne çekerek sanki sonsuza kadar sürecekmişçesine uyumaya devam etti. Ta ki 2 kız sanki inadına yaparcasına kavga edene kadar. Başının ucunda kavga eden kızlar Kiera’yı sinir etmeye başlamıştı. Sert bir çıkış yaparak;

‘Ne yaptığınızı zannediyorsunuz siz? Hafta sonu… Uyumayı heyecanla beklediğim hafta sonu… Sayenizde günümün geri kalan zamanını bir ölü gibi geçireceğim.’


Kiera kızların suratına sertçe bakarak verecekleri herhangi bir cevabı bekledi. Kızlar susmuştu yatakhanede herkes susmuş Kiera’yı dinliyordu. Bu onun alışkın olduğu bir durum değildi
yani herkes onu dinleyecek öyle mi? -Böyle bir olayda dinlenmekte ayrıca hoş yani-
Umursamazca kızlardan biri sessizliği bozdu ve;

‘Sende nereden çıktın pis melez! Sözlerine dikkat et yoksa seni adam etmesini iyi bilirim!’


O da ne? Doğru mu duymuştu ‘pis melez!’ Kiera’nın genellikle en hassas olduğu konu melez olmasıydı. Bu sefer Kiera’nın damarına basmayı başarmıştı kız işte.

‘Bana bak süs meraklısı küçük fare.. Seni ezmeden önce buradan kaybolsan iyi olur yoksa seni ayağımın altına alacağım.’

Kiera’nın ağzından bu laflar dökülürken gözleri açılmış bir şekilde kıza nefretle bakıyordu. Kızda 1. sınıf küçücük bir şey korkup kaçtı birden. Kiera çok büyük bir zafer kazanmış gibi hissediyordu. Kendisiyle 1. sınıftaki bir kızla kavga ederken bulmuş ve onu korkuttuğu için kendiyle gurur duymuştu. Aptalca ve biraz saçma duygularının onu ele geçirmesine izin vermişti aynı anda. Bütün bu olanları hiç yokmuş gibi sayıp lavaboya gitti. Musluğun soğuk bölümünü sertçe açarak yüzüne 3 defa soğuk suyu boşaltıverdi. Ardında ‘Hafta sonumu berbat edemem kötü başlasam da iyi olur belki her şey’ diyerek dolabına yöneldi üstüne bir şeyler geçirdikten sonra kahvaltıya geç kaldığını hissetti ve koridorda koşarak ilerlemeye başladı…



Out: Beklenen var gelmeyin ^^

*Kızlar = Hayali! xD *

Kiera hızlıca koşarken önünden gelen çocuğu fark etmemişti. Çocuğa bam diye çarpmasıyla yere düşmesi bir olmuştu çocuğun mahçupça “Özür dilerim.” Demesiyle.

‘Özür dilemeni gerektirecek bir şey yok bütün hata bende ben senden özür dilerim.’

Kiera bunları söylerken henüz çocuğun daha yüzünü bile görmemişti ancak suratını yukarı doğru kaldırdıktan sonra beyninin içinde şimşekler çakmaya başladı. Daha önce ilk kez gördüğü birine hiç böyle bir şey hissetmemişti. Çocuğun elini hafifçe tutaraf düştüğü yerden kalktı Kendisine gelmesi gerektiğini düşünerk;

‘Err..yani..ben..ne desem? Öncelikle merhaba! Pekiyi bir karşılaşma olmadı ancak… Ben Kiera Angela Leander’

Çok aptalca bir konuşma olmasına karşın söyledikleri umurunda değildi Kiera’nın çocuğun suratına bakmaktan kendini alamıyordu…

Rp out: Kusura bakma çok çabuk yazmak zorundaydım biraz kısa oldu... ^^

‘Özür dilemeni gerektirecek bir şey yok bütün hata bende ben senden özür dilerim.’

Koşarak ona çarpan birinde hata bulmaması Aaron'a oldukça garip gelse de yüzünde ufak bir gülümseme belirdi sadece. Sabah sabah etkili bir uyandırma olmuştu herhalde. Kız elini tutup kendini yukarı çekerken onun bakmadığını düşündüğü sırada yüzün buruşturmaktan kendini alamadı. Pek yük taşıyabilen biri sayılmazdı ve kız ağır olmasa da ona ağır gelirdi. Ama kız ayağa kalkıp başını kaldırdıktan sonra şaşkın bir şekilde ona baktı. Kesinlikle binasında veya okulda gördüğü kızların hepsinden daha güzeldi. Üzerindeki kıyafete bakılırsa onunla anı binadaydı ama böyle birini daha önce fark etmediğine inanamıyordu Aaron. İmkansızdı. Kendisinden küçük de durmuyordu üstelik. Gözlerini ona dikmiş ağzı çık bakmakta olduğunu fark edince ani bir ifade değişimiyle kendini toparladı. "Tanıştığıma meemnun oldum, Kiera. Öyle deme, bence oldukça ilginç bir karşılaşmaydı. Bende Aaron, Aaron Christensen." Şaşkınlığı yavaş yavaş yok olurken yüzünde kendine güvenen bir gülümseme belirmişti. Kiera oldukça... Hoş birine benziyordu.

"Tanıştığıma memnun oldum, Kiera. Öyle deme, bence oldukça ilginç bir karşılaşmaydı. Bende Aaron, Aaron Christensen."

Çocuk konuşurken Kiera’nın yüzünün aldığı ifade görülmeye değerdi. Çocuğa öylesine hayranlıkla bakıyordu ki. Kimseye bakmadığı gibi. İlginç bir şeydi onun için. Garip. Anlam veremesede duygularına kendine tarif etmekte zorlansada kabul etmeliydi. Hoşlanmıştı ondan işte. ‘İlk görüşte aşk bu olsa gerek.’ Diye geçirdi içinden. Ardından;

‘İlginç olduğuna şüphe yok. Hoşuma gitmedi diyemem. Bu arada memnun oldum Aaron anlaşıldığı gibide aynı binadanız.’

Kiera kendini toplayamıyordu bir türlü. Ne olmuştu o güçlü kıza? Asla kanmaz, birinden hoşlanmaz, burnunun dikine giden asi kıza ne olmuştu? Onu bu kadar değiştirebilecek biriyle daha önce karşılaşmamıştı…

Kızın kendisine garip bir şekilde bakması onu tedirgin etmişti. Ama hiç bir şekilde şu anki görüntüsünü değiştirmeye niyeti yoktu. Görünümünde en çok güvendiği şey gülümsemesiydi. Bir yandan az önceki düşüncelerini toparlamaya çalışırken diğer yandan bunları düşünmüştü. Gökten mi düşmüştü bu kız? Daha önce hiç görmemiş olması imkansızdı. Görüp farketmemesi daha da imkansız. Kendi kendiyle dalga geçeceği şeyler düşünüyordu. Pek başarılı olduğu bir şey değildi konuşmak ve konuştuğu konuda iyi konuşma yapmış olmak. Abisi Dominic olsa yerinde şimdiye kadar koyu bir sahbete gömülmüş olurlardı. Onda o şans yoktu işte. Hiç bir zaman beceremezdi konuşmaları. Batırmamıştı ama içine de sinmemişti. Kıza bakarken bakışlarındaki kendinden emin ifade gitmişti. Gülümsemesi de.

‘İlginç olduğuna şüphe yok. Hoşuma gitmedi diyemem. Bu arada memnun oldum Aaron anlaşıldığı gibide aynı binadanız.’

"Eh, uykuluysan da uyandın diyelim o zaman." Tekrar yüzünde beliren bir gülümsemeyle ona baktı. "Evet, Ravenclaw." Bir süre ortama sessizlik hakim oldu sonra Aaron meraklı bir ifadeyle sordu. "Seni daha önce görmemiş olduğuma inanmak zor... Kaçıncı sınıftasın?" İlk kısmı biraz daha kısık sesle söylemişti. Söylediğinden gayet doğru olmakla birlikte rahatsız edici anlamlar çıkabilirdi.

"Eh, uykuluysan da uyandın diyelim o zaman."

‘Evet öylede diyebiliriz..’Kiera Aaron’a küçük bir gülücük attı.

Aaron suratında hafif bir gülümsemeyle "Evet, Ravenclaw." Ortam biraz sessizleşmişti gözlerini Aaron’dan ayırabilse bir an için bir şey söyleyebilirdi ancak bu imkansız gibi görünüyordu ve sessizliği Aaron bozdu. "Kaçıncı sınıftasın?" Kiera heyecanla Aaron’un suratına baktı. Utangaç bir ses tonuyla;

‘ 2. sınıftayım ya sen?’


Kiera’nın kalp atışları her yerde yankılanıyordu sanki. Aaron’a bakmak çok hoşuna gitmişti. Cevabını beklemek sabırsızca fakat keyifliydi. Ona baktıkça gülmenin ne kadar güzel bir şey olduğunu anlıyordu sanki…

"3. Sınıf." Yüzündeki gülümsemeyi nedense silemiyordu çünkü ya o ya da şaşkın şaşkın kıza bakan surat ifadesi geliyordu. Yanıtının fazla kısa ve resmi olduğunu düşünüp biraz saçmaladığı izlenimine kapılsa da ekledi."Yaşlandım ben yani." Zırvalamayı kesmek için bir büyü var mıydı acaba. Mutlaka öğrenmesi gerekiyordu. Bir iksir de işini görürdü. Gerçi dökülen iksirin ardından ağlanmazdı ama bu kadar saçmalamaya alışık değildi hani. Düşünürken yine bakışlarını kıza sabitlediğini fark edince utangaç bir şekilde yere çevirdi gözlerini. Bir süredir ayakta dikildiklerini fark edip, yaklaşan Peeves adlı hortlağın gıcırtılı kahkahasını duyunca çekinerek sordu."Devam edelim mi?" Sorusunun garipliğini fark edince aceleyle koridorun diğer tarafını işaret etti."Yürümeye." Kızın onaylaması üzerine yavaş yavaş yürümeye başladılar. Bir şeyler söylemek istiyordu. Mantıklı bir şeyler, komik bir şeyler, onu güldürebilecek bir şeyler. Ama aklına bir şey gelmiyordu. Biri kafasında bomboş bir beyaz sayfa açmıştı sanki.

kusura bakma aceleye geldi biraz.

Aaron’la beraber koridorların loş ışığında dolaşırken ortamın biraz sessiz olduğunu fark etti Kiera…


‘ Eee… Yani aslında’ Yeter! Saçmalamayı bırakması gerekiyordu hemen. ‘Aslında sana bir şey söylemek istiyorum fark etmemen imkânsız çünkü 2 saattir gözlerimi dikmiş sana bakıyorum Rahatsız olduysan kusura bakma!’

Kiera’nın yüzü biraz kızarmışta olsa ya şimdi ya asla! Diyerek konuşmaya devam etti. ‘Sen… Sen çok yakışıklısın ve kibarsın senin gibisini bulmak zor!’ Ne yapmıştı şimdi? Keşke kapatsaydı o düşük çenesini. Konuşması eski filmlerdeki hayatının son deminde olan yaşlanmış bir kadın gibiydi adeta. Saçmalasa da Aaron’un cevabını bekledi…

Gözlerini dikmiş bakmak mı? Şaşkın bir şekilde kıza baktı Aaron, farkına bile varmamıştı. Kısa bir sessizlik koridora hakim oldu, sadece ayak sesleri duyuluyordu. Meraklı bir şekilde kıza bakan Aaron'un ne söyleyebileceği hakkında en ufak bir fikri bile yoktu. Konuşmalarını zihninde elden geçirse de söylenebilecek bir şey gelmiyordu aklına. Şaşkın bir şekilde başını salladı. Kiera onu bekletmemiş tekrar konuşmaya başlamıştı o düşünürken.

"Sen… Sen çok yakışıklısın ve kibarsın senin gibisini bulmak zor!"

Kızın ne dediğini anlaması bir kaç saniye almıştı ve bu sırada surat ifadesindeki değişim görülmeye değerdi. Kendinden emin gülümseme yerini şaşkın bir ifadeye bırakmıştı. Kızın söylediğini doğru anladığından emin olduğunda bir şeyler söylemek için ağzını açtı ama sadece düşüncesini seslendirebildi."Ne?"

"Ne?" O da ne? Yanlış bir şey mi söylemişti yoksa… Kaşları hafif çatılmıştı ister istemez. Suratı kızarmış ve hafif bayılacakmış gibi hissetsede...

‘Ya..ya..yani senin yakışıklı ve kibar olduğunu söylemeye çalışıyordum ancak saçma oldu değil mi yani rahatsız olmuş gibisinde? ‘


Kiera ilk kez Aaron’dan yüzünü çevirebilmiş ve başka bir yöne bakmaya başlamıştı. Aaron’un suratı rahatsız olmuş gibi değildi ancak ifadesi biraz üzmüştü Kiera’yı. Açıkçası böyle bir tepki beklemiyordu Başka yere bakıyodu bakmasına ama koridor bomboştu bakacak birşey de yoktu aslında o sessizlikte…

Kahretsin ne yaptığımı kendim bile bilemiyorum.. Buna içinden geçirdiğini planlıyordu. Aaron'un duymamasını umuyordu. Kiera Aaron'un vereceği cevabı çok merak ediyordu. Suratı kızarmış bir şekilde yere bakmaya başladı...

Baya kısa oldu kusura bakma :/

İnanılmazdı. Nasıl bir tepki vereceğini şaşırmıştı adeta. Şaşkın bakışlar altındaki karışık duyguları ne yapması gerektiğini söyleyemiyordu bu sefer. Farklıydı. Bu yüzden yapması gereken şeyi yaptı gözlerini kapattı aşk ve sevgi dolu bir şekilde sarıldı ona. Kimseye sarılmadığı gibi. Birkaç dakika sarıldıktan sonra bir eliyle Aaron’un yanağından tutarak öptü onu. Gözlerini açtığında neyle karşılaşacağını çok merak ediyordu gözleri kapalı bir şekilde güldü…

‘Burası fazla mı sıcak ne…’


Aklına gelen ilk şey buydu ne yapsın. Gözlerini açtı karşısındaki bir melekti adeta. Dayanamadı. Sözle ifade edemeyeceği şeyleri bu şekilde ifade ediyordu. Sarıldı ona tekrar tekrar ve vereceği herhangi bir tepki veya sözü bekledi…

Kızın onu terslememesi rahatlamasını sağlamıştı bir ölçü de olsa. Yine de sanki başka biri tarafından kontrol edilen biriydi, bir kuklaydı. Düşünmüyordu, sanki bu özelliğini kaybetmişti. Aptalca bir şey yapmamayı veya söylememeyi umuyordu çünkü hem en önemli anları böyle mahvederdi. Ama sadece Kiera ve onun sıcaklığı varken ne söyleyebilirdi ki her şeyi bozacak. Herhangibir şeyin saçma olacağına inanmıyordu onun yanında. "Burası fazla mı sıcak ne?" Gerginleştiren sessizliği bir şeyin bozması iyi olmuştu, güldü. Saniyeler veya dakikalar geçiyordu, zaman kavramı da düşünceleriyle birlikte gitmişti. Sanki tek gerçek olan şey Kiera'ydı. Dudakları tekrar dudaklarına değerken koridor bomboş olsa da zor duyulan bir sesle konuştu, sır verir gibi. "Seni seviyorum..."

O andı… Dudakların dudaklara değdiği an… İşte o zaman duymak istediği 2 kelimeyi duymuştu..


"Seni seviyorum..."


İçinden hızlıca bir şeyler geçti sanki. Heyecanın dışa vurulmuş hali olan gülümsemesi ve hafif ama sevimli konuşmasıyla…

‘Bende seni seviyorum… Hem de çok…’

Aaron’a bir kez daha sarıldı onun yanında oldukça rahattı artık. Her zaman filmlerlede olur ya hani. Şimdi başına gelmişti işte. Âşık olmuştu ona hem de ilk gördüğü anda. Onun yüzüne bakınca susuyordu sanki bir şeyler. O susuyorda içindeki aşk konuşuyor gibiydi Aaron’un suratına baktı ve…

‘Bahçeye çıkalım istersen?...’

Aaron onayladığını belirtmek için başını salladı ve koridordan yavaşça bahçedeki kalabalığa karıştılar...