Dimitri Borislav

İsim: Dimitri Borislav
Cinsiyet: Erkek
Sihirsel Soy: Safkan
Asa: -
Fiziksel betimleme: Açık kahverengi saçları daima dağınıktır. Biçimsiz, köşeli suratı ve sert yüz hatları diğer insanlardan kolayca ayırt edilebilmesine yol açar. Yapılı, iri yarı bir çocuktur. Delici bakışları bal rengindedir. Güldüğü ender anlardaki çekiciliği karşı konulamazdır.
Kişiliği: Onun için belirsiz olan birçok şeyin içinde en belirgini kuşkusuz ki garipliğidir. Konuşmaktan, yakınlaşmaktan hoşlanmaz. Asosyal tarafı içindeki çocuğu kısa zamanda olgunlaştırmış, ne istediğini bilen bir hale getirmiştir. Zamanının çoğunda yalnızdır ve kimine göre kafasında yakalayacağı büyük çıkış anını kurgulamaktadır. Oysa o daha çok küçük planlar yapıp, esir etme oyunları üzerine yoğunlaşır. Bencil ve arzulu tavırları yalnızca belirli anlarda ortaya çıkar. Her duygusunu doruğunda yaşıyor olması etrafına ve kendine normalinden fazla zarar vermesine sebep olur.

Gücü, hakimiyeti ve yönetmeyi sever. İnsanları kuklalar gibi görür. Zafer elde etmek, kazanç sağlamak en eğlenceli gelen aktivitelerdir. Partilerden, kalabalıktan hoşlanmaz. Kindardır. Nefret ettiği birine herşeyi yapabilir.
Ailesi ve yaşamı: Henüz kararlaştırılmadı.
Basit RP örneği:

'Geri dönmek güzel mi Kiwa?'
'Ne demezsin...'

Japonya'daki küçük evlerinde, kendini hayattan soyutlamışken birden yüzlerce tanıdığın arasında sergileniyor olmak can sıkıcı, rahatsızlık vericiydi. Kısık gözlerinde eski parıltıdan eser yoktu. Yırtık ve edepsiz bakışların yerini fersiz bakışlar ele geçirmiş, savaşı kazanmanın gururuyla insanlara kendilerini sergiliyorlardı. Yüzü her zamankinden solgundu, geçen yıla göre oldukça zayıflamıştı. Koridorun ortasında, göğsüne bastırdığı kitaplarıyla yürürken insanların onu umursamaması için yalvarmaktan başka çaresi yoktu. Koyu kestane rengi saçları uzamış, eğik başı sebebiyle güzel çehresini örtüyorlardı. Vücudu günlerdir alışık olduğu şekilde hafiften titriyor, konuşmakta güçlük çekiyordu. Nefes almak o kadar zor olmasa da ağzında biriktirdiği havayı dışarı vermesi kolay olmuyordu. Duraksıyor, öksürüyor ve bazen boğulmak için öylece kalıyordu. Ne yazık ki kendini seviyor oluşu içindeki ölüm isteğini basıtıyordu.

Pencereyi döven sonbahar yağmuru hızını arttırmış, pencereyi aşmak için daha çok güç sarf etmeye başlamıştı. Hüzünlü bir tablonun en güzel parçasıydı sanki. Gri gökyüzünü aydınlatan şimşekler siyah göz bebeklerine yansıyor, solgun tenine ışık katıyordu. Yorulduğunu, bacaklarının titremeye başladığını hissettiği an daha fazla eziyet çekmekten vazgeçti. Ne kadar da bencil... Gin böyle bir kızdı. En kötü anlarda bile kendini sakınır, narin bedenine zarar gelmesini istemezdi. Yaşadığı ve yaşattığı şeylerin insanlar üzerindeki etkisini önemsiyor muydu? Onların yaşadığı zor dönemler umrunda bile değildi. Olayların dönüm noktasıydı, kendisinden başka kimseye yeterince zarar gelmiş olması olanıksızdı. Öyle olsaydı, eğer onlarda yeterince yaralansaydılar, şimdi sevgililerini kollarına takıp, saçlarını savurarak koridorda dolaşmazlardı. Aşıklarmış... Hiç biri benim yaptığımı yapamaz, benim kadar aşık olamaz.

Yaslandığı pencere pervazı ile ilişkisini kesti ve pencerenin dışındaki özgür dünyaya son kez baktı. Uzun zamandır bahçeyi turlamıyordu. Geldiğinden beri tek derdi derslere girmek ve uyumaktı. Yine de gözlerini çevreleyen siyah halkalara engel olamıyor, ellerindeki morlukların geçmesini sağlayamıyordu. Israrla Hastahana Kanadaına gitmesini söyleyen arkadaşlarına verdiği cevap hep olumsuzdu. Birilerinden emir almaktan bıkmıştı. Buraya gelirken ilk kez annesinin sözünü dinlemiş, kendi dışında biri için, annesi için birşeyler yapmaya kalkmıştı. Sonuç; berbattı. Kendini düşünmeye alışık biri için farklı bir yaşam tarz hep hüzün getiriyordu. Annesi doktorun söylediklerini bahane ederek kendi çıkarları için geri getirmiş, bu hapishaneye tıkmıştı kızını. Belki Billie için belki de kazanacağı davalardan alacağı paralar için. Bir tek şey kesindi, kızı için dönmek istememişti.

Dördüncü kata çıkan merdivenleri arkasında bıraktı. Haftanın en iğrenç günüydü. Hava gittikçe kararıyor, geceyi kıskanan gün ona benzemeye çalışıyordu. Omuzlarına dağılmış saçlarını çeken Peeves'a acıklı bakışlar atmaktan başka bir şey yapmadı. Kendisini kınayan tablolara küfür etmedi. Koridordaki alaylı bakışlardan kaçtı ve tılsım dersliğinin büyük, tahta, oymalı kapısından içeri girdi. En arkaya, profesörün bile unuttuğu bir sıraya yerleşti. Kitaplarını yavaşça masaya bıraktı. Saçlarını kulaklarının arkasına attı ve masasından etrafa neşeli bakışlar atan kadını süzdü. İri dalgalı, kızılımsı kahverengi saçları cilveyle omuzlarına dökülmüştü. Çökük yanakları, şekilli burnu ve dolgun dudakları vardı. İri, kahverengi gözleri heyecanla sınıfı süzüyordu. Gin gözlerini yuvarlarında döndürdü ve açık camdan içeri giren soğuk hava nedeniyle kollarını kenetledi. Yağmur dakikalar içinde durmuş, geriye gereksiz bir cıvıklık ve mide bulandırıcı kokusunu bırakmıştı. Çamlar dışında tüm ağaçlar çıplaktı, eğri büğrü bedenleri ortadaydı. Derin bir nefes aldı ve sıkıntıyla atmosfere geri bıraktı.

'Muggle televizyonlarına mı sardın be kadın...'

Sihirli günler söz grubundan sonra verdiği ilk tepkiydi. Alaycı yanını harekete geçiren bu kelimeler böyle güzel bir kadının ağzından çıkınca iyice komik oluyordu. Oturaklı biridir diye sevinmiş miydi? Bakışlarını tavana çevirdi ve etrafında gülüşen dördüncü sınıflara bakmamaya çalıştı. Birbirini rahat bırakan kolları sıranın iki yanına düştü. Bir eliyle oturduğu bölümün çıkan vidasıyla oynamaya başladı. İlgisini çekmeyen bu kuru ve havada konuşma bir süre daha devam edecekse çekip gitmeyi geçiriyordu aklından. Slytherin umrunda bile değildi, o Gin'i umursuyor muydu? Neyseki kadının sesi bir süre sonra cılızlaşıp yok oldu. Bir süre sınıfa hakim olan sessizliğin katili Gin oynadığı vidadan çıkan gıcırtılardı. Kendisine doğru sinirle bakan gözlere boş bakışlarla cevap verdi. Beşinci sınıf olmanın iyi yanı; büyüktünüz ve size karşılık vermek kolay olmuyordu.

Emirler yağdırdı, yapılması gerekenleri söyledi ve çocuk muamelesi yaptı. Yine de onun direktiflerine uymaya çalışıyordu Gin. James kalkan büyüsünü zaten öğretmişti, lanet Gin'in tecrübeli olduğu bir konuydu. Okuduğu onca kitap, yaptığı yüzlerce alıştırma ve damarlarında dolaşan asil kan böyle günlerde asasından çıkan kıvılcımın vuruş hızını arttırıyordu. Suratını fethetmeye çalışan edepsiz gülümsemeyi dudaklarını ısırarak bastırmaya çalıştı. Dar kapıdan büyük bir zerafetle geçti ve kapının yanında duran kadına yapmacık bir gülümseme bahşetti. odanın etrafını kaplayan yastıklar yere düşenlerin vücudunda çürükler oluşmaması içindi. Kadifeden yapılmış büyük yastıklara basmamaya çalışarak sınıfın bir ucuna doğru süzüldü. Kadın tarafından yanına yollanan oğlan dördüncü sınıftı. Alaycı bakışlarını çocuğun biçimsiz suretiyle buluşturmadı, yüzüne bakmaya tenezzül bile etmedi. Yine de kabarık, kıvırcık saçları gözüne çarpıyor, arada bir süzüyordu. Kadının başlama komutuyla asasını çocuğa doğrulttu. Önce eğilerek selam verdi ve kendisini taklit eden çocuğa gülümsedi. Bileği yavaşça kıvrıldı

'Conjunctivitis!' diye tısladı.

Asasında çıkan beyaz duman ve gri ışık birbirlerinin üzerine dolanarak ilerlerken, çıkan güç uzun saçlarının geriye doğru savrulmasını, gözlerinin kapanmasını sağlıyordu. Kulakları etrafta uçuşan büyülü kelimeleri duymuyor, yalnızca yapacağı şeye odaklanıyordu. Bir iki adım geriledi fakat vazgeçmedi. Çocuğun cılız kalkan büyüsü sonunda dayanamadı ve sendeleyerek geriledi. Gin'in büyüsü sırtını vurduğunda ise görüşü bozulduğu için yere düşmüştü. Yok olan duman yerde kıvrılan çocuğu ele verdi. Gin zaferin verdiği zevkle asasını cebine yerleştirirken zorlanmadan yaptığı bu büyünün etkilerini yok etmesi için kendilerine doğru kontrol amaçlı bakan kadına parmağıyla çocuğu gösterdi. Küstah ve gereksiz bir hareket. Kadının kızgın bakışlarına aldırış etmeden omuz silkti ve kollarını birbirine kenetleyip biraz ilerisinde duran yastığa çöktü. Çocuğun iksiri içip tekrar gelmesi ve laneti uygulamaya çalışması gerekliydi. Oysa Gin bir kenarda unutulmuş, etrafı izliyordu. Halinden memnundu, başarısızlıkları izlemek keyfini arttırıyordu. Gryffindor'lular kalkan büyüleri konusunda oldukça başarılıydılar. Fakat lanetler için yeterince nefret etmiyor olmaları muhtemeledi. HufflePuff'lardan biri ikisinin yaptığı kuvvetli büyüler ilgilisini çekmişti. Ravenclaw'lara bakmıyordu, onlar yeteneklerinden çok akıllarını kullanıyorlardı. Slytherin'ler lanetlerde başarılıydılar, kalkanlar bazen zayıf oluyordu. Cübbesinin iç cebinde karnını rahatsız eden asasını yavaşça çıkardı ve parmaklarında dolandırmaya başladı. Kız etraftaki hareketliliğe bakarken yapılan büyülerden birinin kalkana çarpıp kendisine doğru sektiğini fark ettiğinde elindeki asasını çevik bir hareketle kendisine doğru gelen ışık huzmesine doğrultarak

'Protego!' diye haykırdı.

Büyüyü kıran kalkanı alkış almasına rağmen çarpışmadaki güçten dolayı sırt üstü düşmüştü. Gin bir süre gözlerini açmadan yattığı yerde öylece bekledi. Kendisini dürten parmaklarla gözlerini açtı ve yavaşça doğrularak başında toplaşan bir iki kişiye baktı. Yastığa düşen asasını alıp ayağa kalktı. Hızlı adımlarla çıkış kapısına yöneldi ve kadının kendisine bakmadığına emin olduğu bir sırada odadan sıvıştı.

Slytherin 4. sınıf

- Büyücü Konseyi -