Sorunlar.

Yıl : 1951
Hava Durumu : Yağmur günler önce dinmiş. Hafif bir meltem kol gezmekte.

Sinirden seğiren suratını saklamaya çalışsa da insanların şaşkın bakışları yeterince iyi beceremediğini gösteriyordu. Uğraşıyordu, dikkat çekmemek için elinden geleni yapıyordu. Ne zannediyorlardı ki? O ilgi çekmek için deliren, kızların gözdesi olmak için çırpınan bir avuç salaktan biri olduğunu mu? Asla, Dimitri istese de öyle olamazdı. Saçlarını taramaktan nefret eden bir çocuk kendine bakmaktan da aciz olacaktı elbet. Sabahları tek lüksü uykusunu açmak için yüzünü yıkıyor olmasıydı. Kahvaltıya inmiyor, dersliklerde en arka sırayı kendine mesken ediyordu. Tüm bu uğraşlarına rağmen insanlar her yaptığında bir sebep arıyor, her hareketine bir kulp takıyorlardı. Çoğu zaman dalga konusu oluyor ama muhattap olmamayı seçiyordu. İstese korkutmayı iyi becerirdi. Suratının biçimsiz hatları gerilirken büyük ellerini iki yanında yumruk yapmış, tırnaklarını etine geçirmek istercesine sıkıyordu. Dudakları incelmiş, gerilmekten çatlamış hatta yer yer kanamıştı. Bal rengi gözleri etrafa edepsiz bakışlar atıyor, çoğu zaman kimi süzdüğünü algılamıyordu bile. Bir ara, bahçe kapısına hayli yaklaşmışken, duraksadı. Gövdesini hayranlık dolu bakışlar atan kızıl saçlı kıza doğru çevirdi. Dişlerini gıcırdatmaya ara verip hafifçe araladığı dudakları arasından kendine bakıp kıkırdayan kıza adeta tısladı :

- Hoşuna mı gitti Chérly? Bildiklerimi anlattırma bana...

Kızın değişen yüz şeklinin verdiği hazla kıvrılan dudaklarının yarattığı gülümsemeyi görmelerine izin vermeden kapıya doğru yürümeye devam etti. Yumruklarını yavaşça kaldırıp açtı. Avuçları kızarmış, yer yer çizilip kanamıştı. Gözlerini yuvarlarında döndürdü ve ellerini pantolonunun ceplerine yerleştirdi. Vesla görse insanı boğan sorularına başlardı. Sahio neredeydi sabahtan beri? Dimitri siniriyle boğuşurken Hogan denilen ucube yine sarkıyor muydu sevgilisine? Yatışan sinirlerinin tekrar harekete geçmesini istemediğinden Vesla'nın o manyağı durdurabileceğini düşündü. Yine de gözünün önünde olsa daha iyiydi. Biraz sakinleşip göl kenarında dedikodu yapan Ravenclaw'lardan onu bulmalarını rica edebilirdi. Gittikçe hızını arttırdığının farkına vardığından düşüncelerinden de sıyrıldı. Tam yanında durduğu ağaç ona öyle davetkâr bakıyordu ki sabahtan beri ayakta durduğunu hatırlayarak kendini kuru toprağa attı. Sırtını ağacın sert gövdesine yasladı, bir bacağını yavaşça kendine doğru çekti. Sonbahardan nefret ederdi. Hele iki de bir tepesine düşen yapraklar iyice çileden çıkarıcı oluyordu. Üstelik korunun çıkardığı kulak tırmalayıcı ses de hoş denilebilecek gibi değildi. Tüm bu nefret ettiği şeylerden uzaklaşmak için kapattı gözlerini.

Sonbaharın kokusunu kütüphaneye yayan genç kız sessizce pencere kenarında oturmuş dışarısını seyrediyordu. Ara sıra yapması gereken ödevlerine göz atıyor ancak içinde en ufak bir yapma arzusu oluşmadığından gayret etmiyordu. Okulun üçüncü katında bulunan kilise pencerelerini andıran camlardan sevgilisini ararken onca öğrencinin arasında bulamayacağını biliyordu. Dimitri'yi ararken gözlernin önüne simâsı geliyordu; baktığında kötü bir şey yapmış duygusunu veren bal rengi gözleri, ellerini gezdirdiğinde tutku hissini yaşatan saçları ile Dimitri tam anlamıyla mükemmel sayılırdı, bazen Vesla bile çoğu kişiyi cezbeden genç çocuğun kendi sevgilisi olduğuna inanmakta zorlanıyordu. +Fazla kusursuz+ Bütün bu düşünceler Dimitri'nin, onun yanında olmadığı zamanlarda hissettiği özlemi, eksikliği tetiklemiş, Vesle istemsizce alt dudağını ısırmıştı. Önünde duran ahşap masanın üzerindeki kitapları toplayıp kendisini kütüphaneden dışarı atarken içinde sevgilisini görmenin verdiği ufak bir mutluluk vardı.

Kuru toprağa adımı attığında Dimitri'yi nerede bulacağını gayet iyi biliyordu, iki yıl içinde onun hakkında pek çok şey öğrenmişti. İlk kez ikinci sınıfın ilk uygulamalı olan karanlık sanatlara karşı savunma dersinde görüp etkilendiği bu çocuk, herkese olduğu gibi kendisine de inanılmaz derecede bir soğuklukla davranmış ve Vesla'nın konuşmaktan zevk alacağı biri olamamıştı. Bir ay boyunca selam bile vermemiş olsalarda Vesla, Dimitri'ye karşı olan duygularının farkına varmış, ona açılma cesareti gösterdiğinde karşılık almış ve o günden beri ayrılmamışlardı. Mâziye batmış genç kız, sevgilisini görünce eski anılardan uzaklaşıp hızlı adımlarla Dimitri'ye yaklaştı; gözleri kapalıyken aslında olmadığı kadar masum görünüyordu. Kahverengi saçları meltemin etkisiyle dalgalanırken bedenini çocuğunkinin yanına attı ve kırmızı dudaklarını aralayıp sözcüklerin dökülmesine izin verdi. ''Eşlik etmemde sakınca yoktur umarım?''

- Neredeydin?

Soğuk ve hiç olmadığı kadar mesafeli. Dakikalarca yalnız kalmış bir çocuğun boğuştuğu en kötü hayalleriydi onu huzursuz bir domuza dönüştüren. Ona ait olan tek şey Vesla idi. Hogan denilen pisliğin o çarpık gülümsemesiyle biçimsiz parmaklarını Vesla'nın açık kestane rengi, parlak saçlarında dolaştırdığı andan kurgulanan hayali canını acıtıyor, yaslandığı ağacın dibindeki dikenli otları büyük bir hırsla kavramasına sebep oluyordu. Elinin acısı zamanla geçecekti, biliyordu. Fakat kıskançlığının çıplak bıraktığı ruhundaki acının ne zaman dineceği hakkında en ufak bir fikri yoktu. Hiç bir şeyin esiri olmadığını zanneden aptalın tekiydi. Kabul etmiyordu, en güçlünün ta kendisi olduğunu sanıyordu. Yapmaya, başarmaya çalıştığı şey sadece birilerini sevmek, onları korumaktı. Kalın kafasına girmeyen şey ise tek başına bir hiç olduğuydu. Evet, güçlüydü. Yine de ondan güçlüleri de vardı. Kendine duyduğu sonsuz özgüven aklından değil hissettiği güçten geçtiği sürece kendi olmaktan çıkacaktı. Belki zamanla bir caniye dönüşürdü hatta bu iğrenç dönüşüm şuan bile sürüyor olabilirdi. Geleceğe dair tek bildiği bu garip farklılığın Vesla'ya zarar vermeyeceğiydi. Vesla'yı seviyordu. Hissettiği herşey bulanıkken net olan tek şey Vesla'ya olan duygularıydı.

Gözlerini açtı ve yüzündeki sert ifadeyi biraz olsun değiştirmeye çalışarak kafasını kıza doğru çevirdi. Yumuşak ses tonuna karşılık gördüğü sert tepki canını sıkmıştı. Öyle güzeldi ki... Dimitri'nin olamayacak kadar güzel. Renkli gözleri dalgın ve tedirgin bakışlar atıyordu. Yerdeki çimeni titreten meltem kızın saçlarıyla oynaşıp yok oluyor, tatlı parfümünü etrafa yayıyordu. Dimitri burun deliklerini işgal eden bu kokuyla kendinden geçmiş, rahatlamış bir edayla dudakların araladı :

- Bir soru sordum?

» Sorular-Sorunlar