Ravenclaw Tribünü

Ravenclaw'lu öğrencilerin maçı izlediği tribündür.

Maça son 1 saat kalmıştı. Kiera büyük salona inip biraz oturmayı planlıyordu. Merdivenlerden hızlıca inmeyi planlarken ayaklarının birbirlerine karışacağını umuyordu. Birden merdivenlerden kaydı ve tam ayak bileğinin üzerine düştü. Acı içinde kıvranırken kendi kendine ‘Geçti geçti’ diyordu. Aklına bugün olacak maçı tekrar getirdi ve ayağa kalktı. Büyük salona indi bir yere oturdu ve bileğini okşadıktan sonra eline bir kitap aldığı kitabı alıp okumaya başladı…

Zamanın nasıl geçtiğini anlamayan Kiera Maça 10 dakika. Kaldığını fark etti. Eline aldığı kitabı orada bıraktı heyecandan ve Ravenclaw tribününe doğru ilerledi. Kiera tribünde yerini almış oturdu hemen. Uçuş profesörünün çaldığı düdükle takımların teker teker yukarı havalandığını seyrederken bir yandan da:

- Haydi Ravenclaw bu maç bizim olmalı…!

Gökyüzü ve yer bir bütün olmuş durumdaydı. Adeta buram buram toprak kokusu vardı etrafta. Derin bir nefes alıp ciğerlerini toprağın iç yakıcı kokusunu içine çekti Andrea. Sabahtan beri üzerindeki sersemliği, tek bir nefes yok etmişti sanki.

Quidditch Maçını izlemek üzere tribünlere doğru hızla ilerledi Andreã. Geciktiği için adımlarını koşarcasına atıyordu. Bu maçta oynamasa bile, binadaşlarına destek olmak istiyordu. Üstelik rakipte büyüktü. Slytherin. Eğer yenilirlerse, onların alaycı sözleriyle karşılaşanlardan biri olacaktı o da.

Biricik arkadaşı Phaédra ile yan yana izleyeceklerdi maçı. Sarı saçları, mavi bakışları, keskin yüz hatları ve kendinden emin tavırlarıyla tam bir dosttu Phaédra. Onunla birlikte Quidditch izlemek büyük bir zevk olacaktı.

"Acele et Phaédra. Geç kalacağız.. "

Andreã'nın dediği doğruydu. Tribünlere başladıklarında maç çoktan başlamıştı. Ancak tribünlerde oldukça az Ravenclaw'lı vardı. Andreüa ilk iş olarak skor tabelasına baktı. Yeniliyorlardı.

"Şuna bak henüz berabereyiz."

diye mırıldandı arkadaşına Andrea. Cümlesinin ardından bir bebek gibi dudaklarını büzdü. Mavi gözlerini oldukça açıp, maçı izlemeye koyuldu. İnanıyordu takımına. Kazanacaklardı. Tam o sırada az ileride tezahürat yapan başka bir Ravenclaw gözüne çarptı Andrea'nın. Nezaketen bir selam attı kıza

"Merhaba.."

İşte Quidditch...

Hayatındaki en zevkli şeylerden biriydi Quidditch. Üstelik maç Slytherin-Ravenclaw maçıydı. Maça biraz geç kalmıştı belli ki. Tezahüratlar birbirlerine karışıyordu çünkü. Hızlıca tribün merdivenlerinden ikişer üçer çıkmaya başladı Oleksiy. Çıkar çıkmaz Andreã'yı gördü, yanında bir kaç Ravenclaw'la beraber gökyüzünde süzülen oyuncuları izliyordu. Yanlarına geldi ve ;

Selam Andreã, maçtan n'aber? dedi

Sonrada hemen boştaki lacivert sandalyeye oturup gökyüzüne baktı. Kıran kırana bir mücadele vardı belli ki. Bildiği tezahüratları düşünüp binasına destek verecekti. Takımına olan inancı tamdı ve içinde bir his bugün kazanan taraf olacaklarını söylüyordu...

Heyecanla devam eden maçta Silvia’nın Snitch’e doğru yöneldiğini görüyor Kiera.

-Haydi Silvia kap şu Snitch’i bu maç erken bitmeli…!’

Kendini maçın heyecanına doğru kaptırmıştı Kiera O da ne? Delora Quaflle’ı almış ve bizim kalemize doğru atıyordu. Gözlerini kapattı Kiera olmamalı… O top bizim çemberlerden geçmemeliydi…

-Engelleyin şu topu…!

Selam Andreã, maçtan n'aber? duyduğu ses üzere başını yavaşça sağa doğru çevirdi Andrea. Tanıdık birini görmüş olmanın verdiği rahatlıkla gülümsedi. Aslında yüzündeki buruk bir gülümsemeydi.

" Beraberiyiz.."

dedi bir çırpıda Andrea. Nefes almadan konuşmuş gibiydi. Bir çırpıda çıkmıştı tüm kelimeler ağzından. Oynamıyor olsa bile, maçı izlemek onda büyük bir heyecan yaratmıştı. Oynasaydı kim bilir neler olacaktı.. Birde yükseklik korkusu heyecan duygusuna eklenirse.. Orada olsaydı büyük bir felaket olurdu.

"Umarım yeneriz Pavel, yoksa Slytherinlilerin alaycı konuşmalarıyla baş başa kalacağız"

Ah şu pek köklü Slytherinli'ler. Ellerine geçen her fırsatta birilerini rencide etmek için var güçleriyle çalışıyorlardı. Zaten bir kan statüsü mevzusunda, bir de kavga çıkarmakta üstlerine yoktu. Birileriyle sürekli takışmaktan, yada sürekli birilerine diş göstermekten bıkmıştı Andrea.

Etrafta bir sonbahar gününe rağmen, sert denilecek bir hava vardı. Elerini birbirine sürterek birazcık da olsa ısınmayı denedi Andreüa. Yanaklarında saç rengine yakın bir pembeleşme oluşmaya başlamıştı. Mavi gözlerinin altında hafif halkalar oluşmaya yüz tutmuştu. Soğuk hava onu epey etkilemişe benziyordu.

Kaybedemezlerdi bu maçı. Oleksiy'de biliyordu ki Slytherin'lilerle uğraşmak işleri arasında yapmaması gereken bir şeydi. Moralini bozamazdı bi kaç Slytherin için. Daha sonra Andreã anlayışlı bir tavırla devam ettirdi konuşmasını ;

"Umarım yeneriz Pavel, yoksa Slytherinlilerin alaycı konuşmalarıyla baş başa kalacağız"

Oleksiy ;

Bugün kazanacağız biliyorum. Ayrıca arayıcımız snitch'e yöneldi. Umarım maçı erkenden bitirir.

Sonrasında kalelerine döndüğünde Delora isimli Slytherinli elinde Quaffle'la gördü gol atmak üzereydi. Tutucularına bağırarak destekledi Pavel onu ;

Hadi dostum o lanet Quaffle'ı tutabilirsin!

10-0 geriye düşme ihtimalini aklından bile geçirmiyordu Pavel. Maçın heyecanına kendini kaptırmış ayrıca soğuğunda etkisiyle sağa sola sallanıyordu istemsizce...

Maç iyice kızışıyordu. Takımını canı gönülden destekliyordu Andrea. Durum pek değişmemişti. Maç hala 10-0 devam ediyordu. Tezahüratların birbiriyle çarpışması üzerine insanın kulaklarını tırmalayan uğultular oluşmaya başlamıştı.

Andrea hemen yanında oturan Pavel'in maça aniden ayak uyduruşunu gördü Andrea. Birden ateşli bir taraaftar kesilmişti Pavel. Olağanca sesiyle tezahürat yapıyordu. Onun bu bağırışı Andrea'nın hoşuna gitmiş olacaktı ki -yarı istemsiz- bir gülümseme oturmuştu dudaklarına.

Havanın soğuk etkisiyle tribünlerdeki pekçok kişi sallanır bir pozisyon edinmişti. Belli ki herkes ısınmaya çalışıyordu. Kimileri Andrea'nın yaptığı gibi ellerini ovuşturuyor, kimileri sıcak maça kendini kaptırmış yaptığı tezahüratlarla içini ısıtıyordu. Ortamın havasına kendi kaptıran Andrea'da tezahürata girişti.

"Hadi ama.. Bu maçı alıcaz"

Soğuktan mı bilinmez ağzından çıkan tek cümle buydu. Bağırışının hemen ardından esen rüzgar nedeniyle, boğazında yanma hissinin oluştuğunu hissetti Andrea. İstemsizce elini boğazına götürdü. Ancak hiçbir olumsuzluk maçı izlemesine engel değildi.

Slytherin'linin Quaffle'ı gole çeviremeyip eli boş geri dönmesinin ardından Ravenclaw Tutucusu olan daha tanımadığı çocuğa bağrındı olağan gücüyle Oleksiy ;

O Quaffle'ı tutabileceğini biliyordum dostum!

Ardından Quaffle'ın Indis'in eline geçtiği gördü Oleksiy. Uzakta bekleyen kovalayıcılardan birine atmalıydı topu beklemeden aksi takdirde karşı ataktan bir tehlike daha atlatabilirdi 3 çemberleri.

Oleksiy Andrea'ya baktı, rahatsız görünüyordu biraz. Tezahürat yaparken sesi çatlıyordu. Andrea'nın esen rüzgar etkisiyle uçuşan saçları hoşuna gitti Oleksiy'nin.

Hey , eğer üşüyorsan montumu sana verebilirim. Böyle olacağını tahmin edip cüppemin içine kazakta giymiştim. dedi
Oleksiy yarı utangaç yarı eğleniyor gibi bir görüntü çizerek.

O sırada Slytherinden bir kızın beceriksiz bir bludger vuruşu tam önlerinden geçti. Dikkati dağılmıştı Oleksiy'nin. Maça tekrar odaklanmaya çalışıp aynı zamanda Andrea'nın cevabını bekledi...

İşte bu top çemberden geçemiyor şükürler olsun ki Kiera:

-İşte bu yapabileceğinizi biliyordum devam edin bu maç bizim olacak…!’

Ravenclaw tribününden gittikçe tezahüratlar yükseliyordu. O güzel ortamda bulunmak harikaydı birde maçı kazanmayı garantileyebilsek. Kiera bir süre sonra Silvia’nın snitch’i kaybettiğini görüyor…

-‘Yapma bunu Silvia… Devam et bulabilirsin minik şeytanı…!’

Pavel'in teklifi üzerine yüzüne bir gülümseme kondurdu Andrea. Ancak istemediğini dile getirip, Pavel'in ince teklifini kibarca reddetti. Havadaki bu soğukluk giyeceği bir paltoyla onu rahatlatacak gibi değildi. Biraz daha burada kalırsa hasta olacağı kesindi. Maç vasıtasıyla dersleri kaçırmak istemiyordu.

"Aslında gitsem iyi olcak, yoksa fena üşeteceğim. "

Cümlesinin ardını getiremeden esen rüzgar gene sesinin çatlamasına neden olmuştu. Rüzgar Andrea'nın suratına tokat yapıştırıyor gibiydi. Onun aziziliği yetmezmiş gibi, ince denilebilecek kıyafetler giymiş olması da işin cabasıydı.

"Maçın sonucundan beni haberdar et lütfen Pavel"

Ellerini giydiği ince montun cebine soktu Andrea. Yanakları pembeleşmiş, mavi gözünden minik bir damla gelmişti rüzgarın etkisiyle. itmenin tam vaktiydi. Maçta neler olacağını merak ediyordu ancak gitmesi adına en hayırlısıydı. Yavaşça tribünlerden kalkıp, ortak salona ilerledi.

İster istemez William’ın Christina’ya attığı ve ona isabet eden bludger Kiera’nın hafif bir gülümsemesine neden oluyor. İçinden gelen bir ateş olsa gerek…

-William harikasın…

Bunun bir düşmanlık maçı olmaması gerekiyordu ancak rekabet sonuçta. Kiera hafif bir fısıltıyla ‘Harikasın William kimin abisi?’ bu sözler de dökülüvermişti ağzından. Kiera Charles’in topu Indis’e attığını görüyor ve bağırıyor…

- Ohh… Hayır Indis dikkat et..dikkat et ve dikkatini topla tut o topu…!

Oleksiy bozulmuştu biraz. Ancak olabildiğince Andreã'ya gülümseyerek ;

Tabii haberdar ederim, kendine dikkat et, iyi çalışmalar! diye bağırdı. Çünkü öyle bir uğultu vardı ki 1 metre öteden Andrea'nın sesini zor duymuştu Oleksiy.

Andreã'nın gidişini izledikten sonra maça tekrar odaklandı. Bu maçı kazanmamaları için hiç bir sebepleri yoktu. Bildiği tezahüratları yapmaya devam etti Oleksiy, her ne kadar morali bozulsa da maçı kazanırlarsa eğer bu bir dakikalık anı hafızasından silebilecek gücü kendinde bulabilecekti Oleksiy...

Uyanmıştı... Gece yorgun ve ıslak geçtiğinden olacak ki, sabah güneşi, bir farklı selamlamıştı kendince Stuart. Gözlerini açtı, kalktı ve üzerini giyinmeye çabaladı. Derslerin hiçbirine girmeyi düşünmezken, zaten saatin de biraz geç olduğunu fark etmişti. Ayağa kalktı. giyinme işi bitmişti. Dün giydiği cüppesinin cebinden aldığı şekerlemeler ve asasını şuan üzerinde bulunan cüppeye yerleştirirken, pencereye doğru ilerledi ve etrafı seyretmeye başladı. Eşsiz Hogwarts Ormanı, göl ile muhteşem bir manzara sunarken bakmayı bilen bütün gözlere, bu manzarada bir farklılık olduğunu sezdi genç büyücü. Gözlerini, Uçuş sahasına çevirdiğinde, beyninden vurulmuşa dönmüştü sanki.
-Ah tabii ya, bugün maç vardı.
Dudaklarının şaşkınlıkla bir araya getirdiği kelimeler bunlardan ibaretken, üzerine bir daha bakmaya zahmet etmeden indi yatakhanenin ortak salona inen merdivenlerini. Ardından uçuş alanına koşarak gittiğinde, maç neredeyse yarılanmıştı. İkinci yarının ortalarına yetiştiğini görerek kendince anlamsız bir sevinç duyarken, konuşmalardan maçın berabere olduğunu fark edip biraz daha rahatladı. Ancak yaralı olup olmadığını bilemediği şu sıralarda, sinicit kuşu gibi bir oraya bir buraya uçuşan oyunculardan eksik olup olmadığına dikkat edemiyordu.
Son anda gözleri Quaffle'ı görür gibi olmuştu. Maçı rahat izleyemediğini anladığında, tribünün en üst bölümüne çıktı ve Quaffle'ı tekrar aramaya başladı.
-Oops!
Sonunda takip ettiği topu mavi cüppeye sarılı bir çift elin tuttuğunu görünce sevinmişti ki, şimdi asıl stresi hissetmeye vakit geldiğini anlar gibi oldu. Hızlarından ve aradaki mesafeden kim olduğunu anlayamadığı silüete sesleniyordu.
-Hadi başarabilirsin! Hey!
Hı? Olmuşmuydu? Evet evet sonunda sayı yapmıştı Ravenclaw. Gülümseyerek, yumruk haline getirdiği sağ elini havaya kaldırdı sanki zaferi işaret eder gibi. Sunucunun sayıyı yapanı anons etmesi ile anlamıştı kimin Quaffle'ı taşıdığını. Aniden içinden gelen bir dürtü ile haykırdı.
-Ahah. Süpersin Baldovino! Süpersin Ravenclaw!

Sıkılmıştı. İlk sayının ardından uzun bir süre üstünlük sağlayamamışlardı. Tüm sahada birbirlerini tokatlayan, insanlar vardı. Biraz olsun o ortamdan uzaklaşmak istediğini söyledi. Ayrıca Quiddtch'e olan tutkusu biraz daha kabarmış olacaktı ki, önümüzdeki sene seçmelere katılmayı düşünmüştü kendince. Evet, evet. Bunu yapacaktı. Bu konuda oldukça hevesliydi ve neden başaramasındı? Bunu engelleyen birşey yokken, bedeninde bir ağrı hissedip bahçenin başka bir kısmına doğru yol aldı. En azından uzaktan, sunucu sayesinde maçtan haberdar olabilrmek ümidiyle.