Richard Arthur Swift

İsim: Richard Arthur Swift
Cinsiyet: Erkek
Sihirsel Soy: Safkan
Asa: Eklenecek.
Fiziksel betimleme:

Uzun boylu ve boyuna göre fazlasıyla zayıf olmasına karşın dış görünüşü hiç de kötü değildir. Uzun ve kendiliğinden düz saçları her zaman sevdiği bir özelliği olmuştur. Kimisine göre buğday tenli kimisine göre ise beyaz tenlidir. Kendisine göre ise hiçbiri. Fiziği konusunda kendisi ile hiç bir takıntısı yoktur. Gülümsemek her ne kadar yakışsa da genellikle ciddi bir surat ifadesi takınmayı tercih eder. Bunun nedeni, çevresinde tanıdığı tanımadığı herkese kendisini çok rahat biri olarak tanıtmak istememesidir.

Kişiliği:

Eğer tanıyan bir insan Richard`ı özetlemek isterse kullanacağı kelimeler bellidir: adaletli, çalışkan ve fazlasıyla cana yakın. Her ne kadar etrafına karşı ciddi görünmek için çabalasa da bir noktadan sonra artık başarısız olduğunun farkındadır çünkü hiç bir zaman içindeki çocuğu bastırmayı başaramamıştır.

Çok fazla cesur olmasa da ister kendi hakları isterse hiç tanımadığı birinin hakları söz konusu olduğunda savunma konusunda başı çekmekte üstüne yoktur. Sonucunun belki de şiddetle sonuçlanacağını bilse bile hakkını ezdirmemek için elinden gelenin en iyisini yapar. Bu özelliği sayesinde etrafında sevilir ve genelde tanıyan herkes tarafından güvenilir.

Eline bir iş verildiğinde –bu ister okulla ilgili bir ödev ister özel hayatındaki bir aktivite olsun- o işi en iyi şekilde bitirebilmek için gerekirse gecesini gündüzüne katar fakat tek bir kusur olmaksızın teslim etmeyi de başarır.

Hayatındaki tüm bu özelliklerin şekillenmesinin temelinde şüphesiz küçük yaşta anne-babasının ayrılması yatar. Annesinin babasını aldatmasını babasının yeterince iyi bir eş olamamasına bağlamıştır ve bu yüzden -kendince- babası gibi sürekli hatalar yapan biri olma korkusuyla kusursuz olmak için sürekli çabalamayı hayatında ilke olarak edinmiştir.


Ailesi ve yaşamı:

İrlandalı bir baba ile Hollandalı bir annenin tek çocuğu olan Richard, küçük yaşta annesinin babasını aldatması üzerine çok büyük bir bunalım geçirmiş ve karakterini neredeyse bu olay doğrultusunda şekillendirmiştir.

Babası safkanlar içinde bir istisna olarak görülebilir zira yaşamı boyunca bir kez bile bu özelliği ile övünmemiş aksine bir kusurmuş gibi örtmeye çalışmıştır. Annesi ise onun tam tersine oldukça kibirli ve bir o kadar da asildir. William Swift ile olan 8 yıllık evliklerinde toplanırsa en fazla 1 yıl kadar sorunsuz yaşayabilmişlerdir. Birinin ak dediğine diğeri kara demekten hiç vazgeçmemiş ve en sonunda bu evlilik bir ihanet ile sonuçlanmıştır.

Annesinin evi terk etmesinden sonra Richard annesini aramayı çok istedi fakat hiç aramadı, annesi de oğlunu. Şu anda -Richard için- tek varlığı biricik babası. Onu gözünden sakınır, mutlu etmek sürekli uğraşır. Babası da bunun farkındadır ve oğlundan gördüğü sevgiyi hak edebilmek adına zamanında yaptığı hataları telafi etmek için çabalar durur.


Basit RP örneği:

Her zamanki gibi katedrale gitmek için kendiliğinden uyandı ve odasının müthiş karanlığında bugün neler olabileceğini düşünmeye başladı. İçinden bir his bugün önemli bir şey olacak diyordu. Ama ne? Vakit kaybetmemek için kalktı dolabını açıp şöyle bir baktı. Askıdan kahverengi keten pantolonu ile siyah gömleğini alırken içindeki düşünce hala kavasında geziniyordu. Giyindi ve banyoya gitti. Yüzünü yıkadı ve ayna karşısında saçını ıslatmaya başladı. Tam banyodan çıkıp kapıyı kapadı ki yarım saattir aklını kurcalayan şeyin ne olduğunu buldu: Aman tanrım! Bugün Anna`nın doğum günü.
Neden bu kadar heyecanlandığını o da anlayamamıştı. İşte tam bu noktada sürekli olarak içinde bastırdığı -Anna`ya duyduğu- aşk tohumu devreye girdi. Birden içinde bir sıcaklık, yüzünde bir tebessüm belirdi farkına varamadan. Fakat çok uzun sürmedi bu durum. Hemen yüzündeki gülümsemeyi yok etti ve yerine her zamanki biraz asabi, biraz tedirgin ve biraz da gizemli surat ifadesini takınıverdi. Fakat madem hoşlanıyordu ondan mutlaka bir şeyler yapmalıydı doğum gününde onun için. Sonra başka bir düşünce bunun önüne geçti ve bir daha asla bu konuyu düşünmeyeceğine dair kendine söz verdi, içeri doğru seslenip Ben çıkıyorum dedi. Her gün bu evden kardeşini alıp bambaşka bir yere gitme arzusu doğardı içinde ve bugün de böyle oldu. Tek hayali buydu tamamen farklı bir yerde yalnızca kardeşi ile kendisine ait bir hayat, bir dünya kurmak. Bunun hayali ve imkansızlığı ile Serena sokaklarına attı kendini. Sokaklar her zaman nefret ettiği gibi kalabalık ve boş gürültüyle kaplıydı. Elinde olsa eline bir kılıç alıp herkesi öldürmek geldi içinden ama neyse ki aynı anda durduk yere ne kadar fazla öfkeye kapıldığının farkına vardı ve kendini kimseye takılmamak için frenlemeyi başardı.

Aslında katedrale gitmeliydi ama gitmedi. Onun yerine tüm gün sokaklarda boş boş gezmeyi seçti. Katedrale gitmeyişinin tek bir nedeni vardı o da şüphesiz Anna`yı görmek istememesiydi. Ama bunu ne kendine ne de bir başkasına itiraf etmedi, edemezdi, etmeyecekti! Çok fazla sinirlenmişti yine. Sonuçlarının kötü olmasından korktuğu için hızlıca eve döndü. Amacı iksirlerine gömülüp rahatlamaktı. Eve varınca hemen içeri girdi. Kimseye görünüp açıklama yapmak zorunda kalmamak için aşırı derecede sessizdi. Fakat ne yazık ki amacına ulaşamadı. Neden bu saatte evdesin sen? Ses babasına aitti yavaşça arkasına dönüp kendisini iyi hissetmediğini söyledi ve lafı daha fazla uzatmamak hızlıca odasına girdi. Ceketini çıkarıp masasına oturdu ki birden aç olduğunu hissetti. Odasından çıkıp mutfağa gitti. Eline aldığı bir parça ekmeğine içine hızlıca bir iki dilim salam, biraz domates ve 3 dilimde kaşar peyniri ekledi. Afiyetle sandviçini yerken odasına girdi ve masasına oturdu. Artık saatlerce iksirleriyle baş başaydı.

Fakat bu sefer öyle olmadı. Kafasını kemiren düşünceler buna izin vermiyordu ve belli ki de vermeye hiç niyetleri yoktu. Düşündü, düşündü. En sonunda cesaretini toplayıp Anna ile karşılaşmayı göze aldı. Onu bulmak için çok uğraşmasına gerek yoktu zira gittiği yer belli idi: kilise. Ceketini tekrar giydi, her zamanki gibi şiddetlice yanan şöminenin karşısında gazetesini okuyan babasına şöyle bir göz ucuyla baktı ve hiçbir şey söylemeye gereksinim duymadan evden dışarı adımını attı. Bunu nasıl yaptığını o da bilmiyordu ama artık geri dönüş yoktu. Kiliseye yaklaştıkça adımları yavaşladı. Kilisenin kapısın önüne geldiğinde bir an vazgeçer gibi oldu ama Hayır! dedi kendi kendine kuvvetlice ve ayakları yere sağlam basa basa kiliseden içeri adımını attı. Tam da emin olduğu gibi Anna yere diz çökmüş, Richard`a arkası dönük bir şekilde dua ediyordu.

Yerleştirmenizin yapılması için burayı okumanız ve bio'nuzu düzenlemeniz gerekmektedir. ^^

Düzenledim.