"4" Numaralı Kızlar Yatakhanesi

Yatakhanede Kalanlar:

"4" Numaralı Kızlar Yatakhanesi Garipadolandi2

~ Angélique Killingsworth [Yatakhane Başkanı]

xx

"4" Numaralı Kızlar Yatakhanesi Lamiadb2

~ Adreane A. Lamia Ainsley

Onaylanmıştır.

Hogwarts'da hava kasvetli,ağır bir görüntü veren ve adeta Vitt'in hislerini yansıtan terk edilmiş bir insan görünümündeydi. Rüzgarın acımasızca kırbaçladığı havanın sesleri ve bunlara aynı ahenkle eklenen yağmur tanelerinin sesi Vitt'in beynine işliyor,çıldırmış bir kadının histerik çığlıkları gibi kulaklarında çınlıyordu. Tam hafifledi sustu derken ahenksiz,tiz çınlamalar işkence gibi en baştan başlıyordu. Vitt dışarıdan gelen gürültüye daha fazla tahammül edemeyince başını yastığının altına sokup üstünede yorganı çekti ama ne yapsa kulaklarındaki uğultu kesilmek bilmiyordu.Vitt'in bilinçaltı bu abartsız rüzgarı bile bir fırtınaya çeviriyor ve bunun hatıralarının beyninde canlanmasına neden oluyordu. Ne yapsa düşünmeden geçemeyecekti. Böyle bir günde öğrenmişti gerçeği. Bu yüzden asla affetmeyecekti onu. Annesinin sonsuz aşkına rağmen.

Bu düşünceler içindeyken gözlerini derinlemesine yakan ışık ile bir anlıkta olsa gözlerini sımsıkı kıstı. Durumun gerçekciliği başında şimşekler çaktırınca ok gibi yataktan fırladı. Az önce düşüncelere öyle dalmıştı ki odada yanlız olmadığını tamamen unutmuştu. Yorganı üstünden çeken kişi yani oda arkadaşı yatağın başında şaşkın bir ifade ile bekliyordu. Bu anlamsız hareketini açıklaması gerekliydi. Elini saçına doladı ve :

'' Ermm.... Bu tür havaların pek hoşuma gittiği söylenemez.''

Pencereden dışarı bir bakış attı. Değişen bir şey yoktu. Ama şimdi hava Vitt'in gözüne daha uysal görünüyordu. Tekrar kızın yüzüne bakıp:

'' Sence de az önce çok gürültü yok muydu? '' Verdiği tepkinin normal olduğunu göstermek için Lili ninde aynı düşüncede olmasını diliyordu.

Yatağının yanında yer alan sehpanın üzerindeki fenerin ışığını yaktı. Artık ortam daha aydınlıktı ve birbirlerini daha iyi görüyorlardı. Ama elini çekerken dikkatsizce yanındaki fotoğraf çerçevesini yere düşürdü. Tek hamlede eğilip yerden aldığı çerçevenin üzerini eliyle sildi ve aynı zamanda fotoğraftaki annesine bakıp :

'' Sanırım annemden bahsetmedim. '' dedi aynı anda fotoğraftaki siyah uzun saçlı ve ciddi görünümlü cadıyı işaret ediyordu.

Uyumamaya yemin etmiş gibiydi Adreane. Gözlerini mümkün olduğunca açık tutuyor ve aynı kabusları görmekten kaçınarak inadına ayakta dikiliyordu. Saat gecenin bir yarısı olmuştu ve Ortak Salon'dan son kişi çıkana kadar bekleyip oda odalarına çekilmişti. Angelique yorgun olmalıydıki kıpırtısız yatıyordu. Adreane ise cam kenarındaki yatağında, yorganının altına kıvrılmış pencerenin dışındaki yağmurlu havayı izliyordu. Oldum olası yağmuru ve karanlığı sevdiği için aslında pekte gürültülü olan yağmur, ona en sevdiği şarkının melodisi gibi geliyordu. Yağmur damlalarının pencereye çarparak çıkardığı sesler Adreane'nin anılarını aklına getiriyordu. Göle vuran damlalar taşıracakmış gibi bir görünüm veriyordu. Hava hiç olmadığı kadar soğuk, hiç olmadığı kadar karanlıktı. Havayı tek aydınlatan arada sırada çakan birkaç şimşekten ibaretti. Arkasında bir kıpırdama duyduğunda çoktan hayallere dalmıştı bile. Arkasını döndüğünde Angelique'nin yastığını kafasının üzerine bastırmış, yorganı kafasına geçirmiş yatarken gördü. Anlaşılan kötü bir rüya görüyordu.

Adreane'de kötü rüyaların ne demek olduğunu bilirdi. Onlar en gerçek kabuslar, en korkunç karabasanlar gibilerdi. Adreane'yi her daim rahat bırakmayan ve uykusunu kaçıran kabuslar o an onun uyanık olmasının tek sebebiydi. Yağmur hala tüm şiddeti ile yağarken birden güçlü bir şimşek çaktı. Bu hepsinden parlaktı ve bir kılıç gibi gökyüzünü delmişti. Işığın etkisiyle Adreane başını çevirdiğinde neredeyse çığlığı basacaktı. Angelique, karanlık bir gölge gibi yatağının üzerinde dimdik oturmuştu. Adreane hızla yataktan fırlayarak onun yanında bitti ve yorganını hızla çekti. Onun gayet rahat uyurken böyle davranması çok garibine gitmişti. Hatta korkudan hala kalbi küt küt atıyordu. Angelique ise gözlerini açmış, eli saçında anlamsızca bakıyordu. İki dakika içinde anlamlı iki çift söz bulmuş olmalı ki konuştu. Bu sebep hiçte mantıklı değildi. Adreane "Her şimşekte böyle uyanıyorsa işin var!" diye nefes nefese söylendi. Evet aslında söylediğinde haklıydı. Az önce çekilmez bir gürültü hakimdi. Niyeti uyumak olan biri için gürültü en berbat etkenlerden biriydi. "Aslında haklısın gerçekten gürültü vardı. Ama ne biliyim... yine de garip geldi bana?!" dedi kafası karışmış bir şekilde.

Angelique hemen başucundaki ışığı yakmıştı. Şimşekten beri aydınlık görmeyen gözleri, şimdi hafif yanmıştı. Gözlerini sıkıca kapattığında bu sefer bir *pat* sesi duydu. Gözlerini alıştırarak açtığında yere düşenin büyük ihtimalle Angelique'nin elindekiçerçeve olduğunu anlamıştı. Angelique onu dikkatlice sildikten sonra fotoğrafı işaret ederek Adreane'ye döndü. '' Sanırım annemden bahsetmedim. '' Angelique haklıydı. İkiside birbirlerinin aileleri hakkında hiçbirşey bilmiyorlardı. Adreane hemen kendini yatağının üzerine attı ve yavaşlayan yağmurdan dolayı buharlaşmış pencereyi çarparak örttü. Yatağında bağdaş kurup, birde üzerine yorganını çektiğinde dinlemeye hazırdı. "Dört kulak dinliyorum. Bence bunun bu gece ile ilgisi çok fazla değil mi? Hem zaten uyuyamam ne de olsa."

Adreane'nin aynı tepkiyi vermemesi Angelique için süpriz olmadı. Nede olsa oda böyle düşünüyordu. Kim bu kadar tepki verirdi ki. Bu çocukca tavrı tamda Adreane ninde dediği gibi garipti. Umursamazca güldü. Evet garip olabilirdi ama şimdiye kadar sevmediği ve hoşlanmadığı bir şeye katlanmamıştı. Bu onun gücünün dışındaydı. Rahat bir tavırla düşüncelerini ifade etti.

'' Garip ama hoşlanmıyorum. Ve hoşlanmadığım şeylere katlanmam zordur..'' Çok sert olmuştu bu cevap sanki. Gülümsercesine ekledi.
'' İçsel bir durum. Sanırım anneme benzemeye başlıyorum.''

Söz dolaşıp yine annesine geliyordu. Üç yaşındaki bir ifriti geçmişti artık. Sürekli aynı şeylerden bahsetmesi karşısındaki kişiye takıntılı hissi verecekti. Yine toplarlamak istercesine davrandı. Ama Adreane konuşmaya başlayınca susup onu dinledi.

"Dört kulak dinliyorum. Bence bunun bu gece ile ilgisi çok fazla değil mi? Hem zaten uyuyamam ne de olsa.''

Vitt samimi bir şekilde gülümsedi. Etrafında çoğu kişi bu tür şeyleri dinlemez sadece kendi sorunlarıyla ilgilenirdi. Yaşadığı çevre böleydi. Ama oda arkadaşının bu kadar samimi olması hoşuna gitti. Belki de ilk defa oda bu derece istekli paylaşıyordu sırlarını. Adreane doğru bir tespitte bulunmuştu. Bu tür geceleri sevmemesinin nedeni açıkca belliydi.Adreane Slytherin asilliğine sahip olduğu kadar Ravenclaw zekasınıda sahipti anlaşılan.

Kapının bitişindeki küçük kesimden içeri giren soğuk hava ayak uçlarında hissediliyor ve insanın içine buz gibi işliyordu. Yağış hemen hemen azalmıştı. Havanın kasveti yerini rüzgarın hafif uğultularına bırakıyordu. bahçede yer alan büyük meşe ağacının dallarının çıakrdığı ses azda olsa duyulabiliyordu. Loş odada yakın mesafede oturmuş olan Adreane dikkatlice Vittin ne söyleyeceğini merak ediyordu. Vitt ise gözlerini ellerinin üzerinde odaklamış söyleyeceklerini önce kafasında tasarlıyor sonra kesik kesikde olsa anlatıyordu.

'' Annem Eleanor Beuxstone ailesinin asil kızlarından. İyi bir şekilde yetiştirilmişti. Büyük babam tam bir fransız kızı olarak büyüttü onu. Şimdiye kadar hüzün nedir bilmeden yaşattı. Bunun iyi bir yöntem olmadığı şimdilerde anladı ama artık geç sanırım. Her neyse. Buraya kadar herşey iyi iken babamla evlendiklerinden sonra herşey değişti. Çoğu kez kavgalı bir yaşamları vardı. babam büyük babama göre yetersiz olsada aslında kendi içinde bir üsttü. Büyük babam gibi düşündüğümü belirtmeliyim. Ve yaşanan üzücü olaylar karşısında aynı bugün olduğu gibi yağmurlu bir günde babam Killingsworth malikanesinden ayrıldı. ''

Derin bir nefes aldı. Cümleleri anlamsızdı. tam anlatamamıştı ama Adreane nin ifadesi analdığını gösteriyordu.Tepkisini görmek için sustu ve ona baktı.

Angelique küçük yaşında çok şey yaşamış gibi görünüyordu. Sanki yüzündeki her bir küçük ayrıntı ona kalan geçmişin izleriydi. Bunları yüzünden ve kalbinden silemeyecek gibi görünüyordu. Adreane ona sarılıp teselli etmek isterdi. Ama konuyu bilmeden bu imkansızdı. Angelique'de anlatmaya karar vermiş olmalı ki ilk önce rahatsızca kıpırdandı. Oda da bir sessizlik hakimdi. Tek duyulan ses dışarıdaki ağaçların rüzgar sebebi ile çıkardıkları dal hışırtılarıydı. Adreane arkadaşını, saçını eline dolamış oynarken bekliyordu. Birden hatta belkide çok yavaş Angelique konuşmaya başladı. Herşeyi kesik kesik anlatıyordu.

''
Annem Eleanor Beuxstone ailesinin asil kızlarından. İyi bir şekilde
yetiştirilmişti. Büyük babam tam bir fransız kızı olarak büyüttü onu.
Şimdiye kadar hüzün nedir bilmeden yaşattı. Bunun iyi bir yöntem
olmadığı şimdilerde anladı ama artık geç sanırım. Her neyse. Buraya
kadar herşey iyi iken babamla evlendiklerinden sonra herşey değişti.
Çoğu kez kavgalı bir yaşamları vardı. babam büyük babama göre yetersiz
olsada aslında kendi içinde bir üsttü. Büyük babam gibi düşündüğümü
belirtmeliyim. Ve yaşanan üzücü olaylar karşısında aynı bugün olduğu
gibi yağmurlu bir günde babam Killingsworth malikanesinden ayrıldı. ''

Bitirdiğinde derin bir nefes almıştı. Kafası karışık görünüyordu. Anlatamamanın rahatsızlığını yaşıyordu belkide, içindeki duyguları cümlelere aktaramamanın... Ama Adreane onu anlıyordu. Aynısının tersi arkadaşının ailesinde de yaşanmıştı. Ama onda giden annesiydi. Onların Fransız olması sevindirmişti Adreane'yi çünkü oda annesi gibi tıpkı asil bir İtalyandı. Dilleri, kültürleri benzeyen iki ülke... Kendi içinde üst olan ama karısının babasında etki edemeyen bir koca. Belki de çok zordu ama evi terkedecek kadar ne olmuş olabilirdi ki? Yinede Angelique'nin özeline fazla girip kafasını karıştırmak istemiyordu. Yinede Angelique'nin hikayesi onu etkilemişti.

"Senin adına üzüldüm Angelique. Ben hayatımda asla böyle şeyler yaşamadım. Hiç sorunlarım olmadı. Belkide bu yüzden hiçte olgun değilimdir. Ama değer yargılarına ve hislere karşı farklı bir duyarlılığım var. Baban... Belkide eleştirmek bana düşmez ama senin gibi bir kızı tek başına bırakarak büyük bir yanlış etmiş sayılır. Annen... Onu çok seviyor olmalısın. Umuyorum ki senin için birçok şeyi göğüslüyordur. Tabi bu olayları bilmeden görüşüm..." dedi ellerine bakarak. Aslında birşeyi tam bilmeden yorum yapmayı sevmezdi ama bunları söylemeyi gerçekten istemişti. Onlarında büyük sorunları olmuştu ama kimse evi terketmemişti...