Dönemin İlk Dersi [Tüm Sınıflara Ortak / Online]

* Ders Salı günü 4. saatte işlenmektedir.
** Online yazıyor olması gözünüzü korkutmasın 2 Rp ile bitireceğiz.

Okulun açıldığı ilk gün ve ertesi gün dördüncü saate kadar dersi yoktu. Zaten dersi seçmek isteyen öğrencilere dağıtılan formların neredeyse hiçbirinin dolu getirilmemesi ilk başta sinirlerini bozsa da az kişiyle ders işlemenin vereceği huzurla arkasına doğru yaslandı. Eline almış olduğu saçma Muggle kitabının sayfasını çevirdi. Orada anlatılan sınıf betimlemesini gözden geçirince gözlerini okumuş olduğu kitaptan çekip düzenlemeyi unuttuğu sınıfa kaydırdı. Sıralar darmadağınıktı ki bu burada kavga yaşanmış olabileceğinin göstergesiydi. Duvarlara asılmış olan çerçeveler yamuk yumuktu, sıraların arkalarına dizilmiş olan cam fanuslardan bazıları kırılmış bazıları da camdan başka her şeye benzetilmişti. Dolaplar ise tam bir faciaydı. Ne kitaplardan ne de eşyalardan hayır gelirdi. Oturduğu yerden kalkıp büyük, ahşap pencereleri açmakla başladı işe. İçeri giren güneş ışınları havada uçuşan tozları olabildiğince ele veriyordu. Fakat hafiften esen meltemin getirdiği serinlik ortamdaki bunaltıcı havayla savaşmaya başlamıştı bile. Bir yandan asasıyla dağınık kitapları raflara yerleştiriyor diğer yandan da sıraları, üzerlerini sarıp sarmalamış toz yığınından kurtarmaya çalışıyordu. Bütün o toz dumandan kurtulduktan sonra duvarlardaki tost makinesi, çay makinesi, bilgisayar, cep telefonu gibi aletlerin resmedildiği tabloları simetrik bir biçimde düzene soktu. Cam fanusların birkaçını olduğu gibi çöpe atarken geri kalanları da temizleyerek içlerine temiz su ve görülmeye değer Muggle dünyasında yaşayan canlılar koydu. Asasıyla sıraları ortadan kaldırdıktan sonra mevcudun az olmasına özel olarak dev, siyah puflarla sınıfı donattı. Böylece ortam sıkıcı bir ders alanı olmaktan çıkacak ve zevkli bir hal alacaktı. Dev pufların önlerine koyduğu minik, siyahlı beyazlı masacıkların üzerine bu ders işleyecekleri mikroskopları yerleştirdi. Tahtaya yazılı geçen seneden kalma saçma sapan bilgileri sildikten sonra mumlarla süslediği sınıfın bazı köşelerine Muggleların çok kullandığı tütsülerden yaktı. Son olarak kendi masasını temizledi ve derse kayıt formlarını incelemeye başladı. Öyle ya neden bu dersi seçtiklerini öğrenmek ve öğrencilerini tanımak istiyordu. Önünde duran küçük not defterine(!) kendilerini ifade ediş tarzlarıyla ilgili notlar alıyordu. Her şeye fazla mı önem veriyordu ne?

Biraz sonra içeri giren ilk öğrencisine şöyle bir göz attı. Sarı, uzun saçları, yeşil gözleri ve gri-yeşil cüppesiyle etrafı incelemekteydi. Listeye bir göz attı Symph. Slytherin binasından başka kız öğrencisi olmadığına göre bu Bayan Magdalane’di. Biraz sonra içeri giren küçük çaplı fakat gürültücü grup bekledikleri sıralar yerine pufları ve sınıf dekorunu görünce önce bir duraladı sonra da yerlerini aldılar. Öğrencilere bir göz atıp hepsinin tastamam olduğunu fark ettikten sonra oturduğu yerden kalktı, ahşap ve gıcırdayan birkaç basamaktan indi ve öğrencilerin oturdukların alanın önündeki boşlukta durdu. Söyleyeceklerini bir kenara bırakıp doğaçlama konuşmaya başladı.

“Ben Symphonie Iréne Clyde. Bir aksilik çıkmazsa bu yıl dersleri beraber işleyeceğiz. Dersi nasıl işleyeceğimiz konusuna değinirsek, genellikle siz anlatacaksınız. Bu kitapları ezberleyip burada laf yarıştırırmışçasına ders anlatacaksınız anlamına gelmiyor. Bildiklerinizi bizimle paylaşacaksınız desem daha iyi olur sanırım. Çünkü ben de bir Muggle kentinde büyümedim. Onları çok yakından tanımıyorum fakat yaptıklarını yakından incelemek istiyorum. Gerçi son yıllarda o küçük beyinlerini mi çalıştıramadılar ne yaptılar bilmiyorum. Ancak ortada yeni bir ürün yok. Neyse eğer Mugglelar mı yoksa onların yaptıkları mı tartışmasını yaparsak bu uzayıp gidecek. Şimdi ders tarzımı da anladığınızı varsayarak kendi kişiliğime geçiyorum. Disiplinliyim ve itaati severim. Her dersin sonunda verdiğim ödevi yapmazsanız bir dahaki derse gelmeyin zaten. Derste sinek vızıltısı çıkartanlardan hoşlanmam ve kendinizi kapı dışında bulabilirsiniz.”

Olduğu yerden birkaç adım atıp geri dönüyordu. Çizmelerinin topuklarının çıkardığı ritmik sesi dinlemek oldukça hoşuna gidiyordu. Aslında öğrencilerine karşı bu kadar iyi niyetli (!) konuşmazdı ama şu durumda yapması gereken tek şey buydu. Zaten bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar öğrencisi vardı. Onları da kaybetmek istemiyordu. Kürsüsüne gidip dosyalarına göz attıktan sonra bir hışım arkasını döndü ve saçları hafiften uzun, bakışları bir tuhaf gence dönüp konuşmaya başladı.

“Bay O’Neil; formda on yıl boyunca Mugglelar ile içli dışlı olduğunuzu yazmışsınız. Demek ki bugün beni siz asiste ediyorsunuz. Şimdi söyleyin bakalım, mikroskop ile ilgili neler biliyorsunuz? Unutmadan Bay Rousseau bir dahaki dersimizde sıra sizde. Konuyu ders çıkışında gelip benden alabilirsiniz. Eee, ne diyorduk?”

Dersten birkaç dakika önce koridorlardaki aceleci kalabalığın arasına karıştığında oldukça keyifsizdi. Her zamankinden de fazla uykuluydu ve kesinlikle ders değil uykuyu tercih ediyordu. Dikkat dağınıklığından dolayı az kalsın duvara yapıştırıyordu onu kendisine çarpan bir çocuk. Dönüp bir şey söylemeye bile zahmet etmemişti, dersten önceki birkaç dakika herkesin acelesi oluyordu. Muggle araştırmaları dersliğine doğru isteksiz bir şekilde yürürken adımlarını biraz hızlandırdı.

Sınıfa geldiğinde bulduğu ilk yere otururken dersin uzun sürmemesini ve öğrenciyi derse katma çabası olmamasını umuyordu. Eşyalarını çıkarırken Muggle araştırmaları yerine Karanlık Sanatlara Karşı Savunma kitabını çıkardığını bile zor fark etmiş homurdanarak çantasına geri tıkmıştı. Profesör konuşmaya başladığında bile dinlememişti. Kadını dinliyor görüntüsü verse de sadece boş boş bakıyordu, kafası başka yerdeydi. Bu nedenle adının söylendiğini anladığında bir an şaşkın bir şekilde ona baktı.

“Bay O’Neil; formda on yıl boyunca Mugglelar ile içli dışlı olduğunuzu yazmışsınız.” “Evet.” Sesi meydan okur gibi çıkmıştı, istemeden de olsa. Muggle’lar, büyücüler, safkanlar ve bunların tartışmalarından bıkmıştı ve pek de şaşırtıcı değildi bu. “Demek ki bugün beni siz asiste ediyorsunuz. Şimdi söyleyin bakalım, mikroskop ile ilgili neler biliyorsunuz? Unutmadan Bay Rousseau bir dahaki dersimizde sıra sizde. Konuyu ders çıkışında gelip benden alabilirsiniz. Eee, ne diyorduk?”

Hazırlıksız yakalanmıştı, dersi dinlediği söylenemezdi. Üstelik soru da kolay değildi hani. Bin tane muggle araç gereci vardı hangisi nedir çok ilgilendiği söylenemezdi. İlk dersten profesörün tepkisini çekmek istemediğinden Muggle’larla okul anılarını hatırlamaya zorladı kendini. Kolay denemezdi ama pek iç açıcı bir şeyler olmamakla beraber gereksiz bir derste kullandıkları aleti hatırlamıştı görünce.

“Errmm… Mikroskop… Normalde görülemeyecek kadar küçük bazı şeyleri… Bazı şeylerin büyük görüntüsünü verir? Muggle’ların şey dediği bir derste kullanılır…” Duraksadı, Muggle okulundayken dersleri umursamamıştı ki. “İksir’i anımsatan bir ders. Yanılmıyorsam Biyoloji. Şey bulmuştu ilk olarak… Zacharias… Soyadını hatırlamıyorum. Daha çok şeyle ilgili kullanılıyor galiba, şifaya benzer bir şey. Bir terim vardı onun için ama hatırlamıyorum.”

Edit Profesör: Yazdıklarıma uymuş olman epey sevindirici. Rp'lerin çok uzun veya kısa oluşuna değil de özenli veya istenmeden yapılıp yapılmayışına bakıyorum. Sorumu cevapladığın için de ayriyetten teşekkür ediyorum. Rp'n gayet güzel. Renklendirmesi gayet iyi. Bu yüzden puanın 97 (Sonra alacağın puanla ortalamaları alınacaktır)

Nasıl olduysa seçtiği Muggle Araştırmaları dersliğinin yolunu bulmaya çalışırken, keyifli bir Rus halk şarkısı ıslığıyla bir eli cebinde diğer eliyle kitaplarını tutuyordu Oleksiy. Yağmur bir an olsun dinmemiş, her geçen gün kasvetli havanın onu biraz daha boğduğunu düşünsede, son yaşadığı olayları düşünmek onu şimdilik mutlu etmesine yetiyordu. Aslında Muggle Araştırmaları'ın nasıl bir şey olduğunu bile bilmediği bir ders olması da hiç moralini bozmuyordu. Ders profesörünü bir kaç kez Büyük Salon'da yemek yerken görmüştü. Alımlı bir bayan olduğu hakkında karar kılmış daha sonra da profesör hakkında hiç bir şey düşünmeye fırsat bulamamıştı.

Koridordan köşeyi döndüğünde Will'in aralık kapıdan içeri girdiğini gördü. Will'in de bu dersi aldığını bildiğinden doğru dersliği bulduğunu anlamıştı. Ağır adımlarla koridorun sonundaki kapının önüne gitti, duraksayıp nefesini verdi ve içeri girdi. İçeride o kadar az kişi vardı ki en fazla 5 6 kişi civarı olmalıydılar. İnsanların kim olduğunu araştıracak kadar zamanı olmadığı hissine kapıldı Oleksiy. Her hangi birinin yanında oturmayacak olması fikri de hoşuna gitmişti. Çantasını sırasının üstüne koyup oturdu ve beklemeye başladı. Odanın diğer dersliklerden pek bi farkı olduğu söylenemezdi. Ahşap koyu kahverengi tablolar içinde bazılarının isminden emin olamadığı Muggle eşyalarının resimleri vardı. Eğer düşündüğü gibi biriyse bu kadın, Oleksiy bu dersten zor geçeceğini biliyordu. Moralini bozmamaya çalışarak parmaklarını kıtlatıp, Muggle araştırmaları kitabını çıkardı.

O sırada Profesörün geldiğini duydu. Kadının çizmeleri taş zeminde tok sesler çıkarıyordu. Oleksiy dikkatle dinlediğinde sanki kadının bu ritmik sesi çıkarmak için çaba harcadığı izlenimine kapıldı. Sonra da Profesörün dediklerine kulak vererek dediklerini zihninde tartmaya başladı.

'' -ers tarzımı da anladığınızı varsayarak kendi kişiliğime geçiyorum. Disiplinliyim ve itaati severim. Her dersin sonunda verdiğim ödevi yapmazsanız bir dahaki derse gelmeyin zaten. Derste sinek vızıltısı çıkartanlardan hoşlanmam ve kendinizi kapı dışında bulabilirsiniz.”

Oleksiy istese de sinek vızıltısı sesi çıkaramayacağını bildiğinden kadının dediklerine aldırmadı, tekrar kitabına dönüp çeşit çeşit resimleri inceledi. Sıkılmaya başladığını hissediyordu ancak dersin daha 5 dakikasının geçtiğinden bile emin değildi.

Kadının tiz sesi tekrar kulaklarına ulaştığında Oleksiy kafasını kaldırıp kadının suratına baktı.

'' Bay O’Neil; formda on yıl boyunca Mugglelar ile içli dışlı olduğunuzu yazmışsınız. Demek ki bugün beni siz asiste ediyorsunuz. Şimdi söyleyin bakalım, mikroskop ile ilgili neler biliyorsunuz? Unutmadan Bay Rousseau bir dahaki dersimizde sıra sizde. Konuyu ders çıkışında gelip benden alabilirsiniz. Eee, ne diyorduk?”

Sıranın kendisinde olmadığına sevinen Oleksiy, tekrar kafasını kitabına gömüp Will'in mitroskop* ya da ona benzer bir aleti tanımlamaya çalışmasını dinledi. Arkasına yaslanıp esnemesini ağzıyla kapattığında aklından bu dersin saçmalık olduğu konusunda diğer Ravenclaw'lu arkadaşlarıyla ileride hem fikir olma ihtimalini gözden geçirdi. Ona göre bu ihtimal gayet kuvvetliydi şu anda..

Edit Profesör: Öncelikle kullandığın rengi değiştirmelisin. Çok fazla göz yoruyor. Rp boyutuna birşey söylemeyeceğim, herkes istediğini seçme hakkına sahiptir. Fakat küçük yapsaydın göze daha bir hoş görüneceği kanısındayım. Rp'nin içeriğine geçecek olursak; fena değildi ama Rp'mi hiç okumamışsın gibime geldi. Çünkü sınıf betimlemesi hepsinden farklıydı. Özellikle de sıralarda değil dev puflarda oturuyoruz çünkü öğrenci sayımız az. Dersle ilgilenmiyormuş gibi görünmen benim için sorun değil fakat bu derslik diğerlerinden gerçekten çok farklı. Geliştirmen gerekli. Bu yüzden puanın; 63

Muggle Araştırmaları Dersi.. Derslik alanına ilerlerken neden bu dersi seçtiğini düşünüyordu Andreã. Muggle'lardan nefret etmiyor muydu? Onlar sihir yapamayan *ucube* yaratıklar değil miydi? Her fırsatta bu düşünce sistemini işletiyordu kafasında fakat derse girmekten alıkoyamamıştı kendini. Merak vardı içinde... Uçsuz, bucaksız bir merak. Engellemek istiyordu içindeki merakı. Aile fertleri böyle bir dersi aldığını bilseydi, katî suretle onun yüzüne bakmaz ve ona sırt çevirirdi. Ancak Andreã kafasındaki soru işaretlerini tümüyle silmeden, bu dersten vazgeçmeyecekti. Bu dersi alarak; deniz dalgası kadar durgun hayatını, hırçınlaştırmak mıydı amacı? Bilmiyordu. İşin aslı bilmek istemiyordu. Yaşadıklarını sorgulama gücünü bulamıyordu kendinde. Taş gibi sert kalbi bir kez kırıldı mı, içeri hayal kırıklıkları, duygu taşkınlıkları dolacaktı.. Bu denli zayıf biri olmak istemiyordu. Tüm bu duygu silsilesi hızla zihnine doluşurken bir mırıldanma cümlesi döküldü Andreã'nın dudaklarından: "Bazen kendime inanamıyorum"

Derslik alanına girdiğinde tam bir şokla karşılaştı Andreã. Kendini bir an için Hogwarts semaları içinde değil de, yıllarını geçirdiği muggle ailesinin evinde gibi hissetti. Huzursuz dakikaları, hüzünleri geldi birden önüne.. Andreã, büyük bir başarıyla atlattı geçmiş hatıralarını. Sıralardan ve resmîyetten uzak, siyah puflar fazlasıyla hoşuna gitmişti. İnce pembe dudakları arasında çarpık bir gülümseme ifadesi oluştu birden. Burada - bu derslikte- hissettiği şey belliydi: Samimiyet... Siyah puflardan birine sere serpe attı kendi Andreã. Göründükleri kadar, rahat koltuklardı bunlar. Oturduğu andan sonra tek bir dilek oluşmuştu zihninde: Dersin de bu kadar rahat geçmesi...

Siyah saçlar arasından bakan o muhteşem gözler.. Elle çizilmişçesine düzgün olan vücut kıvrımları ve keskin elmacık kemiklerinin çerçevelediği dolgun yüz hatları.. Profesör Clyde'i tanıyordu Andreã. Koridorlarda mugglelar hakkında *atıp-tuttuğu(!)* gerekçesiyle odasına alınmıştı. Andreã, profesörle yaşadığı o anları düşündü bir an için. Karşısında kıvılcımlanan, ateş topu gibi biri vardı o sıralar.. Şimdi ise gökten indirilmiş bir melek. İki farklı karakteri vardı sanki profesörün. Bir şeytan ve bir melek.. Profesör kendini tanıtırken ondan gelen buram buram *disiplin* kokusu yavaşça sınıfa yayılmaya başlamıştı bile. Anlaşılan oydu ki, karşısında dişli biri vardı.

Tanışma faslı fazla uzun sürmemişti. Andreã'nın işine gelmişti bu doğrusu. Dördüncü senesini geçirdiği okulda, her sene - değişisen profesörler, yeni alınan dersler vs. vs. - gibi nedenlerle kendini tanıtmaktan bıkkınlık gelmişti. Dersin başlamış olması iyi sayılabilirdi. O'Neil.. Bu soyad ona oldukça tanıdık geliyordu. Mavi cübbesinin altından akan, asillikten anlaşıldığı kadarıyla bu Ravenclaw öğrencisi William'dan başkası değildi. Bu esmer çocukla kısa bir konuşmaları olduğu için, aşinâydı Andreã ona. Çocuğun -William'ın- profesörün sorusuna verdiği yanıtı dikkatle dinleme koyuldu Andreã. William'ın cevabını dinlerken Andreã, bir başka düşünceye vermişti kendini. Ders başlayalı kısa bir süre olmuştu. Normalde sıkılır, ilgisi başka yönlere kayardı. Fakat bu sefer öyle olmamıştı. Ümit vermediği bir derste sıkılmaması ilginçti. Asi ruhu, sabit oturmaya meyilli değildi. Ancak bu sefer, kendine zincir vurulmuş gibi hissetmiyordu.

Edit Profesör: Çok güzel olmuş canım. Tebrik ederim. Renklendirmesini de beğendim. Ayrıca benim yazdıklarıma uygun olarak yazmana sevindim. Tekrar tebrikler canım. Puanın; 97

Bir girdap gibi çarpmıştı kader ağları Nicole'ün yüreğine... Bu sefer ne aşktı derdi ne de dostluk saçma sapan bir burkulmanın bu kadar büyüyeceği kimin aklına gelirdi ki! Hiçbir şey yapamadan yatıyor bol bol dinleniyordu; fakat daha okulun ilk gününde bu kadar dinlenmek ne kadar doğruydu. Bilinmeyen bir soru işareti daha her zaman ki gibi hayatının tam ortasına oturmuş, yapacaklarına engel olmayı bekliyordu. Buna da karşı gelebilirse bu hayatta sonsuza kadar bir yere sahip olurdu.

Derslere uzun zamandır giremeyen Nicole yeni gelen Muggle araştırma dersleri Profesör'ünü görmek için derse girmek istiyordu adeta. Çok fazla bir şey yapamazdı zaten, bu dersi yeteri kadar sıkıcı ve bunaltıcı buluyordu. Ama son zamanlarda Muggle eşyalarına olan hayranlık ve ilgisinden dolayı geçen sene ki gibi girmek bu derse girmek istemişti. Onun için bu seçimi yapmak çok zordu. Çünkü hangi insan nefret ettiği bir dersi sırf meraktan girerdi ki! İşte Nicole farklılığı da bundan ibaretti. Ne kadar nefret etse de belki içte bir yerde seviyordu, herkesin bu ahmak sayıp girmediği dersi...

Bilmiyordu; fakat yeni gelen Profesör'ün farklı olduğunu sınıfa girer girmez, sınıfın değişen düzeninden anlamıştı. Sabahtan beri hiç bir derse girmemişti. Bunun nedeni sınıf başkanlığında tutulan nöbetteyken ayağını burkmasıydı. Fena halde canı acıyordu; fakat Slytherin yatakhanesinde tek başına yatmaktansa derste az da olsa bir şeyler öğrenip boş boş oturup dinlenmek ona göre daha mantıklıydı.

İçeri girmenin ardından karşına çıkan armut koltuklar onun daha rahat bir
havaya girmesini sağlamıştı. Topallayarak yürüyordu. Boş bir sandalye bulduktan hemen sonra Profesör'den özür dilemeden yerine oturdu ve ardından bacağını rahat bir yere kavuşturmanın verdiği bir rahatlıkla oturduğu yerden parmak kaldırdı. Profesör ilk biraz sinirlenmiş gibi olsa da sonunda onu eliyle işaret ederek konuşmasını istedi. Nicole ise hiç istifini bozmadan oturduğu yerden konuşmaya başladı.

"Özür dilerim, Profesör. Bacağımdan rahatsız olduğumdan geç kaldım" dedi

Profesör şaşkın, ama bir o kadar da anlayışlı bir şekilde Nicole'ü baştan aşağı süzüyordu. Tartışma gibi işlenen bir ders olacağından Nicole eşyasız gelmişti. Zaten ayağında ki rahatsızlıktan dolayı yanına bir şey alması zor olurdu.

Dersi kaldığı yerden anlamaya çalışan sonunda konularının mikroskop olduğunu anlamıştı. Kalkıp bir şeyler söylemek zevkli olabilirdi. Fakat sınıfta olan diğer kişileri dinlemekle yetinip Profesör’ü tavırlarını izlemek daha mı cazip gelmişti o anda zaten yaşlı kötürüm biri gibi bacakları sızlıyordu. Altı üstü bir burkulmaydı. Fakat Hastane Kanadında ki bir haftasında şifacı kadın bunun et ezilmesine neden olduğunu söylemişti. Tam amaçlarına ulaşmak üzereyken bu talihsizliğin olması iyi olmamıştı; fakat olacak ve öleceğe çare yoktu. Gene saçma sapan bir Muggle deyimi dilinin ucuna takılmış bir böcek gibi içini yiyordu. Tipik Nicole vakasıydı işte, ne zaman bir şey olsa bu tutumuna engel olamıyordu.

Edit Profesör: Canım çok hoş yazmışsın. En azından özensiz yazılmışa benzemiyor. Pavel sakın alınma özensiz yazdın demiyorum ama pek beğenemedim. Neyse Nicole, renklendirmesi dışında gayet güzel. Tebrik ederim, yazdıklarıma uygun yazdığın için... Puanın; 90

Yorucu bir günün ardından henüz girmediği derslerin oluşu onu çıldırtan bir noktaya getiriyordu. Üstelik önünde ki ders Muggle Araştırmaları'ydı. Bu ders hakkında hiçbir fikri yoktu, bundan önceki senelerde dersin dersliğinin kapısından içeri dahi adımını atmamıştı. Karşılaşacağı dersle ilgili pek fikri yoktu ama çok rabet görmeyen bir ders olduğunu herkes gibi biliyordu o da. Onu da endişelendiren buydu zaten.

Enric derslerine pek önem vermeyen bir çocuktu, nede olsa çabuk öğreniyorum diyenlerdendi. Ona göre derslerde sadece büyü öğretilmeliydi, sihirin tarihi ve mugglelarla ilgili şeyler onu pek ilgilendirmiyordu doğrusu. Onun bütün günü kızları kovalamakla geçerdi ama bu aralar gireceği derslerden kızlara vakit ayıramıyordu. Birçok alay konusuna sebep oluyordu bu durum. O ise bu arayı gireceği derslerdeki kızlarla kapatmaya çalışıyordu ama Hogwarts'ın katı profösörleri bu duruma derslerinde hiçbir zaman izin vermiyorlardı. Enric, çapkınlık ününü profösörlere kadar yaymış hatta birçok kez bu sebepten dolayı ceza almıştı. Ama huylu huyundan vazgeçmezdi. Bir hastanın ilacına ihtiyacı olması gibi Enric'inde eski neşesini bulması için peşinden koşacağı kızların olması gerekiyordu. Daha doğrusu bu kızlarla ilgilinebilecek vakti olması. Bütün gün o kadar yoruluyorduki hiçbir şey yapamadan derin bir uykuya dalıveriyordu.

Koşuşturmalı geçen bir gün Enric'i epeyce yormuştu. Soluklanabileceği tek yer dersliklerin bulunduğu koridorun ihtişamlı pencelerenin yanıydı. Birçok öğrenci buraya gelip derslerden arda kalan zamanlarda soluklanıp sohbet ederdi. Enric ise buraya biraz da olsun kafa dinlemeye geliyordu derslerden sonra. Bugün art arda girdiği üç ders canını oldukça sıkmıştı, gün geçtikçe çoğalan dersler onu korkutuyordu ilk defa. Koridorda yankılanan "Gonk!" sesleri dersin başlamak üzere olduğuna delaletti. Herkes pencerenin yanındaki huzurlu durumlarından bir yıldırım hızıyla kalkmış ve söylenerek dersliklere yol almışlardı. "Kahretsin!" diyebilmiş ve diğerleriyle aynı hızla girivermişti dersliğe. Ama bu derslik diğerlerinden oldukça farklıydı, tozlu ve eski sıralar yerine dev, siyah puflar, ortamın havasını değiştiren mum ve tütsüler... Herşey alışılmışın dışındaydı, bu durumla karşılaşan Enric ise şaşkınlığını pek fazla gizleyememişti. Kendine gelmeyi başarmasıyla birlikte oldukça çekici olan Profösör Clyde'e göz gezdirip selam verdikten sonra oldukça rahat olan puflara atıvermişti kendini. İçinden bir his çok ilginç bir ders olacağını söylüyordu ama şu an o kadar şaşkındı ki içindeki sese bile kulak veremiyordu. Profösör Clyde oldukça çekici ve güzel bir bayandı. Enric bunu daha sınıfa girer girmez farketmiş ve onunla arasını iyi yapmak için elinden geleni yapıcağını aklına koymuştu bile. Biraz sonra dersin başlaması için konuşmasını yapmaya başlamıştı profösör, Enric ise ondan biran olsun gözünü ayırmadan dinlemeye koyulmuştu."Ben Symphonie Iréne Clyde. Bir aksilik çıkmazsa bu yıl dersleri beraber işleyeceğiz. Dersi nasıl işleyeceğimiz konusuna değinirsek, genellikle siz anlatacaksınız. Bu kitapları ezberleyip burada laf yarıştırırmışçasına ders anlatacaksınız anlamına gelmiyor. Bildiklerinizi bizimle paylaşacaksınız desem daha iyi olur sanırım. Çünkü ben de bir Muggle kentinde büyümedim. Onları çok yakından tanımıyorum fakat yaptıklarını yakından incelemek istiyorum. Gerçi son yıllarda o küçük beyinlerini mi çalıştıramadılar ne yaptılar bilmiyorum. Ancak ortada yeni bir ürün yok. Neyse eğer Mugglelar mı yoksa onların yaptıkları mı tartışmasını yaparsak bu uzayıp gidecek. Şimdi ders tarzımı da anladığınızı varsayarak kendi kişiliğime geçiyorum. Disiplinliyim ve itaati severim. Her dersin sonunda verdiğim ödevi yapmazsanız bir dahaki derse gelmeyin zaten. Derste sinek vızıltısı çıkartanlardan hoşlanmam ve kendinizi kapı dışında bulabilirsiniz. Enric, profösörün bu konuşmasından sonra onun oldukça zor bir kadın olduğunu anlamıştı. Ama bu onun için bir engel değildi, her koşulda kadınlarla iyi anlaşırdı. Geldiğinde farketmediği mikroskobu masasının üzerinde görür görmez onun ne olduğunu anlamıştı. Muggle eşyalarıyla arası oldukça iyiydi. Orada yeni çıkan şey hakkında hemen bilgisi olur ve hoşuna giderse geç kalmadan alır, diğerlerinin yanına onu da eklerdi. Mikroskopla ilgilenirken dalıp gitmişti, o kadar yorulmuştu ki günlerdir en küçük fırsatta dalıp gidiyordu. Profösör Clyde bunu anlamış olmalıydı ki Enric'in kendine gelmesi için yüksek sesini kullanarak "Bay O’Neil; formda on yıl boyunca Mugglelar ile içli dışlı olduğunuzu yazmışsınız. Demek ki bugün beni siz asiste ediyorsunuz. Şimdi söyleyin bakalım, mikroskop ile ilgili neler biliyorsunuz? Unutmadan Bay Rousseau bir dahaki dersimizde sıra sizde. Konuyu ders çıkışında gelip benden alabilirsiniz. Eee, ne diyorduk?” profösörün söze başlamasıyla birlikte Enric kendine gelmiş ve içini bir korku sarmıştı. Profösörün onuda kaldırmasından korkuyordu, aslında bütün muggle eşyaları hakkında yeterince bilgisi vardı ama o pek fazla bunları ortaya dökmeyi sevmezdi. Profösör sözünü bitirdiğinden beri içinden dualar ediyor ve bakışlarıyla onu kaldırmaması için yalvarıyordu. Bu sırada anlatmaya başlamış olan Ravenclawlı çocuk oldukça bilgili gözüküyordu ama Enric kadar değil. Enric o kadar iyiydi ki, belkide bu konuda ona rakip olabilecek çok az kişi vardı.

Edit Profesör: Rp güzel de paragraf yapışlar hoşuma gitmedi. Yani ilk ikisi son paragrafa göre epey kısa. Son paragrafı bölebilirdin. Renklendirmesi güzel. Symph'in konuşmalarını tamamen kopyalaman kötü olmuş. Bütün estetiği bozuyor. Ayrıca dersleri hem önemsemeyip, hem safkan olup Mugglelar hakkında çok çok iyisini bildiğini nasıl anlatabiliyorsun. Sonuçta Symph profesör olmasına ve Mugglelara çok yakın biryerlerde yaşamasına rağmen o kadar iyi bilmiyor ve bilmek istediği birçok şey var. Biraz God-Mode olmuş sanki o kısım. Birkaç yerde de yazım yanlışı var, Rp'ni yazdıktan sonra bir kere gözden geçirirsen daha iyi olur sanırım. Tebrik ve teşekkür ederim... Puanın; 83