Çocukluk Anılarımız, Sanrılarımız

Konu: Çocukluk Anılarımız, Sanrılarımız Salı 24 Mart 2009, 18:16

Çocukluk dönemimizde yaşadığımız hoş anıları, şimdi bizi gülümsettiren sanrılarımızı burada paylaşabiliriz; güzel bir sohbet konusu olur. Buyrun *-*

Konu: Geri: Çocukluk Anılarımız, Sanrılarımız Ptsi 30 Mart 2009, 19:59

Kuzenimin parmağını prize sokmaya çalışmıştım oyuncağımı kırdı diye xD

Oturdum delicesine ağğladım. Saatlerce. Hiç durmadan. Yastığım sırılsıklam oldu. Hem de niye? kuzenim resim kağıdımı yırttıııı :zuha:

Franciscó Josh Cervántes demiş ki:: Kuzenimin parmağını prize sokmaya çalışmıştım oyuncağımı kırdı diye xD

Puhahah

Koptum buna :zuha:

2 yaşındayken, babaannemin terliklerini giyip evden firar girişimim :zuha:

Bi gün ufak bir kedi elime işemişti. Arkadaslar yıka kokar diolardı bende kokmaz diodum ısrarla 3 gün sırf onlara inat ellerimi yıkamamıstım :zuha:

Kendi ellerimle kendimi yakmıstım. Elimden leş gibi igrenc bir koku yükseldigini hala hatırlıorum :]

Bir meyvenin çekirdeğini yutunca midemde ağacı çıkar zannederdim. Hep erik çekirdeği yutardım bu yüzden. Hatta zengin olma planımda bununla ilgiliydi. Midemde yetiştircektim,kusucaktım hepsini. Yıkayıp çok ucuza satacaktım xD [Çalışmalarım hala sürüyor! Hiç bir Biyoloji öğretmeni veya Biyolog beni yıldıramayacak!]

Abimin oyuncağını kırmıştım sırf uyuzluk olsun diye amacım sadece ilgi çekmekti; ama sonra oda benim barbi evimi kırdı. Günlerce ağladım o barbi evi için ya. Tabi annemlerde abime büyük olduğundan kızdı. Ahh ya ne güzeldi küçük çocuk olmak. Şimdi ise o büyüdü gitti amerika da bende evde tek dalaşacak ya da ilgi çekecek insan yok. Özledim o eski günlerimi. Bir de bizim özel filmlerimiz kameraya çektiğimiz. Coco cola reklamı, klipler, şarkılar valla o günlere dönmek istedim hatırlayınca...

Kışın denize girmiştim hemde böyle iğrenç pis bir yerde. Annemler kahvaltı ederlerken bi bakmışlar sinem yok. Sonra görmüşler ben denizde böyle burnuma kadar su kollarımı açmış duruyormuşum. Kollukla yüzebilmeme rağmen oraya kolluksuz girmişim. Boğuluyormuşum bir de beni kurtarmaya çalıştıklarında ağlamaya başlamışım çıkmamak için diretmişim.

Birden geçen sene 300-600 lira gibi (çook yakın rakamlar) bir fiyata o biblomsu Aragorn şeysini annemlere aldırmak istemem geldi. İyiki yapmamışım. O.O

Küçükken havuzdan fırlayıp gazino tarafına koşarken kayıp kafamı vurmuştum çok pis. Sonra annemlere de söylemek istememiştim. Babam kızmıştı bayağı sonra, söylemek gerekirmiş, tehlikeliymiş vurduğum kısım filan O.O

Asya'nın saçına yapışmıştım derteydik, öğretmen bşile sınıftaydı biz güzel güzel kavga ettik. Yine düşmeme neden olmuştu o pislik.

Anneannemdeyken küçük ve salak bir çocuk kitabımı karalayınca çok pis bozulduğumu da hatırlıyorum O.o Afacan beşler mi ne öyle bir şeydi bir de O.o Ben bayağı şey hatırlıyorum bee.

8. veya 9. doğumgünümde birdenbire çok pis hastalanmıştım, millet bahçede oynarken ben içeride yatıyordum. O.o

Hatırlamıyorum, ancak hayal meyal ama daha anca yürüyebildiğim yaşlardayken arkama bakarak yürüme alışkanlığım yüzünden derin bir havuzun dibini boylamışım kıyafetlerle O.o

Kreşteyken japonlar şortla gelirdi kışın ısrar ettiğimi hatırlıyorum anneme bende giyiceeem diye, zavallı annem ilginç çözüm bulmuş tabi. Şortu giydirip içine külotlu çorap. Gitmişimde hani öyle şaklaban gibi. Vay be O.o

Sonuç olarak, benim böyle olacağım o zamandan belliymiş. :shock:

Ayağıma kürdan batmıştı benim gayet ciddiyim ama yarısına kadar girmişti bööyle ayak tabanıma. Bir de çorap vardı ve girdiğini hissetmedim. İki doktor birden tutup çıkartmaya çalıştılar. Bayağı saplanmıştı. Sonra annem götürüp tetenoz iğnesi yaptırmıştı.

Sorunlu apartman çocuğuydum ben. Annem babam çalışıyordu. Kreş beğenmezdim. Birine yazdırdıklarında da her sabah gitmemek için ağlar kreşin kapısında annemin bacağına yapışırdım. Yine kreşi bıraktığım ve yeni kreş beğenmediğim bir dönem babam beni işe getirmişti [Bankada avukkattı kendisi] Teftiş vardı o sırada babam da pek görünme demişti müfettişe. İşe çocuk getiren avukat modeli olmak istemediğinden. Ben adamdan saklanıyordum ama yani bayağı görünce arkamı dönüp kaçıyordum tuvalete falan girip saklanıyordum. Sonra adam bende bir korku objesi olmuş olmalı ki ailecek Samsun'un en işlek caddelerinden biri olan Çiftlik Caddesi'nde [en azından ben 5 yaşındayken öyleydi. 7 senedir gitmiyorum bilemeyeceğim] yürürken karşıdan gelen müfettişi gördüğümde "Baba, müfettttişşşş!" diye bir çığlık basmışlığım vardır. Babam utançtan yerin dibinde, adam şaşırmış çevremizdeki on beş yirmi kadar insan bize bakıyor.

Çeşme'ye tatile gidiyoruz. Araba bir hayli kalabalık: dayım, anneannem, bir dayım daha, iki kuzenim, annem ve ben. Kuzenlerin büyükler ben dört yaşında falanım. Yolda beyti istedi canım diye ağlamaya başlıyorum. Dayım bir yer buluyor çekiyor arabayı kenara içeri giriyorum oturuyoruz, benim dışımda herkes beyti sipariş ediyor ben dürüm istiyorum. Herkesi tabakları süslenmiş bir şekilde gelip de benim elime kağıda tutuşturulmuş dürüm gelince surat asıyorum. Dayımla değiştiriyoruz.

Ayy nostaljik geldi. Aklıma gelsikçe yazayım ben buraya.

3 yaşındayken, Rusya'daki evdeyiz işte o sıralar. Üstümde hiçbir şey yok, sadece saydam bi' perde atmışım üstüme öyle hayalet gibi, bi' de altta teyzemin yüksek topuklu kırmızı ayakkabıları. Evin aşağı kısmı da yokuş. Bahçe kapısının kilidini açıp (nasıl becerdiysem artık, şimdi bile yapamıyorum ben onu) aşağı bir koşuşum var... Neyse bir yerde durup yanda, bankta oturan teyzelere sormuşum, 'ya krasivaya?'* diye. Öyle bi' şirin ses ki... Uyy. Neyse işte benim yokluğumu farkeden aile üyeleri tam gaz peşimden gelip, kaptığı gibi götürmüşler bi' de beni. Hala hatırlarım. :U

Bir kere ne olacak acaba diye merak edip halıya işemiştim. Heyecan dolu günlerdi. Evet.

Uh, güzel konu bu.

Üç dört yaşlarındayım. Teyzemin düğünü. Fertek'de yapılıyor düğün. Fertek eski bir Rum kasabası. Mübadeleden sonra Türkler yerleşiyor tabii. Ama mimarisi heemen ele veriyor oranın eski sahiplerini. Yüksek, ferah, taş binalar, birbirine benzeyen daracık sokaklar. Neyse efendim, bizimkiler oynuyorlar, göbek atıyorlar felan. (malum çok güzel oynar muhacirler *-*) Fakat benim bir derdim var. Susamışım. Hemen gidiyorum halay çeken annemin ve babamın dizlerine yapışıyorum. Tınlamıyorlar bile. Birkaç kez daha deniyorum, yok.
Sonra sinirleniyorum, kendim gitmeye karar veriyorum. *Ne var kendim gider içerim* Dalıyorum Fertek'in bugün bile kaybolabileceğimi düşündüğüm sokaklarına. Anneannemin evini arıyorum zifiri karanlıkta. Bulamıyorum tabii. Her benzettiğim sokağa girip çıkıyorum felan ama sonuç yok. Sonra bir kız görüyor beni. Ben o an bilmesem de o sıralar Fertek'de öğretmenlik yapan annemin öğrencisi. Hemen soruyor felan, ne yapıyorsun sen ne ayaksın. Anlatıyorum ben de. Önce bir bardak su veriyor bana. Sonra düğüne geri götürüyor.
Savunmam ise hazır. *Susamıştım.*

Böyle birşey işte çocukluk. Negzel şey.