Tüm Sınıflar İçin Ortak Ders

Konu: Tüm Sınıflar İçin Ortak Ders Ptsi 30 Mart 2009, 14:31

Büyük uğraşlar ardından ilk gün gelip çatmıştı. İlk ders her zaman ki gibi bütün öğrencilerin tanışması ve kaynaşması adına ortak dersti. Nicole kimse gelmeden bütün hazırlıklarını kontrol etti. Yeni öğrencilerine hiç tahmin edemeyecekleri bir ortam hazırlamıştı. Herkesin bilgisini sınamak ve onların bildiğini görünce nereden başlayacağını anlamak ona büyük bir gurur verecekti. Yapamayanlara ise ayrı bir kademeden başlayarak en küçük ayrıntısına kadar bütün büyüleri ödev olarak verebilirdi. Ya da kaybedenlere ayrı bir sınıf açabilirdi; fakat bu da biraz ayrımcılığa girdiğinden ilk düşündüğünü yapmaya karar verdi. Yapamayanlara bazı çalışmalar ve ek dersler koyarak arayı kapatabilirdi. Başarılı başarısız ayrım yapmadan herkese aynı yerde ve şekilde ulaşmak istediğinden gruplara ayırmak gerekecekti. Bunun nedeni ise başarılı insanlarla başarısız insanları bir araya getirerek paylaşım içerisine girmelerini istediğindendi. Uygulayacağı olay baya zamanını almıştı; ama buna deydiğini düşündüğünden az çok yaptıklarıyla gurur duyuyordu. Öğrencilerini pek zorlamak istemiyordu; fakat kendi de bu durumda biraz zorlandığından onların o stres ve telaş içinde ki tutumlarını merak ediyordu. Öğrencileri için o nasıl kütüphanelerde sabahlamak zorunda kaldıysa öğrenciler de ikilem içinde kalarak şaşkına dönmeliydi. Sonuç olarak bu bir dersti ve Nicole'e göre derste her şey karşılıklı olmalıydı. Kendisi de bu okuldan daha yeni mezun olduğundan durumlarını anlayabiliyordu. Bu yüzden kendi öğrenciliğinde olduğu gibi öğrencilerinin sıkılıp karşısında uyumamalarını istediğinden böyle bir karşılama onların uykularını açacaktı. Sonuç olarak bir bakıma Profesör'ün yön gösterdiği ve öğrencilerin yönettiği bir ders olacaktı. Nicole, sadece bazı konularda birkaç zorunlu prosedür koymuştu ve bu olaylarda diğer Profesör'de olanların aksine tolerans içerisindeydi. Yani kısacası kullanılmayan bir sistemin yaratıcı olarak herkesin aksine derslerinde iyim sever bir tutum deneyecekti. Bu olayın tersini de düşünmek lazım geldiğinden öğrencilerin dozu kaçırıp cozuttuğu anda eski sisteme dönebilirdi; ama bir kere denemekten hiçbir şey çıkmazdı ki! Her şey hazırdı. Bir aylık çalışmanın ardından her şey istediği gibiydi. Ne kadar umutsuz olsa da öğrenceleri ve öğretecekleri için umutlu ve azimle ilerleyici bir yol çizmeliydi. Sonuçta onu da bu duruma getiren Profesör’leriydi. O da böyle yaparak öğrencilerini belirli bir konuma getirmek istiyordu.

Eline asasını alarak sihrini yaptı. Sihir bütün merdivenleri üzerini kaplamıştı. “Skurge” sihri her yeri yapış yapış etmeyi sağlayan bir büyüydü. Bakalım bu sihrin çözücü sihrini kimler bulabilecekti. Bulan herkese birinci ikinci ve üçüncü sıraya koyacaktı. Tabi ilk üçten sonrası da sınıfa girmeyi başaracaktı. Sihri yok edici sihri bulamayanlara ise o sihrin adını söyleyerek açacak ve öğrencilerinin bu durumu bir daha unutmamasını sağlayacaktı. Bir bakıma yaptığı yanlışlarının doğrusu öğrendikten sonra bir daha hiç unutmayacaklardı. Çünkü Nicole biliyordu ki bir yanlışın uygulamalı ve görsel bir şekilde yapıldığı anda yok olup bir daha akıldan çıkmadığını biliyordu. Daha ilk gün olduğundan bu sonuçları fazla etkisi olmayacaktı. Öğrenciler ne olursa olsun, kendilerini iyi hissederek çalışmalılardı. Gerekirse yardım bile isteyebilirlerdi. Sonuçta başarı herhangi bir bina tanımazdı, her yerde başarı başarıydı ve herkesin tek ulaşmak istediği şey bu noktada kesişip birleşiyordu. Onları merdivenin başından izlemek ona güç verecekti; ama tam o sırada aklına başka bir fikir gelmişti. Bu fikrin en basit ve güven verici yer olduğunu bildiğinden kapıya kilit takmaya karar verdi. Her öğrencinin karşısına büyülü bir kilitli kapı çıkacaktı. Bu kilitleri açmak da ya köşelerde ki anahtarlara ya da bir sihre bağlıydı. Bunu herkesin yapacağını düşünüyordu; fakat şaşkınlıktan unutanlar içinde birkaç tane anahtar koymuştu. Tabi bunların içinde bir sürü hile ve şaşırtmaca vardı; fakat hiç biri bilinmiyordu. Her zamankinin aksine Nicole’ün tek yapması gereken öğrencilerinin kapısını açmasını beklemekti. Aşamaları geçmenin hemen ardından da gelen öğrenciler sırayla adlarını Profesör’ün önünde duran listeye yazacaklardı ve böylece de Nicole öğrencilerinin geliş sırasına göre adlarını öğrenecekti. Her şey normalde olduğundan çok farklı olacaktı. Bakalım Hogwarts’ın bu ilk Tılsım Sınıfı dersinde öğrenciler neler yapabileceklerdi. Merakla beklenen dersten istediği özveriyi Nicole öğrencilerinden alabilecek miydi? Yaptığı duyurularda onu dikkate alan olmuşsa bunu yapacaklarına emindi; ama gene de kalbi başarıya ulaşmaya çalışan öğrencileri için hızla çarpmaktaydı. Bunun için gece bile uyumamıştı. Sabahtan akşama kadar derslikte sabahlayarak tüm olayları kontrol edip durmuştu. Aslında bu durum onun ilk dersi olduğundan kaynaklanan küçük bir heyecandı; ama o bunun farkına profesyonelleştikçe anlayacaktı. Geriye bir tek kalan saatin tik taklarıyla geçen zaman diliminde öğrencileri beklemekti. Bakalım bu bekleyiş ne zaman sona ererek dinecekti.

Not: Kurgunun gidişatını unutmayın büyünün adını bana pm atacaksınız...

Konu: Geri: Tüm Sınıflar İçin Ortak Ders Ptsi 30 Mart 2009, 16:25

Lea'nın kısa bacakları usulca yüksek yatağından aşağı sallandı. Şu anda bilmem kaçıncı uykularında olan yatakhane ortaklarına şöyle bir göz gezdirdi. Hava henüz yeni aydınlanmıştı. İçeri cılız bir güneş ışığı sızıyordu sızmasına ama bu yetersiz çaba Lea'yı uyku sıcaklığını koruyan bedeniyle ürpertmekten alıkoyamamıştı. On beş yaşındaki genç cadı gözlerini özlediği manzarada gezdirdi. Her şey ilk geldiği günki gibiydi bu odada. Devasa sandığı bile beş senedir kendisine yer edindiği boşluktaydı. Özgürlüğünün beşinci yılıydı bu Lea için, ya da sevgiyi uzaktan da olsa hissedebilmenin beşinci yılı, gerçekten evde oldduğunu hissetmenin beşinci yılı ve daha birçok şeyin beşinci yılı. Gözleri boşlukta dalıp gitti. Eksi bir anı takıldı beyninin bir köşesine: Kızına baştan savma bir şekilde sarılan bir baba, umarsız bir tavılar el sallayan bir anne ve dadısı ile tüm hayatını değiştirecek o yere, Hogwarts'a gitmek üzere trene bindirilmeye terkedilmiş bir çocuk. Kendisi yaşlarında dünyalarca çocuğun dokuzuncu ve onuncu peron arasında vedalaşmasını izlerken yanında tek başına duran dadasına elveda eden küçük soğuk gözler. Lea geçmişin soğukluğuyla gözünden süzülen bir damla yaşı silme ihtiyacı bile hissetmeden ayağa kalktı. Bu artık yeni hayatıydı. Hogwarts onun yeni eviydi ve geçmiş üstesiden gelinemeyecek kadar kötü değildi. Çıplak ayakları yatakhanenin taş zemininde hızlı hızlı ilerledi. Aylardır giymeyi özlediği formasını dolabından çıkardı ve hemen üzerine geçirdi. Dün Büyük Şölen'den sonra dolabına özenle yerleştirmeyi ihmal etmemişti. Çantasına yol için attığı birkaç krakeri çıkardı ve çorabını bacaklarından geçirirken bir tane ağzına attı. Kahvaltıya inmek istemiyordu. İlk ders Tılsımdı ve profesörü geçen sene mezun olmuştu. Lea onu yakından tanımıyordu ama ortak salondan kalma bir göz aşınalığı vardı. Yeni mezun olmuş birinin dersi nasıl işleyeceği konusunda gerçekten meraklıydı bu yüzden erkenden sınıfta olmak istiyordu. Ders programına şöyle bir göz gezdirdi ve gerekli kitapları çantasına yerleştirdi. O kapıdan çıkarken birileri daha yeni uyanıyordu. Hızla merdivenlerden indi ve kendini Hogwarts koridorlarına bıraktı. Yaklaşık bin kilo olan bir oğlan kahvaltıdan dönüyordu besbelli. Elinden bir şişeye doldurulmuş bir litre balkabağı suyu ve yüklüce donut vardı. Lea isyankar vir havayla gözlerini devirdi.

"Merlin aşkına!"

Oğlan şişeyi kafasına dikerken iğrenmiş bakışlarını ondan uzaklaştırmaya çalıştı ve hızla yanından ayrıldı. Ve kendini Tıslım Dersliğinde buluverdi. Ortalıkta henüz pek fazla kişi yoktu. Oralardaki birkaç kişi de dersliğe girmekle pek ilgilenmiyormuş gibiydi. Lea kapının açık olup olmadığını kontrol etmek üzere elini kapı koluna uzattı ve kendini içerde buluverdi. Her yer yapış yapıştı. Bir anlık aptallıkla ne olduğunu şaşırdı ve küçük bir küfür savurdu. Eli istemsiz olarak eteğinin yan tarafındaki özel cepinde duran asasına yöneldi. Lanet olası cüppe yapış yapış olmuştu ama en azından eteği güvendeydi. Asası etrafına salladı ve sihirli sözcükleri fısıldadı. Az sonra her şey normale dönmüştü. Lea bunun küçük bir sınav olabileceğinin yeni yeni ayırdına varıyordu. Önünde duran kapıya doğru ilerledi ve oraya mıhlanmış gibi duran kapıyı açmaya çalıştı. Kilitli gibiydi. Bu da bu minik testin bir parçasıydı büyük ihtimalle ama gerçekten pek de anlam ifade eden bir sınama sistemi değil bu kilit olayı. Lea yerine koymadığı asasını kapıya salladı ve önünde açılan kapının ardında Profesör Magdalene'i gördü. Orada durmuş öylece gülümsüyordu. Lea'ya adını yazmsı için bir kalem uzattı ve küçük büyücü kafası karışmış olsa da muzaffer bir edayla adını önündeki parşömene yazdı.