Georgina

Ad - Soyad:Georgina Lynette Quén
İstenen Bina(lar):Ravenclaw
İstenen Sınıf:7
Karakterin Genel Özellikleri: İçindeki korkuyu bastırmak için her zaman olmadığı halde cesur görünmeye çalışmıştır. Ne kadar güçlü görünsede , bastırmaya çalıştığı tarafı oldukça zayıftır. Fazla arkadaşcanlısı olmadığından , az sayıda dostu vardır. Güven ve samimiyet onun için son derece önemlidir. Özelliklere güvenebileceği kişileri sever , sevdiği kişilerinde ona güvenmesini ister. Okumayı ve sürekli araştırmayı sever. Bulabildiği her kitabı okur ve her zaman öğrenilebilecek şeyler olduğuna inanır. Bazen rahatsız edici derecede ukalâ olabilir. Buna rağmen , ukalâlardan ve şımarık kimselerden hoşlanmaz. -Kısa oldu fakat şimdilik bu kadar yazabildim-
Karakterin Geçmişi:Georgina , henüz iki yaşındayken anne ve babasını kaybetmiştir. Bir süre akıl hastası büyükannesi ile yaşamış ve ardından , büyükannesinin ölümü üzerine yetimhaneye gönderilmiştir. Yetimhanede geçirdiği beş yılın ardından , varlığından haberdar olmadığı amcası onu evlatlık olarak almıştır. Georgina ise , ilk kez burada büyüye tanıklık etmiştir. Bir yıl sonra Hogwarts'tan gelen mektubu aldığında ise , ikileme düşmüş fakat daha sonra yengesinin teşviği ile Hogwarts'a eğitim almak için gitmiştir.
RP Örneği:

*Tahta kapıyı ardına kadar açıp ve gözlerini karanlığa dikmişti. "Sperenza!" diye seslendi. "Sprenza , nerdesin? Tanrı aşkına geri dön!" Gecenin sessizliği kelimelerini yutmuş , sanki hiç söylenmemiş gibi hissetmesini sağlamıştı . Kalbi bir anda dehşetle çarpmaya başladı. Gözlerini uçsuz bucaksız karanlığın içine bir kez daha daldırıp , Sperenza'yı görmeyi umut etti. Hissedebiliyordu , oralarda bir yerden onu izliyordu. Fakat , dönmeyeceğinide biliyordu. Karanlığın kucağından kalkıp , yanına gelmeyecekti. Çaresizliğin verdiği öfkeyle tahta kapıyı kıracakmışcasına , hızlıca kapattı. Sırtını , boyası kirlenmiş duvara yaslarken ; yeşil gözlerini sıkı sıkıya yumdu. Canı yanıyordu. Avuçlarının arasından kayıp gittiğini hissedebiliyordu. İşte bu his , canını yakıyordu. Yapılacak tek şey , beklemekti.

"Bu aptal onu merak edeceğimizi düşünmüyor mu!? Kaç gündür ortalarda yok , sence başına kötü birşey mi geldi?"

"Ahh , bilmiyorum. Umarım kötü bir şey olmamıştır. Ama olsa haberimiz olurdu değil mi?" Georgina'nın sesindeki rahatlatılma isteği en az , endişesi kadar kendini belli ediyordu. "Olmayabilirde. Belki de , onlardan birisiyle karşılaşmıştır. Yanii çoktan öbür tarafı boy-" Cümleyi tamamlamasına izin vermeden atılmıştı genç kız. Titrek sesi , öfkeyle daha da yüksek çıkıvermişti. "Kapa çeneni , Bob! Nasıl böyle konuşabiliyorsun , anlamıyorum." Kızgın bakışlarını Bob'a yöneltirken bir yandanda elindeki yastığı öfkeyle -isabet ettiremesede - Bob'a doğru fırlatmıştı. İçinde kopan fırtına hız kesmeden devam ediyordu. Birşey hissetmişti. Kötülük dolu bir şey. Odadaki tüm ses ve ışık bir anda emilirken , bir ses duymaya başlamıştı. Kararan gözlerini , aralamaya çabalarken , Bob'un ona doğru geldiğini seçebiliyordu , iliklerine kadar korktuğunu hissedebiliyordu . Dışarıdaydı. Sokak lambasının yaydığı ışığın hemen altında. Ses oradan geliyordu. Pencereye ulaşmak için bir hamle yapmıştı ki odadaki yaşam belirtisi , tekrar eski haline dönmüştü. Bob'un hemen kulağının arkasından gelen sesi ve hemen sağ tarafında duran ; gece lambası etkisini yeniden kazanmıştı. Şimdi ise , Bob'un korku dolu bakışlarından eser yoktu. Fırlattığı yastığı , başının altına koyarak bir kahkaha patlatmıştı. Neler olmuştu böyle? Bir kaç saniyelik bir hayal mi görmüştü yoksa gerçekten ne olduğunu henüz bilmediği bir varlık ona oyun mu oynuyordu? Belirsizliğe doğru sürüklendiğinin farkındaydı. Sperenza'nın gittiği gece yaşanan olaylar kendini tekrarlamıştı.

Rp beğenilmezse , başka bir tane yazabilirim.

Rütbeniz verilmiştir.