Kar Tanesine Son

Hogwarts’ta yorucu bir gün daha. Ilık kar tanelerinin ardında geçen, hocaların sonu hiç gelmeyecek gibi devam ettikleri derslerin ezici baskısı altında bir gün daha. Jess, sabahın ilk ışıklarıyla hazırlanmaya başlamıştı. Kahvaltısının hemen ardından kütüphaneye koşturmuş, ödevlerini tamamladıktan sonra derslerine ucu ucuna yetişmişti. Günün son dersinde hafta sonunun vereceği rahatlığı solumak için heyecanlanırken, son dakika golü gibi yine yığınla ödev önüne serilmişti. Nasıl yapacak, üstesinden nasıl gelecek hiç bilmiyordu. Artık eskisi gibi de değildi. Büyüdükçe sorumluluklarda büyüyor ve aynı oranda ödevlerde artıyordu. Ama bugün artık tek bir ders lafı bile duymaya tahammülü kalmamıştı. Yemeğini bitirdikten sonra kendine biraz zaman ayıracak ve ardından güzel bir uyku çekip, kısa süreliğine bir kenara ittiği sorumluluğuna tekrar dönecekti.

Tüm bu düşünceler içerisinde olan Jess, sınıftan birlikte ayrıldığı arkadaşlarıyla birlikte önce odalarına, ardından da Büyük Salon’a geçtiler. Karnı günün koşuşturmasıyla zil çalan genç kız önüne verilen tüm nimetleri anında silip süpürdü. Ancak karnı doyduktan sonra gün boyunca bir şeyin eksikliğini yaşadığını hissetti. Malachy. Evet, gün boyunca Malachy’i neredeyse hiç denecek kadar az görmüştü. Ortak salondan kahvaltı için aşağı inerken merdivenlerde görüşmüşler, sonra da ikisi aceleleri olduğunu söyleyerek hemen ayrılmışlardı. Günün geri kalanı da tamamen bir boşluktan ibaretti. Jess tüm bu olanlara bir anlam veremiyordu. Daha doğrusu işin gidişatını görüyor fakat onunda kendisinden pek farklı olmadığını bildiği için artık aldırmıyordu. Bu kaçınılmaz bir gerçekti ki, artık eskisi gibi değillerdi. Artık o eski gözde çift değillerdi. Birbirlerinden kaçıyor ve bütün sıcaklıklarını kaybediyorlardı. Artık geri dönülemez bir yola girdiklerinden Jess bunun üzerinde kafa yormak istemiyordu. Masadaki arkadaşlarına bu gecelik erkenci olduğunu söyledikten sonra yanlarından ayrıldı. Büyük Salon’un kapısından geçerken arkasından gelen sesle irkilmişti. Dönüp baktığında Teodor’un ona doğru gülümseyerek ilerlediğini gördü. Ah, yine ne istiyordu. Ah şu erkekler istekleri hiç bitmiyordu. Ayaküstü biraz lafladıktan sonra Teodor ona müsait olup olmadığını sormuş, konuşmak istediğini dile getirmişti. Jess bundan sıkılacağından adı gibi emindi ama artık yorulmuştu. Karşısındakini son kez dinleyebilirdi. Ona, herkes uyuduktan ve ortalık sessizleştikten sonra Ortak Salon’da buluşmaları için randevu verdi. Ve vedalaşıp oradan ayrıldı. Odasına çıktığında kendini öylece yatağına bıraktı. Herkesin uyuması için biraz zaman vardı. Onun için küçük bir şekerleme iyi olacaktı. Üstünü değiştirdi ve kendini yatağa attığında aklından geçen yorucu düşünceler uçup gitti.

Sıkıcı ve bunaltıcı bir gün daha, neden hiçbir istediği olmuyordu ki! Gerçi yeteri kadar espri yapmıştı bugün arkadaşlarına; ama kafasında olan soru işaretiyle yapılan espriler ne kadar komik olursa olsun içten gülemiyordu. Sahte bir kahkaha atmak da onun içine işlemişti artık. İşlemesine bir şey demiyordu, uzaktan sevdiği ve yanına oturunca ulaşamadığı insan onu kahrediyordu. Bariz belliydi bunu, fakat kimse bilmiyordu içinde olanı, içini dışına yansıtan bir durumu yoktu. Şu ana kadar onu hep çapkın bilmişlerdi aslında çapkındı da çünkü hiçbir istediği kız onun olmamıştı o da istemediği kızlarla gönül eğlemek zorunda kalmıştı. Aslında bundan da şikayetçi değildi. Şu ana kadar sevdi kişiye bir kere ulaşır gibi olmuştu; ama onu da bilmediği bir gurur uğruna bırakmıştı. Nedenini kendine açıklayamadan yanıtsız bırakmıştı sevdiğini, ama şimdi kendi yanıtsız kalsa bile bir şeyler söylemek istiyordu, uzun zamandır kafasında olan insan, bir şeyler söylemek onu hem rahatlatacak ve karşıdakinin zırvalamasının nedenini açıklaya kavuşturucaktı. Karşısında ki kıza bir soğuk bir sıcak davranışları bir karın 0 derece de yağması haline doğarak içini ısıtacaktı. Belki de kar yağarken bulutların arasından güneş de açardı. Bugün çok hayalci ve kurgucu görmüştü kendini, ama nedeni besbelli açığa kavuşucakken böyle olmamak saçmaydı. Bu saçmalığa bir son vermek, Jess'e göründüğü salak durumundan çıkmak, işte aslında bütün mesele de buydu.Teodor kendini rahatlatmak amaçlı kaç kızı böyle kaybetmişti; ama bu sefer çok ilgisiz olan sevgilisinden Jess'i alacaktı. Nedensiz bir güven vardı içinde, günün ardından yemek yiyip aval aval yürürken gördüğü o inanılmaz kişinin omzuna dokunarak ilgisini çekmeye çalıştı. Jess Teodor'a bıkkınlıkla ve yorgunlukla cevap verince bile Teodor ayrı bir gülümseme içindeydi. Bilmiyordu; ama bugün ayrı bir elektrik ve içgüdü vardı üzerinde, Jess'in verdiği buluşmayla havaya uçan Teodor, geri geri akşam ne yapması gerektiğini düşünmek üzere odasına yol aldı.

Geçen boş zamanlarını bir kitabın içine boğularak geçirmişti, çünkü zaman onun için akmak bilmiyordu. Ortak salona geçerek okuduğu kitabı ara ara bölen arkadaşlarına susmalarını ve onu rahat bırakmalarını istese de didişmeler arada çok alevleniyordu. Bu olayı bırakıp buradan gitmeliyi. Buradan çıkmak, Jess ortalıklarda görünmüyordu. Nedenine anlam veremese de üstünde ki yorgunluğu hatırladı ve muzip bir gülümseme gene içine girdi. Ne yapacağını bilmeyen ve boşluğa bakarak gülen Teodor'un kitap okuduğu sanılsa da o arada ki kelimelere bakarak akşamı düşünüyordu. Piskopata bağlamıştı gene, yanına yaklaşan bin ah işiterek sırf bundan dönüyordu belki de kafası karışık ve içi alev alev yanmak istiyen aşka doymak isteyen bir erkekti işte, eski çıktığı sevgilisi okulun başlamasıyla zaten sona ermişti. İçinde ki karmaşa renkler müzik, kitapta ki bir iki kelimeyle birleşen romantık cümleler hepsi boştu aslında hepsi yarım yamalak saçma boş. Hayatı boştu ve o salak gibi bir aşka bağlanacaktı. Hemde hiç bilmediği umutsuz bir aşka. Yaz ayında kış soğunu yaşamamak adına ısıtmak yüreğinin içini, umutlu ya da umutsuz taneciklere ayırarak dörde bölünmek. İşte bilinmeyen yola bir adım daha, hayat daha yeni başlıyor yeni bir nefes daha az kaldı, onun buraya gelmesine ve ardından başlıyor, göl kenarında ki o amansız senfoni...

Zilin sesi tüm odada yankılanıyordu. Uyuyakalmaması için büyüyle ayarladığı çalar saati tam vaktinde onu uyandırmıştı. Uyuyalı çok olmamıştı ama tamda ihtiyacı olduğu kadar uykusunu alabilmişti. Gözlerini açtığında oda zifiri karanlıktı. Etrafında ne olup bittiği görebilmesi için Jess, gözlerini kıstı. Ardından kollarını iki yana açıp esneyerek gerindi ve gözleri artık karanlığa uyum sağladığında ayağa kalktı ve terliklerini ayağına geçirdi. Oda arkadaşı yatağında bir bebek edasında uyuyordu. Çalan zil sadece Jess’in duyması için ayarlandığından, diğer kız uykusunda tatlı tatlı mırıldanıyordu. Kim bilir rüyasında neler görüyordu. Jess, mahmurluğu üzerinden kalksın ve tüm yorgunluğu tamamen kaybolsun diye banyonun yolunu tuttu. Duş almak ona her zaman iyi gelirdi. Sıcak suyun teninde bıraktığı his onu daima diri tutmaya yeterdi. Su ile her ne şekilde olursa olsun bütünleşmeyi sevdiğinden, duşun altında geçirdiği birkaç sıcak ve keyifli dakika bile onu kendinden alıp başka dünyalara götürmeye yetiyordu. Duştan çıktığında yüzüne kocaman bir gülümseme yayıldı. İçerisi buharın etkisiyle biraz daha ısınmıştı. Şu çocuk olmasa gecenin bu saatinde buharın yaşattığı keyif ile sarhoş olabilirdi. Ama daha fazla zaman kaybetmeden giyinmeli ve aşağıya inmeliydi. Bekletilmeyi sevmezdi, aynı zamanda bekletmeyi de. Ama şuan ayakları geri geri giderek gidecekti çocuğun yanına. Bu yüzden de biraz bekletse hiçbir sorun olmazdı. Banyodan bornozu ile odasına geçip giyindi. Siyah balıkçı yaka dar bir kazak geçirdi üzerine. Bu kazağını çok severdi. Beyaz bir teni olduğundan üzerinde daima hoş durmuştu. Kotunu da ayağına geçirip pelerinini ve asasını alıp salonun yolunu tuttu. Merdivenlerden ortak salona geçerken Teodor’un kendinden önce geldiğini gördü. Çocuğun yüzünde anlamlandıramadığı bir heyecan vardı. Sanki bir şeyleri bastırmak istercesine odanın içinde dolanıyordu. Jess kendisine ne söyleneceğini merak etmeye başladı. Belli ki, çocuk için çok önemliydi. İlerledi ve tam Teodor’un karşısında durdu. Küçük bir gülümseme ile “Hey, selam.” dedikten sonra anlatacaklarını dinlemek için sözü ona bıraktı.

Oradan oraya yürüyüp duruyor ve Jess'in onu ekeceğinden korkuyordu. Gece buluşmak istemesi de garibine gitmişti. Fakat bu daha da işine gelmişti. Sonra kulağına gelen sesle kafasını o yöne çevirdi. Yanan mumlar ve bir kaç ışığın onun gözlerine yansıması adeta Teodor'u sarhoşa çeviriyordu. Yeşil gözleri Jess!in dönen mavi gözlerine yansıyor ve birleşiyordu. Gülümsemesi ve içinde ki heyecan çoğalıyor boğazında ve midesinde bulanarak beynine sıçrıyordu. Yaşadığı bu garip anın sonunda kendini toparlayarak "Merhaba, geldiğin için teşekkür ederim. Aslında söylemek istediklerimi bir an evvel söylemem gerekirdi. Ama burada biri bizi görürse ceza alabiliriz. Bu yüzden gel beraber dışarıya çıkalım. Göl kenarına ne dersin? Bence bu hafif rüzgarlı ve soğuk günde oksijen bize birebir" demişti. Söylediğine katılan Jess çok yorgun ve bitkin görünüyordu, buna anlam veremeyen Teodor, "Sen iyi misin?" diyerek ortak salondan çıktıklarında bir yandan da onla sohbet etmeye çalıştı. İçinden söylemeye çalıştığı şeyler hep dostça ve arkadaşça çıkıyordu. Bellki ki dışarı çıkana kadar bu da olmayacaktı. Yan yana yürüyen iki gölge aralarında ki mesafa soğukluk gecenin karanlığında bile devam ediyordu. Rüzgar arada ki kar tanelerini dağıtır gibi olsa da göz göze gelmeme isteği buna karşı çıkıyor ve bekliyordu. Artık Hogwarts'ın o büyük kapısına gelmişlerdi. Mumların yanan ışıklarından geçerken ikisi de ayrı dünyalardaydı. Ama kapıyla karşılaştığında ikisi de ilk günkü gibi nefesini tutmuş ağır ağır kapıyı açmayı bekliyordu. Tedor, çevikliği ve elinin hafifliğiyle kapıyı açıp Jess'e yer verdi. Rüzgar Jess'e bilinmedik bir iz verse de Jess dalgalanan saçlarının derdinde olarak onları düzeltiyordu. Teodor ona arkadan bakarken ona hiç kimsenin yetemeyeceğini düşünüyordu. Kimse onu kendi bildiği kadar anlayamayacaktı. İçinde hissettiği kadar derinine dokunamayacaktı.

Edit: Devamı için https://hogwartsekspresi.editboard.com/gol-kenary-f36/huzura-akan-gece-t6034.htm#263125