Tozlu Sayfalardaki Tozlanmış Gerçekler

Gözleri, vernikten dolayı parlak olan, boş masanın üzerinde sırayla tıkırdattığı tırnaklarındaydı. Bu belki bir sıkılma ifadesiydi, belki kafasını çalıştırmakta olduğunun bir göstergesi, belki de kafasının durmuş olduğunun sinyaliydi. Ya da hepsinin sıradışı ama gerçek bileşimi. Olanları yakın dostu Dharja'ya anlattığında, kendisine yardımcı olabileceği cevabını aldığında, oturduğu sandalyeden kalkıp dostuna sarılıp öpücüklere boğmak istemişti fakat heyecanın ve şokun verdiği durdurulamaz dengesiz enerji yüzünden devrilmişti oturduğu yerden. Şen kahkahalar atarak yanına gelen darya elini uzatırken, kütüphaneye gelmesini fakat orda da sandalyelerden düşmesi, masalara takılması durumunda O'nu tanımamazlıktan geleceğini söylemişti gülerek. Eğlenceli kızdı. Luigi'nin içinde arkaplanda kalmış şen kişiliği O'nun yanında serbest kalıyordu. Katıla katıla güldüğünü görmemiş olanların onları eğlenirken uzaktan seyretmesi yeterliydi. Tanışmaları da Luigi'nin alışageldiği tarzın dışında olmuş, kendisine yabancıların yaklaştığı tarzın dışına çıkan Dharja, "Hey ciddi çocuk, başının fazla ağır olduğunu düşündüğünden mi saçların kısacık?" diyerek Luigi'nin ağzının açılmasına değil, alt çenesinin parmak uçlarıyla buluşmasına sebep olmuştu. Ama cevabı hazırdı bu cürretkar yabancı için "Evet, sanırım senin de başın fazla hafif olduğu için saçını bu kadar uzattın." tavırlarından dolayı kendisiyle yabancıların ve az tnaıdıklarının yakın temasta bulunmamalarına alışık Luigi, etsiz yanağından makas alınmasına şaşırmaya hazırlanmaktaydı ki, makas alan Dharja, sözlerini de süs olarak makasın yanına iliştirmişti. "Hazır cevapları tespit yöntemi diyelim buna" Luigi, şaşkınlığının içinde sıradışı bu davranışa olan saygısını küçük bir tebessümle göstermişti. Sonrası hep aynıydı; Luigi, Dharja, tanıştıklarına memnun olmaları, ortamı gevşetici kalıp cümleler. Dostluklarının geçmişinin ilk kaydı, işte o gün, orda alınmıştı. Tıkırtıların fonunda bunları düşünürken iri ve sarsıcı, gülen bir çift gözün masanın hizasına gelmiş olarak kendisini seyrettiğini farketti. O pozisyona gelmek için çömelmiş olan Dharja, masanın hemen ucuna koyduğu, ince, şekilli parmaklarıyla nedensizce bir sincap gibi görünmüştü Luigi'ye. Gülümseyerek son tıkını masaya sertçe sundu. Dharja'ya yaklaştığında, işimiz çok, oyalanma mesajı veren bir davranışla doğrulup uzaklaştığını gördü O'nun. Hızlı adımlarla arkasından gitmekteydi. Raflar, raflar, raflar... Rafların arasından geçiyorlardı. Dikkati hep dağınık olan Luigi, gözünün takıldığı bir kitap olduğunda duruyor, kitabı incelemeye koyulup Dharja'yı kaybediyordu. Koşar adımlarla O'nu tekrar bulduğundaysa vazo kırmış olan bir çocuk edasıyla elini başının ardına götürerek aşağı yukarı hareket ettiriyordu. İyice kütüphanede olma sebebini unutacaktı ki, Dharja'nın durmasıyla O da durdu. Gözlerini ovuşturup rafa yaslandığında, koca kütüphanede belki de yere sabitlenilmesi unutulmuş tek rafa yaslanabilecek kadar şanssız olduğunu hatırladı. İleri geri sallanan raf heyecanı arttırmıştı ki, devrilmeyeceği anlaşıldığında rahatlamanın etkisiyle bir şeyler bulmaya çalışan Dharja'yı rahatsız etti. "Üzerimize devrilmesi için yapmışlar bunu, burda olmaz aradığımız, şey, kitap. Dharja, kitap mı arıyoruz?" Kütüphaneye kafatası aramaya gelmedikleri kesindi fakat Luigi üzerindeki kasveti atmak, merakını dindirmek için konuşma yoluna gitmişti. O günden beri, beyninin haşlanmış karnıbahar kıvamına gelmesinin etkilerini hissediyordu. Yakın zamanda kendine gelmeliydi çünkü, kafasının içindekini başkasının malı gibi hissediyordu. Cevap beklemenin kısa sonsuzluğunda çenesine getirdiği elini nereye koyacapını bilemeyip omuz hizasınaki rafa dayamıştı.

Her zaman olduğu gibi geç kalmış olmalıydı. Dharja'nın randevu verip de erken veya zamanında gittiği görülmüş bir şey değildi zaten ama bugün en azından zamanında gitmeye çalışacağına dair kendisine söz vermişti. Bir yerden başlamak gerekiyordu, değil mi? Geç kalmış olduğunu bilmesine rağmen adımlarını hızlandırmak için hiçbir çaba harcamıyor ve bedenini o yöne doğru zorla ittiriyormuş gibi görünüyordu. Kitaplar seni yemez, Dharja. diye mırıldandı sadece kendisinin duyabileceği bir ses tonuyla. Annesi ne kadar kitap okuyorsa, Dharja o kadar az kitap okuyordu. Okul kütüphanesine gittiği en son zamanı hatırlamıyordu. Ders için bile gitmemeyi tercih ederdi. Ders çalışan biri olmadığından, sorun olmazdı. Kütüphanenin devasa kapısının önünde durduktan sonra "Eh, yeter bu kadar oyalanma" diyerek içeri girdi.
Onu hemen girişin karşısındaki masada oturmuş bekleyen Luigi'yi gördü. Her zaman olduğu gibi etrafına bakınmaktan çok masaya belirli aralıklarla vurduğu parmaklarıyla ilgileniyordu. Kaşlarını çatarak çocuğun yanına doğru ilerledi. Parmaklarını masaya koyarak çöktü ve gri gözlerini Luigi'ye dikti. Çok geçmeden fark etmişti Luigi, Dharja'nın orada olduğunu. Fark edilir edilmez düzelerek saçlarını geriye doğru attı ve kitap raflarına doğru ilerlemeye başladı. Aradıkları kitabın Sihir Tarihi bölümünde olabileceğini düşünüyordu. Pek emin olmasa da en yakın bölüm buydu. Biraz araştırma yaptıktan sonra bulamazlarsa da kütüphane görevlisine sormayı planlıyordu Dharja.

Dharja, Luigi'nin sorularının cevaplarının bulunduğu kitabı ararken, Luigi etrafta dalgın dalgın dolaşarak sürekli Dharja'dan ayrılıyor ve çok geçmeden koşarak geliyordu. Yine Luigi koşarak Dharja'nın yanına doğru gelirken, Dharja aradıkları şeyin bulunabileceğine inandığı bir kitap bulmuştu. Ünlü Büyücü Tarihleri. Umarım bundadır, diye düşündü. İşlerinin hemen bitmesi için ölüyordu. Bu sırada Luigi bir rafı devirecek gibi olmuş ve ardından konuşmaya başlamıştı;
"Üzerimize devrilmesi için yapmışlar bunu, burda olmaz aradığımız, şey, kitap. Dharja, kitap mı arıyoruz?"

Bu soru karşısında ufak bir kahkaha patlattıktan sonra, "Hayır tatlım, cincüce arıyoruz. Ah, aslında aptallık bende. Cevap bulunabileceğini ve kütüphaneye gelmen gerektiğini söylüyorum ama açıklama yapmıyorum." Yüzü yine ufak bir gülümsemeyle aydınlandıktan sonra eski konuşma pozisyonuna döndü. "Pek kitap okuyan biri olmayabilirim ya da ailem tarihe geçecek kadar ünlü olmayabilir ama hiçbir şeyin saklı kalamayacağı gerçeğini biliyorum. D'Aloise ailesini konu eden bir kitap olduğuna eminim. Oldukça ünlü ve ses getiren bir aileye sahipsin, sevgili arkadaşım. En azından bir soyağacı bulabileceğimize inanıyorum. Bulamasak da, kütüphanede geçirilmiş 1-2 saatin zararı olmaz herhalde." dedi ve gözlerini korkmuş gibi kırpıştırarak ince parmaklarını Luigi'nin yakasına geçirdi. "Zararı olmaz, değil mi?" Bu hareketine de en çok gülen Dharja olmuştu. Luigi'nin cevabını beklemeden ellerini Luigi'nin üzerinden çekti ve az önce bulduğu kitabı bulundukları yerden fazla uzakta olmayan masaya koydu. "Sen bunu bir incele, ben diğer kitaplarda göz gezdireyim." diyerek tekrar Sihir Tarihi bölümüne doğru hantal hantal yürüdü.

Çok geçmeden Dharja yine rafların arasından görülmüştü. Ama masaya gelmek yerine asasını kaldırmıştı ve ince bilek hareketleriyle seçtiği kitapları tek tek Luigi'nin oturduğu masaya yönlendiriyordu. Luigi ise bu sırada, Dharja'nın az önce ona incelemesi için verdiği kitaba gömülmüştü. Dharja'nın masaya gönderdiği ilk kitap pek dikkatini çekmemişti. Bunun üzerine Dharja, gönderdiği ikinci kitabın Luigi'nin kafasına düşmesine neden oldu ve Luigi ona bakınca iki elini havaya kaldırarak gülümsedi. Ardından diğer kitapları da masaya gönderdi. İlk gönderdiği kitabın üzerine yerleşiyordu hepsi. Seçtiği kitapların hepsi masada toplanıp Luigi'nin yüzünü kapatınca kendisi de o tarafa doğru yürüdü ve iç çekerek arkadaşının yanına oturdu. "Şu anda seni bu kadar kitapla başbaşa bırakıp kaçmak için planlar yapıyorum, bilmiş ol." dedi ve masaya bıraktığı kitaplar arasından bir tanesini önüne alarak sayfaları karıştırmaya başladı.

Elini dayadığı raftaki kitaplara can sıkıntısında ötürü bakışlarını kitaplara dikmişti. Bir çoğunu okumak istiyordu. Okumakla çok zaman geçiriyordu ama o bundan tatmin olmuyordu. Daha çok okumak istiyordu. Kütüphaneden de belki bu yüzden korkuyordu. Kendisini tamamen buraya hapsetmek. Yapabileceği, Luigi'den beklenecek bir durumdu bu. Kitap aralarından gördüğü, masada uyuklamakta olan öğrenciyi görünce, O'nun vaktinin tamamının orda geçtiğini varsayarak, işte ben tam da bundan bahsediyordum diye düşünmeye başlayacaktı ki az önce sormuş olduğu soru karşısında Dharja'dan bir kahkaha gelmişti. Kahkaha ile ilgili bir şeyler olduğunda hep aklına bademcik gelen Luigi'nin gözlerinin önüne yine bademcik gelmişti. O görüntünün arasında Dharja, Luigi'nin bildiği ama almak için sorduğu cevabı verdi. "Hayır
tatlım, cincüce arıyoruz. Ah, aslında aptallık bende. Cevap
bulunabileceğini ve kütüphaneye gelmen gerektiğini söylüyorum ama
açıklama yapmıyorum." Aptallık konusunda normal bir zaman olsa sıkıştırır, üzerine giderdi Dharja'nın fakat içindeki kasvet tembelleştirmişti kendisini. Belki kütüphanelere has koku uykusunu getirmişti. Kitap aralarından gizlice bakıyormuş edasıyla gözlemler yapmaya odaklamıştı ki Dharja yine devreye girdi. "Pek
kitap okuyan biri olmayabilirim ya da ailem tarihe geçecek kadar ünlü olmayabilir ama hiçbir şeyin saklı kalamayacağı gerçeğini biliyorum. D'Aloise ailesini konu eden bir kitap olduğuna eminim. Oldukça ünlü ve ses getiren bir aileye sahipsin, sevgili arkadaşım. En azından bir soyağacı bulabileceğimize inanıyorum. Bulamasak da, kütüphanede geçirilmiş 1-2 saatin zararı olmaz herhalde." deyip Luigi'nin içindeki baygın adamı iyice sıkıştırmış oldu. Ardından, bembeyaz teninin sarmış olduğu narin parmaklarını Luigi'nin yakasına geçirip istediği cevabı verilmeden zorla aldığı sorusunu sordu. "Zararı olmaz, değil mi?" Az önce elinde olan kitabı masaya koyduktan sonra yine kıpırdatmıştı ses tellerini. "Sen bunu bir incele, ben diğer kitaplarda göz gezdireyim." Sıkılgan bir ifadeyle başını tamam manasında salladıktan sonra Dharja'ya farkettirmeden muggle işi bir karikatür dergisini çekip aldı.Dharja'nın koymuş olduğu kitabın arasında okumaya koyuldu. Bu sırada masaya bir kitap daha gelmişti. Luigi oralı olmayınca, ikinci kitabın kafasına düşürülmesiyle kendine gelmiş, durumun farkedilmemesi için Dharja'ya bakarak en tatlı tebessümünü takınıp ellerini kaldırmıştı. Kitaplar geliyordu devamlı. Ara sıra önünde ufak bir tepe oluşturmakta olan kitapların perdeliğinde başka bir kitabı incelemeye koyulmuş izlenimi vermek için kitap değiştiriyordu. Dharja kitap göndermeyi bitirip masaya geldiğinde "Şu anda seni bu kadar kitapla başbaşa bırakıp kaçmak için planlar yapıyorum, bilmiş ol." deyip bir kitapla ilgilenmeye başladı. Luigi'nin kafasındaysa kitaplardan oluşan perde, farkedilmeden okuyacağı seviyeye düşene kadar elindeki dergiye devam etmekti. Hem kendi çok istemiyordu bu yaptıklarını. Bir şekilde aşmışlardı o konuyu ve anımsamak işine gelmiyordu. Sıkılma sebebi büyük oranda buydu. Yüzüne alaycı bir gülümseme takıp Dharja'yı cevapladı. "Peki, kaçarken kendini kitaplardan korumayı unutma" sadece gülmüştü Dharja ve elindeki kitapta bir şeyler yakalamış gibi duruyordu. Hayır, bu kadar hızlı olamazdı ama o kadar hızlı olmasını istemişti Luigi. Ne yapacaklarının farkında olmadığından böyle bir şeyi yapmasına izin vermezdi. Dharja da yapmazdı zaten bunu fakat Luigi işini garantiye almak istedi ve kütüphane ortalamasına göre biraz yükse bir sesle konuştu. "Evet, kaçıp gitmeyeceğini garanti etmiyorsan şimdiden söyle ki programımızı ben ona göre devam edeyim." Tekrar önündeki dergiye döndüğünde kaşları gerginliğin anlamını hakırıyordu.

"Peki, kaçarken kendini kitaplardan korumayı unutma" Luigi'nin bu alaycı sözleri keyfinin yerine gelmesini sağlamıştı. Ama bu keyif yalnızca birkaç saniye sürmüştü. Bir süre sonra transa geçmiş bir şekilde önündeki kitabın sayfalarını hızla çevirirken buldu kendini. Sayfaları yırtarcasına çevirirken elbette okumayı da ihmal etmiyordu. Herhangi bir şey bulmaya çalışıyordu. Yardımcı olabilecek ve onları buradan kurtarabilecek herhangi bir şey. Ne kadar hızlı olursa o kadar iyiydi. Yardıma ihtiyacı olan kişi Luigi yerine başka biri olsaydı kılını bile kıpırdatmazdı. Onu kütüphaneye sokabilecek ve bunca kitap arasında kaybolmasını sağlayabilecek sayılı kişilerdendi Luigi. Bir kitap aşığı onun bu düşüncelerini duysa tepkisi ne olurdu, merak ediyordu. Onun dışındaki bütün aile üyeleri kitap okumaktan son derece keyif alırlardı. Dharja ise evlerindeki devasa kütüphaneyle fazla içli dışlı sayılmazdı, diğer aile üyeleri kadar. Aslında Luigi durumu anlatıp kendisinden yardım istediğinde de ufak bir bocalama süreci olmuştu. Yardım edecek hiçbir şey aklıma gelmedi diyerek işten sıyrılabilirdi tabii ki ama bu gerçeği öğrenmenin Luigi için ne kadar önemli olduğunu bildiğinden işe koyulmuştu.

"Evet, kaçıp gitmeyeceğini garanti etmiyorsan şimdiden söyle ki programımızı ben ona göre devam edeyim."
Bu sözler karşısında kafasını gömdüğü kitaptan kaldırarak Luigi'ye sert sayılabilecek bir bakış attı. Ve anormal bir derecede değişim gösteriyordu bakışları. Her saniye sertliğin derecesi artıyordu. Sandalyesini arkadaşına biraz daha yaklaştırdı ve Luigi'ye doğru eğildi. "Bir de ben bakayım şu kitaba." diyerek Luigi'nin elindeki kitabı sertçe kendisine doğru çekti. Kitabın içindeki ince kitabı görünce ince kaşları kalkmış, sert bakışı değişmemiş ve dudakları kibirli bir şekilde büzülmüştü. "Bak, burada bulunmamızın tek nedeni senin şu öğrenmek istediklerini öğrenmek. Yapmak istemiyorsan benim de vaktimi boşa harcama, tamam mı?" ve yerinden hızla doğrularak az önce Luigi'nin elinde olmasına rağmen şimdi el değiştirmiş olan kitabın içindeki muggle karikatür kitabını Luigi'nin kafasına sert sayılabilecek derecede vurdu. Luigi'de en ufak bir değişim bile göremiyordu. Öylece oturmuş Dharja'ya bakmaktaydı. Dharja ise bunu yaptıktan sonra da yüz ifadesini zerre kadar değiştirmeyerek arkasını döndü ve masadan birkaç adım uzaklaştı. O, Luigi için uğraşıyorken, Luigi'nin kılını bile kıpırdatmaması Dharja için bile sinir bozucu sayılırdı.Ve eğer Luigi önemsemiyorsa, onun bu şeyi önemsemesi gerçekten saçmaydı. Masadan uzaklaşmış olmasına rağmen yavaşça tekrar Luigi'ye doğru döndü. Bakışları az da olsa yumuşamış, dudakları gevşemişti. Ama hala kızgın olduğu belli oluyordu.

"Planım şu gördüğün kitapları araştırmaktı. Zor bir şey değil, kendin devam edersin. Hoşçakal."