Alevlerın Yörüngesinde

Sabah erken kalkmanın verdiği huzursuzluk içinde az çok belli olan huzur... İşte bir gün daha tüm ilginçliğiyle ortaya konmuştu. Ortak Salonda, kitap okuyarak geçirdiği onca zaman sonra, kendini bir anda kapana sıkılmış hissetmişti. Bomboş gelen bir cumartesi içinde olmanın verdiği rahatsızlık tüm içini sarmıştı. Kendini nereye atacağını bilemeden çıktığı ortak salon sonrası koridorun orada buldu kendisini, herkes bir yerlere dağılarak kayboluyordu. Bugün için kimbilir ne eğlenceler planlamışlardı. Oysa Teodor, nedensiz bir şekilde herkesi reddetmişti. Bu reddetmeyi kimse hayra yormuyordu. Zaten onun aşık olduğunun dedikoduları her yerdeydi. Gizemli kız diyorlardı sevdiği kızın adına, gecelerce uyumayarak buluştuğu konuştuğu hatta öpüşüp birlikte bile olduğu söz konusuydu. Teodor bunu önesiyor muydu. Tabiki de önemsemeyerek gülüp geçiyordu. Gerçi içinde saklı olan kişiyi kimsenin bilmemesi hoşuna da gidiyordu. Tam bu sırada bir kaç gülüş ve şans eseri göz göze geldiği Jess, işte gizemli kız buydu. Kimse bilmese de ikisinin bilmesi herkese yetiyordu. Onun yanında ayaklı yanan bir muma dönüyordu Teodor, ama bu sefer üzerinde sakarlık yoktu. Onun yerine gayet arkadaşça "Aaa Jess" diyerek ona selam vermişti. Artık üzerindeki çekingenliğin gittiğini gören Jess ona gülümsüyordu. Yanında ki arkadaşı da ona bakarak değişen bu durumun nedenini içten içe düşünüp duruyordu. Teodor bunu anladığından "Eee kızlar neler yapıyorsunuz" diyerek ortamı yumuşatmaya çalıştı. Kız bu olaya pek inanmamış gibi görünse de "Biz iyiyiz sen?"demişti. "Bende iyiyim, yalnız bugün okul çok boş ve kasvetli değil mi? Sanırım herkes dışarda verilen partinin orada... " demişti. Kız bunu duyar duymaz, Jess'e yalandan veda ederek arkadaşlarıyla buluşmayı unuttuğunu ve çok önemli birinin orada olacağını söylemişti. Koridor kendi halinde akıp giderken iki dost gibi görünen ve içten içe yanıp tutuşan ikili ne yapacaklarını bilmeden oradan oraya yürüyordu. Teodor'un Jess'in kız arkadaşına yaptığı şey ne kadar hoş olmasa da onu oyalamak ve yakışıklı erkek kesmesi için yapması gereken tek şeydi. Şimdi geriye bir tek onlar kaldığına göre sözü Jess'in anlamlı bakan gözlerininden sonra ağzından çıkan bir cümleye bakmak olucaktı. Onu görünce içinde ki enerji tohumları bir bir dışarı çıkmak için yarış yapıyordu. Aralarında ki mesafe azalınca Teodor Jess'in koluna girdi. Bu tehlikeli bir davranış olsa da onun yanında artık cesaretli oluyordu. Korkak hallerini kendini açtığı o güne bırakmıştı. Belki de içinde ki aşk gittikçe olgunlaşarak onun büyümesine neden oluyordu.Her şeye inat tohum veren bir filiz gibi açarak büyüyordu. Kimse bilmeden gelişen ilişkiler hep diğerlerinden daha kuvvetliydi. Çünkü sonuç ne olursa olsun kaybolmayacak bir arkadaşlık oluyordu.

Güneş ışınları pencerelerden içeri süzülüyordu. Cama vuran sarı ışık eğer vitraylardan yansıyacaksa bin bir renge bürünüyordu, yok eğer şeffaf camdan yansıyacaksa sadece o billur sarısını saçıyordu. Hala kış olmasına rağmen, gökyüzünden sabahın erken saatlerinden beri süzülen ışıklar az da olsa ısınmaya, günün günlük güneşlik olmasına yetiyordu. Jess böyle bir güne uyanmaktan memnundu. Sıcaklığı iliklerine kadar hissetmek ona hep iyi gelirdi. Birde bu güzelliği böyle bir günde, derslerin olmadığı bir günde yaşamak ayrı bir zevkti onun için.

Sabah yataktan mutlu olarak kalkmıştı. Yeni bir güne uyanmak onu hiç böylesine mutlu etmemişti. Kahvaltısını aceleyle etmiş, günün kendisine ne getireceğini merakla beklemeye başlamıştı. O hep buna inanırdı. Güzel bir gün, güzel getiriler. Kahvaltıdan sonra ortak salonda biraz oylanmış, ödevlerini yarılamıştı. Sonra tam işlerini bitirmiş toparlanırken, arkadaşı Patricia onu dışarıda gezinmeye davet etmişti. Hatta davet etmeyip onu çekiştire çekiştire dışarı çıkarmıştı. Jess bu duruma kahkahalarıyla karsılık verip, bir süre sonra da o da arkadaşına uyum sağlamıştı. Salondan çıkıp koridora geçmişlerdi. Patricia sürekli olarak Jess’e bir şeyler anlatıyor, sürekli erkekler hakkında yorumlar yapıyordu. Jess hepsine de gülerek karşılık veriyor, arada sırada da kendi yorumunu yapıyordu. Çok değil beş altı dakika sonra artık kızın söylediklerini duymaz oldu. Yanında sürekli birileri bir şeyler anlatıyor ama o sadece karşısından gelen çocuğu izliyordu. Teodor’u. Günlerdir birbirlerini görmemişlerdi. Özellikle de sabahladıkları günden sonra sadece bir defa Büyük Salon’da karşılaşmışlar ve selamlaşıp yollarına devam etmişlerdi. Şuan ise karşısında duruyor ve Jess’ gülümsüyordu. Selam verdikten sonra Patricia hemen lafa atlamış ve kendi cevap vermişti. Sonra da Teodor’un dediğine aldanıp onların yanından ayrılmıştı. Jess için için kızın onları yalnız bıraktığına seviniyordu. Teodor ile bir süre koridorda yürüdüler. Önce konuşmadılar ama daha sonra kelimeler yavaş yavaş dökülmeye başladı. Jess ona, “Nerelerdeydin? Seni uzun zamandır göremiyordum.” diye sorduktan sonra Teodor onun koluna girdi ve yürümeye devam ettiler.

İnci tanesi gibi açılan dişleri arasında gülümseyen Jess'in ağzından çıkan tek tük özlem kokan kelimeler... Özlem bu olsa gerekti. Çıkan kelimelerde duyumsadığı o küçük duygu yumağı olan bütünleşmeler, nereden nerelere gelmişlerdi Jess'le onu öptüğü günü, parfümünün kokusunu içine çekerken zor da olsa karşı çıktığı günü anımsadı. Elini koluna koyduğunda içinde ki elektrik Jess'e doğru gidiyor, ayrı bir boyuta ilerliyordu. İkili bunu bilse de profesyonelce saklayıp dost bir edayla yürüyorlardı. Teodor, anın verdiği huzur ve gittikleri yolun kısalığını bile unutmuş bir şekilde Jess'le yürüyordu. Jess bunu anlamışcasına derin bir nefes aldı. Teodor durumu anlar anlamaz "Senin yanında kelimeler de anlamsızlaşıyor ve laçkalaşmaktan korktuğumdan yanımda olmanın tadını çıkarıyorum. Nerede olduğum kimin umurunda Jess, okulda başka bir köşe de ayrı kişilerleydim. Şimdi senleyim, ki sanırım önemli olan bu değil mi? Özlemin kokusu burnumda sen kolumda, çok ulu orta söylesem de bugün herkes şu aptal partiye gitmeyi tercih ediyor, ondan sorun olmaz umarım" diyerek kendini anlatmak yerine onu özlediğini saçma sapan bir kağıda dökermişcesine hafif fısıldarmışcasına söylemişti. Gözlerinin içine içine bakan ve gittikçe kıpkırmızı kesilen Jess ne diyeceğini düşünüyordu. Teodor cevapları pek önemsemese de anın kokusunun içinde ve Jess'in ve Teodor'un çektiği aşk yörüngesinin alevli yollarına doğru yürüyordu. Bunu bugün kaybetmeyeceğine emin olmak için onu sarmak istemişti, ama etrafta birileri görebilrdi diye kol kola kaıp arkadaş taklidi yapmak en iyisiydi. Gizemli kız karşısındaydı. Gözleri alev alevdi. Teodor'un içine içine akarak su serpiyordu. Her türlü onunlaydı ve Jess'te onu aradığını ilk cümlesiyle kendisine söylemişti. Demekki bu iş yürüyebilirdi. Emin adımlarla yasak bir ilişkinin tohumları dökülse de onlar bu yasağın en saf ve derin kişileriydiler.

İkili, uzun koridor boyunca yürümeye başlamıştı. Etraf sakindi. Hafta sonu olmasına rağmen etrafta pek öğrenci yoktu. Herkes partiye gitmişti, onun içinde etraf olabildiğince sakindi. Bu da demek oluyordu ki görülmeleri olasılığı mümkün olduğunca en aza inmişti.

Jess, kolu Teodor’un kolunda, onun söylediklerini dinliyordu. Geçen günlere rağmen, Teo Jess’e olan sıcaklığını kaybetmemişti. Jess bunu onun dudaklarından dökülen kelimelerden anlayabiliyordu. Aynı yumuşak ses tonu, aynı sevgi sözcükleri, aynı kararlılık. O sesiyle bir nevi Jess’e kendini sunuyor, onu isteme arzusu içinde hapsoluyordu. Jess bunu da görebiliyordu. Onun gözlerin içine dik dik baktığında, tüm bu duygu karmaşası bir alev topunun yörüngesinden geçip Jess’in önüne ayna gibi bir berraklıkla seriliyordu. Ve o bunu sevmeye başlamıştı. Tüm bu kaçamaklığı, bu tatlılığı, sevildiğini bilmenin verdiği huzur artık Jess’i de içine hapsetmişti. Teo’nun söyledikleri bittikten sonra Jess yürümeyi kesip, gözlerinin içine gözlerini dikerek, “Bende seni özledim. Nasıl oldu bilmiyorum ama özledim işte. Daha önce bu kadar konuşmamamıza ve sadece bir gece birlikte oturup muhabbet etmemize rağmen seni demin karşımda yürürken gördüğümde özlediğimi hissettim. O an arkadaşımın anlattıkları her şey uzaktan duyulan gürültüye dönüştüler. Bir an önce son bulup ta gitmesini, senle beni yalnız bırakmasını istedim. Tek düşündüğüm o oldu.” dedi ve kocaman gülümsemesini yüzüne tekrar yerleştirdi. En içten ve sıcak bir şekilde. Kendisinden sonra Teodor da dudaklarını aralayıp bir şeyler söylemek üzereyken ufak bir ses duydular. Nereden geldiği belli olmayan küçük bir çıtırtıydı sadece. Jess, “Buradan gitsek iyi olacak. Boş sınıfa ne dersin? Konuşmamıza orada devam edelim mi?” dedi. Bu mutlu anı bozmayı hiç istemezdi ama başkasının da gelip işlerini mahvetmesine de göz yumamazdı.

Rpnin devamı için....

https://hogwartsekspresi.editboard.com/bo-synyf-f153/yasak-bir-ylikinin-tohumlary-t6124.htm#269143