Daphne Genallia Floats

Ad-Soyad : Daphne Genallia Floats

İstenen Bina : Slytherin

İstenen Sınıf : 6

Karakter Özellikleri : Gena, küçüklüğünden beri hep ailesinden farklı özellikler göstermişti. Ailesinde tek sevdiği insan olan ablası uzun süre önce evi terk etmiştir ve Gena, sabırsızlıkla onun yanına gideceği günü beklemektedir. Ailesinin mide bulandırıcı derecede iyi olduğunu düşünen Gena, onların aksine son derece çıkarcı bir insan olmuştur. Yaptığı bencillikler zaman zaman annesiyle takışmasına neden olsa da çoğu zaman bu bencilliklerini kimsenin ruhu duymadan yapabilmesini sağlayan bir kurnazlığa sahiptir. Kendisine yapılan her kötülük karşılığında intikam almasını çok iyi bilir.

Ayrıca babası bir Muggle'dır ve Gena bu durumdan oldukça rahatsız olmaktadr.

Karakter Geçmişi : Gena, ailesiyle birlikte Londra'ya yakın bir büyücü köyünde yaşamaktadır. Annesi seherbazdır. Babası ise bir muggle doktorudur. Ablası Megan ise çok küçükken evden ayrılmıştır ve Karanlık Taraf'a hizmet etmektedir.

Örnek Rp (başka bir sitedeki rp’mden alıntıdır.)

Genallia, sinirle odasına çıkıp kapıyı çarparak kapattı. Annesinin sinir bozucu laflarından bıkmıştı. Yine bir sürü laf işitmişti, hepsi de birbirinden saçmaydı. “Büyüklerine karşı daha saygılı olmalısın Gena. Bu davranışları kimden alıyorsun anlamıyorum. Bizim ailemize layık olmaya çalışmalısın. Bu sene Hogwarts’a gidiyorsun. Orada ailemizi iyi temsil etmelisin…”

Her zaman her lafa karşılık veren Gena, bu seferki konuşmanın başından sonuna kadar susmuştu. Nefretle annesine bakmakla yetinmişti sadece. Annesinin onu anlamasını beklemiyordu. Ama bu saçmalıklara da daha fazla dayanmayı düşünmüyordu. Odasına çıkar çıkmaz pencereyi açtı. İçeriyi yaz gecesinin hafif esintisi doldururken gözlerini dışarı dikip öyle durdu bir süre. Sonra “Lanet olsun” diye mırıldanarak odasının karışıklığının içinde bir parşömen ve tüy kalem arandı. Uzun uğraşlar sonucu bulduğunda yere oturdu ve aceleyle parşömene yazı yazmaya koyuldu. Ama daha yeni başlamıştı ki pencereden gelen tıkırtıyla irkildi ve tüy kalemi elinden bıraktı. Hırçın baykuşu sonunda dönmüştü. “Aptal yaratık” diye mırıldandı sinirle. Simsiyah baykuş Gena’ya gözlerini dikmiş kıpırdamadan duruyordu pencerenin önünde. Gena, yarım bıraktığı mektubuna devam etti. Bittiğinde ayağa kalkıp bir süre düşündü. Kararının kesin olduğuna karar verdi ve mektubu alıp baykuşun bacağına bağladı. Ama tam o sırada odasının dışından gelen sesi duydu ve mektubu alelacele çözüp elinde buruşturdu. Birisi odasının önündeki koridora cisimlenmiş olmalıydı. Yaklaşan ayak sesleri ve kapının açılısını duyuyordu ama kapıya arkasını dönmüş bekliyordu hala. Muhtemelen gelen kişi annesiydi ve şuan yüzünü bile görmek istemiyordu o kadının.

“Fazla kalamayacağım.” diye fısıldadı birisi. Gena direk arkasını döndü, gördüğü karşısında şaşırıp kaldı. Bir o kadar da heyecanlandı. Bu ablası Megan’dı.

Gena’nın ailesinde tek sevdiği kişi ablasıydı. Onun dışında tüm ailesi sinir bozucu derecede iyi huyluydu. Ama ablası asiydi, karanlık işlerle uğraşırdı, kısa bir süre önce de evden tamamen ayrılmıştı. Gena onu bir daha bu evde görmeyi ummuyordu. Ancak şimdi karşısındaydı. Merakla ablasının kurnazca parıldayan gözlerine ve gülümseyen yüzüne baktı. Ablası hiçbir şey söylemeden odanın içinde dolaştı ve Gena’nın yanına geldi. Siyah baykuşu ve Gena’nın elindeki buruşturulmuş mektubu fark etti. Megan’ın meraklı bakışlarını gören Gena,

“Seni burada gördüğüme inanamıyorum. Nasıl geldin bilmiyorum ama seni gördüğüme çok sevindim. Ailem sana yaptıklarını bana da yapıyor. Kendilerini hayatımı burnumdan getirmeye adamışlar sanki. İşte, bu mektup da sanaydı zaten. Daha fazla dayanabileceğimi zannetmiyorum.” dedi ve elindeki mektubu uzattı. Megan mektubu aldı ve okumaya başladı.

“Megan, son zamanlarda bu ev iyice çekilmez bir hal aldı. Gelip beni alabilir misin? Kararım kesin. Bu evde tek bir saniye daha bile kalmak istemiyorum.”

Okudukça yüzündeki gülümseme genişledi.

“Ah Gena, buraya seni almaya gelmedim. Sadece sana emanet etmem gereken bir şey var. Seni alacağım gün de gelecek. Ama şimdilik bu evde kalman daha doğru.”

Gena, itiraz etmeye hazırlanıyordu ama Megan sözünü kesti.

“Deneme bile Gena. Şimdilik doğru olan bu. Ben işlerimi yoluna koyar koymaz yanıma çağıracağım zaten seni. Burada daha fazla durmasam iyi olur. Şimdi gitmeliyim. Emanetime iyi bak, bu sene Hogwarts’a başlıyormuşsun, onu yanında götürmeye kalkma. Eğer ben onu almaya gelmezsem serbest bırak. O beni bulur.”

Gena, Megan&’ın neden söz ettiğini bilmiyordu. Hiçbir şey anlamamıştı. Açıklama isteyen gözlerle baktı. Ama Megan bunu görmezden geldi. Arkasını döndü,

“Kendine iyi bak Gena, ailemde gurur duyabileceğim tek insansın bunu unutma.” dedi ve gözden kayboldu.

Gena’nın kafası çok karışmıştı. Yere oturdu ve düşünmeye başladı. Megan ne emanetinden bahsediyordu, ona hiçbir şey vermemişti ki… Tam o sırada odasında içinde minik bir yılan olan bir kafesin varlığını fark etti. Son anda kendini kontrol edip çığlık atmamayı başardı. Ablasının bahsettiği “emanet” bu olmalıydı. Ama bunu neden vermişti ve ne zaman almaya gelecekti? Megan her zaman yaptığı gibi yine Gena’yı kafasında bir sürü soru işaretiyle bırakıp gitmişti. …

RP Seviyesinden dolayı 5. Sınıf Slytherin, iyi RP'ler.