Elouise Carter
Ravenclaw 5. Sınıf Öğrencisi
Mesaj Sayısı : 1
Galleon : 10903
Ekspresso Puanı : 0
Kayıt tarihi : 22/12/09
 |  Konu: Elouise  Salı 22 Ara. 2009, 23:31 | |
| Ad - Soyad: Elouise Carter İstenen Bina(lar): Mümkünse Slytherin veya Ravenclaw İstenen Sınıf: 5 veya 6. Karakterin Genel Özellikleri: Zekasını kullanmayı bilen bir kurnaz, narsistin teki, ailesi nedeniyle şımarık, sadakatsiz ve dikkat çekmeyi seven biri. Karakterin Geçmişi: Tam geçmişi yok ama şimdilik kısa ve öz olarak bir şeyler söyleyebilirim. Abisi ailesine oldukça karşı geldiğinden küçük yaşta onu öldürmeye teşebbüs etmiş ve bunuda başarmıştır. Sorgularda ismi geçmemiştir. Onun yerine babası Adrian ağır ceza yemiştir. O günden sonra kendini keşfettiğini sanan bir ergen gibi davranıp zarar vermekten hoşlanır oldu. RP Örneği: - Spoiler:
Issız bir sokak gibiydi, yürüdüğü bu koridor. Bir yere çıkma umuduyla devam ediyordu sanki Umutluydu hep ömrü boyunca. Belki kendini bu çıkmazın sonunda bulabileceğiydi ümidi. Kahverengi tonlarındaki duvarlara baka baka gidiyordu bu çıkmazın içine doğru. Tırsıyordu uzaklardan gelen uğultu yüzünden. Karanlığın içinde hapsolmuş bir ruh gibi yalpalayarak yürüyordu bu koridorda. Benliğini bulmaya çalışıyordu belki. Belki de bulunmaya çalışıyordu kimseler tarafından. Var olduğunun hissine kapılmak istiyordu. Mumlar vardı etrafında. Evet, duvarlarda asılmış örümcek ağlarıyla süslü mumlardı bunlar. Görmek istemeyeceği şeyleri fark ediyordu artık. Gün yüzüne çıkası yoktu nedensiz. Usulca devam ediyordu ıssız tüneli andıran koridorda.
Çıkışa yaklaştığını sanarken yeni başladığının farkın varmıştı. Kendini bulduğunu düşünüyordu belki de. Ama kaybolmuştu kendi içinde. Sırtını dayayacak bir sıcaklık arayışındaydı. Yavrusunu kaybetmiş bir kartal gibi tırmalıyordu duvarları. İstiyordu bir şeyleri biliyordu ve paylaşmak istiyordu. Gözlerini kapadı sonsuzluğunda bitişini göreceğinden korkuyordu. Yeşil gözlerini kapadı o işte. Duvarlara tutunarak devam ediyordu. İçerisi ısınmıştı daralmıştı Elouise. Bulacaktı bir şeyler veya unutacağını sanıyordu bazı şeyleri. Kaybolmuştu aydınlığa açılan kapıya doğru yürürken. Kahverengi halının üstüne basıyordu. İnatla direniyordu bu sıcaklığa. Alnından terler boşalırken o hala nefsine sahip olma çabasındaydı. Gözü dönmüş bir akbaba benzeri bir şeydi artık o. Sona yaklaşmak istiyordu. Büyü bir hikâye yaşam ise bir çöp gibiydi onun için. Diğerleri gibi değildi o. Kendini beğenmiş narsistlerin içinde büyümesine rağmen hep en ezilen duygulara sahip minik bir kızdı. Kimsin sen? diye sorar o her zaman kendine. Dayanabileceğini sanıyordu o. Ama dönüşü de yoktu artık. Çürümeye bırakılan bir kemikti kendi gözünde o. Çığlıkları yankılanıyordu boş koridorda. Sadece dibindeki birinin duyabileceği gibi fısıldadı usulca.
“ Sadece bir kez. ”
Ne demek istediği anlaşılmıyor gibiydi. Zaten anlayacak kimse de yoktu. O sıcaklığın içinde pişecek bir kemik torbasıydı o artık. Aslında tek isteğini belirtiyordu ağzından çıkan bu sözler. Bu güne kadar kimseden bir şey istememişti. Ne yalvardığı oldu ne de içinden gelenleri söyleyebildiği. Hep bastırılmış bir ruhla yaşamıştı o. Nasıl dayandığını kendi bile bilmese de seviyordu o böyle yaşamayı. Belki sevdiği sanılıyordu. Etrafındakiler önemsemiyordu onu. İlgiyi aslında o hep üzerine çekiyor gibi görünüyordu. Hâlbuki bugüne kadar yanına gelen kişilerin neredeyse hepsi ya onu ezmek ya da dövmek için gelmiş bulunmaktaydılar. Elouise artık bu eziyetten bıkmıştı. Zaten bunu kendine bile açıklayamadığı için bir sefer bile dur diyemiyordu. Kendini kendine açamamışsan başkasının seni anlama olasılığı kaçtır acaba? Elouise için hayat bu kadar kısaydı işte. Gelip geçici bastırılmış duygular, sadakatsizlik, hissedilmeme vb. duygular. Elouise hala tutunarak koridoru yürüyordu – ki buna yürünmek denmez -. Bir nevi sürünüyordu. Bir ışık görünmüştü. Ya da Elouise öyle sanmıştı. Elouise koşmaya çalışıyordu. Işığa doğru yaklaştı bu bir çıkış gibi görünse de aslında sadece bir oda olduğunu fark etmişti Elouise. Ama sevinmişti. Çünkü burada kahverengi bir koltuk, esinti ve bir şömine vardı. Daha mutlu olabileceğini sanmıyordu Elouise. İçindekileri hala kendine bile söyleyemezken gözleri kapalı düşünmeye devam ediyordu. Sonsuzluğu burada mı bitecekti? Bir mezara bile sahip olamayacak mıydı? Aklından tüm hayatını bir geçirdiğinde. Arkada bıraktığı kişileri düşündü ve gözlerinde kaybolmuştu.
| |
|
Euphoria Szôlôssy
Vendéglője Restorant Sahibesi
Ruh hali : 
Mesaj Sayısı : 862
Yaş : 32
Kan statüsü : Safkan ~ O dahil kimse bunu bilmese de.
Galleon : 12108
Ekspresso Puanı : 35
Kayıt tarihi : 21/03/09
| | Konu: Geri: Elouise Çarş. 23 Ara. 2009, 23:55 | |
| | |
|
Anasayfa