chryseis*

Ad - Soyad: Chryseis Kejathen
İstenen Bina(lar): Hufflepuff
İstenen Sınıf: 6. sınıf
Karakterin Genel Özellikleri: Eğlenceli, yaramaz, şakacı bir kızdır. İnsanları güldürebilmek en büyük eğlencesidir. Bu yönü yüzünden pek belli etmese de çalışkan biridir. Notları yüksektir, sınıfları geçmek oldukça kolaydır onun için. Ancak onun için zor olan bir şey varsa, birinin ona patronluk taslamasıdır. Böyle bir durumu hisseder hissetmez kavga etmeye başlar. Büyük, küçük dinlemez. Hakkını savunmak en büyük takıntısı haline gelmiştir. Ve böyle bir durumda haksız çıkması neredeyse imkansızdır.
Karakterin Geçmişi: Hazırladığımı söyleyemem.

Yatağında aniden dikildi genç kız. Başı dönmeli, gözü kararmalıydı ama olmadı. Gözünü bile kırpmadı. Üstüne örttüğü mavili battaniyesini pürüzsüz, bronz bacaklarından sıyırdı. Yataktan kalktı, geceliğinin eteği baldırlarından diz üstüne düştü. Ayağına terliklerini giydi ve Ravenclaw Kulesi'nden dışarı çıktı. Kendinden emin, fakat Imperius lanetine maruz kalmışçasına boş gözlerle ilerliyordu. Yine çağırılıyordu belli ki. Merdivenleri çabucak indi ve avluya vardı. Kim var kim yok diye takılmadan, kapıyı açtı ve gece soğuğu pilili geceliğini kaldırdı. Aldırmıyordu, sanki hissetmiyor ve görmüyor gibiydi. Hızlandı, okul bahçesinde hızla ilerleyerek Yasak Orman'ın girişine vardı. Bir an bile tereddüt etmeden daldı korkutucu ormana. İçeri girer girmez ay ışığı da yok olmuştu. Ama ayakları, nereye gideceğini biliyor gibiydi. Ormanın derinliklerine doğru ilerledi, koca bir kayın ağacının önünde durdu. Ağacın arkasındaki kayaya doğru yöneldi. Ama hayır, aslında bir kaya değil, bir inin girişiydi burası. Altında bir kaydırak varmış gibi, kayarak içeri girdi. İçerisi beklenilmesi gibi toprak değildi, aksine bir malikâne gibiydi fakat her taraf sütunlarla doluydu. Uçsuz bucaksız görünüyordu. Genç kızın dalgalı sarı saçları havalandı. Şimdi önünde yakışıklı bir beyefendi vardı. Soluk teni, gülümseyişini tehditkar bir gülüşe çeviren uzun, sivri köpek dişleri ve kan kırmızısı gözleri vardı. O bir vampirdi.
Vampir, ağır bir İngiliz aksanıyla genç kızı karşıladı, "Hoşgeldin." Genç kız bir an titredi, gözlerindeki perde kalktı. Şimdi ne yaptığının farkındaydı. "Hiç de hoşgelmedim. Geldiğimin farkında bile değildim." dedi sitemkâr bir sesle. "Devam edemeyiz Sebastian, bunu biliyorsun. Yakında okulda başım derde girecek." Ama vampir, genç kızdan vazgeçecek gibi görünmüyordu. Sivri tırnaklarla bezenmiş beyaz elinin işaret parmağını sağa sola salladı. "Hayır, hayır Ciéra, hayır birtanem. Tabii ki devam edebiliriz. Sana söz veriyorum ki okulda başın derde girmeyecek tatlım." Ciéra'nın gözlerinin içine dikkatle baktı, sert bir sesle, "Canımı sıkma," dedi. Bir an sonra, kız sahte bir neşeyle gülümsemiş, "Tamam o zaman," demişti. Sebastian acımasızca gülümsedi. Kurbanlarını kontrol etmek ona ilginç bir haz veriyordu. Ama asıl ilginç olan, bu kıza duyduğu iştahtı. Kanı öylesine doyurucu geliyordu ki ona, öldürmeye kıyamıyor, her seferinde ramak kala bırakıyordu. Ama bu sefer çok açtı. Günlerdir avlanmıyordu, Ciéra'yla devam etmemesi gerektiğini bildiğinden kendine engel olmaya çalışıyordu. Fakat bu gece, dayanamayacağını anlamış, kızı huzuruna getirmişti. Sebastian, bir banka çöktü ve eliyle genç kızı yanına çağırdı. Kız itaatkâr bir biçimde yanına oturdu, kafasını yana eğdi ve boynunu vampire teslim etti. Isırık acı vericiydi, aynı zamanda vampirin gözleriyle yaptığı oyunun etkilerini yok etmişti. Vampir açlıkla beslendi, beslendi. Ciéra ses çıkartmıyordu, ta ki durmayacağını anlayana kadar. Sebastian, her seferinde öldürmeden bırakırdı. "Sebastian, yeter!" diye seslendi. Fakat vampir öyle açtı ki duymuyor, görmüyor gibiydi. Sadece besleniyordu. "SEBASTIAN!" Bağırışları yetersiz kalan kız, artık yorgun ve halsiz düşüyordu. Kanın vücudundan ayrılması onu iyice güçsüz bırakmıştı. Eliyle çevrede sert bir cisim aradı, eli soğuk, demir bir cisme değdi. Hareket ettirebildiğini anladığında onu son gücüyle kaldırdı ve vampirin kafasına geçirdi. Beslenmeyi bırakan vampir, ne olduğunu anlamadan Ciéra koşmaya başladı, kanın emilmemesi bile gücünü artırmıştı sanki. Sütunlara tutunarak ilerlemeye devam etti. Ağlıyordu şimdi, vampir sıvısı onu hissizleştiriyor ve güçsüz düşürüyordu. Ama vampir sıvısı artık yoktu. Ağrı arttıkça yavaşladı ama bu sefer vampir koşmaya başlamıştı. Bir an sonra yanındaydı ama sadece tırnakları değebildi kızın kollarına, Ciéra bir şaşırtmacayla yana kaçmış, sonra ileri koşmaya devam etmişti, koştu, koştu, girişe kadar koştu. Tırmanmaya çalışırken vampir onu yakaladı, ona arkasından sarıldı. "Özür dilerim, özür dilerim, çok özür dilerim..." diyerek af diliyordu ondan. "Bırak gideyim," diye fısıldadı Ciéra. "Lütfen, Sebastian, bırak gideyim." Vampir kollarını kızın bedeninden çekti ve gözden kayboldu.
Ciéra dışarıdaydı, oksijenin etkisiyle daha iyiydi şimdi. Fakat başka vampirler kokusunu almadan kaçmalıydı. Kayın ağacının önünde koşmaya başladı, rotasını hiç değiştirmemesi halinde bahçeye çıkabilirdi. Öyle oldu da, şimdi bekçi kulübesinin yanı başındaydı. Okula doğru koştu, can havliyle kapıyı açtı, yatakhaneye gidebilmeyi umuyordu. Ancak ikinci katta takati kalmadı, ve ilk kapıdan içeri girdi. Sırtını kapıya yasladı ve ağlamaya başladı.

Onaylanmıştır.
İyi rpler!