Tatlı Huzur

Gölde zıplayan balıkların şıpırtısı, rüzgar ağaçları sallandırdığında çıkan hışırtı ve neşeli öğrencilerin kahkahaları... İnsan biraz huzur aradığında gelebileceği en güzel yer göl kenarı olurdu. Özellikle de Jezz için. Çoğu zaman yalnız kalmak istemese de şimdi her zamankinden daha çok yalnız kalmak istemişti. İçindeki huzursuzluğun nedenini bildiği söylenemezdi, ama konuşmak istemiyordu. Sırf bu nedenle arkadaşlarının olduğu yerlerden sabahtan beri uzak durmuştu, onu her çağırdıklarında küçük bahaneler ve beyaz yalanlar uydurmuştu. Hayır, Jezz normalde kesinlikle böyle bir insan değildi. Hele yalnızlıktan çekindiği kadar çekindiği bir şey olmazdı. İçindeki bu isyankar duygulara ergenlik mi deniyordu? Bu zamana kadar kendisine tamamen aykırı bir şeyin ortasında kendini bulabilmenin tek cevabı ergenlik olmalıydı. Büyük bir sedir ağacının gölgesinde otururken uzun süredir ilk defa kendisiyle başbaşa kaldığını biliyordu aslında. Bu iyi bir şeydi, çünkü çoğu zaman karar verirken düşünmeye bile zamanı olmazdı, ama şimdi bolca zamanı vardı. Başını ağacın kavuğuna iyice yaslayarak çimenlerin üzerinde kaykıldı. Arkadaşları dışında düşünmesi gereken bambaşka konular da vardı. İlk olarak ailesini düşünmeliydi, aslında çoğunlukla abisini. Acaba ona kızgın mıydı? Kızgın olması için bir neden yoktu kendi açısından. Sonuçta abisinin arkadaşına aşık olan kendisi değildi, değil mi? Bu konu tamamen Damon'ın kendi kafasında yaşadığı karşılıksız aşk ile ilgiliydi. Hala Damon'ın nasıl ona aşık olduğuna akıl sır erdiremiyordu Jezz. Abisi onu hep kankası olarak bilmişken, kankası kardeşine vurulmuştu. Ne kadar yanlış! Üstelik Jezz ona çoğu kez ismiyle hitap etmiyordu, o ısrar ettiği halde. İç geçirdi Jezz, huzursuzlanmıştı. Eğer abisini biraz bile tanıyorsa, kardeşine bozulmamış olmalıydı. Damon hakkında ne düşündüğü açıkçası genç kızın umurunda değildi, yeterki abisi ile araları asla kötü olmasın. Peki ya kendisine okulda tek karşı olan kıza ne demeliydi? Jezz hayatında nefreti ilk onla tatmıştı, tıpkı aşkı ilk Richard ile tatması gibi. Tabi bunun şuan düşündükleri ile hiç ama hiç alakası olamazdı. Nerden gelmişti ki şimdi o aklına? Lanet olası her yalnızlığında düşünceleri Richard'a odaklanmak zorunda mıydı sanki? Hayır, onu artık unutması gerekiyordu. O, kendisini Jezz'e göre saçma ama kendisine göre dahiyane bir bahaneyle terk edip Durmstrang'e geçmişti. Hem de daha iki sene önce! Omuz silkti Jezz. Yalnız kaldığında düşündükleri çokta akıllıca sayılmazdı. Belki de şu yalnız kalma işi kötü bir fikirdi. Birilerinin gelmesi daha eğlenceli olurdu doğrusu. Mesela Jezz'in daha önce konuşmadığı biri. Yeni biriyle tanışma fikri Jezz'i her zaman mutlu ederdi. Yeni yerler görmek ve yeni yüzler tanımak, her zaman güzeldi.

Out: Üzgünüm. Çok kötü bir rp oldu ama yapmayalı neredeyse üç buçuk ay olmuştu. İsteyen gelebilir, sorun değil.

» Huzur