3.Sezon

Misafir

Elwina hazırlıkların durumunu gözlemek isteyerek Büyük Salon'a girdi. Masalar her seneki düzenindeydi ve yemeklerin çoğu da hazır gözüküyordu. Başını kaldırıp gökyüzüne açılan tavana baktı. Hava oldukça kararmıştı, öğrenciler muhtemelen Hogsmeade'e varmışlar ve gruplar halinde Hogwarts yolundaydılar.

Genç profesör iç çekerek, Slytherin masasına yaklaştı. Yaz tatili ne de çabuk geçmişti... Sanki az önce o masada oturuyordu ve şimdiyse okuluna profesör olarak dönmüştü. Hogwarts'ın son Müdüresi Cécile Dumbledore ona bı yeni görevi önerdiğinde reddedememişti. Ne o ne de diğer dört arkadaşı. Şimdi beşi de tekrar buradaydı, fakat bu kez profesör olarak.

Eski yerini bırakıp, profesörlerin masasına ilerledi. Taht kadar büyük sandalyelerin arka kısımlarında kendi adını arıyordu. Sonunda incecik gümüşi harflerle ışıldayan kendi adını gördü. Masanın ortasına doğru tam Slytherin masasının karşısındaydı yeni yeri. Bir yanında Linda'nın diğer yanında ise Bellatrix'in adını görünce hafifçe gülümsedi. Bunları kim ayarladıysa oldukça dikkatli olmalıydı.

Gözleri ışıldayarak bir kez daha etrafına bakındı. Aslında bu sene beklediğinden de eğlenceli olabilirdi. Mezun olmak, kişilerin kim olduğunu değiştirmediğine göre, hayatı monotonlaşacak değildi ya...

Misafir

Angelina henüz hiç kimsenin gelmemiş olacağını düşünerek Büyük Salona girdi. Salon o görkemli güzelliğiyle karşısında duruyordu. Yıldızlı tavana hasretle baktı. Ne kadar da özlemişti. Sadece bir yaz önce bu okulda arkadaşlarıyla yaptığı tüm haşarılıklar gözüne o kadar uzak göründü ki bir anda. Sanki bir anda büyümüşler, her şey değişmişti..

Bu sene buraya bir Gryffindor öğrencisi olarak değil, profesör olarak geliyordu. Bu çok garip bir duyguydu. Karnındaki o boşluk hissi öğrencilik yıllarındaki eğlencelerini düşünmesiyle geri geldi. Kafasında bu düşüncelerle Gryffindor masasına doğru ilerledi. Aslında oturması gereken yer öğretmenler masasıydı. Yine de son bir kez olsun yanından geçmek istedi.

Bir gözü Gryffindor ambleminde ilerlerken öğretmenler masasında oturan Elwina'yı farketti. O ve üç arkadaşı daha Profesörlük teklifini kabul etmişlerdi. Linda, Fleur ve Bellatrix.. Böylece yine beraber olabiliyorlardı. Gryffindor masasını es geçip Elwina'ya doğru ilerledi. Ona göz kırparak tahta benzeyen sandalyelerin arkasındaki adlar içinden kendi adı yazan sandalyesini bulup oturdu. Elwina müdür sandalyesinin diğer yanında kalmıştı. Yanındaki sandalyede parlayan Fleur Delacour ismini görünce gülümsedi. Sonunda üstündeki suskunluğu atark Elwina'ya döndü.

- "Selam, Elw. Nasıl bir duygu, bu sandalyelerde oturmak?"

Misafir

Elwina Angelina'nın sorusuyla bir an için düşüncelerinden sıyrıldı.

"Ben henüz ne hissettiğimi ya da ne hissetmem gerektiğini anlayamadım doğrusu." diyerek gülümsedi ve ekledi: "Aslında dersler dışında pek de farklı davranmamız gerektiğini düşünmüyorum aslında." Eliyle Slytherin masasını gösterdi: "Şu masada oturanlarla kısa bir süre öncesine kadar aynı yerlerde yaşıyor, okuyorduk. Şu an tek değişen konumlarımız." Omuz silkerek eliyle fark etmez jesti yaptı.

Yan gözle Giriş Salonu'na açılan kapıya baktı. Hala kimse gelmemişti. En azından birkaç öğrencinin gelmedsini umuyordu.

Misafir

Elwina ile ikisi yeni durumları hakkında konşurken tanıdık bir yüz daha girdi görkemli salona. Linda koşar adım onlara yaklaştı. O sırada hiç birinin üstünde Hogwarts cüppesi olmaması günün en garip durumuydu sanki. Angelina Linda'nın "Hey! Elw... Angie... Nasıl hissediyorsunuz?" sorusuna cevap vermeden önce bir kaç saniye bakakaldı. Yeşiller içindeki Slytherin cüppesiyle gözünün önüne gelen öğrenci Linda'yı kafasından atarak cevapladı yeni Astronomi Profesörünü.

- "Hoşgeldin Lin.. Çok garip, sizin üsütünüzde Slytherin cüppesi görmeye öyle alışmışım ki. Bir yazda çok fazla şey değişti gibi gelmeye başladı."

Suskun kalmaya devam etti. Söyleyecek hiçbir şey bulamıyordu. Nelerin değiştiğini ilerleyen zamanlarda daha çok hissedecekti galiba. Onu en çok endişelendiren öğrencilerle ilişkisinde ne kadar resmi olması gerektiğiydi.

Misafir

Elwina en çok beklediği kişinin geldiğini görünce rahatlayarak onun yanına koşturdu ve arkadaşına sarıldı:

"Ohh sonunda geldin Lin! Konuşacak çok şeyimiz var senle. Ne yazdı ama! Tabi sen Marko'ndan kopamadın bir türlü görüşemedik!" dedi gülerek. Şu son haftalardır, Linda'yı sadece Ölüm Yiyen Toplantıları'nda görmüş, yanında Marius da olmayınca bir yalmızlık hissine kapılmıştı. Gerçi Hogwarts'a dönmek bile onu bu histen uzaklaştırmaya yetiyordu.

"Hoşgeldin Lin.. Çok garip, sizin üsütünüzde Slytherin cüppesi görmeye öyle alışmışım ki. Bir yazda çok fazla şey değişti gibi gelmeye başladı."diyen Angelina'ya "Biliyorum yaa ben de alışamıyorum." dedi.

Fleur, biraz gecikmiş olduğunu düşünerek Büyük Salona girdi. Kendini çok garip hissediyordu. Artık cüppe giymiyor olmak, ellerinde kitaplarla dersten derse koşuşturamayacak, İhtiyaç Odasında gizli partiler organize edemeyecek, odasını başkalarıyla paylaşamayacak olmak onu bir anlığına hüzünlendirmişti. Her şey bir yana, boşlukta gibiydi. İç çekerek Slyhterin, Gryffindor, Hufflepuf ve Rawenclaw masalarını geçip öğretmenler masasına doğru ilerledi.

Hogwarts'ta en sevdiği insanların, Angelina, Elwina ve Linda'nın öğretmenler masasına oturup konuşmaya dalmış olduklarını gördü. Gülümseyerek yanlarına koştu hemen. Onları görmek kendini daha iyi hissetmesini sağlamıştı.
"Selam!" dedi neşeyle. "Sizi bu masada görmek çok garip. Çok şey değişmiş. Alışabilecek miyiz ne dersiniz?"

Misafir

Elwina her zamanki şen şakrak Fleur'un gelip onlara selam verişini hafif bir tebessümle izledi. Aslında aynı masada oturacak olmaları ve kıyafet sınırlamasının yokluğu dışında pek bir fark yokmuş gibi gelmeye başlamıştı ona. Tekrar tüm kızlar toplanmışlardı. Tüm kızlar düşüncesi bir an için yüzünün kararmasına sebep oldu. Yanındaki boş sandalyeye bakarak "Bellatrix de nerede kaldı ki?" diye düşündü.

Fleur'u cevapsız bırakmamak için hafifçe o ve Angelina'nın tarafına eğilerek gülümsedi. "Garip ama seni de görmek güzel, Fleur." dedi. Gülümseyişi biraz daha genişlemişti. "Alışırız tabii ki. Küçücükken buraya gelip evim demeyi başarmadık mı biz? Şimdi de evine geri dönenleriz sadece. Daha güzel ne olabilir."

Başını hafifçe aşağı eğerek yüzük parmağındaki minicik taşlı yüzükle oynadı: "Benim tek sorunum, bu seneyi Marius'la geçirmeyi planlıyordum, evden ve ülkeden uzaklarda. Ama şimdi bu görevi kabul etmişken ne o burada kalabilir, ne de ben onun yanına gidebilirim." Özleminin boğucu ve karanlık hissi bir kez daha üzerine çökmüş halde sessiz ve derinden iç çekti.

Fleur kendine ayrılmış, üzerinde Fleur Delacour yazısı parlayan sandalyeye oturup arkadaşlarıyla konuşmaya başladı. "Garip ama seni de görmek güzel, Fleur." dedi Elwina ona dönerek. "Alışırız tabii ki. Küçücükken buraya gelip evim demeyi başarmadık mı biz? Şimdi de evine geri dönenleriz sadece. Daha güzel ne olabilir."

Fleur bu yanıtı çok sevmişti. Elwina'yı gülümseyip onayladı. Elwina yüzüğüyle oynayarak, bu defa daha hüzünlü bir sesle devam etti. "Benim tek sorunum, bu seneyi Marius'la geçirmeyi planlıyordum, evden ve ülkeden uzaklarda. Ama şimdi bu görevi kabul etmişken ne o burada kalabilir, ne de ben onun yanına gidebilirim."

Fleur, Elwina'yı çok iyi anlıyordu. O da yıllardır beraber olduğu Lamar'dan ayrılırken aynı şeyleri hissetmişti. Özellikle yazı beraber geçirdikten sonra şatoya dönmek çok zor gelmişti Fleur'a.

"Çok iyi anlıyorum seni." dedi Elwina'ya bakarak. "Ama napalım,bir süre böyle olması gerekiyormuş demekki. Umarım her şey çok iyi olur zamanla."

Misafir

Fleur "Çok iyi anlıyorum seni." dedi Elwina'ya bakarak. "Ama napalım,bir süre böyle olması gerekiyormuş demekki. Umarım her şey çok iyi olur zamanla."

Elwina arkadaşının desteğine hafifçe gülümsemekle yetindi. Daha sene başından onu özlemeye başlaması şaşırtıcıydı. 7 sene süren Hogwarts eğitiminin hiçbir gününde ailesinin hiçbir üyesini özlememişti. Sadece Marius'la tanıştığından beri günler sadece özlemle geçiyordu. Onun burada olmasını ne de çok isterdi. Yemekten hemen sonra ona bir baykuş yollamayı - muhtemelen Bolar'ı - beyninin bir köşesine yazdı. Haftasonu oraya cisimlenebilir miydi acaba? Tabii bu aralar dünyanın hangi bucağında görevdeyse...

Fleur aynı içten ifadeyle ondan bir cevap bekliyordu. Elwina onun her durumda bu kadar pozitif olmasına şaşırıyprdu. Belki Gören Göz'le ilgiliydi. Hafifçe sırıtarak "Ya sen Lamar'dan uzak kalmaya dayanıyorsun Fleur? Bu senin için yeni birşey bile değil, Hogwarts'ta yıllar boyunca ondan ayrı kaldın ama hiç seni umutsuz bir özleme gömülmüş görmedim. Gören Göz seni yönlendiriyor galiba." dedi.

Elwina Fleur'a dönüp sırıtarak "Ya sen Lamar'dan uzak kalmaya dayanıyorsun Fleur? Bu senin için yeni birşey bile değil, Hogwarts'ta yıllar boyunca ondan ayrı kaldın ama hiç seni umutsuz bir özleme gömülmüş görmedim. Gören Göz seni yönlendiriyor galiba." dedi merakla.
Elw haklıydı. Fleur Lamar'ı ilk tanıdığı andan beri tatiller dışında sürekli ayrıydılar. Ama hiçbir zaman dayanılmaz bir özlem duymamıştı Fleur.

"Yemekten sonra odama gel" dedi Fleur masanın üzerinden Elwina'ya daha da eğilerek. "Sana vermem gereken birşey var. Eminim çok seveceksin. Sana kendini olmak istediğin yerde hissettirecek birşey..."

Elwina'ya da bir çift ayna vermenin zamanı gelmişti anlaşılan. Bu Emmeline ve Fleur'un öğrencilik yıllarında uzaktaki sevdikleriyle konuşmak için kullandıkları sihirli bir nesneydi. Mektuptan ziyade görüntülü olarak karşılıklı konuşabiliyorlardı bu sayede. Ara sıra arıza çıkarsa da Fleur'un vazgeçilmezlerindendi bu ayna. Şu an için Elwina'nın sorununu çözebilecek tek şeydi.

Misafir

Elwina, Fleur'un onu odasına davet etmesine çok şaşırmıştı. İçten içe bunun anlamını merak ediyor ama öğrenmesinin tek yolunun şölenin sonuna kadar beklemesi olduğun biliyordu. Eğer Fleur bunu bu ortamında söylemiyorsa durup beklemeleri daha iyiydi demek ki. Sadece başıyla onaylayıp, konuyu orada bıraktı.

Masada oturan dört kişi de gözleri kapıda yarı sessiz bir şekilde birilerinin gelişini bekliyordu. Bu tören baya gecikmemiş miydi? En azından bir kaç tanıdık öğretmen gelip onları selamlasa pek fena olmazdı. Elwina, okulun ilk gününde sabahın köründe kalkıp erkenden kahvaltıya inen çömezler gibi hissediyordu kendini: Yarı olacakları hevesle bekleyen, yarı olacabileceklerden korkan. Yoo, aslında korktuğu olabilecekler değil, olamayacaklardı...

Tiger büyük salona girmişti büyük salon nerdeyse dolmuştu.Hemen profösörlerın önüne giderek onlara günaydın deyip geçti.

Sonra masasına geçip kahvaltı yapmaya başladı.

Vivien yine büyük bir heyecanla geldi Hogwarts'a. Ne kadar da özlediğini yeni anlıyordu. Dört uzun yemek masasından üzerinde Gryffindor arması olana geçti. Yemekler çok güzel görünüyordu. Artık öğretmenler masasına terfi etmiş kuzenine el salladı ve diğer öğrencileri beklemeye başladı.
Galadriel güzel geçmiş bir yaz tatili sonrası oldukça enerjikti. Kuzeniyle bol bol gezmiş ve onun yeni dersi için malzeme aramışlardı. Muggle dükkanlarını ezberlemişti. Bu anıların verdiği huzurla yemek yemeye başladı.

Misafir

Elwina, hafifçe esneyerek Büyük Salon'a girdi. Dün gece genç profesörlerle toplanıp eğlenmişlerdi biraz. Hogwarts'taki öğrencilik yılları boyunca bir sabah insanı olamamıştı ve görünen o ki şimdi de olamayacaktı. Selam veren öğrencilerini "Günaydın,..." ve "Sağol,..." şeklinde cevaplayarak geçti.

Öğretmenler masasına geldiğinde diğer profesörler de sessizce kendi kahvaltılarını ediyorlardı. Birkaçını başıyla selamlayarak, yerine oturdu. Çoğu kişinin mükellef kahvaltılarına yan gözle bakarak yüzünü buruşturdu. Sabahları hiç de iştahı olmadığını biliyordu. Kendine koca bir fincan buharı tüten kahve doldurdu ve bir açmayı önüne çekti tamamını yiyemeyeceğini bilerek.

Her zamanki gibi etrafını izliyordu. İşte şuradaki öğrenci dersine katılacaktı, o da ve yanındaki de. Hafifçe gülümsedi ve kahvenin rahatlatıcı etkisine şükrederek bir yudum daha aldı.

[b]Quilla Büyük Salon'a girdiğinde salonun yavaş yavaş kalabalıklaşmaya başladığını gördü. Her yeni dakikada birçok yeni kişi giriyordu.

Gözleriyle Linda'yı aradı. İşte ordaydı... Profesörlerin masasında, arkadaşı Elwina'nın yanında oturuyordu. Sessiz ve heyecanlı bir hali vardı. Ona el salladı. Linda ilk başta görmedi. Çevreyi izliyordu. Quilla el sallamaya devam etti. En sonunda görebilmişti. O da Quilla'ya el sallayarak karşılık verdi. Linda’nın yanındaki Elwina’ya da başıyla selam verdi Quilla.

Yanına gidip konuşmayı düşündü ama insanların içinde pek uygun olmazdı. "Daha sonra bi ara konuşurum nasıl olsa." diye geçirdi aklından.

Slytherin masasına yöneldi. Jeremy ordaydı. Bu çocuk Quilla'nın dönemindendi. Linda ve Elwina da bu çocukla tanışmıştı ve çok iyi arkadaş olmuşlardı. Ama Quilla Jeremy'yi pek de arkadaş olarak sevmiyordu. Ona karşı bir şeyler hissettiğini gizleyemezdi. Belki de o da Quilla'dan hoşlanıyordu.

Misafir

Elwina yan gözle Linda'ya baktı. Çok sevgilisi arkadaşı bütün yemek boyunca hüzünlü bakışlarla Slytherin Masası'nı süzmüştü. Quilla geldiğinde ona el sallayışı bile buruktu. Sessizce gülerek yüzünü buruşturdu. Hüzünlü bir Linda ne de çekilmez oluyordu. Bu konuda ne yapabileceklerini düşünüyordu. Şimdi profesör olmuşlardı, Slytherin değildiler. Ama Profesör Tonks Slytherin değil miydi? Yani onlar da Slytherin olamazlar mıydı?

Elwina ne zamandır kuralları bu kadar taktığına kızarak Linda'yı dürttü. Linda ona dönmeden hmm? layınca bir daha dürttü. Sonunda Lin ona dönünce sırıtıp, onun önündeki tabağını aldı. Cüppesinin omzundan onu çekip "Beni izle..." dedikten sonra kendi kahve kupasını da aldı.

Kimsenin bakışlarını umursamadan Slytherin masasına ilerleyip eski yerini buldu: "Zıpla bakalım, Jeremy." dedi onların yokluğunda yerine yerleşen Jeremy'e. Oğlan laf edemedi tabii ki. Elwina Quilla'ya da yana kaymasını işaret etti ve yerine geçti. Linda'ya da "Hadi geç bakalım yerine, Lin." deyip sırıttı tekrar. Masaya eğilip "Günaydın, Slytherin!" dedi. Alışık olmayan öğrenciler başta cevap veremediler sonra hep beraber bir günaydın! diyebildiler. Gülerek "Bizde de mi ruh kalmadı?" diyerek başını salladı.

» 5. Sezon
» 9. Sezon^^