~Eskisi Gibi~

Güneşin ilk ışıklarıyla yatağından sıçrayarak uyanan David, kan ter içinde kalmıştı. Kötü bir rüya -hatta buna kabus denilebilirdi- görmüştü. "Hayley'le ayrılmak... Hayley'den ayrılmak mı?.." diye geçirdi içinden. Kalbi hızlı çarpıyor, nefesi bazen kesiliyordu. Yatağından doğrulup yatakhanedeki banyoya gitti. ışığı açtı, aynanın karşısına geçti, güneş henüz doğarken. Alnını sildi ve yine yatakhanesine geri döndü. Hayley'le ilişkileri gerçekten de durağandı; ama böyle olmamlıydı, ikisi de bribirlerini severken. En azından David, hala Hayley'i severken... Üstünü değiştirdi, asasını cebine attı ve öğlen ortalığı kavuracakmış gibi doğan güneşe gülümsedi. Yatağının yanındaki kağıda bir şeyler karaladı ve kağıdı ceibene attı. Erkekler yatakhanesinden ayrıldı, kızlar yatakhanesine girdi. Bu yaptığı bir sınıf başkanına yakışmazdı belki; ama... Hayley'in yattığı dört numaralı yatakhaneyi buldu, neyseki kapısı kapalıydı. Cebindeki kağıdı çıkardı ve yatakhanenin kapısının altından geçirerek içeri yolladı. Kızlar yatakhanesini terk ederek Hogwarts'ın henüz güneş görmemiş kordirolarındaki karanlığa karışarak kayboldu.

Göl kenarına vardığında orada kimsenin olmamısını David'i hiç şaşırmamıştı. Ne de olsa bir cumartesi sabahı için saat yedide göl kenarına gelmek biraz saçmaydı; ama David rüyası için gelmişti işte. Gölün yakınlarına gitti, yerden bir taş aldı ve göle attı. Taş sekerek gölün üstünde süzüldü,sonra suya gömüldü. Bağdaş kurarak gölün yakınlarına oturan David, gölün soğuk esintisiyle biraz üşüsede, bulunduğu yere gelen güneşin ilk ışıklarıyla da ısııyordu. Aklından bir türlü çıkmayan rüya, yine kafasını kurcalıyor...

Out: Şimdilik Hayley dışında kimse gelmesin.

Hay her zaman ki gibi yatağında mışıl mışıl uyuyordu.Ta ki eliyle yanlışlıkla çalar saatin devirene kadar.Çalar saat küçük bir patırtı ile yere düştü.Hya da aynı anda gözlerini açıp yatağından şıçradı.Bazı kızlarda gözlerini açmış sessin geldiği yere bakıyordu Hay mahçup bir ses tonuyla "Pardon" dedi.Sonra tekrar yastığına yattı ama uykusu bir defa kaçmıştı ve uyuması artık mümkün değildi.Fakat bu gün cumartesi idi.Ve ders yoktu ne olursa olsun Hay artık uyuyamıyacağını bildiği için yatağından kalkıp dolabına doğru gitti.Bir kaç adım attınca kapının yanında bir zarf olduunu fark etti.Hemen açmak için yeltenmedi ama içinde ki merak duygusunu yenemedide gidip zarfı eline aldı.Üzerinde "Hayley'e" yazıyordu.Kimin yazdığını açmadan anlamıştı tanımıştı yazıyı bu yazı David'in di.Pırıl pırıl bir el yazısı.Hemen açıp okumaya başladı.Kağıtta sadece dört kelime yazılı idi. "Seni göl kenarında bekliyorum"altında David yazıyordu.Hay hızlı olması gerektiğini düşündü çünkü bu kağıdın ne zaman geldiğini bilmiyordu ve geç kalmış olabilirdi.Bu sefer şaşmadan dolabına yöneldi ve hemen eline gelen ilk kot pantolonunu alıp giyindi üzerine de henüz hiç giymediği ve hala paketinde sarılı duran bedisini geçirdi aynanın önüne giderken pencereden dışarıya baktı.Güneş henüz doğmuştu ve sıcak görünüyordu.Aynanın önüne geçti ve hemen şaçlarını topladı.Bir kaç toka taktıktan sonra asasını cebine attı.Gryffidor ortak salonu geçip güneşin daha vurmadığını koridorda ilerlemeye başladı.

Bir kaç adım attınca aklına saatte bakmak geldi.Koluna bakınca saattinn olmadığını fark etmişti.Ve gidip alıcak zamanı yoktu sonra kafasının içinde ki o bilmiş ses konuştu "Sen bir cadısın salak kız asası kullan" Hay sessin haklı olduğunu bildiği halde ona uymak istemiyordu.İstemeye istemeye hızlı hızlı yürüdüğü koridorda durdu ve asasını çıkararak mırıldandı "Accio saat" sanki uzak bir kapı açılıp aynı anda kapanmıştı bir kaç dakika sonra Hay'ın saati ona gelmişti.Hay hemen alıp koluna taktı ve saate baktı aynı anda baya şaşırmıştı "Hey saat daha 7" dedi sesli bir şekilde sesi yankılanmıştı boş koridorda Hay artık meraklanmaya başlamıştı David bu saate niye onu çağırsın ki? Adımlarını daha bir hızlandırarak boş olan göl kenarına adım attı.

Göl kenarı umduğu gibi boştu nede olsa saat yedi idi ve bu gün cumarteydi.Bunları düşündük.e merakı artıkyordu ama bir yandanda mutlu idi.David'le uzun zamandır yanlız kalamamıştı ve onu özlemişti.Biraz ilerledi ve sonunda ona gördü;David'i.David göle çok yakında oturmuş taş atıyordu.Hay mutlulukla ilerledi.Ve ksa zamanda oraya vardı.David'in yanağına küçük buse kondurdu.Ve oda bağdaş kurup oturdu.David'e gülümseyip konuştu.

"Nasılsın?"

David, beklemekten sıkılmış ve üşümekten titremeye başlamıştı; ama bırakıp gidemezdi, bu çok öenmliydi. İçinde yine eskisi gibi bir heyecan, bir kıpırtı vardı, sanki Hayley'le ilk buluşmaları gibi. Uzun bir aradan sonra efsane aşkları -hatta Dırdırcı'ya bile çıkan- geri gelecek, çalışma ve SBS'ye hazırlanma dönemi yerini ilkbaharla ve peşinden yazla zevk ortamına bırakacaktı. Tüm bu düşüncelerle heyecanını artıran ve gittikçe Hayley'şn gelmesini daha çok isteyen David, arkasından gelen sesle irkilerek kafasını gömmüş olduğu düşüncelerden sıyırldı. Bu Hay'dı, biricik aşkı... Hemen ayağa kalktı ve:

"İyiyim Hay, sen nasılsın? Daha fazla bekletmemene sevindim, gerçi seni burda ölene kadar bile beklerdim."

dedi, yine eskisi gibi, yine eski günlerdeki gibi romantik tavrıyla. Hayley'in önünde ona bakması, kalbindeki heyecanı bir kat daha artırıyor, söylemek istedikleri diline dolanıyordu. İşte, tam karşısındaydı aşkı, işte eskisi gibi yine yanındaydı! Sadece bir adım ötede... David gülümseyerek devam etti:

"Oturmaz mısın, hele de ben seni tam bir saattir burda beklerken?"

dedi ve Hayley'le birlikte eskisi gibi yine gölün tam kenarına oturdular. Gölüm soğuk esintisi, heyecanını ve içindeki kızgın aşk sıcaklığını biraz olsun serinletiyor, David'in eskisi gibi Hayley'e yakınlaşması için ortam hazırlıyordu. Tam önünde oturan Hayley'in elleri çimlerin üstünde, David'e sadece bir karış uzaklıktaydı. Eskisi gibi o elleri sarmak, eskisi gibi yine Hayley'le birlikte vakit geçirmek istercesine ellerini Hayley'inkilerin üstüne koydu ve Hayley'in ellerini, kendi elleriyle sararak konuştu.

"Seni çok seviyorum Hayley."

Hay David'in yüzündeki ifadeyi anlayamıyordu ne olmuştu acaba bu saate onu çağırmıştı.Hayır uzun zamandır konuşmamışlardı ama konuşmak içinde sabahın yedisi şeçilmezdi ki.Ama bir şey olduğunu anlamıştı Hayley.David'e sorduktan sonra birden ayağa rırlaması Hayley'i biraz korkutmuştu ama çabuk geçen bir korkuydu bu.David ayağa kalkınca Hay onun yüzünü daha iyi görme fırsatı buldu.David aynıydı hiç bir değişiklik yoku yüzünde sadece tek bir şey vardı oda terliyordu sanki.BU durum Hay'a ilk tanıştıkları günü hatırlattı David o günde böyle terliyordu ve heyecanlıydı.

"İyiyim Hay, sen nasılsın? Daha fazla bekletmemene sevindim, gerçi seni burda ölene kadar bile beklerdim."

dedi David.David eski günlerde ki romantik kişi oluvermişti birden.Hay bir an kendini 1. sınıfta hissetti.Ayrıca ne olmuştu da yine böyle oluvermişti gerçi bu durumdan Hay hiçte şikayetçi değildi aksine hiç olmadığı kadar mutluydu.Yine eskisi gibi olmak ona huzur ve mutluluk veriyordu.David'in bu romantikliği onu daha bir sevinçli hale getiyriyordu.Ne de olsa uzun zamandır böyle sözler duymamıştı David'den.Eee bir yandan dersler diğer yandan SBD sınavları baya zorluyordu onları bide üzerine ikisininde üslenmek zorunda olduğu sınıf başkanlığı olunca...

"Oturmaz mısın, hele de ben seni tam bir saattir burda beklerken?"

Hay gülümsedi ve David'in oturduğu yerin hemen yanında bağdaş kurup oturdu.Hay'ın uzun zamandır beklediği anlardı bunlar.Hogwarts'ın ynei güneş doğmuş göl kenarında David'l yanlız sadece ikinin birlikte oturduğu yanlız oldukları anlar.Göl kenarında sadece o ve David vardı ve ortam tamamen sessizdi gölde ki su sesi hariç.Biraz sesszi bekledikytens sonra David ellerini Hay'ın çimlerin üzerinde ki ellerinin üstüne koydu.Hay bu yavaşça kafasını David'e çevirdi David'de ona bakıyordu.Birbirlerinin
gözlerinin içne bakıyorlardı ama konuşmuyorlardı..Sonunda David konuştu.

"Seni çok seviyorum Hayley."

Hay gülümsedi tekrar.O da David'i seviyordu.Hemde kimsenin tahmin edemeyeceği kadar.David'e baktıkça onu ne kadar çok sevdiği daha iyi anlıyordu.Ve kimsenin onları ayıramayacağını.Biliyordu bunu kimse onları ayıramazdı.Kim ne yaparsa yapsın bu olmazdı, olamazdı.AMa şaşkındı bir yanıda neden bunu bugün söylemek istemişti neden yarın öğlen değilde bugün sabahın yedisinde.Bu şaşkınlığıda saklıyamıyordu yani.Yüzünde ki şaşkın ifadeyi bozamıyordu.Şaşkın bir ses tonuylada cevap verdi.

"Bende seni çok seviyorum David."

Misafir

Ne kadar da güzel demişti Paula.Güneşin doğuşuyla birlikte göl kenarına gitmişti kuytu bir yerde elindeki sayfaları rastgele karalıyordu.Birilerine mektup yazıyordu fakat bu mektup yazıdğı kişiyi kendisi de tanımıyordu.

Cüppelerinden Gryffindor olduklarını anladığı bu çiftin birbirlerine söylediği güzel sözlerin ezgisi ona da kendi yalnızlığını hatırlatmıştı.

Görünmemek için özel bir çaba sarfetmesine gerek yoktu artık sadece onları gözetliyormuş gibi görünmek istemedi.Bu yüzden nefesini bile daha kontrollü alıyordu.
Onları boşverip tekrar kafasını dizlerinin üzerine koyup gölü izlemeye koyuldu.Duymuyor aslında baktığı yeri tam olarak görmüyordu da.Artık düşünmekten aklını yitirecekti.

Daha fazla orada durmanın bir anlamı olmadığını farketti.Elinde babasının resmi ve kağıtları vardı.Ses çıkarmadan onları kolunun altına alıp oradan uzaklaşmaya başladı fakat;bu sırada babasının resminin düştüğünü farkedememişti bile.

Arkasında bıraktığı iki sınıf başkanı onu göl kenarından uzaklaşmaktayken farkettiler bir an bu kadar sessiz kalabilmesine ve onu farketmeyişlerine şaşırdılar.Ve Paula'nın gittiği yöne bakıp nerde oturmuş olabileceğini düşündüler.O tarafa doğru gidip baktıklarında ise gördükleri resim ikisinin de ağzının açık kalmasına sebep olmuştu...

Hayley'in elleri, kendi elleri arasındayken çocuk gibi mutluydu David. Onuy çok seviyordu; ama artık Hayley'in onu eskisi gibi sevdiğinden şüpheliydi. Nedense birden araları açılmış, SBS denilen lanet sınavlar aralarına girip buluşmalarını engeller olmuştu. Bu durumdan nefret ediordu, içinde bir yerde Hayley'in kaybetme korkusuyla Hayley'in ona şaşkınca söylediği sözleri dinledi.

"Bende seni çok seviyorum David."

Nedense David'in buna içten inanası gelmiyor, hatta gelemiyordu. Hep gördüğü lanet rüyanın yüzündendi. Belki de bu rüyasını Hayley'e anlatmalıydı, belki de rüyasını anlatınca Hayley 'Evet doğru David, artık seni sevmiyorum ve senden ayrılacağım.' diyecekti. İçinde böyle bir korkuyla Hayley'e rüyasını anlatması, baya bir zordu; çünkü onu deliler gibi severken bırakıp gitmesi, David'de bir çöküşü gerçekleştirebilirdi. Ama anlatmalıydı, ne olursa olsun...

"Eminim ki içten içe 'David beni sabahın köründe niye çağırdı?' diyorsundur Hay.Belki de haklısın; ama bu gerçekten ikimizi ilgilendiren bir mevzu olmasaydı, seni rahatsız etmezdim."

dedi, bir an kendini kötü hissetti. Sanki Hayley onun sevgili değilde arkadaşı gibi konuşmuştu. Belki de kalbi böyle bir durum olursa diye David'i hazırlıyordu. Ellerini Hayley'in ellerinin üstünden çekerek devam etti konuşmasına:

"Bu gece bir rüya gördüm, rüyamda sadece sen ve ben vardık. Karanlık ve yağmurlu bir gün... Karanlık Orman'ın tam içindeyiz ve sen artık beni sevmediğini ve ayrılmak istediğini söylüyorsun, tabi sonra da arkanı dönüp gidiyorsun, beni yalnız bırakıp."

dedi, artık hisleri ve kalbi konuşuyordu. Tam ortamı yakalamış, her şeyi Hayley'e anlatmıştı ki, gölün biraz uzağında bir ayak sesi duyduğunu düşünerek kafasını o yöne doğru çevirdi David. Gördüğü tek şey, hızla burdan uzaklaşan ve formasından Hufflepuff'lu olduğu belli olan bir kız ile, geri bıraktığı fotoğraf... Bu iyiliği yapmak zorunda mıydı David? Koşup düşürdüğü fotoğrafı kıza vermeliy miydi? Lanet olsun ki yapmalıydı, zaten Hayley David'den önce davranıp ayağa kalkmış ve fotoğrafın bulunduğu yere gitmeye başlamıştı bile. Sanki... Sanki... Sanki David'den kaçıyor gibiydi. Hızlıca yerden kalkıp Hayley'in arkasından koştu ve fotoğrafın yanına geldiklerinde, David ve Hayley'in ağzı açık kalmıştı. Fotoğrafta siyah cüppe giymiş maskeli biri, bir adamın kafasına asa tutumuştu. Adamın korkusu gözünden belli oluyordu. David kızın daha da uzaklaşıp gözden kaybolmaması için fotoğrafı Hayley'in elinden kaptığı gibi kıza götürdü ve:

"Bunu düşürdün."

diyerek fotoğrafı kıza verdi ve arkasına bakmadan Hayley'in yanına geldi. Hayley yine eski yerlerini dönmüştü ve David'i bekler gibi bir hali vardı. David de eski pozisyonu gibi göl kenarıana bağdaş kurarak oturdu, artık Hayley'in...

Hayley David'in ellerini sıkıyordu.Ama elleri kayıyordu sanki.Terlemeye başlamıştı.Hava zaten sıcaktı ama Hay ne olursa olsun bırakmaya yeltenmedi.Ve hala yüzünde şaşkın bir ifade vardı.Neden böyle olmuştu ki bir kaç ay önce ne kadar da mutluydular her an her saniye birlikteydiler ama şimdi görüşmek için sabahın yedisini bile zor buluyorlardı.Sesinde şaşkınlık hala vardı yüzünde olduğu gibi hala kafasında bir çok soruvardı.Neden bu saat?Neden şimdi?...Hepsinide sormak için can atıyordu doğrusu ama ilk önce David2in konuşması gerektiği düşündü ve bekledi.

"Eminim ki içten içe 'David beni sabahın köründe niye çağırdı?' diyorsundur Hay.Belki de haklısın; ama bu gerçekten ikimizi ilgilendiren bir mevzu olmasaydı, seni rahatsız etmezdim."

David hakıydı Hay tamda bu sorunun cevabını bekliyordu ondan.Bir kaç dakika sonra sorunun cevabını almak onu mutlu ediyordu hemde heyecanlandırıyordu.Sonra David'in elleri Hayley'in ellerinden ayrılıp çimlerin üzerine üştü.Hay bir ka. sanitye oraya baktıktan sonra konunun öneli olduğunu anlamışı.Kafasını dik tuttu ve David'e döndü.

"Bu gece bir rüya gördüm, rüyamda sadece sen ve ben vardık. Karanlık ve yağmurlu bir gün... Karanlık Orman'ın tam içindeyiz ve sen artık beni sevmediğini ve ayrılmak istediğini söylüyorsun, tabi sonra da arkanı dönüp gidiyorsun, beni yalnız bırakıp."

Hay hem şaşkındı hemde sinirlenmeye başlamıştı.Ne sorun bumuydu saçma sapan bir rüya?David bir rüye grödü diye onu bırakacağını mı zannetmişti.Fazla vakti olmadı bunu düşünmeye çünkü yakınlardan bir yerlerden bir ayak sesi işitmişti sesin geldiği noktaya bakınca bunun sadece bir Hufflepufflu kız olduğu anladı birde fotoraf çünkğ kız uzaklaşırken bir fotoraf düşürmüüştü.Hayley hiç düşünmeden koşarcasına kalkıp fotorafa doğru gitti o kalkar kalkmaz David'de kalkmıştı ama Hay resme daha önce ulaştı.Bakınca da ağzı bir karış açık kalmıştı.Resimde bir maskeli süret başka birinşn kafasına asasını doğrultmuştu.Hay biraz daha fazla incalamek istiyordu ama David kızın gittiğini anlayınca resmi Hay'dan alıp kıza geri verdi.Hay da fazla kurcamak istemediği işi bırakıp eski oturdukları yere gidip aynı pozisyonu aldı bir kaç dakika sonra David'de gelmişti yanına.Hay artık konularına geri dönbilirdi ve siniride geri geliyordu.Ve konuştu en sonunda hem şaşkın hem de sinirle...

"David bir saçma sapan rüya yüzünden seni bırakacağımı mı sandın?"

David, fotoğrafı kıza verip geri geldikten sonra Hayley'in yüzünde bir sinir belirdiğini fark etmişti. Bu sinirlemenin nereye varacağını bilemiyordu, hem niye böyle sinirlenmişti ki? David bir anlam veremiyordu buna. Elleriyle çimenleri yolarken, Hayley'in uzun bir bekleyiş ardından bir şeyler söylediğini duydu. Söyledikleri David'e çok saçma gelmişti. Bir rüya yüzünden değildi işte, aralarının nasıl da kötüye gittiğini görmüyor muydu?

"Anlamıyor musun Isabéllâ? Aramız ne kadar kötü, kaç gündür birbirimize sadece selam vermekle yetiniyoruz. Üstelik... Üstelik beni bırakma nedenin rüya demedim ben... Sadece bana destek olabilirdin tamam mı? Sadece böyle bir şey olmayacak desen bile daha iyi olurdu."

dedi. Bir süre ortama sessizlik hükmetmişti. David yine eski pozisyonunda gölü izlemeye koyulmuştu. Hayley'den bir şeyler demesini bekliyordu; ama o sessiz kalmala yetiniyordu sadece. Artık bu iş David'in canını sıkmıştı. Böyle bırakamazdı, bu olmazdı, içten içe Hayley'in aşkıyla kavrulurken... Hemen bir şeyt bulmalıydı; ama şimdi ilk yapması gerek şey, arkasına bakmanadan çekip gitmekti. Ayağa kalktı ve:

"Bir şey bile demiyorsun! Bir şey demeyi bırak takmıyorsun bile! Heeh! Ben de oturmuş senin bir şeyler demeni bekliyorum! Böyle uzak kalmamızdan bu kadar memnun olduğunu bilseydim seni asla ama asla çağırmazdım ISABELLÂ!"

dedi, bunlar son sözleriydi. Sondaki Isabéellâ kelimesini bağırarak söylemişti ve arkasına bakmadan göl kenarından çekip gitti.

Misafir

Paula düşünceler içinde göl kenarından ayrılırken birden arkasından birinin ona seslendiğini duydu ve daha sessiz olamadığı için kendine kızdı.Bu gelen az evvelki Gryffindorlu çiften biriydi.Genç adam Paula'ya fotoğrafı uzattı:

"Bunu düşürdün."

Paula genç adamın ve ardında kalmış olan kızın yüz ifadelerine hiç de şaşırmadı.Bu küçük sırrı bugüne kadar ondan başka bir tek üvey babası biliyordu fakat bu olanları kimseye söylememesi için Paula'ya büyük bir söz verdirmişti.Bunun karşılığında ise kendi canını bağışlamıştı.

Paula arkasına bile bakmadan çekip giden genç adama ve kıza baktı.Az evvelki yumuşak ifade yoktu yüzlerinde.Ufak bir tedirginlik vardı sanki ve bu tedirginlik Paula'nın fotoğrafından kaynaklanmıyordu.Neyse dedi Paula ve teşekkürünü edemeden yoluna devam etti.Yavaş yavaş ayrılıyordu göl kenarından ki kısa bir zaman sonra ardından yaklaşan hızlı ve güçlü ayak sesleri duydu.Genç Gryffindorluya teşekkür etmek için hazırlandı fakat tavrına bakınca şuanda bunu umursamayacağını düşündü.Her zamanki meraklılığı ve saçma sapan yardım çabasıyla sadece bir iki cümle sıraladı:

''Şey fotoğraf için teşekkürler''.Sonra Gryffindorlunun sinirli haline bakıp:''Siz iyi misiniz?...''

Paula cümlelerini boşa harcamıştı.Kendi kendine kızdı.Hiç tanımadığı birinin iyi olup olmamasından ona neydi ki?!Bir an gidip kızla konuşmak istedi ve tekrar kendi kendini durdurdu.Kendi sorunlarıyla ilgilenmekten öyle sıkılmıştı ki.Etrafında mutsuz kimse görmeye dayanamıyordu.

Yürümeye devam etti.Önünden giden genç adama baktı.Arkadaki kızı düşündü.Aklına bişeyler geldi.Gözleri doldu.Yatakhanenin yolunu tuttu biraz daha uyumak belki iyi gelirdi...

» Masallardaki Gibi