Son Bulan Hayaller

Sıcak bir güne uyanıyordu Britanya halkı. Her yeri kasıp kavuran sıcak Hogwarts'ı da esir almıştı. Dışarıya çıkılmaya görsün öğrencilerin her yerinden buram buram ter damlıyordu.

Elizabeth Baykuşluğa çıkmış, kuzeninin söz verdiği mektubu bekliyordu. Gece sabırsızlıktan uyuyamamıştı. Sabahın beşi olmasına karşın ayağa dikilmişti. Acaba kuzeni neler yazacaktı mektuba... Yepyeni bir hayatı vardı orada, yeni arkadaşları, belki de sevgilisi... Ya Liliane ne deyecekti bir sevgilisi varsa? Kıza hiçbir şey söylemeden ayrılmıştı okuldan. Balo'da olacakları düşünüyordu son bir haftadır. Liliane da baloya gelecekti, emindi buna. Ya Dragon... O kesin gelecekti. Ve Lilian Dragon'u Durmstrang cüppeleriyle, başka kızların kollarında görünce kızacaktı, kırılacaktı... Beyninde saklambaç oynarcasına dolaşıyordu düşünceler. O an için tek istediği mektubun gelmesiydi.

ÜÇ SAAT SONRA ~ 8.15

Biricik baykuşu Eros'un uzaklardaki buğulu görüntüsünü fark eden Elizabeth gözleri fal taşı gibi açılmış, sevinçten neredeyse dilini yutacak gibi yerinde tepinip duruyordu. Siyah kuş kabarıklığından hiçbir ödün vermemişti lakin gözlerindeki yiyecek özlemi fazla beslenmediği anlamına geliyordu. Koluna konan baykuşun kafasını okşadıktan sonra yanında getirdiği kraker paketini açarak içinden bir parça uzattı. Minik ayağına özenle bağlanmış kurdeleyi çözüp mektubu eline aldı. "Aferin oğlum." diye Eros'a minik bir öpücük kondururken mektubun verdiği sabırsızlıkla merdivenleri ikişer üçer atlayarak indi. Şimdi kendine boş bir sınıf bulmalıydı. Kimsenin olmadığı. Ortak Salon'a uğrayıp bir parça parşömen, tüy kalem ve mürekkep aldı. Koşturarak dışarı çıktı. O an sevincinden ölebilirdi fakat başına gelecekleri bilmiyordu...

Issız koridora sapıp, oradaki sınıflardan birinin içine girdi. Ön sıralardan birine oturup özenle katlanmış mektup zarfını yırtarak içindeki mükemmel yazıya baktı.

Canım Kuzenim;

Öncelikle iyi olduğumu bildirerek mektubuma başlamak istedim. Ani bir şekilde gittiğimin farkındayım ama bunun herkes için daha iyi olacağını düşünüyorum.

Okuldan ne için ayrıldığımı sorduğunu görebiliyorum. Gelecek Postası'nda yazılanların ailelerimizi etkilediğini söylemeliyim. Annem en iyisinin bu olacağını, Hogwarts'ın artık güvenli olmadığını, en kısa zamanda senin de okul değişikliği yapacağını söyledi. İlk başta karşı çıkmama rağmen sonradan bu fikre alıştım diyebilirim. Durmstrang'ın sanıldığı kadar kötü bir okul olmadığını anladım. Süzülen Yılanlar Bölümü'ndeyim. Cüppelerimiz bir hayli güzel. Saçlarımız Muggle'ların terimiyle 'Asker traşı'. Disiplini ve kara büyüye olan eğilimi hayranlık uyandırıcı.

Kendimi yeterince anlattığımı varsayarak başka bir konuya geçiyorum. Bildiğin gibi bir hafta sonra yapılacak olan Maskeli Balo'ya geleceğim. Geldiğimde seni çok özel biriyle tanıştıracağım. Adı- Iı neyse boş ver. Orada söylerim. Kısa, sarı saçları ve delici mavi gözleriyle dikkat çeken bir kız. Liliane'yi aniden bırakıp gittiğimi ve ona ihanet etmiş olduğumu biliyorum. Kalbe söz geçirilmediğini sen de biliyorsun. Umarım bu Lilly ve benim için de en iyisi olacaktır.

Cevabını dört gözle bekliyorum. Seni çok seviyorum canım kuzenim.

Dragon…

Mektubu okurken gözlerinden akan yaşlar mürekkebin bulanmasına neden oluyordu. Hogwarts’ı bırakıp gidemezdi. Yapamazdı… Annesinin zoruyla yaptırılamazdı… Ne kadar güvensiz olursa olsun Hogwarts onun evi gibiydi. Dudaklarında mırıldandığı “Lanet olsun.” Sözlerini duyabiliyordu sessiz odada. Birden kapının açılmasıyla içire birinin girmesi bir oldu. Elizabeth kafasını kaldırıp ona baktığında ağzından dökülen son kelime “Liliane…” oldu.

Out: Beklenen var.

Miracle yavaşça yataktan kalktı ve banyoya yöneldi. Ilık su başından aşağıya akarken son zamanlarda yaşadıklarını düşündü. Hogwarts'daki 5 senesi en güzel sene olarak başlarken, mahvolarak devam etmişti.. Artık insanların kendisine Lilly demesine katlanımıyordu. Tabii Elizabeth gibi bir-iki istisna hariç. Elizzy'i düşünmek yine içinde bir şeylerin kabarmasına neden oldu ama su yüzünde hiçbir zaman akıtamadığı gözyaşları gibi akarken başını iki yana salladı. Duştan çıktıktan sonra son zamanlarda hep yaptığı gibi siyah ağırlılı giyindi ve göz kalemini çekti. Siyah kahküllerinin yüzüne düşmesini izlerken bir yandan da kendi aptallığına lanet ediyordu. Giden gitmiş olan da olmuştu, ağlayıp sızlanmak hiçbir şeyi geri getirmiyordu aksine biraz daha sürerse kendine olan saygısını yitirecekti.. Zaten hem kendisine hem de ona kızgındı bu yüzden. Ne yazık ki bu öfke yıkıcı olabiliyordu, hem kendisine, hemde çevresine karşı.. Bunu düşünürek aynada kendisine baktı. Son zamanlarda bakışları sertleşmiş, konuşmaları kısalmıştı. Giderek kendi içine kapanan bir buzlar kraliçesine benziyordu. " Bu iyi.. " diye mırıldandı kendi kendine. " Gereksiz yere açılmak zayıflıktı zaten. Kendimden başkasına ihtiyacım yok. " Bu düşünce yapısı ona büyükannesinden mirastı. Tek çocuk olması da bu psikolojiyi desteklemişti zaten. Yalnızdı o. Buna kendini inandırana dek, artık kendisine yabancı gelen badem biçimli gözlere baktı. Sonunda aynadaki insanı tanıyamayana dek bekledi ve sonunda yatakhaneden çıktı.

KORİDORLAR ~ 08.25

Mira henüz boş olan ancak yakında bunaltıcı bir hava ve öğrencilerle kaplanacak olan koridorda yürüyordu. Elinde bir kitap vardı. Son zamanlarda nolca yaptığı bir şeyde okumaktı.. Kitapların hareketsiz ve durağan hali hoşuna gidiyordu. Birde elinde onu kitapla gören kimsenin yanına yaklaşmaması gibi hoş bir durum da vardı. İşin güzel tarafı yalnızca okuyor gibi yapmıyor, gerçekten kendini verebiliyordu. Bu yüzden düşüncelere boğulmadan yapabildiği bir eylem bulunca sevinmiş ve buna dört elle sarılmıştı. Şimdi ise sessiz, sakin ve sabah güneşinin sıcaklığından uzak bir sınıf arıyordu. Tam aradığı gibi bir boş sınıf vardı ileride bunu biliyordu. Hedefi olan insanlara özgü bir rahatlıkla adımladı koridoru ve sınıfa girince hiç duraksamadan içeri girdi.

İçeri girdiğinde ilk gördüğü şey elinde bir mektupla " Liliane.. " diye mırıldanan Elizzy oldu. Oldukça şaşkın görünüyordu. Mira'nın da ağzı şaşkınlıkla açıldı ve onun yatakhanede olmadığını nasıl fark etmediğini düşündü. Sonra suçlulukla midesi buruldu. Son zamanlarda hiçbir şeye ya da hiç kimseye dikkat etmiyordu ki! Tek odaklandığı kendini tek parça tutabilmekti. Birden hiç konuşmadan öylece, boş gözlerle baktığını fark etti. Daha sonra Elizzy'e odaklanarak konuştu. Sesi her zamanki donukluğuna sahip değil yalnız bu defa..

" Ah şey... Selam. Beni uyku tutmamıştı da, sen napıyorsun? Birden gözü mektuba takıldı ve kimden gelmiş olabileceğini düşündü. Ne yazık ki olasıkları hiç beğenmemişti. Düşünceleri kendinden uzaklaştırıp arkadaşına baktı. Yüzünde garip bir ifade vardı. Lilly bir anlığına da olsa kendi sorunlarından soyutlanarak -ki zordu bu onun için- sordu.." Bir sorun mu var? " İlgilenip ilgilenmediğini ise bilmiyordu ve bu onun midesini burkan suçluluğu tüm şiddetiyle geri getirdi..

Liliane içeri girdiğinde gözü onun gözlerine taklan Elizabeth konuşamıyor söyleyecek bir şey bulamıyordu. Dragon'un yaptığı terbiyesizliğin suçlusu olarak görüyordu kendini. Kızın gözlerinden kaçırdı hemen gözlerini. Yüzüne bakacak cesareti yoktu. Liliane biraz şaşkın ama sıcak bir ses tonuyla "Ah şey... Selam. Beni uyku tutmamıştı da, sen napıyorsun? " diye sordu. Elizabeth uzun bir süre cevap veremedikten sonra dudaklarını hafifçe araladı ve gözlerini Liliane'den kaçırarak "Hiç uyumadım. Sabah beşten beri başkuşhanedeydim. Az önce geldim. Bunun için-"elindeki mektubu göstererek "saatlerce bekledim. Ve sonuca bakılırsa okumamam gereken bir mektuptu." dedi ve anında gözlerinden yaşlar boşandı. Kolay kolay ağlamazdı Elizabeth. Zayıflığını göstermezdi. Liliane'ye karşı kendini feci halde suçlu görüyordu. Dudakları titriyordu. Konuşacak kelime bulamaz gibi. "Dra-Dragon.." dedi ve derin bir nefes alarak devam etmeye çalıştı. "Orada- ye-yeni..." söyleyecekleri dilinin ucundaydı ama dökülmüyorlardı. Kilitlenip kalmıştı. Ellerinin üzerine başını koyarak ağlamayı sürdürdü.

Oysa bugün alacağı mektupla sevineceğinin farkındaydı. Bu yüzden özenle giyinmişti. Siyah, bol pantolonunun üzerine giydiği yeşil çizgili, krem rengi gömlek ve gömleğin üzerine geçirdiği incecik, siyah bir kazak... Ayağındaki converseler ile bir bütün oluşturan giyimi sararan yüzüyle hiçbir uyum içinde değildi. Bileklerinin inceliği, büyümüş gözleri uzun zamandır yemek yemediğinin göstergesiydi. Başını kaldırdı ve elindeki mektubu Liliane'ye uzattı. Mektubu okuduktan sonraki halini merak ediyordu doğrusu lâkin ağlamayı hala sürdürüyordu...

Out: Çok kısa oldu pardon :ımm:

Lilly kendisine Elizzy'nin elindeki mektuba baktı ve arkadaşını gördüğü zaman biraz anlam kazanan gözleri tekrar karardı. Öyle ki Elizzy'nin ağladığını görmsi bile zaman almıştı. Onu ağlarken görünce ilk düşüncesi Dragon'a bir şey mi olduğuydu oysa ki gerçek çok farklıydı. Arkadaşı Lilly'nin anlayamadığı bir kaç kelime daha sarf etti ama daha sonra bu faydasız çabadan vazgeçip ağlamayı sürdürdü. İçinden bir kin dalgası geçen Lilly karşısındaki kıza baktı. Ağlaması onun gerçekten kötü durumda olduğunu gösteriyordu. İçinden buna sebep olan kişiye lanet okudu. O kadar sevgi nasıl kaybolmuş olabilirdi?

Daha fazla ayakta duramayacağını hissetti ve arkadaşının yanına oturarak tek kolunu onun omzuna attı. Mektuba bakmamaya çalışıyordu, içinden ne çıkarsa çıksın Lilly için iyi olmayacaktı çünkü. Ancak Elizzy'nin ona mektubu uzatmasıyla afalladı. Bedeni bir an için ufak çapta bir felç geçirmiş gibi oldu ve garip bir ses tonuyla konuştu. " Ben onu okumam gerektiğini.. Yani.. Emin misin? " diyerek bir-iki kelime geveledikten sonra Elizzy'den cevap gelmeyimce mektubu aldı ve buz kesmiş elleriyle açtı. Mekanik bir hareketle başını eğip okumaya başladı. Kelimeler beyninde uğulduyordu sanki..

' senin de okul değişikliği yapacağını söyledi. ' Bu bölüme geldiğindeyse elleri titremeye başladı. Hayır.. Elizzy'de gidemezdi, nasıl olurdu, Lilly nasıl dayanırdı bir darbeye daha?! Korku dolu bir ifadeyle kıza döndü. Ancak hala cevap verebilecek durumda değildi. Lilly mektuba geri döndü. Maskeli Balo lafı geçtiğindeyse dudaklarını ince bir çizgi haline getirecek kadar sıktı. Mektubu bitirdiğinde ise garip bir şekilde güldü. " Ah.. Demek en iyisi ve tabii kalbe söz geçiremiyorsun. " Bir süre anlamsızca durduktan sonra gözlerini kırpıştırdı ve dikleşti. Mektubu aşırı düzgün bir şekilde katladı ve elinden bıraktı. " Eh.. En azından artık benim taştan bir kalbe söz geçirmek gibi bir derdim yok. " dedi soğuk bir şekilde. Elizzy'nin gitme ihtimalini unutmuş gibiydi. Birden aklı bu olasıkla sarsılırken sakin olmaya çalışarak sordu.. " Ell.. Gitmeyeceksin değil mi? "

" Ben onu okumam gerektiğini.. Yani.. Emin misin? " demişti Lilly. Elizabeth cevap verecek halde değildi. Eğer mektubu ona uzattıysa okuması gerektiğini biliyordu. Yerinde huzursuzca kıpırdandı. Derin nefesler alarak sakinleşmeye çalışıyordu. Dragon bunu nasıl yapabilmişti. Lilly'i aldattığını bile bile hiç haber vermeden çekip gitmesi kabul edilebilir değildi. Lilly mektubu bitirdiğinde ise garip bir şekilde güldü ve kalbi hakkında bbirşeyler mırıldandı. Elizabeth'in beyni allak bullaktı. Kulakları uğulduyor, taş kalbim kelimesi beyninde yankı yapıyordu. Lillian'ın sorduğu soruyla o yöne döndü: " Ell.. Gitmeyeceksin değil mi? ". Elizabeth hararetle başını salladı. Gitmeyecekti. Gitmek istemiyordu. Ama annesi... Ne diyeceğini bilmez halde minicik bir sesle "Gitmek istemiyorum. Tabi annem İmperio yapıp beni etki altına almazsa." dedi ve gözlerini tahta masaya dikti. Belkide bir daha burada oturamayacaktı. Bu odanın loş havasını hissedemeyecekti. Arkadaşının teninin sıcaklığını, kokusunu, gözlerindeki hüznü göremeyecekti...

Yanında getirdiği parşömenleri önünü getirdi ve gözünden damlayan yaşlar arasında yazmaya başladı.

Dragon;

Mektubunu aldım. Almaz olaydım. Başka bir okula gelmek konusunda seninle ve ailemle aynı fikirde değilim. Hogwarts güvenli olmayabilir. Gelecek Postası olayları abartıyor farkında değil misin? Umarsız bir boyun eğişle verdiğinz kararları onaylayacak değilim. Bunu yazmak çok zor olacaktır ama okul değiştirmektense, arkadaşlarımı yarı yolda bırakıp gitmektense, ölmeyi tercih ederim. Ben sen değilim. Sırf annemin lanetlerinden korunmak için her dediğini onaylayamam. O kadını mutlu etmek için sevdiklerimi arkamda bırakamam...

Maskeli Balo demişsin. Gelmeyeceğim o baloya. Tanıytıramayacaksın beni Lilly'nin yerini almış kızla...

Lilly'nin yanımda olduğunu bildireyim. Ama hayır bu satırları yazmamda etkili değil. Beni dolduruşa falan getirmiyor. Kara Büyü'de alacağın eğitimin farkındayım. Tam da ailelerimizin istediği gibi. Murtle adını kirletmeyecek bir eylem. Amcam gibi, baban gibi Azkaban'da sürünmeyeceğinden eminim. Bu okuldan sonra geri dönmeye niyetim yok. Kendimi öldüreceğim. Evet açık açık yazıyorum bunları. Kendimi öldüreceğim. İster anneme ister babam istersen dünya aleme duyur... Okuldan muzen olmayı, patlayacak savaşı bekliyorum. Ölecek insanları, kazanacak tarafı merak ediyorum.

Sana yeni hayatında mutluluklar diliyorum. Sana karışmak aptallık olurdu ve tabiki bana da... Bu yüzden mektubu burada kesiyor ve artık hayatımda bir parça taşımadığını söyleyerek mektubumu bitiriyorum...

Elizabeth...

Mektubu yazdıktan sonra şöyle bir okudu ve aynı kurdeleyle rulo yapıp bağladı. Bir ara başkuşhaneye bırakacaktı. Bir anda Lilly'e döndü ve konuşşmaya başladı. Neden bunları söylediğin bilmiyordu ama söylüyordu işte... "Gitmeyeceğim. O benim için hiçbir anlam taşımıyor artık. Ve sen-" gözleri sırada geziniyordu. "yüzüne bakacak cesaretim yok. Bütün olanlar benim suçum gibi geliyor. Keşke siz çıkmadan önce Dragon'un senin hakkında sorduklarını söylemeseydim. Aptallıktı. Sizin ilişkiniz baştan beri yanlıştı. Ona güvenmemeliydin. Babası Azkaban'da olan birine güvenmemeliydin. Bir erkeğe güvenmemeliydin-" dedi ve gözlerini Lily'nin gözlerine geçirerek "kimseye güvenmemeliydin. Kendinden başka..." dedi ve elindeki mektubu tahta sıraya bıraktı. Lilly karşısında şaşırmış bir vaziyette oturuyordu. Dragon onu mahvetmişti. Elizabeth'te Dragon'u mahvedecekti. Kızın ihtikamını alacaktı bir gün... Elbet yaz gelecekti...Gelmişti de... Çok yakındı. İntikam günleri çok yakındı...

Elizabeth'in hararetler başını sallaması Lilly'nin içini bir an için rahatlattı.. En azından arkadaşı gitmek istemiyordu. Halbuki Lilly içten içe Dragon'un yanına gitmek isteyecek diye düşünüyordu. Bunu da normal karşılardı ne de olsa çocukluktan beri beraberlerdi ikisi.. Her ne kadar Lilly Elizzy'e çok değer verse de herşeyden kuşku duymaya başlamıştı. Elizzy zor duyulan bir sesle konuştu. " Gitmek istemiyorum. Tabi annem İmperio yapıp beni etki altına almazsa. " Bu kelimeler üzerine ona sarıldı Lilly.. Onun isteğine bakmıyordu her şey. Annesi.. Başını iki yana salladı hızla. " Olmaz. Götüremez seni. Gerekirse yazın bizde kalırsın, bulamazda seni. " Sözleri o anın hararetiyle söylenmiş olsa da içtendi. Uzun zamandır ilk defa bir şey için endişeleniyordu. Bunu fark ettiğinde kendine kızdı. Sanki hayatını durdurmuş gibiydi, neler olmuştu ona böyle? Bundan daha güçlüydü o. İçindeki öfkenin iyice yükseldiğini fark etti ve dudaklarını ısırdı. Elizzy mektubu yazarken oturmaya dayanamadı ve ayağa kalkarak pencerenin yanına gitti. Bir yandan arazide başlayan günün ilk işaretlerini görürken kendi içindeki buzları da kırıyordu sanki.. Elizzy'e baktı. Artık ağlamasını istemiyordu. Hiç bir zaman onu suçlamamıştı zaten Lilly ve suçlamayacaktı da. Aksine bu işte suçlanacak biri varsa kendiydi. Bir daha başka kimseye güvenmek veya açılmak gibi bir hata yapmayacağını düşündü. Arkasını döndü ve Elizzy'nin mektubu bitirdiğini fark etti. Yanına yaklaştı tam konuşmaya başlayacaktı ki ona fırsat kalmadı..

Lilly Elizzy'i dinledikten sonra şaşkınlıkla kalakaldı. Arkadaşının böyle düşündüğünü bilmiyordu. Ne de olsa kuzeniydi ve Lilly aralarına girmemeye ve artık bu meseleyi kapatmaya karar vermişti. Güçlükle konuşmaya başladı. Ah Tanrım.. Bütün bunlar nasıl senin suçun olabilir? Yüzüme tabii ki bakabilirsin, sen benim arkadaşımsın! Bu mesele de suçlu olan benim. Haklısın bir daha kimseye bu şekilde güvenebileceğimi zannetmiyorum ve istemiyorum da. Lilly bir an durdu ve hafifçe güldü. Hüzün dolu bir gülüştü ama yine de güldü ve konuştu. " Kendime bakabilirim, ben artık büyük bir kızım. " Bu Ell ile aralarında minik bir şakaydı ve onu da gülümsetebileceğini umuyordu.

Elizabeth en yakın arkadaşına bütün olanları anlatmalıydı. Onu sıkmadan tabii. Hayatının zehir oluşunu. Karanlık tarafın onun için bir hayli önemli olduğunu... Konuşmaya nasıl başlayacağını kestiremiyordu. Birden ayağa kalktı. Büyük, tahta pencerenin yanında durdu ve ilerde bir yeri izleyerek konuşmaya başladı. "Ben... Benim hiç erkek arkadaşım olmadı Lilly. Yani arkadaş sıfatıyla oldu ama kimseyi sevmedim sevemedim. Ya- yani ondan sonra... Günün birinde birini ölesiye sevmiştim. Malikânenin yanındaki büyük evde oturan çocuktu... Onu o kadar sevmiştim ki... Sarı saçları rüzgarda savrulup duruyordu. Yemyeşil gözleri içimi okuyordu sanki. Gözlerine bakamıyordum. " Birden gözleri pencerenin mermerine indi. "Bir gün- bir gün öldüğü haberini aldım. O yeşil gözleri göremeyeceğimi düşündükçe kendimi öldüresim geldi. O kadar yıpranmıştım ki bir daha kimseyi sevmeyeceğime yemin ettim. Ve fotoğrafını bir kolyeye hapsettim-" dedi ve elini gömleğinin içine sokarak ölüm yiyen maskesine benzer, üzerinde yemyeşil taşlarla bir göz oluşturulmuş gümüş kolyeyi gösterdi. "Bu kolyeyi ölmeden önce açacağım ve tüm sihri kaybolacak. İşte o zaman benim de tüm sihrim kaybolacak." dedi ve tekrar başını doğrulttu.

"Babam... Bakanlık'tan Karanlık Lord'a bilgi sızdırırken yakalanıyordu neredeyse... Annem tam bir Ölüm Yiyen... Daha önce de anlattım gibi işkenceleriyle meşhurdur. Küçüklüğümden beri her dakika, her saniye onun işkenceleriyle geçti. Zaten Malikânedeki arkadaşlarım kütüphane ve zindanlar-" dedi ve buruk bir şekilde güldü. " Yıllardır onlarla birlikteyim. Karanlık Taraf benim için önemli. İleride savaş patlayacaktır eminim. Ve onlarca masum beden ölecek. Ama öldürmek zorundayız. Ölüm Yiyenlerin Slytherin'e saldırmayacağı çok bariz. " dedi ve gözlerini kızın gözlerine çevirdi. "Güvendeyiz... Güvende olduğumuzu sanıyoruz. Bu asa yıllar sonra belki de aylar sonra onlarca bedene isabet edecek. Ve bazılarını yok edecek. Annem hep asil bir cadı olmamı istedi. Başı dik, geçmişe dönmeyen, asil bir cadı. Tuttuğunu koparan, acımasız bir cadı. Belki de işkencelerini bu yüzden sürdürdü-" derin bir nefes aldı ve konuşmaya devam etti. "Dragon... O beni en kötü anımda bırakıp gitti. Kara Büyü'nün en iyisini öğreneceği okula gitti. Asla onun izinden gitmeyeceğim. Hogwarts benim için çok büyük anlam taşıyor." Ani bir hareketle Lilly'e döndü. Neler düşündüğünü merak ediyordu doğrusu. O kadar çok şey anlatmıştıkı Elizzy. Neler olacağını tahmin edemiyordu.

" Bu kolyeyi ölmeden önce açacağım ve tüm sihri kaybolacak. İşte o zaman benim de tüm sihrim kaybolacak." Mira arkadaşını dinliyordu ama duyduklarına bir anlam verebilmesi bir kaç saniyesini aldı. İlk tepkisi şaşkınlıktı. Ell'in böyle bir şey şey yaşamış olduğunu hiç bilmiyordu. İkinci tepkisi ise kırgınlık oldu. Ell neden hiç bunlardan bahsetmemişti daha önce? Sonra kendine geldi. Neler düşünüyordu, şu anda kendini düşünmesi değil arkadaşına yardımcı olması gerekiyordu. Ne var ki Ell'in anlatacakları bitmemişti. Mira dudağını ısırdı ve arkadaşına yanaştı. Sessizce ama orada olduğunu göstererek onu dinlemeye başladı. Elizy'nin anlattıkları giderek kötüleşti. En sonunda Dragondan bahsedip, onun izinden gitmeyeceğini söylediğinde Mira iç çekerek arkadaşına yandan sarıldı. İlk başta ne diyeceğini bilemedi.. Kendisiyle ilgili düşünüyordu. Savaş patlak verecekti peki ya o ne olacaktı? Ailesi hangi tarafı seçecekti. Mira onların tarafında mı olacaktı? Olmak zorunda mıydı? Bir an düşündü, gerçekten öldürebilir miydi insanları? Hayatta kalabilmek için bile olsa? Soruya kendi kendine verdiği cevap ise kanını dondurdu. Kendisini ve sevdiklerini korumak için her şeyi yapabilirdi. Ama yapmayacaktı. Kendini asla alçaltmayacak, ona karşı koyamayanlara asa kaldırmayacaktı. İç çekerek konuştu.

" Ell.. Ben ne diyeceğimi bilemiyorum.. Ama inan bana biz hiç ayrılmayacak ve ne olursa olsun hayatta kalacağız. Masumlara gelince. Bilmiyorum.. Hep kazanan tarafı seçeceğimi düşünmüştüm ama şimdi her şey bu kadar yaklaşmışken bilmiyorum. " dedi yavaşça. Birden aklına bir şey gelmiş gibi Ell'e döndü. Gözlerinde ateşler yanıyordu sanki. " Bana söz ver! Her ne yaparsak yapalım bu bizim seçimimiz olacak. Ailelerimizin veya başkalarının değil! " dedi. Ve gözlerini karşısındaki kıza dikti.

Elizabeth bütün olanları anlatmıştı. Lily onu pür dikkat dinledikten sonra kendi çapında birkaç açıklamada bulunmuştu. Elizabeth onu dinliyordu fakat gözleri yavaş yavaş göğe yökselen güneşteydi. Tahta pencereden içeri giren ışık huzmeleri Elizabeth'i tam gözünden vuruyordu. Aynı şekilde Lily'i de...

"Bana söz ver! Her ne yaparsak yapalım bu bizim seçimimiz olacak. Ailelerimizin veya başkalarının değil! " Elizabeth son söylenen bu cümle ile Hogwarts Arazisini izleyen ve ateş saçan gözlerini Lily'e doğru çevirdi. "Ben ne yaparsam bu kendi kararım olur. Buna onların karışma hakkı yok. Ama dışarıda onca Yoldaşlık üyesi beni ve benim gibilerini yok etmek için beklerken benim onlarla savaşmam imkansız görünüyor. Büyükannemi öldüren Muggle'lar için ölüp biten Yoldaşlık'ı desteklemiyeceğim." dedi. Gözleri tekrar araziye döndü. Sanki bir boşluğa bakıyordu. Ellerini soktuğu ceplerinen çıkardı. Sanki ilk kez görüyormuşçasına elini inceledi. Geçen haftalardan kalma çivi izleri hala iyileşmemişti. Pamuksu teninde asla geçmeyecek yaralar gibi duruyordu.

Az önce ne kadar sert çıktığının farkındaydı ama son günlerde sinirlerini kontrol edemez haldeydi. Aniden pencere önünden çekilip sıraya oturdu. Oynadığı kolye ucu hızlı bir çekişle kolyeden ayrılmıştı. Şimdi elinde ona bakıp duruyordu. Ellerinin ısısının gittikçe düştüğünün farkındaydı. Lily bu süre içinde konuşmamış Elizabeth'e bakmayı sürdürmüştü. Elizabeth kafasını oynadığı kolye ucundan çekip Lily'nin gözlerine götürdü. Sanki içindekileri ona aktarmak ister gibi bir hali vardı. Kafasını tekrar kolyeye çevirdi. Taşlar eskisi kadar parlaktı. Fakat dışında hafif çizilmeler vardı. Kolye ucunu avcunun içine alıp hafifçe ovuşturduktan sonra tahtanın bulunduğu bölüme fırlattı. Ağzından çıkan "Lanet olsun." kelimesi sınıfta büyük bir yankı yapmıştı. Bir süre sessizce bekledikten sonra acele acele konuşmaya başladı. "Lily. Bunu sana bir kere söyleyeceğim ve bu konu burada kapanacak, bir daha açılmamacasına..." dedi ve gözlerini yumarak "Bu kararı kendim verdim. Ve senin bilmen gerek. Eğer savaş patlak verirse ki vericek. Ben-ben her zaman Karanlık tarafta olacağım." dedi....

» Hayaller