Leon Aaron Dexter Bravery

Ad~Soyad: Leon Aaron Dexter Bravery
Cinsiyet: Erkek
Asa: Kavak Ağacı, Unicorn teli.

Fiziksel Betimleme;
Leon, açık sarı, dalgalı, yaşına göre biraz uzun boya sahip bir çocuktur. Gözleri, zeytin yeşilini andıran bir yeşilliğe bürünmüş, hafif açık teni bedenini kaplamıştır.

Kişiliği;
Çevresiyle barışık ve etrafa güzellik katan bir kişiliği vardır. Fakat birden değişebilen duyguları, onu bambaşka yerlere götürebilir. Bildiği en batıcı büyüleri çekinmeden ortaya dökebilip, en iyi arkadaşının kalbini bile kırabilir. Hayata daha alışamamış bir bebeğin ruhuna sahiptir belki de. Neyi ne zaman yapacağını bir türlü kestiremeyen, hatta bazen doğruyu yanlıştan ayıramayan bir kişiliğe sahiptir.

Maceraperest bir ruhla doğmuştur. Amcasının bir belgesel programı sunuyor olması onu doğaya atmıştır. Ailesi onu herzaman zararlı ülkelerden uzat tutma çabalarına girmiş olsalar da Leon ailesini hiçbir zaman dinlememiş, amcası ile belgesel çekimleri için yaz mevsimlerinde seyahate çıkmıştır. Afrika olsun, Mexica olsun genç yaşında birçok tehlikeli yerleri aşmıştır. Canına susadığından değil, vahşi ortamı sevdiğinden ve çevresinin ağaçlarla kuşatılmış olmasından hoşnut duymakadır. 8 yaşından bu yana sevdiklerini kaybetmesi dışında korktuğu birşey karşısına çıkmamıştır. Belki de hayatı boyunca övünebileceği en güzel yeteneği cesareti ve zekası olmuştur.

Ailesi ve Yaşamı;
Los Angeles doğumludur. Bravery ailesinde tek büyücü Leon'dur. Büyücü olduğunu öğrenediği andan itibaren, evde oluşan sessizlik Leon'u derinden etkilemiştir. Bir büyücü olduğunun gerçeği, bir aileyi bu kadar sarsmış ve germiş ise, başka neler yaşanır bilinmez... Bu yüzden Leon ne zaman ailesini düşünse önce bir basamak geriden gider.
Büyücü olduğuna alıştıktan sonra ailesine de bunu anlatmak için uzun çaba sarfetmiştir. Ailesi ancak Leon'u duvardan içeriye geçerken gördüklerinde inanmaya başlamışlardır. En azından bu Leon için, önemli bir basamak olmuştur.

Örnek RP;
Kendisini yorgun hissediyordu... Sonunda ulaşamamak için sakladığı zirveyi yakalayabilmişti. Bu zirvede ne vardı, işte şimdi bunun cevabını bulmalıydı. Kafasında bir sürü soru oluşuyordu, cevaplar karşısında fakat karmaşık bir düzen ile sıralanmıştı. Bu yüzden hangi cevap, hangisinin bilemiyordu... Ortak salona girdiğinde içerisinin sessizlikten ibaret olduğunu görmüştü. Her zaman öyle değil miydi zaten? Ortak salonu bildi bileli öğleden itibaren boş olurdu. Öğlenleri dersler, geri kalan zamanlarda ise akşam şöleni ile "Haydi kuralları delelim" partileri düzenlenirdi. Leon ise genelde, ortak salonda oturan kişilerin arasında olurdu... Yani, hiç kimsenin.

Kırmızı koltuğun üzerine bedenini bırakmıştı. Erkekler yatakhanesinden iniyordu. Güzel bir uyku çekmişti ve bu biraz sinirlerinin yatışmasına yardımcı olmuştu. Kılıfına bile henüz geçirmediği gitarı koltuğun kenarına dayalı olarak duruyordu fakat ona elini sürme zahmetine katlanmamıştı bile... Şu anda bir şey çalmak bile istemiyordu. Okula geldiğinden beri "Welcome to the Hogwarts" şarkısından başka ne çalmıştı ki? Fotoğraf makinesi bile kullanmaya kullanmaya bozulacaktı... Hala geçen sene yeni bitmişken Üç Süpürge'de çekmiş olduğu fotoğraflar duruyordu. Sessizlik ve sıkıntı onun ruh eşleri olmaya başlamıştı. Bu kesindi...

Ellerini birleştirerek dizlerini karnına doğru çekmiş ve kırmızı koltukların üzerinde garip bir şekle girerek oturmaya başlamıştı. Elleri buz kesmişti, bu normaldi... Dışarıda kar yağıyordu... Buradan bile soğuk çimlerin üzerlerinin beyaz bir örtü ile kaplanmış olduğunu görebiliyordu... Ellerini şöminenin ateşine doğru tutmuş ve bakışlarını masanın üzerindeki eski "Maya Mitoloji”si kitabına kaydırmıştı. Büyü kitaplarından çok mitoloji kitapları hayatını süslüyordu. Eh, muggle hayattan daha sıyrılamamıştı. Bu ne zaman sona ererdi muammaydı fakat dersler dışında asasını ne zaman eline almıştı? Hatırlamıyordu...

Derin bir nefes almış, Maya Mitolojisi kitabını kucağına getirmişti. Sayfalarını karıştırmaya başlamış ve uykulu gözlerini bir kez daha ovalamıştı. Hogwarts'ta bir gece daha aydınlanıyordu. Mumu üfleyerek söndürmek onun elindeydi...

Uzun zaman sonra ağırlaşmış gözleri açılmıştı ve kendisini, kırmızı koltukların üzerinde uyur pozisyonda bulmuştu. Ah, bu hoşuna gitmişti. Yarım metre ilerisinde sıcacık bir şömine yanıyordu... Yattığı yerde kollarını kavuşturmuş, dizlerini karnına çekmiş bir biçimde uykuya dalmıştı. O anlık keyfi yerindeydi fakat bu güzel uykusunu bölen büyük bir patırtı, Leon'u direk olarak ayağa dikmişti. Böyle şiddetli bir gürültüyü bu saate kim çıkartmış olabilirdi?

Asasını arka cebinden çıkartmayı ihmal etmemişti. Ne olur ne olmaz güvende olmak en iyisiydi. Gryffindor Ortak Salon'un geniş kapısından kendisini merdivenlere salmıştı. Görünürde bir şey yoktu... Merdivenin ucuna gelerek başını öne doğru salmış ve aşağıya kaydırmıştı gözlerini. En azından bir şey görmeliydi! Bir hiç uğuruna uykusundan kalkmış olamazdı. Hareket etmekte olan merdivene atlayarak aşağı kata ulaşmış ve böylelikle devam ederek zemin kata ulaşmıştı. Bu saatte okuldan çıkmak yasak olabilirdi... Hatta kendisi Sınıf Başkanı dâhil olabilirdi fakat inat damarına bir kere basılmıştı. Bunun geri dönüşü yoktu...

Kendisini karların içerisinde bulmuştu. Havada esen soğuk rüzgâr yüzünü yalayıp geçiyordu. Birkaç deneyimden sonra bu olay onun canını sıkmaya başlamıştı... Bu yüzden ceketinin yakalarını kaldırarak soğuktan korunmaya özen göstermişti. Asasına biraz ışık kondurmuştu ve onu ileriye yönlendirmişti. İşte! Oradaydı... Küçük, küstah çocuk tam karşısındaydı... Aslında gördüğü yalnızca bir siluetti. Öylesine dikilmiş Leon'a ya da başka bir yere bakıyordu. Eh, hikâyenin daha heyecanlı olabilmesi için Leon, çocuğun kendisine bakmaya başladığını düşünmüştü. İstifini bozmadan ışığı önünde tutarak siluet doğru yol almaya başlamıştı. Siluete her ne kadar yaklaşırsa, siluette o kadar uzaklaşıyordu. Bir müddet sonra adımlar hızlanmış, gecenin 02.00’sinde bir koşu yarışı başlamıştı. Leon dişlerini sıkmış, yüzüne çarpan rüzgârlar artık can yakmaya başlamıştı.

Bu kadardı! Devam edemeyecekti. Yorulduğundan değil, korktuğundan dolayı duraksamıştı çünkü koşu yarışı Yasak Orman'ın içerisinden geçmekteydi. Gözüne doğru gelen saçlarını rüzgârın yardımı ile yana atarak hafif dizlerini kırmış ve Yasak Orman'ın sisli karanlığı içerisinde yolunu bulma çabalarına girişmişti. Sabah bunu fark edemediğini anlamıştı... Keşfettiği Hayat Ağacı, dolunay ile beraber kendisini ortaya dökmüştü. Neredeyse ormanın ortasında bulunan o görkemli ağaç, gecenin 2'sinde kendisini gösteriyordu. O anda korku nedir bilmeden asasını arka cebine yerleştirmiş ve ormanın derinliklerine doğru ilerlemeye başlamıştı. Baykuşlar, yarasalar ve çeşitli yaratıklar ses çıkartmaya başlamıştı. Birkaç ağaç ötesinden at adamların nal seslerini duymak mümkündü fakat bu umurunda mıydı? Yalnızca koca "R" harfini ağacın üzerine kazıyıp daha sonra onu yakan bir ağaç söz konusuydu... Yandıktan sonra tekrar hayata dönen ağaç... Besbelli Hayat Ağacı...

Ağaca yaklaştığında siluetin dolunayın ışığı doğrultusunda parlamaya başladığını görmüştü. Kişinin üzerindeki kıyafetleri seçebilmekteydi. Şapkalı, kalın bir kazak üzerine geçmişti çocuğun. Altında siyah bir pantolon bulunmaktaydı. Rüzgârın uçurduğu koyu yeşil ve gümüş rengi kravat, Leon'un gözünden kaçmamıştı. Evet, Slytherin'li bir kurnazın gece yarısı Leon'u uyandırması olası bir şeydi... Fakat bunu kim, nasıl bilebilirdi? Aklında birden, birçok sorular parlamaya başlamıştı. Başını yukarıya kaldırdı... Dolunayın yüzünü gördükten sonra asasını çıkartıp konuşmaya girmişti;

"-Ne? Sen de kimsin?" Birkaç adım daha yaklaştıktan sonra çocuğun eli ağacın gövdesine değmişti. Hafif bir ışık huzmesi doğrultusunda çocuk omzunun üzerinden Leon'a bakmıştı yalnızca. Daha sonra ise ağacın arkasından ormanın derinliklerine doğru koşturmaya başlamıştı. Besbelli afallamış olan Leon çocuğu durdurmak istemişti. Bu saatte ormanın içerisine girmek pek akıllıca davranış değildi. Umursamadı da zaten! Her kim ise cezasını çekmeliydi...

Ağaca biraz daha yaklaşmıştı... Birkaç adım sonra eli ağacın gövdesine değmişti. Derin bir soluk aldıktan sonra çocuğun ağacın üzerine kazımış olduğu ikinci harfi okumuştu. "J".

Bunun anlamı ne olabilirdi bilmiyordu. Bir çeşit kısaltma olabilirdi.. Belki bir isim veya başka bir şey. O kadar okuduğu Mitoloji artık işe yaramalıydı. Ağaçta peş peşe "R. J." kazılıydı ve komik tarafı bunu saatin 2'sinde öğrenmiş olmasıydı. Düşününce sinirlenmemek elde değildi. Fakat içten içe ürperiyordu... O kişi, kim olabilirdi?

Bir binaya yerleşmeniz için kişiliğinizi açmanız gerekmektedir. Özelliklerinizi genişlettiğiniz zaman yerleşiminiz gerçekleştirilecektir. ^^

Editlendi... Wink

Gryffindor 3. sınıf

- Büyücü Konseyi -

» Leon Aaron Dexter Bravery
» Bravery and Gryffindor
» Bravery and Gryffindor
» Dexter Pirinski
» Aaron Robert Stenson