Gabriella Lyra O'Brien

İsim ~ Gabriella Lyra O'Brien [ Değişecek. ]
Cinsiyet ~ Cadı.
Sihirsel Soy ~ Safkan.
Uyruğu ~ Anne tarafı İngiliz; babası İrlandalı. İngilizim, demeyi tercih eder.
Asa ~ 13 inç, gül, anka teleği.
Doğum Yeri ~ Mougin - Fransa.
Doğum Tarihi ~ 29 Ağustos

xx Fiziksel Betimleme xx

~ Gaby güneş ışığında altın sarısına dönen, ama -özellikle kışın- uzun süre güneş görmediği zamanlarda koyu kahverengine dönüşen saçlara sahiptir. Annesinin saçlarını büyülediğini düşünmektedir. Yaşıtlarına göre uzun boyludur fakat aynı zamanda çok zayıf olduğundan zarif görünümlüdür. Gözleri yeşildir. -Genelde- altın sarısı olan saçlarına rağmen kumral, hatta yer yer bronz bir tene sahiptir.

Gabriella Lyra O'Brien 3008h77

xx Kişiliği xx

~ Çok ama çok duygusaldır. Arkadaşlarıyla/ailesiyle tartışmaları onu çok etkiler. Az konuşur ve gerekmedikçe konuşmaz. Fakat gerektiğinde komik hatta haylaz olabilir. Bir başka deyişle yanındakinin durumuna bağlıdır kişiliği. Suskunluğunun yanı sıra çok zekidir. Uzaklara bakan gözleri zekanın ışığıyla parlar. Çabuk sinirlenir, kin duygusu güçlüdür. Zor sever ve zor sevilir. Ama birine değer verirse eğer, onun için yapamayacağı hiçbir şey yoktur. Ailesine önem verir. Gözleri uzaklara baksa da hep, çevresinde neler olduğunun farkındadır. İnsanları çözümlemekte başarılıdır. İnsan sarrafı olduğunu düşünür. Kendini beğenmişlerden nefret eder ve onlardan uzak durur. Asla kendini beğenmez; gerek kişiliğini gerek dış görünüşünü. Giyimine pek dikkat etmez fakat çevresindekiler şık giyindğini söylerler. Müziğe aşırı düşkündür. Haksızlıktan nefret eder.

xx Ailesi ve Yaşamı xx

~ Gab ve ailesi uzunca bir süre Fransa'da yaşamışlardır. Hatta Gab orada doğmuştur. Bakanlık için seherbaz olarak çalışan annesi ve babası Gab ile birlikte Fransa içerisinde sürekli seyahat etmişlerdir. Gab'in Hogwarts'a başlama yaşı geldiği zaman annesinin doğduğu yer olan Londra'ya dönmüşlerdir tekrar. Gab'in annesi ve babası hala Bakanlık'ta seherbaz olarak çalışmaktadırlar.

xx RP Örneği xx

Sarı saçları arkasında dalgalanarak hızla yürüyordu Gab. Elinden geldiğince hızlı, çünkü mutfağa nasıl gideceğini tam olarak biliyor değildi ve Enrique beklemeken hoşlanmazdı. Aslında Gab, Enrique herhangi bir şeyden tam olarak hoşlanabilir miydi ondan bile emin değildi; bu gün öğrenecekti ama.Doğrusu, En ile aralarının çok iyi olduğu söylenemezdi ama nasıl olduysa küçük bir sohbet anında konu mutfaktan açılmış ve -belki de Gab'in kişiliğinden kaynaklı kışkırtması sonucunda - ikisi mutfağa girip yiyecek çalmak gibi bir atraksyonu gerçekleştirmeye karar vermişlerdi. Gab için farketmezdi, sonuçta Alain gibi birinin sevgilisi olmak bu tür şeyleri gerektiriyordu. Alışmıştı bir nevi, hatta eksikiğini bile hissediyordu bazen. En ile yapılan o konuşma ve alınan karar da bunun iyi bir örneğiydi açık ve net olarak. Alain'a benziyordu giderek. Eh, şikayetçi değildi.

Kolundaki ince kayışlı siyah saate baktı ve adımlarını daha da hızlandırdı. Hep geç kalıyor olmaktan nefret ediyordu. 8 dakikadır mutfakta olması gerekiyordu ama hala içinde kaybolduğu duygusuyla ve bir sümüklüböcek hızında sürdürüyordu aramasını. Bir kaç ürkütücü loş ışıkla aydınlatılmış taş koridor ve iki - her 2 basamaktan biri tuzak kurulmuşçasına içe doğru çöküyordu - merdiven sonra tamamen umudunu kaybetmişti.

" Mutfağı arıyorsun değil mi seni küçük sıçan ? "

Gab hızla arkasına döndü. Korkmuyordu, gelen bir profesör olsa bile Gab bir sınıf başkanıydı, koridorları kolaçan ettiğini söyleyebilirdi, ama ıssız koridorda birdenbire yankılanan bedensiz bir sesin onu ürkütmediğini söylemek de doğru olmazdı. Asasını cübbesinin cebinden çıkarıp sıkıca kavradı. Bunu neden yaptığını bilmiyordu, bir çeşit şartlanmışlıktı besbelli ama buna gerek olmadığını farkettiğinde bile asasını bırakmadı. Uzun süredir konuşmadığı için sesinin gereğinden yüksek çıkmasından korkarak fısıldadı - bu ona korkmuş izlenimi veriyordu. Büyümüş gözleri ve kalkmış kaşlarının da bu duruma bir faydası olmuyordu hani.

" Kim var orada ? "

" Ah, seni aptal kız! Ben sadece bir tabloyum, şimdi indir şu kahrolasıca asayı! "

Gaby içine çektiği havayı saniyenin zibilyon*da biri kadar bir sürede bıraktı. Ve aynı anda hemen arkasında duran tabloyu farketti. Şişman, büyük burunlu çirkin bir adamın tablosuydu bu. Elinde piposunu tutuyor ve göbeğini kaşıyordu boyuna. Gerçekten asılmaya değmeyen bir resimdi. Aptal gibi hissediyordu kendini şimdi, sinirlenmişti, asasını indirdi. Neredeydi şu kahrolasıca mutfak! Daha önce sadece bir kere gitmişti oraya, ama En'e söz verirken bulabileeğinden emin gibiydi. Şimdi de kaybolmuştu! Tabloyu boşvererek sırtı ona dönük bir şekilde koridorda ilerlemeye devam etti.

" Hey, güzel kız! Veda etmeyecek misin? Oysa sana mutfağın yerini söyleyebilirdim! Tabii bir kaç şartım var. "

Gab tablodaki adamın son cümlesi daha beynine erişmeden topukları üzerinde döndü. Evet - ihtiyacı olan şey ! Bir tablonun yol göstermesi ? Belki de. Asasını kavradığı gibi tablodaki büyük burunlu adama doğru yürüdü sinirle. Yanına vardığında gözleri sinirden parlayarak asasını adama doğrulttu ve halindan beklenmeyecek kadar yumuşak bir sesle ;

" Ah, evet, bu tablonun çerçevesi ahşaptan. Eh, çabuk yanar sanırım. Ne tesadüf, geçenlerde bir arkadaşımdan çok güçlü bir yakma büyüsü öğrenmiştim " sözünün burasında sesi sertleşti, dişlerinin arasından bir fısıltıyla " Şimdi; bana mutfağın yerini söyleyeceksin. Ve eğer bulamazsam- buraya yeniden gelmek zor olmayacaktır. "

dedi. Adam korkmuş olmalıydı ki, her şeyi tarif etti. Gab arkasına bile bakmadan hızla çıktı koridordan, tamamen yanlış yoldaydı. Altın sarısı saçlarını tekrar ardında dalgalandırarak artık hızlı-ötesi bir şekilde yürümeye, hatta bir yerden sonra koşmaya başladı. Böyle küçük şeyler neden bu kadar sinirlendiriyordu ki onu ?

Yaklaşık 5 dakika sonra, şu kahrolasıca tablonun önünde bezmiş bir şeiklde bekleyen En'i farkettiğinde derin bir nefes aldı. Çocuk sıkılmıştı besbelli ve tavana bakıyordu. Gab onun gitmediğine şükretti, En öyle biriydi çünkü. Sallamazdı pek kimseyi, çekip giderdi. Kafasında mutfağı bulmak için harcadığı zamanda ne yaptığını karşılayacak bir yalan hazırlayarak sanki son 5 dakikadır koşmuyormuş gibi davranmaya çalıştı. En onu farkettiğinde nefes nefese kalmamış gibi konuşmaya özen göstererek ;

" Ah, özür dilerim, geciktim. Aptal 1. sınıflardan biri epey bir zamanımı aldı. Sonunda onu susturmak için bir beden-kiltleme-laneti yapmak zorunda kaldım. Umarım bir profesör bulmadan önce birileri onu çözer. "

dedi. Birinin kendine yalan söylemesinden hiç hoşlanmasa, hatta nefret etse de güzel yalan söylerdi ve gerektiğinde bu yeteneğini kullanmaktan hiç çekinmezdi. En sıkılmış bir tavırla -' önemli değil ' olarak değerlendirdi Gab bunu- omuz silktiğinde ekledi hemen ;

" O zaman halledelim şu işi ? "

Ravenclaw 4. sınıf

- Büyücü Konseyi -

» Roxanne Lyra Liquid