Seyir Defteri

09:23
Bilgisayar yarışması için matematik dersinden alınmak kadar güzel tek şey kendi bilgisayarını da bilgisayar odasında görmektir, evet. Taş devrinden düşmüş gibi bunlar yahu.

10:25

2 günlük rapor daha. Ben bu sene okula hiç gittim mi allah aşkına? Devamsızlıktan kesin kalacağım, öğğ -_-

10:57

Dün 24 saat boyunca siteye girmedim. İçime dert oldu o.O

17.11

Bilgisayarım geldi, ohmyfuckinggod.

18:06

Fen etütünü ekmenin verdiği mutlulukla bilgisayarın başına geçmiş bulunmaktayım. İçimden bir ses Bio hazırla diyo ama onu dinlemicem.

18.30
Bio dedin de -_-' ..

18.59

Evin kreş olmasına az kaldı *-*

20.31

Artık avatar imza yapmam lâzım, isteyen insanlara ayıp oluyor gerçekten ama bir türlü yapamıyorum Allah kahretsin. Üstümde çok feci bir yorgunluk var ama mutluyum, evet.

20.31

Rp'de küfretsem sorun olur mu diye düşünüyorum.

21.07- bir OTH bölümünün daha sonuna gelmenin üzüntüsüyle müzik dinliyorum

22.31

Yne salak salak sırıtıyorum ekrana bakıp.

23.23

Evdeki çocuklar tek tek uyuyor. Sadece 2 tane var, orası ayrı =D Canım sıkıldı feci şekilde..

09.05

Merhaba, nasılsınız ? İyiyim, teşekkürler. İyiyim iyi olmasına da, üşüyorum lan. Ev soğuk değil aslında, odam da değil, ama ben üşüyorum. Çok hem de. Birde feci gribim. Burnum musluk gibi, yanımda iki paket peçeteyle geziyorum. Şu resme de çok güldüm, Ahmet Abi sağolsun ehehe :

Spoiler:

Ortalık çölden beter.
Pencereden bakıyorum bütün gün. Ders dinliyor numarası yapıyorum. Hızla sağa sla seğirten insanları, giderek kocaman top mermilerine benzeyen arabaları seyrediyorum. Düşüncelerim sık sık koyulaşıyor, yine olmadık hatıralara dalıyorum, hüzünleniyorum, küfrediyorum. Bazen öfkeden, sıkıntıdan boğulacak gibi oluyorum. Yerimden fırlamak, merdivenleri uçarak inmek ve sokakta herhangi birini kolundan yakalayıp " Ankara'da şeref yok, Ankara'da şiir yok, Ankara'da merhamet yok, Ankara'da hürriyet yok, Ankara'da zaman yok, Ankara'da ufuk yok. Ankara'da zulüm var lan, zulüm ! " diye bağırmak istiyorum. Öyle kötü bir duygu ki, geç kalmışlık, eksiklik... Çok düşünüyorum şu günlerde. Birilerini, bir şeyleri, bir yerleri. Kitap okuyorum yeniden, Kızılay'a inip dolaşıyorum, kedileri seviyorum, kuşlara yem atıyorum. Benden beklenmeyecek davranışlar. Bir tuhaf oldum ben. Gerçekten. Kimse doğru düzgün küfretmiyor da artık. Millet acayip kibar olmuş... Otobüse yetişmem lazım. Of. Üşüyorum...

10.31
O kadar sıkıldım ki napacağımı bilemiyorum. Sonunda ders çalışacağım belli; ama gene bir umut kaçıyorum. Nese dersler beni bekler, sonra da kurgu yazıcam zaten. İşte monoton hayatın tik taklarını saymakla geçen sıkıcı bir gün daha; fakat sanırım bunu ben istedim.

12:55

İyi mi kötü mü bilmiyorum ama durduk yere ağlıyorum