Yasak Bir İlişkinin Tohumları

Birbirini kanatları altına almış iki çift, gören ya yanlış anlardı, ya da bu kadar samimi olmanın getirdiği bir eski arkadaşlık mı var diye düşünürdü. Jess'i yanında hissetmek o kadar güzeldi ki, içinde ki bütün çicekler ona saygıda durmuş, kendini ona açmayı bekliyordu. Sonunda kulağında bir ilahi gibi onu bir ileri bir geri götüren sözler kulağına çınlanmıştı. Cümle bende seni özledim diyordu, o kadar tatlı söylüyordu ki Teodor orada onu öperek teşekkür etmek istemişti. Çünkü o da oldukça özlemişti. Ne yapacağını bilmeden yürüdükleri koridor onlara yataklık ediyordu. Etrafın sessiz olması, ve altında yürüdüğü seramik yerin ve devasa boyalarla süslü duvar üstünde duran tabloların bile umurunda değildi. Duyan yok, gören yok, her şey gizliden gizliye alevlenerek büyüyor. Bu kadar direnmenin karşısında artık Teodor kendine engel olamamaktan korkarken ve bunu söylemeye hazırlanırken bir ses geliyor ve bozoyor kelimelerin tüm büyüsünü... Jess Teodor'a biraz daha yaklaşarak buradan başka bir yere gitmelerini söylüyor. Boş sınııf adını duyar duymaz Teodor, oranın hemen durdukları yerin yanında olduğunu anlıyor. Ne kadar temiz kalpli bir insan ki söylediği yer sanki bir anda yanında beliriveriyor. Her şey kifayetsiz ve soğuk "İşte buradan Jess, tam yanımızda, bizi biri görmedi, belki de sadece bir hayvandır. Onlar bizim burada ki insanlardan daha meraklı biliyorsun ya. Hmm özlem özlenilmek bunlar çok güzel bende özledim, hatta belki karşına çıkamadığım günler boyunca yalandan gülsem de gecenin karanlığında senin sesini duymayı bekledim Bugünün geleceğini bana kuşlar söylemişti sanki, yataktan kalktığımda ki huzursuzluk da bile bir huzur vardı ki o sensin Jess, herkesin hiç bilmediği ve az da olsa farketmek zorunda kaldığı Gizemli Kız" diyerek konuşmasını sürdürdü. Boş sınıfa girmeleri iyi olmuştu. Burada her şey sadece o küçük kare odanın içinde Jess ve Teodor'un arasında kalabilirdi. Oraya adım atmak içeri girmesi için Jess'e yer vermek, garip duyguların içinde boğulurcasına bir şarkı gibi mırıldanmak, onun yanında şarabı kafasına dikip sarhoş olmasına yetiyordu bile, Jess'in başını döndürmesiyle içeri yer verdikten sonra bir sıraya oturup kendini toparlamaya çalıştı. Aniden değişen davranışlarından belli oluyordu ki artık kaçış yolu kalmamıştı. Dört duvar arasında ki ikili her şeyi açığa çıkararak özleminin dinmesini sağlayabilirdi. Ya da biraz konuşup birbirlerini rahatlatıp sonra başka bir yerde eğlenebilirdiler. Yapacakları şey çokta olsa şu an Jess'in iki dudağına bakıyordu yapılacaklar...

Boş sınıf, tam da onların aradığı türden bir yerdi. Duyduğu sesten irkilen Jess, işi daha da sağlama almak için böyle bir teklifte bulunmuştu. Şimdi rahat bir şekilde, istedikleri gibi konuşabileceklerdi ve içlerinden geldiği gibi davranabileceklerdi. Duvarlar kulak kesilip onları dinlemezdi ya sonuçta. İkisi de temkinli insanlardı bu konuda. Ama şimdi kelimeler Teodor’un dudaklarından dökülüp Jess’in önüne serildiğinde her şey manasızlaşıyordu. Bütün ihtimalleri göze alıyordu Jess. Ne olursa olsun yeter ki onun yanında olsun. Biri mi görecek, görsün; biri mi duyacak, duysun. Nasıl olsa Malachy yüzünden adı farklı şekilde anılmaya başlamıştı. O dedikoduların üstüne bir de bunlar eklenirdi. Kendisi gerçekleri bildikten sonra ne önemi vardı ki? Önemli olan anın tadına varabilmekti ve bunu da Teodor ile yeterince yaşayabiliyordu Jess. Onun yanında adeta bambaşka bir kişiliğe bürünüyordu. İsteyerek ve buna sevinerek.

“Bunları senden duymak o kadar güzel ki. Beni adeta bambaşka biri yapıyorsun. Daha önce bir şeylere hiç bu kadar bağlanmamıştım. Hiç bu kadar çabuk teslim olmamıştım. Nedeni ne bende bilmiyorum. Sence ne?” işte cümleler böyle aniden, kontrolsüzce dökülüverdi Jess’ten. Belki yanlıştı bu yaptığı. Kozlarını açık oynuyor, kartlarını belli ediyordu. Ama karşısındakine güveniyordu. Ne olursa olsun onu bırakmayacağını biliyordu. Evet, çok kısa bir süre geçmişti tanıştıkları günden bugüne. Belki yeterli değildi birbirlerini tanımak için. Ama bir şey, Jess’in içindeki bir şey Teodor’a güvenmeyi çok istiyordu ve Jess’i ona çekiyordu.

Güven zor bir oluşumdu. Aradan aylar yıllar geçerek olacak bir şey değildi. Jess'le Teodor'un arasında ki oluşan güven de apayrıydı, ilişkinin ne yöne gittiği aralarında ki güven sayesinde belli temelller üzerine kuruluyordu. An ikisi birlikteyken duruyordu. Sevgi ve aşk kelimelerinin aniden ortaya çıkıvermesi bile artık olağan geliyordu Teodor'a, içinde ki mutluluk ve içine içine akan aşk kırıntıları gittikçe büyüyordu. Jess'in anlamsızca verdiği bir cevap verip onun içini okşayan kelimeleri dökmüştü. Kartlar açıktı artık, duvarlar ve eski eşyalardan başka kimse yoktu. Teodor, Jess'in yanına gelerek onun elini tuttu. Oturduğu yerden kalkıp ona doğru belli adımlarla yürümesi garipti. Az da olsa dinlenmişti belli ki içinde ki sarhoşluk kaybolmuştu. Artık huzur ve güven aşılayan eller birleşmişti. Teodor, elini hissetmenin verdiği keyifle " Bağlanmak, kötü bir cümle, ben bağımlı olacak bir insan olduğumu samıyorum. Ama sen bağlanılacak bir kadınsın. Nedeni ne bilmiyorum, ben sana kendi duygularımı belli etmiştim. Sende bu günlerde bunu düşünüyorsun belli ki canım, seni sevdiğimi söylediğim bu tınılı sözleri, bir tek seni görünce böyle oluyor zaten, o kadar farklı ki senin ne düşündüğünü söylersem kendi kötü kelime haznemle kendimce zırvalamış olurum, bu yüzden bu soru işaretini sen bulabilirsin. Zamanımız var, ben hep seni unutmayacağıma ve bırakmayacağıma göre bir neden de açık kalsın." sözler göz göze ve elele sevdiğine ulaşmıştı. Boş sınıfın az da olsa bir ürpetisi oluyordu. İçinde oluşup insanı boğan bir loşluğa bırakıyorken, ikili bunun farkında bile değildi. Eller ve gözler her türlü konuşarak anlatıyordu. Teodor böyle saatlerce durabilirdi. Ama bir an kendine engel olamadan elini Jess'in elinden çekerek onun yanağına dokunup gerçek olup olmadığını hissetmek istedi. Tabi yanağına değen eli aralarında ki mesafeyi kısaltığından bir an kendini Jess'in dudaklarını öperken buldu. Ne yaptığını bilmiyordu, ama ona dokunmak daha fazla arzulamasına neden olmuştu. Jess'ten bir cevap beklediğinden kısa bir öpücükten sonra istemeden ayrılıp gene eski bakmaya korktuğu kızın gözüne gözüne bakmaya bakmaya başladı.

Teodor’un öpücüğü kısa ve anlamlıydı. Dudakları, Jess’in dudaklarına değdiği an, Jess için etrafındaki her şey onunla birlikte alev almaya başlamıştı. Onun teninin sıcaklığı kızınkine karşıyordu. Onun kokusu, dokunuşları Jess’e doğru akan bir nehir misali ilerliyordu. Sevmeyi tekrar tatmak, sevilmeyi hissetmek böyle bir şey olsa gerekti. Teo öpücüğü kısa tutmuştu ve belli ki o da Jess’ten bir karşılık bekliyordu. Jess elbette ona cevap verecekti ama önce aklındaki soruların cevap bulması gerekiyordu, diğeri biraz daha bekleyebilirdi. “Bir bakıma haklı sayılırsın. Onun cevabını bulacağıma eminim. Ama ya cevapsız kalırsa? Ya bulamazsam? Hadi bu bir yana, sen benim yanımda mı sadece böylesin? Yani demek istediğim neden sürekli her kelimende kendini benden daha değersiz hissediyormuşsun gibi bir anlam ortaya çıkıyor? Benim gözümde senin bir değerin var ve emin ol ki çoğu kişiden daha da yüksek.” Jess bunları söyledikten sonra küçük bir gülücük gönderdi ve elini Teo’nun yüzüne yerleştirdi. Şimdi parmaklarıyla ona temas ediyor, onu okşuyor ve sıcaklığını daha yakından hissedebiliyordu.

"Aynen öyle, aslında o kadar da değersiz değilim, ama cümleler bilmeden birleşiveriyor ve çıkıyor ağzımdan Jess. Senin bana değer verdiğini biliyorum yoksa burada olmazdın sanırım, kız arkadaşınla hala koridorda konuşarak gülüyor olurdun. Tesadüfler bizi buraya getirdi. Her adımımda aleve yürüyorum. Fakat artık eskisi kadar korkmuyorum Jess, aşkın beni ilk salak etmişi, şimdi vezir edip düşüncelerimi netleştiriyor. Büyütüyor Jess, belki sende de bu var, gerçi senin kafan benim ki kadar dağınık olamaz sanmıyorum. Bu gözler hep dik ve istediğini bilen bir kişinin gözleri olabilir değil mi? " diyerek bir soru işareti de o söylemişti. Yüzüne değen Jess'in ellerini teninde hissetmek onun içini ürpertse de hoş bir duyguydu. Aşk hep bir taraftan daha fazla yaşanması gerekirken şu an tersine dönerek anın büyüsünde daha da ileri gitmek istiyordu. Jess'in elini dudağına götürdü ve sonra onu ait olduğunu düşündüğü yüzünün oraya bıraktı. İkili sınır nedir bilmez bir duruma gelecek miydi? Sınırlar çiğnenmek için olsa bile Teodor hep bir sıra olsun isterdi. Bu yüzden kendini Jess'in düşüncelerini duymak adına olduğu anın ve gözlerine değen o yeşil gözlerin keyfinin içine bıraktı.

“Düşüncelerim karman çorman, kafam da dağınık aslında. Seni görmediğim anlarda bir şeylere odaklanabiliyorum, çözmem gerekenlerin üzerinde yoğunlaşabiliyorum. Ama seni gördüğüm, bakışlarımızın buluştuğu vakitlerde her şey birbirine giriyor. Kim olduğumu unutuyorum. Aslında bunların ne olduğunu biliyorum, duygularımın ne manaya geldiğini anlayabiliyorum ve bundan çok korkuyorum. Çünkü bunları en son hissettiğimde…” cümlenin devamı gelmedi. Sesi gırtlağından bir mırıltı şeklinde yükseldi fakat çaresizce boğazında düğümlendi. Eskiden böyle bir kız değildi. Kimseye taviz vermeyen, gururundan vazgeçmeyen bir edası vardı. Hep erişilemeyeni oynamıştı. Çok beğenilmiş, fazlasıyla teklif almıştı ama o herkese cevap vermezdi. Beğenmedikleriyle asla muhatap bile olmazdı. Ama artık bu halinden bile yorulduğunu hissediyordu. Karşısındaki bu genç çocuk ona tüm bu duygu kargaşasını yaşatıyordu. Adeta yeni bir kimliğe bürünmesine neden oluyordu. Ortaya çıkacak olan yeni Jess neler getirirdi bunu kimse bilemezdi. Yeni halini sevecek miydi o da bilmiyordu. Tek bildiği o kaybettiğini sandığı huzuru artık bir daha hiç kaybetmemecesine tekrar bulduğu düşüncesiydi.

Böylesine bir mutluluğun pençesinde kafasını kaldırıp Teodor’a baktı. İkisi de ayakta dikilmiş birbirlerinin karşısında duruyorlardı. Gözlerinin içine kendinden emin, dik bir şekilde bakıyordu. Huzurunu görebilmek için onun o yeşil gözlerinin içine daldı. Bir nehirde yüzüyor gibi onun o gözlerinde yüzmek, sonsuzluğa erişmek istiyordu. Ve bunu yapacaktı da. Kendini ona tamamen teslim edecekti, ipleri eline alıp onun kendisini yönlendirmesine izin verecekti. Dudakları, Teodor’un dudaklarını bulduğunda artık hafiflemiş olduğunu hissetti, artık hiçbir şey umurunda bile değildi. Kendisini hala aldatmakla meşgul olan sevgilisi bile.

Tatlı bir öpücük ve dudakların birbirine dokunarak hislerin uçuşması, Teodor bırakmak istemese de çalışan beyinin tik takları onu durdurmuştu. Ondan ayrılırken çok zorlanmıştı, ama bugün yanındaydı. Aceleye ne gerek vardı. Adım adım ilerlemeleri en doğrusuydu. "Jess, karışık duygular içinde olman ve bunu netleştirememen benim yanımda oluyor haa, cidden duygularımı sana geçirmiş olamam değil mi? Yaşadıklarımız çok kısaydı oysa, cümlelerim bir sarhoşum ki kadar manasızdı. Aşkımı itiraf edişim bir seni seviyorumla kalmadı diye mi şu an böyleyiz. Ben seni görünce her şeyi unutuyorum, şimdi de sen... Bunu sana yapmayı istediğimden emin değilim. Korkuyu taa derinliklerde hissediyorum, seni gördüğümde ben karanlığım oysa sen her zaman ışık saçıyorsun. Dünya duruyor ve sonra da an akıp gidiyor. Korkun benim de içimde, karmaşıklığın hep vardı. Sana da bunların hepsi geçip içini bir hançer gibi bıçaklıyor mu? Yakıyor mu içini alevlerle, aşk bu mu, ben aşkın ötesine geçtiğimizden ve seni de geçirmekten korkuyorum. Bu kadar kısa zamanda bir haftalık ayrlık mı bizi böyle yaptı. Ne oluyor Jess, bana ne olduğunu bilmeme gerek yok. Ama senin ne yapmak isteyeceğin önemli. Çünkü ben senle her türlü bir anın içinde olmak istedim. Söz konusu senin seçimlerin Jess, sevgi ve aşk kelimeleri mi yoksa dost kalarak bunu duymak mı? Bir şiir gibi şakıdığım saçma sapan cümlelerin esiri ettim seni acaba buna ne kadar hakkım var. Bilemiyorum Jess, kafam karıştı. Cümleler birbirine girdi. Belki de ben seni görünce bitip yeni benliklerle tomurcuk vererek bir anda açıyorum." Cümlesine zorla da olsa bir nokta koymak zorundaydı. Jess'i bu kadar etkilediğini bilmiyordu. Onu her gün dönüşüyordu. Hatta arkadaşları onunla bu dalgınlığı ve yapmadığı esprileri sayesinde takılıyorlardı. Fakat kimin umurundaydı. Jess'in gözlerinde kaybolmadıktan sonra onlara maske takıp iki espri yaparak çevresine toplaması ve sonra yalandan övgüler alması... O sevginin ötesine geçmişti. Karşılıklı ya da karşılıksız bu aşkı bir yerden yaşamayı istiyordu. Burada cevap Jess'e kalıyordu. Çünkü zorla güzellik olmazdı. Belli ki artık Jess'de de bir şeyler değişip bilmediği hatta bilse bile korktuğu bir haddeye gelmişti. Ne ara bu kadar ilerlemişlerdi. Bir gece de bu kadar yol kaydederek birbirini gizliden gizliye yakan iki aşık haline mi geliyorlardı. Teodor çenesine hakim olayarak bir soru daha sormaya karar verdi. "Jess, kendini bilmediğin bir yol içine atmanı istemiyorum. O yeşil gözlerinin sonra dolmasını neden yaptım demeni, gerçi sen benden daha netsin. Kafanı karıştıran ben ve benim düşüncelerim, susup bekleyeceğim. Çünkü her zaman ki gibi çok konuştum. Çenem de senin yanında bir kapı gibi açılıp dökülüyor." diyerek son sözlerine zar zor bir son verdi. Ne kadar konuşuyordu. Jess uzun uzun düşünüp bir şeye kavuşmaya çalışırken cümlesine bir cümle daha eklemişti. Böylece daha karmaşık bir olay ortaya çıkmıştı.Soru işaretine biri daha eklendi, bilinmeyen ve adı gizemli diye anılan Jess ve Teodor'a da yeni konu daha, esasen sadece anı yaşayarak dudaklarını birbirine kenetlemeliydiler, ama bunu bir kenara atarak açığa kavuşturduktan sonra her şey olabilrdi. Ayakta durmanın onu yoracağını düşünüp Teodor ikili bir sıranın oraya oturup yanına Jess'i çağırdı. Onun yanında olması kendisini daha iyi hissetiriyordu. Karmaşa hep vardı; fakat o yanında olunca tek ışık o olduğundan karanlıkta uykuya gömülüyordu. Ellerin verdiği ısı hiç bozulmuyordu. Normalde terleyen elleri onun avucunun içindeyken terlemiyordu.

"Jess, kendini bilmediğin bir yol içine atmanı istemiyorum. O yeşil gözlerinin sonra dolmasını neden yaptım demeni, gerçi sen benden daha netsin. Kafanı karıştıran ben ve benim düşüncelerim, susup bekleyeceğim. Çünkü her zaman ki gibi çok konuştum. Çenem de senin yanında bir kapı gibi açılıp dökülüyor."

Teodor’un son söylediği Jess’in hoşuna gitmişti. Ufak bir kahkaha atıp, “Bu da güzel. Demek ki çok konuştuğunun farkındasın.” dedi ve o kahkahanın ardından birde muzip bir gülümseme gönderdi. Sonra da onun kulağına eğilerek, “Sürekli konuşman aslında çok güzel ve bu beni gerçekten eğlendiriyor. Fakat bu kadar düşünmene gerek yok. Bırak her şey olduğu gibi aksın. Ben de en az senin kadar endişeliyim ve en az senin kadar korkuyorum. Fakat olacakların önüne geçemeyiz ya da ne bilim olacağı varsa olur. Biz buna engel olamayız. Biliyorum az önce düşünceli olan taraf benden ve biraz da korkan. Ama şuan farkına varıyorum ki seninle birlikteyken bir şey bana anlamlandıramadığım bir güç veriyor. Ve ne olacaksa, başımıza her ne gelecekse seninle birlikteyken gelsin. Eminim ki bunu aşabiliriz.” diye fısıldadı. Başını geriye çekip, Teodor’un yüzünü ellerinin arasına alıp gözlerinin içine baktı. Orada umut ettiklerini görebilmek, gözleriyle her şeyi ona anlatabilmek için uzun uzun baktı. Birbirlerini gördükleri ilk andan beri Jess’in yüzünden gülümsemesi hiç eksik olmuyordu. Yaşayacaklarından korktuğu dakikalarda bile gülümsemeyi başarabilmişti. Bu da Teodor’un ona yaşattığı duygulardan kaynaklanıyor olsa gerekti. “Hadi bu konuyu kapatıp, daha eğlenceli şeylerden bahsedelim. Parti her an bitebilir ve ne kadar zamanımız olduğunu bilmiyoruz. Bunu da bunlarla harcamayalım. Ne dersin?” diye sordu. “İstersen bana kendini anlat. Aileni, neler yaptığını. Seni daha iyi tanımak istiyorum.” diyerek yeni bir konu açtı. Böylece hem havayı azda olsa dağıtma şansı yakalamış oldu, hem de karşısında duranın kim olduğunu daha iyi öğrenmek için eline bir fırsat geçmiş oldu.

Eller, gözler ve içinde pır pır atan kalpler... İkili bu üçlünün arasında bir bağ kurmuş sürükleniyordu. Teodor artık bu kızı ölesiye sevdiğini düşünüyor, her kelimesiyle ayrı bir diyar keşfedermişcesine hayallerin içinde kayboluyordu. Aşkın ötesinde ki dağları geçip alev almışlardı artık, ama bu sefer ki çene Jess'e sıçramıştı. Olayları dinginliğe kavuşturarak Teodor'u rahatlatmak istiyordu, ama içten içe o da korkuyordu. Korkusuz olmayacak kadar ince bir ipin üzerinde yaşıyorlardı ilişkilerini, ikisi de meyve vermeye hazır olsalarda korku dur diyerek içlerini kemiriyordu. Aynı bir farenin hızı ve küçüklüğüne sahip olsalar bari daha iyi kendilerine ulaşabilirlerdi. Sevgi aşk onların doydukları bir durumdu onlar daha içten şeyleri paylaşarak pekiştirmek istiyordu. Jess'te bunun farkına varıp sonucu aile ve Teodor'a getirmişti. Ön planda olan hep Jess'ti ve Teodor onun her şeyini biliyordu. Ama Jess, onun hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Teodor onunda bunu bilmeye hakkı olacağını düşündüğünden " Hep sen hep sen olmadı birazda bana kendini anlat diyorsun ha Jess, seve seve anlatırım, ama öyle şairler ya da yazarlar gibi acıklı bir hikayem yok yoksa var mı aslında ben hikayemden çok kendimi anlatmayı isterdim. Bir abim var annem ve babam. Kardeşim olsun isterdim, ama küçük çocuk benim bazen her şey üzerime üzerime gelir sonra ezildiğimi görenle bir vinç arabası çağırır ve alır üstümde ki yükleri. Karışık değil aslında ama bir o kadar da karışık. Ne biliyim benim çenemi daha da açan ve kafamı daha da karıştıran konular bunlar, kendime gelince sana açtığım kadarım ben, gizli gizli bütün pencerelerim artık senden ibaret. "cümlesini sonlandırdıktan sonra Jess'in apayrı bakışlarıyla karşlaşmıştı. Her şeyi bekliyor gibi olsa da bu cümleyi beklemediğini anlayan Teodor "Gene bir çuval inciri berbat ediyorum, ama sen gözlerinde ki ışıkla bana bir inciyi anımsatıyorsun Jess, seni ne olursa olsun seviyorum. Kimse önemli değil şu an, ne partiden çıkan öğrencilerin buraya gelmesi ya da başka bir şey, anlıyor musun beni. "diyerek konuyu kapattığını sandı. Ama Jess, bunu yanıtsız bırakacak bir halde değildi. Bu halini anlayan Teodor onu beklemeye ve her zaman ki saçmaladığı cümleleri bir kere daha içinden söylemeye devam edip duruyordu.

“Anlıyorum ve bunu gözlerinden görebiliyorum. Ama sana bundan sonra bir şeyi yasaklıyorum.” dedi ve gülümseyerek ekledi, “Yanımdayken bir daha hiçbir zaman bir şeyleri berbat ettiğini ya da çok konuştuğunu söylemeyeceksin. Ben bu halinden hoşlanıyorum. Ve bunu sana yasaklıyorum.” dedi ve gülümseyen gözlerle onu süzdü. “Demek bir abin var. Aranız nasıl peki? O da mı Hogwarts’ta?” Jess, ona dair şeyleri öğrenmeye can atıyordu. Her zaman farklı yaşamları dinlemeyi sevmişti. Yeryüzünde kendisininkinden başka yaşamların da olduğunun farkına varmak ona büyük bir zevk veriyordu. Kendisinin güzel bir yaşamı vardı. Mutlu ve huzurlu bir aileye sahipti. Annesi ve babası daima örnek alınacak, sevgi ve şefkat dolu aileler olmuştu. Tek çocuktu. Bu yüzden tüm ilgi ona yoğunlaşmıştı. Bu onu biraz şımartsa da sınırları aşmamayı bilmişti. Şimdi de karşısındaki bu çocuğun nasıl bir yaşama sahip olduğunu merak ediyordu. Teodor, hiç anlatacak havada gözükmüyordu. Sanki daha çok kendilerinden bahsetmek ister gibi duruyordu. Ama Jess yine de merakını gizleyemiyordu. Hem o yabancı biride değildi üstelik. Şuan ve belki de ilerisi içinde en yakınındaki kişiydi o. Kendisi de onun için ona uzak olmak istemiyordu. “Bak önceden şunu söyleyim de anlaşalım. Başkalarının hayatlarını dinlemek benim çok hoşuma gider. Sende de hiç anlatmak istermiş gibi bir hava yok. Ama ben dinlemek istiyorum. Hem sen dinlediğim yüzlerce insandan daha değerlisin benim için. Onun için de seni can kulağıyla dinlerim. İyi bir dinleyicimdir de ayrıca.” dedi ve o kocaman gülümsemesini tekrar yüzüne yerleştirdi. Teodor’da onun bu son lafına karşı bir gülümseme gönderdi Jess’e. Ortamın havası yavaştan değişmeye, yerini daha endişesiz bir yere bırakıyordu ve böylesi daha iyiydi. Oturdukları yerde başını Teodor’un omzuna koydu ve söze başlaması için konuşma sırasını ona bıraktı.

Yasak koymak bu iş Teodor'un hoşuna gitmiş ve güldürmüştü. Jess'in anca böyle bir şeyle bundan kurtulacağını bilmesi de garip gelmişti. Artık olayları çözmeyi de biliyordu demek, bu kadar önemsenen ve sevilen bir hale gelmesi onun ne söyleyeceğini tıkasa da gene saçmalamaya devam ederdi Teodor, ne olursa olsun nasıl olsa onun yanında açılıyordu, gizli bir sandık gibi dökülüveriyordu bütün değerli değersiz taşlar. Abisini bu kadar önemseyen birini hiç duymamıştı. Çünkü genelde herkes onun delice kendini yerle bir ettiği esprilerini dinlemek isterdi. Jess'te eskiden öyleyse bile, şimdi değişmişti. Teodor ona ne yaptığını bilmiyordu, ama bu durumdan memnun olarak gülücüğünü karşısında ki kızın içine yerleştiriyormuşcasına kazıyordu. Artık apayrı duygular söz konusu olmuştu. Abisinden nasıl bahsebileceğini düşünürken bir cümle daha gelmişti. Aradan o kadar zaman geçmiş miydi de gene bir açıklama onu buluyordu. Bilmiyordu, ama burada bilmemenin gizemliği içinde aydınlanan biri vardı. “Bak önceden şunu söyleyim de anlaşalım. Başkalarının hayatlarını dinlemek benim çok hoşuma gider. Sende de hiç anlatmak istermiş gibi bir hava yok. Ama ben dinlemek istiyorum. Hem sen dinlediğim yüzlerce insandan daha değerlisin benim için. Onun için de seni can kulağıyla dinlerim. İyi bir dinleyicimdir de ayrıca.” Bir masal perisine anca bu masalları dinlemek yakışırdı zaten, Teodor kafasında kelimelerden kelimelere bürüdüğü Jess'in gülüşüne aynı tebessümle karşılık verdi. Artık empati bile kurabilir hale gelmişlerdi. Günler aylarca görüşmeye gerek yoktu belli ki, sadece anda ki sıcaklık ve birbirini anlayış içinde dinlemek bunu sağlıyordu. Omzuna konan bir başla az da olsa irkilmişti. Bir ninni gibi abisini nasıl anlatabilirdi ki o da onun gibi hatta biraz daha sert ve acımasız biriydi. Romantikliğini kimse bilmezdi. Ama bu sıralar duymayan kalmamıştı. Çünkü nedensiz yere öylece durup uzun uzun sanki başka bir diyara gitmişcesine dalıyordu. Jess'i çok bekletmek istemediğinden aklında abisiyle ilgili ne varsa söylemeye karar verdi. "Bir sene öncesinden burada okuyordu, şimdi quditch'te oynuyor, benim gibi değildir aslında, ama değer verdiğim ve annemin bencillikleri içinde tek sığındığım kişiydi. Bana abilik yaptı, babamın olmadığı günlerde, hala da yapar. Fakat yollar bazen ayrılıyor, hala görüşüyoruz. Eskisi gibi olmasa da bir onla kardeşiz yani" diyerek anlatmıştı. Hayat hikayesi pek masalları andırmıyordu, ama bunu söylese Jess gene ona yasak koyardı. Bu yüzden devamını ona bırakarak omzuna konan o narin yüzün rahatsız olmaması için elini kızın diğer omzuna attı, böylece boş sınıfın kasveti de azalıyor, aralarında ki vazgeçilmez ve kopamayan bağ artıyordu. İnceden inceye temelli bir ilişkinin tohumları dökülüyordu. Hiç yıkılmamışcasına bir bağ ve arkadaşlık içinde eriyen kalpler gülüşlerle pekişip büyüyordu.

“Peki, annen ve babanla aran nasıl? Annemin bencillikleri ve babamın olmadığı günlerde derken neyi kastetmek istedin?” Teodor da belli ki herkes gibi bir hayata sahipti. İyi anlaştığı fakat zamansızlığın getirdiği bir ayrılığı yaşadığı abisi vardı. Birde haklarında en ufacık bir bilgiye sahip olmadığı annesi ve babası. aslında şu kısacık zamanlarında ve henüz tanışalı çok olmamışken Jess’in böyle ailevi sorular sorması belki çok yersizdi. Ama aralarında olan çekimi defalarca konuşmuşlardı ve karşı konulamaz bir şeylerin başladığını artık Jess’te Teodor kadar farkındaydı. Ve bunu daha fazla dile getirip büyüsünün bozulmasını istemiyordu. Zaman işliyordu. Çok sürmez, biraz sonra binalar eski şamatasına kavuşurdu. Ve ikili kendi hayatlarının monotonluğuna dönmek zorunda kalırlardı. Bu sebeple de Jess, Teodor’a biraz daha sokuldu. Artık o narin vücudu tamamen Teodor’un kolları arasındaydı. Böylece onun kokusunu daha net duyabiliyor ve dilediğince içine çekebiliyordu. Aklına kazıyordu onun kokusunu. O olmadığı zamanlarda başını yastığa koyduğunda onun hayali ile uyuyabilmek için. Kendisine gösterilen sevgi kıvılcımlarının arasında belli ki Jess sarhoş olmuştu. Huzura ve sevgiye, dinginliğe en muhtaç olduğu zamanda Teodor, ona aşkıyla kucak açmış ve Jess’e tüm sevgisini koşulsuzca sunmuştu. Belki de Jess’in çabuk teslimiyetinin sebebi buydu. Ama ne olursa olsun umurunda değildi. İster çabucak bir erkeğe inanmış, ister birisi görecekmiş. Hiçbir şey onu bağlamıyordu şu dakikada. Aslında bir erkeğin aldatmacasına uğrayıp bu kadar çaresizce bırakıldığı için, bir daha asla kimseye güvenmeyeceğini sanıyordu ama Teodor ona aslında her şeyin mümkün olabileceğini göstermişti. Onun içinde şu an karşısındaki erkeğe sonsuz bir güven ve sevgi duyuyordu.

Söylediği cümlede açık verdiğinden haberi bile yoktu Teodor'un, Jess'in ardına sorduğu soru ona bir soğuk su gibi kendine getirmişti. Nasıl yaptım diye kafasını yerden yere vurmak isterken Jess'in ona doğru yaklaşıp sokulduğunu gördü. İlk adımı atmayı beceremeyen ve bocalayan biri olarak Jess her şeyin üstesinden geliyordu. Söyleyecek çok şey vardı babası ve annesi, oldum olası iyi anlaştıklarını düşündüğü ve hiç ayrılmayacağını sandığı iki kişiydi onlar. Başlasa Jess'in kollarının arasından sıyrılıp kaçacağını düşünüyordu. Başlamasa kollarının arasında duran bu devasa insanın gülücüğü yerine mutsuzluğu belli eden küskün tavırlarıyla karşılacaktı. Her şeyin ortasını bulmaya çalışmaktan nefret etse de bütün olasıkları göz önünde bulundurarak Jess'e en net cevabı vermek istiyordu. Onun tatmin olmayan yüzünü görmektense çekip gitmesini ve kinini bir sonraki buluşmaya saklamasını tercih ederek "Jess, aslında annemle babam çok iyi anlaşan bir çift, biz varlıklı bir aile değildik. Fakat annem harcamasını çok sever ve babamın gidip hiçbir şey kazanamadığını söylerdi. Babam annemin mirasını yiyeceğini düşündüğünden dedemden kalan mirası saklamış, bunu annem hala bilmiyor ve konken, kumar vs gibi şeyler oynuyor. Aslında annemle babamın hiçbir şeyi saklama gereği duymayacağını düşünürdüm küçükken ama anlıyorum ki babam bizi gözetirken annem bizi ona karşı kışkırtmış. Abim benden önce biliyordu her şeyi bana da beraber söylediler, varlık içinde yokluk yaşadık bazen sırf annem olanları görüp bağımlı olduğu ve her an para harcadığı şey için, ama olmadı. Şimdi ne oluyor, onu da bilmiyorum. Umarım bu kadar açıklama yeterli olmuştur Jess, seni bırakmak istemiyorum, gitmeni hiç istemiyorum, acaba kimseler gelmeden buradan başka bir yere mi gitsek, orada da sen anlatırsın bana hikayeni ne dersin? Çok konuşuyorum, ama yüzünde ki tebessümden gördüğüm kadarıyla bundan gayet hoşnutsun" diyerek uzun açıklama içine sakladığı ayrılma fikrini beyan etti. Jess'in parıldayan gözleri her yere onunla gelebilecek gibiydi. Ama Teodor hiç bir zaman emin olamadığından elini onun yanaklarına deydirerek "Düşünmek için fazla zaman yok" diyerek ona az zamanlarının kaldığını söyledi. Jess bunu bilse de anın içinde ki büyüde kaybolmuştu belli ki Teodor bunu bozmak istemediğinden oturduğu sırada iyice sokulup ısıttığı kişiyle aynı pozisyonda dip dibeydi. Gözler anlatıyor olsa da her zaman çelişkiler vardı.

Rp'nin devamı için; https://hogwartsekspresi.editboard.com/vendegl337je-restorant-f150/tutku-t6143.htm

» Yasak Kitap
» Yasak Orman Ziyareti
» - Yasak Orman Ziyareti -