Hatalardan Ders Alınmalı..

Saçlarını savurdu rüzgar, daha bahçeye attığı ilk adımda. Kollarını arasındaki kitabı daha da sıkı tutarak yürümeye başladı göl kenarına doğru. Tek başına olmak, garip hissettiriyordu ona. Eskiden burada kuzenleriyle birlikte kol kola ve kahkahalar atarak yürürler, diğerlerini eleştirir, dedikodularını yaparlardı. Oysa şimdi Catt, onun diğer kuzeniyle görüşmesini elinden geldiğince engellemeye çalışıyordu ve zaten Autumn onun yüzündeki suçlayıcı ifadeyi görmek de istemiyordu. Henüz asıl bilmesi gerekene söylememişti, bunu erteleyebileceği süre boyunca ertelemeye çalışır gibiydi ve üstelik bunun gizli sevgilisinin canını çok sıktığından da emindi. O sevgili olduklarını herkese duyurmak isterken Autumn saklamayı tercih etmişti, korkağın teki olduğu için. Onun kadar cesur olmayı dilediği geceler oluyordu ama bunun gerçekleşmeyeceğine hiçbir şeyden olmadığı kadar emindi. Bırak kuzenine yaptığı o iğrenç şeyi duyurup sonra da Ethan’ı koluna takarak gezmeyi, gölgesinden bile korkar durumdaydı resmen. Ethan’la mutlu değil miydi? Elbette mutluydu, kalbi yerinden fırlayacakmış gibi hissediyordu o yanındayken ama her şeyin duygular olmadığını da biliyordu işte. O sadece olay çıkmasını istemiyordu. Bütün bencilliğiyle, herkese birden aynı anda sahip olmak istiyordu. Ne var ki bu imkansızdı..

Gölden birkaç metre uzaktaki ağaçlardan birini seçip oturdu altına, kısacık eteğinin rüzgardan havalanmamasına dikkat ederek. Sırtını ağacın sert gövdesine yaslayıp kitabını aldı kucağına ve arasına koyduğu kırmızı kurdeleyi kullanarak kaldığı sayfayı açtı. Kütüphanenin arka kısımlarında ödevini yetiştirmek adına kopya çekebileceği bir tarih kitabı ararken bulmuştu bu kapağı eskimiş ve yıpranmış kitabı. Bir çeşit günlüğe benziyordu, bir gezginin yazdığı. Normalde böyle şeylerle vakit harcamamasına rağmen sadece elinde yapacak bir şeyler olsun diye almıştı ve tıpkı şimdi olduğu gibi aptalca bir görünüm sergilememek için kullanıyordu onu. Bu zamana kadar Hogwarts’ta hiç yalnız gezmemiş olduğunu fark etti, istese hemen şu saniye Ethan gelirdi biliyordu ama onun istediği kuzenleriydi ve onların da gelmeyeceğini biliyordu. Catt’in neden bunu böylesine büyüttüğünü anlamamıştı oysa ki, tamam yaptığının doğru olduğunu falan savunmuyordu ama bu kadar da abartmasına gerek yoktu hani. Ne bekliyorsun ki? Catt işte.. Kitabı okurmuş gibi davranırken gelen gürültüler yüzünden kaldırdı kafasını ve sesin geldiği yöne çevirdi. Bir grup Ravenclaw aralarında şakalaşarak göl kenarına doğru yürüyordu ve Autumn ortalarındaki çocuğu o kadar uzaktan dahi tanıyabilmişti. Geçen yıl kendisini resmen terk eden son sınıf.. Eh, o olmasaydı Ethan’da olmayacaktı. Ona teşekkür falan borçlu olmalıyım. Aklından geçen bu düşünce dudaklarının tebessümle kıvrılmasına neden oldu ama Dyras onun bakışlarını yakaladığında bu gülümsemesini üstüne alınabileceğinden korkup kitabına çevirdi başını yeniden. Mümkün olduğunca karşılaşmamaya çalışıyordu onunla, gördüğünde yolunu falan değiştiriyordu ki onlarınki gibi hareketli merdivenlerde bu çok da zor olmuyordu. Sınıf ve binaları da farklı olduğu için boş zamanları haricinde onu görmeye vakti yoktu, görmek de istemiyordu zaten. Kalbini kırmasına neden izin verdiğini bilmiyordu ama Dyras yüzünden şimdi yeni sevgilisine de güvenmekte zorluk çekiyordu. Aniden ortada bırakılınca toparlanamıyordu çünkü, yeterince tecrübesi vardı bu konuda. Kitabın üstüne düşen gölge şaşırarak başını kaldırıp ne olduğuna bakmasına neden oldu, halbuki buna gerek olmadığını biliyordu, gölgenin sahibinin kim olduğunu bildiği gibi. Dyras’ı görünce hafifçe gülümsedi yüzündeki ne istediğini soran ifadeyle birlikte. Oğlanın gözlerinin boynuna takıldığını fark edince farkında olmadan boynundaki kolyeye götürdü elini. Autumn’un bir alışkanlığıydı her erkek arkadaşına dair üzerinde bir şeyler taşımak. Dyras ile birlikteyken kalp şekilde içi açılan kolyelerden vardı, onun ve kendisinin resmini koymuştu içine. Şimdi evdeki yatağının altındaki kutuda duruyordu öylece. Bir şeyleri atmayı sevmezdi, saklardı genelde hep. Şu anda boynundakiyse bir melekti, Ethan vermişti ikinci günlerinde ve o boynundayken kendini yakın hissediyordu Ethan’a karşı. Bir çeşit bağ oluşturmuştu bu sanki aralarında ve evet nesnelere değer veriyordu. Bu düşüncelerden sıyrılıp karşısında duran ve Tanrılar tarafından kutsanarak inanılmaz bir yakışıklılık verilmiş çocuğa dikti gözlerini. Evet, hala harika görünüyordu ama ne var ki bunun kendisi için bir önemi yoktu artık. ‘ Selam? ’

» Ders Ders Ders