^^Gece Gezmesi^^

Rüzgar keman çalıyordu adeta uğultuyu duymak insanın içini rahatlatıyordu. Soğuk esinti bacağına değmeye başladığında rahatsızca uykusunda kımıldanmaya başladı. Bir süre sonra ayağa kalkarak etrafına bakındı herkes uyuduğunu fark etti. Saatine baktığında 3 olduğunu gördü.Fazla geç olduğunu düşünse de geçen gün göl hakkında konuştukları aklına geldi. Üzerine Ravenclaw cüppesini geçirerek ortak salondan ayrıldı. Belki birilerini yakalayabilirdi dışarıda. Yakalasa ne olacaktı ki zaten bir şey fark etmezdi. Ama bu saatte dışarıda gezinmek güvenli değildi.

Başkan olsa bile Stefan bile korkuyordu bir parça. Zaten 11 yaşında ki bir çocuktan ne beklenir ki. Kendi kendine bile çocuk diyordu diğerleri ne diyecekti ki. Biraz fazla abartıyordu bu meseleyi. Kafasındaki onca şeye rağmen yoluna devam ederek etrafına bakınıyordu. Geceleri göl nasıl oluyor bunu daha önce biliyordu. Tatmıştı bu zevki.Ama tam olarak yaşayamamıştı. Karanlık ormanı izlemişti ve Samara! Bana ne ondan hem ablam yaşında aptallaşıyorum bazen. Kendi kendine gülümsedi.Asası elinin altında bekliyordu. Her türlü tehlikeye karşı hazırdı. Daha kendini savunmasını bile bilmiyordu. Hatta birkaç aptal büyüden başka hiçbir şey bilmiyordu.

Öğrenmeye çalışıyordu ve en iyisini yapmaya uğraşıyordu. Bahçeye çıktığında yatağından bacağına gelen serinliği şimdi yüzünde hissediyordu. Bu saatlerde evde olsaydı annesi ölse izin vermezdi dolaşmasına. Yenilikler gerekiyormuş hayatta bunu anlamıştı okula geldiğinde. Gerçekten alışması zaman alacaktı değecekti.Sonunda gölün kenarına gelmişti. Saat geç olmasaydı suya girebilirdi. Ama saatin geç olduğunu bildiği için girmek istemedi. Biri görse deli sanabilirdi. Hem su gerçekten soğuktur. Yere oturdu kendini kumsalda hissetmişti bir an için. Suya çok yakındı ayaklarını uzattı ve arkasına doğru giderek yere yattı.

Biraz garip hissetmişti. Ama bu duygu hiçbir şeye değişmezdi. Dalgalı saçları kuma deymesin diye ellerini bileştirip yastık gibi başının altına koymuştu. Kolunun kum olacağını bilse de onun için bir şey ifade etmiyordu. Sadece derslerden bunalmıştı ve biraz rahatlamak istiyordu. Havaya baktığında yıldızlar gözüne çarpmıştı.Sanki onlara çok yakınmış gibi hissetti kendini. Elini uzatsa sanki onlara değecek gibiydi. Etrafına bakmayı kesmişti artık sadece gözleri yıldızlara odaklanmıştı ki bunu sık sık yapardı. Genelde evinde havuzun içinde uyurken yapardı. Gerçekten o günlere geri dönmek istiyor muydu.?

Annesinin baskılarına katlanamazdı. Gitmek istemiyordu hayır! Şimdi sadece geleceğini düşünecekti. Ve hep ileriye bakacaktı.Geri de kalanlarla ilgilenmeyecekti. Onun yanında olanlara değer verecekti. Zaten yanında olmayanlar dostu değildi. Bu yüzden onlara karşı kin besleyecekti.Belki buda yanlış bir şeydi ama kendine hakim olabileceğini sanmıyordu. Nerden nereye…Yıldızları izlemeyi sürdürüyordu hala bu anı kaçıramazdı. Tam yıldızlara odaklanmışken arkadan bir çıtırtı ile kendine gelmişti. Ama dönüp bakmadı. Gerçi bu saatte kim olabilirdi ki ya bir hayvansa. Kalkmadan serin rüzgarın eşliğinde arkasına döndü.

Out:Dalmayın!

"Offf, lanet olsun!" diyerek doğruldu yatağında. "Neye lanet ediyorum yine?" diye sordu sonra kendisine. Gördüğü rüyaya mı, ondan çok etkilendiği için kendisine mi? Hiçbirine ve ya ikisine de. Zaten Hogwarts'ta lanet okumaya öylesine alışmıştı ki. Her olumsuz şeye lanet okuyordu zaten. Alışmıştı bir kere, bağırıp çağırmaya ve insanları, bazıları hariç, kendi şartlarına uygun hale getirmeye...
Yavaşça yerinden kalktı. Zindan penceresinin yanına geldi. Uzun, siyah ve ihtişamlı ağaçlara baktı. Ağaçların dibinde, Orman'ın zemininde kirli beyaz, ilginç bir duman süzülüyordu. Orman'ın "görülen" deriniklerinde tuhaf karaltılar gidip geliyor; birisi diğerinin üstünü örtüyor ve onu alıp götürüyordu. Ağaçların üstünden inen karaltılar da vardı tabîî. Yerdekilerin üstüne geliyor ve tutup geldiği ağacın üstüne götürüyordu. Ve ya yerde paramparça ediyor ya da yukarı çıkarırken düşürüyordu. Çok nadir olsa da bazıları kurtulmayı da başarmışlardı. "Ne ilginç" diye fısıldadı Vilerus. "Güçlü olan, zayıf olanı her daim yok eder.".
İçi sıkılıyordu, tekrar yatağına dönerken. Zindanların karanlığı belki de ilk defa sıkıyordu onu. Camı da açamıyordu, doğrusu korkuyordu. Aslında zindan pencerelerinin(sadece Slytherin'e ayrılmış olanları) koruma büyüleri ile kaplanmış olduğunu çok iyi biliyordu. Daha önce buna şahit olmuştu. Ama Yasak Orman'dan gelen o çığlıkları, tuhaf uğultuları daha fazla duymak istemiyordu. Bu kadarı bile fazlaydı. Hücresinde dolaşmaya başlamıştı. Yatağının hemen yanındaki gümüş saate baktığında saatin üç olduğunu görmüştü. "Çok da geç!" dedi, "Daha bir erken olsaydı, dışarı çıkardım. Şimdi yasak." . Birden durdu, "Yasak öyle mi?", beyninde bir ses yankılanmıştı, en son Uçuş'ta söylediği bir söz: "Kurallar, Slytherin olmayanlar içindir!" .
Asası elinde, duvarların kıyılarından köşelerinden hızlı hızlı yürüyordu. Asasından bembeyaz bir ışık çıkıyordu, bu büyüyü ortak salonda öğrenmişti. Asasından çıkan ışıkla yola devam ediyordu. Bazı yerlerde bilerek asasını indiriyor, cüpesinin içine koyuyordu ve bu yerler genelde portre kaplı duvarlar, profesör odalarının olduğu koridorlar oluyordu. Giriş Salonu'na yaklaştığında, bir takım ayak sesleri işitmişti. "Lanet olsun!" dedi tekrar reflesk olarak ve hemen koşamaya başladı. Giriş Salonu'na muazzam bir hızla girdi ve girişi ile çıkışı bir oldu. Karanlık araziye adım attığında büyük meşe kapının kilitli olmadığına büyük bir şaşkınlıkla şükretti. Karanlığı elinde tuttuğu asa ile yarıp geçerken, ayakları onu direk Kara Göl kenarına götürüyordu. Fısıldayan Ağaçlar'a gitmezdi, sevmiyordu o yılışık şeyleri. Çiftliklere de gitmezdi, orası şatoya çok uzaktı. Yasak Orman'a gitmezdi, bildiği büyüler yetersizdi. Başını göğe kaldırdığında da bu kararını büyük bir şerefle onayladı çünkü gök yüzünde Dolunay parıldıyordu. "Aman Tanrım, demek bu geceki durumun sebebi..." dedi ve daha yüksek bir hızla Kara Göl'e doğru ilerledi. Göl Kenarı'nda bir kişi vardı. Hem de resmen yatmıştı! Peki onun binası neydi? Çocuğa yavaş yavaş yaklaşırken, onun cüppesini göremye lüzum kalmamıştı çünkü bu çocuğu daha önce Büyük Salon'da ve derslerde görmüştü. Onun da Vilerus'u gördüğünden emindi. Peki ne arıyordu burda? Hem bu çcocuk Sınıf Başkanı değil miydi? Vilerus çocuğa yaklaşırken, çocuk dönüp bakmakla yetinmişti. Vilerus olsai şimdiye kendisine yaklaşan kişiyi yere yapıştırmış olurdu. "Selam" dedi hafiften soğuk bir ses tonuyla. "Gecenin bu vakti, burada ne işin var?" diye sordu sonra onu şüpheli şüpheli süzerek. "Ahh, kendimi tanıtmayı unuttum!" dedi, çocuğun yanına oturarak ve ekledi "Vilerus Chas Le'Borge, Slytherin Birinci Sınıf." asası iki çocuğun yüzünü ve Kara Göl Kıyıları'nın bir kısmını bembayaz aydınlatırken.

Arkasına döndüğünde bir çocuk görmüştü. Onun yaşlarında olabileceğini düşündü. Her yer karanlıktı ama çocuğun elinde duran asanın ucundan çıkan ışıklar gölün bir kısmını da olsa aydınlatıyordu. Çocuk ona yaklaştı ve selam verdi. Aslında burada bulunması yanlıştı geç olmuştu ve yakalanırsa kötü olabilirdi. Stefan sınıf başkanıydı onun binasından olmasa bile ona karışmalıydı. Çünkü geç olmuştu. Belki Stef’de gitmeliydi. Gözleri çocuğun gözlerine bakıyordu. Yanına gelip burada ne yaptığını sormuştu. Çocuğa gülümseyerek etrafına baktı ona cevap vermek için düşünüyordu. Onu kırmadan nasıl konuşabilirdi acaba? ‘’-Aslında burada olmaması gereken sensin.Biraz hava almak istedim biraz da etrafı kontrol ediyordum ters bir şey var mı diye..’’ Çocuk kendini tanıtmıştı. Aslında onun pek umurunda değildi ama bir an için oda kendini tanıtması gerektiğini fark etti. Yattığı yerden doğrularak yanında ki çocuğa baktı ve elini sıktı. Cüppesine baktığında çocuğun söylediklerini doğruluyordu. Çocuk fazla mı cesurdu buraya gelmek için. Aslında Stef’de bu durumda cesur oluyordu ama 11 yaşında olduğu için pek sanmıyordu. Daha çok saklanmayı tercih ediyordu ve kendini belli etmemeye çalışıyordu. Göze çarpan biriydi belki de , belki de değildi.Sadece kendisi için fazla şey düşünüyordu.Biraz etrafına bakmalıydı. Çocuğa gelini uzatarak gülümsedi ve elini sıktı. Bir an için çocuğun elini sıkmayacağını düşündü. Çocuk fazla sinsi olmalıydı. Aptalca bir şey yapıp ona büyü yollamazdı herhalde. Eğer böyle bir şey olursa kendini korumalıydı. Tabii bildiği büyülerin dışında hangi büyüleri öğrendiğini düşündüğünde hiç diye bir şey ortaya çıkıyordu. Ama birkaç büyü biliyordu. Zaten buraya öğrenmek için geliyordu. Çocukla iyi anlaşabilirlerdi belki de. Ama burnu havada bir tipe de benziyordu. Ön yargılarından kurtulamayacaktı hiçbir zaman. Çocuğa bakan gözleri şimdi gölün üzerindeydi. Şimdi suya girmek istiyordu. Ama binalarına gitseler daha güzel olacaktı. En azından tehlikede olmazlardı. Şuanda suç işliyorlarmış gibi hissediyordu. Kolunu silkiyordu. Kumları yeni fark etmişti. Hepsini temizlediğinde tekrar çocuğa baktı sanki bir şeyler söyleyecek gibi olmuştu yada Stef öyle hissetmişti. Yerinde rahatsızca kımıldandı. Yorucu bir gün onu bekliyordu. Sabaha az kalmıştı ve yarın derslere girecekti burada fazla duramazdı en fazla bir saat. Oda en fazla zaten. ''-Stefan Josh Valery! I. Sınıf Ravenclaw Öğrencisiyim.Memnun oldum.''

» Gece kadar Siyah
» Yine Bir Gece - Beklenmeyen Misafir
» Durgun bir gece