Evcil hayvanlarınız?

Benim küçükken Fıstık adında bir teriyerim vardı. Çok süper bir köpek olduğu için kısa bir süre sonra çaldılar. Sonra çok üzüldüm. 2 tane kuş aldık. Biri Yeşim, diğeri Maviş'ti. Bir gün bahçe zehiri sıktım üstüne ve sonra renkleri değişmeye başlayınca üstelerine örtü örtüp kaçtım. Akşama doğru bakınca ikiside ölmüştü. xD Sonra yakın zamanlara doğru bir su kaplumbağası aldık. Adını *Kwon koydum. Bi gün eve bir girdim ölmüş. Çok üzüldm, hatta ağlıya ağlıya gömdüm onu. Şimdi de kedi istiyorum. xD

*Kwon: Kore dilinde El.

Benim hiç evcil hayvanım olmadı oysa çok fazla hayal kurmuştum. Mango diye bir köpeğim olacaktı. Ama şimdi bende o sorumluluğu alacak cesaret yok=)

Benim Uğur diye bir kedim vardı ama öldü Ben daha bebekken onunla tanışmıştım ve o artık yok o benim biricik arkadaşım ve dostumdu kısacası herşeyimdi...

PortaKaL adında neredeyse 2 ayLıK minik bir yawru Kedim var. Çok TatLı ama maLesef evde besLeyemiyorum

Şah ve Sultan adlarında iki tane muhabbet kuşum var. cimcimeler bazen neşe bazen de -özellikle kavga ederken crak crak sesler çıkardıklarında- sinir kaynağım oluyorlar.

Gereğinden fazla hayvanseverim ve korkarım fazlasıyla yufka yürekliyim. 2 evde, 6 bahçede olmak üzere 8 kedim var. -Diğer 6 tanesini eve alamamamın nedeni de annem tabiki- Bir tane de köpeğim var Lakin üniversite okuyacağız diye teee Ankara'lara taşınınca hayvanlarımdan uzak kaldım tabiki :/

Çok çok çok küçükken ben 3 adet civcivim vardı hani şu boyayla boyanan cinsten. Mor, pembe ve doğal renginde kendi halinde olmayan hayvancıklardı. Mor civciv çok huysuzdu sürekli arkadaşlarını gaalyıp duruyordu. Sonradan öğrenecektim o hayvancağız dövüş horozu cinsinden bşr şey nasıl oluyor anlamadım ama asabi olurmuş onlar. Neyse efenim ben mor rengi çok sevdiğimden kimseciklere vermeye kıyamadım onu taki benim sarımsı yavrum pu'yu didikliye didikliye öldürene kadar. Bir gittim baktım kutuya kanlar içinde bir civciv pembe olan pempem'de pısmış köşeye korku dolu gözler ile bir ölüye bir öldürene bakıyor. Tabi ben hemen ağlamaya başladım annemler koştu geldi. Ölü civciyi görünce söylenmeye başladı hemen ben sana verelim demiştimde şöyleydi de böyleydi de. Çok hazin bir sonla pu'yu nasıl bilirdinizlerden sonra gömdük yavrumu. Annemde mor olanı götürdü sitenin karşısındaki tarlamsı bahçenin sahibini verdi. Ondan sonra ben pempe'yi hep eve salmaya başladım. O küçücük boyuyla etrafta gezer dururdu. Zavallımı görmek zaten zor birde hep ayağımızın dibinde gezerdi. Bir gün ben havuzdayken annem denen insan benim pempemi görmemişim üstüne basmış. Zavallı hayvan organları bile ezilmiştir. Çok üzülmüştüm hemde çok. Daha nice hayvanlarım oldu ama hiçbirinin ölümü bu kadar üzmedi beni :/

Bu arada pu küçükken winnie the pooh'un yazılışını pu sanmamdan kaynaklanır. Pempe'de pembeye pempe dememden. Mor hayvancığımın adı 'aptal ömer' idi abimle pek bir kavga ettiğimden bu morda baştan beri biraz salak olduğundan öyle bir isim koymuştum. Ahh canlarım benim. Mekanları cennet ola xD

Şimdiye kadar pek çok hayvanım oldu ama en çok unutamadığım köpeğim Milu'ydu. Annem, normalde evi kirlettiği için hayvanları evde beslememizi istemezdi, ama Milu onun içinde farklıydı. Babam, onu sokakta görüp karnını doyurmak için biraz peynir vermiş. Ve o andan sonra babamın peşini bırkamadı. Babama aşık gibiydi, her yere onunla giderdi. Çok zekiydi. Evden bırakırdık, dükkana giderdi, dükkandan bırakırdık, eve gelirdi. Paçalarımızı koklardı sürekli. Evin ya da dükkanın civarında nereye bırakırsak bırakalım yolunu bulurdu. Asla eve tuvaletini yapmazdı. Ama babam ona sadece bir öğün yemek verirdi, fazlasının onun için zararlı olduğunu söylerdi. Biz kardeşimle yine de dayanamaz, elimize ne geçerse yedirirdik. Sonra bir gün, -bana dediklerine göre- gerçek sahipleri bulup götürmüşler bizim Milu'muzu. Sonra 2 tane daha köpeğimiz oldu, ancak hiç biri onun yerini tutmadı. Ne benim için, ne annem için...