Melanie Angel Montgomery

İsim: Melanie Angel Montgomery
Cinsiyet: Bayan
Sihirsel Soy:
Asa: Ceviz
Fiziksel betimleme:

Beyaz teninin üzerinde yeşil yeşil parlyan gözleri, sarı saçları ile bir kere görülünce kolay kolay unutulmayacak bir yüze sahiptir
Melanie. Beyaz elleri, yüzünde zarif bir burnu ve kırmızı dudakları vardır. Yaşına göre uygun bir boya ve kiloya sahiptir. Masum bakışlarının altında yine masum bir kişilik gizlidir.



Kişiliği:

Çoğu zamanını arkadaşlarının yanında dışarda geçirsede aslında çok dışa dönük biri değildir Melanie. Sessiz kalmayı, düşünmeyi ve kitap okumayı daha çok sever. Çoğu zaman arkadaşlarının yanındadır. Onların yanında yüzünden gülücükler eksik olmaz. Haksızlığa gelemez. Genelde cesareti ve meraklılığı yüzünden başı derde girmiştir. Ama bu dertlerin üstesinden yine azmi ve cesaretiyle gelir. Arkadaşları için yapamayacağı şey yoktur. Sevmeleri güçlüdür. Birine çabuk bağlanamadığı gibi çabukçada kopamaz. Yeni tanıştığı biriyle hemen etkileşime geçemez ama onu tanıdıkça onu sevdikçe ondan arılması güçleşir. Ama karşısındakinin bir sözü bir davranışı onu kırdıysa ne kadar zor olursa olsun artık o Melanie'nin güzünden düşmüştür. Biri gözünden düştüğünde sonsuza dek öyle kalır. Yinede her ne olursa olsun Arkadaşlarının yanındadır. Cesaretiyle... Tanıştığı ve kaynaştığı kimselere eğlenceli yönünü gösterir. Kimse onun yanında alayamaz çünkü çoktan onuda eğlenceli yapısının içine almıştır Melanie.

Ailesi ve yaşamı:

Aile... Çoğumuzun sahip olduğu kutsal bir birim. İşte bundan yoksun büyümüştür Melanie. Ailesini çok küçükken bilmediği bir sebepten dolayı kaybetmiştir. Bu yüzden bir tanıdıklarında hayata alışmaya ve hayatı anlamaya başlamıştır. belkide ailesini hiç görememiş olmasındandır bu suskunluğu sessizliği. Yinede yılmamış ve onun gibi büyücü soyundan gelen tanıdığıyla 8 yaşına kadar yaşamıştır. Aslen Fransız olup Londra'da yaşamını sürdürmüştür. Gerçek ailesi hakkında bildiği tek şey gerçek birer büyücü oldukları ve çok iyi olduklarıdır. Tanıdığı ve 8 yılını yanında geçirdiği kişiyle bir anlaşmazlığı olmamasına karşın üzüntüsünü gdermesine yeterli olmamıştır adamın güler yüzü. Öyle ya kim tutabilir ki ailenin yerini.

Basit RP örneği:

Sabah 8'de uyanmış saati gördüğünde daha erken olduğunu düşünüp kafasını tekrar yastığa gömmüştü Melanie. Oysaki hiçde erken değildi. Trene yetişmek için en geç dokuzda kalkması gerekiyordu. Fakat Melanie yastığa gömdüğü kafasını yaklaşık iki saat sonra kaldırdı. Saate tekrar baktığında uykulu ve akı kızarmış yeşil gözleri faltaşı gibi açıldı. ''Aman Tanrım'' diye haykırdı ve adeta yatağından fırladı. Hızlı adımlarla banyoya doğru ilerleyip musluğu açtı, avuçlarını musluktan akan suyun altında birleştirdi. Biriken suyu yüzüne çarptı. Uyuşmuş gözlerini elleriyle ovuşturarak açmaya çabaladı. Birkaç kez bu işlemi tekrarlayıp banyodan çıktı. Çıktığında ıslak yüzüne çarpan hava biraz üşümesine neden olduysada bu çok sürmedi. Dar koridordan geçerek mutfağa yöneldi. Buzdolabını açıp içindekilere göz gezdirdi. Uzun uzun sofra hazırlamaya vakti yoktu. Keşke erken kalksaydım diye içinden geçirirken iğne düşse sesi duyulacak sessiz mutfakta ıslak yüzünden düşen damlaların sesi kulağına ilişiyordu. Dolaptan bir şeyler alıp ağzına tıkıştırdı. Tekrar dar koridordan geçerek havasız kalmış odasına girdi. Açık maviye çalan gardolabını açtı. Tüm kıyafetlerini inceledi. Mavi bir bluz ve siyah bir pantolon çıkarıp üstüne geçirdi. Yatağının baş ucuna koyduğu bavulunu alıp yatağının üzerine bıraktı. Açtı... Ve dolaptaki diğer kıyafetlerini içine yerleştirdi. Dolaptan alırken katlarını bozmamaya çalışıyordu. Hoş bozsada bir şey değişmeyecekti. Bozduğuyla kalacak ve katlamak için uğraşamayacaktı. Tüm kıyafetlerinin bittiğinden emin olduktan sonra birkaç toka ve ders eşyalarını bavula yerleştirdi. Kapatıp kapının önüne bıraktı bavulunu. Askıdaki yeşil paltosunu alıp siyah düğmelerini ilikledi. Yine siyah yakasını düzeltip bavulu eline geçirdi. Derin bir nefes alıp kapıdan dışarı çıktı. Bir adım attı. Ardından. ''Loyan!'' diye mırıldandı. Baykuşunu içerde unutmuştu. ''Bugün her şey üstüme geliyor Loyan. Bak nerdeyse senide unutuyordum.'' diyerek kafesi eline aldı. Baykuşu kar beyazı tüylerinin arasına siyah tüyler serpiştirilmiş harika bir baykuştu. Gözleri her zaman Melanie'yi korkutmaya yeterdi. Fakat onun için çok değerliydi. Bir elinde baykuşu ve kitabı diğer elinde bavulu ve cebine son anda yerleştirilmiş asasıyla kapıdan dışarı adımını sonunda atabilmişti Melanie. Şimdi sıra istasyona gitmekti.

İstasyon;

Yolu nasıl bitirdiğini kendide anlayamamıştı. Kings Cross'ta biraz ilerleyip geçmesi gereken duvarı bulmaya çalıştı. Tam duvarı bulmuştu koşuyorduki bir adama çarptı. ''Afedersiniz bayım. Sizi görmedim'' derken sözcükleri korkuluydu. Adam iri yarıydı fakat yüzü gülüyordu. Yinede sert bir cevap alamamak için Melanie cevap beklemeden yürümesini sürdürdü. Duvarın önüne geldi ve gözlerini kapattı. Sakince duvara doğru koşmaya başladı. Bir şey hissetmeden duvarın öteki tarafına gelmişti bile. Trenin kapısına doğru ilerleyip, Kompartıman 6ya yürüdü. Sessizce bavulunu yerleştirdi, pencerenin kenarına sakince oturup elindeki kitabı okumaya başladı...