Mektup

Vanessa hızlı adımlarla ilerliyor, bir yandan da sabırsız bakışlarıyla kalabalık okul koridorlarını tarayarak yalnız kalabileceği bir yer bulmaya çalışıyordu. Öğlen tatilinde oldukları için koridorlar ve Hogwarts arazisi öpüşüp koklaşan çiftlerle, gülüşen arkadaş gruplarıyla doluydu. Vanessa'nın bu kendi halindeki insan kalabalığından sıyrılmak istemesinin nedeniyse baykuşu Lizna'nın ortak salondayken getirdiği mektuptu. Üzerindeki adresi görür görmez mektubu yalnızken okumanın daha iyi bir fikir olduğuna karar vermişti. Meraklı gözlere aldırmadan mektubu cüppesinin iç gözüne atmış ve masadan kalkıp yalnız kalabileceği bir yer aramaya gitmişti.

Bunları düşünürken biryandan da koridorun solundaki kapıları yokluyordu. Birinci kapıda ders çalışan Gryfindorlular vardı. Vanessa onlara pis bir bakış attı ve uğraşmaya vakti olmadığını hatırlayarak kapıyı çekti. İkinci kapıda öpüşen ve kapı açıldığında yerlerinden sıçrayan iki Hufflepuffle vardı. Kızaran çifte hafif alaylı bir bakış attı ve imalı bir ses tonuyla rahatsız ettiği için özür diledi. Üçüncü kapıyı açtığında nihayet karşısına boş bir sınıf çıkmıştı.

Sınıfın boş olduğunu görünce içeri girdi ve kucağındaki kitaplarını masanın üzerine bıraktı. Koyu yeşil kadifeden yapılma pelerinin boynundaki ipini çözdü ve nazikçe omuzlarından kayan kumaşı alıp sıralardan birinin üzerine rasgele fırlattı. Kısa eteğini umursamadan açık olan pencerelerden birinin pervazına oturdu ve sabırsız hareketlerle cüppesinin cebinden çıkardığı mektubun mührünü kırdı.

Zarfı fırlatıp mektubun yazılı olduğu parşömeni eline aldığında yüzündeki sabırsızlık ifadesi yerini rahat bir memnuniyet ifadesine bırakmıştı. Mavi gözbebeklerine hafif bir dikkat kırıntısı yerleşti. Kıvrılmış parşömeni her iki ucundan tutup düzelterek okumaya başladı.

Merhaba Vanessa,

Çok geç bir merhaba mı oldu, bilmiyorum. Seni hep hatırladım. Ama bir insana seslenebilmek için hatırlamaktan daha fazlası gerekiyor. Bir parşömen kâğıdı bulup el yazısı yazmak içinse daha da fazlası…

Son gidişimin üzerinden 4 ay geçmiş.''Bu sandığı bir daha açacağımı düşünmüyordum.'' demiştim sana malikâneden ayrılmak için eşyalarımı toplarken. Ama benim malikânemizde sessiz sakin yaşama planlarım, Lordun benimle ilgili planlarına pek uymuyordu sanırım.

Neyse görüşmediğimiz son dört aydır Lordun bana emrettiği gibi yoldaşlıktaki hoş bayanlardan birinin kalbini kazanmaya çalışıyordum ve sonunda başardım da. — Tabiî ki kanımızdaki Malfoy asaletinin ve çekiciliğinin büyük faydası oldu. — Gerçi Malfoy soyadı Edna'nın (adı bu ve muggle ana babadan doğma) bana güvenmesini engellese de şuan kalbinin yanında güvenini de kazanmış olduğumdan eminim.

Bu mektubun Elwina'ya gönderdiğim raporların tarzında olmasına şaşırmışsındır.(Ya da belki de şaşırmamışsındır. Zaten henüz reşit bile değilken Elw'in sana gönderdiğim ölüm yiyen raporlarını okuttuğunu hiç zannetmiyorum.)

Konuyu dağıtmamalıyım. Sana söylemem gereken çok önemli bir şey var. Muhtemelen hiç hoşuna gitmeyecek bir şey. Henüz ailedeki kimse bilmiyor ve ben anlatmaya senden başlıyorum. Çünkü sen yalnızca benim küçük kız kardeşim değil aynı zamanda hoşlanmasan bile beni anlayabilecek olan tek kişisin.

İnan bunu en kolay biçimde anlatmanın yolunu bulmak için harcadığım parşömen tomarlarının haddi hesabı yok. Uzun süren denemelerim sonucunda anlatmanın en kolay yolunun birden söyleyip kurtulmak olduğuna karar verdim.

Ve söylüyorum. Ben S. Anton Malfoy bir bulanığa Edna'ya aşık oldum. Sanıyorum/Umuyorum ki o da bana aşık ve biz gerçekten birlikteyiz. Şuan bana çok kızmış olmalısın. Eğer içini rahatlatacaksa bunun olmaması için çok çaba harcadığımı söyleyebilirim. Çünkü gerçekten harcadım ama karşı koyamadım. Ailemizin soyadı beni engelleyemedi, ikimizin de ölüm tehlikesi altında olması beni engelleyemedi, taraflarımız beni engelleyemedi. Çok garip bir tutku bu yanlış olduğunun farkındayım ama vazgeçemiyorum.

Bu itirafımdan sonra senden çok büyük bir iyilik istiyorum. Bunu ailemize sen söyle. İstersen sana yazdığım bu mektubu babama postala istersen gidip Elwina'yla konuş. Nasıl yaptığın önemli değil. Bunu senden istemeye hakkım olup olmadığını bilmiyorum ama bildiğim bir şey varsa o da senden başka birine güvenemeyeceğim.

Not: Baykuşun Lizna'yı bana ödünç verdiğin için teşekkürler. Artık sende kalabilir. Zaten Edna'yla saklandığımız yerde onun bile can güvenliğinin olacağını zannetmiyorum

Artık aileden olmayan abin S. Anton. Malfoy

Vanessa mektubu okuduktan sonra yaşadığı duygu karmaşasını anlamlandırmakta zorlanıyordu. Evet, Anton doğru tahmin etmişti. Bu haber kesinlikle Vanessa'yı çok sinirlendirmişti ama tek hissettiği bu değildi. Bir yandan hayal kırıklığı yaşıyordu. Anton Vanessa'nın örnek aldığı insanlardan biriydi, şimdi bu hale geldiğine inanamıyordu. Bir yandan ailesinin öğrenince yapacaklarından dolayı endişe duyuyordu, bir yandan da Anton'un başına gelecekleri hak ettiğini düşünecek kadar kızgındı.

Düşünmek başını ağrıtmaya başlayınca alnını tünediği pencere pervazının kenarına dayadı ve sarı saçlarının yüzüne düşmesini sağladı. Düşüncelerini toparlamaya çalışırken farkında olmadan alt dudağını kemiriyordu ki birden sınıfın kapısı açıldı.

Misafir

Öğle tatiliydi, ve Sarah bu koca lanet okulda öğle tatilinde bile kafa dinleyecek bir yeri asla ve asla bulamayacağına yürekten inanmaya başlamıştı. Öğleden sonraki derse giremeyecek kadar yorgundu, daha birinci sınıftan ödev, ders ve notlar için kendini bu kadar hırpalamama kararı almasının üzerinden yaklaşık 20 saat geçmişti ancak Aritmansi profesörü onun bu kararını pek umursamıyor gibiydi. Verdiği üç parşömenlik ödev, derste aldığı temize çekilmesi gereken notlar ve bunların en tepesine yerleştirdiği ve aslında okumayı hiç istemediği mektupla, avludaki keşmekeşten güç bela kaçıp okulun koridorlarına kendini zor atmıştı...

Ancak burada da şansı yaver gitmemiş gibiydi. Koridorda bağıra çağıra aşırdıkları Quaffle'la paslaşan iri yapılı bir Slytherin'in darbesinden, bünyesini zorlayan bir çeviklikle kaçabildiğinde sınıflardan birinin kapısına yeni uzanmıştı. Ek ders, lanet olsun... Zorlanmaktan kızarmış yüzüyle salyangozunu porselen fincana çevirmeye çalışan Gryffindor'lu oğlana bakarken, içinden iyi şanslar diledi. Kendisi bile zorlanmıştı o iğrenç yapışık hayvanla uğraşırken..

Ardından kuvvetli kikirdeşmeler gelen bir kapıyı hızla pas geçti. Kız grubu, yanılmıyorsa Ravenclaw'dan.. Adımlarını bezginlikle yavaşlatıp başka bir kapı koluna uzandı. Ve bingo, içerisi boştu nihayet. Yorgun bir oflama koyverip kapıyı kapattı ve kafasını kaldırdı. Bingo değil, içerisi doluydu işte.. Kızın mektuba eğilmiş yüzü dağınık bir ifadeyle Sarah'ya döndü. Sarah da aynı anda konuşmaya başladı:

"Affedersin, ama başka boş sınıf yok.. İşin uzun değilse girebilir miyim?"

Hızla açılan sınıf kapısının çıkardığı gıcırtı Vanessa'yı irkiltse de, bunu karşısındakine belli etmemek ve daha normal bir yüz ifadesine sahip olabilmek için bir iki saniye daha pencere pervazına dayalı durdu. Sonunda başını kaldırıp kapıya baktığında karşısında duran Rawenclawlı kızı gördü. Normal zamanlarda yeni tanıştığı insanlara karşı gösterdiği yüzünü kaplayan mağrur ve soğuk ifadeyi kullanmamış olmalıydı. Çünkü Rawenclaw formalı kız ona dönüp "Affedersin, ama başka boş sınıf yok. İşin uzun değilse girebilir miyim?"demişti. Vanessa kıza hemen cevap vermeden önce, öğleden sonraki dersler başlamadan önce gidip kuzeniyle veya amcasıyla konuşacak kadar vakti olup olmadığını öğrenmek için saatine baktı. Yeterince vakti olduğunu görünce Ravenclawlı kıza dönüp ''Tabi keyfine bak. Bende gitmek üzereydim zaten.'' dedi omzunu silkerek. Sonra çevik bir hareketle tünediği pencere pervazından indi. Eteğinin pililerini düzeltirken bir yandan da çoktan sıralardan birine yerleşmiş çalışacağı kitapları önüne yayan kıza sesleniyordu.'' Oralarda gümüşlü yeşilli bir pelerin görmüş olabilir misin?'' '' Ah evet o! Teşekkürler.'' Kızın uzattığı pelerinini üzerine geçirdi ve en öndeki sıraya bıraktığı kitaplarını alıp dışarı çıktı.

-----------------------------------------------------------------------

Boş sınıfın kapısını ardından çekip koridorda ilerlemeye başladı. Bir eliyle kucağındaki kitapların dökülmemesini sağlamaya çalışırken, diğer eliyle de pelerininin ipini bağlamaya çalışıyordu ki, koridorun sonundaki merdivenleri inip, kendisine doğru gelen siluetleri görünce donakaldı. Okulun şifacısı kızgın bir suratla kendi kendine konuşuyor biryandan da yanındaki ağlayan küçük Hufflepuffleli kızı teselli etmeye uğraşıyordu. Ne yazık ki küçük kız Vanessa'nın Dennise'yle ortak gerçekleştirdiği rutin akşam devriyesi - bulanık avlamaca operasyonunun bir kurbanıydı.

(Vanessa sınıf başkanlığı görevinin bir parçası olarak Hogwarts arazisini kontrol edip, akşamları dışarı çıkma izni olmayanları yatakhanelerine gönderirken, Dennise de ona eşlik edip sıkılmasını önlerdi. İkili daha sonra çalışıp yorulmuş olmalarının ödülü olarak hala etrafta dolanma cesaretini gösteren bulanıklar varsa onlara sataşırlardı. Bu yöntem öğrencilerin akşamları yatakhanelerine erken dönmelerini sağlamak için de son derece etkiliydi. Hatta birkaç Profesör, Vanessa'yı devriye sonuçlarının çok başarılı olduğunu söyleyerek tebrik etmişti. )

Geçen akşam ki operasyonlarında Dennise biraz ileri giderek kızı bir ağaca bağlamış ve öyle bırakmıştı. Hala ağlamasına bakılırsa kız daha yeni bulunmuş gibi duruyordu. En azından mezun olana kadar bulanıklar için daha hafif yöntemler kullanması konusunda Dennise'yi uyarmayı aklının bir köşesine yazdı. Ama şuanda aklında daha önemli şeyler vardı. Onu görünce teşhis edebilecek olan küçük kız ve yanındaki şifacı cadıdan kurtulmalıydı. Ne de olsa ispiyonculuğun kötü bir şey olduğunu kıza daha sonra da öğretebilirdi.

Hızlı adımlarla az önce çıktığı kapıya gitti ve içeri girdi. Onu yeniden gördüğüne şaşırmış olan Ravenclawlı kıza dönüp ''Selam, düşündüm de belki öğle tatilinin kalanını da burada geçirmeliyim. Senin için bir sakıncası yoktur herhalde?'' dedi. Sıralardan birine çöküp soluklanırken tek düşündüğü şey şifacı kadının buraya gelmemesi gerektiğiydi.

Misafir

Kız: ''Tabi keyfine bak. Bende gitmek üzereydim zaten.'' dedikten sonra oturduğu pervezdan kalkarken, Sarah'da kitaplarını sıranın üstüne yayıp iskemleye çöktü. Bir yanında parşömenler, bir yanında kitaplar uzanırken, nereden başlayacağından şüphe duyuyordu. Tüy kalemi parşömen üzerinde sert sesler çıkararak gezinmeye başladığında, kız sınıfta çıkmıştı bile..

***

"Evvet.. Yarısına bile gelemedim. Gerçekten harika.. Harikanın da ötesinde.. Olağanüstü.." Kendi kendine söylenirken hoyratça sayfaları değiştiriyordu bir yandan da.. Numerolojik kuramın açıklaması, Srah'nın gözünde büyüttüğü üç parşömenden de fazla tutacak gibiydi ve daha ilk parşömenin sonlarına yeni yaklaşıyordu.

Biraz ara vermeye karar verip çıkık omuzlarını esnetti. İskemlesini ince bir sürtünme sesiyle geri iterken, aralık pencereden içeri giren serin ama temiz hava aklını çekmişti. Eteğinin düzeltip gömleğinin mürekkep olmuş kol ağzlarını temizledi. Sonra da gömleğinin yenlerini, ince kemikli dirseklerine kadar katladı. Saçını açıp sırtına doğru dökülmesine izin verdi, sonra tekrar bir lastiğin içine tıkıp tepesinde bir yumak haline getirdi... Tüm bunları yapmasının nedeni masa başında oturmaktan bunalmış olmasıydı ancak kendisiyle uğraşıyor gibi görünmesi, ödev yapması gerektiği gerçeğinden kaçıramıyordu onu işte..

Az evvel Slytherin'li kızın oturduğu yere yerleşip bahçeye doğru baktı. Oturduğu taş zeminden ince bir soğukluk bacaklarına doğru ilerlerken, "Keşke içecek bir şeyler olsaydı.." diye mırıldandı... Lucy'le Lisa neredeydi ki? Ödevi bitirmişler miydi acaba..

"Kızım kendi kendini oyalamaktan vazgeç.." dedi içindeki sert bir ses. "Aritmansi ödevini bu kadar kafaya takıyor gibi yaparak kendini perdeleyemezsin. Babaan Azkabana gideceek.. Babaan Azkabana gideceek.."

Susturamadığı o küçük, doğrucu, iğrenç ses, küçük çocucukların oyun oynarken tutturduğu bir melodiyle kafasında dans ediyordu adeta. Babaan Azkabana gideceek.. Öfkeyle pencereyi çarparak kapattı ve yerine geçip parşömenlere gömülmek için sıraya yöneldi tekrar. O sırada kapı pat diye açılıvermişti, Sarah hırsını çıkarmak için içeri girene hızla döndüğü sırada, bunun az önce çıkan kız olduğunu fark etti. ''Selam, düşündüm de belki öğle tatilinin kalanını da burada geçirmeliyim. Senin için bir sakıncası yoktur herhalde?''

Kız, yüzüne dökülen altın rengi perçemleri geri iterken, nefes nefese kalmış bir halde sıraların birine çöktü. Sarah omuz silkmişti: "Tabi, nasıl istersen.."

Yerine geçip tüy kalemini eline alırken şüpheyle kızı süzmekten kendini alamamıştı. Kısa süren, ve sadece kızın nefes seslerinin dolduduğu bir sessizlikten sonra merakına yenilerek sordu: "İyi misin?"

Bakışlarını kitabından kıza çevirmeyip, merak etmiyormuş gibi davranıyordu ancak kızdan gelecek cevapla az çok ilgileniyordu aslında.. Az çok? Derse tekrar başlamamak için Miranda'yla bile sohbet edebilirdi...

Başlık uzun zamandır inaktif olduğu için kilit+arşiv

» Mektup..
» SoN MeKTuP
» Beklenmeyen Mektup